My Quantum Physics

[dave2006]

In deze column ga ik me wagen aan het beschrijven van de quantum physics zonder daar meteen een heel boek aan te wijden. Voor mij is dit een column die ik al wilde schrijven sinds het begin van mijn blog, maar tot heden nooit heb kunnen afmaken. Elke keer begon ik eraan, en elke keer haakte ik af omdat het gewoon niet goed op papier kwam. Want deze wetenschap is zo vergaand en zo moeilijk, dat het bijna onmogelijk om dit in een samenhangend en compact geheel te krijgen.


Dit onderwerp zal jullie visie op het leven, nee jullie visie op het gehele bestaan compleet overhoop halen. En wanneer dit niet het geval is, hebben jullie de betekenis niet goed begrepen. Laat ik even bij het begin beginnen. In de quantum physics wordt de werkelijkheid op een fundamenteel andere manier benaderd dan in de klassieke natuurkunde. In de klassieke natuurkunde wordt ervan uitgegaan dat er een objectieve werkelijkheid is die wij met conclusies uit subjectieve waarnemingen zo goed mogelijk proberen te benaderen.


De Kwantummechanica benadert deze op een andere manier. Wat deze wetenschap bewijst is dat de realiteit beïnvloed word de onze interpretatie ervan. Dus een stoel bestaat niet zolang jij deze niet interpreteert. Ik weet dat dit allemaal heel ingewikkeld klinkt, en dat is het misschien ook, maar zie het als het volgende: Eigenlijk bestaat er helemaal niets. De stoel waar jij op dit moment zit bestaat uit atomen, en atomen bestaan voor het grootste deel uit niets. Dus eigenlijk zit jij op niets. Het is de wetenschap van waarnemingen. Het stelt de vraag: Wat is realiteit. Is dit wat we met onze ogen zien, of met onze hersenen?

Het zegt dus eigenlijk dat er niets anders bestaat dan onze eigen waarneming. En we bepalen onze eigen realiteit. Bijvoorbeeld wanneer jij een bal aanraakt, raak je die eigenlijk nooit aan. De elektronen stoten elkaar af voordat ze elkaar aanraken. Dus niemand raakt iets aan, en niets bestaat. Maar onze hersens laten ons denken van wel. Wanneer je ergens niet naar kijkt, dan is het een soort boom met oneindige takken met mogelijke realiteiten. Zodra je er naar kijkt, kies je een van die realiteiten en reageer je daarop. En al deze feiten zijn wetenschappelijk bewezen. Daardoor is dit zo een moeilijk onderwerp om te begrijpen. Omdat we de wereld alleen maar kennen zoals we deze interpreteren, is het moeilijk te begrijpen dat alles wat we zien maar een resultaat zijn van onze keuze uit de verschillende soorten realiteiten.

Nou ja, dit was een poging tot het schrijven over dit onderwerp.
Hopelijk het ik het ietsje duidelijker gemaakt. Kijk voor meer informatie naar de film “What the Bleep do we Know” Hier wordt het erg mooi uitgelegd.

.dave


"The more you Look at Quantum Physics, the more mysterious does it becomes"

[J++]

Het beste kan je je waarneming actueren door het te ervaren. Neem daarom een gewone, misschien wel niet bestaande hamer, en sla daarmee (dat wil zeggen, overwin de zwaartekracht, en geef een metafisische parabole kracht via de steel van de hamer ) naar je duim,die misschien ook niet echt bestaat. Hoewel ze (de hamer en de duim) elkaar niet kunnen raken vanwege de elkaar afstotende electronen, zullen de electronen die via je zenuwbanen naar je hersens lopen een pijninpuls (32meter/seconde) doorgeven die tot een hardgrondige godslastering zal leiden.
Daarmee is bewezen dat:
De ijzermoleculen van de hamer, in samenhang met G-kracht en zwaartekracht, recht evenredig zijn met de elasticiteit van de duim, en omgekeerd evenredig met de gevoelde pijn. (Wet van J++)
Of, zoals Einstein al zei:Imagination is more important than knowledge.
J++

[kelly-aislin-audrey]

Is dit een theorie die van Einstein afkomt?

Volgens Einstein bestaat 'tijd' ook niet echt, omdat het voor je gevoel niet altijd even snel gaat. Iets wat leuk is, gaat sneller voorbij dan iets wat minder leuk is. En als je in levengevaar bent gaat de tijd ook anders.

Dat even terzijde, ik vind het een boeiend onderwerp, ik denk dat ik me er wat meer in ga verdiepen...

[! * Me]

Goed uitgelegd.. Respect:)