Mokkend kijkt Tess voor zich uit. Het is een mooie avond, allemaal prachtige sterren fonkelen aan de heldere hemel. Maar ze hecht er geen waarde aan. Met haar armen over elkaar en haar kaken strak op elkaar gespannen leunt ze tegen de deur van de damestoiletten terwijl ze naar buiten kijkt. De harde muziek klinkt door de danszaal en de passerende mensen lachen haar vrolijk tegemoet. Iedereen is vrolijk behalve zij. Maanden lang heeft ze tegen deze dag opgezien omdat ze het hen niet gunt! Delano en zij zijn al jaren vrienden, hele goede vrienden zelfs en dan trouwt hij opeens uit het niets met Dasya, een meisje dat Tess heeft gepest. Ongelukkig neemt Tess een slok van haar champagne en kijkt met een half oog toe hoe Steff haar passeert.
“We moeten terug”, fluistert Dasya. Voorzichtig komt ze overeind terwijl ze de kamer rond kijkt en haar bruidsjurk dicht ritst. Delano mompelt iets onverstaanbaars en trekt haar opnieuw naar zich toe.
“Nog even moppie”, zeurt hij waarna hij haar zoent. Dasya geeft zich over en ploft neer op zijn gespierde buik. Verliefd kijkt Delano haar aan en streelt haar wang. Hij kan zo wel uren blijven liggen met zijn vrouw rustend op zijn buik. Er klinkt gerommel op de gang. Zonder dat Delano er erg in heeft komt Dasya overeind en sprint naar de deur.
“Gaat alles goed?”, informeert Dasya als ze Steff op de gang ziet staan. Geluidloos sluit ze de deur.
Steff bekijkt haar geamuseerd, haar bruidsjurk hangt bijna op haar knieën. Gehaast trekt ze deze omhoog en kijkt hem doordringend aan.
“Houd op met zo naar me te kijken”, waarschuwt ze hem. Steff loopt naar haar toe en betast haar zonder een woord te zeggen. Als reactie hierop doet Dasya geschrokken een stap naar achteren.
“Ben je gek geworden! Houd je aan het plan”, helpt ze hem herinneren. De fonkeling in Steff’s bruine ogen verdwijnt. Beteuterd loopt hij van haar weg.
“Je hebt nog vijf minuten”, hoort ze hem nog zeggen. Zuchtend gaat ze de kamer binnen, springt op het bed en richt haar volledige aandacht op Delano.
Met een glas champagne in zijn hand staat Arthur op en begint te dansen, hij lacht bij de gedachte aan zijn broer. Delano’s bruine ogen hadden Dasya blij aangekeken. Met zijn bruine, donkere, krullen en zijn driedelig witgekleurd pak had hij eruit gezien als een echte jongenman. Net getrouwd en zo gelukkig, wie had dat ooit gedacht! Maar ook Arthur heeft maanden tegen deze dag opgezien. Waarom trouwt Delano nou uitgerekend met mijn grote liefde, denkt Arthur jaloers. Hij zucht gefrustreerd, hij moet Dasya vertellen wat hij voor haar voelt, misschien kiest ze alsnog voor hem. Hij moet het haar duidelijk zien te maken, maar hoe? Hoe kan hij dit doen als ze continu in gezelschap is van Delano of van Steff, haar beste vriend.
Voorzichtig sluipt Steff de danszaal binnen, iedereen lijkt zich te vermaken. Overal ziet hij mensen met champagne in de hand, dansend op de maat van de muziek. De zilveren versiering ligt verwaarloosd op de grond en een walm van sigarettenrook hangt in de lucht wat Steff mateloos irriteert. Alles gaat goed, constateert hij voldaan. Geruststellend verlaat hij de danszaal en houdt stil bij de systeemkast. Al snel krijgt hij in de gaten dat zijn zusje Eliz, hem volgt.
“Is daar iemand…” Eliz slaat een gil, onverwachts wordt er naar haar uitgehaald met een harde klap valt ze neer en blijft bewusteloos liggen.
Lachend sluit Dasya de badkamerdeur en bekijkt zichzelf in de spiegel, haar bruidjurk is vies en de rits is nog altijd open. Met een flauwe glimlach op haar gezicht trekt ze haar jurk uit en kamt haar bruine haren. Haar ondergoed kleurt mooi bij haar getinte huid, tevreden lacht ze naar zichzelf. Een fractie van een seconde later gaan alle lichten uit en is het opeens aardedonker om haar heen. Tastend in de duisternis zoekt ze naar een lichtknopje. Vloekend stoot ze zich tegen de verwarming en blijft abrupt staan. Het is stil om haar heen, direct dringt het tot haar door dat de band is gestopt met spelen. Zachtjes strompelt ze naar de deur en roept Delano, maar hij reageert niet. Met een harde duw weet ze de badkamerdeur te openen. Verslagen staat ze in de kamer. Alles is donker. Zo kan ze toch onmogelijk het bed terug vinden, de kamer is zo groot!
“Delano?” Met bonzend hart roept ze zijn naam, waarom reageert hij niet? Schuifelend loopt ze de kamer door, zonder enig idee te hebben waar ze is.
Steff kijkt om zich heen, in de danszaal branden slechts enkele kaarsen. De band is gestopt met spelen en vele gasten die aan het dansen zijn stoppen en kijken verbaasd om zich heen. Een stroomstoring op een bruiloft, hoe is het mogelijk? Steff grinnikt en kijkt op zijn horloge, alles verloopt volgens plan.
Na ongeveer vijf minuten gaat het licht weer aan, Dasya knippert tegen het felle licht. Zo gauw ze aan het felle licht gewend is, komt ze erachter dat ze zich alleen in de kamer bevind. Delano is verdwenen. Angstig rent ze de kamer uit, de trap af naar de danszaal op zoek naar haar man. Overal staan mensen met elkaar te praten en houden stil wanneer ze Dasya in haar ondergoed aan zien komen rennen. Ruw trekt Steff haar met zich mee.
“Waar ben je me bezig?”, vraagt hij. Zijn donkere, blauwe, ogen zijn strak op de hare gericht en zijn bruine haren hangen door de war voor zijn gezicht.
“Waar is Delano?”, reageert Dasya opgefokt, zijn opmerking negerend. Het kan haar niet schelen dat ze in haar ondergoed op haar bruiloft staat, alles is toch fake! Maar door Delano’s verdwijning loopt alles fout, waarom heeft Steff zich niet aan de afspraken gehouden?
“Schatje, je staat in je ondergoed…”
“Steff! Waar is Delano!”, gilt Dasya door zijn verhaal heen. Plots valt haar oog op de open deur van de systeemkast. Ze maakt zich koortsachtig los uit Steff’s greep en snelt erheen, gevolgd door Steff en enkele gasten. Ze knipt het licht aan en kijkt het kleine kamertje binnen. Op de grond verschijnt een bloedspoor en een lichaam wordt zichtbaar. Dasya ploft op de grond neer en buigt zich voorover. Een harde gil weerklinkt als ze ontdekt dat Delano levenloos op de grond ligt, zijn witte pak zit onder het bloed en zijn ogen staren levenloos voor zich uit. Huilend komt Dasya overeind en grijpt Steff vast die haar blij in zijn armen sluit. Zonder aarzeling buigt hij zich naar haar toe en kust haar, de mensen om hun heen negerend. Hij legt zijn hand op haar buik, niemand behalve zij tweeën, weten dat ze zwanger is. Dasya lacht en legt haar hand op de zijnen. Verlangend naar hem beantwoord ze zijn zoen totdat ze zich bewust wordt van de situatie en Delano opdoemt in haar hoofd.
“Wat heb je gedaan”, sist ze in zijn oor terwijl ze zich aan hem vast klampt. De mensen om hen heen raken in paniek, iedereen begint door elkaar heen te rennen, sommige bellend, andere dronken of in tranen. Niemand besteed nog aandacht aan Dasya die in haar ondergoed staat. Van het een op het andere moment is de bruiloft veranderd in een chaos.
“Ik heb alleen maar ons plan uitgevoerd”, antwoord Steff die niet begrijpt waarom ze opeens zo boos is .
“Uitgevoerd? Hoe dan, door hem te vermoorden?”, bijt Dasya hem toe, haar ogen onafgebroken op Steff gericht.
“Vermoorden?”, stamelt Steff haar aankijkend.
“Ik heb Delano niet vermoord als je dat soms denkt… ik heb me aan ons plan gehouden, echt”, verzekert Steff haar opnieuw.
“Maar als…” Maar nog voor ze iets kan zeggen trekt Arthur haar ruw uit Steff’s armen.
“Jij harteloos wicht. Je bent nog geen uur met Delano getrouwd en je staat nu al een ander af te lebberen! Jij achterlijke….eh…Snol en dat terwijl ik…” Arthur is woedend, zijn ogen zijn rood van het huilen. Zijn broer is dood terwijl zijn vrouw al weer met een ander staat te zoenen, het wordt hem te veel. Steff draait zich agressief naar Arthur om en slaat hem vol op zijn neus, kreunend doet Arthur een stap achteruit en kijkt hem verdwaasd aan.
“Zo praat je niet over mijn moppie” Dreigend loopt Steff op Arthur af die weg vlucht achter een pilaar in de hoop zich te kunnen verschuilen. Maar Steff is woedend en achtervolgt hem. Verlamd van angst en uitgeput van verdriet blijft Arthur tenslotte staan. Voordat hij het goed en wel in de gaten heeft haalt Steff opnieuw naar hem uit, zonder zich te verweren terwijl een licht paniek gevoel hem bekruipt laat hij zich op de grond zakken en sluit zijn ogen.
Dasya staat verslagen in haar ondergoed, verwart knippert ze met haar ogen en duwt haar haren uit haar gezicht. Alles is goed gekomen, ze is erfgenaam van Delano en erft nu zijn hele bezit. Ze is nu rijk genoeg om een huis te kopen voor Steff en hun nu nog ongeboren kindje. Maar ondanks dit, voelt ze zich schuldig. Al die jaren heeft ze naar dit moment verlangd en heeft ze niks anders gedaan dan Delano te overtuigen van haar liefde. Net zo lang totdat ze trouwden en nu, nu is hij dood. Er overvalt haar een gevoel van angst en verdriet, de man die ze al die tijd heeft verafschuwd maar waar ze tegelijkertijd ondanks alle leugens van gehouden heeft, is dood. Hoe kan dat? Want als Steff hem niet vermoord heeft, wie dan wel?
Dasya wordt van een afstandje bekeken zonder dat ze het zelf in de gaten heeft, Tess lacht gemeen. Alles is verlopen zoals ze wilde. Delano is dood, Dasya is diep ongelukkig, Steff en Dasya hebben een relatie; dat heeft ze niet verwacht. Jammer, Steff is mooi, hij verdient beter dan Dasya! Maar aangezien iedereen hem verdenkt van Delano´s dood lijkt hun toekomst samen kort, het is per slot van rekening algemeen bekend dat hij een hekel heeft aan Delano.
Terwijl ze haar jas dicht ritst loopt ze het gebouw uit, de mooie donkere nacht komt haar tegemoet. Ondanks dat ze maanden tegen deze dag heeft opgezien is het zonder dit zelf te beseffen een van de belangrijkste en mooiste dagen van haar leven geweest. De mooiste, ja dat is het zeker. Lachend slentert ze de straat over met allemaal prachtige sterren fonkelend aan de heldere hemel.
Gebroken woord
Kan me toch niet voorstellen dat het voor Tess de mooiste dag van der leven is, als haar beste vrioend dood is, de man waar ze van houd en stiekem nog verliefd op was ook...
Verder een super verhaal, echt heel erg mooi
Verder een super verhaal, echt heel erg mooi