Een silhouet beklimt de ladder
Baant zich door het rood
Klimt langzaam naar zijn dood
Doorgrond door het gif van een adder
Verstrikt in een vertakte zenuw
Badend in een bron van eigen zweet
Verdrinkend in zijn eigen leed
Vluchtend voor zijn schaduw
Omsluit mijn gedachten
Draag mij weg van deze pijn
Naar een ver oord van schijn
Dat sinds zo lang op mij ligt te wachten
Verlos mij van dit leed
Banend door het rood
Beklim ik mijn eigen dood
Tot de dag dat ik weet
Een silhouet beklimt mijn ladder
Sluipt naar het grijs bovenin
Ik laat hem gaan laat hem erin
Laat hem mijn besluipen als een prooi zijn adder
