It's like you're pouring salt in my cuts.
Compleet uitgedroogd draaide ik me om en ademde de frisse lucht in. Het voelde koud op mijn gezicht, maakte dat ik de zoute sporen van de tranen op mijn wangen voelde.Het natte kussen was heet, vergeleken met de lucht die een vreemd soort bevrijding bood. Alsof vanavond nooit was gebeurd.
Vermoeid sloeg ik mijn dekbed weg en dwong mezelf op te staan. Wankel stond ik naast mijn bed en zette een paar stappen. Mijn enkel schrijnde heftig, en mijn ogen begonnen opnieuw te branden. Mijn lichaam wilde verdriet uit mijn ogen persen, maar ik was op, er was geen vocht over om de gewenste tranen te vormen.
De spiegel die aan mijn muur hing liet slechts contouren zien van het wrak dat mij moest voorstellen. Daar was ik tevreden mee, ik hoefde geen details te zien van mijn gezicht, of enig ander deel van mijn lichaam.
Ik voelde me vies, wilde eigenlijk douchen. De rode cijfers van mijn wekkerradio gaven aan dat het een uur na middernacht was. Later dan ik had gedacht.
De gedachten in mijn hoofd dwarrelden door elkaar en mijn handen trilden.
Een paar stappen en ik stond in de badkamer. Vlug draaide ik de deur op slot en zweefde met mijn hand boven de lichtknop zweven. Na even aarzelen drukte ik het licht aan en liep naar de wasbak. Zonder in de spiegel te kijken zette ik mijn handen op de rand van de wasbak en keek even naar het witte gesteente.
Daarna draaide ik de kraan open en maakte een kommetje van mijn handen. Het water was koud, en mijn huid leek binnen een seconde te bevriezen. Ik gooide het water in mijn gezicht en herhaalde dit zo vaak tot mijn gezicht gevoelloos leek.
Eindelijk durfde ik in de spiegel te kijken. Mijn ogen waren rood van het huilen, op de donkerbruine iris na. Mijn wangen waren ook rood en een soort van opgezwollen. Het vel op mijn onderlip was losgetrokken en afgeknauwd. Als ik er met mijn tong over gleed proefde ik de smaak van bloed.
Niet in staat mijn spiegelbeeld nog langer aan te kijken wendde ik mijn blik af en liet me op de gesloten wc-pot zakken. Een beetje angstig trok ik mijn broekspijp op, en bekeek zorgvuldig naar de schade die ik had aangebracht.
Twee verse, bloedrode lijnen liepen gelijk aan elkaar over mijn enkel, waar nog meer littekens te zien waren. Sommige waren recht, maar de meeste waren scheef. Eén was zo diep dat de huid helemaal bobbelig was op dat punt. Als ik goed telde waren het er acht.
Voorzichtig liet ik mijn vingertoppen over de nieuwe lijnen glijden en staarde naar het bloed dat zich langzaam over de sneeën verspreidde. Ik scheurde een wc-papiertje af en drukte dat tegen de wond.
Ergens voelde ik een vreemd soort trots, zo mooi recht en diep was het me nog nooit gelukt. Als ik het papiertje optilde en ernaar keek zag ik twee lijntjes, ieder een paar centimeter lang en flinterdun. Bloedrode lijnen.
Ik zuchtte en veegde mijn enkel schoon met een beetje water. Dat zou zo wel stoppen met bloeden.
Ik spoelde het bebloede papiertje door en dronk een paar slokken water.
Een stuk rustiger dan een aantal minuten geleden verliet ik de badkamer weer en liet me in mijn bed zakken. Mijn kussen was zo goed als droog en ik trok mijn dekbed op tot mijn kin. In een poging zo te liggen dat mijn enkel zowel het matras als het dekbed niet raakte krulde ik mezelf op en bleef in de foetushouding liggen.
De nacht had me meer uitgeput dan ik dacht en ik sloot mijn ogen. Helemaal kapot telde ik mijn hartslagen, maar bij de tiende was ik al in slaap gevallen.
