Dit is het eerste deel van een verhaal waar ik mee bezig ben, ik ben een beginner dus tips zijn altijd welkom. Wel een beetje vriendelijk alsjeblieft.
Er staat een klein huisje, in een groot bos, met acht kamers. Vier beneden vier boven. Met een klein schuurtje ernaast, vol met onzinnige onderdelen van auto’s. Het ligt op loopafstand van een saaie, stomme en vervelende school. De weg is saai, niks te zien en niks te doen. En in dat kleine huisje woon ik. Niet dat ik, ik heet. Nee, ik heet Lotus. Ik hoor je al denken, ja ik ben vernoemd naar een bloem. Nu vergelijk je me waarschijnlijk met een bloem, maar zo mooi ben ik niet. “Oké dit is stom! Hoe kan ik nou een levensverhaal schrijven als ik nog maar 13 ben?” Lotus schoof verhit haar blaadje weg. Waarop haar buurvrouw Michelle moest grinniken. Mevrouw Peters pakte het blaadje. “Maar je moet een tijdsbalk maken met belangrijke gebeurtenissen uit je leven. “Geen verhaal.” Zei ze met een stem die nooit van toon veranderde. “Heb je eigenlijk wel opgelet?” Lotus keek beteuterd naar haar blaadje. “Ik heb wel opgelet mevrouw, maar ik snapte het niet.” Loog ze. In feite lette ze helemaal niet op, maar dat hoefde haar lerares niet te weten. Met haar chocolade bruine ogen probeerde Lotus zo onschuldig mogelijk te kijken. Waarop Michelle nu echt moest lachen. “Michelle, ga jij maar even op de gang staan.” Zei de lerares. Dit keer was het Lotus die een lach op haar gezicht kreeg. “Je word bedankt!” Fluisterde Michelle in haar oor, toen ze opstond en met een beschaamd gezicht de klas uitging. De enige reden dat Lotus naast haar zat was omdat ze vaste plaatsen hadden en Michelle in het begin van het jaar nog wel aardig leek. Maar Lotus was bar slecht in het zien van het karakter van mensen. Ze hoopte altijd, dat iedereen elkaar aardig zou vinden. “Ja, en kabouters hebben vleugels” dacht ze per ongeluk hardop. “Lotus van der Laan.” Zei mevrouw Peters, vervolgd door een zucht. “Wil je Michelle misschien gezelschap houden.” “Nee mevrouw, liever niet.” Zei Lotus. Er werd nu een luid gegrinnik gehoord in de klas. “Oei!” dacht Lotus. Kwam dat er niet lullig of arrogant uit? Vroeg ze zich af, zou iemand dit tegen Michelle zeggen? Maarja, ze keek naar het blaadje, aan de slag dan maar.
Gekidnapt
Hier is het tweede stuk, ik hoop dat jullie het leuk vinden. Ik heb deze stukken eerst op word uitgetikt.
De voordeur ging met zwaar gekraak open, daar ging haar plan om ongezien naar haar kamer te sluipen. “Lotus ben jij dat liefje?” Riep haar moeder. “Nee, de paus nou goed!” Fluisterde Lotus in haarzelf, ze zocht naar de plek waar het geluid vandaan kwam. “Wat zei je daar bloempje?” Ze zat in bad. “Mam, als je niet oppast verschrompel je daar nog!” “Ze zat de laatste tijd zo vaak in bad, dat ze er bijna zou kunnen verdrinken.” Dacht Lotus. Stilte vanuit de badkamer. Lotus trok haar jas uit, het had geregend. Ze was door en door nat. Ze deed haar paardenstaart uit. Haar halflange bruine haar kwam op haar schouders terecht. “Fijn.” dacht ze, nu krijg ik ook nog een nat T-shirt. “Heb je veel huiswerk?” Kwam vanuit de badkamer samen gepaard met veel geklots van water. “Ja mam, heel veel ik ga er direct mee bezig!” Lotus rolde met haar ogen, ze moest eens stoppen met liegen. Maar het laatste waar ze zin in had was met haar moeder de hele tijd te praten. En de hele tijd te horen, “Gaat het wel goed op school. Je ziet zo pips ben je ziek?” Ze gooide haar tas neer en zuchtte. Daarna holde ze de trap op naar haar kamer. Dit was haar domein, ze keek trots naar de roodoranje muren, plofte op haar bed neer, graaide zonder te kijken onder haar bed en haalde haar laptop te voorschijn. Dit was echt van haar. Niemand mocht hier aankomen, behalve zij natuurlijk. Ze had hier twee jaar voor zitten sparen, en nu was het van haar. Ze klapte het witte ding open, en tikte het wachtwoord in. Ze hoorde traptreden kraken. “Onee hé!” Haar moeder kwam met luid gestamp de trap op gelopen. De deur ging geluidloos open. “Dat was dan de enigste in dit huis.” Dacht Lotus. “Als je zoveel huiswerk hebt hé.” Zei haar moeder. Lotus haatte het als ze haar zinnen niet afmaakte. “Dan?” Zei Lotus geïrriteerd. “Dan zou ik maar eens beginnen.” Zei moeder die haar natte zwarte haar voor haar gezicht opzij schoof. “Mam.” Lotus wachtte express even, tot het ongenoegen van haar moeder. “Het werk dat ik moet maken, moet ik op de computer doen.” Maar haar moeder gaf niet zomaar op. Haar groene ogen keken haar achterdochtig aan. “Dan kun je dat toch beneden doen.” Zei ze. “Mam.” Lotus wachtte express weer even. “Die computer is zo sloom, dat als ik een keer klik, ik vijf minuten later pas weer kan klikken. En met zoveel huiswerk kan dat nu eenmaal niet.” Haar moeder ging diepgekwetst weg. “Eindelijk.” Dacht Lotus.
De voordeur ging met zwaar gekraak open, daar ging haar plan om ongezien naar haar kamer te sluipen. “Lotus ben jij dat liefje?” Riep haar moeder. “Nee, de paus nou goed!” Fluisterde Lotus in haarzelf, ze zocht naar de plek waar het geluid vandaan kwam. “Wat zei je daar bloempje?” Ze zat in bad. “Mam, als je niet oppast verschrompel je daar nog!” “Ze zat de laatste tijd zo vaak in bad, dat ze er bijna zou kunnen verdrinken.” Dacht Lotus. Stilte vanuit de badkamer. Lotus trok haar jas uit, het had geregend. Ze was door en door nat. Ze deed haar paardenstaart uit. Haar halflange bruine haar kwam op haar schouders terecht. “Fijn.” dacht ze, nu krijg ik ook nog een nat T-shirt. “Heb je veel huiswerk?” Kwam vanuit de badkamer samen gepaard met veel geklots van water. “Ja mam, heel veel ik ga er direct mee bezig!” Lotus rolde met haar ogen, ze moest eens stoppen met liegen. Maar het laatste waar ze zin in had was met haar moeder de hele tijd te praten. En de hele tijd te horen, “Gaat het wel goed op school. Je ziet zo pips ben je ziek?” Ze gooide haar tas neer en zuchtte. Daarna holde ze de trap op naar haar kamer. Dit was haar domein, ze keek trots naar de roodoranje muren, plofte op haar bed neer, graaide zonder te kijken onder haar bed en haalde haar laptop te voorschijn. Dit was echt van haar. Niemand mocht hier aankomen, behalve zij natuurlijk. Ze had hier twee jaar voor zitten sparen, en nu was het van haar. Ze klapte het witte ding open, en tikte het wachtwoord in. Ze hoorde traptreden kraken. “Onee hé!” Haar moeder kwam met luid gestamp de trap op gelopen. De deur ging geluidloos open. “Dat was dan de enigste in dit huis.” Dacht Lotus. “Als je zoveel huiswerk hebt hé.” Zei haar moeder. Lotus haatte het als ze haar zinnen niet afmaakte. “Dan?” Zei Lotus geïrriteerd. “Dan zou ik maar eens beginnen.” Zei moeder die haar natte zwarte haar voor haar gezicht opzij schoof. “Mam.” Lotus wachtte express even, tot het ongenoegen van haar moeder. “Het werk dat ik moet maken, moet ik op de computer doen.” Maar haar moeder gaf niet zomaar op. Haar groene ogen keken haar achterdochtig aan. “Dan kun je dat toch beneden doen.” Zei ze. “Mam.” Lotus wachtte express weer even. “Die computer is zo sloom, dat als ik een keer klik, ik vijf minuten later pas weer kan klikken. En met zoveel huiswerk kan dat nu eenmaal niet.” Haar moeder ging diepgekwetst weg. “Eindelijk.” Dacht Lotus.
mijn hart valt niet te breken, mentaal ben ik van staal, ik zal alles overleven, dit is mijn verhaal veel hoop en veel problemen ,niets wat me nog raakt, ik zal alles overnemen.
Weer nieuw stuk. Waar zijn jullie??? Ik wacht op reactie beetje feed back is altijd goed toch?
“Schatje, ga je nu slapen?” Klonk er van beneden. Je hoorde de voordeur opengaan, toen gepraat. Even later hoorde je een fors gewicht de trap opkomen. Zo snel als ze kon ruimde ze haar laptop op, de deur ging open. Verwildert keek Lotus naar de deur. “Pap! Je bent er!” Ze sprong in zijn armen. “Natuurlijk, ik wil de verjaardag van mijn prinsesje toch zeker niet missen.” Zei hij met een verlegen glimlachje op zijn lippen. Lotus was echt een vaderskindje, ze waren allebei klein, hadden allebei bruine ogen en hadden allebei bruin haar. En natuurlijk hadden vader en dochter het zelfde karakter, de reden dat Lotus zo veel ruzie met haar moeder had en de reden dat haar vader en haar moeder twee jaar geleden gescheiden waren. “Maar ik dacht dat je aan het rondreizen was? De laatste keer dat ik een brief kreeg kwam hij uit Frankrijk.” Lotus maakte zichzelf los uit de omhelzing. “Klopt, ik was laatst in Frankrijk. Het is erg mooi daar. Ik zal je wel een keer meenemen als het je leuk lijkt?” Zei hij met glunderende ogen. Daardoor kon je zien dat hij het erg naar zijn zin had gehad daar. “Maar reis je twee dagen, alleen om op mijn verjaardag te komen. “Dat had toch niet gehoeven.” Nu keek haar vader een beetje beduusd. “Hoezo, om alleen op jouw verjaardag te komen? Wat dacht je dan, dat ik je moeder weer een huwelijksaanzoek ga geven!” Zei hij lachend. “Dat hoorde ik!” Klonk van beneden. Lotus moest lachen. “Die is woest.” Zei ze giechelend. “Ja, ik denk dat ik vanavond maar een hotelletje moet zoeken.” Zei hij. “goed idee. Ik denk dat je de volgende paar uren hier niet meer binnenkomt. Trouwens ze is nog steeds boos op je, omdat je je troep nog steeds niet uit de garage hebt gehaald.” “Dat is waar. Maar waar moet ik met die troep heen?” Vroeg hij aan Lotus. “Pap, dat moet je niet aan mij vragen.” Antwoordde ze, omdat ze simpelweg geen idee had. Haar vader ging op haar bed zitten en gebaarde dat ze naast hem moest gaan zitten. “Luister.” Zei hij bijna fluisterend. Lotus keek hem raar aan, waarom praatte hij zo zacht. “Ik ga binnenkort naar Engeland en ik vroeg me af of je hier even weg wou. Je wou toch altijd de BigBen nog zien?” Toen hij dit vroeg begon hij ineens heel anders te kijken, meer stiekem alsof hij iets deed wat niet mocht. Door dat begon Lotus te twijfelen. “Ik weet niet hoor pap, je weet dat mam het hier nog geen week alleen kan uithouden.” Grapte ze. Maar haar glimlach verdween toen ze zag dat haar vader nu een beetje boos leek te zijn. Hij stond op liep de deur uit en gooide hem met een harde klap dicht.
“Schatje, ga je nu slapen?” Klonk er van beneden. Je hoorde de voordeur opengaan, toen gepraat. Even later hoorde je een fors gewicht de trap opkomen. Zo snel als ze kon ruimde ze haar laptop op, de deur ging open. Verwildert keek Lotus naar de deur. “Pap! Je bent er!” Ze sprong in zijn armen. “Natuurlijk, ik wil de verjaardag van mijn prinsesje toch zeker niet missen.” Zei hij met een verlegen glimlachje op zijn lippen. Lotus was echt een vaderskindje, ze waren allebei klein, hadden allebei bruine ogen en hadden allebei bruin haar. En natuurlijk hadden vader en dochter het zelfde karakter, de reden dat Lotus zo veel ruzie met haar moeder had en de reden dat haar vader en haar moeder twee jaar geleden gescheiden waren. “Maar ik dacht dat je aan het rondreizen was? De laatste keer dat ik een brief kreeg kwam hij uit Frankrijk.” Lotus maakte zichzelf los uit de omhelzing. “Klopt, ik was laatst in Frankrijk. Het is erg mooi daar. Ik zal je wel een keer meenemen als het je leuk lijkt?” Zei hij met glunderende ogen. Daardoor kon je zien dat hij het erg naar zijn zin had gehad daar. “Maar reis je twee dagen, alleen om op mijn verjaardag te komen. “Dat had toch niet gehoeven.” Nu keek haar vader een beetje beduusd. “Hoezo, om alleen op jouw verjaardag te komen? Wat dacht je dan, dat ik je moeder weer een huwelijksaanzoek ga geven!” Zei hij lachend. “Dat hoorde ik!” Klonk van beneden. Lotus moest lachen. “Die is woest.” Zei ze giechelend. “Ja, ik denk dat ik vanavond maar een hotelletje moet zoeken.” Zei hij. “goed idee. Ik denk dat je de volgende paar uren hier niet meer binnenkomt. Trouwens ze is nog steeds boos op je, omdat je je troep nog steeds niet uit de garage hebt gehaald.” “Dat is waar. Maar waar moet ik met die troep heen?” Vroeg hij aan Lotus. “Pap, dat moet je niet aan mij vragen.” Antwoordde ze, omdat ze simpelweg geen idee had. Haar vader ging op haar bed zitten en gebaarde dat ze naast hem moest gaan zitten. “Luister.” Zei hij bijna fluisterend. Lotus keek hem raar aan, waarom praatte hij zo zacht. “Ik ga binnenkort naar Engeland en ik vroeg me af of je hier even weg wou. Je wou toch altijd de BigBen nog zien?” Toen hij dit vroeg begon hij ineens heel anders te kijken, meer stiekem alsof hij iets deed wat niet mocht. Door dat begon Lotus te twijfelen. “Ik weet niet hoor pap, je weet dat mam het hier nog geen week alleen kan uithouden.” Grapte ze. Maar haar glimlach verdween toen ze zag dat haar vader nu een beetje boos leek te zijn. Hij stond op liep de deur uit en gooide hem met een harde klap dicht.
mijn hart valt niet te breken, mentaal ben ik van staal, ik zal alles overleven, dit is mijn verhaal veel hoop en veel problemen ,niets wat me nog raakt, ik zal alles overnemen.
Wow! Rustig aan! 
Ik ga zo, als ik even een momentje tijd heb wel eventjes lezen. Maar verwacht niet van de lezers op dit forum dat ze meteen als jij een stukje post in een keer allemaal online zijn om alles te lezen. Ik adviseer je ook om de stukjes van je verhaal niet zo snel achter elkaar te posten. Door een halve dag tot een halve week pauze te houden tussen het plaatsen van twee stukjes wek je bij de lezer meer spanning op. Het snel plaatsen van stukjes achter elkaar zorgt daarentegen juist voor minder lezers. Mensen zullen dan sneller zoiets hebben van: Wow! Dat verhaal is al zo groot, daar ga ik niet meer aan beginnen. Of: Wow! Hij post sneller stukjes dan ik kan lezen.
In de tussentijd kun je ook andermans verhalen lezen. Zoals mijn motto ook luidt: wie leest zal gelezen worden. En je kunt je natuurlijk altijd ook even voorstellen in ons voorsteltopic dat je hier kunt vinden. Je hoeft niet meteen een hele samenvatting van je persoonlijke details te geven, maar het zou leuk zijn als je bijvoorbeeld even verteld wat je hobby's zijn, hoe je op Online Verhalen bent gekomen, leuke verhalen die je gelezen hebt of desnoods alleen je favoriete merk koekjes.
Dus, een beetje meer geduld! En ik zal waarschijnlijk vandaag je verhaal nog lezen
Ik ga zo, als ik even een momentje tijd heb wel eventjes lezen. Maar verwacht niet van de lezers op dit forum dat ze meteen als jij een stukje post in een keer allemaal online zijn om alles te lezen. Ik adviseer je ook om de stukjes van je verhaal niet zo snel achter elkaar te posten. Door een halve dag tot een halve week pauze te houden tussen het plaatsen van twee stukjes wek je bij de lezer meer spanning op. Het snel plaatsen van stukjes achter elkaar zorgt daarentegen juist voor minder lezers. Mensen zullen dan sneller zoiets hebben van: Wow! Dat verhaal is al zo groot, daar ga ik niet meer aan beginnen. Of: Wow! Hij post sneller stukjes dan ik kan lezen.
In de tussentijd kun je ook andermans verhalen lezen. Zoals mijn motto ook luidt: wie leest zal gelezen worden. En je kunt je natuurlijk altijd ook even voorstellen in ons voorsteltopic dat je hier kunt vinden. Je hoeft niet meteen een hele samenvatting van je persoonlijke details te geven, maar het zou leuk zijn als je bijvoorbeeld even verteld wat je hobby's zijn, hoe je op Online Verhalen bent gekomen, leuke verhalen die je gelezen hebt of desnoods alleen je favoriete merk koekjes.
Dus, een beetje meer geduld! En ik zal waarschijnlijk vandaag je verhaal nog lezen
As the phoenix arises from his ashes...
Heey!
Ik ben het helemaal met Xatham eens, dat je wat meer tijd tussen je stukjes moet laten
Want het is zonde als mensen je verhaal om die reden niet willen lezen.
Het verhaal begint leuk en in het begin schets je de omgeving heel goed, dat mis ik een beetje bij je andere stukjes. Hoe ziet haar klas er uit? Hoe ziet die Michelle er uit, etc. Misschien dat je dat nog iets kan uitwerken?
Wel vind ik dat je op een goed moment je laatste stukje hebt laten stoppen! Want ik vraag me nu echt af waarom haar vader nu zo plots boos is ..
Je hebt bij je verhaal de dialogen en de gewone tekst overal achter elkaar staan. Het leest beter als je de dialogen op een eigen regel zet, zoals zo:
“Maar ik dacht dat je aan het rondreizen was? De laatste keer dat ik een brief kreeg kwam hij uit Frankrijk.” Lotus maakte zichzelf los uit de omhelzing.
“Klopt, ik was laatst in Frankrijk. Het is erg mooi daar. Ik zal je wel een keer meenemen als het je leuk lijkt?” Zei hij met glunderende ogen.
Daardoor kon je zien dat hij het erg naar zijn zin had gehad daar.
“Maar reis je twee dagen, alleen om op mijn verjaardag te komen. Dat had toch niet gehoeven.”
Nu keek haar vader een beetje beduusd.
“Hoezo, om alleen op jouw verjaardag te komen? Wat dacht je dan, dat ik je moeder weer een huwelijksaanzoek ga geven!” Zei hij lachend.
“Dat hoorde ik!” Klonk van beneden.
Dit is voor de lezer fijner te lezen en het blijft duidelijker wie wat zegt
Ik hoop dat je er iets aan hebt!
Groetjes Maaike
Ik ben het helemaal met Xatham eens, dat je wat meer tijd tussen je stukjes moet laten
Want het is zonde als mensen je verhaal om die reden niet willen lezen. Het verhaal begint leuk en in het begin schets je de omgeving heel goed, dat mis ik een beetje bij je andere stukjes. Hoe ziet haar klas er uit? Hoe ziet die Michelle er uit, etc. Misschien dat je dat nog iets kan uitwerken?
Wel vind ik dat je op een goed moment je laatste stukje hebt laten stoppen! Want ik vraag me nu echt af waarom haar vader nu zo plots boos is ..
Je hebt bij je verhaal de dialogen en de gewone tekst overal achter elkaar staan. Het leest beter als je de dialogen op een eigen regel zet, zoals zo:
“Maar ik dacht dat je aan het rondreizen was? De laatste keer dat ik een brief kreeg kwam hij uit Frankrijk.” Lotus maakte zichzelf los uit de omhelzing.
“Klopt, ik was laatst in Frankrijk. Het is erg mooi daar. Ik zal je wel een keer meenemen als het je leuk lijkt?” Zei hij met glunderende ogen.
Daardoor kon je zien dat hij het erg naar zijn zin had gehad daar.
“Maar reis je twee dagen, alleen om op mijn verjaardag te komen. Dat had toch niet gehoeven.”
Nu keek haar vader een beetje beduusd.
“Hoezo, om alleen op jouw verjaardag te komen? Wat dacht je dan, dat ik je moeder weer een huwelijksaanzoek ga geven!” Zei hij lachend.
“Dat hoorde ik!” Klonk van beneden.
Dit is voor de lezer fijner te lezen en het blijft duidelijker wie wat zegt
Ik hoop dat je er iets aan hebt!
Groetjes Maaike
- Never give up on anything, because miracles happen every day -
My head is a jungle...
My head is a jungle...
Ik ben het met de 2 reactie's boven mij eens! Je moet inderdaad niet zo snel achter elkaar posten. Maar je bent heus de enige niet want ik had dat probleem ook wel een beetje. Nu weet ik dat ik niet zo snel moet posten en dat moet jij ook zeker niet doen! Verder kan ik niet echt tips geven, dat hebben Xatham en Maaike al gegeven, maar ik vind het wel een spannend verhaal en het is zeker de moeite waard om het te lezen!
Als de liefde toch geen spel is, waarom zijn er dan zoveel spelers? Love.
volgende stuk ;P
Ze schrok een beetje, haar vader deed anders nooit zo. Dit moest ze uitzoeken,
langzaam stond ze op van het bed. Het was alsof er een boom om was gevallen,
ze vloekte in zichzelf. Dat een bed zoveel lawaai kon maken. Ze bleef stilstaan tot ze zeker
wist dat ze haar niet gehoord hadden. Toen liep ze zo snel en stil mogelijk naar de deur, die
tot haar genoegen wel geluidloos openging. Ze hoorde al wat gepraat van beneden maar kon het
nog niet verstaan. Nog een paar stappen en ze was bij de trap, vanaf daar werd het pas moeilijk.
Ze was verrast toen ze de helft van de trap haalde. Daar bleef ze zitten anders zouden ze haar zien.
Ze had dit al vaker gedaan, wanneer haar moeder met haar nieuwe vriend zat te praten aan de telefoon had ze vaak dingen gehoord die niet voor haar leeftijd waren. Ze schudde haar hoofd om de gedachten te verdrijven. Ze wist dat ze doodstil moest zijn. Anders zouden ze haar zien.
Ze schrok een beetje, haar vader deed anders nooit zo. Dit moest ze uitzoeken,
langzaam stond ze op van het bed. Het was alsof er een boom om was gevallen,
ze vloekte in zichzelf. Dat een bed zoveel lawaai kon maken. Ze bleef stilstaan tot ze zeker
wist dat ze haar niet gehoord hadden. Toen liep ze zo snel en stil mogelijk naar de deur, die
tot haar genoegen wel geluidloos openging. Ze hoorde al wat gepraat van beneden maar kon het
nog niet verstaan. Nog een paar stappen en ze was bij de trap, vanaf daar werd het pas moeilijk.
Ze was verrast toen ze de helft van de trap haalde. Daar bleef ze zitten anders zouden ze haar zien.
Ze had dit al vaker gedaan, wanneer haar moeder met haar nieuwe vriend zat te praten aan de telefoon had ze vaak dingen gehoord die niet voor haar leeftijd waren. Ze schudde haar hoofd om de gedachten te verdrijven. Ze wist dat ze doodstil moest zijn. Anders zouden ze haar zien.
mijn hart valt niet te breken, mentaal ben ik van staal, ik zal alles overleven, dit is mijn verhaal veel hoop en veel problemen ,niets wat me nog raakt, ik zal alles overnemen.
Heey!
Leuk dat je een nieuw stukje plaatst, maar het is leuker als je volgende keer een iets langer stukje plaatst. Nu gebeurt er nog niet zo heel veel en de lezer vind het echt niet erg om een paar daagjes meer te wachten om dan een hele bladzijde te lezen
Je bouwt wel goed de spanning op, dat ze daar op de trap gaat zitten Heel goed!
Groetjes Maaike
Leuk dat je een nieuw stukje plaatst, maar het is leuker als je volgende keer een iets langer stukje plaatst. Nu gebeurt er nog niet zo heel veel en de lezer vind het echt niet erg om een paar daagjes meer te wachten om dan een hele bladzijde te lezen
Je bouwt wel goed de spanning op, dat ze daar op de trap gaat zitten
Heel goed!Groetjes Maaike
- Never give up on anything, because miracles happen every day -
My head is a jungle...
My head is a jungle...
ik moet hem eigenlijk nog verder schrijven iemand ideen?
mijn hart valt niet te breken, mentaal ben ik van staal, ik zal alles overleven, dit is mijn verhaal veel hoop en veel problemen ,niets wat me nog raakt, ik zal alles overnemen.
Hoi! Ik ben er weer hoor ^^
Het laatste stuk vond ik wel leuk, alleen jammer dat ie zo kort was! Mijn advies is: probeer niet snel achter elkaar te posten maar ook niet in kleine stukjes. Soms is het best wel lekker een klein stukje, maar je kan beter 1 lang stuk posten, waar de lezers wat aan hebben dan allemaal stukken achter elkaar!
Ben benieuwd wat er nu gaat gebeuren ze zit zo verstopt en niemand mag haar zien, schrijf snel verder!
Het laatste stuk vond ik wel leuk, alleen jammer dat ie zo kort was! Mijn advies is: probeer niet snel achter elkaar te posten maar ook niet in kleine stukjes. Soms is het best wel lekker een klein stukje, maar je kan beter 1 lang stuk posten, waar de lezers wat aan hebben dan allemaal stukken achter elkaar!
Ben benieuwd wat er nu gaat gebeuren ze zit zo verstopt en niemand mag haar zien, schrijf snel verder!
Als de liefde toch geen spel is, waarom zijn er dan zoveel spelers? Love.
Volgende stuk;P
“Hoor je me wel? Ze is hier doodongelukkig!”
Zei pap boos. Mam reageerde met een zucht. “Ik weet heus wel dat ze het hier niet fijn heeft, maar dat hoeft nog niet te beteken dat ze doodongelukkig is. Trouwens we wonen hier pas een jaar.”
Zei ze met een kalme stem. “Tom je weet toch wat we af hebben gesproken?” “Ja.” zei Tom geïrriteerd. “Maar ik begin zo mijn twijfels te krijgen over jou manier van opvoeden.” Dit keer was het kalm meer op een dwingende toon. Mam werd nu rood van woede. Lotus zat gespannen te luisteren, als pap nu naar de voordeur zou lopen zou hij haar zien, want daar eindigde de trap. Zou ze bij mam weg moeten? Waar zou pap haar dan heen brengen? Allemaal verschillende vragen stormde door haar hoofd, terwijl ze daar zat om juist meer te weten te komen. “We hebben afgesproken als jij in goede gezondheid was ze bij jouw zou blijven.” Zei pap. “Marieke kijk naar jezelf! Je bent een wandelende ton wijn! Denk is in hoe het voor Lotus is, dat jij iedere dag dronken hier rondt banjert!” Het was stil. “Ik wil dat je nu gaat.” Klonk het kil, Lotus schrok ze had haar moeder nog nooit zo horen praten. Tom wou nog wat zeggen, maar besloot dat er toch niks zinnigs uit de vrouw tegen over hem zou komen. Boos liep hij naar de deur, Lotus wou snel wegrennen maar zag hem te laat. Hij stopte in de deuropening draaide zich om en keek haar recht aan. Ze kon het niet helpen maar liet een gilletje gaan, hij keek woest bozer dan ze ooit iemand had zien kijken. Hij deed de deur open en wou weggaan, maar bedacht zich nog even. Hij draaide zich om. “Je moeder is een hoer.” Zei hij kalm. “En jij bent niet veel beter!” Hij draaide zich om liep de deur uit en gooide hem met een harde klap dicht.
“Hoor je me wel? Ze is hier doodongelukkig!”
Zei pap boos. Mam reageerde met een zucht. “Ik weet heus wel dat ze het hier niet fijn heeft, maar dat hoeft nog niet te beteken dat ze doodongelukkig is. Trouwens we wonen hier pas een jaar.”
Zei ze met een kalme stem. “Tom je weet toch wat we af hebben gesproken?” “Ja.” zei Tom geïrriteerd. “Maar ik begin zo mijn twijfels te krijgen over jou manier van opvoeden.” Dit keer was het kalm meer op een dwingende toon. Mam werd nu rood van woede. Lotus zat gespannen te luisteren, als pap nu naar de voordeur zou lopen zou hij haar zien, want daar eindigde de trap. Zou ze bij mam weg moeten? Waar zou pap haar dan heen brengen? Allemaal verschillende vragen stormde door haar hoofd, terwijl ze daar zat om juist meer te weten te komen. “We hebben afgesproken als jij in goede gezondheid was ze bij jouw zou blijven.” Zei pap. “Marieke kijk naar jezelf! Je bent een wandelende ton wijn! Denk is in hoe het voor Lotus is, dat jij iedere dag dronken hier rondt banjert!” Het was stil. “Ik wil dat je nu gaat.” Klonk het kil, Lotus schrok ze had haar moeder nog nooit zo horen praten. Tom wou nog wat zeggen, maar besloot dat er toch niks zinnigs uit de vrouw tegen over hem zou komen. Boos liep hij naar de deur, Lotus wou snel wegrennen maar zag hem te laat. Hij stopte in de deuropening draaide zich om en keek haar recht aan. Ze kon het niet helpen maar liet een gilletje gaan, hij keek woest bozer dan ze ooit iemand had zien kijken. Hij deed de deur open en wou weggaan, maar bedacht zich nog even. Hij draaide zich om. “Je moeder is een hoer.” Zei hij kalm. “En jij bent niet veel beter!” Hij draaide zich om liep de deur uit en gooide hem met een harde klap dicht.
mijn hart valt niet te breken, mentaal ben ik van staal, ik zal alles overleven, dit is mijn verhaal veel hoop en veel problemen ,niets wat me nog raakt, ik zal alles overnemen.
Ik vind dat je je verhaal wel goed schrijft, maar weer heb je een klein stukje gepost. Het maakt mij verder niets uit, maar als je een stukje wat langer maakt, hebben de lezers er meer aan!
Probeer deze raad op te volgen!.
Probeer deze raad op te volgen!
.Als de liefde toch geen spel is, waarom zijn er dan zoveel spelers? Love.
Heey!
Wat een onverwachte reactie van haar verder zeg
Dat ie kwaad is op haar moeder snap ik maar op zijn dochter.. oeiii maar daardoor maak je het ook spannend! Want nu pappie en mammie knallende ruzie hebben, wat gaat Lotus daarmee doen ^_^ Zal ze weglopen en dan gekidnapt worden... of zal juist een van haar ouders spoorloos verdwijnen... hmmmm, ga zo door!
Ik ben het met Charlie eens dat een langer stuk fijner leest. Want nu zit je net in het verhaal en daarna stopt het gelijk. Probeer eens het dubbele van wat je nu hebt te plaatsen, dat zou al een stuk beter zijn!
En probeer ook de gesproken tekst op een eigen regel te zetten. Dan zijn de dialogen namelijk wat beter te volgen
Ik hoop dat je er iets mee kunt, want het zal je verhaal nog beter maken
Groetjes Maaike
Wat een onverwachte reactie van haar verder zeg
Dat ie kwaad is op haar moeder snap ik maar op zijn dochter.. oeiii maar daardoor maak je het ook spannend! Want nu pappie en mammie knallende ruzie hebben, wat gaat Lotus daarmee doen ^_^ Zal ze weglopen en dan gekidnapt worden... of zal juist een van haar ouders spoorloos verdwijnen... hmmmm, ga zo door!Ik ben het met Charlie eens dat een langer stuk fijner leest. Want nu zit je net in het verhaal en daarna stopt het gelijk. Probeer eens het dubbele van wat je nu hebt te plaatsen, dat zou al een stuk beter zijn!
En probeer ook de gesproken tekst op een eigen regel te zetten. Dan zijn de dialogen namelijk wat beter te volgen
Ik hoop dat je er iets mee kunt, want het zal je verhaal nog beter maken
Groetjes Maaike
- Never give up on anything, because miracles happen every day -
My head is a jungle...
My head is a jungle...
volgende stuk ps. bedankt voor de tips ik probeer me er zoveel mogelijk aan te houden en het volgende stuk word wat langer.
Lotus kreeg tranen in haar ogen, ze rende het laatste stukje de trap af naar haar moeder. Ze zat op de bank met haar hoofd op haar handen, maar ze huilde niet. Lotus ging voor haar staan.
“Mam?” vroeg ze geschrokken. Ze had haar moeder nog nooit zo gezien. Het was normaal voor haar dat als iemand kritiek op haar had of haar pijn deed ze in huilen uit zou barsten.
‘Mam!’ Zei ze nu wat harder. Haar moeder keek nog steeds niet op,
Lotus werd nu wel een beetje bang.
‘Mam, alles oke?’ vroeg ze nu. Nu keek haar moeder haar ineens recht in de ogen, ze huilde niet maar zag er enorm boos uit. Lotus zette verschrikt een stap naar achter, waardoor ze uitgleed over het kleed en hard op haar achterste terecht kwam. Ze gilde, meer van schrik dan van pijn, maar het ergste was nog haar moeder bleef gewoon zitten en staarde haar aan alsof ze daar nog gewoon stond. Nu was Lotus woedend. Haar moeder zou haar op zijn minst moeten helpen. Er viel een pijnlijke stilte, haar moeder zat haar maar aan te staren, Lotus dacht even dat ze misschien gek was geworden. Hoelang het geduurd zou hebben als het kookwekkertje niet was af gegaan zou Lotus waarschijnlijk nooit weten. Haar moeder stond op en liep zonder iets te zeggen naar de keuken, daar lag ze dan midden op de vloer. Ze was verbijstert, wat zou er nu met haar gebeuren, als pap haar mee zou nemen waarheen dan, houd hij überhaupt nog van haar. Alles werd haar even te veel, ze kreeg tranen in haar ogen stond op en rende naar boven. Zo hard als ze kon liet ze zich op bed vallen, ze gooide haar kussen op haar hoofd en barste in huilen uit. Waardoor ze de voordeur niet hoorde open en dichtgaan.
Lotus kreeg tranen in haar ogen, ze rende het laatste stukje de trap af naar haar moeder. Ze zat op de bank met haar hoofd op haar handen, maar ze huilde niet. Lotus ging voor haar staan.
“Mam?” vroeg ze geschrokken. Ze had haar moeder nog nooit zo gezien. Het was normaal voor haar dat als iemand kritiek op haar had of haar pijn deed ze in huilen uit zou barsten.
‘Mam!’ Zei ze nu wat harder. Haar moeder keek nog steeds niet op,
Lotus werd nu wel een beetje bang.
‘Mam, alles oke?’ vroeg ze nu. Nu keek haar moeder haar ineens recht in de ogen, ze huilde niet maar zag er enorm boos uit. Lotus zette verschrikt een stap naar achter, waardoor ze uitgleed over het kleed en hard op haar achterste terecht kwam. Ze gilde, meer van schrik dan van pijn, maar het ergste was nog haar moeder bleef gewoon zitten en staarde haar aan alsof ze daar nog gewoon stond. Nu was Lotus woedend. Haar moeder zou haar op zijn minst moeten helpen. Er viel een pijnlijke stilte, haar moeder zat haar maar aan te staren, Lotus dacht even dat ze misschien gek was geworden. Hoelang het geduurd zou hebben als het kookwekkertje niet was af gegaan zou Lotus waarschijnlijk nooit weten. Haar moeder stond op en liep zonder iets te zeggen naar de keuken, daar lag ze dan midden op de vloer. Ze was verbijstert, wat zou er nu met haar gebeuren, als pap haar mee zou nemen waarheen dan, houd hij überhaupt nog van haar. Alles werd haar even te veel, ze kreeg tranen in haar ogen stond op en rende naar boven. Zo hard als ze kon liet ze zich op bed vallen, ze gooide haar kussen op haar hoofd en barste in huilen uit. Waardoor ze de voordeur niet hoorde open en dichtgaan.
mijn hart valt niet te breken, mentaal ben ik van staal, ik zal alles overleven, dit is mijn verhaal veel hoop en veel problemen ,niets wat me nog raakt, ik zal alles overnemen.
Volgende stuk en bedankt voor de reacties ik probeer me er zoveel mogelijk aa te houden!
Ze lag nog steeds op bed, haar gezicht nog nat van de tranen. De lichten waren uit alleen het vaag groene licht van haar elektrische klok scheen op haar linkerwang. Ze keek erna. De minutenteller sprong op nul. Nu pas besefte ze dat het al half 3 ’s nachts was. Dat word leuk op school dacht ze. Ze kon toch niet slapen en besloot maar om naar beneden te gaan. Het was raar maar als ze niet kon slapen en ze dronk wat warm water sliep ze binnen vijf minuten. Haar deur ging geluidloos open, maar de trap kraakte wat. Ze verwachte alweer een boze preek van haar moeder dat ze moest gaan slapen, maar toen ze beneden kwam was er niemand. Wat raar dacht ze. Haar moeder gaat wel vaker stappen maar dan word ze meestal stomdronken door een of andere vriend thuisgebracht. En ze was altijd weer thuis voor tweeën. Er zou toch niks gebeurt zijn, de laatste keer dat ze elkaar zagen leek haar moeder niet helemaal honderd. Ze besloot maar te wachten tot haar moeder thuis zou wonen, en anders zou ze gewoon pap bellen. Maar toen schoot er door haar hoofd dat haar vader haar waarschijnlijk niet meer wou zien, en ze kreeg weer tranen in haar ogen. Ze schudde haar hoofd niet aan denken, mam komt wel terug en zegt dat ze naar bed moet gaan. Of geeft zoals gewoonlijk over op de vloer maarja ze zou terugkomen. Ze bleef maar gewoon in de woonkamer. Ze deed de tv aan, plofte op de bank neer slaakte een diepe zucht. ‘Niet leuk, onbelangrijk, iel! Hoef ik niet te zien! Aha het late nieuws eens kijken.’ Ze wist niet wat het was maar ze begon een beetje weg te dommelen, tot ze plots wakker schrok van een harde bons op de deur. Ze liep erheen, deed de deur open en schrok een beetje omdat haar moeder pardoes naar binnen viel. Toen ze van de schrik bekomen was werd ze een beetje chagrijnig, haar moeder had de bank niet eens gehaald. Ze hielp haar moeder overeind en ondersteunde haar, ze kreunde van de inspanning en haar moeder waarschijnlijk van een opkomende vlaag misselijkheid. “ik pak een emmer.’ Zei ze terwijl haar moeder op de bank neerplofte en wat kreunde. Ze ging naar de keuken waar de emmer stond, die had ze daar maar neergezet. Na de vele keren dat haar moeder zo thuiskwam was ze het wel gewend. Ze hadden daarom altijd een emmer in de keuken staan. Ze liep naar de woonkamer, maar was net te laat met de emmer. Ze keek naar de vloer, nu werd ze was echt boos. Haar moeder zou voor haar moeten zorgen en niet andersom! “Nou dat ruim je zelf maar op!” snauwde ze. Haar moeder keek haar boos aan. “Het is allemaal jou schuld! Als jij niet geboren was waren ik en Tom nog steeds samen geweest!’ Lotus keek geschrokken naar haar moeder die half kreunend haar zin vervolgde. “Ik heb al die tijd voor je gezorgd en wat krijg ik er voor terug?!” Lotus kon haar moeder wel slaan, zo kwaad was ze. “Aha, wat een giller. Jij voor mij zorgen, ik kom niet meer bij. Volgens mij is het eerder andersom!” gilde ze. Ze liep, nou eigenlijk rende ze half naar de deur en deed hem open. “wat doe je?’ bracht haar moeder uit. “Ik ga naar pap.” Zei ze. En de deur ging dicht. Buiten was het koud, en lotus was al buiten de deur voordat ze bedacht had dat ze beter een jas aan kon doen. Vooral omdat het januari was. Ze had gelukkig nog niet haar pyjama aangedaan voordat ze weg ging. Ze taste in haar zak en pakte haar mobiel eruit. Het was meer een koelkast maarja je kon ermee bellen en dat was goed. Ze tikte het nummer in en de telefoon ging over. ‘Hoi.’ Klonk er aan de andere kant. “Hoi pap, ik heb ruzie met mam. Is het goed als ik naar jou toe kom, in het hotel.’ ‘Ok, maar waar ben je dan?.” Klonk er. Lotus slaakte een zucht van verlichting haar vader was dus minder boos. “Buiten in het bos, ik ben bijna bij de school.’ Zei ze terwijl ze flink doorstapte. “Het is bijna drie uur! Weet je wat er had kunnen gebeuren!” klonk er boos. “Pap hier gebeurt toch nooit wat, en ik ben al bij school. Kom je me ophalen?’ “Ja ik kom er nu aan, blijf waar je bent.’ Ze wou nog bedankt en tot zo zeggen maar haar vader had al opgehangen.
Ze lag nog steeds op bed, haar gezicht nog nat van de tranen. De lichten waren uit alleen het vaag groene licht van haar elektrische klok scheen op haar linkerwang. Ze keek erna. De minutenteller sprong op nul. Nu pas besefte ze dat het al half 3 ’s nachts was. Dat word leuk op school dacht ze. Ze kon toch niet slapen en besloot maar om naar beneden te gaan. Het was raar maar als ze niet kon slapen en ze dronk wat warm water sliep ze binnen vijf minuten. Haar deur ging geluidloos open, maar de trap kraakte wat. Ze verwachte alweer een boze preek van haar moeder dat ze moest gaan slapen, maar toen ze beneden kwam was er niemand. Wat raar dacht ze. Haar moeder gaat wel vaker stappen maar dan word ze meestal stomdronken door een of andere vriend thuisgebracht. En ze was altijd weer thuis voor tweeën. Er zou toch niks gebeurt zijn, de laatste keer dat ze elkaar zagen leek haar moeder niet helemaal honderd. Ze besloot maar te wachten tot haar moeder thuis zou wonen, en anders zou ze gewoon pap bellen. Maar toen schoot er door haar hoofd dat haar vader haar waarschijnlijk niet meer wou zien, en ze kreeg weer tranen in haar ogen. Ze schudde haar hoofd niet aan denken, mam komt wel terug en zegt dat ze naar bed moet gaan. Of geeft zoals gewoonlijk over op de vloer maarja ze zou terugkomen. Ze bleef maar gewoon in de woonkamer. Ze deed de tv aan, plofte op de bank neer slaakte een diepe zucht. ‘Niet leuk, onbelangrijk, iel! Hoef ik niet te zien! Aha het late nieuws eens kijken.’ Ze wist niet wat het was maar ze begon een beetje weg te dommelen, tot ze plots wakker schrok van een harde bons op de deur. Ze liep erheen, deed de deur open en schrok een beetje omdat haar moeder pardoes naar binnen viel. Toen ze van de schrik bekomen was werd ze een beetje chagrijnig, haar moeder had de bank niet eens gehaald. Ze hielp haar moeder overeind en ondersteunde haar, ze kreunde van de inspanning en haar moeder waarschijnlijk van een opkomende vlaag misselijkheid. “ik pak een emmer.’ Zei ze terwijl haar moeder op de bank neerplofte en wat kreunde. Ze ging naar de keuken waar de emmer stond, die had ze daar maar neergezet. Na de vele keren dat haar moeder zo thuiskwam was ze het wel gewend. Ze hadden daarom altijd een emmer in de keuken staan. Ze liep naar de woonkamer, maar was net te laat met de emmer. Ze keek naar de vloer, nu werd ze was echt boos. Haar moeder zou voor haar moeten zorgen en niet andersom! “Nou dat ruim je zelf maar op!” snauwde ze. Haar moeder keek haar boos aan. “Het is allemaal jou schuld! Als jij niet geboren was waren ik en Tom nog steeds samen geweest!’ Lotus keek geschrokken naar haar moeder die half kreunend haar zin vervolgde. “Ik heb al die tijd voor je gezorgd en wat krijg ik er voor terug?!” Lotus kon haar moeder wel slaan, zo kwaad was ze. “Aha, wat een giller. Jij voor mij zorgen, ik kom niet meer bij. Volgens mij is het eerder andersom!” gilde ze. Ze liep, nou eigenlijk rende ze half naar de deur en deed hem open. “wat doe je?’ bracht haar moeder uit. “Ik ga naar pap.” Zei ze. En de deur ging dicht. Buiten was het koud, en lotus was al buiten de deur voordat ze bedacht had dat ze beter een jas aan kon doen. Vooral omdat het januari was. Ze had gelukkig nog niet haar pyjama aangedaan voordat ze weg ging. Ze taste in haar zak en pakte haar mobiel eruit. Het was meer een koelkast maarja je kon ermee bellen en dat was goed. Ze tikte het nummer in en de telefoon ging over. ‘Hoi.’ Klonk er aan de andere kant. “Hoi pap, ik heb ruzie met mam. Is het goed als ik naar jou toe kom, in het hotel.’ ‘Ok, maar waar ben je dan?.” Klonk er. Lotus slaakte een zucht van verlichting haar vader was dus minder boos. “Buiten in het bos, ik ben bijna bij de school.’ Zei ze terwijl ze flink doorstapte. “Het is bijna drie uur! Weet je wat er had kunnen gebeuren!” klonk er boos. “Pap hier gebeurt toch nooit wat, en ik ben al bij school. Kom je me ophalen?’ “Ja ik kom er nu aan, blijf waar je bent.’ Ze wou nog bedankt en tot zo zeggen maar haar vader had al opgehangen.
mijn hart valt niet te breken, mentaal ben ik van staal, ik zal alles overleven, dit is mijn verhaal veel hoop en veel problemen ,niets wat me nog raakt, ik zal alles overnemen.
Heey!
Deze lengte is een stuk beter! Ik zit nu helemaal in je verhaal, top! Ga zo door!
Dan heb ik een volgende tip voor je ^_^ probeer wat alinea's in je tekst te maken. Nu loopt alles aan een stuk door, terwijl als er hier en daar een alinea zet, is het wat beter te lezen is. Dan bedoel ik niet gelijk een hele witregel in je tekst, want dat past hier niet. Gewoon een extra enter.
Bijvoorbeeld hier; je schreef:
"En de deur ging dicht. Buiten was het koud, en lotus was al buiten de deur voordat ze bedacht had dat ze beter een jas aan kon doen. Vooral omdat het januari was. "
Mooier en fijner leest is:
"En de deur ging dicht.
Buiten was het koud, en lotus was al buiten de deur voordat ze bedacht had dat ze beter een jas aan kon
doen. Vooral omdat het januari was. "
Ik zet hier een extra enter omdat hier een nieuw stukje begint Probeer het maar eens Succes!
Groetjes Maaike
Deze lengte is een stuk beter! Ik zit nu helemaal in je verhaal, top!
Ga zo door!Dan heb ik een volgende tip voor je ^_^ probeer wat alinea's in je tekst te maken. Nu loopt alles aan een stuk door, terwijl als er hier en daar een alinea zet, is het wat beter te lezen is. Dan bedoel ik niet gelijk een hele witregel in je tekst, want dat past hier niet. Gewoon een extra enter.
Bijvoorbeeld hier; je schreef:
"En de deur ging dicht. Buiten was het koud, en lotus was al buiten de deur voordat ze bedacht had dat ze beter een jas aan kon doen. Vooral omdat het januari was. "
Mooier en fijner leest is:
"En de deur ging dicht.
Buiten was het koud, en lotus was al buiten de deur voordat ze bedacht had dat ze beter een jas aan kon
doen. Vooral omdat het januari was. "
Ik zet hier een extra enter omdat hier een nieuw stukje begint
Probeer het maar eens Succes!Groetjes Maaike
- Never give up on anything, because miracles happen every day -
My head is a jungle...
My head is a jungle...
Het spijt me dat ik laatste tijd niet zoveel meer heb gepost ik heb het gewoon heel erg druk en als ik thuis kom val ik bijna altijd meteen in slaap. Maar ik denk dat ik van het weekend weer een stukje kan posten..
mijn hart valt niet te breken, mentaal ben ik van staal, ik zal alles overleven, dit is mijn verhaal veel hoop en veel problemen ,niets wat me nog raakt, ik zal alles overnemen.
Heey kben er weer met een nieuw stukje, sorry dat het zolang duurde ik ben erg druk de laatste tijd. Ik hoop dat ik hiermee geen lezers ben kwijtgeraakt ;P
De weg naar het hotel was akelig stil, als ze wat vroeg reageerde haar vader met een beetje gegrom of helemaal niet. Ze reden het dorp uit.
“Ik dacht dat je in de Witte Zwaan verbleef.” Zei Lotus. De Witte Zwaan was een soort herberg in het dorp dat zichzelf een hotel durfde te noemen. Wat ze van het antwoord had kunnen verstaan was
“stinkt als schijt.’ En “veel te duur.”
‘Kun je even niet zo mompelen? Ik versta je amper.” Zei Lotus. Haar vader keek haar aan.
“Vertel me niet wat ik wel en niet moet doen.’ Lotus was nu rood van woede geworden maar wist zich in te houden.
“Waar gaan we dan heen?” vroeg ze. Een zucht ontsnapte uit de keel van haar vader.
“Gewoon naar een of ander hotel maar in ieder geval niet in het dorp.’
“Maar pap..’ begon Lotus.
“Niks maar pap! Je moeder heeft je gewoon om drie uur s’nachts naar buiten laten gaan, haar krijg je voorlopig niet meer te zien!” Dat vond lotus best, het enige wat ze toch met haar moeder kon was ruzie maken. Toen schoot haar iets te binnen.
“Pap, het is woensdag.’ Zei ze hopend dat hij de hint zou begrijpen. Wat hij overigens tot haar frustratie niet deed.
‘Morgen is het donderdag, en dat is een schooldag.’
‘Nou en, je kan wel een dagje missen.’ Kreeg ze als antwoord naar haar hoofd gesnauwd.
Aa dat stomme licht! Ze knipperde met haar ogen om aan het felle daglicht te wennen.
Ze was waarschijnlijk in slaap gevallen.Waar was ze? Even was ze alles van de vorige dag kwijt.
Toen schoot het haar te binnen. Een teleurgesteld ‘ow.’ verliet haar lippen.
Het was genoeg om haar vader klaarwakker te krijgen.
“Pap, waar zijn we?’
‘Op een parkeerplaats dat zie je toch?’ Zo te horen had haar vader weer een lekker humeur.
‘Ja maar welke plaats?’ Probeerde ze weer. Ze keek om zich heen en zag aan de andere kant van de parkeerplaats nog een auto staan. Voor de rest was de parkeerplaats leeg.
‘Weet ik niet.’ Antwoorde haar vader.
“Hoezo weet je niet, je weet toch wel waar je gisteren de hele tijd heen gereden hebt? Vroeg ze.
Opeens voelde een soort spanning, ze werd er bang van en raakte een beetje in paniek.
Ze greep in haar broekzak. “Wat doe je?’ vroeg vader.
‘Ik ga mam bellen.’ Eindelijk ze had haar mobiel te pakken.
Opeens voelde ze een felle steek van pijn over haar hand. Ze gilde en liet haar mobiel vallen. Nu voelde ze overal flink harde slagen. Ze stopte met gillen. Alles werd zwart voor haar ogen.
De weg naar het hotel was akelig stil, als ze wat vroeg reageerde haar vader met een beetje gegrom of helemaal niet. Ze reden het dorp uit.
“Ik dacht dat je in de Witte Zwaan verbleef.” Zei Lotus. De Witte Zwaan was een soort herberg in het dorp dat zichzelf een hotel durfde te noemen. Wat ze van het antwoord had kunnen verstaan was
“stinkt als schijt.’ En “veel te duur.”
‘Kun je even niet zo mompelen? Ik versta je amper.” Zei Lotus. Haar vader keek haar aan.
“Vertel me niet wat ik wel en niet moet doen.’ Lotus was nu rood van woede geworden maar wist zich in te houden.
“Waar gaan we dan heen?” vroeg ze. Een zucht ontsnapte uit de keel van haar vader.
“Gewoon naar een of ander hotel maar in ieder geval niet in het dorp.’
“Maar pap..’ begon Lotus.
“Niks maar pap! Je moeder heeft je gewoon om drie uur s’nachts naar buiten laten gaan, haar krijg je voorlopig niet meer te zien!” Dat vond lotus best, het enige wat ze toch met haar moeder kon was ruzie maken. Toen schoot haar iets te binnen.
“Pap, het is woensdag.’ Zei ze hopend dat hij de hint zou begrijpen. Wat hij overigens tot haar frustratie niet deed.
‘Morgen is het donderdag, en dat is een schooldag.’
‘Nou en, je kan wel een dagje missen.’ Kreeg ze als antwoord naar haar hoofd gesnauwd.
Aa dat stomme licht! Ze knipperde met haar ogen om aan het felle daglicht te wennen.
Ze was waarschijnlijk in slaap gevallen.Waar was ze? Even was ze alles van de vorige dag kwijt.
Toen schoot het haar te binnen. Een teleurgesteld ‘ow.’ verliet haar lippen.
Het was genoeg om haar vader klaarwakker te krijgen.
“Pap, waar zijn we?’
‘Op een parkeerplaats dat zie je toch?’ Zo te horen had haar vader weer een lekker humeur.
‘Ja maar welke plaats?’ Probeerde ze weer. Ze keek om zich heen en zag aan de andere kant van de parkeerplaats nog een auto staan. Voor de rest was de parkeerplaats leeg.
‘Weet ik niet.’ Antwoorde haar vader.
“Hoezo weet je niet, je weet toch wel waar je gisteren de hele tijd heen gereden hebt? Vroeg ze.
Opeens voelde een soort spanning, ze werd er bang van en raakte een beetje in paniek.
Ze greep in haar broekzak. “Wat doe je?’ vroeg vader.
‘Ik ga mam bellen.’ Eindelijk ze had haar mobiel te pakken.
Opeens voelde ze een felle steek van pijn over haar hand. Ze gilde en liet haar mobiel vallen. Nu voelde ze overal flink harde slagen. Ze stopte met gillen. Alles werd zwart voor haar ogen.
mijn hart valt niet te breken, mentaal ben ik van staal, ik zal alles overleven, dit is mijn verhaal veel hoop en veel problemen ,niets wat me nog raakt, ik zal alles overnemen.
Heey!
Mij ben je als lezer in elk geval niet verloren ^_^
Ik ben blij dat je iets aan mijn feedback hebt gehad! Dit leest een heel stuk fijner En aaawh wat ben je op een naar punt gestopt! Op zo'n cruciaal spannend punt (Dat is goed hoor, zo'n cliff-hanger, waardoor je lezers al nagelbijtend in spanning afwachten ^_^ )
Op dit stukje heb ik eerlijk gezegd geen feedback
Ik vraag me af waar die plotseling sla-drang van haar vader vandaan kwam En of die andere auto wellicht er iets mee te maken heeft 
Ga zo door en schrijf snel verder !
Groetjes Maaike
Mij ben je als lezer in elk geval niet verloren ^_^
Ik ben blij dat je iets aan mijn feedback hebt gehad! Dit leest een heel stuk fijner
En aaawh wat ben je op een naar punt gestopt! Op zo'n cruciaal spannend punt (Dat is goed hoor, zo'n cliff-hanger, waardoor je lezers al nagelbijtend in spanning afwachten ^_^ ) Op dit stukje heb ik eerlijk gezegd geen feedback
Ik vraag me af waar die plotseling sla-drang van haar vader vandaan kwam
En of die andere auto wellicht er iets mee te maken heeft Ga zo door en schrijf snel verder !
Groetjes Maaike
- Never give up on anything, because miracles happen every day -
My head is a jungle...
My head is a jungle...
Kben er weer met een nieuw stuk.
Bonk, bonk, bonk, Lotus kreunde. Met ieder ‘bonk’ waarvan ze niet kon plaatsen wat het was,
werd haar hoofdpijn erger. Waar was ze? Ze probeerde haar hoofd op te tillen, waarna ze een felle steek pijn door haar hoofd voelde gaan. Ze besloot dat het beter was als ze lag.
Ze voelde zich slap, te moe om haar armen op te tillen. Wat ze wel kon was bedenken dat het hier niet veilig was. Ze kon niks zien, het was benauwd en de ruimte leek te bewegen.
Het bonkte, draaide en bewoog op en neer. Het naarste was ze wist niet of het door die pijn in haar hoofd kwam, of dat het echt was. Ze hoopte het eerste en dat ze gewoon in haar kamer lag met een handdoek over haar hoofd ofzo. Toen in een flits van helder licht schoot het door haar hoofd, die auto bij de parkeerplaats, dat was een busje. Ze zat in een busje. Ze liet een zucht van opluchting gaan nu wist ze tenminste waar ze was. Tot ze zich weer herinnerde hoe ze hier terecht is gekomen. Even kon ze niks doen, niet ademhalen, niet denken, alles stond stil. Behalve het wild bewegende busje dan. Duizend vragen stroomden door haar hoofd. Waar was moeder? Weet ze dat ik weg ben? Zijn er al mensen naar me opzoek? Maar vooral de vraag ‘Waarom!’ Ze had het niet beseft maar ze had dit keihard geschreeuwd. Ze was hysterisch geworden en begon keihard te gillen en tegen de koude ondergrond waar ze op lag te slaan. Ze wou weg.
Totaal in paniek stond ze op, ze kreunde van de pijn maar het stopte haar niet. Ze begon te rennen, tientallen keren voelde ze dat ze tegen een muur op rende, een muur van metaal. Maar het stopte haar niet, ze moest en zal hier uitkomen.
Marieke van der Laan was kapot, haar huwelijk lag aan diggelen, wat eigenlijk al een tijdje geleden was, maarja ze was er nog steeds niet overheen. Ze lag op de bank, dat is raar dacht ze. Er ligt hier kots op de grond. Dat zou Lotus allang opgeruimd hebben. O god Lotus. O nee ze had zich afzichtelijk gedragen.
Ze besloot maar eens lief te doen. Ze wist dat ze niet vaak zo deed tegen Lotus maar ze had wat goed te maken. Ze stond op en liep naar de keuken, waar ze meteen spijt van kreeg. Die verdomde katers ook altijd. Vijftien minuten later kwam ze rustig de trap op met zelfgemaakt ontbijt. Dit maakte ze normaal nooit voor Lotus, maar vandaag moest ze extra slijmen. Ze had geen zin in ruzie met haar enigste kind. Want hoewel ze zo hun onenigheden hadden, ze hield wel van haar. Er werd subtiel op de kamerdeur van Lotus geklopt, geen antwoord.
‘Lotus liefje, het spijt me van vannacht maar ik heb een verrassing voor je.’ Geen antwoord.
‘Lotus ik begrijp dat je boos bent ik had die dingen nooit moeten zeggen.’ Vervolgde ze.
Geen antwoord. Ze besloot de deur maar open te doen, ze zou haar excuses heus wel aanvaarden, misschien als ze aanbood te gaan shoppen op haar kosten. Ja dat zou ze…. AHHHH!!! Ze is er niet, waarom is ze er niet. O god ze is gister toch wel thuisgekomen. De gedachte die nu door haar hoofd ging benam haar de adem.
‘Nee.’ Zei ze tegen zichzelf.
‘Dat kan niet dit is een rustige buurt. Zo iets zal nooit gebeuren.’ Ze zal wel gewoon naar een vriendin zijn gegaan. Maar toch bleef er iets in haar hoofd knagen. Iets zat niet goed. Maar wat…
Tom van der Laan zat achter het stuur van een wit busje die hij van zijn vriend had geleend. Hij vond het maar beter er zo over te denken. Wat eigenlijk had hij hem niet ‘geleend’. Hij had heus wel in de gaten dat ze wakker geworden was, ook al zat er een wand tussen hem en de cabine waar ze in zat. Je kon nog steeds haar gegil en gekrijs horen. Het was afschuwelijk. Het was vanaf het begin afschuwelijk geweest, hij had niet verwacht dat hij haar zonder slag of stoot in het busje zou krijgen. Maar hij had haar zo hard geslagen, hopelijk had hij haar niet verwond. De gedachte ging al door zijn hoofd, dat hij met haar naar een ziekenhuis moest en dan alsnog gepakt zou worden. Het was afschuwelijk geweest toen hij haar in het busje tilde, hij had zelf even gedacht dat hij haar vermoord had. Maar het was allemaal voor een goed doel geweest hield hij zich zelf voor. Ze zullen ergens gelukkig worden in een land hier ver vandaan. O wie hield hij voor de gek, waar was hij mee bezig! Hij hield in langs de kant van de weg, nu zonder het geluid van de auto hoorde hij haar nog harder roepen.
‘Mam, mama help me!.’ Het was vreselijk. Ze bleef het maar roepen telkens diezelfde zin.
Ze moest stoppen, hij kon er niet meer tegen zo. Hij haalde diep adem, en ging met zijn handen naar zijn voorhoofd om de slaap uit zijn ogen te krijgen. Hij had de hele nacht niet kunnen slapen. Hij was geteisterd door twijfel, angst, wanhoop, hij had even overwogen om zijn pistool te pakken en hun allebei dood te schieten, maar hij kon het niet. Hij had een kind in zijn busje. Een meisje dat daar tegen haar wil in vast zat. Nu kon hij niet meer terug.
Bonk, bonk, bonk, Lotus kreunde. Met ieder ‘bonk’ waarvan ze niet kon plaatsen wat het was,
werd haar hoofdpijn erger. Waar was ze? Ze probeerde haar hoofd op te tillen, waarna ze een felle steek pijn door haar hoofd voelde gaan. Ze besloot dat het beter was als ze lag.
Ze voelde zich slap, te moe om haar armen op te tillen. Wat ze wel kon was bedenken dat het hier niet veilig was. Ze kon niks zien, het was benauwd en de ruimte leek te bewegen.
Het bonkte, draaide en bewoog op en neer. Het naarste was ze wist niet of het door die pijn in haar hoofd kwam, of dat het echt was. Ze hoopte het eerste en dat ze gewoon in haar kamer lag met een handdoek over haar hoofd ofzo. Toen in een flits van helder licht schoot het door haar hoofd, die auto bij de parkeerplaats, dat was een busje. Ze zat in een busje. Ze liet een zucht van opluchting gaan nu wist ze tenminste waar ze was. Tot ze zich weer herinnerde hoe ze hier terecht is gekomen. Even kon ze niks doen, niet ademhalen, niet denken, alles stond stil. Behalve het wild bewegende busje dan. Duizend vragen stroomden door haar hoofd. Waar was moeder? Weet ze dat ik weg ben? Zijn er al mensen naar me opzoek? Maar vooral de vraag ‘Waarom!’ Ze had het niet beseft maar ze had dit keihard geschreeuwd. Ze was hysterisch geworden en begon keihard te gillen en tegen de koude ondergrond waar ze op lag te slaan. Ze wou weg.
Totaal in paniek stond ze op, ze kreunde van de pijn maar het stopte haar niet. Ze begon te rennen, tientallen keren voelde ze dat ze tegen een muur op rende, een muur van metaal. Maar het stopte haar niet, ze moest en zal hier uitkomen.
Marieke van der Laan was kapot, haar huwelijk lag aan diggelen, wat eigenlijk al een tijdje geleden was, maarja ze was er nog steeds niet overheen. Ze lag op de bank, dat is raar dacht ze. Er ligt hier kots op de grond. Dat zou Lotus allang opgeruimd hebben. O god Lotus. O nee ze had zich afzichtelijk gedragen.
Ze besloot maar eens lief te doen. Ze wist dat ze niet vaak zo deed tegen Lotus maar ze had wat goed te maken. Ze stond op en liep naar de keuken, waar ze meteen spijt van kreeg. Die verdomde katers ook altijd. Vijftien minuten later kwam ze rustig de trap op met zelfgemaakt ontbijt. Dit maakte ze normaal nooit voor Lotus, maar vandaag moest ze extra slijmen. Ze had geen zin in ruzie met haar enigste kind. Want hoewel ze zo hun onenigheden hadden, ze hield wel van haar. Er werd subtiel op de kamerdeur van Lotus geklopt, geen antwoord.
‘Lotus liefje, het spijt me van vannacht maar ik heb een verrassing voor je.’ Geen antwoord.
‘Lotus ik begrijp dat je boos bent ik had die dingen nooit moeten zeggen.’ Vervolgde ze.
Geen antwoord. Ze besloot de deur maar open te doen, ze zou haar excuses heus wel aanvaarden, misschien als ze aanbood te gaan shoppen op haar kosten. Ja dat zou ze…. AHHHH!!! Ze is er niet, waarom is ze er niet. O god ze is gister toch wel thuisgekomen. De gedachte die nu door haar hoofd ging benam haar de adem.
‘Nee.’ Zei ze tegen zichzelf.
‘Dat kan niet dit is een rustige buurt. Zo iets zal nooit gebeuren.’ Ze zal wel gewoon naar een vriendin zijn gegaan. Maar toch bleef er iets in haar hoofd knagen. Iets zat niet goed. Maar wat…
Tom van der Laan zat achter het stuur van een wit busje die hij van zijn vriend had geleend. Hij vond het maar beter er zo over te denken. Wat eigenlijk had hij hem niet ‘geleend’. Hij had heus wel in de gaten dat ze wakker geworden was, ook al zat er een wand tussen hem en de cabine waar ze in zat. Je kon nog steeds haar gegil en gekrijs horen. Het was afschuwelijk. Het was vanaf het begin afschuwelijk geweest, hij had niet verwacht dat hij haar zonder slag of stoot in het busje zou krijgen. Maar hij had haar zo hard geslagen, hopelijk had hij haar niet verwond. De gedachte ging al door zijn hoofd, dat hij met haar naar een ziekenhuis moest en dan alsnog gepakt zou worden. Het was afschuwelijk geweest toen hij haar in het busje tilde, hij had zelf even gedacht dat hij haar vermoord had. Maar het was allemaal voor een goed doel geweest hield hij zich zelf voor. Ze zullen ergens gelukkig worden in een land hier ver vandaan. O wie hield hij voor de gek, waar was hij mee bezig! Hij hield in langs de kant van de weg, nu zonder het geluid van de auto hoorde hij haar nog harder roepen.
‘Mam, mama help me!.’ Het was vreselijk. Ze bleef het maar roepen telkens diezelfde zin.
Ze moest stoppen, hij kon er niet meer tegen zo. Hij haalde diep adem, en ging met zijn handen naar zijn voorhoofd om de slaap uit zijn ogen te krijgen. Hij had de hele nacht niet kunnen slapen. Hij was geteisterd door twijfel, angst, wanhoop, hij had even overwogen om zijn pistool te pakken en hun allebei dood te schieten, maar hij kon het niet. Hij had een kind in zijn busje. Een meisje dat daar tegen haar wil in vast zat. Nu kon hij niet meer terug.
mijn hart valt niet te breken, mentaal ben ik van staal, ik zal alles overleven, dit is mijn verhaal veel hoop en veel problemen ,niets wat me nog raakt, ik zal alles overnemen.
Heey!
Het begint al spannender te worden! Je bent ook hier weer op een heel goed punt gestopt Ik ben erg benieuwd hoe het verder gaat. Ik wil je ook graag zeggen, dat je echt vooruit gaat met je verhaal! In het begin was het een beetje onduidelijk waar je heen ging, maar nu is het goed te volgen en omschrijf je de spanningsmomenten goed. Ga vooral zo door!
Nog een paar feedback puntjes:
Ga zo door!
Groetjes Maaike
Het begint al spannender te worden! Je bent ook hier weer op een heel goed punt gestopt
Ik ben erg benieuwd hoe het verder gaat. Ik wil je ook graag zeggen, dat je echt vooruit gaat met je verhaal! In het begin was het een beetje onduidelijk waar je heen ging, maar nu is het goed te volgen en omschrijf je de spanningsmomenten goed. Ga vooral zo door!Nog een paar feedback puntjes:
Je hebt het eerder over een busje, daar kun je eigenlijk niet in staan, daar zijn ze te laag voor en ook rennen in een busje is ietwat onmogelijk. Je kunt haar wel naar dat tussenschot laten kruipen en daar op laten slaan of gewoon aan de deur laten trekken in de hoop dat hij opengaatgeennaam schreef:Ze begon te rennen, tientallen keren voelde ze dat ze tegen een muur op rende, een muur van metaal.
Het is enige, 'enigste' bestaat nietgeennaam schreef:Ze had geen zin in ruzie met haar enigste kind.
Ik vind dit stukje erg goed beschreven, je ziet zo'n typische gedachtegang "bij ons gebeurt dit niet.."geennaam schreef:De gedachte die nu door haar hoofd ging benam haar de adem.
‘Nee.’ Zei ze tegen zichzelf.
‘Dat kan niet dit is een rustige buurt. Zo iets zal nooit gebeuren.’ Ze zal wel gewoon naar een vriendin zijn gegaan. Maar toch bleef er iets in haar hoofd knagen. Iets zat niet goed. Maar wat…
Ik ben benieuwd wat voor goed doel hij voor ogen heeft.geennaam schreef:Maar het was allemaal voor een goed doel geweest hield hij zich zelf voor.
Ga zo door!
Groetjes Maaike
- Never give up on anything, because miracles happen every day -
My head is a jungle...
My head is a jungle...
-
lady melissa
- Nieuw
- Berichten: 4
- Lid geworden op: 29 dec 2011 19:27
gaat goed doe zo voort
ben benieuwt naar het gevolg
ben benieuwt naar het gevolg
Het spijt me atk de laatste tijd niet meer zoveel post, kben een beetje ideeloos en ben op vakantie geweest! (geen computer). in ieder geval tips zijn altijd welkom!
mijn hart valt niet te breken, mentaal ben ik van staal, ik zal alles overleven, dit is mijn verhaal veel hoop en veel problemen ,niets wat me nog raakt, ik zal alles overnemen.
Heey!
Je kunt beschrijven wat haar moeder gaat doen in alle paniek. Gaat ze zelf zoeken, of haalt ze politie erbij?
Is het wel haar vader die met haar meerijdt, of blijkt het heel iemand anders te zijn, die zich voordeed als haar vader. En blijkt haar echte vader een heel belangrijk figuur in de wereld van adel/onderwerld/etc.
En waar neemt hij haar naar toe? Hij zal vast het land willen ontvluchten! Misschien heeft hij een vliegtuigje of een boot. En wat gaat de hoofdpersoon doen als er een kans is om te ontsnappen?
Ik hoop dat je een beetje verder kan Wat misschien ook helpt, wat zou jij doen als je in een van je personages schoenen zou staan?
Succes!
Groetjes Maaike
Je kunt beschrijven wat haar moeder gaat doen in alle paniek. Gaat ze zelf zoeken, of haalt ze politie erbij?
Is het wel haar vader die met haar meerijdt, of blijkt het heel iemand anders te zijn, die zich voordeed als haar vader. En blijkt haar echte vader een heel belangrijk figuur in de wereld van adel/onderwerld/etc.
En waar neemt hij haar naar toe? Hij zal vast het land willen ontvluchten! Misschien heeft hij een vliegtuigje of een boot. En wat gaat de hoofdpersoon doen als er een kans is om te ontsnappen?
Ik hoop dat je een beetje verder kan
Wat misschien ook helpt, wat zou jij doen als je in een van je personages schoenen zou staan?Succes!
Groetjes Maaike
- Never give up on anything, because miracles happen every day -
My head is a jungle...
My head is a jungle...
hehe eindelijk een nieuw stuk!
Het busje was gestopt, het bonken ook. Hoelang had ze nu zitten schreeuwen?
Ze wist het niet, maar ze had zo’n last van haar keel gekregen dat ze maar was gestopt.
Wat zou hij met haar doen? Ze heeft wel eens wat op het journaal gezien over meisjes die ontvoerd waren. Ze zijn uiteindelijk ergens dood gevonden. Dan zou ze nooit meer naar school kunnen,
nooit meer haar moeder kunnen zien, nooit meer stiekem achter de jongen kunnen gaan zitten die ze leuk vond. Waar ze overigens wel allang van wist dat ze geen kans had.
Dit was het dan, ze zou ergens in de sloot worden gedumpt, of nog erger misschien zou hij haar wel levend ergens begraven. Nu kwamen de tranen weer, maar deze keer zonder geschreeuw. Deze keer waren ze geluidloos. Ze hoorde de voordeur van de auto open en dichtgaan. Wat zou hij gaan doen,
gewoon weggaan en haar hier laten verhongeren. Nu ze erover nadacht ze had eigenlijk best wel honger.
Ze wou hier niet blijven en afwachten, ze wou wat doen. Al was het alleen maar even de zachte buitenlucht inademen. Misschien kon ze de deur open krijgen, of er op zijn minst een flinke deur in maken. Dat zou toch moeten opvallen bij andere mensen. Ze voelde de wanden, er zou toch iets moeten zijn waardoor ze de deur zou herkennen. Hier! Ze voelde een soort naad , alsof twee stukken metaal tegen elkaar aan drukten maar niet geheel samensmolten. Ze drukt er tegen aan maar het gaf niet mee, wat dacht ze ook het was een metalen deur die waarschijnlijk op slot zat. Was hier dan niks waar ze hem misschien mee open kon krijgen, ze begon nu een beetje om haar heen te voelen en over de grond te kruipen. Er moest toch iets zijn in dit donkere hok wat ze los kon wrikken.
Hoelang zat ze hier nu al, een dag? Twee dagen? Er was hier echt helemaal niks, wacht eens even.
Er lag hier wat hards. Wat het was wist ze niet, maar het was langwerpig en dun.
Misschien kon ze het als hefboom gebruiken. Ze vond de deur weer, ze kon het op zijn minst proberen en zetten het voorwerp in de naad.
Kom op Lotus je kunt het fluisterde ze zichzelf toe. Ze begon hard aan het voorwerp te trekken.
Ze kreunde van inspanning en begon een beetje te zweten. Ja! Hij gaf mee eindelijk de deur ging open. Het mooie daglicht scheen naar binnen en vulde de cabine. Maar haar enthousiasme verdween als sneeuw voor de zon toen ze het bleke gezicht van haar vader in de deuropening zag.
Het busje was gestopt, het bonken ook. Hoelang had ze nu zitten schreeuwen?
Ze wist het niet, maar ze had zo’n last van haar keel gekregen dat ze maar was gestopt.
Wat zou hij met haar doen? Ze heeft wel eens wat op het journaal gezien over meisjes die ontvoerd waren. Ze zijn uiteindelijk ergens dood gevonden. Dan zou ze nooit meer naar school kunnen,
nooit meer haar moeder kunnen zien, nooit meer stiekem achter de jongen kunnen gaan zitten die ze leuk vond. Waar ze overigens wel allang van wist dat ze geen kans had.
Dit was het dan, ze zou ergens in de sloot worden gedumpt, of nog erger misschien zou hij haar wel levend ergens begraven. Nu kwamen de tranen weer, maar deze keer zonder geschreeuw. Deze keer waren ze geluidloos. Ze hoorde de voordeur van de auto open en dichtgaan. Wat zou hij gaan doen,
gewoon weggaan en haar hier laten verhongeren. Nu ze erover nadacht ze had eigenlijk best wel honger.
Ze wou hier niet blijven en afwachten, ze wou wat doen. Al was het alleen maar even de zachte buitenlucht inademen. Misschien kon ze de deur open krijgen, of er op zijn minst een flinke deur in maken. Dat zou toch moeten opvallen bij andere mensen. Ze voelde de wanden, er zou toch iets moeten zijn waardoor ze de deur zou herkennen. Hier! Ze voelde een soort naad , alsof twee stukken metaal tegen elkaar aan drukten maar niet geheel samensmolten. Ze drukt er tegen aan maar het gaf niet mee, wat dacht ze ook het was een metalen deur die waarschijnlijk op slot zat. Was hier dan niks waar ze hem misschien mee open kon krijgen, ze begon nu een beetje om haar heen te voelen en over de grond te kruipen. Er moest toch iets zijn in dit donkere hok wat ze los kon wrikken.
Hoelang zat ze hier nu al, een dag? Twee dagen? Er was hier echt helemaal niks, wacht eens even.
Er lag hier wat hards. Wat het was wist ze niet, maar het was langwerpig en dun.
Misschien kon ze het als hefboom gebruiken. Ze vond de deur weer, ze kon het op zijn minst proberen en zetten het voorwerp in de naad.
Kom op Lotus je kunt het fluisterde ze zichzelf toe. Ze begon hard aan het voorwerp te trekken.
Ze kreunde van inspanning en begon een beetje te zweten. Ja! Hij gaf mee eindelijk de deur ging open. Het mooie daglicht scheen naar binnen en vulde de cabine. Maar haar enthousiasme verdween als sneeuw voor de zon toen ze het bleke gezicht van haar vader in de deuropening zag.
mijn hart valt niet te breken, mentaal ben ik van staal, ik zal alles overleven, dit is mijn verhaal veel hoop en veel problemen ,niets wat me nog raakt, ik zal alles overnemen.
Heyy,
Woww wat er voor Lotus. Lijkt me egt eng om ontvoerd te worden door je eigen vader. Maar wat ik nog niet snap wrm in hemelsnaam doet hij dat. Je hebt wel een stukje over samen vluchten met iemand ofzo maar dat snap ik niet, Voor de rest een zupperrr goed verhaal. Keep going...
XXxxJenna
Woww wat er voor Lotus. Lijkt me egt eng om ontvoerd te worden door je eigen vader. Maar wat ik nog niet snap wrm in hemelsnaam doet hij dat. Je hebt wel een stukje over samen vluchten met iemand ofzo maar dat snap ik niet, Voor de rest een zupperrr goed verhaal. Keep going...
XXxxJenna
Een vriend is iemand die het lied van je hart kent, en het opnieuw kan zingen als jij het vergeten bent....
Heey!
De vader komt in actie
Wat gaat hij met zijn dochter doen?!
Ik vind dat je goed hebt omschreven dat ze op zoek gaat naar iets waarmee zichzelf kan bevrijden.
Ga vooral zo door!
Groetjes Maaike
De vader komt in actie
Wat gaat hij met zijn dochter doen?! Ik vind dat je goed hebt omschreven dat ze op zoek gaat naar iets waarmee zichzelf kan bevrijden.
Ik denk dat je "deuk" bedoelt in plaats van deurgeennaam schreef:of er op zijn minst een flinke deur in maken.
Ik vind dit stukje erg goed omschreven. Je kunt de shock bij het meisje er uit halengeennaam schreef:Ja! Hij gaf mee eindelijk de deur ging open. Het mooie daglicht scheen naar binnen en vulde de cabine. Maar haar enthousiasme verdween als sneeuw voor de zon toen ze het bleke gezicht van haar vader in de deuropening zag.
Ga vooral zo door!
Groetjes Maaike
- Never give up on anything, because miracles happen every day -
My head is a jungle...
My head is a jungle...