London Streets of Death

[MoonlightGirl]

Hoofdstuk 1: aku made shitsuji desukara( Just one hell of a Butler)

Geluidloos sloop ik mijn steegje uit, dit was de plek waar ik me zo lang als ik me herrinnerde leefde. Tussen het vuil waar ik hoorde. Een rat liep over mijn voeten, ik trapte het beest weg. Ik droeg twee grote houten naalden bij me als bescherming. Mijn blote voet stapte in het maanlicht. s'Avonds was Londen op zijn mooist, Op de dronken mannen na. Helaas merkten ze me vaak op, Ze misbruikten me en lieten me dan weer achter in deze straat. Mensen behandelden me als vuil, ik was niets in deze wereld. Ik stond nu op een plein dat alleen belicht werd door de maan. Mensen zouden zeggen dat het maanlicht mooi scheen. Helaas zag ik heel weinig, ik was niet blind maar wel heel slechtziend. Gelukkig kon ik beter horen,ruiken en voelen als andere mensen. Verderop hoorde ik twee mannen lopen. Zo te horen waren ze dronken, Ik kon de afstand niet inschatten tot ze bij me waren dus sloop ik weer naar het steegje. Ik voelde een hand op mijn arm " Hee! Meissie" Zei een man, hij stonk naar Alcohol. " Je bent zo mooi, dankje dat we zo vrij mogen zijn dat we gebruik van je mogen maken" Zei een vriend die opeens verscheen. " Blijf van me af!" Schreeuwde ik. Een hand ging langs mijn hals naar mijn borst. Ik rilde... het enige wapen dat ik had waren mijn naalden. Ik tilde mijn hand omhoog en draaide de naald naar voren. In een flits stak ik de punt in de mijn zijn borst. Zijn vriend rende weg. Bloed vloeide overal over mijn kleren en over de man. Er kwam een schim naar me toe lopen. "Ik zie dat je behendig bent...' De schim pratte met een fijne mannenstem " Ik kan je een baan aanbieden, als naaister in het huis van de Phantomhive's. Je krijgt goed betaald en onderdak" De man was dichterbij. ik kon zien dat hij een butler-uniform droeg en zwart haar had. Vreemd genoeg vertrouwde ik de man. " Ik weet zeker dat u veel vrienden zult krijgen in mijn meesters Mansion" Zei de man. " Oke! erger als dit kan het toch niet worden..." Zei ik. De man pakte mijn hand en tilde me op " Ik ben trouwens Sebastian" Ik kon nu zijn gezicht beter zien, hij glimlachte. En we verdwenen in de nacht.

[Kelja95]

Heey!

Ik zie dat je nieuw bent dus als eerste: welkom Toen ik hier net kwam kreeg ik een goede tip van iemand en ik zal die wijze raad ook doorspelen: kijk eens onder het kopje schrijflessen, rechtsboven in het scherm. Dit zal je al enorm helpen!

Verder begint dat verhaal van je al best heftig! Maakt me zeker nieuwsgierig!

Maar ik heb een aantal punten waar je op zou kunnen letten bij het schrijven. Ten eerste zie ik dat je nogal wat moeite lijkt te hebben met punten en komma's.

In deze regel moet je een punt hebben, geen komma. Of je moet de komma weghalen en vervangen door het woord ''en''.

Een rat liep over mijn voeten, ik trapte het beest weg.

Na een komma komt geen hoofdletter:

s'Avonds was Londen op zijn mooist, Op de dronken mannen na.

Bij deze zin heb je beide fouten gebruikt

Helaas merkten ze me vaak op, Ze misbruikten me en lieten me dan weer achter in deze straat.

Ik heb nog een paar voorbeelden maar je snapt het denk ik wel

Sommige zinnen kun je beter gewoon in tweeën splitsen in plaats van er een komma te plaatsen. Dan loopt het ook vloeiender.

Verder snap ik niet goed wat je bedoelt met twee houten naalden. Voor zover ik weet zijn naalden niet van hout en anders zou ik ze geen naalden noemen. Dit kan natuurlijk ook aan mij liggen

Gelukkig kon ik beter horen,ruiken en voelen als andere mensen.

''Als'' moet je vervangen door ''dan''.

herrinnerde

Moet herinnerde worden.

In een flits stak ik de punt in de mijn zijn borst

Mijn moet weg neem ik aan?

Een gouden tip voor iedere schrijver: lees je stukje een aantal keer na voordat je het gaat posten. Meestal haal je dan al een aantal fouten eruit.

Ik ben benieuwd wat je vorderingen zijn in je volgend stukje!

Grtjs

[MoonlightGirl]

Dankje Kelja95, ik ben blij dat je me geholpen hebt met mijn taal. Zelf ben ik 13 dus ben ik nog niet zo'n ster in schrijven en vooral niet in taal. Maar alsnog bedankt

Groetjes MoonlightGirl

[MoonlightGirl]

Eerst wil ik even zeggen dat ik net begin op Online verherhalen. Ik ben 13 dus er zullen vast wel wat spelfouten in mijn verhaal zitten. Sorry daar voor. Ik hoop dat je/u ondanks dat het verhaal erg leuk vind!

Ps: Het verhaal speelt zich af in 1889

Hoofdstuk 2: Bocchan

Sebastian zette me neer. Voor me stond een groot huis. "Wow! Dit huis is echt groot!" Ik keek omhoog naar alle raampjes in de villa. In sommige branden lichtjes. Ik Sebastian Glimlachte "Dat is goed om te horen Mevrouw." Hij pakte mijn hand en trok me mee naar en grote oprit. " Lieve mensen! Ik ben koning Lodewijk IV open uw poorten en ik zal u rijkelijk belonen." Schreeuwde Sebastian naar het huis. Hij liep met me verder naar de grote eikenhouten deur. De deur kraakte en ging toen langzaam open " Meneer Sebastian! Welkom terug!" Een dienstmeisje met grote jampotglazen en bruinrood haar stond in de deuropening. "Hoi! Sebastian!" Een jongen met blond haar en groene ogen sprong op en neer achter het dienstmeisje. " Wie heb je meegenomen?" Vroeg een man met blond haar die een koks uniform aanhad. Ik voelde de mensen naar me kijken. Opeens pakte Sebastian me op en liep met me weg naar een kamer. De kamer had muren met een vrolijk mozaïek ook op de vloer lagen gekleurde tegeltjes. In het midden stond een bad met warm water. " Wat?! ga je me wassen?" Vroeg ik aan Sebastian. Sebastian schudde zijn hoofd, "ik wil een contract met je maken en dit is de enigste plek waar Baldo, Finnian en Mey-Rin ons niet zullen zoeken" "Wat is er dan zo verkeerd aan ze?" Ik keek ontzet. De mensen leken zo aardig. " Ze maken veel kapot, Finnian is heel erg sterk, Mey-rin ziet niks door haar bril heen en Baldo heeft de gewoonte om alles op te blazen" Hij keek boos " Ik hoop dat jij niet zo faalt" 'Ik hoop dat jij niet zo faalt' herhaalde ik in mijn hoofd. Ik was zo dom geweest om met hem mee te gaan. Aan een half-blinde naaister had je niks. Sebastian graaide in de zak van zijn broek en haalde er een papier uit. Hij strekte zijn arm en stopte het papier in mijn handen."Lees maar, daarna kun je het ondertekenen" Sebastian glimlachte. Ik hield het papier voor mijn hoofd, ik zag geen letter maar alleen strepen. " Kun je niet lezen?" Vroeg Sebastian. Sebastian en ik zaten op de grond bij het bad. Ik gaf het papier terug en zei:" Nee, sorry. Ik kan niet eens zien." Sebastian keek naar het papier en las voor " Hierbij verklaar ik dat ik mijn meester zal dienen en zal doen wat mijn meester zegt. In ruil daar voor krijg ik onderdak, voedsel en andere benodigdheden van mijn meester." Hij liet het papier zakken " En?" " Ik neem de baan, als je maar weet dat ik bijna blind ben en het een risico is om zo'n iemand aan te nemen" Ik keek naar de vloer, mijn hoop was voorbij. Ik was altijd al dom geweest, de wereld had niets aan me. " Oké. Ik neem je aan." Sebastian stond op. "Mey-Rin zal je wassen en je daarna naar onze bochan brengen" Sebastian opende de deur van de kamer en liep weg.

[MissRolex]

Hoi! Welkom op OV

Je maakt me wel meteen nieuwsgierig. Ik vraag me af wat er met haar gaat gebeuren.

Hoofdstuk 1
De meeste fouten heeft Kelja95 er al uitgehaald, dus daar heb ik niet zo veel meer op aan te merken .
Alleen dit nog:

De schim pratte met een fijne mannenstem.

pratte = praatte

En nog je citaten. Ik vind het zelf niet zo prettig lezen als je ze schuingedrukt zet, maar dat maak je natuurlijk zelf uit .
Ik ga even een voorbeeldje geven hoe je de komma's enzo doet in citaten (ik ben daar nu zelf ook niet zo een expert in, maar de basis lukt me wel )

" Ik weet zeker dat u veel vrienden zult krijgen in mijn meesters Mansion" Zei de man.

-Er moet geen spatie tussen het eerste aanhalingsteken en het eerste woord, dus: "Ik weet zeker..."
-Het is een zin, dus in plaats van op het einde een punt te zetten moet je een komma zetten na je de aanhaling gesloten hebt én na de aanhaling moet het eerste woord niet met een hoofdletter, dus: "Ik weet zeker dat u veel vrienden zult krijgen in mijn meesters Mansion", zei de man.
-Na een vraagteken of uitroepingsteken moet er dan wel geen komma staan, dus (vb): "Hoe gaat het met je?" vroeg het meisje. OF: "Geef me die jas aan!" snauwde de man.

Hoofdstuk 2

In sommige branden lichtjes

branden = brandden (verleden tijd)

Ik Sebastian Glimlachte

Volgens mij moet die 'Ik' weg & Glimlachte = glimlachte

Hij pakte mijn hand en trok me mee naar en grote oprit.

en = een

De kamer had muren met een vrolijk mozaïek ook op de vloeren lagen gekleurde tegeltjes.

Best een punt tussen 'mozaïek' en 'ook' plaatsen, of een 'en' ertussen plaatsen. (dus: De kamer had muren met een vrolijk mozaïek. Ook op de vloeren lagen gekleurde tegeltjes. OF: De kamer had muren met een vrolijk mozaïek en ook op de vloeren lagen gekleurde tegeltjes.)

Volgens mij was dat alles en ook opnieuw je citaten .

Ik vind het een tof verhaal, dus snel verder schrijven !
En mocht je nog iets niet snappen, mag je het zeker vragen!

Groetjes.

[Demon]

Eerst even het eerste hoofdstukje, waar ik al meteen nadruk leg op de verkleining; je schrijft ze in best kleine deeltjes wat waarschijnlijk wel is omdat je pas begonnen en bent, en je fantasie moet nog volledig uitgroeien tot het je gedachtengang helemaall verwoest heeft, maar goed.. Dat even om ter inleiding op mijn commentaar.

Ik kan het niet laten om inhoudelijk te beginnen; op zich kan ik weinig commentaar geven op het hele verhaal en zo, want alles bevindt zich momenteel nog achter een wazige sluier van vragen. Eén van die vragen die nu bij me opkomt is "Hoe kan dit meisje zo zelfstandig zijn?".
Je hebt al verteld dat ze slechtziend is en dat stoort me een beetje aan haar hele gedraging; natuurlijk zijn van een persoon die slechtziend of slechthorend is de andere zintuigen meer ontwikkeld.. Het hangt er natuurlijk wel vanaf... Is ze echt "halfblind", of gewoon iets als bij- of verziend?
Dan. "aku made shitsuji desukara" Welke taal is dat? o:
Ik vind je schrijfstijl voor een beginnende eigenlijk best aangenaam. Nu je maakt wel een boel foutjes; daarom zijn wij hier echter. De Power R- Eh. De mensen op OV, bedoel ik dus. :3

Om te beginnen. Sorry, Kelja, maar ik zeg gewoon dat ik jouw post negeerde want ik ga waarschijnlijk foutjes dubbel aankaarten.

Geluidloos sloop ik mijn steegje uit, dit was de plek waar ik me zo lang als ik me herrinnerde leefde. Tussen het vuil waar ik hoorde.

Ik weet het. Dit heb je ook vaak in boeken, maar officieel is het incorrect. Aangezien je nog vrij jong bent, dacht ik: "Hé, ik zeg het toch maar even."
Misschien kun je het zo formuleren:
Geluidloos sloop ik mijn steegje uit, de plek waar ik zo lang als ik me herinnerde al leefde.
Hier gebruik ik dat deeltje als een bijstelling. Het zou nog correcter zijn als je het vlak achter "steegje" plaatste, maar ik probeer het jouwe zo veel mogelijk te behouden. En dat klinkt ook niet zo vlotjes. ;p
Die "tussen het vuil..." hoort eigenlijk nog bij de zin, maar ik beschouw het als afgezonderd. Dus hiervoor krijg je geen bekeuring.

s' Avonds was Londen op zijn mooist, op de dronken mannen na. Helaas merkten ze me vaak op; ze misbruikten me en lieten me dan weer achter in deze straat. Mensen behandelden me als vuil. Ik was niets in deze wereld.

Na "s' " was je je spatie vergeten. Je zegt dat je nog niet zoveel weet, maar je weet al goed dat je daar een hoofdletter moet plaatsen.
(Ik heb in de quote aangepast bij dit stukje.) Geen hoofdletter na komma's - dat werd je al gezegd(tenzij het een naam of zo is..).
Idem en daar hoort trouwens geen komma. Hoogsten een puntkomma, of in dit geval mag een dubbelpunt denk ik ook. Natuurlijk kun je ook een punt gebruiken. (Puntkomma geldt als zachte punt; het drukt een dieper verband tussen twee zinnen uit.) Bij "ik was niets op deze wereld": idem.

Helaas zag ik heel weinig, ik was niet blind maar wel heel slechtziend.

Weer die komma.

Gelukkig kon ik beter horen,ruiken en voelen als andere mensen.

Dan andere mensen. Dan wordt normaal gezien gebruikt bij vergelijkingen. "Als" wordt gebruikt, als het hetzelfde is. Of in bijzinnen(tijd en voorwaardelijk).
Bv. Zo groot als een meetlat. Groter dan een meetlat.

Zo te horen waren ze dronken, Ik kon de afstand niet inschatten tot ze bij me waren dus sloop ik weer naar het steegje.

Hier moet je komma een punt zijn. Voor die "dus" hoort ook een punt of puntkomma. Dat is alweer een nieuwe zin, want "dus" is geen voegwoord.

" Hee! Meissie" Zei een man, hij stonk naar Alcohol. " Je bent zo mooi, dankje dat we zo vrij mogen zijn dat we gebruik van je mogen maken" Zei een vriend die opeens verscheen. " Blijf van me af!" Schreeuwde ik.

Op zich gebruik je het dialoog goed, maar toch een paar opmerkingen - Kelja had er ook al wat gezegd.
Er hoort geen hoofdletter na aanhalingen, is het eerste. Daarnaast moet je ook op je leestekens letten. (toon ik straks) Ook nog iets wat ik vrij opmerkelijk vond; je schrijft hetgeen tussen aanhalingstekentjes cursief. Dat is natuurlijk dubbelop, hé. ;p Enkel aanhalingstekentjes zijn genoeg. Meestal wanneer een personage dan iets in zijn hoofd hoort of denkt, wordt het dan cursief geschreven, zonder aanhaling; dit kan natuurlijk ook in dialogen gebruikt worden. Maar dat vind ik nogal slordig.
Nu even je dialoog opnieuw uitschrijven:
'Hee, meissie,' zei een man, die naar alcohol stonk.
'Je bent zo mooi; dank je, dat we zo vrij mogen zijn dat we gebruik van je mogen maken,' zei een vriend die opeens verscheen.
'Blijf van me af!' schreeuwde ik. (Ik heb de hele tekst hier cursief gezet; dan valt het op. )
Ik heb zo behoudend mogelijk geschreven; dus lijkt het bijna helemaal op de jouwe. Zoals je ziet heb ik wel wat enters toegevoegd. Wanneer iemand nieuws iets zegt, schrijf je dat best niet op dezelfde lijn. Kijk maar eens in een boek, of zo, daar kun je dat goed zien.
Nu in het dialoog: "alcohol" is zonder hoofdletter. "Je bent zo mooi; dank je dat we zo..." Komma.
"...dat we zo vrij mogen zijn dat we gebruik van je mogen maken." Oeh. Die is lastig. Anders kun je iets proberen als "...dat we zo vrij mogen zijn (om) gebruik van je te maken." "Vrij zijn te" en "mogen" betekent praktisch hetzelfde. Die eerste mogen staat goed want "vrij mogen zijn te" is niet erg. Maar met die tweede herhaal je de betekenis een beetje. Eh. Ik denk dat dat een tautologie heet?

Oh. o: Ik zie juist dat nog iemand gepost heeft. Verdorie iedereen; dan ben ik eens niet lui. :/

Ik rilde... Het enige wapen dat ik had, waren mijn naalden.

"Het" met hoofdletter; hoort niet meer in dezelfde zin.
Enkelvoud meervoud? Ja, dat is fout. Je moet ofwel "Het enige wapen dat ik had, was mijn naald"(aagezien ze er twee heeft, is dat geen mogelijkheid) ofwel "De enige wapens die ik had, waren mijn naalden" schrijven.

In een flits stak ik de punt in de mijn zijn borst.

Tenzij een mijn een borst heeft... is dit fout. ;p Bedoel je "mijn belager" of zoiets? Dan moet die "de" ook weg.

Er kwam een schim naar me toe lopen. "Ik zie dat je behendig bent...' De schim pratte met een fijne mannenstem " Ik kan je een baan aanbieden, als naaister in het huis van de Phantomhive's. Je krijgt goed betaald en onderdak" De man was dichterbij. ik kon zien dat hij een butler-uniform droeg en zwart haar had. Vreemd genoeg vertrouwde ik de man. " Ik weet zeker dat u veel vrienden zult krijgen in mijn meesters Mansion" Zei de man. " Oke! erger als dit kan het toch niet worden..." Zei ik. De man pakte mijn hand en tilde me op " Ik ben trouwens Sebastian" Ik kon nu zijn gezicht beter zien, hij glimlachte.

Weer een dialoog, hé.
Ik zal het even opnieuw opschrijven; je komt er wel aan uit.
Er kwam een schim naar me toe lopen. 'Ik zie dat je behendig bent...' De schim praatte met een fijne mannenstem. 'Ik kan je een baan aanbieden, als naaister in het huis van de Phantomhives. Je krijgt goed betaald en onderdak.' De man was dichterbij gekomen. Ik kon zien dat hij een butleruniform droeg en zwart haar had. Vreemd genoeg vertrouwde ik hem.
'Ik weet zeker dat U veel vrienden zult krijgen in mijn meesters landhuis," zei hij.
'Oké,' zei ik. 'Erger dan dit kan het toch niet worden..."
De man pakte mijn hand en tilde me op. 'Ik heet trouwens Sebastian.' Ik kon nu zijn gezicht beter zien; hij glimlachte.
Eerst even dat Engels. "mijn meesters mansion" heb ik dan toch naar "landhuis" veranderd. Ik weet niet of "mansion" een Nederlands woord is. :/ En trouwens: "Het huis van de Phantomhives" of "Het Phantomhives' huis". Maar van die tweede weet ik het niet zeker. Je had ook "dan" nog door "als" vervangen en nog een paar dingetjes.

Goed. Hoofdstuk twee.

In sommige branden lichtjes. Ik Sebastian Glimlachte "Dat is goed om te horen Mevrouw."

Branden = Brandden
Die "ik" mag denk ik weg?

Ik zal maar even aannemen dat je, aan de hand van wat je van mij en de anderen gehoord hebt, je foutjes wel zelf kan vinden. (Sorry, maar nu kom ik even tijd te kort, anders had ik wel verder gedaan. o:)

Nog eventjes iets korts.
Ik heb een paar vraagjes.
"Lieve mensen! Ik ben koning Lodewijk IV open uw poorten en ik zal u rijkelijk belonen."
Is dat het wachtwoord, of plaagt hij de mensen?
Is het "bocchan" of "bochan", want je hebt het twee keer anders geschreven?

Dan nog even zeggen dat je zeer zeker eens de Schrijftips moet raadplegen; die hebben mij ook echt geholpen.
En ik weet dat commentaar als deze echt ontmoedigend kan zijn, maar om dat tegen te gaan, nog even de waarheid zeggen: je kan al vrij goed schrijven - je hebt een mooie schrijfstijl, en volgens mij zitten er genoeg fantasiepinguins in je hoofd. Alleen nog grammaticaal wat verbeteren en dat komt wel goed.

EDIT: BELGIUM COMBO : 2.

[MoonlightGirl]

Ik ben de mensen die reageren erg dankbaar! Nu zal ik misschien beter scoren op SO's(schriftelijke overhoring) van Nederlands . Het is nog wazig, maar die mist trekt wel op. Dank je ook voor die lieve berichtjes en "de grote spellingscheck" (ik let nu denk ik wel even wat meer op ), en fantasiepinguïn is het coolste woord wat ik ooit gelezen heb XD. Sommige titels zijn in het Japans (Ik ben Anime verslaafd) Bochan is het goede woord-geen Bocchan dus- Het betekent 'Jonge meester' en 'aku made shitsuji desukara' betekent ' Ik ben alleen maar een duivels goede butler' Ik zal wel vaker vertalingen geven.

Groetjes MoonlightGirl.

[MoonlightGirl]

In het vorige hoofdstuk zei Sebastian:'Lieve mensen! Ik ben koning Lodewijk IV open uw poorten en ik zal u rijkelijk belonen.' Dat is de codezin van het huis van de Phantomhive's. Ik heb het verhaal niet helemaal zelf bedacht... Alle personen bestaan al in een serie uit Japan(Kuroshitsuji). Behalve het meisje, ik heb haar zelf bedacht en dingen die ze heeft meegemaakt ook. Het is een soort Fan-fictie. Ook heb ik sommige personen een beetje veranderd qua doen.

Liefs MoonlightGirl

Hoofdstuk 3: Nieuwe start.

Ik zat op de koude vloer in de badkamer. Wachtend op Mey-Rin dacht ik aan vroeger. Helaas herinnerde ik me weinig. Ik wist dat ik ouders had gehad maar die waren vermoord. Ik had ook een broer gehad, was hij nou gevlucht of niet? En hoe hete mijn broer ook al weer? en hoe heette ik? Waarom waren mijn ouders vermoord? Waarom was ik dan niet dood? Vragen spookten door mijn hoofd en tranen rolden over mijn wangen. Iemand klopte op de deur "Kan ik binnenkomen?" vroeg het dienstmeisje. Ik veegde de tranen van mijn wangen en riep een schel "Ja" tje. " Ik ben Mey-Rin" zei het meisje. " Ik ben... Ik..." Tranen rolden weer over mijn wangen. Wie was ik? Mey-Rin legde een arm over mijn schouder. " Huil maar, Ik moest eerst ook huilen. Al het personeel heeft iets ergs meegemaakt en Sebastian heeft ons uit de put gehaald." Ze knuffelde me, ik sloeg mijn armen om haar heen. Ik kende haar nog maar net, maar ze had iets moederlijks en zorgzaams. " Ik was huurmoordenaares, het was verschrikkelijk! Ik moest hele familie's uitmoorden voor een klein beetje geld. Gelukkig redde Sebastian me hier uit. Dat was mijn nieuwe start." Een traantje gleed onder haar bril vandaan. " Maar nu ga ik je wassen!" Ze veegde de traan weg en deed haar bril af. Haar ogen waren bruin denk ik want ik zag alleen maar grote bruine vlekken als ogen. "Ik zie niks door mijn bril, maar ik heb ze van Bochan gekregen dus draag ik ze." Mey-Rin scheurde stukje bij beetje mijn 'jurk' los. Mijn jurk was niet meer als een gerafeld doek dat om me heen hing.
" Bochan betekent veel voor ons, hij heeft ons gered uit onze put" Mey-rin knikte naar het bad. Ik stapte in het warme water zoiets fijns had ik nog nooit gevoeld. " Kijk nog even naar jezelf in de spiegel. Dan zie je hoe je er nu uitziet, en nadat ik je heb gewassen mag je pas weer kijken!" zei Mey-Rin. Ik keek naar mezelf ik zag mijn hood met twee groen/gele vlekken er op als ogen. Om mijn hoofd zat veel vies bruin haar dat aan de onderkant zwart was geworden. Ik was erg mager en zag er uit alsof als je me een tikje zou geven dat ik dan knapte. Mey-Rin gooide een doek over de spiegel en begon met het wassen met mijn haar. Ik bleef onder het wassen stil zitten, ik merkte dat ik moe was. " En kláár!" Schreeuwde Mey-Rin in mijn oor. Ik schrok en spartelde in het water. Ze lachte, het was voor het eerst in mijn leven dat ik iemand zo echt had horen lachen. Geen enge lach maar en vrolijke. Ik wist meteen dat ik me hier thuis zou voelen. Mey-Rin haalde het doek van de spiegel af. In de spiegel zag ik nog steeds een mager meisje met groene ogen, maar mijn haar was blond en aan de onderkant zwart. " Dat zwarte heb ik er niet uit kunnen krijgen, sorry." zei Mey-Rin " Als je jurk aanhebt moet je naar bochan!" en ze pakte een zwarte jurk met geborduurde roosjes. Ik probeerde het bad uit te stappen maar struikelde over de rand. "Oeps!" Mey-Rin keek bezorgd en tilde me op. Daarna hiep ze me met de jurk aantrekken. Ze merkte dat ik veel verkeerd deed omdat ik weinig zag. " Kun je niet goed zien?" vroeg ze. " Nee, ik zie alleen gekleurde vlekken en bij sommige mensen kan ik nog net hun mond zien, maar meer ook niet" Ik bloosde. " Ach, jij kunt daar weinig aan doen" Mey-Rin knoopte de achterkant van de jurk dicht. " Ik breng je wel naar de studeerkamer waar Bochan je zal ontvangen" ze pakte haar bril en nam me bij mijn arm. Samen liepen we naar de studeerkamer. Mey-Rin klopte op de deur en Sebastian deed open. Ik was nieuwsgierig wie 'Bochan' was en hou hij er uit zou zien. Ik stapte een gigantische studeerkamer binnen. Een klein jongetje die ik ongeveer 13 schatte keek verveeld naar me toe. "Stel jezelf voor." zei hij terwijl hij ondertussen met een zwart blokje speelde. Ik stapte een beetje naar voren en zei " Ik heb geen naam." " Dan heet je vanaf nu Mary" zei de jongen. Hij had zwart halflang haar, een ooglapje en droeg chique kleren. " Sebastian breng haar naar haar kamer." De jongen keek naar het blokje. " En breng me daarna wat cake." Dit was niet wat ik verwacht had. Bochan was een jongen van 13 die geen emotie toonde. " Ja mijn heer" Sebastian boog en pakte me bij mijn arm en bracht me door de gangen van het huis.
" Onze Bochan heet eigenlijk Ciel Pantomhive, hij heeft zijn ouders verloren door een brand in het huis." Sebastian stopte bij een deur en duwde hem open. " Hier is het dan" Hij boog " je eigen kamer." Ik keek in een grote ruimte met een mooi eenpersoonsbed er stond ook een schrijftafeltje en een kast. " Er zijn al kleren voor je in de kast, je krijgt een dagje om uit te rusten en dan zal je voor een maand lessen bij me nemen." Ik keek Sebastian aan, lessen? was hij leraar? " Ik ben ongeveer een leraar hier, en oh ja... morgen ga ik met je naar de stad om een bril te kopen" zei Sebastian alsof hij mijn gedachten kon lezen. "Slaap lekker, Mary" fluisterde hij nog en deed de deur dicht. Ik liep naar mijn bed. ik had geen zin meer om na te denken over alles wat gebeurd was, nu was ik alleen maar moe. Ik kleedde me uit zonder mislukkingen ( Gescheurde stukken stof of naatjes) en was erg trots. Ik schoof voorzichtig het zorgvuldig neergelegde deken over me heen en viel in een diepe rustige slaap.

[MoonlightGirl]

*facepalm* dit had ik bij fan-ficties neer moeten zetten... heeft iemand er een probleem mee als ik hier op dit forum er gewoon me verderga?

[Demon]

Een moderator kan het verplaatsen. Je moet het maar vragen.

Ik zal nog wat toevoegen aan de post wacht hoor dat was puur even om dat te zeggen.
Je kan je posts trouwens wijzigen, dus als je iets vergeten te zeggen was, voeg het gewoon aan je post toe, als er niemand anders al achter je gepost had, natuurlijk.
(God wat gebruik ik het woord "post" veel. o:)

Ik wist dat ik ouders had gehad, maar die waren vermoord. Ik had ook een broer gehad. Was hij nou gevlucht of niet? En hoe heette mijn broer ook al weer? En hoe heette ik? Waarom waren mijn ouders vermoord? Waarom was ik dan niet dood?

Even je vragenronde. Ik ben slecht in quizzen (wat een werkwoord. Quizzen. o:)
Voor de "maar" in je eerste zin zou ik een komma'tje zetten; ondergeschikte bijzinnen worden meestal met een komma afgezonderd. Zonder is het volgens mij niet fout, hoor, maar zulke dingen vallen me op.
Je hebt weer een komma in plaats van een punt gebruikt. -strafpunten-
Hete = Heette (dat heeft een heel andere betekenis) Dat was vast een typfout, want in de volgende zin stond die wel juist.
"En hoe heette..." Hoofdletter.

Iemand klopte op de deur.(PUNT)
(ZET HIER EEN ENTER)"Kan ik binnenkomen?" vroeg het dienstmeisje.
Ik droogde mijn wangen en riep met een schelle stem: "Ja."
(ENTER)"Ik ben Mey-Rin,(hier hoort een komma)" zei het meisje.
(ENTER)"Ik ben... Ik..." Tranen rolden weer over mijn wangen. Wie was ik? Mey-Rin legde een arm over mijn schouder.
"Huil maar;(MAG OOK EEN PUNT ZIJN) Ik moest eerst ook huilen. Al het personeel heeft iets ergs meegemaakt en Sebastian heeft ons uit de put gehaald." Ze knuffelde me;(MAG OOK EEN PUNT ZIJN) ik sloeg mijn armen om haar heen. Ik kende haar nog maar net, maar ze had iets moederlijks en zorgzaams.
(ENTER)"Ik was huurmoordenaares.(MAG OOK PUNTKOMMA ZIJN) Het was verschrikkelijk! Ik moest hele families(GEEN AFKAPPINGSTEKEN) uitmoorden voor een klein beetje geld. Gelukkig redde Sebastian me hier uit. Dat was mijn nieuwe start." Een traantje gleed onder haar bril vandaan. "Maar nu ga ik je wassen!"
Ze veegde de traan weg en deed haar bril af. Haar ogen waren bruin, denk ik, want ik zag alleen maar grote bruine vlekken als ogen.
"Ik zie niets door mijn bril, maar ik heb ze van Bochan gekregen dus draag ik ze." Mey-Rin scheurde stukje bij beetje mijn 'jurk' los. Deze(OM HERHALING TE VOORKOMEN) was niet meer dan(MEER DAN) een gerafeld doek dat om me heen hing.

Volgens mij moet je eens in schrijflessen kijken over hoe het zit met dialoogjes.
Kijk eens in de quote; ik zal daar verbeteren.

Je hebt nog wat soortgelijke foutjes gemaakt. En ook wat typfoutjes, maar niets uitermate ernstig hoor. (Sorry, ik zou verder verbeterd hebben, maar ik heb nogal veel gedaan vandaag en ik heb weinig fut over. ;-;)

[MoonlightGirl]

Aan welke moet ik het dan vragen *hehe*
ik weet dat ik erg nieuw ben...

[Demon]

Ik denk niet dat dat echt veel uit maakt. Maar "officieel" is Moderator Saskjezwaard degene met bevoegdheid over "De Poort naar een Andere Wereld".

[MoonlightGirl]

Waarschijnlijk word mijn verhaal overgeplaatst.... niet schrikken als het niet meer hier staat! Het komt in het Cullen'steegje of de weg is weg.

Hoofdstuk 3: Fukanō (Onmogelijk)

Licht scheen door de gordijnen op mijn kamer. Ik knipperde met mijn ogen. Ik ging zitten op mijn bed en rekte me uit. Over een stoel hing de jurk die ik vandaag aan moest doen, want ik ging opzoek naar een bril met Sebastian. Iemand klopte op mijn deur. "Kom maar binnen" Ik was in slaap gevallen met de jurk van gisteravond nog aan dus het maakte niet veel uit of er een man of vrouw binnenkwam. Mey-Rin stond in mijn kamer ze pakte de jurk.
" Sebastian heeft dure jurken voor je gekocht," zei Mey-Rin.
"Oh, oké," ik mompelde maar wat want ik was nog niet echt wakker.
Mey-Rin knoopte de jurk die ik aanhad los en deed een nieuwe bij me aan.
"Sebastian wacht op je," zei ze "Ik neem je wel mee naar de ontbijtzaal." ik hoorde aan Mey-Rin's stem dat ze ook nog niet helmaal wakker was. Ze pakte me bij mijn arm en bracht me naar een andere kamer waar Sebastian was. Hij zat aan een grote tafel. Aan het hoofd van de tafel stond een grote stoel die waarschijnlijk bedoeld was voor Bochan. Ik ging tegenover Sebastian zitten en at mijn bord die hij voor me neer had gezet leeg. Er was de hele tijd een ijzige stilte en Mey-Rin liep weg. Toen begon Sebastian te praten " Ik ben van plan veel tijd te besteden aan een goede bril voor je" hij glimlachte charmant "Een bril is bij jou hard nodig en geld speelt hier geen rol." Ik knikte misschien zou ik vandaag eindelijk weten hoe het voelde om goed te kunnen zien. " Er staat al een koets buiten dus ik zou maar opschieten" Sebastian schoof zijn stoel weg en liep naar de deur. " Je moet wel meelopen, anders komen we nooit ergens" Sebastian hield de deurklink vast. Met veel gestommel bevrijde ik me uit mijn stoel en liep zonder struikelen naar Sebastian. Hij haakte zijn arm in die van mij en zo liepen we naar de koets. Galant hield Sebastian de deur van de koets voor me open. Ik probeerde het trapje op te klimmen zonder te vallen maar ik struikelde en lag languit op de vloer van de koets. Sebastian pakte mijn hand en trok me omhoog " Sorry dat ik je niet geholpen had, ik dacht dat je wel zelf een trapje op kon klimmen" Ik bloosde, Ondanks ik slecht zag zag ik dat Sebastian erg knap was.
" Hoe oud ben je eigenlijk, of weet je dat ook niet?" zei hij.
"Ehm... Ik weet het niet." Ik keek Sebastian verdrietig aan want het was stom om dat niet te weten.
Maar een glimlach kwam op zijn gezicht en hij zei " Ik schat je ongeveer 15, en hoe oud denk je dat ik ben?"
Ik aarzelde, het ene moment leek Sebastian een man van vijfentwintig maar soms leek het alsof hij een jongen van zeventien was. " Ergens tussen de achttien en de vijfentwintig denk ik,"
Ik bloosde straks was hij dertig of zoiets.
Hij lachte en fluisterde "Mis."
De koets stond stil. Sebastian opende de deur voor me en pakte mijn hand. "Stapt u uit, Mevrouw" zijn glimlach overweldigde me. Ik stond op de stoep. Het voelde raar aan om overdag rond te lopen zonder dat niemand naar me keek.
"Misschien is het handig als we elkaars armen weer in elkaar haken dan bots je niet tegen iedereen op,"
Hij grinnikte. Ik haakte mijn arm in de zijne en we liepen naar een winkel toe. " Deze man maakt de beste brillen van heel Londen, Hij kan ons vast helpen en hij kent me ook." Sebastian duwde de deur open van de winkel en fluisterde "Na u, Mevrouw Mary." De man achter de balie glimlachte vriendelijk. Hij was gezet en droeg een rond brilletje. " Hallo Mr. Michaelis, ik zie dat u eindelijk getrouwd bent! gefeliciteerd." De man lachte naar Sebastian en mij. " Helaas,ik ben niet getrouwd. Dit is mijn zus Mary ze heeft een heel sterke bril nodig" Sebastian keek uitdrukkingsloos naar de man. "Welkom mevrouw Michaelis" de man liep naar me toe en schudde mijn hand,
" Ik ben meneer Dollonds" Hij knikte vriendelijk. "Kunt u ver weg niet goed zien of dichtbij, Mevrouw?"
"Allebei, Meneer Dollonds"
De man was een kop kleiner als ik en hem aankijken werd daarom moeilijk voor me. Toch probeerde ik het.
" Aha, heeft u een momentje dan ga ik naar het magazijn."
De man liep weg door een deur achter zijn balie. Sebastian keek naar verschillende monturen van glazen en pakte sommige op en legde ze toch maar weer terug. Meneer Dollonds kwam terug met een paar doosjes in zijn armen. "Hier zijn erg sterke glazen, Ik weet zeker dat u er wel goede tussen vind" Meneer Dollonds opende de doosjes en zette een bril op mijn neus. "Dit zijn de sterkste glazen die ik kon vinden" hij knikte tevreden. Ik zag hetzelfde als ik geen bril op had dus dit werd het niet. " Het blijft het zelfde meneer" hakkelde ik.
Sebastian draaide zich met een ruk om en keek me raar aan. " Heeft u geen sterkere, Dollonds?" Ik hoorde een sprankje woede in Sebastian's stem. " Nee echt niet! ik denk dat uw zuster halfblind is" Dollonds keek geschrokken " Daar kunt u niks aan doen Meneer Michaelis."
Sebastian keek ongelovig naar me. " We gaan wel op zoek in een andere winkel," zei Sebastian en hij greep me bij mijn arm. Snel liepen we de winkel uit " Ik weet heel misschien nog iemand die een bril voor je heeft" Hij trok me mee naar een donker steegje waar een winkel van een begrafenisondernemer stond. Weer deed hij de deur netjes voor me open. " Wat hebben we hier te zoeken Sebastian?" Ik keek de winkel rond zover ik dat kon. De winkel was bezaaid met kisten en was erg donker. " Hallo Sebastian! Waarmee kan ik jou ben je wonderschone vrouw helpen?" een deksel van een rechtopstaande kist schoof naar links. Er zat een man in met lang grijs haar dat over zijn ogen en tot zijn hielen hing. De man droeg een groot zwart gewaad en een grote hoed. " Dit is niet mijn vrouw, Dit is Mary" Sebastian keek boos maar de man ratelde door met een krakerige stem "Oooh dan gaan julie zeker binnenkort trouwen! haha mocht dat wel van Earl?haha hihihi" De man lachte hard en krakerig.
" Undertaker! hou op dit is onze naaister!" Sebastian was kwaad." Maar ze ziet haast niets en nu denk ik..."
"Haha! geniale grap Sebas, een vrouwelijke shinigami hihihihi" De man hield zijn buik vast en lachte nog harder.
" Het zou kunnen, ze heeft de reflexen van een shinigami" Sebastian keek weer erg serieus. Ik vroeg me af wat een shinigami was.
"Onmogelijk! Sebastian jou humor is geniaal! mannen kunnen alleen shinigami's worden" De man hikte van het lachen.
" Ehm... wat is een shinigami?" vroeg ik aan Sebastian.
"Een shinigami is een god van de dood, ze hebben een heel slecht zicht en moeten daarom brillen dragen. Tot nu toe waren er alleen nog maar mannelijke shinigami's" Sebastian keek met afschuw naar de lachende Undertaker "Alle shinigami's hebben ook een deathscythe dat is een wapen dat door alles heen kan slaan." Undertaker stopte met lachen "er is maar een manier om dat te testen" zei hij. Undertaker graaide in zijn zakken en pakte een dun vierkant brilletje uit zijn gewaad. " Zet het maar op, Mary" en hij gaf de bril aan mij. Voorzichtig deed ik de bril op mijn neus ik keek naar sebastian en zag hem glimlachen. Hij had kuiltjes in zijn wangen en zijn zwarte haar zat rommelig. Ik keek naar het uniform dat hij aan had er zat een speldje op zijn borst met een tekentje er op. Ik zag alles perfect. "En zie je alles?" vroeg Undertaker. "Ja, Wow nog nooit verwacht dat alles zo mooi was"
Ik keek naar de kisten waar kruizen op stonden ik zag elk krasje op het hout en elk stipje gelekte verf op de kisten."Je mag de bril wel lenen hoor, Ik heb deze maand toch geen werk te doen."
Undertaker lachte vriendelijk. Geen werk te doen dus geen mensen vermoorden.
"Oke we nemen mee voor een maandje" zei Sebastian.
"Daar wil ik wel wat voor terug" fluisterde Undertaker met een verhoogde mannenstem.
Sebastian keek geschrokken, Undertaker deed de hoed af en gooide het grijze haar -wat een pruik was- van zich af.
Felrood haar kwam onder de puik vandaan ook stapte 'Undertaker' uit het gewaad. En toen stond er een tengere man die erg op een vrouw leek en helemaal rood gekleed was in de winkel. Hij opende zijn mond en scherpe tanden verschenen. Hij keek verleidelijk naar Sebastian door zijn rode bril. " Ik wil een kus! Een tongzoen!" De man gilde het door de winkel.
"Grell zeg me waar de echte Undertaker is" Sebastian was woedend.
" Je bent zo schattig als je boos bent Sebby!" de man die blijkbaar Grell hete bloosde.
"Waar is Undertaker?" schreeuwde Sebastian boos.
"Daar in een pot met zout." Grell wees naar een pot met een hoofd er in.
De echte Undertaker likte aan het zout "Lekker! ik voel gewoon dat mijn huid hier zacht van word!" de man likte verder. Ik keek naar Sebastian met een hoofd van 'wat gebeurt hier'. " Grell is verliefd op me, hij is ook shinigami" Sebastian hield zijn woede in. Grell liep naar me toe en probeerde de bril van mijn hoofd af te pakken, uit reflex stompte ik de man in zijn maag. Grell klapte dubbel " Ahhh Pijn! Sebastian sla me!" Ik trok mijn wenkbrauw omhoog, vreemde venten die shinigami's." Snel ren de winkel uit! ik kom wel achter je aan." Riep Sebastian. In een sierlijke boog sprong ik over een doodskist heen en rende naar buiten Sebastian kwam snel daarna uit de winkel rennen. Hij tilde me op en sprong op een dak. Ik vroeg me af hoe hij dat deed want het leek me niet echt normaal voor een mens. " Geen vragen graag, we moeten snel weer thuis zijn" zei Sebastian kortaf en hij rende met mij in zijn armen over de daken.

[MissRolex]

Ik ben weer bijgelezen ! Ik ga direct beginnen aan je laatst geposte stukje, omdat Demon hoofdstuk 3 (nieuwe start) al gecontroleerd en verbeterd heeft .

Over een stoel hing de jurk die ik vandaag aan moest doen, want ik ging opzoek naar een bril met Sebastian.

Volgens mij is die 'doen' overbodig (maar ik ben het niet zeker )
opzoek = op zoek

Mey-Rin stond in mijn kamer ze pakte de jurk.

Best een 'en' plaatsen tussen 'kamer' en 'ze';
--> Mey-Rin stond in mijn kamer en ze pakte de jurk.

Ik ging tegenover Sebastian zitten en at mijn bord die hij voor me neer had gezet leeg.

Ik vind het beter klinken als je zegt: die hij voor me had neergezet
Komma VOOR 'die' & komma NA 'gezet' (of na 'neergezet' bij mijn geval :p);
--> Ik ging tegenover Sebastian zitten en at mijn bord, die hij voor me neer had gezet, leeg.

Ik knikte misschien zou ik vandaag eindelijk weten hoe het voelde om goed te kunnen zien.

punt tussen 'knikte' en 'misschien';
--> Ik knikte. Misschien zou ik vandaag eindelijk weten hoe het voelde om goed te kunnen zien.

Met veel gestommel bevrijde ik me uit mijn stoel en liep zonder struikelen naar Sebastian.

bevrijde = bevrijdde

Ik probeerde het trapje op te klimmen zonder te vallen maar ik struikelde en lag languit op de vloer van de koets.

Komma tussen 'vallen' en 'maar';
--> Ik probeerde het trapje op te klimmen zonder te vallen, maar ik struikelde en lag languit op de vloer van de koets.

" Sorry dat ik je niet geholpen had, ik dacht dat je wel zelf een trapje op kon klimmen"

Komma in punt veranderen;
--> " Sorry dat ik je niet geholpen had. Ik dacht dat je wel zelf een trapje op kon klimmen"

Ondanks ik slecht zag zag ik dat Sebastian erg knap was.

Komma tussen 'zag' en 'zag' (altijd komma tussen 2 PV's);
--> Ondanks ik slecht zag, zag ik dat Sebastian erg knap was.

" Ik schat je ongeveer 15, en hoe oud denk je dat ik ben?"

15 voluit schrijven, ik vind het raar dat je die ene niet voluit schrijft en de andere wel :p. Ik doe het meestal omgekeerd. Ik schrijf meestal alles in getallen xD.

Ik aarzelde, het ene moment leek Sebastian een man van vijfentwintig maar soms leek het alsof hij een jongen van zeventien was. " Ergens tussen de achttien en de vijfentwintig denk ik,"

*komma veranderen in punt (bij eerste onderlijning)
*tussen 'vijfentwintig' en 'maar' een komma plaatsen (tweede onderlijning)
--> Ik aarzelde. Het ene moment leek Sebastian een man van vijfentwintig, maar soms leek het alsof hij een jongen van zeventien was.

*komma tussen 'vijfentwintig' en 'denk ik' (derde onderlijning)
--> " Ergens tussen de achttien en de vijfentwintig, denk ik,"

Volgend stukje ga ik gewoon in het vet even verbeteren .

" Hallo Mr. Michaelis! Ik zie dat u eindelijk getrouwd bent! Gefeliciteerd." De man lachte naar Sebastian en mij. " Helaas, maar ik ben niet getrouwd. Dit is mijn zus Mary. Ze heeft een heel sterke bril nodig" Sebastian keek uitdrukkingsloos naar de man. "Welkom mevrouw Michaelis" De man liep naar me toe en schudde mijn hand,
" Ik ben meneer Dollonds" Hij knikte vriendelijk. "Kunt u ver weg of dichtbij niet goed zien (woordvolgorde), Mevrouw?"
"Allebei, Meneer Dollonds."
De man was een kop kleiner dan (in een vergelijking geen als gebruiken) ik en hem aankijken werd daarom moeilijk voor me. Toch probeerde ik het.

" Het blijft het zelfde meneer" hakkelde ik.

het zelfde = hetzelfde

" Dit is niet mijn vrouw, Dit is Mary" Sebastian keek boos maar de man ratelde door met een krakerige stem

*'Dit' zonder hoofdletter
*komma tussen 'boos' en 'maar';
--> Sebastian keek boos, maar de man ratelde door met een krakerige stem. (puntje vergeten )

"Een shinigami is een god van de dood, ze hebben een heel slecht zicht en moeten daarom brillen dragen.

komma in punt veranderen

" Je bent zo schattig als je boos bent Sebby!" de man die blijkbaar Grell hete bloosde.

de man = De man
hete = heette

Phoehoe, ben der door :p. Je hebt een paar keer dezelfde foutjes gemaakt, paar spellingsfoutjes, en waarschijnlijk ook nog een paar foutjes door onoplettendheid . Maar dat laatste overkomt zoiezo iedereen, hihi :p. Maar ik vind wel dat je je verbetert !

Nu, over de inhoud: ik vind het nog altijd een tof verhaal! En ik had Sebastian ouder voorgesteld, omdat butlers meestal al aan de oudere kant zijn xD. Is hij trouwens een of andere superheld? :p Met dat springen op de daken haha

Snel verder!

[MoonlightGirl]

Sama word in het japans gebruikt voor iemand waar je veel aanzien voor hebt. Het word altijd achter een naam gezet



Hoofdstuk:4 William en Elisabeth

Ik zat tegenover Sebastian en naast mij op een grote stoel zat Bochan. Sebastian had net uitgelegd wat Shinigami's zijn: Het zijn goden van de dood, ze moeten zielen van overleden mensen opruimen binnen een bepaalde tijd. Shinigami's hebben allemaal groen/gele ogen en zijn altijd mannen -tot nu toe- Shinigami's zijn zelf al overleden en worden dan weer levend als Shinigami. Dat laatste vond ik vaag, want dat betekende dat ik dood was.
"Sebastian, wil je contact op nemen met William.T Spears?" Ciel aarzelde.
"Ja mijn meester" zei Sebastian en hij vertrok.
"Waarom twijfel je?" vroeg ik, ik kende Bochan me nog maar een dag.
"Je hebt iets wat andere 'mensen' niet hebben" Bochan keek naar zijn kopje thee.
"Iets zorgzaams en moederlijks" Mompelde hij.
"Dank u, Bochan" Ik glimlachte verlegen.
"Je mag me Ciel noemen" zei Bochan, en hij liep weg.
Mijn gestolen bril gleed zachtjes van mijn neus af. Opeens werd de deur werd open gegooid door een lange man in een pak.
De man had een zwarte bril, zwart netjes gekamd haar en een soort grijpstok bij zich.
"En julie denken dat dit een Shinigami is?" De man liep naar mijn plek toe. Ik stond op en gaf hem een hand.
"Ik ben William.T Spears" Hij keek me serieus aan "En jij bent?"
"Mary" zei ik kortaf.
"Mary...." Hij keek alsof hij me ooit eerder had gezien "Mary, wat is je achternaam?"
"Die heb ik niet"Ik werd verlegen. William keek me onderzoekend aan terwijl hij zijn bril goedschoof.
Hij keek vluchtig naar buiten, "Misschien kunnen we een gevecht houden en kijken of je reflexen echt zo goed zijn als Mr. Michaelis zegt" Hij legde zijn stok neer op tafel en stapte een stukje naar achter. "3,2,1.." Riep William. Hij rende naar me toe en trapte me recht in mijn maag. Ik snapte dat het gevecht begonnen was en sprong omhoog en maakte een salto uiteindelijk stak ik mijn benen vooruit en trapte William in zijn gezicht. Zijn bril vloog door de kamer en hij viel op de grond. William greep naar zijn hoofd en riep " Niet mijn bril!"
Sebastian die in de deuropening stond lachte.
" Zonder bril kun je ook wel vechten hoor" zei ik spottend. Zijn ogen werden groot
"Nee dat is onmogelijk" Hij probeerde omhoog te krabbelen maar ik legde hem in een houdgreep en fluisterde
" Wat jammer voor je arm" en draaide zijn arm op zijn rug. Ik trok vluchtig aan zijn arm en je hoorde veel gekraak.
Ik was de weg kwijtgeraakt ik had zomaar iemands arm uit de kom getrokken om niets. Ik had William verward met een dronken man. Snel sprong ik van William af en hij draaide zich om, hij spuugde wat bloed uit en fluisterde
" Mr. Michaelis heeft gelijk." Hij stond op en vroeg om zijn bril die ik hem onmiddellijk gaf.
"Een betere Shinigami als jou kan ik me haast niet voorstellen" Hij drukte op zijn bril "Je kunt volgende week komen bij het Shinigami Dispatch" hij keek erg verrast.
"Dank u William" Ik maakte een lichte buiging.
William schudde mijn hand , sprong door het raam en verdween.
"Dat is dus William.T Spears" zei Sebastian en hij pakte mijn hand.
"Je hebt nu een weekje vrije tijd" Hij liep met me van de trap af "Weet je al wat je wil doen?"
"Misschien een instrument leren spelen" zei ik "dat lijkt me echt heel erg leuk"
Ergens in de gang rinkelde een belletje.
"Sorry Mary, Bochan heeft me nu nodig" Sebastian liep weg.
Ik liep naar buiten toe waar een mooie koets stond en een meisje met blond krullend haar rende de koets uit.
"Jij bent zoooo schattig!" gilde ze.
"Dank u, Mevrouw" zei ik verlegen. Het meisje had blauwe ogen en droeg een schattig jurkje.
" Ik kom voor Ciel! Is hij thuis?" vroeg het meisje.
"Natuurlijk Elisabeth-sama" Sebastian was opeens verschenen.
"Hoi Sebastian!" het meisje was super vrolijk en sprong haast op en neer
" Ik heb helaas geen cadeautjes meer voor je..." zei het Elisabeth verdrietig.
"Dat geeft niks, Mevrouw" zei Sebastian opgelucht.
Elisabeth pakte me bij mijn arm en sleurde me mee naar de badkamer.
"Je bent nog niet schattig genoeg!" Zei Elisabeth en ze begon mijn haar te kammen.
Ik zag in de spiegel dat ik wat bloed op mijn nek had zitten wat William had uitgespuugd, snel veegde ik het weg.
Elisabeth deed wat strikjes in mijn blond met zwarte haar en gaf me een nieuwe jurk.
"Ik hoop dat Ciel deze jurk ook schattig vind, ik wil alles en iedereen schattig!" Elisabeth pakte mijn bril van mijn neus "Deze maakt je minder schattig" zei ze bedroefd.
"Geef terug! zonder mijn bril kan ik niets zien!" schreeuwde ik.
"Pak hem dan!" zei Elisabeth en ze hing de bril boven het bad.
Snel griste ik het brilletje uit haar handen en zette het op mijn hoofd.
"Sorry" zei Elisabeth toen ze zag dat ik echt kwaad was,"hoe heet je eigenlijk?"
"Ik heet Mary" zei ik nog steeds kwaad.
"Ik ben Elisabeth, maar je mag me Lizzy noemen" zei ze." Ik laat je wel even alleen, dan kun je je jurk aantrekken" en Lizzy liep weg. Vlug trok ik mijn juk uit en deed een nieuwe aan, de nieuwe jurk was helemaal roze en kwam tot op mijn knieën. Ik keek in de spiegel mijn lange blonde haar dat aan de onderkant zwart was hing over het jurkje heen en kwam tot mijn heupen, ik was erg tenger en door het jurkje leek ik op een pop. "Ben je klaar?" Riep Lizzy "ik heb nog iets leuks voor in je haar!" en Lizzy opende de deur. Snel zette ze kattenoortjes op mijn hoofd en zei "Wouw! je bent zo schattig" ze knuffelde me en rende daarna weg.
Voorzichtig stapte ik de badkamer uit en liep naar de balzaal die ondertussen helemaal versierd was met slingers en knuffels. Ciel stapte niets wetend de zaal binnen en Lizzie viel hem aan met een knuffelaanval. " Cheeeeruuuuu! Ik heb je zo gemist!" Lizzy sprak Ciels naam raar uit. Sebastian liep naar me toe hij glimlachte toen hij zag wat er met me was gebeurd. " Ze is een beetje raar" hij knipoogde naar me en ging netjes naast me staan.
"Lizzy! ik zei nog zo dat je me eerst moest schrijven voordat je komt." zei Ciel boos.
"Ik ben je verloofde Ciel!" Lizzy lachte "Dat hoeft helemaal niet"
Ciel zuchtte en ik keek Sebastian niet-begrijpend aan.
"Elisabeth is Ciels verloofde en nichtje" Hij glimlachte " Het komt wel vaker voor dat mensen worden uitgehuwelijkt."
"Ook aan nichtjes?"vroeg ik.
"Ook aan nichtjes..." zei hij.
"Cheeeeruuuuu! Ik heb een orkest geregeld voor vanavond!" Lizzy knuffelde Ciel plat, "dan kunnen we samen dansen!" Ciel keek chagrijnig, hij had blijkbaar geen zin in dansen. Mey-Rin, Baldo en Finnian schuifelden voorzichtig de balzaal in. Finnian droeg een jurk en strikjes in zijn haar en Baldo droeg een lange rok en trui met een schattig hoedje met bloemen Mey-Rin was gelukkig niet aangevallen door Lizzy.
"Zal ik het diner klaarmaken?" vroeg Sebastian aan Lizzy en Ciel.
"Ja graag!" zei Lizzy "Dan kan ik Ciel ook schattig maken." ze pakte Ciel's hand en rende met hem naar boven.
Mey-Rin, Finnian en Baldo vertrokken weer en ik liep met Sebastian mee naar de keuken.

[MoonlightGirl]

Hoi! Ik zet hier even neer wie de belangrijke spelers zijn tot nu toe, want dat lijkt me wel handig!

Mary (ik-persoon): Blond haar dat aan de onderkant zwart is, ongeveer 15 jaar, Shinigami in opleiding, gestolen bril, groengele ogen, zorgzaam, kan soms erg brutaal zijn, vind Sebastian leuk, en houd van katten.

Sebastian Michaelis : Butler, zwart haar, roodbruine ogen, altijd in pak, vaak emotieloos en heeft een groot geheim.

Ciel Phantomhive: Meester van Sebastian, Zwart haar, blauw oog, 13 jaar, ooglapje, blauwe ring en emotieloos.

Elisabeth Midford: Verloofde Ciel, blond krullend haar, schattige kleren, 14 jaar, groene ogen en altijd vrolijk.

Mey-Rin: Roodbruin haar, Dienstmeisje, altijd dienstkleding aan, wit kapje in haar haar, bril en heeft eigenlijk bruine ogen.

Finnian: Blond haar, groene ogen, altijd knipjes in zijn haar, ongeveer 16 jaar, heel sterk, draagt altijd een strohoed op zijn rug, tuinman, vrolijk.

Baldroy: Vies blond haar, ongeschoren kin, sigaret,kok, gewoonte om alles op te blazen/schieten, nors en doet graag zijn werk.

Undertaker: Grijs lang haar, groen/gele ogen, lacht altijd, krakerige stem, begrafenisondernemer, Shinigami, heeft contacten in de Londse onderwereld, houd van mensen irriteren en slaapt altijd in een doodskist.

Grell Sutcliff: Lang rood haar, groene pupillen gele iris, rode bril, homo, Shinigami, deathscythe is een kettingzaag, is verliefd op Sebastian en William, draagt altijd rood en houd van pijn.

William.T Spears: Zwart netjes gekamd haar, altijd in pak, bril, groene pupillen gele iris,Shinigami, Deathscythe is een grijpstok, workaholic, haat Grell Sutcliff en wil altijd dat zijn hele naam word uitgesproken.

Zo dat was het dan... ik hoop dat het verhaal nu iets duidelijker word!

Groetjes MoonlightGirl

[MoonlightGirl]

Ik zat op het kookeiland en keek naar Sebastian die druk bezig was met koken. "Waarom laat je Baldo niet koken?" vroeg ik.
"Hij kan het niet, hij laat alles aanbranden" Sebastian sneed in een vis.
" Waarom doe je zo veel? Ciel hoeft toch niet het beste van het beste?" ik keek hem vragend aan want hij deed haast alles zelf.
"Ik wel" zei Sebastian kortaf.
Ik vroeg me af waarom hij dat zei 'ik wil wel het beste' maar zo veel werken was toch niet goed of was er iets anders? "Wil je wat drinken brengen naar Ciel en Elisabeth?" vroeg hij en zette een dienblad naast me neer. Voorzichtig liep ik naar de zaal waar Ciel en Elisabeth waren. Ik opende de deur en Elisabeth had Ciel muizenoortjes opgezet. "Kijk hoe schattig dit is,Mary!" Elisabeth straalde maar Ciel zat verveeld voor zich uit te kijken.
"Dat is het zeker mevrouw!" zei ik glimlachend, het zag er grappig uit.
Ik zette het drinken op tafel en liep weg. Vlug draaide ik me om en zei "Sebastian is nog even bezig hoor!"
Toen ik terug naar de keuken liep lag er een paketje en een brief op de vloer, ik pakte het op. Ik liep de keuken binnen "Sebastian! Er is een paketje binnengekomen en een brief."
"Wie is de afzender?" Vroeg hij.
"Weet ik veel, ik kan niet lezen" en legde het paktje neer op het keukenblad.
"Het paketje is voor jou en de brief is voor Ciel, ik geef het hem vanavond wel." Sebastian sneed verder in een prei. Een paketje voor mij? ik had geen familie meer dus van wie zou het komen? Ik opende de doos waar een pak en een brilletje in zat. "Blijkbaar hebben ze je de kleding van het Shinigami Dispatch gestuurd" Sebastian pakte een tomaat en sneed daar in. "Wauw! Ik ga het meteen passen!" Ik sprong van het kookeiland af en liep naar mijn kamer, Sebastian grinnikte 'Ze is nog steeds zo' fluisterde hij.
Ik vroeg me af wat hij daarmee bedoelde , maar Sebastian zei wel vaker rare dingen.
Toen ik in mijn kamer stond rukte ik snel het jurkje van Elisabeth uit en trok mijn uniform aan. Het uniform was een net pak dat perfect zat en het billetje had ovalen glazen en zag er niet uit. Ik wou de kleren graag aanhouden maar voor Elisabeth deed ik de katten-oortjes toch maar in. Ik liep weer terug naar de keuken en hielp Sebastian met het serveren van het eten. Toen we weer terug naar de keuken liepen zei Sebastian " Ik denk dat het handig is om gewone kleren aan te doen, want broeken zijn een beetje raar voor een vrouw" en hij liep weg. Ik wisselde wéér kleren om en ging opzoek naar Mey-Rin. Ik liep naar buiten maar zag er niemand, ik wel verwacht dat iemand er was want het was erg mooi weer. Een katje sloop om mijn voeten en ik pakte het beestje op. Ik kriebelde en streelde de zachte pootjes en ging zitten op de grond. Sebastian kwam naar buiten lopen en keek naar het katje. "Katten zijn zo lief, en ze praten ook zo schattig" hij stak zijn armen uit om de kat te pakken. "ehm...nee jij pakt die andere kat maar," zei ik. Sebastian pakte een ander katje van de grond en knuffelde het. Na we een tijdje zo zaten werd het donker en gingen we naar binnen. "Cheeeeruuuu we gaan nu dansen!" Lizzy trok aan Ciel's arm maar hij kwam niet op de dansvloer.
Het orkest speelde gewoon door en uiteindelijk gaf Ciel zich gewonnen en danste met Lizzy.
Sebastian pakte mijn hand en trok me ook mee naar de vloer. Verlegen danste ik met Sebastian. Eigenlijk was hij erg knap met zijn zwarte haar dat altijd een beetje slordig hing en hij was erg gespierd.
Sebastian fluisterde "Het klinkt erg stom maar ik moet voorbereidingen treffen voor morgen..." Met een knipoog liep hij de zaal uit en ik liep achter hem aan. "Misschien is het handig om te gaan slapen? Want je had beloofd om je meester te beschermen" zei Sebastian. "Huh wat bedoel je?" ik keek hem vragend aan. "s'Avonds word dit huis altijd aangevallen het is jou taak om het te beschermen samen met Mey-Rin ,Finnian en Baldo."Hij liep naar een kamer toe. Daarom waren Mey-Rin,Finnian en Baldo er niet ze waren aan het slapen! Ik liep naar mijn kamer en klom in mijn bed ik had nog even om te slapen.

[MoonlightGirl]

*Finnian werd gebruikt als soort 'proefdier' voor prikken die mensen sterker maken.

Hoofdstuk:6 Verrassing (Odoroki)

s'Avonds werd inderdaad het huis aangevallen door veel mensen met pistolen. De taak van het huishouden van de Phantomhive's was om mensen neer te schieten en bang te maken. Baldo had een machinegeweer op een grote stang hij schoot vanaf het dak. Mey-Rin had gewone revolvers en schoot er op los. Finnian gooide met grote blokken hout naar mensen en ik rende door de tuin voor afleiding en ondertussen schoot ik ook naar mensen. Ik snapte nu waarom Sebastian een huurmoordenaarster, *proefmens en soldaat had aangenomen want samen vormden ze een sterk team. Ik rende achter een paar mannen aan ze schrokken zich dood van mijn plotselinge verschijning en letten niet op Mey-Rin die ze neerschoot. Het was wel even schrikken dit werk... Maar dit zou ook als ik afgestudeerd was als Shinigami moeten doen. Na een paar uur was iedereen bekaf behalve ik, alle mensen waren verdreven en we moesten alleen nog de lichamen opruimen. Samen zeulden we met de bebloede lijken. "Gaan julie nog maar even slapen, Mary en ik ruimen dit wel op" Ik botste tegen Sebastian aan. Waarom kwam hij altijd opeens? Zonder iets te zeggen liepen Mey-Rin, Finnian en Baldo weg. "Hoe bevat je werk?" vroeg hij.
"Ehm... Leuk kun je het niet noemen maar spannend wel." zei ik.
"Morgen komt iemand van de Ferro familie bij ons op bezoek, De Ferro familie bestaat uit maffia-bazen ze denken dat we dat niet weten en willen een spel van ons kopen." Sebastian gooide twee lichamen in een vuurton. "Spelletje?" Ik had me eigenlijk nog niet afgevraagd waarom Ciel zo rijk was.
"Ciel is het hoofd van een spelletjes fabriek 'Funtom Company' heet het" Sebastian stak de mensen in brand, "Ik denk dat mr. Ferro slechte bedoelingen met Ciel heeft."
"Waarom vertel je dat aan mij?" ik had er niks mee te maken.
"Ik vraag je of je de hele tijd bij Ciel en mij wilt zitten en wilt onthouden wat mr. Ferro zegt" Hij gooide een beetje hout in de ton "En zo nodig Ciel beschermen als ik weg ben."
"Dat is goed hoor!" het stond immers ook in het contract. In stilte ruimden Sebastian en ik de laatste spullen op en ik vertrok naar mijn kamer. Toen ik in mijn kamer kwam was ik niet moe en pakte een papiertje. Ik tekende Sebastian en mij in de tuin met katten om ons heen. Ik dagdroomde over Sebastian en mij. Hij danste met me in het zonlicht en aaide over mijn haar 'Je bent zo mooi' zei hij. Ik schrok van mijn deur die openklapte "Ben je nog op?" Sebastian stond in de deuropening. "Nee ik slaap... nou goed?" Ik keek boos naar Sebastian hij had mijn dagdroom verpest. Hij liep naar mijn bureautje en pakte de tekening en glimlachte.
"Bochan zei dat ik je moest wassen want je zit onder het bloed" hij pakte mijn arm.
"Jij... mij?" dat ging net iets te ver.
"Ja" Hij knikte en tilde me op.
"Laat me los!" Ik probeerde me uit zijn greep te bevrijden.
"Nee orders van Bochan moet ik altijd opvolgen" zei hij terwijl hij een klap in zijn gezicht van me kreeg.
Snel ritste Sebastian mijn ruk open en zette me in bad. Ik kookte van woede, ik vond Sebastian misschien wel leuk maar dit ging te ver.
"Als ik Shinigami ben vermoord ik je meteen!" Ik keek boos naar Sebastian die mijn haar waste.
"Ik vraag me af of je dat kunt" hij glimlachte.
"Auw! mijn rug?! wat doe je" Snel greep ik naar mijn schouderblad waar ik een vreemde bobbel voelde.
"Sorry ik waste alleen je rug" hij keek geschrokken. Zijn handschoen zat onder het bloed.
"Serieus... waarom zit er zoveel bloed op je hand?" ik keek naar zijn ooit witte handschoentje.
"Ik denk dat ik een oude wond van je heb opengemaakt." Maar ik zag in zijn ogen dat hij wel beter wist.
Ik rukte Sebastian handschoentje van zijn hand en gooide het in bad. Sebastian keek geschrokken en ik keek naar zijn hand. Op Sebastians had stond een teken het was een ster met doorns er om heen.
"W-wat is er met je hand?" ik staarde naar het teken.
"Dit is mijn contract met mijn meester" hij keek naar zijn hand "Ik ben demoon, Ciel wou een contract met me en nu moet ik alles doen wat hij zegt. Uiteindelijk moet ik dan zijn ziel eten."
Mijn mond viel open... Sebastian was een demoon.
"Ik heb voor je doodging een contract met je gehad, je wou dat je voor me zorgde tot je doodging" hij zuchtte
"En toen ging je dood, Ik kon niets meer van je eten. Daarna heeft een Shinigami je lichaam gevonden en wou dat je ook Shinigami werd. Het maakte hem niet uit hoeveel het zou kosten, want anders was je nooit een vrouwelijke Shinigami geweest" hij legde zijn hand op mijn schouderblad. "Hier zat mijn vorige contract, je bent nu nog een klein beetje met me verbonden"
"Huh klein beetje? wat kan ik dan allemaal met je doen?" Ik vroeg me af wat 'klein beetje' inhield.
"Je voelt mijn pijn en ziet me soms" hij zuchtte en droogde mijn haren.
In stilte trok ik mijn kleren weer aan. Ik kende Sebastian al, daarom was ik vast ook met hem meegegaan.
"Een Shinigami's wond heelt altijd behalve zo een" Sebastian pakte mijn hand en bracht me naar mijn kamer.
"En Shinigami's hoeven niet te slapen" hij sloot mijn deur.
Ik ging zitten op mijn bed, het was te raar voor woorden. Ik tekende weer maar dit keer waren het kleine meisjes die op Sebastian's schouder zaten en overleden meisjes met Sebastian's bij de graven. Hij glimlachte gemeen en keek hongerig naar de meisjes... zo zou het ook met Ciel zijn. Ciel hoger dan Sebastian maar uiteindelijk was hij degene die moest lijden.

[MoonlightGirl]

hoi! Wees niet verlegen en plaats wat comments! Ciel spreek je uit als sie-el of Cheru maar ik zeg altijd Giel.


Hoofdstuk 7: Mr. Ferro
Mr.Ferro begroette Ciel.
"Hey Ciel! Je bent geroeid zie ik" mr. Ferro lachte. Hij had Blond haar dat in een paardenstaartje hing en een klein baardje.
"Helaas niet" zei Ciel die bezig was een boek te lezen. Samen liepen ze naar de hal.
Sebastian had op het laatste moment alles klaar gemaakt omdat Finny de tuin had vermoord met gif en Baldo op een homp vlees geschoten had. "Mensen zijn zo lastig" had hij gezegd.
Het Phantomhive huishouden stond netjes in de hal te wachten op Mr.Ferro. Hij gaf zijn jas aan Finny en zijn hoed aan mij. "Ik leid u naar de tuin" zei Sebastian. Snel gaf ik de hoed van Ferro aan Finnian en liep achter Sebastian en Ferro aan want Ciel haalde het spel op waar Ferro en hij over moesten praten.
"Wauw! Een Japanse steentuin!" Mr. Ferro keek verwonderd naar de tuin.
"Als u hier wacht haal ik mijn meester. Mary blijft bij u" zei Sebastian en hij liep weg.
Ik schoof de stoel van Ferro naar achter en hij ging zitten.
"Je bent een mooi meisje, Mary" zei Ferro.
"Dank u" zei ik afwezig. Ik vond Ferro maar eng. Hij pakte mijn hand maar gelukkig kwam Ciel er aan lopen. S
Snel liet Ferro mijn hand los.
"Hoi Ciel" zei Ferro.
"Hier is het spel waar we het over zouden hebben" Ciel legde een blauw doosje met een muis op de tafel "Maar als je het liever over Mary wil hebben..."
Ferro slikte "Ehm nee" hij pakte het doosje. "Leg het spel maar uit Ciel."
"Oke," Ciel opende het doosje en hij legde het spel uit. Na een tijdje kwam Sebastian met eten dat blijkbaar 'Donbury' hete en een hele geschiedenis had. Mey-Rin probeerde wijn in Ferro's glas te schenken maar ze schonk naast. Ik durfde haast niet te kijken hoe het hele tafelkleed rood werd maar toen er bijna een druppel op Ciel's broek kwam rukte Sebastian het kleed onder het eten weg. Wonderbaarlijk genoeg bleef het eten staan.
"Waar is het tafelkleed?" mr. Ferro had alleen doorgehad dat het tafelkleed weg was/
"Er was een vlekje op gekomen" zei Ciel die in zijn eten prikte. Sebastian gaf het tafelkleed aan Baldo die snel naar de keuken ging. Toen het eten op was ging Sebastian bezig met het dessert.
"Ik moet nog wat leren" zei Ciel. Ik had aan Sebastian beloofd dat als Ciel weg was bij Ferro te blijven dus ik bleef bij de tafel.
"Wat een mooie rozen" zei Ferro toen hij aan een struikje zat.
"Net zo mooi als jou..." Fluisterde hij daarna.
Hij pakte mijn kin en keek diep in mijn ogen. Dit ging te ver.
"Je hebt zulke mooie ogen, ze lijken op de mooiste bossen in de herfst" Hij keek gehypnotiseerd naar mijn ogen. Langzaam gleed hij naar beneden "Hoe oud ben je? en je bent zo mooi gevormd..." Ik pakte zijn hand stevig vast en kroop over de tafel.
"Als ik jou was zou ik dat even niet doen" zei ik. Uit mijn korset haalde ik met mijn andere hand vijf messen die ik ter bescherming mee had gekregen van Sebastian. Ik hield ze voor mijn ogen als waaiers " Als je verder gaat weet je misschien al wat er gaat gebeuren." Ik klapte de messen in elkaar zodat het leek alsof er maar een was.
"Tsjop, Tsjop,Tsjop" Ik klapte de messen weer uit "Ik ben niet voor de poes." Ik stapte van de tafel en stopte de messen weer terug. Ferro keek geschrokken, hij was blijkbaar anders gewend. Na een tijd van stilte kwam Ciel weer terug en Sebastian liep achter hem aan met het dessert. Ik schoof Ciel's stoel naar achter en Ciel en Ferro begonnen te eten. Sebastian kwam naast me staan
"Je was geniaal net, ik heb iemand nog nooit zo verbaasd en bang gezien" fluisterde hij in mijn oor.
"Het is best wel grappig om mensen bang te maken" ik meende het, want het voelde alsof er iemand tegen me op keek en dacht 'ehm... ik moet uitkijken.'
"Vind ik ook" zei Sebastian. Samen pakten we de borden van Ciel en Mr.Ferro en Sebastian bracht ze naar de keuken om ze af te wassen. Ciel en Ferro praatten nog over het spel tot het bijna donker werd.
"Ik moet nog wat in de stad doen" meende Ferro.
"Dat is niet netjes, want we hebben het spel nog niet eens uitgespeeld" Ciel keek straffend naar Ferro
"Ik moet echt dringend gaan" ze hij.
"Ik breng u wel naar uw koets" kwam Sebastian tussenbeide.
Sebastian liep met Ferro naar de koets.
"Ik denk niet dat Ferro hier ooit nog terug komt" zei Ciel "gelukkig maar."
"Ik vind hem echt eng" zei ik.
"Dat leek ander niet zo" zei Ciel " Neem maar wat vrije tijd." en hij liep weg.
IK ging naar mijn kamer om te tekenen ik pakte een papiertje en wou beginnen toen Sebastian binnen kwam. "Ciel is weg" zei hij.

[MissRolex]

Heey, ten eerste iets over mijn reactie over de dialogen: ik dacht dus dat de komma (bij een normale zin) buiten de aanhalingstekens moest (heb ik altijd zo op schooltje geleerd xd), maar heb dat dan even bekeken in de schrijflessen op OV en blijkbaar kan de komma binnen, buiten of kan er zelfs geen komma staan. Dus vergeet wat ik daarover gezegd heb haha xp.
Nu over hoofdstuk 4, 5,6 en 7 (lekker veel hoofdstukjes )

Hoofdstuk 4

Hij probeerde omhoog te krabbelen maar ik legde hem in een houdgreep en fluisterde
" Wat jammer voor je arm" en draaide zijn arm op zijn rug.

dit moet zijn; 'Hij probeerde omhoog te krabbelen maar ik legde hem in een houdgreep en fluisterde: 'Wat jammer voor je arm.' En ik draaide zijn arm op zijn rug.

" Ik heb helaas geen cadeautjes meer voor je..." zei het Elisabeth verdrietig.

die het moet weg, of je moet Elisabeth in meisje veranderen

Hoofdstuk 5

Toen ik terug naar de keuken liep lag er een paketje en een brief op de vloer, ik pakte het op.

paketje = pakketje (je zegt nog een paar keer paketje in de volgende zinnen, dus dat moet pakketje zijn )

Het uniform was een net pak dat perfect zat en het billetje had ovalen glazen en zag er niet uit.

billetje = brilletje

Hoofdstuk 6

Op Sebastians had stond een teken het was een ster met doorns er om heen.

had = hand

Hoofdstuk 7

"Hey Ciel! Je bent geroeid zie ik"

geroeid = gegroeid

Hij had Blond haar dat in een paardenstaartje hing en een klein baardje.

Blond = blond (zonder hoofdletter )


Ik heb nu vooral de spellingsfouten eruit gehaald, de andere soorten fouten heb ik de vorige keer al aangehaald, dus dat heeft niet veel zin om ze dan opnieuw te vermelden, he . Maar moest je toch nog daarover een vraag hebben, vraag maar!

Groetjes!

[MoonlightGirl]

Dank je voor de spellingsfoutjes er uithalen!

Groetjes MoonlightGirl


Hoofdstuk 8: Ciel!


In paniek rende ik mijn kamer uit en pakte een revolver.
"Ik ga alleen naar Ciel zoeken" zei Sebastian toen hij zag dat ik wapens pakte.
"Ehm...nee" zei ik eigenwijs.
"Ja je blijft hier, ik heb je hulp niet nodig" Sebastian keek boos en rende naar de tuin.
Ik zuchtte, ik had toch ook beloofd om op Ciel te passen? Ik liep naar een boom die er griezelig uit zag in het maanlicht. Ik sprong in de boom en daarna op het huis. Ik voelde me vrij. Snel begon ik te rennen over de het dak tot ik over het hek van het herenhuis kon springen. Ik zag Sebastian voetstappen en volgde ze tot ik bij een ander groot landhuis kwam. Ik hoorde schoten van binnen het huis komen en liep over de oprit waar dode mensen lagen, hier was Sebastian dus. Ik stapte een zaal binnen waar er op Sebastian geschoten werd maar hij ontweek alles. Sebastian was zo druk bezig met ontwijken dat hij mij niet opmerkte en ik sloop onder een balustrade door naar een kamer waar ik Ciel hoorde. Een kogel schoot rakelings langs me en boorde zich in de muur, ze schoten dus ook op mij. Sebastian pakte messen uit zijn jas en gooide ze de hal rond veel mensen vielen neer. Hij sprong naar de kamer waar ik Ciel had gehoord en ik sloop achter hem aan. Ik keek door het sleutelgat de kamer in en zag Sebastian die het spelletje aan Mr.Ferro wou geven. "Ik hoef dat spel niet! ik wil alleen Ciel dood!" schreeuwde Ferro " Hij is de waakhond van de koningin, hij wil me uitroeien!" Ik hoorde trekkers van revolvers over gaan en kogels doorzeefden Sebastian. Ik voelde een pijnscheut door mijn lichaam en viel om... door de deur heen. De pijn stopte maar ik bleef liggen.
"Sebastian ik kan me niet voorstellen dat slapen op de vloer fijn is," zei Ciel " Sta op."
"Da-dat kan niet" stotterde Ferro.
"Natuurlijk wel" zei Sebastian die opstond, "Zal ik deze terug aan julie geven?" zei hij tegen drie mensen die achter een schilderij stonden en Sebastian hadden neergeschoten. Hij gooide de kogels door de mannen heen die op de grond vielen.
Voorzichtig stond ik op en Ferro keek bang naar Sebastian en mij.
'Di-dit i-is niet mogelijk" Ferro keek gekweld "Als je nog een stap dichterbij Ciel komt schiet ik hem neer!" zei Ferro opeens met zelfvertrouwen. Sebastian stapte naar Ferro toe die in elkaar dook, Ik hoorde een schot en Sebastian was in een flits achter Ferro gaan staan.
"Wil je deze ook terug?" vroeg Sebastian toen hij met een kogel in zijn hand stond.
Ferro keek geschrokken "Je bent maa-maar een bu-utler" stotterde hij "Zo kan ik toch niet doodgaan?"
"Ik ben een duivels goede butler" corrigeerde Sebastian.
"Meneer Butler, je bent zo'n goede butler! ik kan je alles geven wat je wil, vrouwen,geld, drugs!" Ferro keek gekweld.
"Ik wil niet van die menselijke dingen" zei Sebastian "Het enige wat ik wil is de ziel van Ciel"
Ferro keek ongelovig.
"Ik heb een contract met Ciel" zei hij en hij trok zijn handschoen uit "Hiermee ben ik verbonden met hem en zal ik hem beschermen."
"Huh?" zei Ferro.
"Nadat ik van alles voor hem heb gedaan mag ik..." Sebastian stopte even met praten "Zijn ziel eten."
Ferro keek banger dan ooit.
"En dit spel is over" Ik pakte mijn revolver,richtte het op Ferro en haalde de trekker over.

[MissRolex]

Snel begon ik te rennen over de het dak tot ik over het hek van het herenhuis kon springen.

die 'de' moet weg, dus: '...over het dak tot ik over het hek...'

Ik zag Sebastian voetstappen en volgde ze tot ik bij een ander groot landhuis kwam.

Sebastian voetstappen = Sebastians voetstappen

Sebastian pakte messen uit zijn jas en gooide ze de hal rond veel mensen vielen neer.

ik zou hier van maken: Sebastian pakte messen uit zijn jas en gooide ze de hal rond waardoor veel mensen neervielen (hoofdzin en bijzin )

"Als je nog een stap dichterbij Ciel komt schiet ik hem neer!"

tussen 'komt' en 'schiet' een komma plaatsen (altijd komma tussen 2 PV's)

Volgens mij was dat alles .
Ik vind het nog altijd een tof en spannend verhaal . Ik vraag me af als Sebastian boos zal zijn op Mary wanneer hij ziet dat ze er ook was xd.

Groetjes.

[MoonlightGirl]

De koets schudde heen en weer, ik keek uit het kleine raampje en zag mensen vrolijk lopen op straat...
misschien zou ik een van hen vermoorden. De koets stopte en ik stapte uit voor een groot wit gebouw.
William stond voor het gebouw,hij droeg zoals altijd zijn pak en vierkante bril en het leek alsof hij zijn haar extra goed had proberen te laten zitten. "Hallo Mary Michaelis" zei hij.
"Wilt u me alstublieft gewoon Mary noemen?" ik wist dat William liever met u werd aangesproken.
"Natuurlijk" zei hij "Ik ben je leraar geschiedenis en breng je naar je groep toe." samen liepen we naar binnen het Shinigami Dispatch in.
Het gebouw zat vol met pratende mannen die soms verbaasd naar me keken omdat ik vrouw was.
"Hier zijn je kamergenoten" zei William toen we bij een groepje jongens stopten die naar wapens aan het kijken waren "Je zit in groep 1E." Een jongen met hetzelfde blond-aan de onderkant-zwarte haar had draaide zich om.
"Hoi ik ben Ronald Knox!" zei hij en schudde mijn hand.
Naast hem stond een kleine jongen met bruin haar die blijkbaar Alan hete. Naast Alan stond een forse kerel die aan een kant kaalgeschoren was en Eric hete.
"Hier zit je mee op kamer 103" zei William "Ik moet nog wat werk doen, maar ik denk dat je het wel alleen red."
"Oke" zei ik verlegen.
"Dus jij bent de enigste vrouwelijke Shinigami?" vroeg Alan.
"Blijkbaar wel" zei ik.
"Niet slecht..." hoorde ik Eric zeggen.
"Wie wou er zo graag dat je shinigami werd?" vroeg Alan.
"Ik heb geen idee" zei ik oprecht "Maar ik ben die gene erg dankbaar"
"William heeft mij Shinigami gemaakt" zei Alan "Hij dacht dat ik net zo'n goede Shinigami als hem kon worden!"
"Ik wist hiervoor niet eens dat Shinigami's bestonden..." zei ik.
"Maakt niks uit Aimi, ik wist het ook niet" zei Ronald.
"Aimi? Ik ben Mary?" verbaasd keek ik naar Ronald.
"Ik verwarde je met Ami mijn oude zus" ik zag dat hij haar miste.
"Wilt iedereen naar zijn kamer gaan? om 6 uur is er voor wie er behoefte aan heeft eten." schalde een stem door de hal. Samen met de jongens liep ik naar onze kamer, ik voelde me ongemakkelijk omdat ik het enigste meisje hier was. Even schoot er door mijn hoofd dat ik beter bij Ciel en Sebastian had kunnen blijven. Maar Sebastian was woedend geweest dat ik naar Ferro was gegaan dat ik niet durfde te blijven. Ons kamertje bestond uit vier slaapkamers een kamer en twee badkamers.
"Dit heeft zijn voordelen, In een groepje zitten met een meid" zei Eric " volgens mij heben we de meest luxe kamer gekregen."
"Dat klopt, deze kamer staat bekend als een lerarenkamer" zei Ronald "Ik weet haast alles want ik ben hier al 7 jaar."
"Duurt een opleiding zo lang?" ik wou hier niet zo lang blijven! Ik zou dan veel heimwee krijgen ook al had ik maar een weekje bij de Phantomhive's gewoond.
"Nee hoor, ik ging alleen telkens spijbelen" zei hij.
"Tssk...waarom?" waarom zou je zoveel spijbelen dat je 7 jaar in een schooljaar moest zitten.
"Ehm... Lang verhaal" zei Ronald. Hij werd verlegen dus ging ik maar naar mijn kamer, mijn spullen uitpakken.

[Demon]

Oooh. Sorry, hoor, meid. Ik ben al een tijdje inactief bezig, en heb niet echt kunnen volgen.. Ben ik nog mee met het verhaal als ik bij het laatste stukje begin te lezen of niet? Anders zal ik bij deze moeten stoppen. o: Want ik heb echt geen tijd om zoveel in te halen.

[MoonlightGirl]

ja ik denk het wal want ik begin met een nieuw zeg maar 'deel' 'episode' dus ik denk dat je het wel red

Groetjes MoonlightGirl

[MoonlightGirl]

k sliep heerlijk tot ik wakker werd door wat gestommel. Ik hoorde iemand die een kaars aanstak, ik pakte mijn bril en liep naar de kamer. Ronald stond met een olielampje te klooien, hij zag er grappig uit met zijn pyjama aan en zijn haar zat warrig.
"Moet ik je helpen?" vroeg ik beleefd.
"Huh?!" hij schrok "Ehm.. j-ja is goed."
Ik pakte het lampje uit zijn hand en stak het aan.
"Dank je wel" zei Ronald en hij liep weer naar zijn kamer met het lampje in zijn hand.
Hij was blijkbaar bang in het donker. Ik kroop weer in mijn bed tot ik bang werd dat misschien het gebouw in de brand vloog omdat niemand op het lampje lette. Ik liep weer naar de kamer en pakte een ander lampje en begon verder te leren schrijven. Na een tijdje hoorde ik alle jongens rustig snurken en liep ik naar Ronalds kamer.
Voorzichtig pakte ik het lampje en blies het uit, Ik liep ook naar de kamers van de andere jongens om ze te controleren op lampjes. Even later klom ik weer in mijn bed en ging slapen.

De zon scheen door mijn gordijn en ik stapte uit mijn bed en pakte mijn bril. Ik gooide de kastdeuren open en pakte een net pak. Ik hoorde dat Eric, Alan en Ronald ook wakker werden en kleedde me snel om. Ik probeerde mijn stropdas om te doen maar dat werd een mislukking, ik kon wel overleven zonder.
"Hoi Mary" zei Eric terwijl hij door zijn haar woelde en slaperig de kamer in stapte.
"Hoi Eric" zei ik terug, mijn haar hing voor mijn ogen en ik zag er waarschijnlijk niet uit.
Ook Alan stapte de kamer in maar hij zag er behoorlijk uitgerust uit.
"We beginnen vandaag met zelfdefensie en dan hebben we geschiedenis." zei hij " De dag begint om half negen en het is nu acht uur"
"Oke" mompelden Eric en ik tegelijk, het interesseerde ons niet echt.
Ik liep naar de badkamer een kamde mijn haar tot de rommelige bende eindelijk goed zat en maakte een paardenstaart.
Ik poetste mijn tanden en liep terug de kamer in waar Ronald in zijn pyjama stond. Hij krabde op zijn hoofd.
"Gossie... is het nu alweer kwart over acht?" hij gaapte een keer en liep weer terug naar zijn kamer.
Eric grinnikte want hij stond al klaar in zijn pak.
"Heb je je stropdas niet om kunnen krijgen?" vroeg hij.
"Jawel alleen dan om mijn haar" zei ik want mijn stropdas werkte als een elastiek.
"ik leer je wel hoe het moet" zei Eric en hij ont-stropte (?) zijn stropdas "Kijk eerst doe je dit..." Ik lette goed op en uiteindelijk was mijn resultaat een rommelige stropdas maar het was iets. Een bel ging en ronald kwam ook uit zijn kamer, we liepen naar beneden voor zelfdefensie in lokaal 7.
In het lokaal stond een grote mat en er omheen stonden stoelen en tafeltjes en voor een groot krijtbord stond... Grell Sutcliff, de man die geloofde dat hij vrouw was, verslaafd was aan de kleur rood en verliefd was op Sebastian.
"Hallo" zei Grell toen de hele klas zat "Ik ben Grell Sutcliff, maar julie moeten me Sutcliff-sempai noemen"
Ik keek de klas rond, er waren ongeveer 20 leerlingen.
"Ik leer julie zelfdefensie" hij keek de klas rond door zijn rode brilletje "Ik moet julie eerst julie deathscythe geven"
Grell pakte wat dozen en opende ze. Er zaten allemaal kleine zijzen in en hij deelde ze uit.
"Michaelis? ken jij misschien Sebastian Michaelis?" vroeg hij overbodig aan mij, natuurlijk kende ik hem want we hadden samen Grell al eerder ontmoet.
"Toevallig wel" zei ik.
"Oh oke..." zei hij bedroefd.
De rest van de les vertelde hij over het vak en zichzelf. Na vijfenveertig minuten van gepraat gingen we naar geschiedenis.

[MoonlightGirl]

Ik zat nu een week op het Shinigami Dispatch. Mijn kamergenoten waren mijn beste vrienden en alles liep op rolletjes behalve dat ik 'thuis' soms miste. Ik had nu volledig leren schrijven en was een van de beste leerlingen, William was trots op me. Ik tekende Eric, Alan, Ronald en mij in mijn schrift ,we liepen vrolijk rond over straten zonder dat anderen naar ons keken. Ik zuchtte, ik had het misschien hier wel goed maar ik miste Sebastian verschrikkelijk. Langzaam tekende ik hem dansend met mij. We lachten en draaiden in het rond.
"Michaelis! Let eens op," riep Grell die spastisch werd van mijn geteken van Sebastian
(hij was ook verliefd op hem) "Als straf moet je nu met mij op de mat."
Op de mat betekende een gevecht tegen een persoon, in dit geval Grell.
Ik stapte op de mat en keek Grell aan. Hij keek terug en lachte zijn haaientanden bloot "pfff..." zei hij.
Hij legde zijn deathscythe op de grond. De grote rode kettingzaag lag er eenzaam bij.
"Jij ook" zei Grell terwijl hij non-galant op de mat stond en zijn lange rode haar kamde.
Voorzichtig legde ik mijn kleine zeis neer en liep naar een kant van de mat.
"3,2,1!" riep Grell en hij trapte in mijn maag. Ik pakte zijn been en draaide het zo dat Grell op de grond viel.
Maar hij stond snel op en gaf me en onverwachtse klap op mijn rug.
Ik hoestte en voelde een stekende pijn, bloed kwam uit mijn mond en rug.
"Huh?" Grell's stem werd hoger dan dat hij al was.
Ik kotste bloed over de vloer en de pijn werd erger en erger. Ik voelde dat Grell me oppakte.
"Ze moet naar William gebracht worden, hij weet wel wat we moeten doen" ze Grell. Hij tilde me terwijl ik hevig uit mijn rug bloedde en bleef hoesten. Ik voelde dat Grell me op een tafel legde.
Tranen stroomden uit mijn ogen, ik was bang dat ik stierf en Sebastian ook.
"Se-Sebatsian" fluisterde ik "niet doo--" toen was alles zwart.

William .T Spears (ik):


Zoiets hat ik nog nooit meegemaakt. Misschien was ze helemaal geen Shinigami? Mary huilde en fluisterde wat maar ik kon niet horen wat ze zei. Ik kan niet tegen huilende vrouwen en voelde mijn keel dik worden.
Grell sloeg een arm om me heen maar ik duwde hem van me weg. Ik had geen zin in zijn homo gedrag.
"Zullen we haar naar haar kamer brengen, Will?" zei Grell "En dan even wachten want misschien..."
Ik slikte "Ja oke" zei ik afwezig. 'misschien' was waarschijnlijk nooit. Grell en ik tilden Mary op en droegen haar naar kamer 103. Voorzichtig legde ik haar op bed, ze lag vredig maar levenloos bij.
"Ik kleed haar wel om" zei Grell "Ik ben tenslotte ook een vrouw" hij keek in haar kast en haalde een lange zwarte jurk tevoorschijn. "Rood zou haar veel mooier staan" zei hij.
Ik ging zitten naast het bed met mijn handen in mijn haar, Ronald zou me nooit vergeven.
Hij zorgde al voor haar toen Mary zeven was. Ik zorgde er altijd voor dat haar geheugen gewist werd zodat ze niet naar Ronald zou zoeken en hem zou vinden in het Shinigami Dispatch . Ik weet nog dat Ronald stierf en ik wou dat hij Shinigami werd omdat hij kon zorgen voor zijn zusje. Hij was toen zo klein, nog maar twaalf.
"Will, ze is dood waarom huil je? je moet zoveel vrouwen vermoorden voor je werk" zei Grell.
"Dit is anders," zei ik " Je weet waarom ik Ronald Shinigami wou laten worden."
Ik kwam Ronald en Mary tegen toen ik hun ouders vermoorde. Toen hij stierf moest ik hem gewoon weer een kans geven oom te 'leven'. Ik had nooit verwacht dat hij zoveel van Mary hield en de kracht had om een meisje Shinigami te laten worden. Ik zorgde ook vaak voor haar en ik werd toen ze ouder werd verliefd op haar. Ik had nog nooit zoiets vreemds gevoeld, maar toen was er Sebastian die Mary voor me weg kaapte.
"Je was toch niet verliefd op haar?" zei Grell ontzet.
"Ja" zei ik kortaf.
"Ze is smoor op Sebastian" gromde Grell,
"Sebastian moet dood" zei ik zacht.
Grell grinnikte " Mag ik meehelpen vermoorden? Ik word gek van hem"
"Als we hem ooit tegenkomen vermoorden we hem" zei ik.
Met een klap ging de slaapkamerdeur open en Ronald stond in de deuropening.

[MoonlightGirl]

Mary (Ik):

De pijn was weg en ik lag op een bed met een jurk aan. Voorzichtig opende ik mijn ogen.
Ronald had mijn hand vast en tranen stroomden over zijn wangen.
"Ronald,wat is er?" vroeg ik met een schorre stem.
"Je-je leeft" hij stond op een keek me aan. In de kamer stonden Alan, Eric, William, Ronald en Grell om mijn bed.
"Blijkbaar wel" zei ik "Maar waarom hield je mijn hand vast?" ik hoopte dat hij niet verliefd op me was want dan moest ik hem teleurstellen.
"Ik ben je broer" zei hij met een zucht "Ik heb jou Shinigami gemaakt."
"Waarom?" vroeg ik. Was Ronald mijn broer? Bizar!
"Weet je wel hoeveel ik om je gaf? Je ging dood door die demoon!" hij schreeuwde en huilde tegelijk "Ik wou je terug maar dat je niets meer met deze wereld temaken zou krijgen."
"Deze wereld?" fluisterde ik "Waarom heb je me dan niet dood laten gaan?"
"Ik wou dat je groot werd zonder dat je wist dat Shinigami's en demonen bestonden" zei Ronald "Maar toen kwam híj weer"
"Hij heeft een naam" zei ik nors.
"Sebastian dan" kaatste hij terug "Ik kon je niet meenemen naar het Shinigami Dispatch dus spijbelde ik om voor je te zorgen." hij haalde diep adem " maar op een dag was je weg, met die Sebastian mee."
Ik voelde weer een steek in mijn rug en hoestte.
"Hij liet je de wereld kennen waarvan ik vond dat je weg moest blijven, Mai"
"Mai?" hoestte ik.
"Je hete Mai Knox" Ronald zuchtte "Vroeger.."
"Wat waren de namen van onze ouders?" vroeg ik, ik wou alles weten van vroeger wat ik vergeten was.
"Aimi en Edmund" zei hij "Je lijkt veel op moeder"
"Waarom herrinner ik me niks meer?" wat had Ronald bij me gedaan dat ik niks meer wist van vroeger.
"Ik heb sommige herinneringen weggehaald " Ronald keek naar mijn handen. "Dat kan met een deathscythe, Als je ziel er uit gaat word er een film gespeeld en ik heb stukjes uit jou film gehaald."
"Oh..." waarschijnlijk zou ik er nooit wat van begrijpen.
"Misschien word het tijd dat Mary ehm.. Mai kan rusten" zei William en de jongens vertrokken.
Net toen ze weg waren voelde het asof ik een klap tegen mijn gezicht kreeg en zag Sebastian.
Hij lag op de vloer met een zwaard door zijn rug en bloed om zich heen, Ciel riep in paniek Sebastians naam maar hij reageerde niet. Maar als Sebastian dood ging was ik het ook, dus waarom leefde ik nog?

[MoonlightGirl]

Een duif streek neer op de vensterbank. Het beestje keek me nieuwsgierig aan en bewoog zijn nekje.
"Kom maar duifje" zei ik vanuit mijn bed. Van William móést ik in bed blijven tot de herfstvakantie, ik moest nog twee langzame en saaie begaan. De duif droeg een klein kokertje om zijn poot en hij sprong op mijn bed.
Snel pakte ik de duif en trok het kokertje van zijn poot. Ik frommelde een papiertje open dat er in zat.
" Hoe gaat het?
Voor in het geval dat je dacht dat je niet welkom bent op het herenhuis kan ik je vertellen dat je dat wel bent.
Ik heb bergrepen dat je bijna herfstvakantie hebt. Ik hoop dat je dan komt naar Ciel zijn herenhuis.
Groetjes Sebastian

*Handtekening*

Ps: Als je niet komt weet ik je toch altijd te vinden"

Ik had toen ik 'ziek' was goed kunnen leren lezen dus dit berichtje was een eitje.
Maar het was heel kort en afgezaagd. Ik hoopte dat Sebastian niet meer boos was.
Wacht...Sebastian? Hij had de brief ondertekend dus hij leefde! Ik danste door mijn slaapkamer tot William binnenkwam.
"Wat is er?" vroeg hij kalm.
"Ehm... niets" zei ik en sloot het raam waar de duif net uit was gevlogen door mijn dans.
"Wat heb je in je hand?" William pakte het papiertje van me af en begon het voor te lezen. Toen hij klaar was zuchtte hij " Waarom wil je daar heen?"
"Ik voel me er thuis." zei ik.
"Tsk... Hier toch ook?" William keek uit het raam.
"Jawel, maar ik mis een paar mensen ook" zei ik twijfelend.
" 'Een paar mensen' Sebastian bedoel je" zei hij spottend.
"Ja hij ook" zei ik nors en liep naar de kamer toe om van William af te zijn, maar hij liep me achterna.
"Je woonde er maar een week! Je kunt nooit die mensen missen" riep hij.
"Ja." ik werd echt chagrijnig van William.
"Ik heb al geregeld dat je op een cruise kunt met Ronald." zei hij.
"WÁT!" riep ik en draaide me met een ruk om. Wat dacht William wel niet!
"Je cruised met de boot 'Campania' ik heb per ongeluk voor jou 1e -klas kaartjes gekocht en voor Ronald 2e-klas, Maar ik neem aan dat dat geen probleem is?" zei William met een gemene grijns "Op een boot vind Sebastian je nooit"
Hij wist niet dat ik ook zo'n contract had dus hij dacht van niet.
"ehm...Nee hoor" zei ik.
"Ik had graag ook mee gewild maar het was uitverkocht." William's glimlach verdween "Morgen vertrek je al, en oh ja... Je bent ook ingeschreven voor een project op de boot."
"Project?" ik keek raar.
"Och je volgt Ronald wel, Hij weet waar je heen moet" William kuchte " En als je bij een luxe ruim komt met podium, moet je als een feniks gaan staan en roepen ' DE FENIKS' dan laten ze je in de ruimte"
"Waar slaat dit op?" serieus een cruise, project en een feniks lekker logisch.
"Iedereen moet in de herfstvakantie een project doen," William lachte "Alan en Eric moeten stage-lopen dus wees blij dat jij alleen maar hoeft te kijken en rondlopen op een boot."
"Vast" zei ik afwezig. Sebastian zal me heus wel vinden op een boot.
"Ronald heeft trouwens zij echte deathscythe al, hij had vervroegd examen" zei William.
"Oh leuk" zei ik droog.
"Zijn deathscythe is een grasmaaier" zei hij en William liep weg.
"Ik heb geen idee wat dat is" fluisterde ik en begon een brief te schrijven naar Sebastian waarom ik niet kon komen in de herfstvakantie.

[MoonlightGirl]

Ik rende naar de boot toe.
"Ronald wacht!" riep ik. Hij stopte om te praten met een meisje.
Een eindje verderop stond ik uit te hijgen.
"Ahoy meisje" grapte hij " weet je misschien waar de 2e-klas ingang is?"
"Eh?!" ze keek verrast "Daarheen denk ik..."
"Dank je!" zei Ronald "Zal ik je trakteren in de lounge? En in welke klasse zit je?"
Wacht eens even... Dat meisje was Mey-Rin!
"Eeeeh?! ik-ik kwam alleen maar om iemand uit te zwaaien." zei Mey-Rin.
"Jammer ik vraag je een andere keer wel uit!" zei Ronald en hij rende naar de ingang "Tot ziens!" schreeuwde hij nog. Mey-Rin stond blozend aan de kand en Finnian die achter Mey-Rin stond praatte over Ronalds bril (Hij had een nieuwe gekregen, een hele grote zwarte.)
"Mey-Rin!Finnian!Baldo!" riep ik.
"M-Mary!" riepen ze tegelijk.
"Ik moet opschieten maar ik moest toch nog even hoi zeggen." glimlachte ik.
"O-oke" stotterde Mey-Rin "Is die jongen jou vriend?" vroeg ze.
"Nee, hij is mijn broer." ik stak mijn tong uit "Ik moet nu echt gaan, Tot ziens!"
"Doei!" riepen de drie tegelijk.
Snel rende ik naar de ingang van de 1e-klas.
"Uw kaartje mevrouw." vroeg een matroos. Snel propte ik het kaartje in zijn hand en rende verder maar struikelde over mijn jurk en greep me vat aan iemands pak.
"Mevrouw?" vroeg de man waar ik aan hing en hij draaide zich om.
"Sorry" piepte ik en liet zijn pak los.
Hij pakte mijn hand en hielp me omhoog.
"S-Sebastian...." stotterde ik en keek hem in zijn ogen.

[MoonlightGirl]

"Je bent echt onhandig" zei Sebastian.
"Kom mee Sebastian we hebben meer dingen te doen als flirten" ze Ciel.
"Ja mijn meester," zei hij en hij liep weg me Ciel.
Mijn hart klopte alsof ik 36 glaasjes champagne op had. Voorzichtig liep ik verder opzoek naar mijn suite nummer 21b. Ik liep in een hal waar allemaal butlers liepen met glaasjes drank en waar rijke mensen stonden, tussen hen leek ik net een zwerver. Ik tikte op de rug van een butler met zilver halflang haar.
"Kunt u misschien de weg wijzen naar suite 21b?" vroeg ik vriendelijk.
De man draaide zich om "I-ik ben hier voor het eerst m-maar ik probeer h-het wel te vinden." De man leek meer een jongen en had iets heel vreemds op zijn gezicht, er zaten kleine stukjes slangenhuid op.
"Zal ik uw koffer dragen?" vroeg hij.
"Ehm..Oke" ik overhandigde hem de koffer. Samen liepen we naar de suite, ik had het gevoel dat deze jongen een grote rol op dit schip zou spelen. Hij zette mijn koffers neer in mijn kamer en liep naar de deur.
"Wacht!" riep ik en pakte mijn buideltje met geld, ik stopte een zilveren muntje in zijn hand "het is misschien weinig maar ik hoop dat u er wat aan heeft."
De man keek me dankbaar aan en vertrok.
"Je bent te goed voor mensen" hoorde ik opeens.
"Ronald! Je liet me schrikken!" ik draaide me op en Ronald zat relaxed op de bank.
"We moeten naar het project" zei hij en pakte me bij mijn arm "Kom mee ik weet waar het is."
"Oke?" zei ik en werd meegesleurd. Na een tijdje kwamen we in een grote hal met kroonluchters en een podium, op het podium lag een kist met een meisje er in. Op het meisje zaten grote schrammen. Ronald tikte me aan "Doe wat William zei." Wat had hij ook alweer gezegd? Ronald nam een rare pose aan en riep "DE FENIKS!" dat moest ik dus doen. Ik ging staan als een soort vogel en riep "DE FENIKS" de mannen die voor ons stonden lieten ons in de menigte.
"Het ziet er naar uit dat je de enigste vrouw hier bent..." hoorde ik een krakerige stem zeggen.
Ik draaide me om en zag Undertaker staan en zwaaien.
"Mag ik misschien mijn bril terug?" zei hij. Ik pakte een bakje waar de bril in zat en gaf het aan hem.
"Dankjewel" hij tilde zijn pony omhoog en deed zijn bril op. Ik draaide me om om achter Ronald aan te gaan maar toen zag ik Sebastian en Ciel. Ze waren allebei 'undercover' maar ik kon nog wel zien dat het Sebastian en Ciel waren. "DE FENIKS" riepen ze tegelijk en maakten de rare pose. Undertaker en ik barsten in lachen uit want we kenden Sebastian en Ciel alleen maar met hun serieuze pokerface.
"HiHIHIHI ik had niet verwacht dat julie zoiets zouden doen! Het was briljant." giechelde Undertaker terwijl ik dubbel lag van het lachen.
"Waarom ben je hier, Undertaker?" vroeg Sebastian.
"Voor mijn werk" ze hij.
"En jij, Mary?" vroeg Sebastian aan mij.
"Project of zoiets" ze ik.
"Waarom ben je uitgenodigd bij een illegaal mensenlijk experiment dat is gesteund door een ziekenhuis?" vroeg Ciel. Illegaal? Experiment? Dat wist ik helemaal niet.
"Laaaaat me denken...." zei Undertaker en hij schudde zijn lange grijze haar "Als ik je dat ga vertellen wil ik wel een compensatie."
Sebastian keek me indringend aan.
"Doe anders die pose nog eens!" Giechelde Undertaker "dan maak ik er een foto van..."
Ciel draaide zich om toen er weer iemand "De Feniks" riep en keek geschrokken. "Burggraaf Druid" zei Ciel.

[MoonlightGirl]

"hij komt hier heen!" zei Ciel geschrokken. Ik snapte niet waarom.
"Oh, en wie hebben we hier?" zei de man met een zoete stem.
"Hebben we elkaar al eens eerder gezien?" vroeg de burggraaf.
"Nee meneer! We zien elkaar voor de eerste keer! Ik zweer het!" Ciel leek ongemakkelijk.
"Ach natuurlijk, zo'n mooi gezichtje zal ik nooit vergeten" ze de burggraaf "wat jammer dat je een ooglapje hebt."
Ciel kreeg spontaan kippenvel. "Vader zei dat ze me beter konden maken hier." Sebastian speelde dus Ciel's vader.
"Geen twijfel mogelijk, Rian zou je zeker beter willen maken" de man pakte Ciel's kin "Ik zal wachten tot de dag dat ik in je beide mooie ogen kan kijken."
Ik stootte Sebastian aan " Waarom is Ciel bang voor die kerel?"
"Ciel was een keer verkleed als vrouw naar een bal, en toen werd burggraaf Druid verliefd op hem." Sebastian glimlachte "Hij probeerde Ciel te verkopen"
"Waar is Undertaker?" vroeg Ciel.
"Ik heb geen idee, en ook geen idee waarom hij hier kwam" Ciel verstijfde toen Druid ons vastpakte en riep
"Stil! het begint!"
Er kwam een man binnen lopen "Het is Rian Stoker, de uitvinder" riep Druid en hij wees naar een lange man met rood haar en een doktersuniform.
De man stond voor de menigte "De eeuwige vlam in deze borst kan nooit door iemand uitgeblust worden!"
hij sprong in de feniks-pose "WIJ ZIJN DE FENIKS!"
"Welkom mensen bij de aurora samenleving over menselijkheid en medische wetenschap" Rian maakte een buiging " Wat is het beste voor je?" vroeg hij. "Perfecte gezondheid!" riep hij daarna en danste een raar soort dans "Een gezond lichaam, gezonde tanden,gezond verstand, gezond weer, een goede gezondheid betekent veel!"
"Uugh..." piepte Ciel.
"Maar wat gebeurt er als we dat niet hebben?" de man keek in het publiek en aaide de doodskist waar het meisje in lag "We kunnen dood gaan!" "Maar ik heb wat om je uit de dood te redden!" hij wees naar het dode meisje " Ik ga demonstreren hoe goed de wetenschap is." Ik keek verwonderd naar de man, Als iemand dood was was zijn/haar ziel er toch uit gehaald dus zouden ze nooit normaal kunnen leven? "Dit is Margaret, ze overleed op 17 jarige leeftijd, ze verloor haar leven in een ongeluk." hij keek naar twee ouders in zwart die naast de kist stonden "haar dood was tragisch en ze kon nooit meer leven."
Ciel tikte Sebastian aan.
"Is het lijk echt?"
"Ik denk het wel" zei Sebastian die er uitzag alsof hij moest kotsen." Er is een aanhoudende geur van dood, die mijn neus doet rimpelen" Ik rook het nu ook en snapte waarom Sebastian haast moest kotsen. Ik keek weer in de richting van het meisje waar een stel mannen nopjes op hadden gezet, aan de nopjes zaten draadjes die naar een machine gingen.
"Ik laat die aan iedereen zien! De grootheid van medicijnen!" zei Rian. Een grote stroomschok ging er door de draden en ik schrok. Ik viel haast achterover maar Sebastian ving me op.
"Laat haar nu herboren zijn uit as, net als een feniks!" Rain keek blij toen er een hand uit de kist wam.
Ciel en Sebastian keken onsmakelijk maar burggraaf Druid keek alsof hij een schattige puppy mocht aaien.
Het meisje kwam uit de kist en haar ouders huilden.
"Onze wetenschap gaat verder dan de dood!" riep Rian.
"Maggie! Je leeft!" de moeder omarmde het meisje "Dank u dokter!"
"dit is een absolute levende" zei Rian. Iedereen klapte behalve Ciel, Sebastian en ik.
"Wat gebeurt hier?" vroeg Ciel "Werd ze weer levend?"
Sebastian keek nadenkend.
Het meisje opende haar mond.
"Zo lang als je leeft je moeder..." ze haar vader die haar knuffelde.
"AAAAH!" riep haar moeder. Het meisje beet in de nek van haar moeder "Maggie! -wat de -au"
Je hoorde kraken van botten en de moeder zakte ineen. Iedereen in de zaal rende weg alleen wij drietjes bleven staan.
"Sebastian?" vroeg Ciel.
"Ja mijn heer" zei Sebastian en hij gooide zijn messen door het meisje.
"Is het dood?" vroeg ik.
"Ga asjeblieft naar achteren" Sebastian duwde Ciel en mij achter zijn rug.
Het meisje was achterovergevallen maar stond langzaam op.
"Ik dacht dat mijn mes door haar hart ging?!" zei Sebastian "Dit is iets waarvan ik zelfs niet eens weet wat het is!"
Ronald kwam aanrennen en greep me bij mijn middel toen het meisje grommend en bebloed onze kant uit kwam.
"Sorry dat ik opeens verdween" zei hij en trok me mee naar de deur "Maar je moet hier weg"

[MoonlightGirl]

Hoofdstuk 16 (denk ik):


Ronald zette me aan de andere kant van de hal.
"Blijf hier staan en kijk hoe je broer dit fixt" Ronald probeerde zijn grasmaaier onder zijn lange jas vandaan te halen.
IK greep hem bij zijn arm "Je weet niet eens of je dit wel kunt vermoorden!" riep ik. Want ik zag Sebastian verbouwereerd staan.
"Ik weet zeker dat ik haar in haar hart geraakt heb" Sebastian keek naar de vrouw die langzaam omhoog probeerde te komen. "Dit is iets wat ik niet bergrijp."
Rian riep dat er wat mannen de vrouw-zombie moesten vangen. De mannen pakten hun pistolen en schoten op de vrouw. Ze stortte haast in,
"Zie je Ronald, mensen kunnen dit ook wel afhandelen" zei ik met een arrogant ondertoontje in mijn stem.
Maar de vrouw viel niet om, ze pakte een van de mannen bij zijn nek een beet...
"Wacht! riep Ciel "Hoe kunnen wij dit afhandelen? De koningin wil dit niet!"
Ciel was de waakhond van de koning, hij moest alle vuile klusjes voor haar doen.
Ronald greep zijn grasmaaier. Een rood ding met mesjes er onder, dat was dus zo'n ding.
"Je moet gewoon hun hoofd er afhakken, weet je!?" zei hij en sprong op de vrouw af " Zo dus."
Ronald's grasmaaier verhakkelde het hoofd van de vrouw "Je moet op de belangrijke dingen letten!" riep hij tegen Sebastian. Van die zin snapte ik geen reet.
"Jij bent..." zei Sebastian.
"Wacht even..." zei Ronald "Deze chick is al dood" Hij bladerde door zijn *Deathnote.
"Nee! Ik wou nog zo mijn best doen!" Ik grinnikte, de meeste Shinigami's waren erg gedreven.
"Wat is hij?" vroeg Ciel.
"Je zou dat goed moeten weten" Sebastian keek naar mij.
"Deze heeft vast zijn ziel nog" zei Ronald terwijl hij naar de moeder van de zombie-vrouwging "daar gaan we."
Uit de 2e vrouw spron een filmrol, ik had wel gehoord van zielen verzamelen maar dat het er zo uitzag.
je hoorde een stem "Shezana Connor, geboren op 23 julie 1841, gestorven door bloedverlies in april 1889. Opmerkingen: niets"
Je zag een film zich afspelen van de vrouw, haar levensverhaal. Toen de film afgelopen was pakte Ronald zijn Deathnote en zette een stempel bij een plaatje van de vrouw "Klaar!" zei hij.
"Een Shinigami?" zei Ciel.
"Hmm?" zeiden Ronald en ik tegelijk.
"Je gaat toch niet zeggen dat jij de veel besproken 'Sebastian Michaelis' bent?" zei Ronald.
"Ja dat ben ik wel, ik ben inderdaad de Phantomhive butler, Sebastian Michaelis" hij knipoogde naar me "En jij bent?" zei hij terwijl hij zijn hoofd naar Ronald wendde.
"Ik ben Ronald Knox, nieuwe Shinigami" Hij knikte "Bedankt dat je m'n zus even beschermd hebt."
Sebastian negeerde de opmerking en praatte verder over de dode vrouw "Je zei net dat je gewoon hun hoofd er af moest hakken, weet je misschien meer van deze levende doden?"
"Nope, helemaal niets, we moesten gewoon wat zielen halen hier" Ronald pakte mijn hand. Ik vond dat raar, maar snapte hem wel want hij kende me al 15 jaar. "William mijn baas had 2 weken geleden al Margaret's ziel opgehaald."
Ik trok mijn hand weg en zei " Dus eigenlijk is het alleen het lichaam dat rondloopt?!"
"Just" zei Ronald.
"En als je hun hoofd er afhaalt dood je ze?" vroeg Sebastian.
'Nou eigenlijk is het meer 'stoppen van hun bewegingen'" Ronald glimlachte.
'Nou dan weten we wat we hier moeten doen, Sebastian" Ciel gebaarde dat hij mee moest komen.
Ronald schoot naar voren met zijn grasmaaier op Sebastians hoofd gericht.
"Ronald, wat doe je!?" Ik schreeuwde het uit van angst. Gelukkig pakte Sebastian op tijd de grasmaaier vast.
"IK ben heus niet vergeten wat je heb gedaan" fluisterde Ronald "Mijn ouders en mij vermoord om de ziel van Mary."
"WAT?!" riep ik.
"Het is waar," zei Sebastian.
Ciel liep zonder iets gehoord te hebben naar de deur van de hal "Als je klaar bent Sebastian, kom je weer naar mij toe."
"Hij heeft me vermoord! Allen om jou ziel!" riep Ronald.
Ik keek Sebastian aan, mij ziel? Blijkbaar was ik heel lekker.
"Het klopt, maar laat me nu vechten tegen je broer. Alweer" Sebastian kreeg een valse glimlach op zijn gezicht.
"Dit keer win je niet!" Er zaten tranen in Ronalds ogen "Ik bescherm haar weer, alleen dan voor eeuwig!"
"Weet je wat er gebeurt als je me vermoord?" Sebastian keek naar mijn kant.
"Nee..." zei Ronald.
"Zou je niet naar mij moeten kijken?" Sebastian trapte de grasmaaier uit Ronald handen, maar Ronald ving hem behendig op.
"KAPPEN!" riep ik, niemand luisterde.
Sebastian gooide messen naar Ronald, Ik rende en struikelde over iets in mijn rok.
Ronald verhakkelde de messen in zijn Deathscythe.
"Als verwacht van een Deathscythe..." Sebastian sprong omhoog "Is het erg scherp."
"Dat klopt" zei Ronald terwijl ik een ding uit mijn rok haalde, een zwaard en ik was er niet van plan om er iets mee te doen.
Ronald reed naar Sebastian, maar hij trapte zijn grasmaaier onder hem vandaan.
'Splatsh" hoorde ik en voelde een pijn op mijn wang. Ronald had met een mesje Sebastian's wang opengehaald.
"Eigenlijk is dit mes mijn Deathscythe, maar ik vond hem lelijk en kreeg deze grasmaaier" Ronald lachte uitbundig.
"Oww...Shit!" Ronald keek op zijn horloge "Het is al bijna tijd! Ik wil niet te laat komen" zei hij en reed weg op zijn grasmaaier.
"Wat?" zei Sebastian, hij merkte dat ik naar hem keek.
Ik veegde een traan weg "Sebastian...Ik haat je" zei ik en liep weg.

*Deathnote is een boekje waar in staat wie er allemaal vermoord/verzameld moeten worden.

[MoonlightGirl]

Hoofdstuk 17:

Ik rende achter Ronald aan, tranen stroomden over mijn wangen.
"Die butler moot dood" zei Ronald "En wees niet bang, daar zorg ik voor."
Ik slikte als Ronald Sebastian vermoorde ging ik er ook aan.
"Ik-ik..." ik snikte.
"Ga jij maar naar je suite, ik moet Sutcliff-sempai* nog oppikken." (* Sempai word in het japans voor leraren of mensen die veel aanzien hebben gebruikt achter hun achternaam)
"O-oke..." zei ik en liep gedachteloos naar mijn suite.
Ik haalde het zwaard uit mijn rok, William had me deze rok gegeven dus hij had dit er vast ingestopt.
Ik opende mij kist en zag mijn Deathscythe schoenen, ik besloot ze aan te trekken voor de veiligheid ook al zat er een 7cm hoge hak op. Opeens bedacht ik me wat, als Ronald Sutcliff-sempai ging ophalen kon hij ook liegen en Sebastian proberen te vermoorden. Shit. Ik probeerde de trappen van de boot af rennen toen ik Ciel zag, Sebastian was nooit ver weg van Ciel dus bleef ik op een afstandje staan. Ciel liep snel de trappen af en Lizzy liep achter hem en pakte zijn schouder. Ciel draaide zich om met zijn pistool op Lizzy gericht.
"Kyaaa!" gilde Lizzy.
"L-Lizzy?" hij stotterde.
"Probeer je je verloofde neer te schieten?" piepte Lizzy die met een cake-je in haar hand stond.
"Lizzy, wat doe je hier?" vroeg Ciel.
"Ik wou je je cake brengen" zei ze.
"Shhhh...." zei Ciel "Het is gevaarlijk hier, en ook te gevaarlijk om naar oom Frances te gaan."
Oh ja... Ciel was verloofd met zijn nichtje. Hij liep weg van Lizzy, naar een kelder toe. Ik sprong van de reling en plofte geluidloos op de grond.
"Ciel laat me hier niet alleen!" riep Lizzy van boven. Ciel stapte de trap af met een lamp in zijn hand. In een flits zag ik een persoon zitten.
"Wie is dit?" riep Ciel en hij richtte zijn pistool op de persoon.
"T-te veel l-licht..." stotterde de man, ik herkende hem. Hij had me naar mijn suite gebracht, nu zat hij op zijn knieën te eten met een tig aantal slangen om zich heen.
"Wat doe je hier?" vroeg Ciel. Ze kenden elkaar dus.
"Het eten was erg lekker dus wou ik het uitdelen-zegt Dan-" praatte de man voor zijn slang.
"Cieieieieieieieiel!!!!!!" gilde Lizzy toen ze kwam binnenstormen "Ik had nog wel een aardbijen-taartje voor je, die je zo lekker vind!"
"Ik zei dat je boven moest blijven" Ciel was duidelijk boos.
"En ik had het grootste stuk voor je bewaard!" Huilde Lizzy. Ciel pakte het bordje aan waar net nog een taartje op stond, het taartje was weg. Achter Lizzy verscheen een man als de dode vrouw. Hij gromde en Lizzy gilde...

[MoonlightGirl]

Lizzy draaide zich om en gilde. Ciel pakte zijn lamp en gooide hem tegen het hoofd van de man.
Lizzy viel in de armen van Ciel, hij keek de kelder rond en zag overal doodskisten. Er waren meer van deze doden.
"Snake!" riep Ciel naar de man met de slangen "Pas op Lizzy, dan ga ik iets doen!"
Snake bleef staan.
"Snake?!" riep Ciel.
Snake wees naar een van de aurora tekens op de kisten "Dat teken," hij zuchtte "Er zijn er meer van, zegt Oscar."
Ciel pakte Lizzy steviger vast. De neergeslagen man stond op. Ik duwde me tegen de muur aan, hopend dat de dode me niet zou kunnen vinden.
"Zijn dit allemaal..." Piepte Ciel.
Een stukken band dat kisten bijeen moesten houden knapten. Er waren meer van deze 'mensen.'
Ze vielen uit hangende kisten en renden grommend achter Ciel,Snake en Lizzy aan, ze merkten mij gelukkig niet op.
De doden stonden overal en ik probeerde verdekt opgesteld bij ze gaan staan, Als er echt wat ergs gebeurde hielp ik wel.
"Snake, til Lizzy op die kisten" beviel Ciel.
Lizzy klom samen met Snake op de kisten. Ciel stond omringd door doden met zijn rug tegen de kisten.
"Pak mijn hand!" riep Snake.
Maar Ciel bleef bevend staan. Een man gromde naar hem en probeerde Ciel te pakken, maar de man bevroor.
De slangen van Snake krioelden om de mensen heen, ik voelde er eentje over mijn lichaam kruipen. De slang bond zich om mijn nek en kneep hem dicht. Ik bukte om mijn schoen te pakken, met de hak van de schoen haalde ik de slang van mijn nek.
Ciel klom op de kisten en de slangen krioelden verder.
"Ze reageren niet op ons gif en ze stinken, zegt Webster" zei Snake."Opeens begonnen de doden te bewegen, zegt Oscar."
"Het ziet er naar uit dat dat ze helemaal geen intelligentie hebben" zei Snake "Ze zien niks en hebben geen pijn, ze reageren niet op de slangen en proberen ze niet af te schudden."
'Ik wel' dacht ik, maar als die kerel echt met slangen kon praten zou ik maar niet meer proberen te bewegen.
Maar pijn voelde ik niet, ik was ook dood. Maar waar kwam die pijn onder mr.Sutcliff's les dan vandaan?
"De doden zijn echt dom, er is meer eten daarboven, zegt Emily" Snake wees naar de trap.
"E-eten?" Lizzy bibberde.
"Misschien kunnen ze alleen nog maar horen?" vroeg Ciel "Ssst..."
"Wacht," zei Snake "We kunnen misschien dit bord gooien om te kijken waar ze heen gaan."
"Goed idee" zei Ciel en hij pakte het bord. Met een kets viel het bord op de grond maar niemand ging er naar toe.
Ik vroeg me af hoe de doden Ciel, Snake en Lizzy konden vinden. Ik had mijn schoen nog in mijn hand en probeerde hem weer aan te doen, een dode duwde tegen me aan en en ik viel tegen de kisten.

[MoonlightGirl]

De kisten bewogen maar bleven net staan.
Een mes vloog over mijn hoofd en nam een pluk haar mee, Sebastian was binnengekomen.
"Je bent laat!" zei Ciel boos.
"Sorry, mijn heer" zei hij.
"Maak dit zooitje af!" riep Ciel die naar de 'zombie's' wees.
"Natuurlijk" zei Sebastian. Ciel pakte Lizzy en deed zijn handen over haar ogen.
Sebastian deelde klappen uit aan de dode mensen die nog liepen. Ik lag stil op de grond en deed net alsof ik dood was.
Bloed vloeide over de vloer van de kelder.
"Ik ben klaar, meester" zei Sebastian.
Voorzichtig keek ik om me heen, overal lag bloed en ledematen. Ik sloot mijn ogen maar weer.
"Wil je er voor zorgen dat mijn oom en de rest van de familie veilig zijn?" vroeg Ciel terwijl Sebastian hem van de kisten tilde.
"Zal ik doen," zei hij, en Sebastian rende naar de deur.
Opeens draaide Sebastian zich om en gooide vijf vorken tegen een kist, "Daar loopt degene die wel kan vertellen wat er is gebeurd dat er op dit schip allemaal 'zombies'"
Rian de stoker stond verbaasd te kijken.
De rest ging in een stroomversnelling.
Ciel dreigde Rian te vermoorden als hij hem niet naar een of andere machine bracht die de zombies kan vermoorden. Rian liep gewillig met Ciel,Lizzy, en Snake naar de opslagplaats onder het ruim, ik rende er voorzichtig achteraan.
"Die kant op!" zei een matroos en hij wees naar een ander ruim.
Ik hoorde een bonk en pijnlijk gekraak.
"W-wat is dat!" riep Ciel.
"We zijn tegen een ijsberg aan gevaren!" riep een andere matroos.
Water sijpelde het ruim in. De noodsluizen gingen dicht terwijl er veel water het ruim in ging.
Het water greep Lizzy, Ik sprong naar haar toe en probeerde haar vast te pakken.
"M-mary" zei ze.
We dreven haast onder de dichtgaande noodsluis door. Ik gaf Lizzy een zetje waardoor ik zelf onder de sluis ging.
"M-MARY!" riep Lizzy.
Het was al te laat ik lag in het ijskoude water, het tilde me op en gooide me weer omlaag. Ik zonk naar de bodem en probeerde weer omhoog te komen.
Ik wist dat Shinigami's nooit dood konden gaan, maar moest ik dan voor eeuwig op de bodem van een gezonken boot liggen? Ik kon mijn armen en benen niet meer bewegen, het enigste wat ik kon was kijken. Ik sloot mijn ogen, hopend om iets door Sebastians ogen te zien.
Maar het enige was dat ik mijn ogen niet meer open kon krijgen en het voelde of ik sliep. Zo voelde het dus om dood te gaan, leegte om na te denken. Ik voelde nauwelijks dat het water me uit het schip droeg, de grote oceaan op. Mijn gevoel was minimaal maar ik voelde dingen tegen mijn lichaam aan bonken en een arm om mijn rug heen. Iemand tilde me het water uit. Ik voelde hoe een lange jas over me heen gelegd werd, warm en veilig voelde het.
"Mary?" fluisterde iemand "Mary?!"
Twee vingers werden op mijn ogen gelegd en deden mijn oogleden omhoog. Het beeld was wazig als vroeger, mijn bril was kwijt.
"Mary" zuchtte Sebastian "Je leeft"
Sebastian?! Waarom redde hij mij?
"Het voelde als vroeger" zei hij "Je was nog zo klein toen je stierf"
Ik hoestte en klampte me vast aan de jas.
"Je kwam s'avonds bij me en was niet lekker" Sebastian zuchtte "Ik ging de volgende ochtend meteen medicijnen halen want je was erg ziek, toen ik thuis kwam was je dood."
Hij pakte een haar uit mijn gezicht en legde het over mijn oor "Ik had nooit iets anders als dat gevoeld, meestal bij mensen waarbij ik een contract maak voel ik niets, maar dit was anders."
"Het voelde alsof er echt iemand weg was , alsof mijn leven daar ook stopte"

[MoonlightGirl]

Heey! Ik heb de personen van mijn verhaal getekend... ik heb geen idee hoe je dat hier in plakt dus heb ik hier een link: [url]http://ibreathekawaii.tumblr.com//url] als je het niet ziet moet je misschien even scrollen :3 de namen staan er onder! (Als je naar andere pagina's gat zul je wel meer van deze serie zien :3)
Ik ben al bij hoofdstuk 20

Hoofdstuk 20:


"Lieg je?" vroeg ik, mijn gevoel zei dat het niet waar kon zijn, het was vast een vuile leugen.
"Demonen kunnen niet liegen" zei hij.
Sebastian legde zijn arm achter mijn rug en tilde me op. Hij veegde wat haar uit mijn ogen en kuste me op mijn voorhoofd. Hoe kon zo'n galante butler zoiets gedaan hebben? En hoe kon ik hem nog lief vinden?!
Sebastian pakte mijn bril "Dit was je verloren" zei hij en zette het voorzichtig op mijn neus.
Ik voelde een lichte tinteling in mijn buik dat hevig verstoord werd door een schreeuw.
"Nu is het genoeg!" riep William die met een boog van zijn reddingsbootje op die van ons sprong.
"Hallo William" zei Sebastian spottend.
"Mary gaat weer mee naar het Shinigami Dispatch" zei William.
Hij pakte me ruig beet en trok met de boot uit. Op het laatste moment pakte Sebastian mijn hand en schoof iets om mijn vinger, een ring.
"Krijg ik mijn jas nog een keertje terug" fluisterde hij met een knipoog.
Ik zat in het andere reddingsbootje naast Grell die helemaal blij naar William keek en de hele tijd "Oh Willy" zei.
Ronald zat ook in het bootje en zat helemaal onder het bloed en met zijn handen in zijn haar. Ik tikte op zijn rug.
"Wat is er?" vroeg ik.
"Ik ben een slechte broer, je had wel voor eeuwig in deze boot kunnen liggen!" zijn bril zat scheef en zijn pakt was gescheurd.
"Het geeft niets, ik ben er nu toch" zei ik.
"Ja maar zonder dát, was dit nooit gebeurd" met dat bedoelde hij Sebastian, zonder hem zouden wij nog gewoon ouders hebben en kon Ronald al getrouwd zijn. Maar nee, ze waren dood. Iets wat ooit verloren is komt nooit meer terug. Ik sloot mijn ogen en luisterde naar het geluid van de zee, was het wel goed om verliefd te zijn op een moordenaar? Ik knoopte Sebastian's jas dicht en rook de geur van hem. Het voelde goed en slecht tegelijk om verliefd op hem te zijn. Hij had mijn ouders vermoord, maar voor Ronald lag het zwaarder omdat hij mijn ouders gekend had en ik niet. Sebastian had ook voor mij gezorgd maar Ronald had dat ook kunnen doen. Dat had hij ook gedaan voor een paar jaar. William had ook voor me gezorgd en hij werd ook verliefd op me, denk ik want hij keek de hele tijd naar me en word gek als ik bij Sebastian ben. Maar ik vond hem niet leuk, hij was té serieus en hij maakte een heel ongeïnteresseerde indruk naar iedereen behalve mij. Ik kroop als een schildpad in Sebastian's jas en rook er dieper aan afvragend waarom ik dit deed.
"Als het goed is heeft de bemanning van het schip vuurpijlen afgeschoten en komt er nu een schip ons opvangen" zei William.
"Mooi zo" zei ik terwijl mijn hoofd helemaal in de jas zat en mijn handen niet meer zichtbaar waren.
Ik keek door een gat tussen twee knoopjes naar een groot visserschip.
Ik zag Sebastian's bootje naar het schip varen ondertussen zat Ciel er ook in.
William begon als een bezetene te peddelen en Grell was ondertussen in slaap gevallen op mijn schouder, Ronald zat nog steeds in de depressieve houding. Het zou vast een raar gezicht zijn: Een man in een pak die hard peddelde, een half man half vrouw die in slaap gevallen was tegen een jas met benen, en een jongen die depressief ineenzat.

Met een bonk kwamen we tegen de vissersboot aan. Ik trok de jas naar beneden zodat ik wat meer kon zien.
William klom op een trappetje en stak zijn hand uit naar mij. Ik nam hem maar aan om beleefd te zijn. Hij trok me op het schip terwijl Grell tegen de onderkant van het bootje aanviel. Ronald kroop ook het schip op.
"Wat doen we met Grell?" vroeg hij.
"We zijn hem liever kwijt dan rijk" zei William. Grell krabde in zijn lange rode haar.
"Wat waren julie van plan?!" Grell klom op de trap "Stelletje.."
Hij maakte zijn zin niet omdat William hem prikte met zijn Deathscythe.
"Dit zijn de laatsten!" riep een matroos "Kom maar mee, onder het dek hebbe we een slaapplek voor julie"
We liepen met de brede matroos mee " Er zijn wel wat andere mensies maar je kunne niks anders krijge "
Hij opende een deur die leidde naar een volle ruimte.
De matroos pakte een lamp " Over een dagie zijn jullie weer in Londe" Hij liep naar een vrije plek naast Lizzy en haar familie. "Hier kunne julie slape " hij wees naar wat strozakken op de grond, ach beter dan niets.
Lizzy keek me met grote ogen aan maar zei niets. Ik plofte neer op een strozak naast een paal en hing er tegen aan.
Lizzy tikte me aan "J-je l-l-leeft" stotterde ze.
"Zoiets wel ja" zei ik droog terug, het enigste wat ik nu wou was slapen.
Tranen kwamen in Lizzy's ogen "Ik ben zou dankbaar dat je me gered hebt!" ze knuffelde me.
"Het is nu allemaal goed" zei ik.
"Weet je dat zeker?" vroeg ze.
"Heel zeker" zei ik terug ook al wist ik dat ik nog veel te doorstaan had.
Lizzy keek ongelovig maar draaide zich wel om, ze was veertien en niet achterlijk.
Ik kroop op het stromatras en legde de jas als een deken over me heen, langzaam viel ik in een onrustige slaap.

[MoonlightGirl]

Hoofdstuk 21:

"Stop meneer!" een jongen stond voor een meisje dat nauwelijks vier was.
De man in zwart pakte de jongen bij zijn haar "Wat lief, je zusje beschermmen" zei hij spottend.
"Stop, Meneer!" de jongen probeerde de hand van de man te pakken "Blijf van mijn zusje af!"
Het meisje hield een knuffeltje vast en stond verlegen in haar pyjama "Ronnie?"
De man haalde iets glimmend's tevoorschijn, toen was er bloed overal. Twee ouders lagen wezenloos op de grond en het meisje huilde en klampte zich vast aan haar broer, Ronald.
"Stil maar" zei de man "Ik ben er nu om je te beschermen,"
"Ik wil dat niet!" riep het meisje "Want Ronnie is nu weg door jou!"
De man pakte het meisje op "Ik kan je dienen, ik ben dan jou butler en zal al jou wensen vervullen"
"Kan Ronnie dan ook terug komen?" vroeg het meisje.
"Als je dat wenst" zei de man.
"Oké," zei het meisje "Dan is dat mijn wens"
De man legde zijn hand op de rug van het meisje "Dan staat hier het contract" zei hij.
Het meisje klampte zich vast aan het pak van de man.
"Ik breng je naar bed" zei hij.
Het meisje stak haar hand uit naar het lichaam van de jongen "Ronnie" fluisterde ze.

"Mary! Word wakker!" Grell schudde me heen en weer en schreeuwde in mijn oor.
"Auw, Grell" ik wreef over mij oor.
"Meid, je huilde haast het hele ruim wakker" zei Grell.
Ik keek om me heen, mensen staarden verschrikt naar me en ik bloosde.
"Sorry" Mompelde ik.
Ronald gaf me een bordje waterige vissensoep.
"Vers uit de oceaan" zei hij.
Ik had helemaal geen zin in eten, en als Shinigami hoefde ik ook niet te eten.
"Er is heel weinig eten, dus wees er blij mee" zei William.
"Sorry, maar ik hoef niets" Ik keek om me heen, zoekend voor iemand die het harder nodig had.
Lizzy zat naast me en bibberde, ze had een kleedje om haar heen.
"Hier" zei ik en gaf het bordje aan Lizzy.
"Mag ik dat echt?" vroeg ze.
"Natuurlijk, anders zou ik het ook niet aan je geven" zei ik en Lizzy at snel het eten op.
Ronald zat ineengedoken tegen een andere paal aan.
"Ehm Ronald?" zei ik terwijl ik hem aantikte "Gaat het wel?"
Ronald's hoofd kwam omhoog "Urgh.. Ik ben zeeziek" hij zag bleek en het leek alsof hij elk moment kon kotsen.
"Kom dan gaan we naar het dek" zei ik, van frisse zeelucht zou hij vast wel opknappen.
Ik liep met Ronald naar het dek en zag dat we nog steeds op de oceaan waren.
"Nog een paar uur..." zei hij "Dan ben ik van dit ellendige schip af"
Ik hing over de reling en rook de zoute zeelucht. Naast me stond Ciel, alleen. Hij staarde in de verte.
"Uhm..." ik wist niet wat ik tegen hem moest zeggen "Hoi Ciel" zei ik.
"Hoi Mary" zei hij terwijl hij tegen de reling aan hing.
"Waarom ben je hier alleen?" vroeg ik, want Sebastian was altijd bij Ciel.
"Sebastian" zei Ciel langzaam "Is geraakt door een kettingzaag"
Ik keek Ciel aan van 'het zal wel'.
"Ciel ik denk niet dat er een kettingzaag was op het schip" zei ik. Ronald liep weer terug naar het ruim.
"Oh?" zei Ciel een keek me arrogant aan "Nou die 'vriend' van jou, Grell ofzo had er toevallig wel een bij zich."
Grell's Deathscythe was een kettingzaag maar ik had niet verwacht dat hij in Sebastian ging snijden. Maar ik had geen pijn gevoeld.
"Sebastian kan niet meer lopen omdat hij teveel kracht heeft gebruikt om joú te redden" zei Ciel "Natuurlijk kan hij over een paar uur weer lopen, zei hij" Ciel keek naar wat meeuwen.
Meeuwen, er was land in zicht ,maar dat was niet het belangrijkste. Ik wou naar Sebastian toe.
"Ga je mee?" Ciel trok aan de pijp van Sebastian's jas die ik droeg.
"Oke" Ciel liep voor me uit. Ik zag Sebastian zitten, hij had een scheur in zijn overhemd en had zijn hand er over.
"Sebastian!" riep ik. Ik omhelsde hem, Hij glimlachte "het is minder erg als je denkt" zei Sebastian.
Ciel glimlachte en ging zitten op een strozak. Ik trok de jas uit en deed hem aan bij Sebastian.
Hij kuste me op mijn hoofd waardoor ik bloosde en een knoop van zijn jas niet dicht kreeg. Hij pakte mijn vingers en kust mijn hand. Mijn hoofd sloeg op hol en ik kon niet meer goed nadenken. Hij maakte de laatste knopen dicht.
"Weetje waarom het zo lang duurde tot ik in de kelder van het schip was?" vroeg hij.
"Nee..." zei ik blozend, zijn stem klonk magisch als hij fluisterde.
"Dit heb ik gemaakt" hij tilde mijn ringvinger omhoog, ik had nog niet goed naar de ring gekeken ,maar er zat een steentje op in de vorm van een minuscuul roosje.
"Wauw" ik werd rood "d-dat hoefde je niet te doen hoor." Sebastian pakte mijn hoofd en keek me diep in mijn ogen. "Ik vond van wel..." fluisterde hij.
Ik was in trans en kon me niet meer bewegen, hoe hij me vasthield was betoverend. Hij kuste me zachtjes op mijn lippen. Het voelde fijn, te fijn om waar te zijn maar het gebeurde echt.
"Je bent zo schattig" zei Sebastian in mijn oor. Ik was nog steeds in trans en staarde verward in Sebastians ogen, me afvragend waar ik was. Ik ging rechtop zitten en staarde nog steeds in zijn ogen. Sebastian grinnikte en greep naar zijn buik.
"Auw" hij drukte op zijn overhemd.
"Sebastian! Stop!" zei ik "Als je er op drukt doet het juist meer pijn!" Ik pakte zijn hand
"Afblijven" zei ik als een moeder die haar kind bestraft.
Sebastian grinnikte weer, maar hij greep niet meer naar zijn buik.
Hij keek om zich heen, niemand keek naar ons. Zelfs Ciel was weg, hij zat naast Lizzy. Sebastian pakte mijn hoofd, zijn lange vingers voelden fijn aan op mijn huid. Hij kuste me weer, maar nu langer.

[MoonlightGirl]

Hoofdstuk 22:

Sebastian liet mijn hoofd los, en zijn lippen gingen weg van mijn mond. Ik opende mijn ogen, het was adembenemend geweest, deze kus. Hij glimlachte, zo lief. Ik wist het zeker dit was verliefdheid. Het mooiste wat er bestond. Maar niet voor mij. Elk moment kon Sebastian sterven. Ik herhaalde de regel vijf van een shinigami door mijn hoofd ' Regel nummer vijf: demonen vermoord je, Sebastian was demoon, maar anders.
"Ben je bang?" vroeg hij, hij pakte mijn arm en ik kreeg spontaan kippenvel.
"Ja" fluisterde ik.
"Ik ben bij je" zei hij "Hier" hij wees naar mijn hart "Voor eeuwig"
Ik had het gevoel dat ik bekeken werd en keek achter me. William keek, boos heel boos. Ronald keek, verdrietig.
Grell keek, jaloers.
"Laat je niet gek maken" Sebastian fluisterde het in mijn oor "Je bent geen echte shinigami, die zijn harteloos en vermoorden haast alles, ik zie jou dat nog niet doen."
"Ronald niet" zei ik, ik dacht terug aan dat hij bang was in het donker en hij huilde omdat ik haast dood ging.
"Nee hij is ook geen echte Shinigami" Sebastian keek me diep in mijn ogen "Niemand is dat, zelfs ik ben geen echte demoon. Demonen zouden ook zo harteloos als een steen moeten zijn, maar dat ben ik niet."
"Maar. jij-"
"Vermoord toch ook haast alles?" maakte Sebastian mijn zin af "Nee, alleen op de orders van Ciel"
"Maar daarvoor?" hij had mijn ouders en Ronald vermoord toen Ciel nog niet bestond, iets wat ik nog steeds niet kan vatten.
"Ik ging alleen naar speciale 'zieltjes' toe" Hij keek schuldig " Daar maakte ik dan een contact mee, ik ben niet zoals anderen: die jagen en alleen maar."
"En waarom is Ciel's ziel zo bijzonder?" Sebastian had haast een obsessie met zijn ziel dat hij zelfs Ciel boven mij zou kiezen.
"Hij heeft een ziel die niemand anders heeft" Sebastians ogen werden langzaam dieproze " Een jongen zo emotieloos bestaat haast niet, vergelijk het met de lekkerste truffel. Moeilijk te vinden en als je het eindelijk hebt wil je er nog even van de aroma genieten anders is het zo saai."
"Jij bent dat ook" fluisterde hij "Haast iedere supernatural man zou jou wel willen"
Ik grinnikte, flirten kon Sebastian wel. Ik voelde me fijn net alsof ik me in een bloemenveldje bevond met Sebastian. Maar helaas zat ik in een stinkende boot volgepropt met mensen die ik niet kende behalve familie Midford,Ciel, Sebastian en de drie Shinigami's. Ik hoorde hard gebonk op de trap, de matroos kwam de ruimte in.
"Ja mensjes, we zijn er hoor" de matroos krabde op zijn hoofd "Londe is nog een paar minuutkes"
De paar 'minuutkes' gingen te snel voorbij toen ik tegen Sebastian aan hing, zijn wond was bijna geheeld. Sebastian had een arm om me heen. Een bel ging, het teken dat we het schip af moesten. Ik liep samen met Sebastian hand in hand, een butler met een stadsmeisje. Hij lachte verlegen naar me, een lach die ik nog nooit gezien had. Vrolijk en lief, alsof hij wou zeggen: ik ben er voor je, al die eeuwen ben ik naar je op zoek geweest.

[MoonlightGirl]

Ik weet nu eiiiindelijk hoe je plaatjes kunt posten!
Hier zijn de personen uit mijn verhaal:

Mary Knox:

:3

Sebastian Michaelis:




Ronald Knox:

Grell Sutcliff:

Haha het is een man XD

William t. Spears:

Alan en Eric:


Ciel Phantomhive:


Lizzy Midford:



Undertaker:



Snake:



Mey-Rin Baldroy Finnian


Dat waren ze ^.^

[MoonlightGirl]

HEH nu kun je ze wel zien

[MoonlightGirl]

@Saskjeswaard Dankje

[Saskjezwaard]

Oh, ik had ze al tussen de goede img-tags gezet zal ik de post met de andere foto's weghalen? Dan staat het wat mooier in je topic hiero^^
Je moet met de tags opletten dat het helemaal goedstaat, bij je vorige post zag ik dat je een paar keer een haakje vergeten bent waardoor de code het niet doet. Luistert heel nauw enzo --' Oh, en soms kan het ook zijn dat hij een bepaalde afbeelding niet wil pakken omdat ie zegt dat ie te groot is. Dan moet je img4 gebruiken ipv img. Dan zou alles als het goed is moeten werken :p

[JodieJJ]

Of ov heeft gewoon een hekel aan je en pakt de codes sowieso nieg xp

[MoonlightGirl]

Naja! Het is gelukt! Heel erg bedankt!