Siamo nemice naturali, che amano la vicenda.

[roompiii]

Hallo allemaal!

Een paar dagen geleden had ik een leuk idee voor een nieuw verhaal. Mijn eerste verhaal liep al lekker maar deze stukken spookten al een hele tijd rond. Het is een deel waarheid, van mijzelf. Af en toe zie ik overeenkomsten tussen Fay en mijzelf. Maar oordeel zelf maar...

Let wel, het kan best zielig worden maar dat moet ik nog even bekijken. Het is in ieder geval geen klef "halsoverkop koetsjekoetsjie liefdes verhaal." Het word niet makkelijk voor Fay, dat weet ik wel zeker..

Hoop dat jullie het leuk gaan vinden...

Siamo nemice naturali, che amano la vicenda. Een onbegrijpelijke liefde.
1.

“Fay!” Mijn moeder stormde de kamer binnen en ik schoot omhoog. Het was weer eens gebeurt, door m’n wekker heen geslapen. “Word wakker!”
Langzaam kwam ik overeind en rekte me uit. Mijn spieren werkten ernstig tegen en met een zucht viel ik weer op bed. Zonder dat ik het in de gaten had keek ik naar het digitale wekkertje op mijn nachtkastje. Half acht.
“Shit!” Met een sprong stond ik naast mijn bed en ik rende naar mijn kast. Veel bedenktijd had ik niet dus trok ik de eerste de beste combinatie uit de kast en sprintte naar beneden.

“Waar was je nou?” Vroeg Demi, een goede vriendin van school. Net op tijd was ik bij de bushalte aangekomen en de bus kwam net aanrijden.
“Verslapen,” mompelde ik en we stapten de bus in. Het was rustig. Mooi. Dan konden we tenminste bijpraten over het weekend.
“Goedemorgen,” zei de buschauffeur vrolijk en ik staarde hem aan. Waarom konden zij op dit tijdstip toch altijd zo blij en opgewekt zijn. Koffie deed volgens mij wonderen voor hen. Alleen jammer dat ik het niet te drinken vond. Snel liepen we naar de achterbank en Demi begon direct.
“En?”
“Wat en?”
Ze zuchtte. “Hoe ging het met Sjoerd?”
“O, dat.” Arme Demi begon nu wel erg geïrriteerd te raken en ik gaf haar maar wat ze wilde. “Het ging wel goed, denk ik. Hij nam het goed op.” Ik moest wel. Hij had een ander, ik moest het wel uitmaken maar Demi had er nooit iets van begrepen. Zo lekker naïef als zij was. ‘Hij zei dat hij zou veranderen,’ had ze gezegd. En ik had getwijfeld. Maar toen bedacht ik me dat Sjoerd niet zo’n jongen was. Als hij er enigszins een andere gedachten op na hield kreeg je hem daar ook niet meer vanaf. En waarom zou hij verliefd worden op een ander als ik de ware was voor hem. Het was beter zo.
“Echt heel rot voor je.” Fluisterde ze en ik schudde mijn hoofd van niet. Hoewel zij me ook wel beter kende dan dat. Ik stond op instorten en dat wist ze. Dat wist iedereen want, hoe onlogisch het ook leek na wat hij me aangedaan had, hield ik van hem. Nog steeds van hem en ik had niet het idee dat het ooit nog ging veranderen.
“Dankjewel, maar genoeg over mij. Hoe was jouw weekend?” Ik staarde naar buiten waar de bomen voorbij zoefden terwijl Demi in geuren en kleuren haar weekend herbeleefde.

“Goedemorgen iedereen.” Zei Selina. “Is dit de klas van vandaag?” Door het slechte weer was niet iedereen aanwezig maar Selina deed nooit zo moeilijk. Iedereen mocht haar.
Ik keek eens om me heen en zag dat er best veel lege plaatsen waren. Alleen Demi, ik en een groep waar we niet zo veel mee omgingen. De sociale orde was in onze klas heel duidelijk weergegeven. Gelukkig vielen wij onder de goede groep. In mijn ooghoek zag ik iets langs het raam rennen en Ruben stormde het lokaal binnen.
“Sorry dat ik te laat ben Selina.” Hijgde hij en hij plofte in zijn stoel. Ik grinnikte terwijl Demi hem grijnzend aanstaarde. Stiekem vond ze hem al jaren leuk maar ze durfde het nooit te zeggen. Onopvallend stootte ik haar aan en ze lachte.
Eindelijk ging de bel. Het leek een eeuwigheid te duren maar het nasale gezoem dreunde door de school.
“Hej,” zei Ruben, “Hoe is’t nou?” Ik haalde mijn schouders op. Natuurlijk wist hij het. Bijna iedereen wist het in zo’n dorp als waar ik in woonde. In een dorp wat welgeteld drieduizend zevenhonderd tweeënzestig inwoners telde kende iedereen alles van elkaar.
“Ik leef nog,” zuchtte ik en hij sloeg meelevend zijn arm om mij heen.
“Oehh,” hoorde ik iemand achter ons joelen. Het was Tim, een irritante klier die iedereen mentaal afmaakte. De idioot kwam ergens uit de rimboe, dacht ik.
“Hou je mond, Tim.” Mopperde Ruben en ik knikte. Achter hem liepen zijn schoothondjes, zoals iedereen ze noemden. Maar sinds een paar maanden leek het anders. Een aantal jongens staarde me aan en ik rilde. Geen idee waarom maar het gaf me de kriebels. Het ware geen lieverdjes, dat wist iedereen al.
“Wat is er?” Vroeg Demi en ik keek betekenend naar de jongens en weer naar haar gezicht. Ze knikte oppervlakkig en fluisterde iets tegen Ruben. Op dat moment schalde de stem van de rector door de hal.
“Zouden we niet eens naar de les gaan?” Riep meneer Fürheid. “U ook, mejuffrouw Brente.” Zei hij en we vluchtte naar ons lokaal, Tim en de puppy’s achter ons latende.

[Jenna]

Hey Rompiii,
Jejj je hebt het geplaatst. Thankss..
Ik vind het heel erg kut voor Fay dat het uit is met haar vriendje, ik heb begrepen dat haar Sjoerd vreemd is gegaan. Ook niet egt aardig zeg, maar ja. Ik vind je verhaal egt leuk. De tittel vond ik in het begin wel raar, toen ik het zag dagt ik egt zo van: He wat is dat nou weer. Maar gelukkig heb je de betekenis bij geschrven. Ik denk dat je het typen aan het einde een beetje bui was, want je hebt daar een paar kleine foutjes gemaakt. In de laaste zin heb je '' en we vluchtte''. Moet het niet zijn en we vluchtten?
En je hebt nog een klein foutje in diezelfde zin. Precie shet laatste woord. Latende moet denk ik latend zijn. Oja je had ergens ook van drieduizend zevenhonder zessenzeventig mensen ofzo. Ik denk dat je beter kan zeggen ongeveer vierduizend inwoners. Dat is wat makkelijker te lezen voor de lezers. Anders is het een beetje te lang. Schrijf je snel verder??
Kusjes,
Jenna

[roompiii]

Dankjewel, ben alleen maar blij met het advies. En er is een reden dat er op het laatst zoveel foutje staan. Had vanavond ook iets anders maar om dan nog een dag te wachten vond ik iets te lang dus heb ik het snel geschreven en niet de tijd gehad om te controleren...

Ga nu slapen, weltruste allemaal!
XXX Romy

[Rubenorignal]

haaai,

leuk begin ik vind dat het lekker weg leest. Ook vind ik het erg fijn dat het in de ik-vorm is geschreven dan heb ik het idee dat je hoofdpersoon beter leert kennen. We komen en ik hoop dat we er snel achter het paranormale, magische komen van het verhaal. hihi
ga zo door!

groetjes Ruben

[roompiii]

leuk dat er zo veel positieve reacties zijn, dankjewel daarvoor!
ben nu bezig met het volgende stuk maar het gaat niet zo snel, ivm school etc.

maar hij komt zo snel mogelijk!

XXX en weltruste

[roompiii]

eindelijk een nieuw stukje, hoop dat jullie het wat vinden en tips en reacties zijn zeer welkom.


“Wat was dat nou?” Vroeg Ruben onder wiskunde en ik haalde mijn schouders op.
“Geen idee.”
Hij zuchtte. “Ik wist dat ze irritant waren maar dit sloeg nergens op. En zag je hoe die puppy’s naar je staarden,” hij schudde van afschuw.
“Rube, het is goed.” Zei ik en hij werd rustig. Ik kon het helaas maar niet van me afschudden, er was iets aan die jongens wat me de rillengen gaf.
“Letten we nog op, mevrouw Féline?” Bromde meneer Hide. “Anders mag jij wel voor de les staan, als je Pythagoras al zo goed kent.”
“Nee, hoor.” Zuchtte ik en ik staarde naar mijn, nog witte, schrift.

“Hoi mevrouw Brente,” zei Demi. Natuurlijk stond mijn moeder te koken, de keukenprinses. Het rook lekker in huis. Naar uien of knoflook en nog iets waar ik niet op kon komen.
“Hallo Demi, hoi lieverd.” Zei ze en ze gaf me een kus toen we door de keukendeur liepen. “Je leert het ook nooit hé, Demi?” Grapte mijn moeder. “Je mag me Caroline noemen. Anders voel ik me zo oud.” We wisten natuurlijk allemaal dat ze zo netjes opgevoed was maar als mijn moeder ergens bang voor was, was het wel ouder worden. Tot grote lol van mijn vader. Ik hoorde hem grinniken op de bank en wist dat hij al één of andere sarcastische opmerking in zijn gedachten had.
“Oké Caroline.” Lachte ze en we liepen naar boven.

“Maar nog even over vanochtend, hoe wist je dat ze naar jou staarden?” Vroeg Demi.
“Geen idee, zo’n gevoel had ik gewoon en ik geloof dat Ruben hetzelfde in gedachte had.
“Ja, dat weet ik.” Demi dacht even na en greep toen naar haar zak. “Shit, mijn moeder.” Riep ze. Haar moeder belde dat ze naar huis moest komen. Op dat opzicht leken onze ouders verschrikkelijk veel op elkaar.
“Ga maar ik spreek je later nog wel.” Zei ik en ze sprintte naar beneden.

“Fay,” zei een onbekende maar toch tamelijk vertrouwde stem. Verwoed keek ik om me heen maar ik zag alleen maar zwart. Iemand mompelde in de duisternis, een doodse stem dit keer.
“Wie is daar?” Riep ik en twee zwart, glimmende ogen doken op uit de duisternis. Hoger dan waar ik ze verwachtten. Zeker een halve meter hoger.
Met een grote klap kwam ik op de grond terecht en de ogen waren dicht bij mijn gezicht. Ik schreeuwde, krijste maar het hielp niks. De ogen bleven bij me en keken diep in de mijne.
“Het is oké,” fluisterde de vertrouwde stem, “je bent veilig.” en ik werd langzaam rustig. Totdat ik om me heen keek en een grote witte vlek op me af zag komen. Zijn glimmende tanden blonken in het maanlicht.

Met een schreeuw kwam ik omhoog. Het zweet droop aan alle kanten van me af. Ik lag gewoon in bed. Met een diepe zucht dwong ik mijn hoofd terug op het kussen.
“Het was maar een droom,” fluisterde ik tegen mezelf en met open ogen lag ik voor me uit te staren. Na te denken over die vertrouwde stem.

[Jenna]

Woww , wat spannend egt. Ik vind het zo een marteling als iemand juist bij het spannendste stukje stopt Je kan het goedmaken door snel verder te schrijven
XxJenna

[Saskjezwaard]

Eerst een dingetje voordat ik op je verhaal reageer, je zei: reacties zijn zeer welkom. Maar iedereen vindt het leuk om reacties te krijgen. En mensen zijn sneller geneigd om anderen reacties te geven als ze zelf een reactie op hun verhaal hebben gekregen. Een tip dus, ga andermans verhalen lezen en daarop reageren! Dat heeft alleen maar voordelen^^ zij blij om hun reactie, jij blij om jouw reactie en ik blij omdat het forum weer een stukje actiever is

En nu over naar het verhaal...

“Hoi mevrouw Brente,” zei Demi. Natuurlijk stond mijn moeder te koken, de keukenprinses. Het rook lekker in huis. Naar uien of knoflook en nog iets waar ik niet op kon komen.
“Hallo Demi, hoi lieverd.” Zei ze en ze gaf me een kus toen we door de keukendeur liepen. “Je leert het ook nooit hé, Demi?” Grapte mijn moeder. “Je mag me Caroline noemen. Anders voel ik me zo oud.” We wisten natuurlijk allemaal dat ze zo netjes opgevoed was maar als mijn moeder ergens bang voor was, was het wel ouder worden. Tot grote lol van mijn vader. Ik hoorde hem grinniken op de bank en wist dat hij al één of andere sarcastische opmerking in zijn gedachten had.
“Oké Caroline.” Lachte ze en we liepen naar boven.

Hier heb je een paar keer 'ze' staan waarbij het niet helemaal duidelijk is wie wat zegt. Nou ja, het is wel duidelijk doordat je kan zien aan de zin wie het precies zegt, maar het is fijner om Demi of mijn moeder neer te zetten. Dan kan je het jezelf aanleren voordat het echt onoverzichtelijk wordt

“Maar nog even over vanochtend, hoe wist je dat ze naar jou staarden?” Vroeg Demi.
“Geen idee, zo’n gevoel had ik gewoon en ik geloof dat Ruben hetzelfde in gedachte had.
“Ja, dat weet ik.” Demi dacht even na en greep toen naar haar zak. “Shit, mijn moeder.” Riep ze. Haar moeder belde dat ze naar huis moest komen. Op dat opzicht leken onze ouders verschrikkelijk veel op elkaar.
“Ga maar ik spreek je later nog wel.” Zei ik en ze sprintte naar beneden.

Boehoe, je deed het aan het begin van je verhaal nog zo goed de komma's en hoofdletters bij de dialoog kloppen niet. Het moet "Ga maar, (komma!) ik spreek je later nog wel," zei ik en ze sprintte naar beneden.
Voor de volledige dialoog kan ik je aanraden om deze schrijfles te lezen: http://www.onlineverhalen.nl/forum/view ... =87&t=7224 die legt het allemaal wat duidelijker uit
En nog een puntje je hebt de hele tijd, zei ik, zei zij, zei mijn moeder etc. Het is mooier als de lezer uit de context van de zin kan halen wie wat zegt. Hm, klinkt een beetje tegenstrijdig met mijn vorige puntje haha xD ik zal het even uitleggen met een voorbeeldje:
Joan zuchtte diep vanuit de deuropening. "God, dit is al de derde keer vandaag, denk je dat ik het niet doorheb?"
Vinnie bleef midden in de keuken stilstaan met de koektrommel in zijn handen. "Wat?" Hij probeerde zijn gezicht zo onschuldig mogelijk te houden. "Ik wilde alleen maar kijken."
"Ja, maak dat de kat maar wijs." Ze schudde haar hoofd en liep naar hem toe. "Geef die maar aan mij."
Even verstrakte zijn greep om de trommel zich, voordat Vinnie hem los liet. "Maar mam, één koekje maar..."
Joan schudde haar hoofd. "Nee is nee. Je hebt al genoeg gehad."

Wat ik altijd in mijn hoofd hou tijdens het schrijven, is dat ik het gebruik van 'ik zei' of een variant daarvan zo min mogelijk gebruik, alleen als het niet anders kan

en een derde puntje, het valt me op dat je nu eigenlijk vooral kleine scenetjes hebt. Als je kijkt naar een boek, zul je zien dat ze eigenlijk het spannende gedeelte wat omkapselen met dagelijkse dingetjes. Zodat het niet de hele tijd spannend, spannend, spannend, spannend is, maar afwisselend. En die dagelijkse dingetjes kun je goed gebruiken om duidelijk te maken wat voor karakters je personages hebben, of wat ze doen etc. Natuurlijk weer niet te uitgebreid, want dan wordt het saai

En dan komen we vanzelf op puntje vier... doordat je nu zo snel switcht tussen scenes, neem je ook niet echt de tijd om de omgeving duidelijk neer te zetten. Dus wat meer beschrijvingen en details zouden je verhaal een stuk beter kunnen maken!

De essentie van het schrijven is er wel, je hebt het overzicht van wat er allemaal moet gebeuren al wel! En dat is fijn, dat is namelijk moeilijk aan te leren. Er zijn nog wel wat kleine puntjes waar je aan zou kunnen werken, maar goed, die zijn er altijd^^ En je weet de spanning er goed in te zetten, je maakt me wel heel erg benieuwd wat die indringer precies was. Ergens denk ik dat het een vampier is je verhaal doet me namelijk een beetje denken aan een boek dat ik ooit heb gelezen, over een meisje of jongen (weet niet meer wat haha xD) dat langzaam werd leeggezogen door een vampier, en waar ze pas te laat achterkwamen. Of ging het anders? Hm, ik weet het niet meer xD ach, tis toch niet interessant ik zou zeggen, ga zo door!