De witte lichten dimmen in de kamer. Als het schokkende lichaam van een jonge vrouw haar kind vasthoudt. Zo voorzichtig en zachtjes mogelijk. Bang dat ze hem pijn zal doen. Haar kleine krijgertje. Haar lieve jongentje. Ze wilde hem niet weg hebben. Hij leefde nog zo ontzettend kort. Tranen gingen als watervallen over haar wangen.
Uren hield ze hem vast. Ze keek naar zijn polsje. Het beefde. Ze hoorde de ademhaling dalen. Voor nu was ze alleen met hem geweest. Voor nu kon ze van hem afscheid nemen. Ze kuste zijn voorhoofdje. Zijn oogjes waren dicht, als altijd. Maar ze wist dat ze bruin waren. Net als die van zijn vader.
Op een gegeven moment ziet het jongentje wit. Ze slikt tranen wanneer ze hem zachtjes op haar schoot wiegt, alsof hij in een diepe slaap verkeerde. Ze snikte zachtjes als ze haar zoontje dichter bij hem hield. ‘’Vaarwel lieverd…’’ Ze begon een slaapliedje neuriën. Ze zou altijd van haar kleine jongentje houden. Hij was zo sterk, maar net niet genoeg voor zijn vreselijke lot.
Een paar personen komen binnen. Hun blik vallen gelijk op het kleine jongentje dat levenloos bij zijn moeder in haar armen ligt. De ene huilen, de andere zuchten en maar eentje bleef voor zich uit staren. Met elke minuut hield ze haar zoontje meer en meer vast. Ze houdt van hem! Het is haar kind! Ze wilt niet dat hij weg gaat.
Een plek geven zal nooit lukken, sinds haar kleine TiJani haar álles was…
[Dit is echt gebeurd...Mijn kleine neefje is echt gestorven...]
De Kleine Krijgertje
Moderator: Patrick
mooie beeldspraak, het is alsof ik er zelf bij was ...
Acta est fabula!!! Sanis libris, vita lacuna ...
haha 
maar ! * me heeft wel gelijk
maar ! * me heeft wel gelijkThe best way to make your dreams come true, is to wake up
zo kun je er blijven over mopperen é 
maar toch vind ik dat het "het krijgertje" is :p ... hehe grapje
maar toch vind ik dat het "het krijgertje" is :p ... hehe grapje
Acta est fabula!!! Sanis libris, vita lacuna ...