Cirque des Vampires

Hier vind je alle voltooide fantasieverhalen!
Gebruikersavatar
Jeetje
Typmachine
Typmachine
Berichten: 1078
Lid geworden op: 12 okt 2006 13:08
Locatie: Nederland

Onwijs bedankt, toch nog twee positieve reacties! :D ik ben komende dagen een paar dagen in London, maar zal nu nog een stuk posten voor ik wegga! :)

____________________________________________________________________________________

Hoofdstuk

Skey werd de volgende nacht aan het begin van de avond wakker. Hij lag samen met Talitha onder het dunne dekbed, in het bed voorin de kajuit. Talitha sliep nog, met haar ogen dicht, tegen hem aan. De sfeerverlichting van de vorige nacht stond nog aan en lucht om hen heen was zacht. De sfeer in de kajuit was nog net zo aangenaam als hij de hele dag geweest was.
Skey realiseerde zich al gauw dat hij wakker was geworden van geluiden aan de andere kant van de deur. Hij herkende de stemmen van Scrooge en Jeremiah. Dat vertelde hem dat de anderen waarschijnlijk allemaal al wakker waren en het buiten alweer donker moest zijn.
Skey keek even naar het plafond terwijl de herinneringen en beelden van de afgelopen dag terugkwamen. Hij glimlachte toen alles weer helder werd en draaide zich om naar Talitha. Ze lag op haar buik, met haar gezicht naar hem toegedraaid en haar ogen dicht. Er stond een gezonde blos op haar wangen en ze zag er vredig uit. Een pluk haar hing voor haar ogen, die bleef haken in haar lange wimpers.
Skey stak zijn hand naar haar uit en zachtjes streek hij de pluk met zijn wijs- en middelvinger uit haar gezicht weg. Talitha werd wakker van zijn aanraking en haar ogen gingen open. Even keek ze hem aan, alsof het een paar seconden tot haar door moest dringen waar ze was. Toen zag Skey dat ook bij haar de herinneringen terugkwamen en er verscheen er een glimlach op haar gezicht. Ze deed haar ogen even dicht terwijl ze zich uitrekte onder de dekens en toen ze ze weer opendeed en hem aankeek, voelde hij hoe er iets warms door zijn lichaam. Het waren haar ogen. Hij zag er dezelfde rust en warmte in als hij gisteren had gezien, maar nu was er nog meer. De lichtjes in haar ogen waren weer terug.
Zijn glimlach verbreedde wat.
‘Hé,’ zei hij. Talitha trok het dekbed op tot aan haar kin en keek hem aan met die heerlijke twinkeling in haar ogen, die hij zo lang gemist had.
‘Hé,’ zei zij ook, op bijna exact dezelfde manier als hij. Skey keek naar haar mooie gezicht.
‘Hoe voel je je?’ vroeg hij. Talitha’s ogen schitterden. Even dacht hij te zien dat de blos op haar wangen wat roder werd, maar het kon zijn dat hij zich dat verbeeldde.
‘Geweldig,’ zei ze. Skey’s stak zijn hand weer naar haar uit en streelde met de achterkant van zijn wijsvinger langs haar gezicht.
‘Je bent mooi,’ zei hij. Talitha’s twinkelende, donkere ogen keken hem aan.
‘Jij ook,’ zei ze. ‘Je was geweldig, afgelopen dag.’ Skey streelde zacht over de zachte huid van haar warme wang.
‘Het was fijn,’ zei hij. ‘Ik ben blij dat je je er goed onder voelt.’ Hij liet zijn hand bij haar hals liggen en streek over haar wang met zijn duim toen Talitha haar vingers over de rug van zijn hand begon te strelen.
‘Ik voel me beter dan in tijden,’ zei ze. ‘Dat effect heb je op mij, Skey. Ik weet niet wat het is. Het is alsof alles ineens klopt als ik met jou samen ben. Alsof alles is zoals het hoort te zijn’ Ze keek hem even aan, met haar hand op die van hem. Toen boog ze wat naar hem toe en ze drukte een kus op zijn lippen.
‘Ik wil je niet kwijt, Skey,’ zei ze. ‘Wat er ook gebeurd, wat de consequenties dan ook mogen zijn. Je bent te belangrijk voor me. Mijn leven is zoveel beter met jou erin.’ Skey keek haar aan en streelde zacht over haar wang. Hij voelde dat ze gelijk had, in haar energie, maar ook in zichzelf. Hij voelde wat zij voelde. Hij zou haar nooit kunnen missen, ook al was het nodig of verstandiger. De klik die hij met haar had was veel te groot, alsof er een connectie was tussen hun zielen die zowel op lichamelijk als geestelijk niveau zo sterk was dat het was of het zo hoorde te zijn. Talitha verwoordde precies wat hij voelde.
‘Ik hoor bij jou, Skey,’ zei ze. ‘Ik ben niet compleet als ik niet bij jou ben. Dat weet ik pas sinds ik je ken, hoe dat voelt. Ik heb altijd iets gemist in mijn leven, waarvan ik niet wist wat het was, tot ik jou leerde kennen. Bij jou voel ik dingen waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden. Dat gevoel wil ik niet meer kwijt, om welke reden dan ookl.’ Skey keek haar aan.
‘Ik weet het,’ zei hij. ‘Ik weet precies wat je voelt. En ik dacht dat ik het zou kunnen, een tijdje, dat ik je achter zou kunnen laten als dat je kansen op een veiliger leven zou vergroten, maar ik weet dat ik mezelf voor de gek houd als ik mezelf dat voorhoud.’ Talitha stak haar hand uit en streek een lange, rode pluk krullend haar uit zijn gezicht.
‘Ik wil geen veilig leven als dat betekent dat ik dat tot in de eeuwigheid zonder jou door moet brengen,’ zei ze. Ze keken elkaar aan. De energie tussen hen was warm, sterk. Toen bogen ze weer naar elkaar toe en ze kusten elkaar weer. Het was of dat bezegelde wat Talitha net had gezegd, omdat het voor allebei duidelijk was dat ze gelijk had. Ze wisten het allebei, dat ze niet zonder elkaar konden zijn. Of het misschien wel konden, maar het niet wilden. De risico’s die daarbij hoorden waren ze bereid te accepteren. Gek genoeg hadden de afgelopen dagen met Brandon dat alleen nog maar duidelijker gemaakt.
Afbeelding
~: Geen loopvogel maar een sloopvogel :~
Gebruikersavatar
Jeetje
Typmachine
Typmachine
Berichten: 1078
Lid geworden op: 12 okt 2006 13:08
Locatie: Nederland

Bedankt voor het liken Ejell en Nele, ik was al bang dat niemand het gelezen had maar toen zag ik jullie likes, dus dat valt alweer mee :) thanks!

______________________________________________________________________________

Toen ze de kus beëindigden, begon Talitha weer met een losse pluk van Skey’s haar te spelen. De ouderwetse manier waarop ze dat deed en de bijbehorende licht ondeugende blik die ze vroeger altijd had gehad, maakten dat hij zich gelukkig prees voor dat moment en de dag die eraan vooraf was gegaan.
‘Nu we dit weten, wat gaan we er verder mee doen?’ vroeg hij haar. Talitha keek hem aan en ze haalde haar schouders op, voor zover dat ging in haar liggende positie.
‘Ik weet het niet,’ zei ze. ‘Misschien moeten we het gewoon laten gebeuren. Het laten komen zoals het komt. We kunnen proberen alles te plannen en in te richten zoals wij denken dat het het beste is, maar we kunnen nooit weten wat ons past kruist. Toch?’ Skey knikte.
‘Als er iets is wat we de afgelopen dagen geleerd hebben, is dat het wel, ja.’ Talitha glimlachte.
‘Als er iets is wat ik de afgelopen dagen geleerd heb, is dat je het belangrijkste in mijn leven bent en dat ik alles wat mijn pad kruist daar voor wil doorstaan.’ Skey glimlachte ook.
‘Ik ook,’ zei hij. Hij dacht even na. Eigenlijk maakte alles dat heel helder. Er was niets zeker, er was niets wat vastlag, behalve wat zij voor elkaar voelden. Dat was ook het enige waar ze aan vast hoefden te houden. Die liefde voor elkaar zou hen hopelijk vanzelf naar de wegen leiden die ze zouden moeten volgen.
Skey keek naar Talitha’s hals en streek met zijn vingers langs haar sleutelbeen, terwijl Talitha met zijn haar bleef spelen.
‘Dat maakt het eigenlijk heel gemakkelijk,’ zei hij. ‘Gek genoeg.’ Talitha draaide een rode pluk haar om haar vingers en glimlachte.
‘Het hoeft niet altijd moeilijk te zijn,’ zei ze. ‘Sommige dingen worden vanzelf duidelijk, mettertijd.’ Skey’s ogen gleden naar haar gezicht. Even keken ze elkaar aan, maar toen sloeg hij zijn armen om haar heen en Talitha krulde tegen hem aan. Ze had gelijk en daar was hij blij om. Gek genoeg had hetgeen dat hen het meest van alles uit elkaar had kunnen drijven, juist uit liefde voor elkaar, hen alleen maar dichter bij elkaar gebracht. Hij zou nooit in zijn leven dankbaar of blij zijn met wat er in de dagen met Brandon met hen was gebeurd, maar voor het eerst in zijn leven voelde hij een heel klein spoortje dankbaarheid voor de leenman die hem eeuwen geleden naar de leenheer had gestuurd. Zonder hen had was nu nooit op deze plek geweest, met Talitha tegen zich aan en dat gevoel in zijn lichaam dat beter was dan alles wat er bestond.

De rest van de nacht verliep in een soort gelukzalige roes. Het duurde nog zo’n twee uur voor Skey en Talitha eindelijk aangekleed en wel de kajuit uit kwamen. Tegen die tijd was het pikdonker buiten en stonden er heldere sterren aan de hemel. De anderen waren al lang en breed op en toen Scrooge de warme en rozige uitdrukking op hun gezichten zag, merkte hij lachend op dat er blijkbaar iemand een goede dag had gehad. Skey en Talitha moesten allebei lachen om de manier waarop hij dat zij. In deze fijne gemoedstoestand konden ze overal om lachen.
Ze brachten even een tijd met zijn allen op het dek door terwijl de kapitein het schip bestuurde en niet veel later meerden ze aan bij een eilandje midden op de brede rivier. Iedereen had er behoefte aan om even de benen te strekken en vaste grond onder de voeten te hebben. Eenmaal aan land verliet iedereen de boot en Skey en Talitha liepen met Scrooge en Harper een rondje om het eiland om de omgeving te bekijken. Na een smalle kustlijn veranderde het landschapje al gauw in dat van een bos, dat sterk naar dennen rook in de nachtelijke duisternis. Deora was in haar sas in de overvloed aan natuur. Ze liep met Skey en de anderen mee en besteedde haar tijd aan in bomen klimmen en een konijn vangen, dat ze eerst een heel stuk naast Skey dravend in haar bek meedroeg en vervolgens begon op te eten toen ze even een pauze hielden om van de omgeving en de heerlijke, koele nachtlucht te genieten. Toen ze het konijn ophad, gingen Harper en Scrooge terug naar Bradley en Aimon en Skey en Talitha liepen samen met Deora verder. Deora was vrolijk en daagde Skey net zo lang uit tot ze elkaar stoeiend door het bos achterna zaten. Talitha liep lachend met hen mee, afwisselend Skey en Deora aanmoedigend. Toen Deora uitgespeeld was en weer het voortouw terug naar de boot nam, liepen Skey en Talitha hand in hand achter haar aan. Ze praatten met elkaar, soms lachend, net als die avond bij de haven, en soms bleven ze nog even staan, tegen een boom en dicht tegen elkaar terwijl ze elkaar zoenden en Skey Talitha’s warme gezicht in zijn handen voelde terwijl haar vingers door zijn haar gleden. Het was fijn, net zo rustig als het overdag was geweest, maar toch passioneel en opwindend. Ze gingen pas echt terug naar de boot toen Deora op een gegeven moment besloot dat het haar allemaal tel langzaam ging en ze Skey aan zijn broekspijp begon mee te trekken. Skey en Talitha lachten allebei en liepen hand in hand met Deora mee terug, met nog steeds die heerlijke connectie tussen hen die hun energie op een warme manier aan elkaar verbond. Het was of het alle negatieve dingen van de afgelopen dagen op een vreemde manier een beetje deed vervagen.
Afbeelding
~: Geen loopvogel maar een sloopvogel :~
-Maaike-
Computer
Computer
Berichten: 2696
Lid geworden op: 27 okt 2010 18:51

Awh, fijn dat het ze het weer hebben zoals het was :) Het werd denk ik ook wel tijd, dat Skey die Leenman in een positief licht ging zien.

En ook een awh voor Deora met haar speelse trekken :D Al vind ik het erg jammer dat je een konijn hebt opgeofferd voor haar maaltijd :O Een lief klein schattig konijn.. had je niet iets anders kunnen beschrijven? :angel hihi..

Ga zo door!
- Never give up on anything, because miracles happen every day -

My head is a jungle...
Gebruikersavatar
Jeetje
Typmachine
Typmachine
Berichten: 1078
Lid geworden op: 12 okt 2006 13:08
Locatie: Nederland

Haha sorry van het konijn Maaike :P heb er zelf ook één, zal er volgende keer iets anders van maken haha ;)

_______________________________________________________________________

Eenmaal terug bij het kleine piertje langs de kustlijn gingen ze weer aan boord. Deora krulde zich tevreden op op het achterdek en deed haar ogen dicht om te gaan slapen en Skey en Talitha leunden tegen de reling en praatten met elkaar terwijl de kapitein het schip weer klaarmaakte om te vertrekken. Ze keken wat hij deed, geïnteresseerd in de handelingen die hij verrichte, en Talitha vroeg na een tijdje of ze nog even mocht proberen te varen. De kapitein keek een beetje norsig naar Skey, die bij haar stond, maar stapte toen opzij om haar bij het roer te laten. Talitha trok Skey enthousiast met zich mee en hij bleef met haar meekijken terwijl ze met rode wangen het roer in haar handen nam en aandachtig luisterde naar de aanwijzingen van de kapitein. De boot startte en ze vaarden weg. Het ging Talitha goed af, ze had er gevoel voor. Haar ruimtelijk inzicht was goed en het lukte haar de boot zonder brokken te maken langs riviermonden en uitstekende piertjes te sturen. Skey vermoedde dat autorijden ook geen probleem voor haar zou zijn. als ze ooit de kans kreeg dat te proberen.
Toen het Talitha de boot een tijdje soepeltjes door het water had laten varen, pakte ze Skey bij zijn arm en trok hem naar zich toe
‘Nu jij, Skey,’ zei ze enthousiast. ‘Je moet het echt proberen, het is echt leuk. Hier, pak deze vast en dan moet je die hendel naar voren duwen.’ Ze zette Skey voor het roer neer en wees hem aan wat hij moest doen. De kapitein, die er nog steeds bijstond, keek een beetje zuur, maar zei niets. Hij bleef nog even staan kijken hoe Talitha Skey alle hendeltjes en knopjes uitlegde, maar na een tijdje liep hij weg en verdween in één van de achterkajuiten. Skey vroeg zich af of dat was omdat hij dacht dat het wel goed zat als Talitha erbij bleef of omdat hij het niet aan kon zien hoe twee onervaren vampieren zijn boot door het water lieten razen.
Toen het Skey lukte de boot te bestuderen en hij een paar kilometer over de rivier had gevaren, liet hij Talitha weer aan het roer. Ze had gelijk, het was niet heel moeilijk en leuk, maar Talitha vond het nog leuker dan hij en het zou niet lang meer duren voor ze bij het tijdelijke kamp van her circus aangekomen waren en ze de boot achter moesten laten. Hij besloot haar er daarom nog even van te laten genieten zolang dat nog kon en liet haar achter bij het roer. Zelf liep hij naar het achterschip, waar hij bij Scrooge en Aimon op de bank bij de achterreling ging zitten. De kap was dicht en samen met het lichtje bovenin de kap gaf dat een gezellige, huiselijke sfeer.
Skey nam plaats naast Scrooge, terwijl hij keek hoe Talitha ontspannen en tevreden achter het roer stond, de boot kalm door het water sturend of ze nooit anders gedaan had.
‘Zo, kijk wie we daar hebben,’ zei Scrooge grijzend toen Skey zich bij hem en Aimon voegde. ‘Weer helemaal bijgekomen van het verkennen van je hut?’ ’ Skey glimlachte en hij zag dat Aimon naast Scrooge hetzelfde deed.
‘Ja hoor, helemaal,’ zei hij. Scrooge nam een trek van zijn sigaret en hij knipoogde.
‘Gelukkig. Ik kreeg al niet de indruk dat er veel geslapen is in jullie kajuit.’ Skey leunde achterover tegen de bank aan en keek naar Talitha.
‘Niet bijster veel, nee,’ antwoordde hij. Scrooge lachte en hij tikte de as van zijn sigaret af, zijn armen uitgespreid over de rugleuning..
‘Dat dacht ik al. Het heeft jullie wel goed gedaan, wat jullie dan ook uitgespookt mogen hebben. Je energie is veel warmer en kalmer dan de afgelopen dagen en Talitha straalt weer zoals we van haar gewend zijn. Ze ziet er goed uit. Ik geloof dat ze het wel naar haar zin heeft, hier.’ Skey knikte en ze keken allemaal naar Talitha, die de boot rustig en ontspannen door het kalme water stuurde. De contouren van haar lichaam waren mooi in het zachte kunstlicht op de boot en ze was te prachtig om niet naar haar te kijken.
‘Ja, ze vindt het fijn hier. Het gaat goed met haar.’ Aimon knikte bevestigend.
‘Dat geloof ik ook. Ze lijkt zich hier op haar plek te voelen.’ Hij keek naar Talitha. ‘Het is jammer dat we niets over haar verleden weten. Ze voelt zich hier zodanig thuis dat het me niet onmogelijk lijkt dat ze eerder tijd op het water heeft doorgebracht, in de periode van haar leven die ze zich niet meer kan herinneren.’ Skey hield zijn blik op Talitha gericht, die het roer een paar graden naar links draaide en het tempo wat terugnam.
‘Misschien wel, ja. De afgelopen dagen en de vrijheid die dit alles haar geeft, hebben haar goed gedaan.’ Hij keek peinzend naar Talitha’s rustige, tevreden houding. ‘Ik heb haar lang niet zo gelukkig gezien.’ Hij merkte dat Aimon zijn kant op keek.
‘Ik denk niet dat dat alleen hierdoor komt, Skey,’ zei hij. ‘Vlak jezelf niet uit. Het is waar wat Scrooge zegt. Ook ik zag hoe jullie afgelopen avond naar buiten kwamen. Jullie stralen allebei weer en er hangt een enorme, rustige harmonie tussen jullie energie in. Het is of jullie zijn thuisgekomen, op een bepaalde manier.’ Hij leunde achterover op de bank en sloeg zijn armen over elkaar heen.
‘Ik vermoed ook dat jullie het één en ander uitgepraat hebben?’ Skey bleef even voor zich uitkijken, naar Talitha’s contouren in het zonlicht. Toen knikte hij.
‘Ja,’ zei hij. ‘Veel meer dan ik van plan was.’ Scrooge nam een trek van zijn sigaret en leunde naar voren om de as af te tikken in een asbak.
‘Ondanks dat heeft het wel geholpen,’ zei hij. Skey knikte.
‘Ja, uiteindelijk wel. We hebben het vooral gehad over wat we het beste kunnen doen, aangaande ons, wat wij hebben en de invloed daarvan op onszelf en onze omgeving. Na wat er gebeurd is met Brandon, was dat denk ik onvermijdelijk.’ Hij pauzeerde even. Het was niets voor de vampierengemeenschap om dit soort dingen zo openlijk met elkaar te bespreken, maar toch voelde het niet vreemd. Scrooge en Aimon konden goed luisteren en de band tussen hen was de afgelopen dagen sterker geworden.
‘We hebben overwogen het even stop te zetten, tijdelijk misschien, of om in ieder geval even afstand van elkaar te nemen.’ Scrooge leunde weer achterover en vulde aan: ‘Maar jullie hebben besloten dat niet te doen.’ Even bleef het stil, maar toen knikte Skey.
‘Ja,’ zei hij. Scrooge sloeg zijn armen over elkaar en hij knikte.
‘Heel goed,’ zei hij. ‘Dat moeten jullie ook niet willen. Ik bedoel, ik snap vanuit welk oogpunt jullie het overwogen hebben, en het is erg inzichtelijk, vooral voor onze soort, maar als je zo gaat denken kunnen we beter allemaal in een zeepbel gaan leven om te voorkomen dat er iets onverwachts gebeurt.’
‘Ja, daar heeft Talitha me inmiddels ook van overtuigd. Dat onze relatie niet perse voor meer of minder gevaar zorgt dan wanneer we niet samen zouden zijn. Niet voor ons, in ieder geval.’
‘Dat denk ik ook. Je hoeft het niet op te geven vanwege dit, Skey. Kijk wat jullie doorstaan hebben voor elkaar. Jullie zijn niet hetzelfde als jullie niet bij elkaar zijn, zoals laatst, toen jullie ruzie hadden. Jullie halen het beste in elkaar naar boven. Sommige dingen horen gewoon zo te zijn en jullie zijn er daar één van. Het zou zonde zijn dat op te geven. Het zou iedereen alleen maar ongelukkig maken.’ Skey haalde zijn schouders op.
‘Misschien wel, maar ik weet nog steeds niet of het ook zo hoort te zijn dat Talitha en ik samen zijn en toch bij het circus horen. We kunnen instaan voor elkaar, maar niet voor jullie allemaal. We kunnen elkaar beschermen, maar binnen het circus zijn we een te klein radertje in een te groot geheel. Ik weet niet of het verstandig is om onderdeel van de gemeenschap te blijven als we kiezen bij elkaar te blijven. Kijk naar wat er met Bradley gebeurd is door ons.’
Afbeelding
~: Geen loopvogel maar een sloopvogel :~
Gebruikersavatar
Jeetje
Typmachine
Typmachine
Berichten: 1078
Lid geworden op: 12 okt 2006 13:08
Locatie: Nederland

Scrooge maakt zijn sigaret uit en gooide hem over de rand van de boot heen.
‘Daar hoef je je geen zorgen om te maken, Skey,’ zei hij. ‘Wij kunnen prima van ons afbijten.’ Skey sloeg zijn armen over elkaar en zei: ‘Dat weet ik wel, maar het gevoel blijft.’ Naast hen verschoof Aimon op de bank.
‘Ik snap wat Skey bedoelt,’ zei hij. ‘Ik denk dat Scrooge gelijk heeft over ons, maar dat je moet kijken of je aanwezigheid bij het circus bijdraagt aan de kwaliteit van je eigen leven als je een relatie met Talitha hebt. Misschien dat het niet ons, maar juist jullie kwetsbaarder maakt om bij het circus te blijven. Je bent de enige uitzondering in een groep die makkelijker te traceren valt omdat de populatie groter is en meer op de voorgrond treedt. Het circus is makkelijker te vinden dan jullie twee samen.’ Hij legde zijn hand op Skey’s schouder.
‘Begrijp me niet verkeerd, Skey, ik wil absoluut niet dat het circus verder moet zonder jullie. Jullie zijn allebei geweldige artiesten en een aanwinst voor de gemeenschap. Maar het gaat om jullie veiligheid, niet om wat de gemeenschap het beste uitkomt. Persoonlijk denk ik dat jullie het beste óf voor elkaar óf voor het circus kunnen kiezen. Ik heb altijd gezegd dat jullie relatie te gevaarlijk is als je deel uitmaakt van het circus, maar ik ben het met Scrooge eens dat niemand er waarschijnlijk gelukkiger van zal worden als jullie besluiten uit elkaar te gaan. Daar zitten dan mijn inziens misschien wel gevolgen aan die ook lastig te accepteren zijn, maar niet onmogelijk.’ Skey staarde voor zich uit. Langzaam knikte hij.
‘Misschien,’ zei hij. ‘Het enige probleem is dat ik geen flauw idee heb hoe het verder moet gaan als we ervoor kiezen onze basis te verlaten.’ Aimon glimlachte en legde zijn hand geruststellend op zijn schouder.
‘Geen zorgen, Skey. Daar verzinnen we wel een oplossing voor. Zoals ik zeg, dat soort dingen zijn bijkomende kleinigheden. We vinden er wel wat op.’ Skey keek hem even aan, maar toen knikte hij. Hij klonk zo rustig en zeker dat Skey hoopte dat hij gelijk had.
Hoofdstuk

Daarna verliep de reis verder eigenlijk heel snel. De kapitein wist zijn weg op het water te vinden. Het was nog geen ochtend tegen de tijd dat ze bij vasteland in de buurt kwamen. Daar zouden ze ergens aanmeren en van daar verder lopen naar de plek waar het circus tijdelijk kamp had opgeslagen.
Het gebied waar ze de laatste kilometers doorheen vaarden, was een niemandsland. Het heuvelachtige landschap was overdekt door uitgestrekte bossen die zo dicht waren dat ze nog nauwelijks dicht doorlieten. In een straal van enkele kilometers eromheen had Skey al geen teken van leven meer kunnen signaleren. Ondanks de duisternis was atmosfeer er fijn. Er hing een geur van dennenbomen en aarde in de lucht en de sterrenhemel was helder diepzwart, met honderden kleine lichtjes en een halfvolle maan ertussen. Het was de perfecte plek voor de circusgemeenschap en haar artiesten en de dieren.
Terwijl ze gestaag doorvaarden, leunde Skey met zijn onderarmen op de achterreling van het schip. Ze hadden de kap weer opengedaan en er streek wind door zijn lange, rode krullen, die veroorzaakt werd door de vaart van de boot. Hij keek naar punt in de verte, dat langzaam maar zeker dichterbij kwam. Het was een groep bomen op een uitstekende landtong, vanwaar een lichte gloed van kunstlicht en vuur richting de hemel scheen. Naarmate ze dichterbij kwamen, begon Skey de energie van de tientallen vampieren en hun dieren te voelen. Het was de plek waar het tijdelijke kamp opgeslagen was. Het was nog ver weg, maar er waren zoveel aanwezigen dat de uitstraling ervan groot was.
Skey keek even opzij toen Talitha aan kwam lopen. Ze kwam naast hem staan en drukte een kus op zijn wang. Toen leunde ook zij met haar armen op de reling.
‘Daar zijn we weer bijna,’ zei ze. ‘Terug waar we begonnen zijn.’ Skey keek naar de lichtbundel verderop.
‘Ja. Wie had verwacht dat we hier nog terug zouden komen.’ Talitha keek in de verte.
‘Het voelt inderdaad raar, op een bepaalde manier. Het lijkt zo anders, niet hetzelfde als voor dit alles. We zijn maar een paar dagen weggeweest, maar voor mijn gevoel is het jaren geleden dat we hier voor het laatst geweest zijn. Alsof we er veel verder van verwijderd zijn.’
‘Dat gevoel heb ik ook, ja. Ik kan ook niet zo goed plaatsen waar het vandaan komt.’ Het was even stil, terwijl ze alleen voor zich uitkeken, naar het licht verderop. Toen haakte Talitha haar arm door die van Skey en ze liet haar hoofd tegen zijn schouder rusten, terwijl ze zo samen naar het naderbij komende kamp bleven kijken.
‘Misschien hadden we toch gelijk,’ zei ze. ‘Komt het omdat er toch teveel veranderd is. Het is niet meer de veilige haven die we ooit dachten dat het was. Het voelde altijd als thuis, maar… ik weet het niet. Ik krijg er niet meer het gevoel bij dat ik hiervoor had, dat warme, rustige.’ Ze staarde voor zich uit. ‘Gek, hè? Wat een paar dagen in een donkere kelder al niet kunnen veroorzaken.’
Afbeelding
~: Geen loopvogel maar een sloopvogel :~
Gebruikersavatar
Jeetje
Typmachine
Typmachine
Berichten: 1078
Lid geworden op: 12 okt 2006 13:08
Locatie: Nederland

Eén na laatste stukje :)

__________________________________________________________________________________

Skey nam haar hand in de zijne en streelde haar huid met zijn duim.
‘Ik denk dat dat gevoel zo zijn redenen heeft. En dat het misschien het beste is om ernaar te luisteren. Is dit tijdperk voor ons voorbij. Is het tijd om verder te gaan en een nieuwe weg in te slaan.’ Talitha keek naar hem op, maar toen zei er iemand achter hen: ‘Misschien kunnen wij jullie daarbij helpen.’ Skey en Talitha keken allebei tegelijk om naar de bron van het geluid. Aimon stond achter hen. Hij had zijn lange jas aan en steunde op zijn stok, klaar om van boord te gaan. Hij droeg iets onder zijn arm, wat leek op een grote, rijkelijk gevulde enveloppe. Hij keek Skey en Talitha aan met zijn doordringende blauwe ogen en liep naar hen toe. Skey zag dat alle anderen achter hem stonden: Jeremiah, Scrooge, Marida, Harper en Bradley. Jeremiah had een lichte glimlach op zijn gezicht, Scrooge grijnsde breed en ook Bradley glimlachte een beetje vertwijfeld. Ook in Aimons blauwe ogen in zijn verweerde gezicht zag hij iets glimmends doorschijnen.
‘Niet alleen jullie, maar ook wij hebben de afgelopen dagen gepraat en gediscussieerd over jullie en ons en al het andere wat ons aangaat,’ zei hij. ‘Dat was nodig en gewenst als we jullie wilden steunen in de beslissing die jullie zouden nemen. Inmiddels zijn we het met jullie eens dat jullie wegen en de onze waarschijnlijk niet langer dezelfde kant op zullen leiden. Dat is jammer, maar zulke dingen gebeuren. Jullie geluk is ook voor ons het belangrijkste en als dat jullie een ander pad op stuurt dan ons, dat moet dat nu eenmaal zo zijn.’ Hij pauzeerde even, achterom kijkend naar Scrooge en Bradley, die allebei instemmend knikten. Toen ging hij verder.
‘Niettemin is het altijd een plezier geweest om met jullie te werken en te leven en we zullen dan ook nog met weemoed aan de goede tijden terugdenken. Jullie zijn belangrijk voor ons. Voor mij, en voor veel anderen met mij.’ Opnieuw werd er geknikt door Bradley en Scrooge. Aimon vervolgde: ‘Maar het belangrijkste is wat jullie hebben. Jullie band is uniek. De connectie die jullie hebben heb ik in al mijn jaren nog niet vaak gezien. Het is zonde die te verspillen, ook al betekent dat dat wij als gemeenschap afscheid van jullie moeten nemen. Wij gunnen jullie echter alle geluk in jullie verdere leven samen. Daarom willen wij jullie helpen door jullie iets te geven wat jullie de kans geeft een leven buiten het circus op te bouwen, een leven met elkaar, zonder risico’s en gevaar. Daarom bieden we jullie deze enveloppe aan, namens ons, namens de hele gemeenschap, als afscheids en als dank voor alle hulp en inzet van de afgelopen jaren.’ Hij stak de dikke, bruine enveloppe naar hen uit. Skey en Talitha keken elkaar even aan, maar toen pakte Skey de enveloppe aan. Nog even keek hij naar de vampieren om hen heen, maar toen richtte hij zijn blik op de enveloppe. Langzaam maakte hij de plakstrip los en stak zijn hand in de enveloppe. Hij voelde dun, fragiel papier haalde er een dik pak geld uit. Wat overdonderd keek hij ernaar, gaf het toen aan Talitha en stak zijn hand opnieuw in de enveloppe, die nog niet leeg was. Dit keer haalde hij er een sleutel uit en een pak papieren en boekjes uit. Op één van de papieren stond de plattegrond van een boot. Hun boot.
‘In de enveloppe vindt je de eigendomsakte en papieren van de boot,’ zei Aimon. ‘Je zult je eigen naam op de eigendomsakte terugvinden. De sleutel die je vast hebt, is de reservesleutel. De andere krijg je nog zodra we zijn aangemeerd. Het geld is genoeg om de komende tijd in brandstof te voorzien. Genoeg om een nieuw leven op te bouwen iedere plekken die je wenst.’ Skey en Talitha keken allebei wat overdonderd naar de papieren en spullen in Skey’s handen. Talitha stak haar hand uit naar de sleutel en met grote ogen pakte ze hem vast, liet hem op haar hand liggen en keek ernaar. Toen keken zij en Skey allebei op naar Aimon.
‘Heb je…’ vroeg Skey, en Aimon glimlachte.
‘Hij is van jullie,’ zei hij. ‘Jullie horen hier, samen. Zodat alles zo kan blijven als het nu is.’ Skey schudde wat ontsteld zijn hoofd.
‘Maar Aimon, de boot… de prijs, ik bedoel-’ Maar Aimon legde zijn handen op die van Skey en Talitha.
‘We zijn een circus met honderden betalende bezoekers per avond en artiesten en die niet hoeven te eten,’ zei hij. ‘We geven nog geen tiende van onze omzet uit, Skey. Het is geen probleem. Zie dit als onze dank aan jullie. Jullie geluk, ieders geluk is meer waard dan wat dan ook.’ Hij vouwde Talitha’s hand om de sleutel en legde Skey’s hand er overheen.
‘Het ga jullie goed,’ zei hij. ‘Als wij straks aan land gaan, scheiden onze wegen. Jullie volgen je eigen weg en wij de onze. De kapitein wordt door ons teruggebracht naar de haven. Dit is nu jullie huis, jullie veilige plek. Geniet ervan met alles wat je hebt, zolang je het kunt. Laten we hopen dat alles nog lang zo perfect kan blijven als het de afgelopen dagen geweest is.’ Talitha en Skey keken de anderen aan, toen elkaar, en Talitha opende haar hand en ze keken naar de sleutel die glom op haar handpalm. Ze keken weer naar elkaar op en er verscheen er een lach op hun beider gezichten, en toen begon Talitha te lachen en ze pakten ze elkaar vast en omhelsden elkaar. Ze draaiden een rondje om hun as terwijl ze lachten en elkaar vasthielden en Skey keek naar Aimon en zei: ‘Dank je, Aimon. Dank jullie allemaal.’ En Talitha liet Skey los en ze liep naar Aimon toe, omhelsde hem, toen Scrooge, en ook zij zei: ‘Ja, dank jullie. Jullie hebben mijn leven gemaakt zoals het zou moeten zijn. Dank jullie zo ontzettend.’
‘Jullie verdienen het,’ zei Scrooge. ‘Verspil jullie leven samen niet. Geniet ervan.’ Skey pakte zijn hand en sloeg zijn andere arm om hem heen.
‘Dat zullen we zeker doen,’ zei hij terwijl hij Scrooge op zijn rug klopte. ‘Wat er ook gebeurt.’
Afbeelding
~: Geen loopvogel maar een sloopvogel :~
ejell
Toetsenbord
Toetsenbord
Berichten: 1805
Lid geworden op: 16 jun 2011 22:21
Locatie: Lima Heights Adjacent

Aah is het echt het een na laatste stukje *huilt* ik vind dit trouwens wel een heel mooi einde :3 of tenminste, een heel mooi bijna einde :P ben zeer benieuwd naar het laatste stuk (:
When the power of love overcomes the love of power.
Gebruikersavatar
Jeetje
Typmachine
Typmachine
Berichten: 1078
Lid geworden op: 12 okt 2006 13:08
Locatie: Nederland

En het laatste stukje :( hopelijk vinden jullie het leuk en hebben jullie alles met plezier gelezen. Huishoudelijke mededeling: het zou fijn zijn als het topic nog even open kan blijven, ik heb de proloog aangepast en moet die nog even in het topic door zien te voeren voor het op de boekenplank gaat (als dat uberhaupt gebeurd) :) ontzettend bedankt voor het lezen, de tijd die jullie genomen hebben, het meeleven, de reacties en de tips, iedereen die ooit gelezen/gereageerd heeft :) julllie hebben me erg gestimuleerd tijdens het schrijven :)

_______________________________________________________________

~

Het motorjacht gleed door het water, dat zilverachtig spiegelde in het licht van de maan. De avond was net ingevallen en de warmte en de kleuren van de dag hingen nog vaag in de lucht. Te subtiel om waargenomen te worden door mensen, maar duidelijk voelbaar voor vampieren. De zon was net onder en na een rustpauze tijdens de lichturen had het jacht haar reis hervat. Ze had al vele kilometers afgelegd sinds ze enkele weken geleden van eigenaar was gewisseld.
Eén van haar eigenaren, Skey, stond nu aan het roer, vaag verlicht door het schijnsel van de maan en de kunstlichten op de boot. Zijn lange, rode haar was in een staart gebonden en de enkele lossen plukken werden zacht in beweging gebracht door de vaart van de boot. Hij droeg een blauwe kimono, die openhing en tatoeages op zijn hals, schouders en armen ontblootte. Tatoeages die een verhaal vertelden dat gedurende afgelopen dagen steeds meer naar de achtergrond verdwenen. Zijn getatoeërde handen lagen op het roer, ontspannen, het jacht rustig in de juiste richting sturend. Zijn helderblauwe ogen tuurden in de verte, naar alles wat nog voor hen lag. Naast zijn voeten lag een opgekrulde, zwarte gedaante te slapen.
Terwijl Skey daar zo stond, ging de deur naar de voorkajuit voorin het jacht open. De andere eigenaar van het schip, Talitha, kwam naar buiten na een ononderbroken dagrust die had gevolgd op de tijd die ze daarvoor samen met Skey had doorgebracht. Ze droeg een kort nachtjurkje met een satijnen kamerjas eroverheen, die soepel en glanzend om haar ranke lichaam vielen. De uitdrukking op haar gezicht was rustig, voldaan, met de flonkerende lichtjes in haar ogen waar Skey zo van hield. Haar gezonde kleur en parelwitte ogen vertelden dat ze onlangs gedronken had, net als haar wederhelft. Misschien was het de reden dat ze nu weer op weg waren, maar het was geen vlucht meer. Nu was het gewoon het volgende tussenstation op de reis naar waar ze ook wilden zijn.
Talitha liep het trapje bij de keuken op en kwam op het dek uit. Ze liep naar Skey toe, ging achter hem staan en sloeg haar armen om hem heen. Zacht drukte ze een kus op zijn wang en ze liet haar kin op zijn schouder rusten. De gedaante naast Skey, het zwarte luipaard, keek even op toen ze merkte dat er nog iemand op het dek verschenen was, maar liet haar kop weer zakken toen de nieuwkomer een bekende bleek te zijn.
Zo bleven ze even staan. Deora duttend op de grond, Talitha en Skey achter het roer. Samen keken ze naar de rivier die zich voor het uitstrekte, genietend van de invallende avond om hen heen en de geuren van de nacht. Hun energie was precies gelijk. Warm, tevreden, kalm.
En zo bleef alles zoals het hoorde te zijn, terwijl het motorjacht verder gleed onder de eindeloze sterrenhemel. Iedere bestemming was de juiste, iedere windrichting de beste. Waar de rivier hen ook heen zou leiden, ze zouden samen zijn, veilig. Dat was het enige wat er toe deed. Overal en altijd.
Afbeelding
~: Geen loopvogel maar een sloopvogel :~
ejell
Toetsenbord
Toetsenbord
Berichten: 1805
Lid geworden op: 16 jun 2011 22:21
Locatie: Lima Heights Adjacent

Wauw. Jeetje, ik heb heel erg van je verhaal genoten en het einde is echt heel mooi. Bedankt dat je het geschreven hebt (: ga je er verder nog iets mee doen of wat?
Nogmaals, het was heel prettig om te lezen en ik ben blij dat ik het bijna vanaf het begin heb gevolgd. (:
When the power of love overcomes the love of power.
-Maaike-
Computer
Computer
Berichten: 2696
Lid geworden op: 27 okt 2010 18:51

Ik dacht.. ik loop weer vele stukjes achter, kom ik erachter dat je al bij het einde ben uitgekomen :O Het is wel een super mooi en goed en gepast einde! Wauw! :D Goed gedaan!

Het verhaal vond ik heel leuk om te volgen. Je wist heel vaak spanning erin te gooien en iedere keer als ik dacht te weten waar je verhaal heen ging, nam je weer een andere afslag.

Ik ben zeer benieuwd naar je andere verhalen ;) Stuur maar een berichtje, als je een nieuwe begint :D
- Never give up on anything, because miracles happen every day -

My head is a jungle...
Gebruikersavatar
Jeetje
Typmachine
Typmachine
Berichten: 1078
Lid geworden op: 12 okt 2006 13:08
Locatie: Nederland

Ontzettend bedankt voor het meelezen tot het einde en de leuke reacties Maaike en ejell :) ik ben blij dat jullie het einde passend vinden. Ik heb de intro in de eerste post nog aangepast, dat was het enige wat ik later nog drastisch veranderd heb geloof ik :)

Ik ben bezig met herschrijven, dus hebben jullie verder nog algemene tips of aanwijzingen van wat er anders kan of wat juist goed was?
Afbeelding
~: Geen loopvogel maar een sloopvogel :~
-Maaike-
Computer
Computer
Berichten: 2696
Lid geworden op: 27 okt 2010 18:51

Eigenlijk vond ik het gehele verhaal goed en ik zou niet weten wat er aan verbeterd kan worden.
Wat ik er erg leuk aan vond was de rol van Deora, die speelsheid was echt schattig! Maar ook de relatie tussen Skey en Talitha was erg goed en geloofwaardig geschreven!

Ikzelf zou eigenlijk niets veranderen ;)
- Never give up on anything, because miracles happen every day -

My head is a jungle...
Xatham
Banned
Banned
Berichten: 1503
Lid geworden op: 14 mei 2011 12:44

Hèhè... Dat is het eerste wat ik even kwijt moet. Want meer dan vier maanden na het laatste stukje van je verhaal is er toch nog iemand die het verhaal beetje bij beetje heeft weten uit te lezen. Ik had er helemaal geen tijd meer voor en ondanks dat er steeds op de achtergrond in mijn hoofd bleef hangen dat ik ook de laatste paar stukjes nog moest lezen, kon ik me er niet toe zetten. Maar nu dus... Helemaal uitgelezen! En nog net op tijd ook, want ik zie dat je al weer een vervolg bent begonnen, of een 'voorvolg' in dit geval, omdat het vóór dit verhaal afspeelt?

Nu even naar je verhaal. Wat heb ik allemaal gemist... Ik vertel gewoon kort even per scène wat ik er van vond.
De autoscène: Super leuk! Ik had niet verwacht dat Skey zo goed kon rijden. Ik zag een soort James Bond achtige film voor me toen ik de stukjes las waarbij Skey tussen de werkzaamheden in de tunnel door sjeesde.
De afrekening in Brandons Club: Nog geweldiger dan de autoscène! Ik kreeg gewoon de neiging om mijn computer in te springen, recht in jouw verhaal, om er ook lekker op los te meppen. De adrenaline die Skey voelde, gierde ook door mijn lichaam. En ik ben geen wraak-mens maar oh wat kon ik genieten van de manier waarop Brandon gemarteld werd.
Terug op het fabrieksterrein: Spannend en ook heel geweldig! Brandon weet gewoonweg niet wat opgeven betekent en het was bijna Skey's einde. Ik zat echt op mijn nagels te bijten in dat stukje, want goh, voor hetzelfde geldt had je maar even bedacht dat het verhaal een open einde zou hebben.
In de boot: Als er een stukje is dat ik iets minder vond, moet ik toch deze kiezen, vrees ik :$ Ik heb genoten van de zoetsappige momentjes tussen Skey en Talitha en ook het verleden van Skey was leuk met de vampieren in een middeleeuwse setting. Maar al vanaf het moment dat Talitha zo enthousiast was over de boot, wist ik eigenlijk dat dat het vervolg van Skey en Talitha zou worden. Misschien heb je het er nét een tikkeltje te erg bovenop gelegd dat Skey en Talitha niet verder konden met het circus.

Maar! Ik heb echt genoten van je verhaal! Een van je positieve punten vind ik echt hoe je actie beschrijft. Zoveel details dat je het gewoon helemaal voor je ziet. Als je ooit je geheim wilt verklappen achter een succesvolle actie-scène, sta ik vooraan in de rij, want op dat punt heb ik nog wel wat van je te leren. En je ziet mij zeker terug bij je nieuwe verhaal. Misschien zelfs dat ik ga proberen om 'Seks, drugs en een dosis drama' op te pakken. Ik ben helemaal fan van je!

Groetjes,
Xatham
As the phoenix arises from his ashes...
Gebruikersavatar
Jeetje
Typmachine
Typmachine
Berichten: 1078
Lid geworden op: 12 okt 2006 13:08
Locatie: Nederland

Xatham! :D Wat leuk je terug te zien, ik dacht al dat ik je ergens halverwege de rit verloren was :)

Super dat je het uit hebt weten te lezen en nu nog de moeite neemt te reageren. Ik ben erg blij dat je het leuk gevonden hebt en ook de actiescenes goed vond, omdat ik die niet altijd even makkelijk te beschrijven zijn zonder dat ze te snel of te beschrijvend en dus juist te langzaam worden. Ik denk dat het, voor mij tenminste, gewoon een kwestie is van de logische stappen voor je zien en dan te beschrijven wat je daar ziet, en erbij te bedenken hoe iedere handeling voelt en wat de beleving daarbij is, maar het is wel lastig daar een eenduidige manier voor te gebruiken denk ik.

Over het stuk op de boot kan ik me wel vinden denk ik :) volgens mij had ik hier mijn allereerste versie gepost en heb ik Talitha's enthousiasme met de tweede herschrijving al wat gematigd, maar dat weet ik niet zeker. Ik ga echter volgende week toevallig aan mijn laatste herschrijvingsronde beginnen en dan ga ik er gelijk eens goed naar kijken. Wat vond je er precies niet of minder leuk aan? Gewoon het hele idee op zich, de manier waarop het beschreven is, of past Talitha's reactie niet bij haar karakter? Waren er bepaalde stukken of bewoordingen? Alles wat jij zag of vond kan ik namelijk goed gebruiken :) en ging het alleen om Talitha's overmatige enthousiasme of vond je het hele stuk op de boot minder?


Verder; ontzettend bedankt voor al je motivatie en opstekers :) ik voel me echt ontzettend vereerd dat je fan bent. Ik ga de komende tijd fulltime schrijven omdat dat toch wel echt is wat ik wil en gezien mijn gigantische gebrek aan zelfvertrouwen, doet je reactie me ontzettend goed, ondanks dat er mindere stukken in het verhaal zaten, maar daar kan ik hopelijk nog aan gaan werken. Onwijs bedankt dus voor alle tijd en moeite die je genomen hebt om het te lezen!

Ik ben inderdaad bezig met een tweede deel, dit verhaalt als het ware de uitgebreide versie van wat Skey Talitha verteld op de boot, over zijn verleden. De hele uitleg staat in het topic van dat ' voorvervolg' haha. En voor Seks, drugs en een dubbele dosis drama ben je natuurlijk ook 'uitgenodigd', al is dat qua onderwerp en stijl denk ik wel een heel ander soort verhaal dan dit.

Nogmaals dank en een fijn weekend :)
Afbeelding
~: Geen loopvogel maar een sloopvogel :~
Xatham
Banned
Banned
Berichten: 1503
Lid geworden op: 14 mei 2011 12:44

Nee joh! Als een verhaal me echt boeit kom je niet zo gemakkelijk van me af :P

Oh, ik vind je actiescènes juist geweldig. Voor mijn gevoel, maar dat kan een persoonlijke voorkeur zijn, zijn ze ook precies van goede lengte. Ik denk dat als je ze langer zou maken, ze een tikkeltje langdradig zouden worden. Als je ze korter zou maken, houd je misschien wel meer spanning in het verhaal maar dat gaat dan wel te kosten van het adrenaline gevoel lijkt me. Ik zou de scènes waarin Skey erop los timmert hetzelfde houden. Misschien kun je de scène met de auto iets sneller beschrijven (de auto-scène is immers geen hoofdzaak en misschien dat het stukje net iets meer een kik krijgt als je met dezelfde vaart als de auto door het stukje racet). Bij mij is het probleem met actie-scènes meestal dat ik het wel goed voor me zie, maar dat ik gewoon niet de juiste woorden kan vinden om te beschrijven wat ik bedoel, en dat stukjes dan te langdradig gaan worden omdat ik probeer uit te leggen wat ik bedoel.

En ik denk dat je niet zo zeer het enthousiasme van Talitha moet minderen, maar meer de gedachten die door Skey's hoofd gaan. 'Kunnen ze wel bij het circus blijven?' is een van de vragen die tijdens en voor het boot-stukje er erg ingeperst wordt. Als je dat iets minder doet, kun je Talitha enthousiast laten over de boot zonder dat de lezer meteen 1 en 1 bij elkaar optelt. Misschien ook dat je het kunt terugkoppelen als een soort van: Talitha heeft de hele tijd vast gezeten, is de hele tijd bang geweest voor Brandon, maar nu ze op de boot is voelt ze pas echt de vrijheid. Snap je wat ik bedoel? En ik vond de rest op de boot natuurlijk wel leuk. De scènes met Deora zijn geweldig en het is ook geweldig te lezen hoe de romantiek tussen Skey en Talitha opnieuw opborrelt. Het moment waarop Skey zijn geschiedenis vertelde en hoe Talitha daarop reageerde waren in mijn ogen de hoogtepunten van dat stukje.

Ben je ook van plan om het uit te geven, aangezien je zo druk bezig bent met herschrijvingsrondes? :O

Graag gedaan! Ik voel me vereerd dat je zoveel aan mijn reacties gehad hebt (A)

En ik moet nog even een momentje vinden om te beginnen aan je nieuwe verhaal. Er zijn wat meer verhalen die ik de laatste tijd niet helemaal gevolgd heb, en die ik nog bij moet lezen.
As the phoenix arises from his ashes...
yociame
Balpen
Balpen
Berichten: 197
Lid geworden op: 03 apr 2011 17:16

bij gebrek aan, niet beter maar aan nieuwer, ben ik dit maar gaan lezen, en serieus dit is niet gezond goed voor mij. ik heb nu alleen nog maar pagina 1 gehad, en ik moet er nog acht, en ik wil doorlezen maar moet slapen. :cry:
Gebruikersavatar
Jeetje
Typmachine
Typmachine
Berichten: 1078
Lid geworden op: 12 okt 2006 13:08
Locatie: Nederland

Haha bedankt voor je leuke reactie yociame :D fijn dat je het leuk vindt, hopelijk lukt het je het zonder kleerscheuren uit te lezen :P

En Xatham, heel erg bedankt door de feedback! Het idee om het 'wat gaan we nu doen' vraagstuk af te zwakken in plaats van Talitha's enthousiasme is een heel goed en daar ga ik zeker iets mee doen. Dank voor het inzicht dus! :D Misschien zie ik je binnenkort bij Skey's geschiedenis terug als je tijd hebt, zou leuk zijn! :D
Afbeelding
~: Geen loopvogel maar een sloopvogel :~
yociame
Balpen
Balpen
Berichten: 197
Lid geworden op: 03 apr 2011 17:16

Uit
Fantastisch verhaal nog steeds iet goed voor mijn nachtrust (half freaking drie) maar wel goed voor mijn gemoedsrust.
Talitha is qua persoonlijkheid echt fantastisch, net als scrooge met zijn (letterlijk) eeuwige sigaret, en gewoo verhaal is leuk, en mooi einde :D
Gesloten

Terug naar “De Boekenplank”