Online Verhalen

Ik ben het er niet mee eens dat de aftermath niet net zo boeiend en intrigerend kan zijn als het hoogtepunt, ook al is het niet spannendspannendspannend. Ik vind het heel interessant om te zien hoe Starla omgaat met de miskraam en alle pijn, maar ik denk wel dat het teveel is uitgesmeerd. In deze stukken lijkt het me vooral heel belangrijk om de paar details eruit te pikken die je wil vertellen en dan kan je de rest laten zitten.

In de stukken na de miskraam schrijf je dat a) Starla eerst een hele tijd lang voor dood in bed ligt, b) Gio zijn best doet maar ook geen Superman is, c) na een hele tijd komt er lichte verandering in Starla's gedrag door gebeurtenis d) Gio doet meer dan zijn best en neemt haar mee naar een wellnessdinges. Dit kan je in twee stukken beschrijven, a & b in één en c & d in het volgende, met stuk drie 'in de wellnessdinges en het gaat beter' of hoe je dan ook wilt dat het gaat in de wellnessdinges. Nu ben je een heel aantal stukken bezig geweest met vertellen hóé Gio en Starla bij de wellnessdinges komen en dat is eigenlijk niet zo boeiend.

Over het stuk in de wellnessdinges dat we net gelezen hebben, het viel me inderdaad op dat je in een soort blokken schrijft. Blok beschrijving/handeling, blok dialoog. Misschien kan je proberen om die dingen iets meer met elkaar te verweven. Bijvoorbeeld dat ze al beginnen te praten terwijl ze langs de winkeltjes slenteren, of terwijl ze zich klaarmaken, of zoiets. Nu beschrijf je hun dialoog terwijl ze eten, maar buiten dat het heel erg lekker is, vind ik het ook niet zo intrigerend om te lezen dat Gio een paprika doormidden snijdt.

Sowieso denk ik dat je soms met minder woorden uit kan dan je zelf denkt.

Het was uitgestorven in de buurt en in het omliggende bos kwamen we geen levende ziel tegen, afgezien van wat langssprintende eekhoorntjes en een overstekende moedereend met wat kindertjes.

Je schrijft 'uitgestorven' én 'geen levende ziel'.

Misschien zou het me wel helpen als het me lukte alles een beetje los te laten.
Omdat ik me ervoor openstelde, begon dat gelukkige gevoel gaandeweg wat sterker te worden.

Wat je in de eerste zin schrijft, herhaal je nog eens in het eerste deel van de tweede zin.

Toen alles duidelijk was, liet ze ons alleen, zodat we onze gang konden gaan zoals we zelf wilden.

'onze gang konden gaan' impliceert dat 'zoals we zelf wilden' al.

Zo zijn er nog wel meer. Het punt is, je hebt heel sterk de neiging om alles zo duidelijk mogelijk uit te leggen voor je lezers, maar dat is in veel gevallen helemaal niet nodig. Ik weet niet hoe vaak je deze stukken al eens hebt nagekeken, maar ik zou zeggen: probeer het eens zonder dat uitleggen, pik er een paar details uit die illustreren wat je wil zeggen (bijvoorbeeld die moedereend met haar kuikentjes) en probeer de zinnen als "Omdat ik dit deed, gebeurde er dat" en "Ik voelde dit of dat" wat minder te gebruiken. Dat is lastig als je in de ik-persoon schrijft, maar het kan wel.
Bijvoorbeeld in de sauna: "Loom door de warmte staarde ik in de flikkerende bewegingen van het vuur en soesde langzaam weg." Ik heb uit deze zin de woorden "Ik had het gevoel dat ik langzaamaan een beetje bijkwam" weggeknipt, omdat de betekenis van deze woorden al wordt geïmpliceerd door Starla's actie (hoewel haar actie bestaat uit in slaap vallen, is het nog steeds actie ). Lezers weten dat ze eerst niet loom en ontspannen was, dus we zien dit ook als een verandering, zonder dat je het expliciet vermeldt.

Nu heb ik geloof ik een hele lange uitleg geschreven om je te vertellen dat je met minder woorden precies hetzelfde kan zeggen. De ironie.

Ik hoop dat je hier iets mee kan. En wees gerust: ondanks wat schoonheidsfoutjes blijft dit een fantastisch verhaal!
Liefs!

Melian schreef:Ik ben het er niet mee eens dat de aftermath niet net zo boeiend en intrigerend kan zijn als het hoogtepunt, ook al is het niet spannendspannendspannend.

Daar ben ik het met je eens, maar doorgaans is zo een stuk van minder hoog tempo, wat het sloomheidsgevoel naar boven doet komen.

Melian schreef: Nu heb ik geloof ik een hele lange uitleg geschreven om je te vertellen dat je met minder woorden precies hetzelfde kan zeggen. De ironie.

haha, gelukkig trek je die conclusie zelf xD

Jeetje, ik vind het net als Melian nog steeds een fantastisch verhaal, dus denk alsjeblieft niet het omgekeerde!

Hey, leuk dat ze naar dat Wellness centrum zijn gegaan, het was ook het eerste waar ik aan dacht. Ik wou al eerder een berichtje doen maar dat lukte niet in Spanje met mijn telefoon.
Ga snel verder en ik lees dus nog steeds mee

Hoi.

Jaja, ik ben er weer. ^^ IK heb dus even bijna 2 uur zitten lezen en ik ben weer helemaal bij. ;D Ik heb je enorm laten zitten, maar ik heb heel OV en het schrijversgedoe laten zitten. Heb volgens mij van mei/juni tot vorige week niks aan mijn eigen verhaal gelezen en eigenlijk niets op OV gelezen. SchaamSchaamSchaam. ;$
Maargoed.
Ik ben dus weer bij en ik vind het zo vet wat je allemaal schrijft! Heb tussendoor ook globaal de feedback gelezen en daar heb ik eigenlijk weinig meer aan toe te voegen. Dus...

Jeetje, leef je nog? Ik wil meer, meer, meer lezen!

Lieve lieve lezers, sorry duizendmaal dat ik jullie zo lang heb laten wachten! Erg druk geweest hier de laatste tijd, er vol voor gegaan om wat verhalen af te krijgen (waaronder deze en Skey's geschiedenis, nu met Het vervloekte nageslacht bezig) en veel gedoe eromheen met sollicitaties, andere hobby's en zieke huisdieren. MAAR hierbij alsnog het volgende stukje, met mijn welgemeende excuses!

Liefs,

Jeetje

______________________________________________________________________________________________

Ik voelde even iets warms in mijn buik omdat hij dat zei, maar probeerde mijn gezicht in bedwang te houden.
‘Ja, het lijkt me gewoon leuk, en, ik weet niet, nuttig om mensen die iets meegemaakt hebben te helpen, snap je? Of mensen met verslavingen of moeilijke thuissituaties en om voorlichting te geven over dat soort dingen. Misschien kan ik dan toch nog iets goeds maken van wat er gebeurd is, weet je? Door het te gebruiken om andere mensen te helpen.’
Gio knikte. ‘Dat is wel een idee, ja. Je kunt ook best goed presenteren, toch?’
Ik porde wat in mijn vlees. ‘Ja, nou… ik weet het niet.’
‘Ja, toch? Als je presentaties had op school, kwam je altijd terug met een hoog cijfer.’
Ik haalde mijn schouders wat op.
‘Ja, maar, dat was… vroeger,’ zei ik. De toon van mijn stem was een beetje bedrukt en we wisten allebei wat ik bedoelde met ‘vroeger’. Het had de stemming omlaag kunnen brengen, maar dat gebeurde niet door de manier waarop Gio er op inging.
‘Hoe dan ook zit het in je,’ zei hij. ‘Dat verlies je niet en je zult er genoeg training bij krijgen om jezelf te verbeteren. Ik denk dat je er wel geschikt voor bent.’
Ik glimlachte nu een beetje en slikte de hap vlees die ik net genomen had door.
‘Het lijkt me wel leuk,’ zei ik. ‘Ik heb nog nooit bij iets anders zo het idee gehad van ‘goh, dat lijkt me wel wat’.
Gio keek me aan. ‘Dan ga je thuis toch kijken wat er allemaal in dat vakgebied te vinden is? Misschien kun je ergens een dag meelopen om te kijken of je het iets vindt.’
Ik glimlachte. Het veroorzaakte nog altijd een warm gevoel in mijn lichaam om hem ‘thuis’ te horen zeggen.
‘Ja, dat kan denk ik wel,’ zei ik. ‘Meelopen kan sowieso wel, denk ik. Het is alleen…’ Ik maakte mijn zin niet af en draaide met mijn glas wat rondjes in mijn hand.
Gio hield zijn hoofd schuin.
‘Wat?’ vroeg hij.
Ik haalde mijn schouders wat op. ‘Nou… Aan de andere kant heb ik niet het idee dat ik zelf mentaal erg stabiel ben. Dan denk ik, wie ben ik om mensen te gaan vertellen wat ze moeten doen? Ik bedoel, ik ben er zelf bijna aan onderdoor gegaan, dus welk recht van spreken heb ik eindelijk?’
Gio schudde zijn hoofd. ‘Maar dat is niet gebeurd, Starla. Tot je door bijkomende omstandigheden die veroorzaakt werden door andere mensen een terugval kreeg, ben je er zelf uitgekomen. Zonder hulp, dat heb je helemaal in je eentje gedaan. Daar moet je sterk voor zijn. Als je dat kunt, kun je mensen er wel degelijk mee helpen.’
‘Ja, maar, wat als ik verkeerde dingen zeg, door de dingen die ik zelf ook verkeerd heb gedaan?’
‘Daar zou ik me nog niet te druk om maken. Je leert gauw genoeg wat je wel en niet moet zeggen. Daar is je opleiding immers voor. Je bent niet in één keer een professional: je hebt drie, vier jaar de tijd om je daarin te ontwikkelen.’
Ik knikte. ‘Dat is zo, ja.’
Gio nam ook weer een hap eten en slikte die door.
‘En bovendien,’ ging hij verder. ‘Ik denk dat het voor jou ook wel goed is, om er zoiets mee te doen. Voor je verwerking, bedoel ik. Ik zeg niet dat je het daarom moet doen, maar je zoekt heel erg naar een manier om er een positieve draai aan te geven om het te verwerken, en ik denk dat het een mooie bijkomstigheid is als dat je op die manier zou lukken. Of je erbij zou helpen, in ieder geval.’
Ik prikte wat in mijn vlees zonder te kijken wat ik deed. ‘Ja, dat is wel zo, waarschijnlijk.’ Ik keek even voor me uit, met het glas in mijn hand. Toen nam ik een slok, zette ik het glas weer neer en veegde mijn mond af met het servet.
‘Ik denk dat ik er maar eens naar ga kijken,’ zei ik. ‘Thuis. Misschien kan ik me inderdaad nog inschrijven voor een meeloopdag. En misschien kan ik Melanie nog meekrijgen ook. Die weet ook nog steeds niet wat ze wil en misschien brengt het haar ook nog op ideëen.’
‘Lijkt me een goed idee. Wie weet is het wat voor je.’
Ik knikte. Nog even keek ik voor me uit, maar toen at ik weer verder. Even dacht ik er over na, over mijn eigen idee, en ik merkte dat ik er een fijn, rustig gevoel bij had. Het was een fijn besef, me dat te realiseren, dat er niet alleen meer licht aan het einde van de tunnel brandde, maar er een kansje bestond dat de tunnel ook tot een bestemming zou leiden, een tussenstop waar ik me misschien goed bij voelde. Het was of het het uitzichtloze gevoel dat ik zo lang had gehad een beetje meer naar de achtergrond verdreef.
Ik at nog wat van mijn gerecht en keek naar Gio, die hetzelfde deed. Terwijl ik naar hem keek, glimlachte hij naar onze serveester toen ze langs ons liep en zoals altijd was zijn uitstraling geweldig toen hij dat deed. Ik glimlachte.
‘Weet je,’ zei ik, en Gio keek naar me om. ‘Het is niet helemaal zo, wat je net zei.’ Ik keek hem aan en liet mijn hand op de tafel rusten. ‘Ik ben er niet alleen uitgekomen. Ik heb er veel hulp bij gehad, meer dan ik had durven hopen.’ Ik liet mijn hand de zijne raken en keek hem aan. ‘Ik weet niet of ik het gered had zonder jou.’
Gio’s glimlachte.
‘Je weet wat ik laatst gezegd heb in het appartement,’ zei hij. ‘Dan weet je ook waarom.’ Even keken we elkaar aan, maar toen verscheen er een glimlach op mijn gezicht. Ik voelde zijn warme hand op die van mij en sloot mijn vingers om de zijne. Toen boog ik naar hem toe en boven de tafel gaf ik hem een zachte, rustige kus.

***

Toen Gio en ik klaar waren met eten, vertrokken we naar de receptie van het resort. We hadden zin om die avond iets leuks te doen en besloten inlichtingen te vragen over uitgaansmogelijkheden in de buurt bij de receptioniste. We dachten aan de bioscoop en dat was raak, want gelukkig hadden ze die niet ver van het resort vandaan. We moesten zo’n vier kilometer noordwaarts rijden en dan zouden we er één vinden in het centrum van een nabijgelegen stad. Volgens de receptioniste zouden we bij iedere film die we wilden nog wel terecht moeten kunnen, want doordeweeks was het in de bioscoop doorgaans niet zo druk.
Gio en ik stapten dus in de auto en reden richting het centrum van de stad. We gebruikten het adres van de receptioniste en Gio’s navigatie en reden in één keer goed. We parkeerden in de ondergrondse parkeergarage en namen de trap naar boven. Daar kwamen we direct uit in de bioscoop, die groot en mooi was, maar inderdaad, zoals de receptioniste al had gezegd, vrij rustig. We kozen een film uit die wat langer draaide en de zaal was praktisch leeg toen we er binnenkwamen. Afgezien van een eenzame man een paar rijen voor ons, een groepje van vier meiden en een jong stelletje, bleef dat ook zo toen de film eenmaal begon.
Na de ontspannen dag met de sauna’s en het zwemmen en het wandelen, waren Gio en ik een beetje allebei duf. We zaten allebei onderuit gezakt op onze stoel, met ons hoofd tegen de leuning rustend, en keken naar het scherm. We zeiden niet veel tegen elkaar, maar dat was ook niet nodig. De sfeer tussen ons was goed en we waren allebei een beetje loom door alles van die dag. Gelukkig was de film goed en daardoor lukte het ons helder genoeg te blijven om het verhaal te volgen, maar erg wakker werden we er evengoed niet van. Toen na de film naar buiten kwamen, zagen we er volgens mij allebei uit of we zojuist de laatste twee uur van ons leven slapend doorgebracht hadden, al was dat niet zo.
Een beetje napratend over de film op de toon van mensen die ernstig toe waren aan slaap, slenterden we weer terug naar de auto. We stapten in en Gio reed ons terug naar het resort. Ik was moe en viel in de auto al praktisch in slaap: eerst half, daarna wat verder en uiteindelijk volledig. Ik raakte zo ver weg dat ik pas weer half wakker werd toen Gio me in het resort de trap naar onze kamer aan het opdragen was. Ik maakte nog net mee dat hij me op bed legde en de dekens over me heen trok, maar was alweer weg voor hij het licht uit gedaan had en naast me was komen liggen.

Gio is ook zo lief he. <3

Ik vind het weer een goed stuk! Volgens mij heb je een mooie dialoog weten neer te zetten tussen Gio en Starla!

Ga zo door! (:

Super stuk! Wat heerlijk dat ze eindelijk weer iets van een doel heeft! (:
Snel verder, Jeetje!

Dank je arenda en xILY! Niet zoveel actie in deze stukken maar ze zijn wel belangrijk voor Starla's herstel, hopelijk vinden jullie dat ook een beetje interessant

_________________________________________________________________________________________________________

Pas ergens de volgende dag werd ik na een heerlijke, ononderbroken nachtrust weer wakker, van het geluid van vogels en een vreemde lichtval op mijn gezicht. Het duurde even voor het tot me doordrong dat zowel de geluiden als het licht kunstmatig waren. Ze waren afkomstig van een futuristisch uitziende wekker die naast Gio’s kant van het bed op een nachtkastje stond. Gelijk met de aanblik daarvan, kwam het besef terug van waar ik was. Dat maakte dat ik me bij lange na niet zo ellendig voelde als ik me eerder die week iedere keer had gevoeld wanneer ik wakker was geworden.
Ik draaide me wat om in het bed en begroef mezelf tussen de dikke dekens. Naast me was Gio intussen ook wakker geworden: ik hoorde dat hij opzij boog en het geluid van de wekker viel terstond weg. Toen hij zich weer op zijn rug op het matras liet zakken, schoof ik wat naar hem toe en krulde tegen hem aan.
‘Goedemorgen,’ zei ik, gedempt achter de dekens terwijl ik mezelf tegen hem aan nestelde ‘Lekker geslapen?’
Ik voelde dat Gio zijn arm om me heen sloeg.
‘Heerlijk,’ zei hij. ‘Jij?’
‘Als een roos.’ Ik schurkte tevreden wat tegen hem aan. ‘Hoe laat is het? Had jij de wekker gezet? Of doen ze dat standaard hier?’
‘Nee, dat had ik gedaan. Het is half negen. Onze lijst behandelingen begint om tien uur, dus dan hebben we daarvoor nog even de tijd om te eten.’
Ik glimlachte terwijl ik mijn gezicht in zijn hals begroef. ‘Hm, eten. Hopelijk is het ontbijt net zo lekker als het avondeten.’ Ik duwde het dekbed wat omhoog en sloeg één van mijn benen over hem heen. ‘Waar eten we vanavond? Blijven we vandaag ook hier?’
Gio streelde een beetje door mijn haar. ‘Nee, ik heb vanavond gereserveerd in een restaurant in de buurt.’
‘Dat gemiddeld sjieke restaurant?’
Ik kon bijna voelen dat hij glimlachte.
‘Dat, ja. Het schijnt een plaatselijk culinair hoogstandje te zijn.’
‘Ik ben benieuwd. En de rest van de dag?’
Gio wierp een blik opzij. ‘Poe, goede vraag. Vooral veel massages, geloof ik.’ Ik voelde dat hij half overeind kwam en wat opzij boog. Toen ik mijn ogen een beetje open deed, zag ik dat hij een lijst van het nachtkastje pakte. Ik herkende hem als de bevestiging die de receptioniste hem gisteren gegeven had, met alle arrangementen en behandelingen erop.
‘Even kijken,’ zei hij toen hij weer op zijn rug op het bed ging liggen ‘We beginnen met een hotstone massage van anderhalf uur. Dan gaan we door met een bodyscrub, gevolgd door iets wat rasul heet. Geen idee wat het is, ik geloof dat je zus dat heeft uitgekozen. Daarna hebben we tijd om te lunchen, en dan gaan we verder met een gezichtsbehandeling, een hoofdhuidmassage, manicure, pedicure en tot slot een lotusmassage. Dan zijn we klaar.’
‘Dan al?’ zei ik plagerig.
Gio glimlachte. ‘Dan al.’
Ik sloeg mijn arm over zijn borst en legde mijn hoofd op zijn schouder.
‘Klinkt goed,’ zei ik. ‘Ik vraag me af of het me lukt om de hele dag wakker te blijven.’
‘Nou, zeg dat wel. Heb je die hele film nog meegekregen gisteren?’
‘Ja, volgens mij wel. Jij?’
‘Grotendeels. Ik heb het idee dat ik één stuk mis, maar ik kan me ook niet herinneren dat ik in slaap gevallen ben.’
Ik grijnsde. Ik keek naar hem op en zacht streek ik over zijn gezicht. Gio deed zijn ogen dicht toen ik erlangs streelde.
‘Ouwe lul,’ zei ik zachtjes.
Gio glimlachte met zijn ogen dicht.
‘Maar wel de enige hier die nog wakker genoeg was om zich om te kleden voor hij naar bed ging,’ zei hij.
Ik lachte. ‘Dat is waar. Maar ik was echt zó moe. Niet gesloopt moe, maar, ik weet niet. Gewoon duf moe. Ik had bij de film ook al moeite.’
‘Moet je nagaan. En jij had Brad Pitt nog om naar te kijken.’
‘Nou en. Jij die ene vrouw.’
‘Die zijn vriendin speelde?’
‘Ja.’
‘Dat is niet mijn type.’
‘Geen excuus.’
‘Nee, echt. En ze gaat met die ene blonde gitarist, dus ik ben ook niet haar type.’
‘Niet. Jij bent iedereen zijn type.’
‘Niet waar.’
‘Echt wel. Heb je wel enig idee hoe knap je bent? Waarom denk je dat Mel zo spastisch wordt bij jou in de buurt? Niet omdat je op Quasi Modo lijkt.’
Hij lachte. ‘Omdat ik twee keer zou oud ben als zij en met haar beste vriendin ga.’
Ik tikte tegen zijn neus. ‘Natuurlijk. Hou jij jezelf dat maar voor.’ Ik boog naar hem toe, drukte een kus op zijn lippen en duwde mezelf wat overeind. ‘Ga je mee? Ik heb honger. Weet je wat we aan moeten voor het ontbijt?’
Gio wreef even over zijn gezicht. ‘Eh, een badjas, denk ik.’
Ik keek naar hem om.
‘Wat?’ vroeg ik. ‘Echt?’
Het klonk licht geschrokken en Gio keek mijn kant op door de toon van mijn stem. Hij schudde zijn hoofd toen hij de uitdrukking op mijn gezicht zag.
‘Ja,’ zei hij. ‘Maar dat doet iedereen, dus maak je geen zorgen.’
Maar ik schudde mijn hoofd.
‘Ja, maar…een badjas,’ zei ik. ‘Ik bedoel, thuis oké, maar als er mensen bij zijn...’ Ik trok een gezicht. ‘Niet echt flatterend.’
Gio kwam overeind, gaf me een kus op mijn hoofd en stapte toen uit bed.
‘En dan zeg je iets over mij,’ zei hij. ‘Geen zorgen, Star. Je bent wel de laatste die opvallende kleren nodig heeft om goed voor de dag te komen.’

Ondanks Gio’s geruststelling, was een rare gewaarwording om me publiekelijk in mijn badjas te vertonen. Ik voelde me een beetje kaal toen ik een halfuurtje later praktisch onopgemaakt en op mijn slippertjes en in mijn badjas langs het ontbijtbuffet in het restaurant heen liep. Gelukkig had Gio gelijk: we waren niet de enige die er zo uitzagen. Schijnbaar werd het verwacht dat iedereen in die outfit kwam eten, want alle andere hotelgasten liepen er ook zo bij. Er zaten wel wat mensen van buitenaf die normale kleding aanhadden, maar schijnbaar waren die het gewend, want ook zij keken er niet van op.
Na een tijdje, toen ik me realiseerde dat er niemand gek keek naar de littekens op mijn gezicht en mijn outfit, begon ik me wat meer op mijn gemak te voelen in het restaurant. Ik maakte een uitgebreid rondje langs het buffet en legde mijn bord vol met croissantjes en lekkere broodjes. Ik had verschrikkelijke honger, voor het eerst sinds tijden. Het leek of ik alles van de afgelopen tijd in moest halen en mijn eetlust weer een beetje terug begon te komen nu de ochtendmisselijkheid me niet langer plaagde. Ondanks dat de reden daarvoor nog altijd zeer deed, was het tegelijkertijd waarschijnlijk maar goed ook dat ik weer de behoefte had te eten, want ik had vanmorgen voor het eerst in lange tijd weer voor een passpiegel gestaan en was erachter gekomen dat ik mager was in mijn bikini. Ik was altijd slank geweest, maar nu was ik echt mager. Mijn armen waren dunner en de lijnen van de spieren in mijn buik waren duidelijker dan normaal. Alle stress met Cees de laatste tijd en vooral de laatste week waarin ik apathisch op bed had gelegen en amper had gegeten, hadden mijn lichaam geen goed gedaan. Ik werd er een beetje onzeker van en probeerde te denken aan wat Gio daarnet in bed en Mel laatst over de telefoon had gezegd, over mijn uiterlijk en het niet zo erg was als ik zelf dacht, maar ondanks dat was ik stiekem toch blij dat er niet zoveel mensen in het resort waren die me in mijn bikini zouden zien.
Gelukkig was de sfeer bij het ontbijtbuffet goed en werd er niet door anderen op elkaar gelet. Het was er gezellig en iedereen had het naar zijn zin. Dat kwam ook mijn humeur ten goede en al gauw verdwenen mijn zorgen over de staat van mijn buik en ledematen weer naar de achtergrond. Ik kletste met Gio en werkte twee borden ontbijtbuffet weg in de tijd dat we er zaten. Het eten was heerlijk en langzaamaan begon het rondlopen in de gemakkelijke, witte badjassen een meerwaarde te krijgen. Het voelde echt een beetje als het paradijs om er zo bij de kunnten lopen, als een soort heerlijke, onbezorgde vakantie. Het was of het huiselijke van thuis werd gecombineerd met de luxe van het resort en alle bijbehorende voorzieningen.

Vind het een beetje langdradig, maar ben vooral heel benieuwd waar je naartoe gaat nu. Dus ga maar snel verder

Hé, sorry dat ik op het vorige stuk niet gereageerd heb! Ik was het van plan, maar had even geen tijd en toen postte je het volgende stuk al.

Eigenlijk heb ik niet meer te zeggen dan wat ik eerder al zei - je gebruikt naar mijn smaak teveel woorden voor hetzelfde. Ik snap dat je de sfeer goed wilt overbrengen en dat dit stuk belangrijk is om Starla's ommekeer te bewerkstelligen, maar dat kan efficiënter. Pik de details eruit die echt belangrijk zijn en laat de rest zitten. In het laatste stuk heb je het een hele alinea over de badjas, dan even niets, en dan gaat het wéér over de badjas. Je lezers hebben het tegen die tijd wel door.

Als voorbeeld, dit:

Ondanks Gio’s geruststelling, was een rare gewaarwording om me publiekelijk in mijn badjas te vertonen. Ik voelde me een beetje kaal toen ik een halfuurtje later praktisch onopgemaakt en op mijn slippertjes en in mijn badjas langs het ontbijtbuffet in het restaurant heen liep. Gelukkig had Gio gelijk: we waren niet de enige die er zo uitzagen. Schijnbaar werd het verwacht dat iedereen in die outfit kwam eten, want alle andere hotelgasten liepen er ook zo bij. Er zaten wel wat mensen van buitenaf die normale kleding aanhadden, maar schijnbaar waren die het gewend, want ook zij keken er niet van op.
Na een tijdje, toen ik me realiseerde dat er niemand gek keek naar de littekens op mijn gezicht en mijn outfit, begon ik me wat meer op mijn gemak te voelen in het restaurant. Ik maakte een uitgebreid rondje langs het buffet en legde mijn bord vol met croissantjes en lekkere broodjes. Ik had verschrikkelijke honger, voor het eerst sinds tijden. Het leek of ik alles van de afgelopen tijd in moest halen en mijn eetlust weer een beetje terug begon te komen nu de ochtendmisselijkheid me niet langer plaagde. Ondanks dat de reden daarvoor nog altijd zeer deed, was het tegelijkertijd waarschijnlijk maar goed ook dat ik weer de behoefte had te eten, want ik had vanmorgen voor het eerst in lange tijd weer voor een passpiegel gestaan en was erachter gekomen dat ik mager was in mijn bikini. Ik was altijd slank geweest, maar nu was ik echt mager. Mijn armen waren dunner en de lijnen van de spieren in mijn buik waren duidelijker dan normaal. Alle stress met Cees de laatste tijd en vooral de laatste week waarin ik apathisch op bed had gelegen en amper had gegeten, hadden mijn lichaam geen goed gedaan. Ik werd er een beetje onzeker van en probeerde te denken aan wat Gio daarnet in bed en Mel laatst over de telefoon had gezegd, over mijn uiterlijk en het niet zo erg was als ik zelf dacht, maar ondanks dat was ik stiekem toch blij dat er niet zoveel mensen in het resort waren die me in mijn bikini zouden zien.

reduceer ik tot:

Een half uurtje later liep ik praktisch onopgemaakt, op mijn slippertjes en in mijn badjas langs het ontbijtbuffet. Ik voelde me een beetje kaal, maar Gio en ik waren niet de enigen die er zo uitzagen. Alleen een paar mensen van buitenaf hadden normale kleding aan en die keken niet eens op. Niet vanwege mijn outfit, niet vanwege de littekens op mijn gezicht. Gerustgesteld begon ik mijn bord vol te laden met croissantjes en lekkere broodjes. Nu de ochtendmisselijkheid me niet langer plaagde, had ik verschrikkelijke honger - en dat was maar goed ook, want alle stress met Cees en mijn apathische week in bed hadden mijn lichaam geen goed gedaan. De gedachte daaraan deed nog altijd zeer, maar ik herinnerde mezelf aan wat Gio en Mel over mijn uiterlijk hadden gezegd. Het was niet zo erg als ik dacht, als ik hun mocht geloven. Toch was ik blij dat er niet zoveel mensen aanwezig waren die me in bikini zouden zien.

Twee alinea's samengevat tot één en volgens mij is er van de betekenis weinig tot niets verloren gegaan.

Je probeert teveel om je lezers precies dát te laten voelen en zien wat jij ook voelt en ziet, maar dat is juist zonde. Wat een lezer wil, is de vrijheid om te interpreteren, om zelf na te denken over Starla's beweegredenen, doelen en dromen. Jij bent degene die de hints geeft en het kader waarin alles gebeurt, maar wij als lezer moeten ook iets kunnen toevoegen - onze eigen fantasie. Show, don't tell. Beschrijf haar acties meer en haar gedachten minder, dan kunnen wij de rest van de kleurplaat invullen.

Over wat er gebeurt in deze stukken - ik vind het leuk dat je de gedachten aan de toekomst verweeft met Starla's trauma uit het verleden. Het geeft een soort perspectief op het verhaal en het maakt me nieuwsgierig naar haar volgende stappen, of het haar echt gaat lukken om die droom te volgen. En dat ze onzeker is over haar bikinilichaam omdat ze te mager is maakt me een tikje jaloers. Omgekeerde wereld much?

Liefs,
Melian

Bedankt voor de reacties! Deze stukken zijn wat minder vaak bewerkt/nagekeken dus er moet hier en daar wss inderdaad nog één en ander aan gebeuren, dus bedankt voor de handige tips Melian, dat is precies wat ik zocht en ik kan er zeker veel mee!

___________________________________________________________________________________________

Toen we klaar waren met eten, tafelden Gio en ik nog even na met een kopje thee. Daarna werden we, heel sjiek, gehaald door een werkneemster die zei dat er twee masseurs klaar waren voor onze eerste behandeling. We lieten onze tafel voor wat hij was en volgden haar het centrum door. Ik had eerst een beetje een nerveuze spanning in mijn buik, omdat ik niet wist wat ik moest verwachten, maar dat bleek al gauw totaal ongegrond te zijn. Gio en ik kregen een kamertje met twee massagetafels en allebei een eigen, vrouwelijke masseur. Ze stelden zich voor, hingen onze badjassen voor ons weg en legden ons uit wat de bedoeling was. Dat was vooral ontspannen, eigenlijk. Dat bleek ook geen probleem, want zodra ik op de tafel plaatsgenomen had en de vrouw met haar massage begon, bevond ik me in een andere dimensie. Ze legde eerst een tijd hele warme, afgeronde stenen op mijn rug die me tot op mijn botten leken te verwarmen en masseerde me daarna een tijd kundig. Haar handen waren zacht maar bekwaam en al gauw begon ik weg te doezelen door haar aanrakingen. In het begin had ik nog wel wat met Gio gepraat, maar ik werd na een tijd zo relaxed dat praten praktisch onmogelijk werd en ook Gio werd opvallend stil. Ik zakte steeds verder weg en zowel mijn lichaam als mijn geest raakten meer en meer ontspannen. Tegen de tijd dat de masseuse klaar was, moest ik echt mijn best doen weer terug te komen naar de realiteit.
Toen we klaar waren, gingen Gio en ik door naar de volgende behandelingen. Gio en Roos hadden een grote variëteit aan dingen van de lijst uitgekozen en het resort had alles dwars door elkaar ingepland. We kregen voor de lunch eerst een bodyscrub, gevolgd door een speciale, supersonische douche met lichttherapie, waardoor mijn huid heerlijk zacht en egaal aanvoelde, en gingen daarna door naar iets waarbij we ingesmeerd werden met allemaal vage smeerseltjes die goed voor onze huid en ons lichaam zouden zijn. Het was stuk voor stuk heerlijk: ik werd met iedere behandeling relaxeter en mijn huid was aan het eind van de ochtend al zo glad als die van een pasgeboren baby.
Daarna, na die eerste rits behandelingen, was het al lang en breed twaalf uur geweest. Dat betekende even pauze, waarin we tijd kregen om iets te eten in het restaurant. Opnieuw had ik vreselijke honger: ik had nooit geweten dat een dag niets doen en ontspannen je zo moe en hongerig kon maken. Weer werkte ik bijna twee borden naar binnen en Gio moest om me lachen toen ik dat deed. Ik geloof dat het hem goed deed om te zien dat ik me beter voelde. Door de positieve energie die dat bij hem veroorzaakte, voelde ik me ook weer vrolijk en daardoor was de connectie tussen ons heerlijk. Alhoewel we bij sommige behandelingen nauwelijks met elkaar praatten omdat het al moeilijk genoeg was om wakker te blijven, had ik wel telkens het gevoel dat we echt bij en met elkaar waren.
Toen we gegeten hadden en klaar waren in het restaurant, gingen we terug naar de massageruimte om door te gaan met de volgende behandelingen. De meeste daarvan waren korter dan die van voor de lunch, maximaal een uur, maar ze waren evengoed net zo ontspannend. We kregen eerst een gezichtsbehandeling, waarbij de specialiste mijn wenkbrauwen perfect epileerde, gevolgd door een hoofdhuidmassage waardoor ik bijna in slaap viel en namen toen plaats voor de manicure die daarop volgde. Dat was grappig, omdat het meisje ook Gio’s nagels wilde vijlen en Gio dat volgens mij nog nooit van zijn leven had laten doen. Op mijn aandringen liet hij haar gaan en hij keek naar wat ze aan het doen was alsof hij niet zo goed wist wat hij ervan moest denken. Toen ik voorstelde dat hij net als ik zijn nagels met een blanke lak zou laten lakken, moest hij lachen, maar bedankte uiteindelijk toch vriendelijk.
Daarna kwamen onze voeten aan de beurt, die dezelfde uitgebreide behandeling kregen als onze handen. Dat was even wennen, want ik kon absoluut niet tegen kietelen onder mijn voet en dus ook niet tegen mensen die me daar aanraakten, maar na verloop van tijd lukte het me me te beheersen. Daardoor was ik echter wel gelijk klaarwakker, maar dat veranderde al gauw weer toen ze onze laatste massage kregen. Dat was een lotusmassage en die was zo ontspannend dat het me niet lang genoeg kon duren. De masseuse kneedde mijn rug en mijn schouders in vloeiende bewegingen en mijn hele lichaam werd warm door de handelingen die ze verrichte. Ik kwam volledig tot rust en zakte weg in een toestand waarin alles warm en fijn en gedeeltelijk afwezig was. Tegen de tijd dat we klaar waren, voelden mijn hele losgekneedde lichaam en stralende huid of ze gloeiden.
‘Dat was heerlijk,’ zei ik tegen Gio toen we aan het einde van de dag hand in hand de trap naar onze kamer op liepen. ‘Ik denk niet dat ik me ooit in mijn leven zo relaxed en schoon heb gevoeld als nu.’
Gio knikte en hij keek naar zijn handen. ‘Ik ook niet. Alleen dat van die nagels weet ik niet zo.’
Ik lachte. ‘Hé, als je het doet, doe je het goed, hè. En het ziet er toch mooi uit?’
Gio liet zijn hand weer zakken om de deur van de kamer open te maken. ‘Ja, maar het is wel een beetje een irritant gevoel. Je kunt ze toch ook gewoon knippen om ze in model te krijgen?’
‘Nee, gek, dit is toch veel nauwkeuriger. En de rand wordt lelijk als je ze knipt. Ze splijten minder als je ze vijlt, vooral met zo’n glazen vijl zoals zij had.’
‘Volgens mij is er niemand die dat ziet. Maar waarschijnlijk zul jij dat beter weten dan ik.’ Hij haalde deur van het slot en liet me voorgaan. Dankbaar liep ik langs hem heen naar binnen. Ik maakte aanstalten op hem te wachten, maar ik kon me niet inhouden toen ik het bed zag. Ik liep ernaartoe, plofte erop neer en bleef op mijn buik op het matras liggen.
‘Ik kan wel slapen,’ zei ik, gedempt in de lakens. ‘Nooit geweten dat je van relaxen zo duf kunt worden. Volgens mij ben ik binnen twee seconden weg.’
‘Inderdaad,’ hoorde ik Gio zeggen. ‘Ik denk dat we heel lekker slapen, vanavond.’ Ik hoorde dat hij de sleutels ergens op neerlegde. ‘Wil jij nog douchen voor we weggaan?’
Ik draaide mijn hoofd wat opzij om mezelf verstaanbaar te maken. ‘Ja, ik moet wel. Anders valt er niets meer van mijn haar te maken. Jij?’
‘Ja, ook. Maar voornamelijk in de hoop dat ik met een koude douche wakker blijf tot het einde van de avond. Zal ik eerst gaan?’
Ik knikte met mijn ogen dicht en bleef als een halve dooie op het bed liggen. ‘Ja, doe maar. Ik vermaak me wel, hier.’
Ik hoorde aan zijn stem dat hij glimlachte. ‘Dat geloof ik graag. Ik maak je wel wakker als ik klaar ben.’
Ik trok mijn benen wat op onder mijn lichaam.
‘Ja, is goed,’ wist ik nog net uit te brengen. Ik hoorde Gio heen en weer lopen en deed mijn ogen een stukje open. Ik was nog net op tijd om te zien hoe hij zijn badjas uittrok voor hij de badkamer in verdween. Hij had zijn zwembroek al uitgedaan en boven zijn gespierde billen en bovenbenen kon ik de spieren van zijn rug zien onder zijn perfect egale huid. Hij zag er fantastisch uit en ik vond het jammer dat ik niet langer naar hem kon kijken omdat hij de badkamer in verdween. Ik glimlachte, deed mijn ogen weer dicht en nestelde me weer gemakkelijk tussen de dikke dekens op het matras.

Dit vind ik dan wel weer een leuk stuk. Niet langdradig of zo, terwijl het misschien niet zo heel belangrijk is voor het verhaal. Ik vind het gewoon fijn om te lezen dat ze zich eens goed voelen, haha. Dat hebben ze wel eens verdiend. En ik ben nu gewoon jaloers omdat ik ook wel toe ben aan een massage. Ah, universiteit...

Korte reactie, niet veel te melden/op aan te merken! Gewoon blij dat je weer gepost hebt. Komt het volgende stuk wat sneller? (:

Liefs!

Haha dank je wel Melian! Niet zo snel als ik gewild had maar wel wat sneller dan volgende keer volgend stukje lijkt misschien (?) niet heel belangrijk maar is het wel voor Starla en haar vooruitgang, hopelijk wordt het een beetje leuk om te lezen

_____________________________________________________________________________________________________

Ik weet niet hoe lang ik daar zo lag, maar op een gegeven moment dutte ik zoals verwacht een beetje in. Ik hoorde nog dat Gio de douche aanzette en dat hij bezig was met flesjes en douchedeuren, maar wanneer hij er onderuit kwam en wat hij erna deed, kreeg ik al niet meer mee. Ik raakte aardig onder zeil en werd pas weer wakker toen ik na verloop van tijd een hand op mijn schouder voelde: ik keek op en zag dat Gio klaar was met zich aankleden. Hij zag er fantastisch uit: hij had een zwarte broek aan met de moderne, haast cowboyachtige laarzen eronder waar ik zo van hield en droeg er een zwart overhemd met driekwartsmouwen boven dat de vorm van zijn torso perfect benadrukte. Zijn haar kon niet beter zitten en zijn haast onnatuurlijk lichtgroene ogen leken bijna op te lichten in zijn gezicht.
‘Star,’ zei hij. ‘Ben je wakker? Ik ben klaar, jij kunt erin, als je wilt.’
Ik staarde even met halfdichte ogen naar zijn knappe gezicht, een beetje overdonderd door de metamorfose die hij net ondergaan had, maar toen knipperde ik met mijn ogen. Ik kwam overeind in bed en rekte me uit.
‘Ja, sorry,’ zei ik. ‘Ik was in slaap gevallen. Ik kom.’
‘Maakt niet uit. Doe rustig aan, we hebben nog even de tijd.’
‘Wat houdt dat in?’
‘We hebben een reservering om half zeven, dus nog een uurtje voor we weg moeten.’
Ik trok mijn wenkbrauwen op.
‘Nog even de tijd?’ herhaalde ik. ‘Een uur is niet lang voor een vrouw, hoor. Als ik er naast jou niet uit wil zien als een zwerver, heb ik minimaal het dubbele nodig.’
Hij keek mijn kant op. ‘Wil je dat ik bel om de reservering te verzetten?’
Ik klom uit bed en zocht mijn slippers met mijn voeten. ‘Ligt eraan. Ik wil eigenlijk nog wel even zwemmen, vanavond. Weet jij tot hoe laat het zwembad open is?’
‘Tot elf uur, geloof ik.’
‘Doe dan maar niet. Ik haast me wel een beetje, dan moet het wel lukken.’
‘Oké. Zeker?’
‘Ja, komt wel goed. Ik ben zo terug.’
Gio knikte en ik verdween de badkamer in. Ik nam voor het gemak mijn hele reistas met me mee en sleepte hem achter me aan naar binnen. Gelukkig had ik veel kleding meegenomen, want ik vond het altijd leuk mijn kleding en die van Gio een beetje op elkaar af te stemmen en daar had ik nu precies de goede dingen voor bij me. Mijn zwarte jurkje zou vanavond goed van pas komen.
Ik zette mijn reistas in een hoek en begon mijn badjas en badkleding uit te trekken. Ik hing ze over het daarvoor bestemde rek, haalde mijn shampoo en andere flesjes tevoorschijn en sprong onder de douche. Ik was snel klaar: mijn huid voelde al zijdezacht aan en schoner kon ik waarschijnlijk niet worden na alle douches en stoombaden van vandaag, dus ik hoefde alleen mijn haar te wassen. Toen ik daarmee klaar was, kwam ik onder de douche vandaan en begon mijn haar zodanig te fohnen dat ik er een beetje een behoorlijk kapsel van kon maken terwijl ik mijn krultang alvast liet opwarmen bij de wastafel. Toen ik klaar was met föhnen, stak ik mijn haar grotendeels op op een ingewikkelde manier die ik ooit eens van internet had gehaald en liet was losse plukken loshangen, die ik krulde voor een beter effect. Het lukte goed, maar kostte wel tijd (en heel veel schuifspelden), dus daarna trok ik gauw mijn zwarte jurkje aan en maakte me op. Ook dat deed ik met zorg en ondanks het feit dat het me lukte zoals ik het wilde, kostte ook dat wat meer tijd dan geplad. Toen ik een ketting en wat andere sieraden omgedaan had en mijn hakken van twaalf centimeter had aangetrokken zodat ik een beetje een normale lengte had naast Gio, was ik een kwartier te laat, wat op zich nog mee viel. Fashionably late, zullen we maar zeggen.
Toen ik me licht besproeid had met mijn favoriete luchtje en alles weer in mijn reistas had gestouwd, deed ik de deur open. Ik trok mijn reistas mee en liep ik de kamer weer in. Daar zat Gio op het bed in de kamer: hij was bezig één of ander tijdschrift te lezen en keek op toen hij me binnen hoorde komen.
Ik zag iets veranderen in de blik in zijn ogen toen hij me zag staan. Hij keek even naar me, legde toen het blad weg zonder zijn blik van me af te wenden en kwam overeind. Hij keek naar mijn gezicht, mijn jurkje en mijn schoenen, en ik zag in zijn lichte ogen iets sprankelen als sterretjes toen hij me bekeek.
‘Hé,’ zei hij. ‘Je ziet er mooi uit.’
Ik werd verlegen van de manier waarop hij het zei en streek een lok uit mijn gezicht weg terwijl ik mijn glimlach probeerde te onderdrukken.
‘Dank je,’ zei ik met mijn blik afgewend. ‘Jij ook.’
Ik merkte dat hij een stap naar me toe zette en voelde zijn hand onder mijn kin. Ik liet hem mijn hoofd omhoog duwen en keek hem aan. Zijn ogen gleden over die van mij, met nog steeds die zachte, warme blik erin.
‘Niet verlegen zijn,’ zei hij. ‘Dat is niet nodig. Je kunt trots zijn op wie je bent. Dat ben ik immers ook.’
Ik glimlachte. Nog even keken we elkaar aan, maar toen boog hij naar me toe en zacht kuste hij me op mijn lippen. Ik deed mijn ogen even dicht toen hij dat deed en liet mijn hand langs zijn wang en zijn hals glijden, over zijn huid die net zo zacht was als die van mij, genietend van het gevoel van zijn lippen op die van mij. Het voelde goed en even was het of de tijd stilstond, net als hij vroeger altijd had gedaan.
Toen onze lippen elkaar weer losgelaten hadden, rechtte Gio zijn rug weer. Hij draaide zich om naar de deur en stak zijn hand naar me uit.
‘Klaar?’ vroeg hij.
Ik glimlachte. Ik zette mijn reistas weg, stak mijn clutch onder mijn arm en pakte toen zijn hand vast.
‘Ja,’ zei ik. ‘Klaar.’
33.

Toen Gio en ik het resort verlaten hadden, kwamen we na een ritje van een klein halfuurtje op onze plaats van bestemming aan. Die bestemming was inderdaad een hoogstandje, bleek al gauw, en niet alleen culinair. Het restaurant dat Gio had uitgekozen was ook wat betreft sfeer en uitstraling fantastisch. Het was een moderne, maar toch ontzettend gezellige ruimte met overal kroonluchters aan het plafond en plateaus met kaarsen op de tafels. De donkere kleuren en verlichting gaven het geheel een warme uitstraling en alles wat tiptop verzorgd: het personeel droeg stijlvolle bedrijfskleding, de bediening was vlot en alle gerechten zagen eruit of ze rechstreeks uit vijfsterrenrestaurants kwamen. Zo smaakten ze ook, bleek toen we eenmaal aan het eten waren: alles was perfect gaar en mals en de sausjes en marinades waren goddelijk. Gio had zijn huiswerk goed gedaan.
Door de heerlijke omgeving en het perfecte verloop van de avond was de sfeer tussen hem en mij dan ook super. We praatten met elkaar over van alles en nog wat en lachten zachtjes om de herinneringen aan het restaurant die we samen ophaalden. Ik kon af en toe zijn hand aanraken of strelen boven tafel zonder dat er mensen waren die ons raar aankeken en iedereen liet ons in onze waarde. Het segment gasten in dit restaurant was te beleefd om te laten merken of ze wel of geen oordeel hadden over onze relatie en het feit dat we niet op hoefden te letten op hoe we met elkaar omgingen, maakte de avond alleen nog maar beter.
Uiteindelijk hadden we het zo naar onze zin dat we bijna drie uur in het restaurant zaten. Pas na een enorme dame blanche voor mij en een luxe Italiaans dessert voor Gio, bereidden we ons weer voor om naar huis te gaan. Ik ging even naar het toilet om mijn make-up te controleren en Gio liep naar de receptie om te betalen en te achterhalen welk bedrijf de bedrijfskleding van het personeel verzorgde. Toen ik terugkwam toen ik klaar was, stond hij nog bij de receptie om op een medewerkster te wachten: hij keek een beetje in gedachten voor zich uit, met zijn ene arm elleboog losjes op de balie rustend en zijn ene been bij de enkel langs het andere gekruisd, en de ietwat afwezige uitdrukking op zijn gezicht maakte hem prachtig. Hij zag er fantastisch uit, en profil in het zachte licht, en ik kon het niet helpen dat een warm gevoel zich in mijn buik nestelde toen ik hem zo zag staan, een tintelend gevoel dat niet meer leek te willen verdwijnen. Ik had nog wel een halfuur zo naar hem kunnen blijven kijken, maar uiteindelijk liep ik toch naar hem toe. Ik had straks alle tijd om met hem samen te zijn.
Toen we allebei klaar waren, trokken Gio en ik onze jassen weer aan en liepen we terug naar de auto. Ik hing aan Gio’s arm terwijl ik naast hem voortliep op mijn hoge hakken en vertelde hem lachend iets terwijl hij de Golf voor ons ontgrendelde en de deur voor me openhield. We stapten in en al pratend reden we terug naar het resort. Daar was het prachtig in de duisternis van de avond: overal brandden kleine lampjes langs de paden en het blauw van de zwembaden lichtte helder op achter de glazen piramides. De aanblik van het licht en het blauwe water deed me sterk naar het zwembad verlangen.
‘Ik denk dat ik nog even ga zwemmen,’ zei ik tegen Gio toen we het resort weer in liepen. ‘Ga je mee?’
Gio zocht in zijn zakken naar de sleutel van onze kamer terwijl we naar de trap liepen.
‘Misschien straks even,’ zei hij. ‘Ik moest eerst nog even wat dingen regelen.’
Ik liep arm in arm met hem mee de trap op en keek hem aan. ‘Ja? Wat dan?’
Ik had er niets achter gezocht, in eerste instantie, maar uit de manier waarop hij glimlachte, maakte ik op dat wat het dan ook was dat hij moest regelen niets met het resort of het restaurant te maken had. Zijn volgende woorden bevestigden dat.
‘Dat zie je vanzelf wel,’ zei hij.
Met gewekte nieuwsgierigheid keek ik naar hem op.
‘Wat?’ vroeg ik. ‘Hoe bedoel je? Wanneer?’
Hij glimlachte en liet me de kamer binnen. ‘Als we weer thuis zijn.’
Ik liep langs hem heen en begon de schuifspelden uit mijn haar te trekken.
‘Je maakt me nieuwsgierig,’ zei ik. ‘Flauw hoor. Wat kan ik doen om je zo ver te krijgen dat je het vertelt?’
Hij lachte.
‘Niets,’ zei hij. ‘Dat heb je van de vorige keer toch wel geleerd, of niet?’
‘Ik ben bang van wel.’ Ik ritste mijn jurk los. ‘Nou, ga jij je maar lekker met je plannetjes bezig houden, hoor. Ik ga wel lekker in mijn eentje zwemmen.’ Ik liet de jurk langs mijn rug naar beneden zakken en maakte mijn bh los. Ik wierp een blik over mijn schouder terwijl ik de badkamer in liep.
‘Als je maar weet wat je mist,’ voegde ik er aan toe.
Ik zag dat Gio even naar mijn blote rug en de string eronder keek.
‘Ga daar maar vanuit,’ zei hij. ‘Een half uurtje en dan kom ik ook, goed?’
Ik wendde hooghartig mijn blik af. Ik liet mijn string wat langs mijn heupen omlaag zakken toen ik verder liep en ik stapte er overheen met mijn hoge hakken. Daarna trok ik de laatste spelden uit mijn haar, schudde het los en keek naar hem om.
‘Zo lang?’ vroeg ik.
Gio wierp een blik op mijn billen en slaakte een quasi-gepijnigde zucht.
‘Goed,’ zei hij. ‘Een kwartier, dan.’
Ik verborg me achter de muur van de badkamer en keek naar hem vanachter de deurpost.
‘Dat is je geraden,’ zei ik. Toen knipoogde ik en deed de deur achter me dicht.

Ik vind het weer een heerlijk stukje! Ben benieuwd wat Gio allemaal regelt, wat een held is het (:

Keep going!

Heerlijke stukken tekst Jeetje

Bedankt voor de superreacties Ily en Masterbreel! Super dat jullie nog meelezen doe er weer een stukje bij! Straks een wat intiemer stukje dus ik weet niet of ik dat hier kan posten zonder gekicked te worden, maar het is wel belangrijk voor het verhaal dus anders ga ik het naar jullie PM'en denk ik maar komt goed, nu nog wat toegestane alinea's heeft qua zoetsappigheid nog wat geschaaf nodig denk ik maar het idee is er in ieder geval!

_____________________________________________________________________________

Ongeveer tien minuten later begaf ik me in mijn badjas door het resort heen terug naar beneden. Ik had Gio in de kamer achter gelaten. Ik had er nog niet achter kunnen komen wat hij van plan was. Gezien hij niet veel mogelijkheden had om dingen te regelen, vermoedde ik dat het grootste deel van zijn snode plannetjes bestond uit het plegen van één of meerdere telefoontjes die al dan niet het één en ander in werking zouden zetten. Ik had geprobeerd iets op te vangen toen ik in de badkamer bezig was, maar Gio was slimmer dan dat: het was stil gebleven en ook toen ik teruggekomen was, had hij op het bed met zijn telefoon zitten rommelen zonder iets te doen waar ik uit op kon maken wat hij van plan was. Blijkbaar kende hij me langer dan vandaag en wist hij dat ik zou proberen uit te vissen wat hij moest bespreken. Uiteindelijk liet het maar zo: had hem plagerig succes gewenst en was toen naar buiten gegaan. Ik had de grootste moeite moeten doen om niet voor de deur te blijven staan om daar te luisteren of ik op kon vangen met wie hij zou gaan bellen.
Toen ik op de begane grond van het resort aankwam, stak ik mijn handen in de zakken van mijn badjas en liep richting het zwembad. De receptioniste achter de receptie begroette me vriendelijk en ik glimlachte naar haar toen ik haar passeerde. Het was prettig uitgestorven in de gangen en verderop in de gang werd ik verwelkomd door de blauwe gloed van het zwembadwater. Ik kreeg gelijk zin om erin te duiken en liep er naartoe. Aan het einde van de gang duwde ik de glazen deuren open en ging de badruimte in.
De tropische warmte in de glazen piramide omvatte me zodra ik er voet binnen zette. Het was een vochtige, warme lucht, die volgens het display boven het bad achtentwintig graden was. Het water was eenendertig graden. Het was aangenaam en net als gisteren voelde het een beetje of ik op een tropisch eiland was beland in deze ruimte. Een uitgestorven tropisch eiland, welteverstaan, want ook op dit tijdstip was het rustig, net als de andere dagen dat we er geweest waren. Het oudere stel dat ik gisteren ook al had gezien, zat in één van de whirlpools en twee nieuwe vrouwen praatten met elkaar terwijl ze zichzelf drijvende hielden in het grote bad in het midden. Verder lagen alleen de twee jongere meiden verderop nog languit in het bubbelbad.
Ik liep naar één van de ligbanken langs de kant en legde mijn handdoek erop neer, samen met mijn badjas. Ik haalde de klem uit mijn haar, schudde het los en trok mijn badpak recht. In voelde me beter, in deze badkleding. Mijn badpak was mooi, met een ingewikkeld opengewerkte rug en een laag decollete dat bij elkaar gehouden werd door een ring met glinsterende strassteentjes. Ik had het jaren geleden eens een keer gekocht, maar had het daarna nooit gedragen omdat ik nooit eerder behoefte had gehad aan die mate van bedekking en normaal graag een bruine buik wilde. Nu was ik echter blij dat ik het meegenomen had. Dit badpak bedekte me zodanig dat ook mijn dunne buik aan het zicht onttrokken werd en daardoor voelde ik me er wat zekerder in dan in de bikini’s waar ik vroeger altijd zo’n voorkeur voor had gehad.
Toen ik mijn spullen had weggelegd, liep ik langs de rand van het middelste recreatiebad naar het trappetje. Ik daalde de treden af en liep het heerlijke warme water in. Ik liet me erin zakken en zwom een stukje naar de overkant. Daar dook ik een paar keer kopje onder en deed een rondje stroomversnelling voor ik me naar één van de whirlpoolbanken langs de kant begaf. Ik ging languit liggen en deed toen mijn ogen dicht. Ik voelde me tevreden, volledig op mijn gemak, en soesde al gauw een beetje weg: de vochtige warmte in de lucht was behaaglijk op mijn gezicht en het bubbelende water onder me voelde fijn. Ik kon me niet voorstellen dat er een plek op aarde bestond waar ik me op dat moment beter had kunnen voelen dan daar.
Ik weet niet hoe lang ik zo gelegen had toen ik na een tijd hoorde dat de glazen deur naar de badruimte weer open ging. Ik wist niet waarom, maar om de één of andere reden wist ik instinctief dat het Gio was. Ik deed mijn ogen open, keek op en zag inderdaad Gio de ruimte binnenkomen. Hij knipoogde naar me toen hij me zag liggen en ik kon het niet helpen dat er een hele grote lach op mijn gezich verscheen toen hij dat deed.
Ik bleef op de whirlpoolbank liggen en keek naar Gio terwijl hij langs de kant liep. Hij vond mijn spullen op de stoel, legde zijn handdoek erbij en trok zijn badjas uit, met van die prachtige, ultiem mannelijke bewegingen die hem nog mooier maakten. Hij had een lange, zwarte zwemshorts aan met een witte rand waarvan ik wist dat hij van Armani was en ik kon de spieren en botten van zijn heupen en onderbuik er boven zien. De lijnen van de broodjes op zijn buik waren krachtig in het licht van de lampen en ik kreeg een warm, kriebelend gevoel in mijn buik toen ik hem zo zag staan.
Gio legde ook zijn badjas neer en streek een keer met zijn hand door zijn haar terwijl hij naar de andere kant liep, op die manier waardoor ik op slag nog tien keer verliefder op hem werd. Hij liep naar de trap en daalde die af, het zwembad in, en ik het gevoel in mijn buik nam drastische vormen aan. Het was net een scene uit James Bond, maar dan nog duizend keer beter.
Ik glimlachte en duwde me van de whirlpoolbank af toen Gio naar me toe kwam lopen. De reflectie van het licht op het heldere water deed het groen van zijn ogen nog lichter lijken en mijn glimlach verbreedde. Ik hobbelde door het water naar hem toe, sprong zijn kant op en sloeg mijn armen om zijn nek.
‘Dat duurde lang,’ zei ik toen ik hem vastgepakt had. ‘Ik heb je gemist.’
Gio glimlachte. Hij pakte me bij mijn middel, hees me omhoog en tilde me een heel stuk uit het water. Ik hield hem vast bij zijn armen en slaakte een geamuseerd gilletje.
‘Nu al,’ zei hij terwijl me weer liet zakken. ‘Maar goed dat ik je niet te lang alleen gelaten heb, dan.’
Ik lachte. Ik sloeg mijn armen om zijn nek, vouwde mijn benen om zijn middel en gaf hem een kus op zijn mond.
‘Inderdaad,’ zei ik. ‘Is het gelukt met je snode plannetjes?’
Gio sloeg zijn armen om mijn middel en hield me zo op mijn plek. ‘Prima.’
‘Mag ik al weten wat het is?’
‘Nee.’
‘Echt niet?’
‘Nee.’
Ik boog wat naar hem toe en bracht mijn lippen vlak bij die van hem.
‘Kan ik je ook niet omkopen?’ vroeg ik zachtjes. Ik boog naar hem toe en kuste hem op zijn lippen. Gio liet me gaan en ik liet mijn lippen van elkaar wijken, maar net toen hij hetzelfde deed, boog ik plagerig weer naar achteren.
‘Nou?’ vroeg ik. ‘Kan dat?’
Gio’s mondhoek trok wat omhoog. Hij keek naar mijn gezicht en ik boog me uitdagend weer naar hem toe. Hij maakte aanstalten me te kussen, maar net toen zijn lippen de mijne weer zouden raken, zei hij doodleuk: ‘Nee.’
Ik hield mijn gezicht dicht bij dat van hem en keek naar zijn lippen en zijn ogen.
‘Dat zeg je nu,’ zei ik. ‘Maar wacht maar.’ Ik draaide mijn hoofd om en keek even om me heen. Toen liet ik hem los, zakte weer in het water en pakte hem bij zijn hand.
‘Kom,’ zei ik en ik trok hem mee. Gio kwam achter me aan en vroeg: ‘Waarheen?’
Ik keek naar hem om.
‘Naar buiten,’ zei ik. ‘Daar is het rustiger.’
Ik zag dat Gio glimlachte en ook mijn glimlach verbreedde toen het warme gevoel in mijn buik sterker werd. Ik draaide me om en zwom door. Met Gio in mijn kielzog doorkruiste ik het bad, ging de hoek om en verdween samen met hem achter de muur die langs het gangetje naar buiten stond. We daalden de trap onder water af en zwommen toen onder de flappen door naar buiten.

Ik kan niet wachten Jeetje!

Ik vind het heerlijk om te lezen dat Starla blijkbaar weer zo goed in haar vel zit dat ze dit aandurft! Aangezien ze eerder zo bang was dat het pijn zou doen & natuurlijk na de miskraam al helemaal niks aan haar lijf wilde - en nu durft ze Gio uit te dagen en de vorige scène (waar ik niet op gereageerd had, bad me) speelde ze duidelijk de sexy vamp en dat is zo'n teken dat ze zich weer goed (genoeg) voelt, ik word er blij van. (:

Vraag anders even aan een moderator of je intieme stuk té intiem is - je verhaal heeft wel het 16+ icoontje al, dus in principe zou je iets meer vrijheid moeten hebben dan anders, maar laat anders je stuk aan een moderator zien, zodat die kan beoordelen of het te ver gaat voor hier. As for me, ik lees al jaren dingen op internet die niet geheel voor jeugdige ogen bestemd zijn (niet eens expres, mensen droppen soms de meest vreemde scènes midden in verder perfectly normal verhalen) dus ik kan er wel tegen, wat het ook is. :'P

Liefs!

Ik vind je verhaal zo super leuk! Ik wacht iedere keer met smart totdat je iets nieuws post!

Haha bedankt voor jullie reacties allemaal, deed me heel erg goed! Ik ga het er maar gewoon op wagen en verder posten en als er mods over struikelen oid dan geven ze maar een gil, dan zal ik alsnog alles in PM doen, maar het is geen Turks Fruit oid dus ik dnek dat het wel meevalt thanks allemaal!

_______________________________________________________________________________________________

In het buitenbad was het nog rustiger dan binnen. Er was niemand, echt niemand. Waarschijnlijk kwam dat voornamelijk omdat het koud was, buiten: de temperatuur moest maar een graad of vijf zijn en onze adem kwam in wolkjes onze mond uit. Ik vond het echter heerlijk. De lucht was inderdaad koud vergeleken met die van binnen, maar het water was dezelfde temperatuur en het contrast tussen die twee uitersten veroorzaakte een fijn kippenvel op mijn bovenlichaam.
Ik draaide me om naar Gio toen hij zich bij me in het buitenbad had gevoegd.
‘Zie je?’ zei ik. ‘Het is rustiger, hier.’
Gio keek me aan, met nog steeds die prachtige uitdrukking op zijn gezicht.
‘En dat is de bedoeling?’ vroeg hij.
Ik lachte. Ik haalde hem aan zijn hand naar me toe en trok zijn lichaam dichter naar dat van mij. Hij was ook in het water een heel stuk groter dan ik, dus ik sloeg mijn armen weer om zijn hals en mijn benen om zijn middel en tilde me aan hem op. Ik hield me aan hem vast en keek naar hem, naar zijn lippen, naar zijn ogen, en hief mijn hand toen op naar zijn gezicht. Zacht liet ik mijn vinger langs zijn lippen glijden. Ik kon zijn warme, sterke lichaam tussen mijn benen voelen.
‘Ja,’ zei ik zacht. ‘Dat is de bedoeling.’ Ik streelde met mijn vingers langs zijn gezicht. Nog even keek ik naar hem, maar toen boog ik naar hem toe. Ik deed mijn ogen dicht en zacht liet ik mijn lippen die van hem raken.
Het was heerlijk, om zo in die sfeer, op dat moment met hem te zoenen. Gio’s lippen waren vochtig door het water van het zwembad en ik kon de druppels op zijn lippen proeven. Ik kuste ze van zijn mond, met zachte bewegingen met die van mij, en toen liet mijn lippen van elkaar komen om de kus te verdiepen. De kus werd een zoen, een innige, hartstochtelijke zoen, en het was geweldig. Zijn mond en tong waren warm en zacht, ik voelde zijn handen over mijn rug glijden en er trok een warm, sidderend gevoel door mijn lichaam heen toen ik me dichter tegen hem aandrukte en ik zijn lichaam tussen mijn benen tegen me aanvoelde. Het was perfect, het hele moment, het warme water dat stoomde in de koele lucht en de sterren boven onze hoofden en het geluid van krekels uit het en het omliggende bos. Het of al het andere wat er bestond wegviel en Gio en dat moment het enige waren wat er nog bestond.
Na een tijdje begonnen Gio en ik achteruit te drijven, zonder de zoen te onderbreken. We zakten wat verder omlaag het water in en Gio eindigde met zijn rug tegen de rand van het bad. Daar werd de zoen nog inniger, buiten het zicht van alles en iedereen, in de rust van de paradijselijke omgeving Het was opwindend om zijn lichaam zo dicht tegen me aan te voelen, zonder kleding, zonder iets tussen ons in, in die rust om ons heen die alles alleen nog maar intenser maakte. Enkel het klotsende warme water doorbrak de stilte af en toe even en ik kon mijn eigen ademhaling en die van Gio horen terwijl ik zijn gladde gezicht vasthield en met zijn lippen en zijn tong speelde, rustig en intiem, volledig op mijn gemak. Ik voelde me geweldig, wilde zo dicht bij hem zijn als mogelijk was, voelde me goed en zelfverzekerd en tegelijkertijd volstrekt kalm in zijn aanwezigheid. Ik voelde me weer zoals ik me vroeger had gevoeld.
Zo bleven Gio en ik staan, een hele tijd, samen in het warme water van het buitenbad. We zoenden elkaar onafgebroken, over het algemeen op de mond, soms in elkaars nek, terwijl onze handen strelend hun weg over elkaars lichaam zochten en later zo nu en dan onder badkleding begonnen te verdwijnen. Ik genoot van zijn aanrakingen, zijn sterke armen die me omsloten en ik kon geen genoeg van hem krijgen. Het warme gevoel in mijn buik werd steeds sterker en het was vreselijk sensueel, om zo met hem bezig te zijn, en daardoor ook vreselijk opwindend. We waren ons vaag bewust van de mensen aan de andere kant van de muur en het vage gevoel van hun aanwezigheid en het feit dat ze ons niet konden zien, maakte het alleen nog maar prikkelender.
Pas een hele tijd later, toen de delen van onze lichamen die boven het water uitstaken koud waren geworden door de koele lucht, onderbraken we de zoen voor de eerste keer. Ik keek Gio aan, naar zijn lichtgroene ogen, en het warme gevoel in mijn onderbuik tintelde en broeide. Vaag merkte ik dat mijn hartslag licht versneld was.
Ik liet mijn ogen over Gio’s gezicht glijden. Ik boog wat naar hem toe, kuste hem nog een keer op zijn mond en deed mijn ogen dicht. Toen bracht ik mijn wang naast die van hem en zei zacht bij zijn oor: ‘Ik wil naar boven.’
Ik voelde Gio’s hand over mijn haar strijken en zijn gezicht kwam weer in mijn blikveld. Zijn ogen gleden over die van mij, en nog altijd zag ik er die rustige, warme blik in.
‘Ja?’ zei hij.
Ik glimlachte. Ik liet mijn ogen naar zijn lippen glijden, boog me toen naar hem toe en kuste hem nog een keer op zijn mond. Toen zei ik, met mijn ogen dicht en mijn lippen nog tegen die van hem: ‘Ja.’

Zo kwam het dat Gio en ik, nog geen halfuur nadat hij in het bad was aangekomen, alweer uit het water kwamen om terug naar onze kamer te gaan. De opgebouwde warmte en spanning tussen ons die net in het buitenbad waren ontstaan, nam geen moment af toen we ons via het trappetje in het binnenbad weer naar onze spullen begaven. Er was constant contact tussen hem en mij, ofwel door oogcontact, ofwel door lichamelijk contact. Het tintelende gevoel in mijn buik werd met iedere pas dichter naar onze kamer krachtiger en ik had het gevoel dat ik me op een wolk bevond, net iets boven de grond zweefde. Telkens als Gio me aankeek, als ik zijn ogen zag, zijn gezicht, de spieren op zijn buik, voelde ik het verlangen hem aan te raken, zijn lichaam tegen dat van mij te voelen, in dat van mij, misschien wel. Ik wilde echt weer met hem samen zijn. Ik verlangde naar hem, net zoals ik dat vroeger had gedaan.
Het contact tussen ons werd alleen nog maar broeieriger door de manier waarop we met elkaar omgingen. Het oudere stel zat nog steeds bij de whirlpoolbanken in het bad en dus waren we niet volledig alleen, maar we moesten elkaar gewoon aanraken. Het ging gewoon vanzelf, was niet meer tegen te houden. Gio hing bijvoorbeeld mijn handdoek voor me om mijn nek en toen zijn handen de uiteinden loslieten, gleden ze even langs mijn borsten naar beneden. Zijn vingertoppen streken zacht over de zachte huid aan de binnenkant van mijn bovenarm toen hij mijn badjas om mijn schouders hing en toen hij mijn haar uit mijn hals wegstreek, lieten ze een spoor van warm kippenvel achter bij het kuiltje bij mijn sleutelbeen. Ik speelde op zijn toenaderingen in door Gio’s badlaken om zijn middel te knopen: ik leunde tegen hem aan en sloeg mijn armen om zijn heupen om de handdoek daar over te pakken, waarbij ik zijn warme lichaam tegen me aan voelde en mijn hand zijn billen liet raken in het voorbijgaan. Toen ik hem voor zijn lichaam had vastgeknoopt, liet ik mijn hand even langs zijn kruis strijken zonder mijn blik van de zijne af te wenden. Ik voelde dat hij ook al opgewonden begon te worden en dat versterkte mijn opwinding alleen nog maar meer, waardoor het tintelende, electrisch gevoel in mijn onderbuik ook naar mijn benen en de rest van mijn lichaam begon door te trekken.

Op naar meer Jeetje!

Ik vind dit eigenlijk nog redelijk onschuldig. Je beschrijft het heel subtiel, ze zijn zelf ook subtiel. Wel intiem, maar ze eten elkaar niet op, het is niet heftig en niet snelsnelsnel en niet dirty. Ik vind het mooi, dat ze zo rustig en toch hartstochtelijk hier weer instappen. Ben benieuwd hoe ver Starla uiteindelijk durft te gaan.

Liefs!

Bedankt voor jullie leuke reacties Melian en Masterbreel, ik moest erdoor lachen ik ben blij dat jullie het leuk vinden, ik houd absoluut niet van die ubernederlandse seksscènes in film en literatuur waar je je ongemakkelijk door voelt, ik heb juist eerder de neiging te subtiel te zijn (heb ik ooit van ClassyCat geleerd haha), sowieso in dit verhaal omdat hun relatie wat ingewikkelder is ivm het leeftijdsverschil, dus hopelijk blijven jullie de sfeer goed vinden ik doe er weer een stukje bij!

_________________________________________________________________________________________________

Toen we allebei klaar waren, pakte Gio mijn pols vast. Zijn hand gleed omlaag toen we begonnen te lopen en zijn vingers sloten zich om die van mij. We liepen naar glazen deuren naar het zwembad, verlieten de ruimte en sloegen de gang naar de trap in. De hele weg zeiden we geen woord, keken allebei voor ons uit, maar meer was er ook niet nodig. Onze handen bleven om elkaar gesloten en lieten elkaar geen seconden met rust. Ze hielden elkaar vast en onze vingers streelden elkaar, draaiden om elkaar heen, speelden met elkaar, zoals onze monden niet veel eerder in het zwembad nog gedaan had. Het zorgde ervoor dat de spanning alleen nog maar meer opbouwde, intenser werd, steeds meer richting zijn kookpunt steeg. Toen Gio we door de deur de kamer binnen gingen, was de spanning al zodanig opgebouwd dat hij gelijk de hele ruimte vulde toen we er naar binnen liepen.
Zodra ik de drempel over was, draaide ik me naar Gio om. Ik liep achteruit verder de kamer in, trok de handdoek uit mijn nek weg en hield zijn blik vast terwijl de handdoek op de grond gooide. Gio deed de deur achter zich dicht en legde de sleutel ergens op neer zonder zijn ogen van de mijne af te wenden. Mijn buik begon te tintelen toen hij het slot omdraaide en brandend van verlangen trok ik de band van mijn badjas los terwijl hij naar me toe kwam lopen. Toen hij bij me was, pakte ik zijn gezicht in mijn handen, drukte mijn lippen op die van hem en zoende hem vervolgens hartstochtelijk.
Even stonden we zo, helemaal opgaand in die zoen, maar toen, al zoenende, begon Gio me achteruit te duwen, naar de muur achter me. Ik eindigde met mijn rug tegen de wand naar de badkamer en trok hem dicht tegen me aan. Gio’s handen voelden sterk en warm op mijn gezicht en pulserende stromen warmte werden vanuit het elektrische gevoel in mijn onderbuik naar mijn benen gezonden. Aangezet door dat gevoel trok ik zijn badjas los, zodat hij openviel om zijn warme lichaam, en liet de handdoek die om zijn middel had gezeten op de grond vallen. Verlangend liet ik mijn handen over zijn borst en buik glijden, strelend over de lijnen van zijn spieren. Ik zoende hem innig, liet mijn nagels over zijn huid glijden en sloot mijn handen toen stevig om de rand van zijn zwembroek.
Terwijl ik hem zo vasthield, gleden Gio’s handen langs mijn hals omlaag. Ze vonden mijn schouders en verdwenen daar onder mijn badjas, strelend over mijn schouders en mijn bovenarmen, mijn badjas zo mee omlaag nemend. Met een zachte plof viel hij bij mijn voeten op de grond en Gio’s handen sloten zich in een doorlopende beweging om zijn polsen. Hij pakte ze vast en drukte ze boven mijn hoofd tegen de muur. Zijn greep was stevig en ik voelde zijn lichaam tegen dat van mij, en het elektrische gevoel werd zo sterk dat het mijn lichaam bijna deed exploderen. Ik zoende hem vurig en gaf me volledig aan hem over, zonder twijfel, alleen maar barstend van het verlangen en de lust.
Even stonden we zo, hartstochtelijk zoenend en dicht tegen elkaar aan, terwijl ik Gio’s hart tegen mijn borst voelde kloppen en hij mijn polsen boven mijn hoofd tegen de muur gedrukt hield. Na verloop van tijd nam de kracht van zijn greep af en begonnen zijn handen langs mijn onderarmen en de huid van mijn bovenarmen omlaag te glijden. Er trok een siddering door mijn lichaam toen zijn ze langs mijn oksels omlaag gleden en zich daar om mijn borsten sloten. Even streelde hij me daar, maar toen pakte hij de banden van mijn badpak vast en trok ze opzij. Als vanzelf liet ik mijn armen zakken en Gio trok mijn badpak omlaag tot aan mijn middel. Hij kuste me in mijn hals en streelde mijn borsten, en ik beet op mijn lip en hield mijn ogen dicht toen hij mijn tepels en mijn hals kuste en zijn handen over mijn buik liet glijden. Ik voelde me warm en gloeiend, van top tot teen, had nog nooit eerder het idee gehad dat ik zo me zo in een andere dimensie bevond door iemands aanrakingen als nu.
Ik greep me vast in Gio’s haar en beet op mijn lip toen zijn lippen weer omlaag gleden, ze mijn borsten weer vonden en ze ze kusten en liefkoosden. Mijn hart klopte in een snel ritme in mijn borst en mijn ademhaling stokte even toen Gio’s hand langs mijn buik tussen mijn benen gleed en hij me daar begon te strelen, met regelmatige, gecoördineerde bewegingen, zoals alleen hij dat kon. Er trok een warme tinteling door mijn buik en ik hield me aan hem vast, terwijl mijn hart nog sneller begon te slaan en het tintelende gevoel in mijn buik sterker en sterker begon te worden. Iedere aanraking, iedere handeling tussen ons was perfect. Natuurlijk, vanzelfsprekend, maar tegelijkertijd perfect.
Na een tijdje, waarin ik steeds meer moeite kreeg om mijn ademhaling regelmatig te houden, gleden Gio’s lippen weer naar mijn hals. Hij sloeg zijn armen om mijn middel en ik klemde mijn benen weer om hem heen toen hij me optilde. Ik zoende hem en mijn lange haar viel langs onze gezichten heen omlaag toen hij in beweging kwam. Ik streek het met één hand achter mijn oor terwijl hij me in het donker naar de andere kant van de kamer droeg. Hij legde me op mijn rug op het bed neer en zijn handen gleden langs de naakte huid van mijn taille omlaag, tot aan de stof van mijn badpak. Ik duwde mijn heupen wat omhoog en hielp hem mijn badpak verder uit te trekken. Toen hij het van mijn benen had getrokken en mijn badpak naast het bed op de grond geëindigd was, boog hij zich weer naar me toe. Zijn handen duwden mijn benen wat uit elkaar en zijn lippen kusten de huid van mijn bovenbenen. Ze gingen verder naar boven en mijn spieren spanden zich toen ze de juiste plek vonden. Mijn adem kwam in een lichte kreun over mijn lippen en een sterke impuls trok door mijn lichaam. Mijn ogen gleden dicht en mijn handen begroeven zich in de dekens en lakens op het bed.
Terwijl Gio zo met me bezig was, begon mijn lichaam steeds meer te gloeien en te branden. Ik moest soms op mijn lip bijten om niet te kreunen en merkte na verloop van tijd dat mijn lichaam gevoeliger begon te worden voor zijn aanrakingen. Het warme gevoel in mijn onderbuik werd krachtiger en krachtiger en ik denk dat dat ook Gio’s intentie was, dat hij het ook zo af had willen maken, net als we dat thuis de afgelopen tijd ook telkens gedaan hadden. Het was een goede manier, een goed alternatief gebleken, maar nu wilde ik niet dat het zo zou eindigen. Nu wilde ik meer.
Toen het warme gevoel in mijn buik zijn hoogtepunt dreigde te bereiken, stokte mijn adem in mijn keel. Voor mijn lichaam alle ontlading los zou laten, stak ik mijn hand uit en legde hem op Gio’s schouder.
‘Wacht,’ bracht ik uit.
Gio hield op door de manier waarop ik het zei. Ik voelde dat hij naar me opkeek, maar ik hield mijn ogen nog even dicht. Ik bleef liggen en probeerde mijn lichaam en ademhaling weer onder controle te krijgen. Toen de tinteling in mijn buik weer wat was weggezakt, liet ik mijn adem ontsnappen en deed mijn ogen open.
‘Nog niet,’ zei ik zacht. Ik keek omlaag en vond zijn lichtgroene ogen met die van mij. Even keek ik hem aan, met versnelde ademhaling, maar toen bracht ik mijn handen naar zijn gezicht. Ik legde ze er tegenaan en pakte hem vast. Ik hoefde nauwelijks druk uit te oefenen om hem duidelijk te maken wat ik wilde en Gio kwam samen met de beweging van mijn handen omhoog, over me heen. Ik voelde zijn borst tegen mijn lichaam en zijn gezicht eindigde vlak bij dat van mij. Ik keek naar hem, naar zijn gezicht, zijn ogen, en streek een pluk van zijn haar naar achteren, terwijl mijn hart langzaam wat tot bedaren kwam, maar het gevoel in mijn buik onbeheersbaar doortintelde.
‘Ik wil meer,’ zei ik terwijl ik over zijn wang streek. Ik keek naar zijn lippen en toen naar zijn ogen. ‘Ik wil alles.’

Goed om te lezen over Starla! Goed dat ze wil en kan!

Dank je wel Masterbreel! stukje erbij

______________________________________________________________________________________

Gio keek me aan. Zijn ogen gleden over mijn gezicht, op dezelfde manier als ik naar hem keek, en toen glimlachte hij, heel licht. Hij boog naar me toe en kuste me weer op mijn mond, zacht maar intens, terwijl ik mijn handen van zijn gezicht langs zijn armen en zijn middel omlaag liet glijden. Even streelde ik hem over zijn rug, terwijl we elkaar zo zoenden en die rustigere connectie weer terugvonden, en toen pakte ik de rand van zijn zwemshort en stroopte die wat omlaag. Gio hielp me hem verder uit te trekken zonder de zoen te onderbreken en mijn handen gleden langs zijn heupen verder naar binnen. Ze vonden hun bestemming en Gio’s ademhaling veranderde heel even tegen mijn lippen aan toen ik hem daar vastpakte. Ik bleef hem echter kussen en al gauw deed hij dat ook weer, terwijl ik mijn hand ritmisch tussen ons in heen en weer bewoog.
Na een tijdje liet ik mijn andere hand langs Gio’s rug omhoog glijden. Ik sloeg mijn arm om zijn nek en spreidde mijn benen wat onder hem. Ik schoof mijn lichaam wat omhoog en met mijn andere hand leidde ik hem de goede kant op. Gio nam het al gauw over en toen ging het bijna als vanzelf. Ik sloeg ook mijn andere arm om zijn nek, hield hem vast en deed mijn ogen dicht toen zijn onderlichaam dichter bij dat van mij kwam, maar ik had niet eens de tijd om bang te zijn dat het pijn zou doen. Voor ik daar überhaupt al over na had kunnen denken, was het al gebeurd.
Mijn adem stokte in mijn keel toen hij bij me binnenkwam. Dit keer niet omdat het pijn deed, maar omdat het goed voelde. Ik had geen pijn. Mijn hart klopte luid, maar hij had bij me binnen kunnen komen zonder dat het zeer deed. Het voelde zowel bekend als onbekend, een beetje alsof het mijn eerste keer was, maar het deed geen pijn meer.
Even hield ik mijn ogen dicht, proberend mijn beheersing te bewaren. Toen deed ik mijn ogen open en keek naar hem op. Mijn blik vond die van Gio en even keken we elkaar aan. Hij boog naar me toe en ik voelde zijn buik op het ritme van zijn ademhaling tegen die van mij bewegen terwijl hij me op mijn lippen kuste. Toen, heel rustig, bewoog hij zijn heupen een keer. Mijn ogen gleden weer dicht en mijn adem stokte toen mijn lichaam reageerde op het gevoel van dat van hem. Ik pakte zijn hand met die van mij en verstrengelde mijn vingers met de zijne om hem vast te houden, maar ook nu deed het geen pijn. Het voelde goed, beter dan dat. Het voelde fantastisch. Het voelde beter dan het vroeger ooit gevoeld had.
En zo bleef het ook, ook toen Gio opnieuw zijn heupen bewoog. Er trok een warme sensatie door mijn buik toen hij zijn onderlichaam van en naar me toebracht en dat gebeurde ook de keer daarna, en die daarna, en die daarna. Gio ging rustig verder, we kusten elkaar en het deed geen pijn, geen enkele keer. Mijn lichaam volgde de bewegingen van dat van hem, haast als vanzelf, en hij voelde feilloos aan wat ik fijn vond en wat goed voelde. Ik verloor mezelf volledig aan hem, voelde meer levend in zijn armen dan ik me lange tijd gevoeld had, en mijn huid tintelde onder iedere aanraking van zijn handen. Het was veilig en vertrouwd en ik kon me weer volledig aan hem overgeven, net als vroeger, net zoals het altijd was geweest. We draaiden gaandeweg zelfs een paar keer, veranderden zo nu en dan van ritme, en een tijdlang liet Gio mij de leiding nemen voor hij hem na verloop van tijd zelf weer terugpakte, en het voelde allemaal even goed. Een hele tijd later, toen gevoel in onze lichamen zijn hoogtepunt bereikte, lag ik op mijn buik op het matras, steunend op mijn onderarmen, met het gevoel van Gio’s onderlichaam dat in een perfect ritme tegen mijn billen veerde tegen me aan en zijn sterke armen langs me heen terwijl zijn lippen me in mijn hals kusten, en ik voelde me alsof ik meer met iemand samen was dan ooit tevoren. Ik had nooit gedacht dat ik me nog zo aan iemand zou kunnen overgeven, dat ik iemand anders op die manier de controle zou durven geven, maar nu ik het uiteindelijk deed, voelde het beter dan het ooit gedaan had. Het was de beste eerste keer die iemand ooit had gehad.


34.

De dag na die nacht van Gio en mij verliep in een gelukzalige roes. Het was al laat, al half elf geweest toen we de volgende ochtend wakker werden. We hadden die laatste dag vrij om te besteden, dus we hadden bewust geen wekker gezet en het was voor het eerst sinds tijden dat ik zo lang in bed had kunnen blijven liggen om echt uit te slapen. Ook dacht ik nu opnieuw niet gelijk aan alle negatieve dingen toen ik wakker werd: het eerste wat ik me herinnerde toen ik mijn ogen open deed, was de fantastische afloop van de vorige dag.
Door die herinnering voelde ik me geweldig, die ochtend. Alles was rustig en warm en rozig en ik had het gevoel dat mijn lichaam en geest nog nagloeiden, alsof de smeulende passie van de avond ervoor nog niet uitgedoofd was. Gio was ook net wakker en toen ik hem goedemorgen wenste en ik de uitdrukking op zijn gezicht zag, die exact hetzelfde was als wat ik vanbinnen voelde, voelde ik me zoals ik me de dag na mijn eerste keer had moeten voelen. Ik voelde me gerust, vrouwelijk en tevreden en bovenal was ik stapel, tot over mijn oren verliefd op Gio. Ik voelde me eindelijk weer als mezelf.
Terwijl we langzaamaan verder wakker werden, bleven Gio en ik nog even samen in bed liggen. We praatten wat met elkaar, lachend en nog half in de roes van afgelopen nacht, terwijl ik naar Gio’s gezicht keek en wat met zijn haar speelde. Na verloop van tijd raakten weer een beetje aan het zoenen en ik lag nog een hele tijd met mijn naakte lichaam op dat van hem onder de warme dekens, terwijl we rustig en sensueel zoenden en elkaar streelden en aanhaalden. Het was perfect, met de heerlijke sfeer van dat moment en met alles van afgelopen nacht in herinnering, en het was één van de meest volmaakte ochtenden in mijn leven. Alles was goed zoals het was, klopte gewoon, had niet beter kunnen zijn dan het op dat moment was. Het was voor het eerst dat ik op deze manier naast Gio wakker was geworden, gek genoeg, samen met hem in bed, maar het voelde of we zo al duizenden ochtenden versleten hadden, samen.

W-to-the-OW

Is that a good thing or a bad thing? The smiley concerns me

Very good

Haha gelukkig Masterbreel!

_________________________________________________________________________________

Tegen een uur of half twaalf kwamen we eindelijk uit bed om ons klaar te maken om naar beneden te gaan. We douchten samen, wat bovenal bestond uit nog meer gezoen onder de heerlijke brede, warme straal, kleedden ons aan en gingen daarna naar beneden om te bruchen in het restaurant. Eén van de medewerkers in het restaurant stelde ons een high tea voor en dat leek ons allebei wel een goed idee, dus we stemden toe en zaten vervolgens een uur lang stukjes gebak en verschillende smaakjes thee te proeven, vrolijk en lachend en bijna lichtgevend door afgelopen nacht en de aanblik van het resultaat daarvan op elkaars gezicht.
Toen we klaar waren, bedankten we de serveerster en stonden we op om buiten nog wat te wandelen. We slenterden een tijd door de nabijgelegen bossen voor we weer teruggingen naar het resort om daar weer in onze badkleding te schieten en voor de laatste keer de sauna’s en zwembaden te doorlopen. We namen nog een sauna, zwommen wat in het buitenbad en hingen nog een tijdje in de whirlpool rond. Nadat we min of meer per ongeluk nog een massagecursus hadden gevolgd waar we tegenaan waren gelopen, was het alweer vier uur geweest en was het tijd om richting de kamer te gaan. We droogden ons af en gingen terug naar boven om ons weer om te kleden en onze spullen in te pakken. Toen we daarmee klaar waren, lieten we onze spullen achter bij de receptie en aten toen voor de laatste keer in het restaurant. We tafelden lang na, tot ik rond een uur of zeven naar het toilet ging: toen ik terugkwam, zat Gio met zijn telefoon in zijn hand iets naar iemand te versturen en zei dat we langzaamaan maar eens richting huis moesten vertrekken. Toen ik vroeg waarom, knipoogde hij naar me en zei dat ik dat vanzelf zou zien. Ik had er even niet maar aan gedacht, maar schijnbaar had hij nog steeds die verrassing waar hij gisteren mee bezig was geweest voor me in petto.
Zo kwam het dat we na het eten onze spullen bij de receptie ophaalden en ons klaarmaakten om weg te gaan. Gio betaalde de rekening, waarvan ik niet wilde weten hoe hoog die moest zijn, en ik wachtte met onze koffers in de lobby tot hij klaar was. Toen Gio terugkwam zag hij niet asgrauw, dus schijnbaar was het niet zo erg dat hij failliet was gegaan, maar ik benadrukte toch nog maar een paar keer hoe vreselijk dankbaar ik hem was voor deze dagen, voor alles wat hij voor me had gedaan. Gio gaf me een kus en zei dat hij blij was dat het me zo goed had gedaan, en dat dat meer waard was dan al het andere wat geld kon kopen.
Toen we onze spullen in de achterbak van de Golf hadden gedaan, stapten we in de auto om weer richting huis te vertrekken. Ik keek even met weemoed naar het resort toen we de parkeerplaats afdraaiden, maar toen het uit het zicht was verdwenen, richtte ik me weer tot Gio om met hem te praten. We hadden genoeg om het over te hebben, vooral nu we weer terug naar huis gingen, waar er nog zoveel was dat ons wachtte.
Ondanks dat de afgelopen dagen in het resort paradijselijk waren geweest, vond ik het niet erg om weer terug naar huis te gaan. Ik had het in eerste instantie wel verwacht, dat ik er tegenop zou zien om terug te gaan naar de plek waar ik me de laatste dagen voor ons vertrek zo ellendig had gevoeld, maar toen we eenmaal op weg waren, bleek het mee te vallen. Wat waarschijnlijk hielp was dat ik nu, in tegenstelling tot toen ik weg was gegaan, dingen had om naar uit te kijken. Ik zou Mel weer zien, de kans krijgen Roos te bedanken voor haar aandeel in de afgelopen dagen en ik zou voor het eerst complete seks met Gio in zijn bed in het appartement kunnen hebben. De herinneringen aan wat er gebeurd was voor we vertrokken waren, waren nog altijd evengoed pijnlijk, maar nu ik me beter voelde, rustiger, hoopte ik dat het me nu beter zou lukken het een plek te geven en te accepteren. Het was een fijn vooruitzichtig dat ik me nu kon gaan bezighouden met een toekomst die daar misschien op een positieve manier aan kon bijdragen, die weer bestaansrecht had. En alsof dat allemaal nog niet genoeg was, had ik ook Gio’s volgende verassing nog in het verschiet.
Ook dit keer hield Gio goed geheim wat hij van plan was. Hij liet onderweg niets los en tegen de tijd dat we thuis kwamen, rond half tien in de avond, had ik nog steeds geen idee wat hij voor me in petto had. Ik was er ook minder mee bezig geweest dan op de heenweg, was veel te veel op Gio gericht geweest om er constant bij stil te staan, en ik ging dan ook onvermoeibaar verder met tegen hem kletsen over allemaal andere dingen toen we uit de Golf stapten en door de parkeergarage naar de het trappenhuis liepen. We sleepten onze spullen de lift in, drukten op de knop voor de juiste verdieping en wachtten tot het lichtje aanging en de deuren dichtschoven. Toen er niemand meer bijkwam, kusten we nog wat terwijl de lift omhoog zoefde, zo even rust scheppend na de vrolijke stemming van de weg naar huis, en het was zo fijn dat we pas weer ophielden toen de lift nadat hij een tijd open had gestaan haast alweer aanstalten maakte onze verdieping weer te verlaten. Toen Gio de deuren tegengehouden had en we onze koffers naar buiten hadden gesleept, liep ik lachend om het incident met de lift en met mijn arm om Gio’s middel met hem mee naar het appartement en ging er samen met hem naar binnen. We zetten ons koffers op de mat en Gio knipte het licht aan. En toen, op dat moment, gebeurde het.
Het kwam echt als een totale verassing. Van alles wat ik had kunnen bedenken, alles wat Gio had kunnen bekokstoven met zijn geheimzinnige telefoontjes van de afgelopen dagen, was dit wel het laatste wat ik verwacht had. Bovendien waren ze goed voorbereid: toen Gio en ik binnenkwamen, was de kamer donker en zag alles er op het eerste gezicht precies zo verlaten uit als we het hadden achtergelaten. Toen de lamp aansprong, was er echter plotseling overal geluid: ik hoorde een bonk, beweging en zag het volgende moment ineens overal mensen achter vandaan springen, in een explosie van beweging en kleur. Overal waren blije gezichten en hun stemmen galmden door de ruimte toen ze allemaal luid en vooral ontzettend enthousiast precies tegelijkertijd ‘Surprise!’ riepen.
Eerst schrok ik me dood, omdat ik er totaal niet op gerekend had dat het appartement niet leeg zou zijn wanneer we terugkwamen. Toen het echter tot me doordrong wie er allemaal tevoorschijn gekomen waren en ik alle gezichten weer kon onderscheiden, kon ik niet anders dan lachen. Ze waren er allemaal. Roos was achter de bank vandaan gekomen, mooi en perfect gekleed als altijd en met een grote lach op haar gezicht, en verderop was Bert met een grote grijns vanachter het aquarium tevoorschijn gesprongen. Rechts van hem, op het verhoogde plateau bij het raam, zag ik Joey en Bobby met hun armen wijd onder de piano liggen. Joey’s gezicht straalde en Bobby was ongetwijfeld degene die net de bonk veroorzaakt had toen hij zijn hoofd tegen de onderkant van de piano had gestoten. Tot slot was ook Melanie verderop vanachter een deur tevoorschijn gesprongen: ze had een gekke, puntige feestmuts op haar hoofd en had net als Roos een grote lach op haar gezicht. Iemand, naar ik vermoedde Roos, had bovendien een kleurige ‘welkom thuis’ slinger van de ene naar de andere kant van de kamer gehangen.

Over de seksscène: ik vind die helemaal niet expliciet of rated R of zoiets - hij is mooi en zacht, een soort pastelkleurenscène. Ik vind het mooi dat Starla aan het eind zegt "Het was de beste eerste keer die iemand ooit had gehad." omdat het zo ook een beetje is, de eerste keer sinds het grote drama maar ook de eerste keer met gevoel, de eerste keer dat het echt van haar uit komt en dat ze het niet doet om mooi of aardig gevonden te worden, tenminste heb ik dat idee. Ik vind het heel mooi gedaan. De scène past in het verhaal, dat is ook heel belangrijk. Hij komt op het goede moment. Ik heb voornamelijk heel veel fanfictie gelezen en daar is het vaak zo dat ze PwP schrijven: Porn without Plot. Dit is echt het omgekeerde en je doet het heel goed.

Over Gio's verrassing (ergens in het stuk heb je 'verassing' staan, ik zou die R er nog even instoppen, anders heeft Starla straks geen Gio meer): ik vind die bonk van Bobby's hoofd tegen de piano geniaal, precies zo'n detail waarin je zijn karakter impliciet nog even naar voren brengt, en ik vind het heerlijk dat haar vrienden en familie dit voor haar doen. Het baart me wel een beetje zorgen, though: óf het verhaal is binnenkort ten einde omdat het nu zo goed met Starla gaat, óf er komt binnenkort weer een dramatische wending, want zo lang kan niet alles koek en ei zijn, of wel?

Liefs!

Super stuk, alleen: "Deze keer hield Gio de verassing goed verborgen", dat deed hij de vorige keer ook wel, niet waar?

haha bij de bonk tegen de piano van bobby had ik toch wel even de slappe lach. Heel leuke verrassing van Gio. Super!

Ontzettend bedankt voor al jullie superleuke reacties! Ben blij dat jullie het leuk en passend vonden om te lezen Melian, je doorziet haar precies goed, is helemaal waar wat je zegt, super we gaan idd richting het einde helaas maar er staan nog wat dingen te gebeuren hoor dus hopelijk niet zo erg haha


____________________________________________________________________________________________________

Ik begon te lachen en met mijn arm nog om Gio’s middel keek ik naar het groepje in de kamer.
‘Mijn god, ik schrok me dood,’ zei ik lachend. ‘Wat gaaf, dit had ik echt niet verwacht!’
Roos kwam naar me toe en sloeg haar armen om me heen. Ik liet Gio los, pakte haar vast en deed mijn ogen even dicht terwijl ik met een gelukzalig gevoel de bekende geur van haar favoriete luchtje op me liet inwerken.
‘Dank je, Roos,’ zei ik. ‘Onwijs bedankt, dit is echt geweldig. Heb jij dit geregeld?’
Roos streek even over mijn rug en liet me weer los.
‘Samen met Giovanni,’ zei ze. ‘Hij heeft de sleutel van het appartement voor me achtergelaten en ik heb op zijn verzoek alles verder geregeld toen jullie weg waren. Bobby heeft geholpen door Bert en Joey uit te nodigen.’
Ik hield haar hand vast en kneep er even in.
‘Je bent geweldig,’ zei ik. ‘Ontzettend bedankt, ook voor de afgelopen dagen. Ik heb nog nooit zo’n cadeau van iemand gehad. Je bent de beste zus ooit.’
Ik wilde omkijken naar Gio om hem te bedanken voor zijn aandeel in de hele surpriseparty, maar op dat moment kwam ook Melanie naar me toe. Ze struikelde de kamer door in haar haast bij me te komen en viel me zowat in mijn armen. Ze plette me in haar gebruikelijke stevige greep, alsof ze me jaren niet gezien had.
‘O Star, ik heb je zo gemist,’ zei ze. ‘Ik ben zo blij dat je terug bent, het was niet hetzelfde zonder jou op school en zonder jouw telefoontjes waar ik op terug kon vallen. Verdwijn alsjeblieft niet nog een keer zomaar een paar dagen van de aardbodem, oké?’
Ik lachte en sloeg mijn armen om haar heen, voor ik zover ik dat nog kon gezien ze me vasthield als een bankschroef.
‘Sorry, Mel, ik zal het niet meer doen,’ zei ik. ‘Ik heb jou ook gemist. Leuk dat je gekomen bent.’ Ik hield haar even vast en keek over haar schouder heen naar Gio. Hij stond met de sleutel in zijn hand en zijn armen over elkaar tegen de deurpost geleund en keek naar me met een glimlach op zijn gezicht. Mijn blik vond die van hem en geluidloos vormde ik met mijn lippen de woorden ‘dank je’. Gio’s glimlach verbreedde en hij knikte naar me. Ik glimlachte ook en toen deed ik mijn ogen weer dicht.
Toen Mel me losliet, kwamen de jongens naar me toe gelopen. Bert legde zijn hand op mijn arm en gaf me drie zoenen. Hij knipoogde naar me.
‘Mooiste meisje van de klas,’ zei hij. ‘Welkom terug.’
Ik lachte, we lieten elkaar los en toen was Bobby aan de beurt. Hij pakte me zacht bij mijn handen, gaf me een kus op mijn mond en zei: ‘Hé. Goed je weer te zien. Je ziet er een stuk beter uit dan eerst.’ Ik wilde naar hem glimlachen, maar toen mijn ogen die van hem ontmoetten, schrok ik echter. Nu hij zo dichtbij me stond, zag ik dat Bobby een blauw oog had. Zijn ooglid was blauw en een donkere bloeduitstorting vormde een nare kring onder zijn oog. Ik hief mijn hand op en wilde hem er naar vragen, maar voor ik daar de kans toe kreeg, werd ik afgeleid door Joey toen ook hij naar me toe kwam om me te begroeten. Zoals gewoonlijk deed hij dat echt op zijn Joey’s, want in zijn enthousiasme en onhandigheid leek hij niet te weten of hij me moest zoenen of moest omhelzen, dus hij deed van allebei maar een beetje: hij sloeg dus eerst zijn armen om me heen en wilde me volgens mij daarna, zoals hij Bert net heel sophisticated had zien doen, drie zoenen op mijn wangen geven, maar hij timede het precies verkeerd en daardoor eindigden zijn lippen bovenop die van mij. Hij overdonderde zichzelf eerst geloof ik een beetje, maar toen ik en de anderen allemaal moesten lachen, trokken zijn mondhoeken ook aan weerszijden omhoog. Ik keek naar hem, wreef mijn lipglos van zijn mondhoek en woelde door zijn haar.
‘Ook goed jou weer te zien, Joe,’ zei ik. ‘En ook goed te zien dat je niets veranderd bent.’
Joey grijsnde wat opgelaten en ik trok aan een pluk van zijn blauwe haar. Toen ik mijn hand liet zakken, zag ik echter dat ook Joey gehavend was. Hij had een lelijke kras in zijn gezicht, bij zijn wang, en nu ik goed keek, zag ik bovendien dat hij ook een blauwe plek bij zijn wenkbrauw had.
‘Jeetje, Joe,’ zei ik terwijl ik langs de kras bij zijn jukbeen wreef. ‘Wat heb jij gedaan?’ Ik keek naar de blauwe plek bij zijn wenkbrauw, maar toen herinnerde ik me Bobby weer, bij wie ik net ook al een blauw oog geconstateerd had. Ik fronste mijn wenkbrauwen en keek van Joe naar Bob.
‘En jij ook al,’ zei ik. ‘Wat hebben jullie gedaan?’
Maar Bert stak zijn hand op.
‘Ho ho, wacht even,’ zei hij. ‘Ik doe ook mee.’ En hij pakte zijn broekspijp vast en trok hem een stuk omhoog. Boven zijn sok zag ik een grote, blauwgele plek op zijn scheenbeen staan.
Even keek ik met grote ogen naar Berts been. Toen schudde ik mijn hoofd wat en keek op naar zijn gezicht.
‘Mijn god,’ zei ik. ‘Wat is er gebeurd?’
Bert grijnsde en hij liet zijn broekspijp weer zakken.
‘Dat hoor je straks,’ zei hij. ‘Wij hebben ook nog een verassing voor je, namelijk. Maar ik hou je nog even in spanning, want ik geloof dat er hier twee vrouwen zijn die eerst stervensgraag willen weten hoe je dagen in dat luxe centrum zijn geweest.’
Ik keek opzij toen Mel zich aan mijn arm vastklampte.
‘Inderdaad,’ zei ze. ‘Je moet ons alles vertellen, over hoe het was en over wat jullie allemaal gedaan hebben en zo. Roos en ik zijn super jaloers op je geweest de afgelopen dagen.’
Roos pakte me bij mijn anderen arm en ze voerde me mee de kamer in.
‘Nogal,’ zei ze. ‘Dus ga hier maar zitten, en begin maar met praten. Wij zorgen wel voor de taart.’

Toen iedereen een plek in de woonkamer gevonden had, sneden Roos en Mel voor iedereen een stuk taart aan. Ze hadden allebei een eigen exemplaar meegenomen, dat ze bovendien ook allebei zelf gebakken hadden. Ze hadden allebei erg hun best gedaan, maar ondanks dat was het verschil in resultaat tekenend en vooral erg komisch. Roos’ taart was perfect, hij smaakte heerlijk en zag er bovendien super uit, met diverse lagen opgebouwde chocola en een precies gelijkmatig laagje smeltchocolade eroverheen. Mel, daarentegen, had een appeltaart gebakken die net zo lekker was, maar qua uiterlijk helaas wat minder geslaagd was. Hij was een beetje ingezakt, ietwat scheef en de strepen eroverheen liepen in een soort bocht in plaats van rechtuit. Bovendien was de bodem een beetje zacht en viel hij dus finaal uit elkaar toen Mel hem in stukken probeerde te snijden. Het maakte ook niet uit, want haar taart was onlangs zijn mislukte uiterlijk net zo lekker als die van Roos en gelukkig kon ze er zelf ook om lachen.
Toen de taart eenmaal geserveerd was, met koffie en chocolademelk voor wie wilde, brachten we eerst een tijd met zijn alleen in de woonkamer door. Iedereen, vooral Roos, Mel en Joey, vroegen Gio en mij dingen over de afgelopen dagen en we moesten ze alles vertellen over wat we allemaal gedaan hadden. Er werd veel gelachen en verlangend gezucht bij mijn verhalen over de massages en behandelingen en Roos en Mel wilden mijn nagels zien en de huid van mijn gezicht voelen. Bert kwam nog in actie door dat zogenaamd ook te willen, en toen hij mijn gezicht had gevoeld, verloor hij zogenaamd per ongeluk op zijn komische manier zijn evenwicht en zoende hij me bijna op mijn mond. Hij deed het op een grappige manier en we moesten allemaal om hem lachen, ik ook. Het was een fijn gevoel dat hij ondanks dat hij het nu naar alle waarschijnlijkheid wist over Cees nog steeds net zo met me omging als vroeger.
Na een uur of anderhalf, toen we alles een beetje verteld hadden en de taart zo goed als op was, kwam Gio overeind om op te ruimen. Hij nam alle bordjes mee, schonk voor wie wilde nog wat te drinken in en zette schalen chips neer. Toen hij klaar was, wenste hij ons veel plezier en verdween met onze tassen een andere kamer in. Waarschijnlijk deed hij dat bewust, om me wat tijd alleen te gunnen met mijn vrienden. Dat waardeerde ik, maar toen hij niet terugkwam en ik hem in de slaapkamer hoorde toen ik onderweg naar de keuken was, ging ik hem toch even achterna. Ik ging de slaapkamer in, draafde naar hem toe en sloeg mijn armen om hem heen, nog steeds half in extase door de afgelopen dagen en vandaag. Ik was vrolijk en druk en bedankte hem nog tig keer voor ik weer terugging naar de anderen en ik Gio weer met rust liet.
Toen ik me weer bij de anderen in de kamer had gevoegd, praatten we verder over van alles en nog wat. Mel gaf me de laatste nieuwtjes van de gang van zaken op school en Bert vertelde over de meest recente ontwikkelingen en relatieperikelen in de club. Zoals altijd maakte hij er veel grootse armgebaren bij en Bobby lag in een deuk om hem en de manier waarop hij het vertelde, en de rest met hem. Verder deelde ik mijn gedachten met hen over mijn idee om naar studies SPH of SPW te gaan kijken en tot mijn opluchting vonden ze dat allemaal een goed idee. Ze waren het er over eens dat het bij me paste en dat ik er geschikt voor zou zijn. Roos klopte de hele tijd trots op mijn rug en Joey zei wel tig keer dat hij het een goed idee vond omdat ik hem altijd zo goed kon helpen als hij ergens mee zat. Door het feit dat de anderen zich in mijn idee konden vinden en me erin steunden, werd ik zo mogelijk nog vrolijker van hen dan ik eerder die avond al geweest was.
Door al die positieve, vrolijke onderwerpen was de sfeer in de kamer gemoedelijk en relaxed. Ondanks het feit dat iedereen wist wat er gebeurd was, hielden we dat ook zo. Ze wisten allemaal hoe of wat, waarom Gio me meegenomen had naar het resort en wat mijn depressie daarvoor had veroorzaakt, maar niemand begon met zoveel woorden over de slechte dingen die er de laatste tijd gebeurd waren. Alleen Roos vroeg na verloop van tijd even hoe ik me nu voelde en toen keek iedereen even in stilte mijn kant op, maar toen ik eerlijk en rustig zei dat het nu veel beter ging, dat het had geholpen wat ze allemaal voor me gedaan hadden, verkwam dat dat de leuke sfeer om zou slaan in een negatieve. Ik reageerde rustig, Bert maakte een grapje om de lichte spanning te breken en dankzij het feit dat iedereen om hem moest lachen, konden we weer verder kletsen in diezelfde fijne sfeer als tevoren.
Zo kwam de avond bleef verlopen in die gemoedelijke sfeer zonder dat de stemming ergens door bedorven werd. Na verloop van tijd hadden we alle algemene dingen wel besproken en begonnen er een beetje tweetallen te ontstaan: Melanie en Roos raakten met elkaar aan de praat over iets wat met school te maken had en Bob en Bert bespraken iets over iemand die ze allebei kenden uit de club. Ik luisterde naar Roos en Mel en keek zo nu en dan naar Joey, die aan de schaafplek op zijn wang frunnikte en naar Mel keek terwijl ze tegen Roos praatte. Ik had moest glimlachen om zijn interesse in haar, in eerste instantie, maar toen, door de aanblik van zijn vingers die aan de schram op zijn jukbeen voelden, herinnerde ik me echter weer wat Bert eerder die avond gezegd had, over hun gehavende gezichten en ledematen. Ik verloor daardoor prompt mijn aandacht voor het gesprek van Roos en Mel en keek om naar Bert en Bobby: mijn blik viel op Bobby’s oog, dat donker en blauw was op de plek van zijn oogkas en een beetje paarsige kleuren vertoonde boven zijn ooglid. Gezien de ervaringen die ik inmiddels zelf met blauwe ogen had, vermoedde ik dat het een recente beschading moest zijn, een paar dagen oud, waarschijnlijk een stuk of twee, drie maximaal. Hetzelfde gold voor de schaafplek op Joey’s wang: de schrammen waren nog niet zo donker en pas zagen eruit of ze pas kort geleden waren dichtgegaan.
Ik wachtte even tot Bert uitgepraat was tegen Bob en draaide toen wat naar hen toe.
‘Hé, jongens,’ zei ik toen en ze keken allebei naar me om. ‘Wat hebben jullie nou eigenlijk uitgespookt? Dat jullie er zo gehavend uitzien?’
Bert grijnsde en hij veegde zijn mond af aan zijn mouw nadat hij een slok bier had genomen.
‘Wij vallen nog wel mee, wat gehavend betreft,’ zei hij. ‘Neem maar van mij aan dat de andere partij er erger aan toe is.’

met zijn alleen in de woonkamer door.

allen


Leuk stuk!

Ik zit te denken, ik weet niet meer precies wie Starla naar huis bracht en min of meer moet hebben geweten van het hele misbruk van Cees. Het zou misschien cool zijn om daar een spin-off van te schrijven. Je kan dit zo goed! Een soort, anti-held verhaal moet je geloofwaardig kunnen brengen. Nu is die persoon min of meer een boeman, maar zijn psyche zou je denk ik goed kunnen uitwerkn.

Anyhow, lekker stuk en ik ben benieuwd wie zij in elkaar hebben getimmerd

Ooooh. Ben benieuwd waar de jongens mee bezig zijn geweest!
Weinig op aan te merken, goed stuk. Maakt nieuwsgierig. En zo fijn om te lezen dat Starla zich weer goed voelt.

Liefs!

Ik denk dat ze Cees in elkaar hebben getimmerd! Lees ook nog mee, supergoed geschreven allemaal (:

wie is de andere partij? (a)

Heel erg bedankt voor alle leuke reacties! Superleuk om te zien dat er nog zoveel mensen meelezen en het leuk vinden, dank voor de opsteker

___________________________________________________

Ik keek hem aan. ‘De andere partij?’
Bert knikte. Hij zette zijn biertje weg en leunde achterover, zodat hij de ruimte had zijn hand in zijn broekzak te steken. Hij worstelde even om iets te pakken te krijgen, haalde toen zijn telefoon tevoorschijn en begon er iets in op te zoeken.
‘Ik moet mijn excuses aanbieden voor mezelf,’ zei hij. ‘Ik heb me niet echt netjes gedragen, maar ik kan er nooit zo goed tegen als mensen van die dingen flikken zoals hij gedaan heeft. En de anderen… nou ja, je ziet het vanzelf wel.’ Hij gaf me zijn telefoon en wees naar een play-knopje op het scherm.
‘Hier op drukken,’ zei hij. ‘Let niet op de kwaliteit: Floris heeft het gefilmd en inmiddels is gebleken dat hij absoluut geen cameraman moet worden, dus het beeld is niet echt stabiel, maar als je goed kijkt kun je het wel goed zien. Hiermee kun je het uitvergroten naar volledig scherm.’
Ik keek naar hem op. Mijn ogen gingen even heen en weer over zijn gezicht.
‘Floris?’ vroeg ik.
Bert knikte. ‘Ja. Kijk maar, dan zie je het vanzelf.’
Ik keek hem nog even aan, maar toen wendde ik mijn blik af. Ik richtte me op de telefoon en concentreerde me op het scherm. Even keek ik ernaar, maar toen bracht ik mijn duim naar het symbooltje en drukte op ‘play’.
Het zwarte schermpje op Berts telefoon laadde even en kwam toen plotseling tot leven. Het veranderde in een bewegend beeld, met veel kleuren en vormen die kriskras door elkaar liepen. In eerste instantie moest ik even goed kijken voor ik kon onderscheiden wat ik zag: het beeld werd inderdaad nogal bewogen en er rommelde iemand hoorbaar met de camera, maar toen er werd scherpgesteld, kon ik de omtrekken van de ruimte die gefilmd werd onderscheiden. Ik zag een bar, een houten bar met oude reclame en drankflessen langs de achterwand, in een grote ruimte met loungestoelen en tafeltjes die me erg bekend voorkwamen. Om de bar heen zaten mensen en erachter stond een lange, kale barman met een grote snor iets voor iemand in te schenken. Barman. Ze waren in de club. Ergens in de namiddag, schijnbaar: er klonk nog geen harde muziek, het was nog niet druk en het licht dat naar binnen viel was duidelijk nog van het zonlicht van buiten afkomstig.
In eerste instantie gebeurde er vrij weinig op het beeld. De mensen aan de bar praatten hier en daar wat met elkaar en er werden drankjes geserveerd en opgedronken. Toen, echter, na een paar seconden, verschenen er mensen voor het oog van de camera. Ze kwamen vanuit de richting van de cameraman, van Floris dus, als ik Bert moest geloven, en liepen met zijn drieën richting de bar. Ondanks het feit dat ze met hun rug naar de camera toegekeerd liepen, herkende ik de ruggen van Bert en Bobby aan de linkerkant. Rechts naast hen liep Joey: ik zag dat hij even omkeek naar de camera toen hij in het beeld verschenen was voor hij snel met de anderen meeliep naar de bar.
In eerste instantie begreep ik niet direct waar ze heen gingen en waarom ze dit opgenomen hadden. De jongens liepen verder en Bert ging naast een andere klant op een kruk aan de bar zitten. Joey schoof naast hem aan en Bobby nam plaats aan de andere kant van de andere klant. Even gebeurde er niets en begreep ik niet de bedoeling was, maar toen zoomde Floris in. Pas toen herkende ik de brede rug, het postuur en het lange, blonde haar van degene die tussen hen in zat. Het was Cees.
Er trok even een vreemd gevoel door mijn ledematen toen ik hem daar zag zitten, zelfs van deze afstand. Ook als ik hem van veraf op beeld zag, was ik nog bang voor hem, banger dan dat ik boos op hem was. Ik slikte en merkte dat Bert mijn gezicht in de gaten hield, maar ik keek niet naar hem op. Ik had mijn blik niet eens van het scherm kunnen afwenden als ik wilde. Zoals altijd als ik met Cees geconfronteerd werd, had ik nergens anders aandacht meer voor dan voor hem en het gevoel in mijn lichaam dat hij veroorzaakte.
Intussen, op beeld, was Floris schijnbaar overeind gekomen, want de camera kwam in beweging. Hij verschoof wat opzij, zodat hij de mensen aan de bar nu half van opzij in plaats van volledig van achteren filmde, en opnieuw werd er ingezoomd, nu in zoverre dat ik de gezichten van de jongens aan de bar kon onderscheiden. Ik zag Bobby strak voor zich uitkijken, Bert tikte verbeten met een bierviltje op de bar en Joey wierp af en toe een blik richting Cees. Cees zelf zat een beetje wezenloos voor zich uit te staren met een glas bourbon in zijn handen. Hij zag er niet zo goed uit: hij had donkere kringen onder zijn ogen en op zijn gezicht tekenden zich littekens af, sporen van zijn aanvaring met Gio bij het restaurant. Hij leek er niet helemaal bij te zijn met zijn gedachten en wekte de indruk zo afwezig te zijn dat hij niet eens doorhad dat hij gezelschap had gekregen, laat staan van wie.
In de tussentijd had Bert inmiddels een drankje besteld bij Barman, god weet waarom. Hij en de andere jongens bleven bewegingloos op hun kruk zitten en wachtten allemaal zwijgend tot Bert zijn drankje had gekregen. Ook toen Barman zijn glas naar Bert toeschoof en Bert hem bedankte en betaalde, keek Cees nog niet naar hem opzij. Hij had nog altijd niet door wie er naast hem zaten.
Lang duurde dat echter niet meer, want toen Barman weer verdwenen was, nam Bert eerst een slok van zijn drankje. Hij zette het glas weer neer en veegde zijn mond vervolgens af aan zijn mouw, zoals hij altijd deed. Toen draaide hij zijn hoofd richting Cees.
‘Hé, Cees,’ zei hij toen uit het niets. ‘Zeg eens: heb jij onlangs een gehoorbeschadiging of iets in die richting opgelopen waar we niets vanaf weten?’
Cees reageerde in eerste instantie niet direct. Hij bleef even voor zich uit kijken vanaf zijn barkruk, zonder te bewegen, terwijl de aanwezigheid in zijn ogen wat terugkwam. Het was alsof hij probeerde terug te halen of Bert het wel echt tegen hem had gehad, maar toen hij zich leek te realiseren dat hij het wel degelijk goed gehoord moest hebben, keek hij naar Bert opzij.
‘Heb je het tegen mij?’ vroeg hij.
Bert gebaarde met zijn glas zijn kant op en knikte.
‘Tegen jou, ja,’ zei hij. ‘Hoor jij niet zo goed?’
Cees leek hem niet helemaal te kunnen volgen. Hij keek Bert een paar seconden aan, maar toen fronste hij zijn wenkbrauwen.
‘Jawel,’ zei hij. ‘Hoe kom je daarbij?’
Bert haalde zijn schouders op en nam een slok van zijn drankje.
‘No reason,’ zei hij en hij leunde met zijn elleboog op de bar. ‘Dan vraag ik me af wat het dan wel is. Spreek je dan misschien niet zo goed Nederlands? Is dat het dan?’
De frons in Cees’ voorhoofd werd dieper. Hij keek nog even naar Bert, maar wierp toen een blik naar zijn andere kant. Pas toen, toen hij opzij keek om te controleren of er rechts niemand naast hem zat die wel begreep wat Bert bedoelde, zag hij Bobby echter zitten. Zijn blik bleef even op Bob rusten, die nog altijd donker voor zich uitkeek, en gleed vervolgens door naar Joey, die hem met een vreemde uitdrukking op zijn gezicht aankeek. Ik vroeg me af of hij op dat moment al doorhad dat ze allemaal in het complot zaten, maar het leek me niet geheel onwaarschijnlijk.
Cees liet zich echter niet zomaar kennen. Met nog steeds die frons in zijn voorhoofd keek hij weer om naar Bert.
‘Wat wil je, man?’ vroeg hij toen duidelijk was dat Bert het wel degelijk tegen hem had. ‘Waar heb je het in godsnaam over?’
Bert draaide wat met zijn glas en keek hem aan.
‘Dat weet je heel goed,’ zei hij. ‘Net zo goed als Starla het weet. Daarom vroeg ik me af of je een gehoorbeschadiging of iets in die richting hebt, zie je. Gezien het me sterk lijkt dat zelfs een primaat als jij niet begrijpt wat ‘nee’ betekent.’
Ik zag dat er nu iets bij Cees begon te dagen. Het doel van de hele missie van de jongens leek plotseling tot hem door te dringen en toen dat gebeurde, veranderde iets in zijn houding. Zijn blik werd wat donkerder en zijn wenkbrauwen trokken nog verder naar elkaar toe
Hij ging wat rechterop zitten.
‘Rot op, man,’ zei hij. ‘Je lult uit je nek. Ik weet echt niet waar je het over hebt.’
Bert leek zijn ontwijkende gedrag toen echter ineens zat te worden: er veranderde iets in zijn gezicht en het volgende moment zette hij zijn glas dat Barman hem had gegeven ineens met een klap vlak op de bar neer, nog geen decimeter van Cees’ hand vandaan.
‘Over het feit dat jij een smeerlap bent die meisjes verkracht, oetlul,’ zei hij kwaad. Zijn stem was hard en ik zag dat er mensen in de omgeving opkeken. Met hen was ook Barman, die ophield met het poetsen van het glas waar hij mee bezig was geweest.
Er viel een stilte na die laatste woorden van Bert. Cees’ merkte de stilte op en zijn blik gleed even langs de mensen om hen heen, alsof hij de schade opnam, zijn kansen inschatte. Toen hij leek te besluiten dat hij dit niet kon winnen, kwam hij overeind en pakte hij zonder te kijken wat hij deed zijn jas van de kruk.
‘Bullshit,’ zei hij, terwijl hij zijn jas begon aan te trekken. ‘Je moet je laten nakijken, man.’
Hij wilde weglopen, maar Bobby schoot overeind en blokkeerde hem toen hij langs hen heen probeerde te komen. Joey volgde zijn voorbeeld en samen versperden ze Cees de weg voor hij nog een stap had kunnen zetten.
Ook Bert ging tegenover hem staan.
‘Ik moet me laten nakijken?’ vroeg hij. ‘Jij neemt iemand die je hebt gedrogeerd mee naar de plee, pakt haar daar vervolgens zonder iets om je lul te doen en als dan blijkt dat ze zwanger van je is, sla je haar zodanig te barsten dat ze met een hersenschudding in het ziekenhuis eindigt, en dan moet ík me laten nakijken? Heb ik iets gemist?’
Cees was blijven staan. Hij had geen andere keus, gezien Bobby en Joey hem niet doorlieten, maar nog altijd probeerde hij de illusie te wekken dat hij degene was die de controle had, dat hij kon doen wat hij wilde, dat hij ieder moment weg kon gaan als hij daarvoor zou kiezen. Hij ritste dan ook demonstratief zijn jas dicht.
‘Blijkbaar heb je dat, ja,’ zei hij. ‘Dat sommige meiden zelf stomme fouten maken en dan met een zielig verhaal komen om zichzelf vrij te pleiten als ze met hun neus op de feiten worden gedrukt, bijvoorbeeld. En dat jij achterlijk bent dat je de fantastische verhalen gelooft als je weet dat zo’n kind een de grootste slet van de hele tent is en ze zich door iedereen die zin heeft laat pakken.’
Ik zag dat Bobby een aanvallende beweging maakte, maar Joey wist hem net op tijd tegen te houden. Ook Berts ogen waren groter geworden: zelfs op het middelgrote beeld van de telefoon, zag ik een soort krankzinnige schittering in zijn ogen.
‘Is dat zo?’ vroeg hij.
Cees knikte.
‘Ja, dat is zo, ja,’ zei hij.
Nog even keken hij en Bert elkaar aan. Ze bewogen niet en hun blikken waren bij allebei onafgebroken op de ander gericht. Naast hen keek Bobby met zijn handen tot vuisten gebald naar Cees, nu half geblokkeerd door Joey, die een tikje nerveus van de één naar de ander keek en nog altijd tussen Cees en de uitgang in stond. Ze zwegen allemaal en nog even gebeurde er niets, tot Berts hand zich strakker om zijn glas sloot. Ik zag dat zijn knokkels wit werden en toen gebeurde alles ineens heel snel.
Voor iemand wist wat er gebeurde, schoot Berts hand met een ferme, onverwachte ruk naar voren. Hij zwaaide zijn hand door de lucht en het glas erin flitste opzij onder het licht van de lampjes bovenin de bar. Ik hoorde een kreet en het geluid van brekend glas klonk door de boxjes van de telefoon toen hij het glas nog geen seconde later met een ontzaggelijke klap op Cees’ hoofd kapot sloeg.

Tien punten voor mij, ik had het goed!
Wauw, jongens, misschien een beetje grof; maar goed bezig zo! Eindelijk heeft Starla mensen die achter haar staan (:

Heel goed stuk!

Oh damn. Ooooh. Ik weet niet of het wel zo slim is om hem in elkaar te slaan, maar ooooh. He had it coming.

‘Zeg eens: heb jij onlangs een gehoorbeschadiging of iets in die richting opgelopen waar we niets vanaf weten?’

Dit vind ik geniaal, dat hij daarmee begint. Zo nonchalant. Zoals altijd weer is je dialoog fantastisch. Ik ben jaloooooeeers. :'D

Ik weet niet meer zo goed wie Floris is. Starla lijkt zo verrast te reageren op dat hij de cameraman is, komt dat speciaal ergens door?

Liefs!

Floris was die eikel met die bril, volgens mij. Degene die een soort van heeft gezegd dat het Starla's eigen schuld is, dacht ik. Maar Jeetje kan dat vast nog beter uitleggen (:

Dank jullie wel voor de superleuke reacties! Bijna goed, Jack is de jongen met de sportauto waarmee Starla in de garage bij Joey een discussie had over Cees, maar Floris is die chagrijnige zuurpruimenvriend van Bobby, die haar op een gegeven moment op school aanspreekt/aanvalt over haar zwangerschap/relatiebreuk met Bobby, als Star hem en Bob met Mel tegenkomt op school, vlak voordat Mel zich verlult en Bob en Floris daardoor gelijk weten wat er met Cees is gebeurd. Rings a bell?

Yes, does ring a bell. Dank je. :)

Wanneer komt het volgende stuk? *hoopvol*