Hallo lieve iedereen,
ik ben nieuw op dit forum en dit word mijn aller eerste verhaal die ik hier post -spannend!- dus wees een beetje lief voor me. Tips en verbeteringen zijn altijd welkom!
Ik ga nu maar gewoon beginnen met een proloog, hopelijk vinden jullie het leuk en volgt er meer!
Proloog
De ruisende wind sloeg tegen het half geopende raam en een windvlaag vulde de kamer. De gordijnen namen de beweging over en ze zweefden sierlijk door de kamer. De witte stof danste en stak fel af tegen het donkere licht van de nacht. Mijn ogen volgde de stof verbaasd, het leek haast alsof ze een eigen bestaan leden.
Ik bevond me in een variatie van de kleermakerszit op de vloer en commandeerde mezelf te gaan staan. Mijn benen leken wel te zijn vergeten hoe ze werden gebruikt en ik verroerde niet. Ik probeerde mezelf van de grond te hijsen maar mijn poging was gedoemd te mislukken. Nog steeds op de vloer voelde ik hoe de wind mijn haren op mijn armen en nek recht overeind liet staan. Ten minste dat liet ik mezelf geloven. Ik beweerde mezelf dat het niets te maken het met wat ik enkele seconden later van plan was te gaan doen.
Mijn vingers omkleefden het mes vlak bij zijn handvat, mijn handpalm zou de volgende keer aan de beurt zijn. Dit keer zou ik mijn meesterwerk afmaken. Ik glimlachte triomfantelijk en de wind liet mijn haren uit mijn gezicht waaien voor het dramatische effect. Alsof het zo moest zijn. Daar hield ik van, drama. Het was net als die keer dat ik de hoofdrol in het toneelstuk van school had gespeeld. Mijn personage stierf aan het einde van de voorstelling en dat had ik vol overtuigen gespeeld. Nog weken erna had ik complimenten over mijn optreden gekregen.
Een brandend gevoel in mijn keel bracht me terug naar de werkelijkheid. Ik had geleerd dat je op dit soort momenten moest hoesten maar ik durfde geen geluid te maken. Ik voelde hoe mijn hartslag elke seconde versnelde, steeds sneller door de angst om maar ook het kleinste geluid te maken. De adrenaline werd door mijn lichaam gepompt en mijn ademhaling versnelde, wetend dat waar ik naar zocht dicht bij me was. De pijn die ik kreeg door het niét te doen was nog intenser dan de pijn wanneer ik het wél deed. Mijn zenuwen waren verslapt sinds die ene keer, ze hadden zich overgegeven. Ik voelde het nu nog amper wanneer ik het mes tegen mijn lichaam gedrukt hield.
De hand met het mes begon te trillen. Ik balde mijn andere hand tot een vuist en stopte deze in mijn mond om een nerveuze giechel te onderdrukken. De angst om mijn ouders wakker te maken was er nog steeds. Ik vroeg me af wat ze zouden denken als ze me zo zagen zitten. Zouden ze de juiste conclusie trekken? Waarschijnlijk niet. Ik zou er koste wat het kost voor zorgen dat ze het niet zagen. Ze mochten het niet zien, nóg niet. Vol trots zou ik het ze laten zien wanneer het af was, mijn meesterwerk. Een kunstenaar liet zijn werk toch ook niet bewonderen voordat het helmaal af was? Ik plaatste het mes tegen mijn huid en zette er druk op. Langzaam en in opperste concentratie liet ik het de contouren van mijn lichaam volgen.
Bij daglicht
-
Saskjezwaard
- Computer
- Berichten: 4449
- Lid geworden op: 28 aug 2010 21:56
- Locatie: in bed
Ohh, ik kan zo gruwelen bij het lezen van mensen die zichzelf snijden 
verhalen over oorlogen, met lijken die overal liggen, gruwelijke wonden, doet me niet zo veel (behalve als het goed is geschreven), maar dat... Ieeuw xD komt wss omdat ik me dat wat beter voor kan stellen dan een lichaam dat ergens op de grond is neergepleurd met een mooi rond gat in de borst
Ik zal je alvast waarschuwen, ik ben de grammarnazi (ik heb mezelf een upgrade gegeven, eerst was ik mierenneuker xD) van het forum maar ik weet niet of je het op prijs stelt als ik al je foutjes eruit ga plukken, dus vraag ik het even van tevoren: vind je het erg als ik je foutjes eruit pluk?
Nu op het eerste gezicht heb ik alleen maar één tip voor je: verdeel je stukje aub op in alinea's! Nu is het nog een klein stukje, dus is het nog goed door te lezen, maar als je grotere stukken post, wordt het onmogelijk om door te komen. Zeker ook omdat het lezen van een scherm niet echt fijn is om te doen, en dat lezers dan snel wegklikken als een grote blok tekst je aanstaart. En dat is zonde, want je begint zo goed!
Ik hou echt van jouw stijl, zo tja, gedetailleerd en goed beschreven enzo^^ en dan ook nog goed alles op een rijtje kunnen zetten, het lekker volgbaar maken, en de lezer goed in laten leven. Jupjup, ik vind het echt een goed begin! Het enige minpuntje zijn dus de alinea's, maar goed, das een klein technisch puntje, dat doet niet af aan je verhaal mooi geschreven!
verhalen over oorlogen, met lijken die overal liggen, gruwelijke wonden, doet me niet zo veel (behalve als het goed is geschreven), maar dat... Ieeuw xD komt wss omdat ik me dat wat beter voor kan stellen dan een lichaam dat ergens op de grond is neergepleurd met een mooi rond gat in de borst Ik zal je alvast waarschuwen, ik ben de grammarnazi (ik heb mezelf een upgrade gegeven, eerst was ik mierenneuker xD) van het forum
maar ik weet niet of je het op prijs stelt als ik al je foutjes eruit ga plukken, dus vraag ik het even van tevoren: vind je het erg als ik je foutjes eruit pluk? Nu op het eerste gezicht heb ik alleen maar één tip voor je: verdeel je stukje aub op in alinea's! Nu is het nog een klein stukje, dus is het nog goed door te lezen, maar als je grotere stukken post, wordt het onmogelijk om door te komen. Zeker ook omdat het lezen van een scherm niet echt fijn is om te doen, en dat lezers dan snel wegklikken als een grote blok tekst je aanstaart. En dat is zonde, want je begint zo goed!
Ik hou echt van jouw stijl, zo tja, gedetailleerd en goed beschreven enzo^^ en dan ook nog goed alles op een rijtje kunnen zetten, het lekker volgbaar maken, en de lezer goed in laten leven. Jupjup, ik vind het echt een goed begin! Het enige minpuntje zijn dus de alinea's, maar goed, das een klein technisch puntje, dat doet niet af aan je verhaal
mooi geschreven!And by the way, everything in life is writable about if you have the outgoing guts to do it, and the imagination to improvise. The worst enemy to creativity is self-doubt ― Sylvia Plath
Saskjezwaard dankjewel!
Haha ik vind het helemaal niet erg om verbeterd te worden, met alle plezier neem ik alles aan!
Ik zal het gaan proberen met alinea''s!
Ja ik kan ook helemaal verdiepen in enge dingen gelukkig voelde jij het ook en komt het dus over
Ik zometeen nog een stukje posten, met alinea's!
Liefs xx
Haha ik vind het helemaal niet erg om verbeterd te worden, met alle plezier neem ik alles aan!
Ik zal het gaan proberen met alinea''s!
Ja ik kan ook helemaal verdiepen in enge dingen gelukkig voelde jij het ook en komt het dus over
Ik zometeen nog een stukje posten, met alinea's!
Liefs xx
Omfg. Ik ben echt onder de indruk. Je beschrijft alles zo mooi en in detail. Ik kreeg de kriebels toen ik besefte dat ze zich niet zomaar snijdt, maar zich snijdt voor een meesterwerk. 
Ik ben in shock, hahahaha. Ik wil zeker meer van je lezen!
Ik ben in shock, hahahaha. Ik wil zeker meer van je lezen!
= volgdenMijn ogen volgde de stof verbaasd, het leek haast alsof ze een eigen bestaan leden.
Laatst gewijzigd door Saskjezwaard op 29 apr 2012 22:42, 1 keer totaal gewijzigd.
Reden: Hiervoor is de 'wijzig' knop uitgevonden :P
Reden: Hiervoor is de 'wijzig' knop uitgevonden :P
“When you play the game of thrones, you win or you die.”
Het feit dat ik het liefst mijn computer uit het raam wil gooien verklaard waarom ik zo lang afwezig ben geweest.
Ik beloof hierbij plechtig dat ik vanaf nu dit forum ga vol spammen met posten
liefs xoxo
Ik hield het elastiekje wat omhoog en trok het in een snelle, soepele beweging van mijn pols. Het bruine elastiekje was slechts een slechte variant van wat het eerst was geweest. Het was slap geworden door het vele malen gebruiken en er zaten haren gevangen in het omhulsel. Ik bond mijn bruine, volume missende, haren bij elkaar in een hoge paardenstaart terwijl ik ondertussen mijn ogen toe kneep voor de zon. Het was slechts de eerste week van april maar het weer was al broeierig, niet wat je verwachte van de tijd van het jaar. Onze gymleraar had zojuist met een grote grijns meegedeeld dat we buiten zouden gaan gymmen, waarna natuurlijk ontelbare opmerkingen uit de klas volgde. Ook ik liet mijn mening naar voren komen.
Op zich was er niets mis mee met buiten gymmen, ik was zelf niet een van die meisjes die haast elke week ongesteld was of andere pijntjes hadden om maar niet mee te doen. Gym was nog wel te doen, het was de enige les van de week waarin er niet verwacht werd dat je concentratie optimaal was en waar elke leraar op een antwoord van me zat te wachten. Gym was dus nog redelijk oké, ondanks dat ik niet echt een sterspeler ben. Daarom vond ik het feit dat we naar buiten gingen niet eens zo angstaanjagend. Maar het probleem was het gymveld, als je het al een gymveld zou kunnen noemen. De velden waar wij gebruik van mochten maken waren niet meer dan mislukte en afgekeurde voetbalvelden waar je bij elke stap die je zette onderuit ging. Iets waar niemand van ons zich op verheugde.
Mijn voeten zakte weg in het zompige gras terwijl ik wachtte op de rest van mijn klas. Al snel kwam ik tot de conclusie dat dit mijn hele klas was die mee zou doen deze gymles. Aan de rand van het veld zaten de overige leerlingen, een stel minder goed treffende meisjes zaten ver verwijderd van de rest. Een enkeling plukte verdwaalde paardenbloemen uit het grasveld en een ander lag languit te genieten van de zon. Ik snakte naar een sigaret, iets wat ik afgelopen winter haast niet had aangeraakt. Wanneer de zomer om de hoek kwam werd mijn drang naar sigaretten erger, op dit moment zou ik er alles voor over hebben. Dit klonk waarschijnlijk heel verslaafd maar het feit dat ik de drang de hele winter verdragen had bewees het tegendeel. Het was een gewoonte die over was gebleven als souvenir van alle feesten die ik deze zomer bezocht had. Mijn opa zou spontaan opstaan uit het graf als hij wist dat zijn kleindochter een voorliefde voor sigaretten had.
Het spel dat we toegewezen kregen was het geliefde slagbal. Met het feit in mijn achterhoofd dat ik toch alleen maar uitjes sloeg sloot ik achter aan in de rij. Nog enkele leerlingen waren er voor mij maar tot mijn genoegen werden er haast alleen maar uitjes geslagen en leek het doel van het spel wel om zo snel mogelijk van plek te wisselen. Ik had welgeteld een keer geslagen toen de docent met rode wangen van inspanning op zijn fluitje blies ten teken dat deze gymles voorbij was. Mijn team had met slechts twaalf tegen acht gewonnen en de jongens gaven elkaar high fives. Wonder boven wonder had ik deze gymles amper iets gedaan en was ik niet bezweet. Maar zelfs de meisjes die flink wat meer inspanningen als ik hadden gedaan sloegen de douche over. Ik had eerlijk gezegd in mijn hele schoolcarrière nog nooit iemand de douches zien gebruiken en ik vroeg me af of deze niet alleen diende als decorstuk.
Ik beloof hierbij plechtig dat ik vanaf nu dit forum ga vol spammen met posten
liefs xoxo
Ik hield het elastiekje wat omhoog en trok het in een snelle, soepele beweging van mijn pols. Het bruine elastiekje was slechts een slechte variant van wat het eerst was geweest. Het was slap geworden door het vele malen gebruiken en er zaten haren gevangen in het omhulsel. Ik bond mijn bruine, volume missende, haren bij elkaar in een hoge paardenstaart terwijl ik ondertussen mijn ogen toe kneep voor de zon. Het was slechts de eerste week van april maar het weer was al broeierig, niet wat je verwachte van de tijd van het jaar. Onze gymleraar had zojuist met een grote grijns meegedeeld dat we buiten zouden gaan gymmen, waarna natuurlijk ontelbare opmerkingen uit de klas volgde. Ook ik liet mijn mening naar voren komen.
Op zich was er niets mis mee met buiten gymmen, ik was zelf niet een van die meisjes die haast elke week ongesteld was of andere pijntjes hadden om maar niet mee te doen. Gym was nog wel te doen, het was de enige les van de week waarin er niet verwacht werd dat je concentratie optimaal was en waar elke leraar op een antwoord van me zat te wachten. Gym was dus nog redelijk oké, ondanks dat ik niet echt een sterspeler ben. Daarom vond ik het feit dat we naar buiten gingen niet eens zo angstaanjagend. Maar het probleem was het gymveld, als je het al een gymveld zou kunnen noemen. De velden waar wij gebruik van mochten maken waren niet meer dan mislukte en afgekeurde voetbalvelden waar je bij elke stap die je zette onderuit ging. Iets waar niemand van ons zich op verheugde.
Mijn voeten zakte weg in het zompige gras terwijl ik wachtte op de rest van mijn klas. Al snel kwam ik tot de conclusie dat dit mijn hele klas was die mee zou doen deze gymles. Aan de rand van het veld zaten de overige leerlingen, een stel minder goed treffende meisjes zaten ver verwijderd van de rest. Een enkeling plukte verdwaalde paardenbloemen uit het grasveld en een ander lag languit te genieten van de zon. Ik snakte naar een sigaret, iets wat ik afgelopen winter haast niet had aangeraakt. Wanneer de zomer om de hoek kwam werd mijn drang naar sigaretten erger, op dit moment zou ik er alles voor over hebben. Dit klonk waarschijnlijk heel verslaafd maar het feit dat ik de drang de hele winter verdragen had bewees het tegendeel. Het was een gewoonte die over was gebleven als souvenir van alle feesten die ik deze zomer bezocht had. Mijn opa zou spontaan opstaan uit het graf als hij wist dat zijn kleindochter een voorliefde voor sigaretten had.
Het spel dat we toegewezen kregen was het geliefde slagbal. Met het feit in mijn achterhoofd dat ik toch alleen maar uitjes sloeg sloot ik achter aan in de rij. Nog enkele leerlingen waren er voor mij maar tot mijn genoegen werden er haast alleen maar uitjes geslagen en leek het doel van het spel wel om zo snel mogelijk van plek te wisselen. Ik had welgeteld een keer geslagen toen de docent met rode wangen van inspanning op zijn fluitje blies ten teken dat deze gymles voorbij was. Mijn team had met slechts twaalf tegen acht gewonnen en de jongens gaven elkaar high fives. Wonder boven wonder had ik deze gymles amper iets gedaan en was ik niet bezweet. Maar zelfs de meisjes die flink wat meer inspanningen als ik hadden gedaan sloegen de douche over. Ik had eerlijk gezegd in mijn hele schoolcarrière nog nooit iemand de douches zien gebruiken en ik vroeg me af of deze niet alleen diende als decorstuk.