Ik sta open voor verbeter punten! I hope uu guys like it!
x
'Wat ben je weer ongezellig.'
Ik keek hem aan en at zwijgend mijn dubbelvla op.
'Weetje, het is dat je moeder het voor het zeggen heeft. Maar ik zou je als ik haar was direct naar een internationale kostschool in het buitenland sturen!' Hij begon bulderend te lachen. 'Dan zou je zo goed als dood zijn in dit gezin. Af en toe een kaartje. Heerlijk vind je ook niet?' Lachte hij.
De tranen brandden achter mijn ogen en ik keek met een terneergeslagen blik naar mijn bakje. Ik slikte, 'Je kwetst me pap,' zei ik. 'Het doet pijn, het doet echt pijn als je dat zegt.
Met een geniepige blik keek hij me aan. 'O, dus dat doet pijn bij mevrouw?' Zijn lippen krulden een beetje op. 'Nou, dan zal het al helemaal pijn doen om te horen dat het voor mij het allerbeste was, als je in een kist 2467 meter onder de grond zou liggen! Ja! Heerlijk zou dat zijn!'
Ik stond razendsnel op. Het bakje met dubbelvla kletterde kapot op de grond, overal lagen scherven met vla erop. Ik rende naar de deur toe en wilde de straat oprennen toen ik een ruk aan mijn schouder voelde.
'Laat me los!' Huilde ik. 'Laat me met rust!'
Ik zag alleen maar vage beelden door mijn met tranen gevulde ogen. Ik kneep mijn ogen stijf dicht terwijl ik zo hard mogelijk begon te schreeuwen en trapte als een wilde in het rond.
'Je verpest mijn leven.' Fluisterde mijn vader sissend naast mijn oor. Hij duwde me tegen de muur aan en ik voelde hoe de ene na de andere vuist op mijn lichaam gestoten werd. Ik huilde en schreeuwde. Het maakte niks uit. Hij had me zo stevig vast dat ik bang was dat hij mijn pols zou verbrijzelen.
'Stop!' Gilde ik. 'Stop! Stop! Stop, asjeblieft!'
Bam, nog een laatste klap. En toen was het afgelopen. Ik opende mijn ogen en zag hoe mijn vader met een glimlach tegenover me stond. Ik zei niets, ik keek hem alleen maar aan. De pijn die ik in mijn hele lichaam voelde was onverdraaglijk. Ik mocht niks laten merken van de pijn. Dat verbood ik mezelf.
'Loop is mee.' Zei hij glimlachend. Met een ruk aan mijn arm trok hij me mee naar de keuken en hij pakte een mes. Ik voelde de angst in mijn lichaam nog groter worden.
'Nee, asjeblieft. Niet doen, niet doen.'
Hij drukte mijn arm op de keuken tafel en hield hem stevig vast.
'Niet bewegen, dan gebeurd er niks al te ernstigs.' Zei hij. Langzaam bewoog hij zijn hand naar mijn arm. Met alle macht probeerde ik hem los te rukken.
'Wat zei ik nou! Hè? Niet bewegen!'
Ik kneep mijn ogen stijf dicht en zei niks. Het was over, nu ging ik dood. Mijn eigen vader zou me vermoorden. Ik voelde het mes in mijn arm prikken. Hij kerfde er iets in. Ik voelde mijn warme bloed langs mijn onderarm stromen. Zachtjes vloeide mijn tranen over mijn gloeiende wangen.
'Kijk is popje.'
Ik opende mijn ogen. De pijn die ik voelde was nog erger dan eerst.
"Sterf!" Stond er.
Daarna duwde mijn vader me zonder iets te zeggen de straat op en deed de deur met een klap dicht.
Mijn vader
-
stephaniepdj
- Puntenslijper
- Berichten: 24
- Lid geworden op: 11 feb 2011 08:40
Wauw, ik ben nieuwsgierig naar het vervolg!
Lezersfrustratie: "Hoe kun je zo gemeen zijn tegen je personage! 
"
Hihi, ik weet niet waarom ik het mezelf iedere keer aan doe om aan een dramatisch verhaal te beginnen
Ik erger me namelijk iedere keer aan al het leed dat er in voorkomt. Maarja :p Je hebt wel mijn interesse gewekt en nieuwsgierig gemaakt hoe het verder gaat. 
Wat ik in dit stukje verhaal nog een beetje mis, is de omgeving. Je beschrijft wel heel mooi hoe er dubbelvla gegeten wordt en hoe deze met scherven en al over de vloer terecht komt, maar verder wordt er niets beschreven. Het geeft wat vulling aan je verhaal, als je de eetkamer of keuken beschrijft. Hoe ongezellig het er bijvoorbeeld is of hoe de buren net niet door het raam kunnen zien wat er altijd gebeurt.
Ohja! Is ze trouwens alleen met haar vader aan die tafel of kijkt moeder zwijgend toe, samen met zusjes/broertjes.
Ga zo door!
" Hihi, ik weet niet waarom ik het mezelf iedere keer aan doe om aan een dramatisch verhaal te beginnen
Ik erger me namelijk iedere keer aan al het leed dat er in voorkomt. Maarja :p Je hebt wel mijn interesse gewekt en nieuwsgierig gemaakt hoe het verder gaat. Wat ik in dit stukje verhaal nog een beetje mis, is de omgeving. Je beschrijft wel heel mooi hoe er dubbelvla gegeten wordt en hoe deze met scherven en al over de vloer terecht komt, maar verder wordt er niets beschreven. Het geeft wat vulling aan je verhaal, als je de eetkamer of keuken beschrijft. Hoe ongezellig het er bijvoorbeeld is of hoe de buren net niet door het raam kunnen zien wat er altijd gebeurt.
Ohja! Is ze trouwens alleen met haar vader aan die tafel of kijkt moeder zwijgend toe, samen met zusjes/broertjes.
Ga zo door!
- Never give up on anything, because miracles happen every day -
My head is a jungle...
My head is a jungle...
