De erfenis van Bart

[Ronaldjecas]

Het is deze week precies 5 jaar geleden dat er een persoon is gestorven, die veel betekende voor de televisie wereld. Het was een vrolijk persoon om naar te kijken, terwijl er zoveel verdriet achter hem schuilging, vanwege zijn nierziekte. Zijn naam was Bart!

Bart was een jongen met veel kwajongenstreken en met veel dromen. Zijn dromen waren om weer een gezond persoon te worden en een eigen tv omroep te beginnen. Dat laatste is hem gelukt, maar helaas veel te vroeg gestorven. Vechtend altijd voor zijn leven. Een nier dat niet goed werkte en twee keer een nieuwe nier gehad. Respect heb ik zeker voor hem. Keek als kleine jongen altijd naar zijn programma ‘Bart Boos’ een heerlijk sentiment vol ‘Veronica’ programma.

Heerlijk altijd weer als die vrolijke jongen op tv was. Altijd heerlijk lachen. Onvergetelijk. Zijn imitaties als teletubbie, gedragsgestoorde waren zeer vermakelijke televisie. Toen wilde hij zijn eigen omroep beginnen en ging leden werven voor zijn eigen omroep. Weet nog dat ik ook lid geworden ben.

Door Bart ben ik erachter gekomen, hoe belangrijk het is om je lichaam ter beschikking te stellen, voor als je er zelf niet meer bent. Ik stel mijn lichaam daarom ook ter beschikking na mijn overlijden aan iemand die het nodig heeft. Een keuze, die door Bart komt. Misschien een beetje raar, maar heb geen mensen in mijn omgeving tot dusver gehad, waar ik eerder deze bedenkingen bij kreeg.

Een nalatenschap van een tv station en bij mij een persoonlijke boodschap dat ik een donorcodicil heb met daarin de bevestiging dat ik mijn organen afsta aan mensen, die mijn goed werkende functies wel durf, toe te vertrouwen.

[Hannez]

het onderwerp van je column spreekt mij erg aan, vooral hoe je de draai weet te maken naar het donor-schap. Goed gedaan!

Ik struikel hier en daar nog wel over niet goed lopende zinnen, bijvoorbeeld:

Dat laatste is hem gelukt, maar helaas veel te vroeg gestorven.

Ook de laatste, erg lange zin zou ik anders geschreven hebben. Misschien kun je em opdelen in kortere stukken?

Ik vind het in ieder geval een goede column, met een duidelijke maatschappelijke boodschap. Ga zo door.