Online Verhalen

Ha, die bedoelde ik ja! Ik verwoordde het alleen niet zo goed (:

Ik zie een verhaal met Jack in de hoofdrol nog steeds wel zitten.

Lekker stuk Jeetje, maar dat had ik volgens mij al gezegd

Ja dat vind ik ook altijd nog een aantrekkelijk idee Masterbreel, overigens niet alleen voor dit verhaal maar ook over het verhaal van Skey/Talitha in de fantasyhoek. Ga ik toch nog eens over nadenken en bedankt voor alle leuke reacties allemaal, doet me echt goed!

________________________________________________________________________________

Cees greep naar zijn hoofd toen de scherven over hem heen uiteen vielen. Hij vloekte en wankelde achteruit, maar Joey liet hem er niet langs. Hij gaf hem een harde duw terug naar het midden en toen Cees bijna tegen Bobby opbotste, dook die bovenop hem. Ook Bert en Joey sprongen naar voren en het volgende moment stortten ze zich alle drie als één man op Cees.
In één keer was er overal rumoer. Er werden dingen over en weer gebruld en ik zag vuisten door de lucht schieten. Er klonk een knal toen er een barkruk omviel en ik zag dat Barman zich langs de mensen bij de opening bij de bar heen richting het vechtende viertal probeerde te wringen. Hij was nog niet eens halverwege toen er een brul klonk en er voor de bar temidden van de kluwen ledematen iemand op de grond viel: ik herkende de gestalte van Cees en zag Bobby en Joey ergens tegenaan schoppen terwijl Berts vuisten door de lucht vlogen.
‘Als je het nog één keer waagt!’ hoorde ik Berts stem krakerig door de telefoon roepen. ‘Als je het waagt nog zo over haar te praten, als je waagt ooit nog bij haar in de buurt te komen, dan pakken we je! We breken je hele huis af, steken je auto in de hens, we zullen iedereen die je kent vertellen wat je geflikt hebt en we komen met twintig man langs om je in elkaar te rammen. Begrijp je dat? We slopen jou en je hele leven als je ooit nog waagt bij haar in de buurt te komen!’ Hij haalde uit en zijn vuist raakte Cees tegen de zijkant van zijn gezicht. Cees viel weer op de grond en rolde op zijn zij, zijn arm beschermend voor zijn gezicht opheffend terwijl hij met de andere probeerde Bert bij zich weg te duwen. Hij schopte naar Bob en Joey en gaf zich niet gewonnen, maar ondanks dat werd hij aardig in de pan gehakt. De klappen die hem troffen waren raak en hard en degene die hij de jongens terug wist te geven, waren schaars en al lang niet meer effectief genoeg om indruk te maken.
Er werd pas ingegrepen toen Barman een paar seconden later tussenbeide wist te komen. Hij greep Bobby bij zijn arm en trok hem met behulp van wat omstanders bij Cees uit de buurt, net als Joey. Zij lieten zich door de anderen achteruit trekken, zij het onder licht protest in Bobby’s geval, maar Bert was ziedend. Hij rukte ruw zijn arm los toen een jongen hem bij Cees uit de buurt probeerde te trekken en hij keek woest naar hem om terwijl hij Cees vasthield aan zijn kraag.
‘Rot op,’ snauwde hij tegen de jongen die probeerde hem bij zijn arm te grijpen. ‘Bemoei je er niet mee, verdomme.’ De jongen hief ontwapenend zijn handen op en liet hem los, en Bert rukte kwaad zijn arm uit zijn greep en wendde zich weer tot Cees. Hij wilde opnieuw naar hem uithalen, maar opnieuw werd zijn arm midden in de lucht tegengehouden toen een hand zich om zijn pols sloot. Berts gezicht vertrok en hij gaf een ferme ruk aan zijn arm.
‘Ik zei, laat me los, verdomme,’ snauwde hij. ‘Laat me los of-’ Op dat moment keek hij echter om en toen zag hij dat Barman degene was die hem nu bij zijn arm gegrepen had. Ik zag dat hij de neiging onderdrukte nog een keer een ruk aan zijn arm te geven nu hij met Barman en niet meer gewoon met een andere clubganger te maken had en hij hield zijn hand stil in de lucht. Hij keek kwaad, maar Barman keek onbewogen naar hem terug.
‘Laat hem los, Bert,’ zei hij. ‘Nu, alsjeblieft.’
Bert keek hem donker aan, zwijgend. Zijn blik was nog steeds woedend en ik zag dat hij zijn beheersing probeerde terug te vinden om te kunnen doen wat Barman zei. Het duurde even, maar na een paar lange seconden liet hij toch zijn hand omlaag zakken. Hij liet Cees los en duwde hem ruw bij zich vandaan. Toen trok hij zijn hand los uit Barmans greep.
‘Best,’ zei hij. ‘Als je maar weet met wat voor tuig je in je tent toelaat als je hem aan je bar laat zitten. Heb je niet gehoord wat ik zei?’
Barman knikte. ‘Ik heb gehoord wat je zei, maar zolang er niets officieel is, gaan we niet met z’n alleen iemand in elkaar rossen die rustig iets aan de bar zit te drinken. Ga maar naar buiten om af te koelen en blijf daar maar voor de rest van de dag. Ik wil jullie vandaag even niet meer binnen zien. Begrijp je dat? Volgende week mag je het opnieuw proberen.’
Bert keek hem aan.
‘Best, joh,’ zei hij. ‘Het is jouw tent die naar de gallemiezen gaat. Wat jij wilt.’ Hij trok met een ruw gebaar zijn kleding recht en draaide zijn hoofd om naar Cees. Die had zichzelf inmiddels half overeind gehesen aan de bar en zag er vreselijk uit: zijn haar zat door de war, er zat een scheur in zijn shirt en in zijn lip en hij had allemaal bloedende plekken in zijn gezicht. In combinatie met de oudere plekken die Gio hem had bezorgd, zag hij eruit of hij ergens door overreden was.
Bert keek hem pissig aan.
‘Probeer het nog eens,’ zei hij. ‘Probeer het nog eens en ik ram een fles in je gezicht die ik eerst te barsten heb geslagen op je hoofd. We pakken je terug. Blijf bij haar uit de buurt.’
Toen draaide hij zich om. Hij wierp nog een blik richting Barman en liep vervolgens langs hem heen naar de uitgang van de club. Bobby keek donker naar Cees terwijl hij hem volgde en ook Joey kwam achter hem aan, met rode wangen en een bloedende wond op zijn jukbeen.
Terwijl de jongens richting de uitgang verdwenen, bleef Cees achter bij de bar. Hij hees zich overeind en zijn gezicht vertrok toen hij met de rug van zijn hand over zijn gezicht wreef. Er zat bloed aan zijn hand toen hij de bar ermee vastpakte en moeizaam hees hij zich weer op zijn voeten. Hij maakte aanstalten achter de vier aan te lopen, waarschijnlijk in de verkerend in de veronderstelling dat hij ook bij ‘jullie’ hoorde, maar Barman hield hem tegen.

Ja laat Cees zitten, wat voor zever is dat nu? Ugh. Sommige mensen hebben ogen nodig.
Oké, leuk weer! :p

Die Barman gaat ook nog een flink woordje wisselen met Cees zeker ?:P

Omdat mijn telefoon me weer had uitgelogt, was ik in de waan dat je al 2 maanden niks geplaatst had
Nu dus even bijgelezen, en ik vind het helemaal geweldig! Weer lekker die spanning erin

Sorry voor de late reactie allemaal! Wat gedoe met huisdieren en dierenartsen hier dus was ff druk pff.

____________________________________________________________________________________

‘Blijf jij maar even hier tot ze weg zijn,’ zei hij. ‘Ik zit er niet op te wachten zo een lijkwagen voor je te moeten bestellen. Ga je maar even opknappen op de wc tot ze weg zijn.’
Cees keek hem aan, maar toen hij zich leek te realiseren dat Barman het meende, knikte hij. Hij veegde het bloed aan zijn hand af aan zijn broek en zette koers naar de wc’s, in elkaar gekrompen en mank lopend omdat hij zijn been probeerde te ontlasten.
Toen begon de camera te bewegen, waarschijnlijk omdat Floris ook in beweging kwam. Ik vermoedde dat hij de telefoon uit wilde zetten om de rest achterna te gaan, maar hij bedacht zich blijkbaar plotseling toen er iets anders gebeurde: de camera schoot weer omhoog en ik zag Barman verderop in beweging kwam. Hij had een barkruk overeind gezet en keek Cees na, maar toen begon hij achter hem aan te lopen. Hij haalde hem en in en eenmaal naast hem sloeg hij zijn arm om zijn schouder, net wat te stevig om vriendschappelijk te zijn. Cees keek opzij en Barman plukte even aan zijn snor terwijl hij met hem meeliep naar de toiletten.
‘Luister, Cees,’ zei hij op zachtere toon. ‘Ik weet niet wat er waar is van wat hij zegt, maar als ik erachter kom dat het waar is of er nog een keer zoiets gebeurd, dan ben ik er niet meer om je te beschermen. Als het waar is, mag je van mij onder de grond en dan laat ik ze daar met alle liefde voor zorgen. Begrijp je dat?’
Cees bleef staan en keek naar hem opzij.
‘Wie zegt dat-’ begon hij, maar Barman hief zijn hand op.
‘Hij,’ zei hij. ’Dat zegt hij. En hij mag de wijsheid dan niet in pacht hebben, maar waar rook is, is meestal vuur. Weet dus dat ik je in de gaten houd als je hier bent. En weet dat ik degene zal zijn die hem de flessen aangeeft waarmee hij je wil bewerken als hij gelijk heeft. Je houdt je handen thuis als je hier bent, en ook buiten, als je niet hier bent. Als je niet aan je trekken komt, ga je maar naar de hoeren. Begrijp je dat?’
Cees stond nog altijd stil en keek hem aan, met een blik in zijn ogen die ik niet kon peilen op het scherm van de telefoon. Barman keek echter onbewogen terug en toen Cees niet protesteerde, knikte hij. Hij klopte hem op zijn schouder.
‘Goed,’ zei hij. ‘Fijn dat dat duidelijk is. Ga maar verder. Als je weg kunt, wil ik jou hier ook tot volgende week niet zien. Weet je, maak er maar een maand van. Voor het geval dat.’ Nog één keer gaf hij hem een klop op zijn schouder, ook weer net iets te hard en te ruw om vriendelijk te zijn, en toen, zonder verder nog iets te zeggen, liet hij hem los. Hij draaide zich om en liep zonder Cees nog een blik waardig te keuren terug naar de bar.
Cees keek hem nog even na, maar toen draaide hij zich ook weer om om zijn weg naar de toiletten te vervolgen. Nadat hij verder was gelopen en door de deur naar de toiletten uit het zicht was verdwenen, werd de camera plotseling heftig bewogen. Het beeld wiebelde, er klonk een rammelend geluid en er klikte iets. Ik hoorde voetstappen, het beeld werd zwart en toen kwam het filmpje tot een einde.
Om me heen was het stil toen het geluid van de telefoon wegviel. Met grote ogen keek ik op. De jongens keken allemaal mijn kant op en ook Mel en Roos keken naar me, waarschijnlijk afgeleid van hun gesprek door de geluiden van het filmpje.
Ik schudde mijn hoofd een beetje.
‘Mijn god,’ zei ik tegen Bert en de anderen. ‘Dat hadden jullie niet moeten doen.’
Bert maakte een gebaar met zijn hand. ‘Ach.’
Maar ik schudde mijn hoofd weer en keek naar de telefoon.
‘Nee, echt,’ zei ik. ‘Jullie hadden wel gewond kunnen raken. Nog meer dan nu, bedoel ik.
Bert glimlachte. ‘Dat valt wel mee. Tegen drie gasten van gemiddeld zeventig kilo per stuk heeft hij niet zoveel praatjes als tegen een meisje van vijftig kilo dat twee koppen kleiner is.’
Ik slikte. Met grote ogen keek ik naar de telefoon en drukte nog weer op play, zodat het filmpje nog een keer begon te spelen. Ontsteld schudde ik mijn hoofd wat.
‘Mijn god,’ zei ik weer, nog steeds van mijn stuk gebracht. ‘Hoe… wanneer… ik bedoel, hadden jullie dit gepland?’
Bert pakte zijn bierflesje weer op. ‘Niet echt. We hadden eigenlijk gewoon met Bobby in de club afgesproken, die avond, omdat je vriend hem en je zus gebeld had om te vragen of ze wat vrienden uit wilden nodigen voor een verrassingsavond en Bob ons wilde vragen. Wij wisten nog van niets, dus toen Bobby vertelde dat je nieuwe vriend een leuke avond wilde organiseren om je uit je praktische depressie te trekken, moest hij ons natuurlijk vertellen waar die depressie vandaan kwam.’
Bobby knikte.
‘En dat wist ik weer van Giovanni,’ zei hij. ‘Toen je ineens niet op school kwam, maakten Melanie en ik ons zorgen, dus we hebben je honderd keer gebeld, maar we kregen je niet te pakken. Tot Giovanni op een gegeven moment opnam om met ons te praten. Hij vertelde wat er gebeurd was en dat het niet goed met je ging, maar dat hij je in de gaten hield. Een dag later belde hij me terug om te vragen of ik mee wilde doen aan die avond hier.’
‘En toen wij net een biertje zaten te drinken in de club terwijl we dat aan het bespreken waren, kwam Cees ineens binnen zetten,’ vulde Bert aan. ‘Al aardig gehavend, maar nog niet gehavend genoeg. Dus toen keken we elkaar aan en meer was er eigenlijk niet voor nodig. We wilden het graag voor je vastleggen en omdat Floris te beroerd was om mee te doen, vonden we dat hij het hele gebeuren wel voor ons op kon nemen om nog een beetje solidair te zijn.’ Hij veegde zijn mond af aan zijn mouw. ‘Maar goed, de moraal van het verhaal: ik hoop dat die hufter ervan geleerd heeft. Met het voorwerk dat je vriend al gedaan had en dat van ons erbij zal hij het hopelijk zodanig lang voelen dat hij het wel uit zijn hoofd laat ooit nog bij je in de buurt te komen. Ik denk dat hij je wel met rust laat. Ik heb hem vriendelijk verzorgd van nu af aan een blokje om te lopen als hij je tegenkomt en ik ga ervan uit dat hij dat zal doen. En Barman weet het en wij weten het, dus hij wordt aardig in de gaten gehouden.’
Ik gaf hem zijn telefoon terug. ‘En wat als hij naar de politie gaat?’

Nice stuk!

Die laatste vraag is key natuurlijk, er is zelfs filmmateriaal en wraak is nog altijd niet opgenomen in ons wetboek..

Wauw, heftig allemaal, en super spannend. Paar kleine woordjes of leestekens vergeten, maar dat haal je er zelf waarschijnlijk nog wel uit (:

Wat is het al lang geleden Jeetje

Sorry sorry sorry lieve mensen, vreselijk druk hier met vanalles en nog wat, excuses voor de late reactie! Doe er snel weer een stukje bij, hopelijk vergeven jullie me het lange wachten :-O

______________________________________________________________________________________

Bart glimlachte een stak zijn telefoon weer in zijn zak. ‘Dan moet hij dat vooral doen. Dan kunnen wij gelijk eens haarfijn aan de politie vertellen wat hij geflikt heeft dat we vonden dat hij dit verdiend had. Hij denkt wel twee keer na voor hij dat doet.’
Ik wendde mijn blik weer af en keek even voor me uit. Ik realiseerde me dat hij gelijk had. Cees zou zichzelf verraden als hij de jongens aan zou geven. Gezien de manier waarop hij op mij en op hen gereageerd had toen het gedreigd had uit te komen wat hij had gedaan, wilde hij dat koste wat kost voorkomen.
Toen ik dat besefte, maakte een vreemd gevoel zich van me meester. Langzaamaan drong het tot me door wat het zou betekenen, als het waar zou zijn wat Bert zei. Als het echt zo was, als Cees me zou ontwijken uit angst voor represailles van Gio en Bert en de anderen, dan was het voorbij. Natuurlijk, ik zou nooit vergeten wat hij gedaan had en ik zou er nog altijd aan herinnerd worden als ik hem ergens tegenkwam, maar hij zou me niets meer doen. Hij zou me met rust laten. Het zou voorbij zijn.
Ondanks het feit dat ik niet zo goed wist hoe ik moest denken over wat Bert en de rest gedaan hadden, bracht dat besef een enorm gevoel van opluchting met zich mee. Ik schudde mijn hoofd nog een keer en streek met mijn handen over mijn gezicht.
‘Jezus,’ zei ik toen. ‘Nou… bedankt dan maar, denk ik. Ik weet niet wat ik moet zeggen, behalve… nou ja, dank je. Ik weet eerlijk gezegd niet hoe ik ooit anders van hem af had moeten komen en dat heeft me echt heel lang dwars gezeten. Dank jullie wel, voor… ja, jullie hulp, en steun. En dat jullie me geloven, ondanks wat… hij en andere mensen zeggen.’
Bert glimlachte. Hij sloeg een arm om me heen en woelde even door mijn haar.
‘Lieve Starla,’ zei hij. ‘Als je zou zeggen dat je een vliegende pony aan het einde van de regenboog had gevonden, zouden we je nog geloven. Weet je waarom?’
Ik keek naar hem terwijl hij een biertje van de grond pakte en het in mijn hand drukte. Hij pakte dat van hemzelf op, sloeg een arm om mijn schouders en gebaarde de rest ook zijn flesje op te heffen. Toen keek hij weer naar mij.
‘Omdat we je vrienden zijn,’ zei hij, en hij klonk zijn glas tegen dat van mij.

***

Die avond bleven we nog een hele tijd met zijn allen in de huiskamer zitten, pratend, lachend, drinkend en snoepend. Het was een heerlijke avond, de sfeer was super en iedereen had het naar zijn zin. Soms lachten we met zijn allen om iets, dan werden de gesprekken weer onder kleine groepjes uiteen. Melanie praatte bijvoorbeeld geanimeerd met Joey en Roos hoorde mij uit over de details van afgelopen weekend. Het was leuk om te zien hoe iedereen het naar zijn zin had en ik voelde me op mijn plek in hun aanwezigheid, gewoon relaxed, zonder druk, zoals vroeger, en nu ook zonder angst. Ik voelde me ergens toch wel erg opgelucht door het feit dat ik hopelijk van Cees af zou zijn dankzij wat de jongens hadden gedaan en daardoor kon ik eindelijk weer eens echt ontspannen. Zolang ik probeerde niet te denken aan wat er met mijn kindje was gebeurd, voelde ik me weer bijna even normaal.
Omdat het zo gezellig was, duurde het nog een hele tijd voor we besloten dat het wel genoeg was geweest voor vandaag en het tijd werd om naar huis te gaan. Het was al half twee toen Roos, als oudste en vooral verantwoordelijkste van de groep, voorstelde er langzaamaan een einde aan te breien om verdere overlast voor de buren te voorkomen. De anderen stemden in en Mel en Joey kwamen overeind om Roos en mij te helpen met alle schaaltjes en glazen naar de keuken brengen. Bert en Bobby rookten nog een sigaret op het balkon voor ze zouden vertrekken en toen gingen we met zijn allen naar beneden. Er werd veel omhelsd en gezoend voor iedereen langzaamaan in of op zijn auto of fiets stapte en vervolgens zijn eigen weg naar huis koos. Roos was de eerste die wegging: ze zwaaide naar ons vanuit het raam van haar auto en we zwaaiden haar na terwijl Melanie en Joey wat met elkaar kletsten. Toen stapten Bobby en Bert op de fiets en vertrokken in oostelijke richting en niet veel later volgde Joey, die naar ons zwaaide en toen de andere kant op de straat uit fietste. Mel bleef nog even achter: zij was met de nachtbus en gezien die maar één keer in het uur kwam, zou het nog even duren voor hij er zou zijn. We besloten samen alvast naar de halte te lopen zodat we nog even de tijd hadden om wat met elkaar te kletsen voor de bus zou komen.
Ik had gelijk een onderwerp dat ik aan wilde halen, want toen Joey wegfietste en Mel en ik tegengestelde richting door de wijk begonnen te lopen, zag ik dat Mel Joe nakeek terwijl hij van ons wegreed. De manier waarop ze dat deed, bevestigde wat ik eerder die avond al had gedacht toen ik ze herhaaldelijk met elkaar had zien praten: Mel en Joey vonden elkaar aardig. Erg aardig, welteverstaan.

Ik vergeef je Jeetje, maar laat ons alsjeblieft niet weer zolang wachten! :p

Echt he Yvankxx?!?!?!

Nou dit keer weer wat sneller dan, hopelijk precies op tijd

___________________________________________________________________________________________________

Terwijl we verder liepen keek Mel dan ook nog even Joey’s richting uit, maar toen ze merkte dat ik naar haar keek, draaide ze haar hoofd mijn kant op. Ze glimlachte even een beetje en haakte haar arm door die van mij.
‘Zo, vond je het een beetje leuk?’ vroeg ze terwijl we samen over de stoep de wijk door liepen.
Ik knikte terwijl ik met haar meeliep in het rustige, gemoedelijke tempo van mensen die alle tijd van de wereld hadden.
‘Geweldig,’ zei ik. ‘Een paar van de beste dagen van mijn leven met een fantastische afsluiting. Beter kan niet.’
‘Ja, toch?’
‘Ja. Ik vond het echt gezellig dat jullie er allemaal waren. Ik heb het echt heel erg leuk gehad.’ Ik keek even naar haar vanonder mijn wimpers. ‘En jij? Vond jij het een beetje leuk?’
Mel knikte. ‘Ja, ontzettend. Het was leuk om Roos weer eens te zien.’
Ik keek naar haar. ‘Ja, en met Joey kon je het ook wel goed vinden, of niet?’
In het licht van de straatlantaarns zag ik dat Mel een beetje rood werd. Ze streek even door haar haar en richtte haar blik op haar voeten.
‘Eh, ik weet het niet,’ hakkelde ze. ‘Leek dat zo?’
Ik knikte. ‘Ja, best wel. En volgens mij vond hij jou ook wel aardig.’
Ze keek wat onzeker mijn kant op. ‘Denk je dat?’
Ik glimlachte. ‘Ja. Ik ken Joey langer dan vandaag. En jou ook, trouwens.’
Mel wendde haar blik af en slaakte een zucht.
‘God, jij ziet ook alles,’ zei ze. ‘Goed, je hebt wel gelijk. Het is een leuke jongen. Alleen een beetje jong.’
Ik schudde mijn hoofd. ‘Nee, joh, hij wordt bijna zeventien. Dan is hij maar één jaar jonger dan jij.’ Ik stak mijn handen in mijn zakken en wierp een blik haar kant op. ‘Jullie zouden goed bij elkaar passen, denk ik. Het is heel lief. Een beetje onzeker, maar wel lief. Een beetje zoals jij, eigenlijk, maar dan mannelijk.’
Mel haalde haar schouders wat op.
‘Ja,’ zei ze. ‘Misschien wel.’
Ze klonk een beetje bedrukt, op de één of andere manier. Ik was er nog niet over uit of het kwam omdat ze het nu jammer vond dat ze Tennisboy had nu ze Joey had leren kennen of dat er iets anders aan de hand was, dus ik keek naar haar gezicht in een poging dat te achterhalen.
‘Maar ja, jij hebt Laurens natuurlijk, nu,’ zei ik. ‘Dat is ook goed, toch?’
Aan Mels gezicht zag ik dat ik het goede punt geraakt had. Haar gezicht werd zo mogelijk nog bedrukter en ze streek weer even op die wat onzekere manier met haar hand door haar haar.
‘Nou,’ zei ze. ‘Ik weet eigenlijk niet zo zeker of ik Laurens nog wel heb.’
Ik moest moeite doen om niet stil te gaan staan. Verbaasd keek ik haar aan.
‘Wat?’ vroeg ik. ‘Hoezo?’
Mel knikte wat. ‘Nou… het is al wat langer aan de gang, maar... Laurens… schijnbaar vindt hij het allemaal wat te lang duren.’
Ik fronste mijn wenkbrauwen wat.
‘Hoe bedoel je?’ vroeg ik.
Mel haalde haar schouders wat op en pielde aan een draadje aan haar handschoen.
‘Nou…’ zei ze. ‘Laurens wil nogal graag dat we… met elkaar naar bed gaan, en….’ Ze slikte. ‘Ik vond het lullig hem de hele tijd te laten wachten, dus we hadden soort van afgesproken, vanavond... Er is een feestje bij de tennisclub en daar zouden we eerst heengaan, en daarna zouden we naar zijn huis gaan, en… dan zou ik blijven slapen, snap je.’ Ze slikte even en door de nerveuze manier waarop ze dat deed kon ik het niet helpen hetzelfde te doen. Ik vond het vervelend te horen dat Laurens zo liep aan te dringen. Ik wilde niet dat hij Mel pushte, dat hij op die manier vervelend deed tegen haar. Ik wilde überhaupt niet dat iemand lullig deed tegen Mel, maar ik probeerde mijn mond nog even te houden. Mel vond het al lastig genoeg hierover te praten zonder dat ik haar ook nog ging lopen onderbreken, dus ik kon beter even wachten tot ze uitgepraat was.
Mel schraapte haar keel terwijl ze naast me verder liep en opnieuw streek ze door haar haar. ‘Maar goed, toen belde Roos dus voor jouw feestje en zei dat zij en Giovanni iets aan het organiseren waren omdat je in de put zat. Natuurlijk vroeg ze of ik ook wilde komen, en, nou ja, jij bent best belangrijk voor me, ik bedoel, ik ken je al tien jaar, dus ik zei tegen Laurens dat vanavond niet door zou gaan omdat ik naar jou zou gaan. Nou, toen werd hij nogal pissed. Hij zei… hij zei dat ik zonde van zijn tijd was en dat hij niet eeuwig op me ging zitten wachten, en…’
‘En wat?’
Mel slikte opnieuw en met glimmende ogen keek ze naar de grond. ‘En dat hij vanavond dan wel een ander meisje ging scoren als ik niet zou komen opdagen.’
Nu bleef ik wel staan. Mels woorden klonken hard in de stilte van de nacht en een gevoel van verontwaardiging maakte zich van me meester. Toen Mel ook bleef staan en ze naar me omkeek, trokken de pijn en het verdriet die ik op haar gezicht zag rechtstreeks door naar mijn eigen lichaam.
Ik balde mijn handen tot vuisten en schudde mijn hoofd.
‘Jezus, Mel,’ zei ik. ‘Wat een klootzak.’
Mel keek naar de grond en haalde haar schouders op. Ze frunnikte aan haar handschoen.
‘Ja, ik weet het niet,’ zei ze. ‘Misschien is het ook wel mijn eigen schuld. Moet ik gewoon niet zo’n mietje zijn. Ik bedoel, we gaan ook best al een tijdje met elkaar.’
Resoluut schudde ik mijn hoofd. Ik liep naar haar toe en pakte haar bij haar schouders.
‘Nee, Mel,’ zei ik. ‘Nee is nee en als hem dat niet bevalt, heeft hij pech. Gasten die dat zeggen, die je zo proberen te manipuleren, zijn de grootste klootzakken die er bestaan. Hij weet al dat je onzeker bent en dan doet hij ook nog eens zo tegen je. Dat gaat nergens over, Mel. Als hij om je gaf, zou hij zoiets nooit zeggen.’
Mel keek naar de grond. Ik zag dat haar ogen vochtig waren.
‘Ja, dat snap ik wel, ergens,’ zei ze. ‘Maar… het is stom, maar… ik dacht dat hij me echt leuk vond, weet je? Ik dacht dat hij, ik weet niet, echt van me hield. Ik…’ Haar ogen glommen. ‘Ik hield in ieder geval wel van hem, dacht ik.’
Haar stem brak een beetje en er trok een steek door mijn borst toen er en traan over haar wang gleed. Ik slikte, pakte haar vast en trok haar tegen me aan. Ik klemde haar stevig in mijn armen, hield haar vast en wiegde haar even heen en weer, streek over haar rug, terwijl Mel zachtjes tegen me aan snikte en ik probeerde mijn woede jegens Tennisboy te onderdrukken. God, ik kon die jongen wel iets aandoen. Wat dacht hij wel niet? Dat hij Mel even kon gebruiken en haar daarna weer kon dumpen? Nu hij dit gezegd had, nu hij zo met haar omging, was ik er van overtuigd dat hij dat gedaan had. Hij had gewacht tot hij haar in bed had gekregen en zodra dat hem gelukt was, had hij haar weer gedumpt. Mels eerste keer zou verpest zijn en ze zou daarna net zo neurotisch worden als ik was geweest omdat hij haar wijsgemaakt had dat jongens je alleen wilden als je met ze naar bed ging. Ik wilde niet dat dat haar ook zou overkomen.
Ik klopte Mel op haar rug. ‘Laat hem kletsen, Mel,’ zei ik. ‘Hij is het niet waard. Als hij zo tegen je praat, is hij je überhaupt niet waard. Het is goed dat je niet toegegeven hebt. Je kunt wel beter krijgen dan dat stuk verdriet.’
Ik liet haar los en Mel snifte wat. Ze wreef met haar handschoen onder haar ogen en keek even naar de uitgelopen mascara erop voor ze die afveegde aan haar broek.
‘Ja, dat weet ik wel, maar… ik moet er nu de hele tijd aan denken dat hij met een ander meisje ligt… en dan voel ik me zo…’ Haar gezicht betrok en ze gebaarde wat in de lucht. Ik klemde verbeten mijn kaken op elkaar, sloeg mijn arm om haar heen en liep weer met haar verder.
‘Nou en,’ zei ik. ‘Laat hem maar lekker gaan. Wees blij dat je niet je eerste keer verpest hebt met die lul. Je kunt wel wat beters krijgen dan hem.’
Mel knikte een beetje, maar toch zag ik dat ze pijn had. Ze was echt gekwetst door wat Tennisboy had gezegd. Ik slikte door de aanblik van haar gezicht en wendde mijn blik weer af. Even dacht ik aan wat ze net gezegd had, aan Tennisboys woorden, en toen aan de woorden van Martin, aan zijn gezicht toen hij zei dat de eerste keer altijd even pijn deed en dat geen enkele jongen mijn vriendje wilde zijn als ik niet met hem naar bed ging, en ik klemde mijn kaken op elkaar . Klootzak. Het had me vijf jaar gekost voor Gio aan mijn verstand had gekregen dat dat niet waar was. Vijf jaar. Door Martin en zijn grote bek.

Snel weer verder aub!!

Sorry voor de late reactie allemaal, erg druk gehad hier! Ik ben een beetje een plagiaat-paranoia-neuroot en omdat het verhaal op het einde loopt wil ik de laatste stukken graag in PM versturen naar geïnteresseerden die het nog lezen l aat het dus even weten als je het nog leest en je wilt een volgend stuk in je PM box, dan stuur ik het even toe. Stephanie, jij krijgt het sowieso alvast!

Liefs,

Jeetje

Heeeeeeeel graag, Jeetje! (:

Je hebt op dit punt in je verhaal last van plagiaat paranoia?:P Beetje laat 400 pagina's verder maar ik ontvang graag het laatste stuk

Ik reageer niet vaak, maar heb wel het hele verhaal gelezen en ben erg benieuwd hoe het verder gaat/afloopt..

Bedankt voor jullie reacties, en Danab, leuk dat je al zo lang meeleest, ik had geen idee! ik heb geprobeerd jullie een bericht te verzenden, maar ze staan in mijn postvak uit en niet in mijn verzonden berichten, ik weet niet of jullie ze wel gehad hebben? Nu weet ik weer waarom ik hier zo lang mee gewacht heb pfff :-/

Ik heb je berictje ontvangen hoor :-D
Tja, eigenlijk lees ik alleen maar, ik kan toch geen goed commentaar geven denk ik, dus lees ik alleen.

Tot nu toe ben ik helemaal bij met al je verhalen, ook je afgeronden verhalen heb ik gelezen.
Denk dat ik al 3 jaar mee lees hier haha..

Ik heb het ook ontvangen. Leuk stuk weer!

Ik heb nooit gereageerd maar altijd trouw meegelezen en zou ook graag het vervolg ontvangen!!

Ik ben heel nieuwsgierig naar het volgende stuk !

Ik wil even laten weten dat ik ook nog altijd trouw meelees en graag het volgende deel zou ontvangen

En ik wil ook graag verderrr! (:
En ohja, als die in de outbox staat, issie wel verstuurd, maar volgens mij komt ie bij 'verzonden' te staan, als de andere persoon weer ingelogd heeft! Dacht ik (:

Hee. Jeetje! Ik zou graag ook een Pb willen ontvangen

Zou ook wel graag het einde lezen. Ik heb je vorige versies ook gelezen, ook al reageerde ik pas nu, dus zou het wel jammer vinden als plots het einde nooit te weten kom xD

Sorry voor de late reactie allemaal! Ik ga vanavond of morgen even uitzoeken wie ik welk stuk moet sturen, vreselijk druk hier! Denk dat ik iedereen het vorige stuk dat ik had gestuurd en een nieuw erbij stuur, weet niet meer precies wie ik nu wat had gestuurd en wanneer. Jullie zien het ASAP verschijnen! bedankt voor jullie geduld en eeuwige enthousiasme/aanmoediging!

Als het goed is allemaal verstuurd! Als ik iemand vergeten ben of er is niets aangekomen let me know!

Loop echt schandalig achter maar ga asap jullie mailtjes beantwoorden en een nieuw stukje sturen hoor! MOet alleen ff uitzoeken wie ik wat moet sturen en dat kost ff tijd, maar ga het zo snel mogelijk doen

Ik ben nieuwsgierig naar de rest en heel erg ongeduldig hihi. Hoop snel een berichtje van je te hebben

Ik ook !!