Dear diary,
Vandaag is de dag aangebroken dat we gaan verhuizen. Goodbye little home en welkom nieuw huis, nieuwe spullen, nieuwe kamer, broers en zus, welkom nieuw alles! Natuurlijk komen er ook een paar spullen mee met ons, maar ons leven zal nooit meer hetzelfde zijn. Het is nog af te wachten of het positief of negatief zal zijn. Ik zit in mijn lege kamer, op de grond mijn gevoelens neer te schrijven. Mijn gevoel over dit alles, dit nieuwe gezin? Angstig.
Alexia xx
‘Alexia!’, roept mijn moeder van beneden. ‘Ben je klaar lieverd?’ Voor haar is dit allemaal heel exited, omdat ze hier al zeker twee weken naar heeft uitgekeken. Ze hebben ons (mij en mijn zus) wel gewaarschuwd, gelukkig. Maar toch. Wij zien het minder zitten dan haar. Ik neem mijn dagboek en pen mee en stel me recht. Wanneer ik naar beneden ga, hoor ik mam en Florence discussiëren.
‘Maar mam!’ zegt Florence. ‘Je had beloofd dat je het tenminste ging vragen dat mijn piano mee mocht.’ Florence klinkt helemaal paniekerig. Het idee dat ze geen piano meer kan spelen breekt hoogstwaarschijnlijk letterlijk haar hart. Piano spelen betekend voor haar tot rust komen.
‘Maar lieverd, we kunnen toch niet alles meenemen naar daar. We gaan er al gaan wonen met acht. Een piano erbij zal echt niet gaan.’ De discussie wordt onderbroken door de deurbel.
‘Alexia! Kom nu naar beneden!’, roept mam.
‘Ik ben er al!’, roep ik terug. ‘En je kan Florence haar piano niet hier laten. Florence speelt er supergraag op’, verdedig ik mijn zus. Maar mam luistert niet meer. Ondertussen heeft ze de deur opengedaan en hoor ik de stem van onze nieuwe papa. Stiefvader is meer het juiste woord. Hij is wel oké. Hij was al enkele keren langs geweest in ons huis en ik moet je zeggen, koken kan hij als de beste.
‘Iedereen klaar?’, roept hij met luide stem en een vriendelijke glimlach op zijn gezicht.
‘Ja hoor, schat. Iedereen is klaar’, zegt mam.
‘Dan zullen we maar vertrekken zeker? Want het is nog een heel eindje rijden’, zegt Frederick opgewekt. Zo heet hij trouwens onze stiefpapa: Frederick. Ik zie Florence nog een laatste keer achterom kijken naar haar piano voor ze de deur achter haar sluit. Het is een stille autorit omdat allebei de volwassenen merken dat het voor ons allebei nog een beetje wennen is. Ik en mijn zus zitten allebei met onze oortjes naar onze muziek te luisteren. Ik zet mijn muziek zodanig luid, dat ik de muziek van de autoradio niet meer hoor en me compleet kan afsluiten van de wereld.
Het volgende moment, ik weet niet hoe lang we gereden hebben, heb ik een prachtig uitzicht. Ik zie een grote vlakte groen en bomen waar kinderen aan het lachen en spelen zijn. Ik zie een speeltuin, honden. We rijden nog steeds verder tot we een hele tijd huizen zien. Wanneer de auto stopt, betekend dat het einde van de veel te lange autorit. Als we uitstappen zien we een groot apart staand huis. Geen rijhuis of appartement maar een groot huis. Ons klein rijhuisje is er niks bij, vergeleken met waar we nu zullen wonen. We hebben zelfs een supergrote tuin.
‘Waaw!’, zegt mijn zus. ‘Ben je rijk of zo, Fredericko?’, zegt Florence. Blijkbaar is ze even verwonderd als ik. En ze vindt het leuk om steeds Fredericko te zeggen.
‘Floor!’, zegt mam snel. Ze schaamt zich omdat zus die vraag luidop stelde.
Frederick lacht erom.
'Welkom in jullie nieuwe huis', houdt hij lachend de deur open.
Puzzle pieces
Leuk dat je meeleest Nurias 
Hier dan het vervolg:
Met mijn zus achter me stap ik het huis binnen. Meteen worden we verrast.
‘SURPRISE!’, roept iedereen in het huis. Één jongen zie ik op een papieren toetertje blazen waardoor ik gepiep hoor. Ik moet erom lachen. Dit had ik zeker en vast niet verwacht. Ik had gewoon een saaie verhuizing verwacht. Kamers in orde maken, tv kijken en gaan slapen. Ik kijk naar mijn zus en zie haar ook glimlachen. Ik denk dat dit haar gedachten een beetje zal wegzetten van haar piano.
‘We wilden allemaal dat jullie een warme thuiskomst zouden hebben. Want ik kan me voorstellen, zo een verhuizing is niet niks’, zegt Frederick naar mij en Floor gericht. Amai, ik tel vier kinderen. Waaronder twee die nog jong zijn. Ik schat de jongen iets van drie of misschien vier jaar en het meisje iets van een zes jaar? En dan nog twee jongens. Één iemand is al ouder dan mij, geen twijfel mogelijk. En de andere, schat ik niet veel ouder of jonger dan mij.
‘Kom, er is taart’, zegt het meisje tegen ons terwijl ze me aan mijn arm meetrekt naar de tafel.
Iedereen volgt ons voorbeeld en gaat aan tafel zitten.
‘Kom, Merlijntje. We gaan taart eten’, zegt de niet veel oudere jongen als mij tegen een kleine jongen die blijkbaar Merlijn noemt. Zijn haar doet me een beetje denken aan Jommeke. Blond , stijl haar. Hij is superschattig. Hij kijkt ons allemaal een beetje verlegen aan en gaat tussen zijn broers in zitten.
‘Welk stukje taart wil jij?’, vraagt de oudste broer aan me.
'Fruittaart lijkt me wel lekker', glimlach ik wijzend naar de fruittaart met een beetje slagroom.
'Jij bent Alexia zeker?', vraagt hij.
'The one and only', zeg ik. 'En jij bent?'
'Guiliano', antwoordt hij.
'Guiliano dus', zeg ik. Ik kijk naar zijn broer die het gesprek mee volgde.
'Finnegan', stelt hij zich voor. 'Aangenaam kennis maken.' Hij maakt een buiging, voor zover dat gaat omdat hij neerzit.
'Aparte namen', zeg ik. Ik kijk naar het kleine meisje. Waaw, hoe heeft die het overleeft al die tijd met drie broers? 'Hoe noem jij meisje?', vraag ik vriendelijk. Ze heeft net een stukje taart in haar mond.
'Bronwyn', zegt ze (je spreekt het uit als "Bronwin") en ik kan haar gekauwde eten zien. Gelukkig hou ik van kinderen en vind ik het niet erg.
'Vind je taart lekker, Merlijn?', vraag ik aan men kleinste (nieuwe) broertje.
Als antwoord knikt hij enkel met zijn hoofd.
‘Ik vind taart ook heel erg lekker hoor’, zeg ik hem. Ik glimlach eens naar hem en begin dan aan mijn taart. Mijn zus zit naast me en heeft zich ook een stukje fruittaart genomen. Ik kan zo aan haar zien dat ze er geen zin in heeft. Ze plukt het fruit van de taart en steekt het één voor één, traag in haar mond.
Ik besluit vanavond een poging te doen bij Frederick. Ik zweer het je, mijn zus is niet echt gezellig als ze één dag geen piano heeft gespeeld. Ik vind de fruittaart echt overheerlijk. Ik kijk al uit naar de barbecue vanavond. Er is gezegd dat er marshmallows zijn ook en het is zomervakantie, dus is het nog eens goed weer ook. Buiten eten en met kampvuur. Ik moet zeggen dat tot nu alles positief verloopt.
Hier dan het vervolg: Met mijn zus achter me stap ik het huis binnen. Meteen worden we verrast.
‘SURPRISE!’, roept iedereen in het huis. Één jongen zie ik op een papieren toetertje blazen waardoor ik gepiep hoor. Ik moet erom lachen. Dit had ik zeker en vast niet verwacht. Ik had gewoon een saaie verhuizing verwacht. Kamers in orde maken, tv kijken en gaan slapen. Ik kijk naar mijn zus en zie haar ook glimlachen. Ik denk dat dit haar gedachten een beetje zal wegzetten van haar piano.
‘We wilden allemaal dat jullie een warme thuiskomst zouden hebben. Want ik kan me voorstellen, zo een verhuizing is niet niks’, zegt Frederick naar mij en Floor gericht. Amai, ik tel vier kinderen. Waaronder twee die nog jong zijn. Ik schat de jongen iets van drie of misschien vier jaar en het meisje iets van een zes jaar? En dan nog twee jongens. Één iemand is al ouder dan mij, geen twijfel mogelijk. En de andere, schat ik niet veel ouder of jonger dan mij.
‘Kom, er is taart’, zegt het meisje tegen ons terwijl ze me aan mijn arm meetrekt naar de tafel.
Iedereen volgt ons voorbeeld en gaat aan tafel zitten.
‘Kom, Merlijntje. We gaan taart eten’, zegt de niet veel oudere jongen als mij tegen een kleine jongen die blijkbaar Merlijn noemt. Zijn haar doet me een beetje denken aan Jommeke. Blond , stijl haar. Hij is superschattig. Hij kijkt ons allemaal een beetje verlegen aan en gaat tussen zijn broers in zitten.
‘Welk stukje taart wil jij?’, vraagt de oudste broer aan me.
'Fruittaart lijkt me wel lekker', glimlach ik wijzend naar de fruittaart met een beetje slagroom.
'Jij bent Alexia zeker?', vraagt hij.
'The one and only', zeg ik. 'En jij bent?'
'Guiliano', antwoordt hij.
'Guiliano dus', zeg ik. Ik kijk naar zijn broer die het gesprek mee volgde.
'Finnegan', stelt hij zich voor. 'Aangenaam kennis maken.' Hij maakt een buiging, voor zover dat gaat omdat hij neerzit.
'Aparte namen', zeg ik. Ik kijk naar het kleine meisje. Waaw, hoe heeft die het overleeft al die tijd met drie broers? 'Hoe noem jij meisje?', vraag ik vriendelijk. Ze heeft net een stukje taart in haar mond.
'Bronwyn', zegt ze (je spreekt het uit als "Bronwin") en ik kan haar gekauwde eten zien. Gelukkig hou ik van kinderen en vind ik het niet erg.
'Vind je taart lekker, Merlijn?', vraag ik aan men kleinste (nieuwe) broertje.
Als antwoord knikt hij enkel met zijn hoofd.
‘Ik vind taart ook heel erg lekker hoor’, zeg ik hem. Ik glimlach eens naar hem en begin dan aan mijn taart. Mijn zus zit naast me en heeft zich ook een stukje fruittaart genomen. Ik kan zo aan haar zien dat ze er geen zin in heeft. Ze plukt het fruit van de taart en steekt het één voor één, traag in haar mond.
Ik besluit vanavond een poging te doen bij Frederick. Ik zweer het je, mijn zus is niet echt gezellig als ze één dag geen piano heeft gespeeld. Ik vind de fruittaart echt overheerlijk. Ik kijk al uit naar de barbecue vanavond. Er is gezegd dat er marshmallows zijn ook en het is zomervakantie, dus is het nog eens goed weer ook. Buiten eten en met kampvuur. Ik moet zeggen dat tot nu alles positief verloopt.
Wanneer iedereen buiten zit en Frederick naar binnen gaat om even een nieuwe fles wijn te halen, neem ik de kans om hem even te spreken.
‘Hé, Frederick’, begin ik.
‘Ja meisje’, antwoordt hij met een glimlach naar mij. Hij ontpopt net de kurk en er is een kleine plop.
‘Heb jij nog een beetje plaats over?’
Hij lacht.
‘Waarvoor dan?’, vraagt hij.
‘Zus haar piano?’, zeg ik voorzichtig.
‘Boven op de zolder is er nog plaats’, zegt hij zonder enige twijfel. Ik moet hem niet eens overtuigen dat piano spelen haar leven is.
‘Fijn’, zeg ik blij. ‘Dank u Frederick en ik vlieg hem rond de hals en druk een kus op zijn kaak.
Hij moet erom lachen.
‘Blij dat ik kon helpen’, roept hij me nog na. Ik ren zo snel mogelijk naar buiten maar omdat niet iedereen me als een gek zou aankijken stop ik met lopen wanneer ik de deur uitstap en snelwandel naar mijn zus.
‘Op zolder is er nog plaats voor een piano’, fluister ik blij in haar oor. Haar hele gezicht klaart op.
‘Meen je dat?’, vraagt ze blij. Mama kijkt verbaast onze kant op.
‘Mijn piano’, zegt ze tegen mam. Verbaast kijkt mama naar Frederick.
‘We hebben een grote zolder’, zegt hij knipogend naar Florence.
Ze lacht dankbaar. Meteen is haar humeur anders en hebben we met ons allen een hele leuke en plezierige avond. Marshmallows, muziek, dansen, gek doen, verhalen vertellen. Ik heb me nog nooit zo goed geamuseerd.
‘Hé, Frederick’, begin ik.
‘Ja meisje’, antwoordt hij met een glimlach naar mij. Hij ontpopt net de kurk en er is een kleine plop.
‘Heb jij nog een beetje plaats over?’
Hij lacht.
‘Waarvoor dan?’, vraagt hij.
‘Zus haar piano?’, zeg ik voorzichtig.
‘Boven op de zolder is er nog plaats’, zegt hij zonder enige twijfel. Ik moet hem niet eens overtuigen dat piano spelen haar leven is.
‘Fijn’, zeg ik blij. ‘Dank u Frederick en ik vlieg hem rond de hals en druk een kus op zijn kaak.
Hij moet erom lachen.
‘Blij dat ik kon helpen’, roept hij me nog na. Ik ren zo snel mogelijk naar buiten maar omdat niet iedereen me als een gek zou aankijken stop ik met lopen wanneer ik de deur uitstap en snelwandel naar mijn zus.
‘Op zolder is er nog plaats voor een piano’, fluister ik blij in haar oor. Haar hele gezicht klaart op.
‘Meen je dat?’, vraagt ze blij. Mama kijkt verbaast onze kant op.
‘Mijn piano’, zegt ze tegen mam. Verbaast kijkt mama naar Frederick.
‘We hebben een grote zolder’, zegt hij knipogend naar Florence.
Ze lacht dankbaar. Meteen is haar humeur anders en hebben we met ons allen een hele leuke en plezierige avond. Marshmallows, muziek, dansen, gek doen, verhalen vertellen. Ik heb me nog nooit zo goed geamuseerd.
Laatst gewijzigd door lynn op 08 aug 2013 19:06, 1 keer totaal gewijzigd.
Heel erg bedankt Nurias
Het is al erg laat en ik ben plots heel erg benieuwd naar mijn nieuwe kamer. Ik kijk er al naar uit om morgen al mijn vertrouwde spullen uit te pakken en een plaatsje te geven. Intussen weet ik ook al dat we met drie op één kamer zullen liggen: Bronwyn, Florence en ik. Ik hoop maar dat er genoeg plaats is voor mijn èn Florence haar spullen. Ik stel me recht van tafel, ga naar binnen en neem alles eens goed in me op. Het is een supermooi huis. Een grote sofa en nog een grote zetel in een gezellige living. Er staat ook nog een tafel in het midden. En de tv naast de open haard. Op de speelmat zie ik Merlijn liggen tussen de auto's. Ik denk dat hij in slaap is gevallen en ga voorzichtig stilletjes naar hem toe. Hij is inderdaad in slaap gevallen en hij ziet er zo schattig uit met zijn duimpje in zijn mond. Ik neem hem voorzichtig op en zie hem een klein beetje wakker worden met zijn ogen tot spleetjes.
'Sst, slaap maar. Ik ga je in je bedje leggen, Merlijn', fluister ik zacht en glimlach. Hij legt zijn hoofd op mijn schouder en valt weer in slaap. Ik ga een mooie houten trap op naar boven en zoek tenslotte de kamer van Merlijn. Wanneer ik boven kom zie ik links van me nog een kleine trap met bovenaan een deur. Ik veronderstel dat dat de zolder zal zijn. Dan zie ik nog vier kamers. Twee kamers ervan staan wagenwijd open. Ik ga er naartoe en neem een kijkje. In de ene kamer zie ik twee lege bedden en een sprookjesachtige ruimte dus ik veronderstel, met de lege bedden, dat dat mijn kamer zal zijn. De kamer ernaast zie ik een echte jongenskamer: auto's, een bal, rommel, onopgemaakt bed. Ik ga binnen en zie één opgemaakt bed met posters aan de muur en een kinderlijk dekentje. Ik weet wel zeker dat dit Merlijn zijn bed is. Omdat ik zijn pyjama niet weet liggen besluit ik hem in zijn T-shirt en onderbroek te laten slapen en juist zijn broek en kousen uit te doen. Heel voorzichtig om hem maar niet wakker te hoeven maken, leg ik hem neer en doe zijn kousjes en broek uit. Tenslotte neem ik zijn knuffel, leg het tussen zijn armpjes en trek het dekentje over hem heen.
'Slaap zacht, Merlijn', zeg ik zacht voor ik de deur achter me sluit.
Ik ga naar mijn kamer en besluit mijn bed en mijn zus haar bed al op te maken. Straks wordt het super laat en hebben we enkel nog maar zin in slapen. De lakens en kussenslopen liggen op ons bed. Ik neem het bed bij het raam in de hoek en ga zitten om eens goed rond te kijken. Wanneer ik omhoogkijk zie ik nog een dakvenster. Een mooie sterrenhemel is in de zomervakantie niet te zien. Ik hou ervan naar sterren te kijken en kan niet wachten tot er terug sterren te zien zijn 's nachts. De jongens en wij hebben een mooie, grote kamer. Naast de lichtschakelaar zie ik nog een klein drukknopje. Nieuwsgierig loop ik er naartoe en druk erop. Wanneer ik omhoogkijk zie ik dat er iets voor het dakvenster schuift. Ik neem aan dat dit goed van pas komt wanneer je lang wil uitslapen en niet wil gewekt worden door het daglicht. Ik denk dat het tijd wordt om de bedden op te maken.
Wanneer ik de volgende ochtend wakker word, merk ik dat ik in een vreemde kamer ben. Ik kijk om me heen en zie Florence en Bronwyn en herinner me terug dat we verhuist zijn. Op de gemeenschappelijke digitale wekker, dat in de muur is geschoven, zie ik dat het negen uur is. Ik voel me uitgeslapen en heb zin om op te staan. Maar ik heb er geen zin in om daar als enige beneden te zijn dus blijf ik nog wat liggen tot Florence of Bronwyn wakker wordt. Of enigszins tot ik geluid hoor dat van beneden komt als teken dat er iemand wakker is. Uiteindelijk, een halfuurtje later, zie ik Bronwyn wakker worden en in haar ogen wrijven.
"Jes" denk ik bij mezelf. Dat betekend opstaan, en opstaan betekend eten. Ik voel er maar niks bij om zo lang te blijven liggen terwijl ik wakker ben. Bronwyn haar ogen ontmoeten de mijne en ik glimlach lief naar haar. Ze verstopt haar onder haar deken en komt dan terug weer piepen. Ze lacht naar me.
'Ben jij ook juist wakker?', vraagt ze blij.
'Ja', antwoord ik terwijl ik het dekbed van me afsla en in kleermakerszit ga zitten.
'Wat denk je, zullen we opstaan?', stel ik voor. Ze knikt, slaat het dekbed ook van haar af en stapt uit bed.
Bronwyn doet de deur open en net wanneer ik de deur uit ben besef ik dat ik geen bh aanheb.
Bronwyn kijkt achter zich om te kijken of ik volg.
'Wacht even, Bron. Ik ga even heel snel iets doen', zeg ik. Vlug haast ik me onze badkamer in. We hebben een eigen badkamer in onze kamer en dat is zo cool. En vooral handig. Want om zo één badkamer te delen met zes personen waarvan drie jongens? Absoluut onmogelijk zal ik zo zeggen. Snel neem ik mijn bh van de stoel in de badkamer en doe hem aan. Mijn topje en short hou ik aan.
'Hier ben ik weer', fluister ik tegen Bronwyn. Ik wil mijn zus namelijk niet wakker maken.
Het is al erg laat en ik ben plots heel erg benieuwd naar mijn nieuwe kamer. Ik kijk er al naar uit om morgen al mijn vertrouwde spullen uit te pakken en een plaatsje te geven. Intussen weet ik ook al dat we met drie op één kamer zullen liggen: Bronwyn, Florence en ik. Ik hoop maar dat er genoeg plaats is voor mijn èn Florence haar spullen. Ik stel me recht van tafel, ga naar binnen en neem alles eens goed in me op. Het is een supermooi huis. Een grote sofa en nog een grote zetel in een gezellige living. Er staat ook nog een tafel in het midden. En de tv naast de open haard. Op de speelmat zie ik Merlijn liggen tussen de auto's. Ik denk dat hij in slaap is gevallen en ga voorzichtig stilletjes naar hem toe. Hij is inderdaad in slaap gevallen en hij ziet er zo schattig uit met zijn duimpje in zijn mond. Ik neem hem voorzichtig op en zie hem een klein beetje wakker worden met zijn ogen tot spleetjes.
'Sst, slaap maar. Ik ga je in je bedje leggen, Merlijn', fluister ik zacht en glimlach. Hij legt zijn hoofd op mijn schouder en valt weer in slaap. Ik ga een mooie houten trap op naar boven en zoek tenslotte de kamer van Merlijn. Wanneer ik boven kom zie ik links van me nog een kleine trap met bovenaan een deur. Ik veronderstel dat dat de zolder zal zijn. Dan zie ik nog vier kamers. Twee kamers ervan staan wagenwijd open. Ik ga er naartoe en neem een kijkje. In de ene kamer zie ik twee lege bedden en een sprookjesachtige ruimte dus ik veronderstel, met de lege bedden, dat dat mijn kamer zal zijn. De kamer ernaast zie ik een echte jongenskamer: auto's, een bal, rommel, onopgemaakt bed. Ik ga binnen en zie één opgemaakt bed met posters aan de muur en een kinderlijk dekentje. Ik weet wel zeker dat dit Merlijn zijn bed is. Omdat ik zijn pyjama niet weet liggen besluit ik hem in zijn T-shirt en onderbroek te laten slapen en juist zijn broek en kousen uit te doen. Heel voorzichtig om hem maar niet wakker te hoeven maken, leg ik hem neer en doe zijn kousjes en broek uit. Tenslotte neem ik zijn knuffel, leg het tussen zijn armpjes en trek het dekentje over hem heen.
'Slaap zacht, Merlijn', zeg ik zacht voor ik de deur achter me sluit.
Ik ga naar mijn kamer en besluit mijn bed en mijn zus haar bed al op te maken. Straks wordt het super laat en hebben we enkel nog maar zin in slapen. De lakens en kussenslopen liggen op ons bed. Ik neem het bed bij het raam in de hoek en ga zitten om eens goed rond te kijken. Wanneer ik omhoogkijk zie ik nog een dakvenster. Een mooie sterrenhemel is in de zomervakantie niet te zien. Ik hou ervan naar sterren te kijken en kan niet wachten tot er terug sterren te zien zijn 's nachts. De jongens en wij hebben een mooie, grote kamer. Naast de lichtschakelaar zie ik nog een klein drukknopje. Nieuwsgierig loop ik er naartoe en druk erop. Wanneer ik omhoogkijk zie ik dat er iets voor het dakvenster schuift. Ik neem aan dat dit goed van pas komt wanneer je lang wil uitslapen en niet wil gewekt worden door het daglicht. Ik denk dat het tijd wordt om de bedden op te maken.
Wanneer ik de volgende ochtend wakker word, merk ik dat ik in een vreemde kamer ben. Ik kijk om me heen en zie Florence en Bronwyn en herinner me terug dat we verhuist zijn. Op de gemeenschappelijke digitale wekker, dat in de muur is geschoven, zie ik dat het negen uur is. Ik voel me uitgeslapen en heb zin om op te staan. Maar ik heb er geen zin in om daar als enige beneden te zijn dus blijf ik nog wat liggen tot Florence of Bronwyn wakker wordt. Of enigszins tot ik geluid hoor dat van beneden komt als teken dat er iemand wakker is. Uiteindelijk, een halfuurtje later, zie ik Bronwyn wakker worden en in haar ogen wrijven.
"Jes" denk ik bij mezelf. Dat betekend opstaan, en opstaan betekend eten. Ik voel er maar niks bij om zo lang te blijven liggen terwijl ik wakker ben. Bronwyn haar ogen ontmoeten de mijne en ik glimlach lief naar haar. Ze verstopt haar onder haar deken en komt dan terug weer piepen. Ze lacht naar me.
'Ben jij ook juist wakker?', vraagt ze blij.
'Ja', antwoord ik terwijl ik het dekbed van me afsla en in kleermakerszit ga zitten.
'Wat denk je, zullen we opstaan?', stel ik voor. Ze knikt, slaat het dekbed ook van haar af en stapt uit bed.
Bronwyn doet de deur open en net wanneer ik de deur uit ben besef ik dat ik geen bh aanheb.
Bronwyn kijkt achter zich om te kijken of ik volg.
'Wacht even, Bron. Ik ga even heel snel iets doen', zeg ik. Vlug haast ik me onze badkamer in. We hebben een eigen badkamer in onze kamer en dat is zo cool. En vooral handig. Want om zo één badkamer te delen met zes personen waarvan drie jongens? Absoluut onmogelijk zal ik zo zeggen. Snel neem ik mijn bh van de stoel in de badkamer en doe hem aan. Mijn topje en short hou ik aan.
'Hier ben ik weer', fluister ik tegen Bronwyn. Ik wil mijn zus namelijk niet wakker maken.
Laatst gewijzigd door lynn op 10 aug 2013 22:04, 3 keer totaal gewijzigd.
'Good morning, my dear!', zegt Frederick opgewekt. Hij is al aangekleed en staat nu koffie te zetten.
'Goedemorgen, Frederick', zeg ik glimlachend. Ik ben zo een opgewekt gedrag niet gewent van 's morgens vroeg. Het bevalt me wel. Ik zet me aan de heerlijk gedekte tafel met koffiekoeken. Er staat ook nog fruitsap, glazen en cornflakes. Ik neem een croissant, een glas en schenk mezelf wat fruitsap.
'Wil jij soms een eitje?', vraagt Frederick.
'Ik wil een eitje!', roept Bronwyn vrolijk.
'Nee, dank u', zeg ik beleefd.
'Een eitje voor mijn meisje? Komt eraan!', zegt Frederick tegen Bronwyn.
'Goedemorgen, Frederick', zeg ik glimlachend. Ik ben zo een opgewekt gedrag niet gewent van 's morgens vroeg. Het bevalt me wel. Ik zet me aan de heerlijk gedekte tafel met koffiekoeken. Er staat ook nog fruitsap, glazen en cornflakes. Ik neem een croissant, een glas en schenk mezelf wat fruitsap.
'Wil jij soms een eitje?', vraagt Frederick.
'Ik wil een eitje!', roept Bronwyn vrolijk.
'Nee, dank u', zeg ik beleefd.
'Een eitje voor mijn meisje? Komt eraan!', zegt Frederick tegen Bronwyn.
Ik heb net mijn croissant op, wanneer Finnegan in de deuropening verschijnt. Shirtloos! Ik kan er niet aan doen dat ik even een moment heb van staren. Vlug herpak ik me en drink van mijn glas fruitsap. Finnegan geeuwt, zet hem op de stoel naast me en neemt een croissant.
'Oh ja, goedemorgen by the way', zegt hij en neemt een grote hap.
'Goedemorgen', zegt Florence opgewekt en achter haar verschijnt Guiliano met Merlijn.
'Goedemorgen', zeg ik tegen iedereen en ik drink het laatste beetje fruitsap op.
Mama komt de keuken binnen met natte haren, ze komt net uit de douche.
'Goedemorgen iedereen', groet ze.
'Goed, iedereen is er', zegt Frederick.
'Inderdaad', zegt mam en ze glimlachen samenzweerderig naar elkaar. Frederick haalt een groot bord tevoorschijn. Ik zie onze namen in het groot en allemaal kolommen.
'Allereerst', begint mam. 'Dit is een kalender. Hierop zullen alle hobby's en verjaardagen en andere belangrijke dingen komen te staan. En dit...' ze wijst naar het bord in Frederick zen handen.
'Dit is jullie klusjesbord. Uitermate belangrijk', vervolgt Frederick. 'Onthoud dat jullie onderling mogen wisselen van klusjes, maar ook dat de klusjes wisselen van persoon de volgende week.'
'En het is de datum van vandaag. Dus kijk maar snel wie wat doet vandaag, dan ben je er vanaf.'
Finnegan zucht diep.
'Hé, je denkt toch niet dat met zes kinderen wij alle twee alles alleen gaan doen', knipoogt Frederick.
Finnegan laat zijn hoofd vallen op tafel.
'Wil je een croissant, Merlijn?', vraagt Guiliano.
'Ik ga me gaan douchen', zeg ik. Voor ik de keuken verlaat neem ik een kijkje op het bord en zoek mijn naam.
Gevonden! Mijn naam staat als tweede onder Merlijn. Aangezien Merlijn nog niet kan lezen, lees ik het voor hem voor. De klusjes staan bovenaan geschreven en de namen links. Naast onze namen staan er kruisjes.
'Merlijntje, jouw klusjes voor deze week is zorgen dat jouw spulletjes steeds zijn opgeruimd', zeg ik.
'Zou je de mijne ook eens willen voorlezen, alstublieft?', vraagt Guiliano.
'Tuurlijk', zeg ik. 'Samen met mij de afwas.'
'Wat is er nog over?', vraagt Finnegan.
'Jij moet stofzuigen en stof afnemen samen met Florence', zeg ik en ik kijk hem aan.
Ik kijk opnieuw naar het papier. 'En dan hebben we nog Bronwyn die de planten moet water geven.
Dan is er nog een gemeenschappelijke opdracht en dat is als er strijk is, onze eigen kamer en onze eigen rommel die we maken.'
'Ca va', zegt Finnegan en hij schenkt hem een glas fruitsap in.
'Ik ga me douchen', herhaal ik mezelf en ik stap richting mijn kamer. Ik moet eerst in mijn valies een outfit zoeken. Ik besluit me een gemakkelijke short aan te doen met een topje. Wat ik eerst ga doen als ik de douche uit kom? Alles uitpakken.
'Oh ja, goedemorgen by the way', zegt hij en neemt een grote hap.
'Goedemorgen', zegt Florence opgewekt en achter haar verschijnt Guiliano met Merlijn.
'Goedemorgen', zeg ik tegen iedereen en ik drink het laatste beetje fruitsap op.
Mama komt de keuken binnen met natte haren, ze komt net uit de douche.
'Goedemorgen iedereen', groet ze.
'Goed, iedereen is er', zegt Frederick.
'Inderdaad', zegt mam en ze glimlachen samenzweerderig naar elkaar. Frederick haalt een groot bord tevoorschijn. Ik zie onze namen in het groot en allemaal kolommen.
'Allereerst', begint mam. 'Dit is een kalender. Hierop zullen alle hobby's en verjaardagen en andere belangrijke dingen komen te staan. En dit...' ze wijst naar het bord in Frederick zen handen.
'Dit is jullie klusjesbord. Uitermate belangrijk', vervolgt Frederick. 'Onthoud dat jullie onderling mogen wisselen van klusjes, maar ook dat de klusjes wisselen van persoon de volgende week.'
'En het is de datum van vandaag. Dus kijk maar snel wie wat doet vandaag, dan ben je er vanaf.'
Finnegan zucht diep.
'Hé, je denkt toch niet dat met zes kinderen wij alle twee alles alleen gaan doen', knipoogt Frederick.
Finnegan laat zijn hoofd vallen op tafel.
'Wil je een croissant, Merlijn?', vraagt Guiliano.
'Ik ga me gaan douchen', zeg ik. Voor ik de keuken verlaat neem ik een kijkje op het bord en zoek mijn naam.
Gevonden! Mijn naam staat als tweede onder Merlijn. Aangezien Merlijn nog niet kan lezen, lees ik het voor hem voor. De klusjes staan bovenaan geschreven en de namen links. Naast onze namen staan er kruisjes.
'Merlijntje, jouw klusjes voor deze week is zorgen dat jouw spulletjes steeds zijn opgeruimd', zeg ik.
'Zou je de mijne ook eens willen voorlezen, alstublieft?', vraagt Guiliano.
'Tuurlijk', zeg ik. 'Samen met mij de afwas.'
'Wat is er nog over?', vraagt Finnegan.
'Jij moet stofzuigen en stof afnemen samen met Florence', zeg ik en ik kijk hem aan.
Ik kijk opnieuw naar het papier. 'En dan hebben we nog Bronwyn die de planten moet water geven.
Dan is er nog een gemeenschappelijke opdracht en dat is als er strijk is, onze eigen kamer en onze eigen rommel die we maken.'
'Ca va', zegt Finnegan en hij schenkt hem een glas fruitsap in.
'Ik ga me douchen', herhaal ik mezelf en ik stap richting mijn kamer. Ik moet eerst in mijn valies een outfit zoeken. Ik besluit me een gemakkelijke short aan te doen met een topje. Wat ik eerst ga doen als ik de douche uit kom? Alles uitpakken.
Leuk verhaal! Je hebt een fijne schrijfstijl, dus ik las zo door het verhaal heen
In je stukje van 9 augustus schrijf je dat de drie meiden op één kamer slapen, maar ik dacht eerder begrepen te hebben dat Alexia alleen de kamer met haar zus deelde. Eh, hoe zit het nou?
Ga zo door!
In je stukje van 9 augustus schrijf je dat de drie meiden op één kamer slapen, maar ik dacht eerder begrepen te hebben dat Alexia alleen de kamer met haar zus deelde. Eh, hoe zit het nou?
Ga zo door!
- Never give up on anything, because miracles happen every day -
My head is a jungle...
My head is a jungle...
Leg je eens uit Nurias?
Met natte haren begin ik mijn spullen uit de dozen te pakken. Allereerst krijgt mijn radio een plaats op de kast en daarna zet ik mijn boeken op de boekenkast, die Frederick speciaal voor me heeft gemaakt. De foto's van mij en mijn zus samen en mijn vrienden, plak ik aan de muur. Die sprookjesachtige muur past niet echt bij me, maar ik vind het wel iets hebben want je kan er altijd bij wegdromen. Als alles is uitgepakt heb ik niet langer zo heel veel het gevoel dat ik in een vreemde kamer ben. Mijn kledij hangt mooi weg in de gloednieuwe kast. Ik begin te beseffen dat Frederick wel al veel geld moet hebben besteedt aan ons. Hij beloofde ook aan ons, mij en mijn zus, dat we een grote bureau kregen waar we allebei aan konden zitten. Ik ben hem dankbaar voor al die mooie en nieuwe spulletjes. Want thuis had ik niet eens een bureau, laat staan een grote kamer waar er plaats was voor een bureau. Door mijn kleerkast te bekijken krijg ik ineens erg veel zin om te gaan shoppen. Ik hoor iemand op de trap en niet veel later staat Florence in de kamer.
'Hé, is de badkamer vrij?', vraagt ze.
Ik knik.
'Vandaag komt mijn piano naar hier', zegt ze met een glimlach op haar gezicht.
'Ah, leuk. Dan kan je eindelijk terug spelen', antwoord ik blij voor haar.
Ze loopt naar haar valies en neemt er wat kleren uit.
'Hé Floor. Wat denk je om vandaag de omgeving te verkennen? En we zijn hier niet zo heel ver van het centrum, dus shoppen?', vraag ik.
'Ja! Lijkt me geweldig', stemt ze mee in. 'Ik ga me douchen, mijn spullen snel een plaats geven en we vertrekken. Goed?'
'Super!', zeg ik blij. Om het sneller te doen gaan, besluit ik Florence haar spullen in haar plaats uit te pakken. Dat spaart werk. Ik begin bij haar kleren in de kast te hangen. We hebben één grote kleerkast met drie aparte delen. Het ene deel is voor mij en het andere voor Florence. In onze kasten hebben we een stok, voor de kledij aan een kapstok. En dan hebben we ook nog elk drie schuifjes in onze kasten voor onze onderbroeken, bh's en kousen. De schoenen worden onder onze kledij op de bodem gezet. Bronwyn heeft een aparte kast voor haar kledij en ondergoed. Haar schoenen zet ik ook in de kast. Haar cd's plaats ik in haar mini cd-kastje dat naast haar bed staat. Haar nachtlamp zit net in de stekker, wanneer ze uit de badkamer komt.
'Oh, dankjewel zus', zegt ze. 'Blij dat ik het nu niet meer hoef te doen.'
'Graag gedaan', lach ik. Snel zet ik juist nog haar boeken in haar boekenkastje.
'Zijn we weg?', vraagt ze. 'Dan kunnen we nieuwe kleren kopen tegen dat we naar onze nieuwe school gaan.'
Met natte haren begin ik mijn spullen uit de dozen te pakken. Allereerst krijgt mijn radio een plaats op de kast en daarna zet ik mijn boeken op de boekenkast, die Frederick speciaal voor me heeft gemaakt. De foto's van mij en mijn zus samen en mijn vrienden, plak ik aan de muur. Die sprookjesachtige muur past niet echt bij me, maar ik vind het wel iets hebben want je kan er altijd bij wegdromen. Als alles is uitgepakt heb ik niet langer zo heel veel het gevoel dat ik in een vreemde kamer ben. Mijn kledij hangt mooi weg in de gloednieuwe kast. Ik begin te beseffen dat Frederick wel al veel geld moet hebben besteedt aan ons. Hij beloofde ook aan ons, mij en mijn zus, dat we een grote bureau kregen waar we allebei aan konden zitten. Ik ben hem dankbaar voor al die mooie en nieuwe spulletjes. Want thuis had ik niet eens een bureau, laat staan een grote kamer waar er plaats was voor een bureau. Door mijn kleerkast te bekijken krijg ik ineens erg veel zin om te gaan shoppen. Ik hoor iemand op de trap en niet veel later staat Florence in de kamer.
'Hé, is de badkamer vrij?', vraagt ze.
Ik knik.
'Vandaag komt mijn piano naar hier', zegt ze met een glimlach op haar gezicht.
'Ah, leuk. Dan kan je eindelijk terug spelen', antwoord ik blij voor haar.
Ze loopt naar haar valies en neemt er wat kleren uit.
'Hé Floor. Wat denk je om vandaag de omgeving te verkennen? En we zijn hier niet zo heel ver van het centrum, dus shoppen?', vraag ik.
'Ja! Lijkt me geweldig', stemt ze mee in. 'Ik ga me douchen, mijn spullen snel een plaats geven en we vertrekken. Goed?'
'Super!', zeg ik blij. Om het sneller te doen gaan, besluit ik Florence haar spullen in haar plaats uit te pakken. Dat spaart werk. Ik begin bij haar kleren in de kast te hangen. We hebben één grote kleerkast met drie aparte delen. Het ene deel is voor mij en het andere voor Florence. In onze kasten hebben we een stok, voor de kledij aan een kapstok. En dan hebben we ook nog elk drie schuifjes in onze kasten voor onze onderbroeken, bh's en kousen. De schoenen worden onder onze kledij op de bodem gezet. Bronwyn heeft een aparte kast voor haar kledij en ondergoed. Haar schoenen zet ik ook in de kast. Haar cd's plaats ik in haar mini cd-kastje dat naast haar bed staat. Haar nachtlamp zit net in de stekker, wanneer ze uit de badkamer komt.
'Oh, dankjewel zus', zegt ze. 'Blij dat ik het nu niet meer hoef te doen.'
'Graag gedaan', lach ik. Snel zet ik juist nog haar boeken in haar boekenkastje.
'Zijn we weg?', vraagt ze. 'Dan kunnen we nieuwe kleren kopen tegen dat we naar onze nieuwe school gaan.'
Het kwam door deze vraag.-Maaike- schreef:Leuk verhaal! Je hebt een fijne schrijfstijl, dus ik las zo door het verhaal heen
In je stukje van 9 augustus schrijf je dat de drie meiden op één kamer slapen, maar ik dacht eerder begrepen te hebben dat Alexia alleen de kamer met haar zus deelde. Eh, hoe zit het nou?
Ga zo door!
Leuk vervolg weer! Ik vind dat je de kamer goed hebt beschreven En je weet de gezellige zussen sfeer mooi over te brengen.
Ik moet af en toe wel een beetje lachen als ik tegen Belgische woorden aan loop. (Klopt toch dat je Belgisch bent? ) Je gebruikt van die voor mij onbekende uitspraken die toch herkenbaar zijn, haha.
Ga zo door!
En je weet de gezellige zussen sfeer mooi over te brengen.Ik moet af en toe wel een beetje lachen als ik tegen Belgische woorden aan loop. (Klopt toch dat je Belgisch bent?
) Je gebruikt van die voor mij onbekende uitspraken die toch herkenbaar zijn, haha. Bij deze uitspraak zie ik een muur in een roze/paarsige kleur, met elfjes en klimop bladeren en wat vlinders wellicht. Ik denk niet dat je dat bedoelde, eerder iets als dat een fotomuur niet echt bij haar pastDie sprookjesachtige muur past niet echt bij me,
Deze zin snap ik niet helemaal. Waar moet ze terug heen spelen?Dan kan je eindelijk terug spelen'
Ga zo door!
- Never give up on anything, because miracles happen every day -
My head is a jungle...
My head is a jungle...
@ Maaike : Ja ik ben Belgisch 
Je hebt helemaal gelijk. Ik stelde me het ook voor als een muur met elfjes, Disney en zo. En dan kan je terug spelen, bedoel ik met dat ze terug piano kan spelen.
Met een goed gevoel komen ik en mijn zus terug thuis. Allebei hebben we heel wat gekocht. Ze hebben hier echt heel veel winkels. Het enige dat we moeten doen is de fiets nemen en een kwartiertje tot twintig minuten fietsen. Het is superwarm weer buiten. Mama en Frederick zitten in de tuin te werken en de anderen zitten ook buiten. Bronwyn zie ik in het zwembad liggen en de drie jongens zijn aan het voetballen. Ik besluit naar mijn kamer te gaan, vuile kleren aan te trekken en ook naar buiten te gaan om lekker te gaan zonnen. De jongens lopen allebei in bloot bovenlijf en zwembroek. Ik moet zeggen, ook al is het verkeerd om nog maar te denken omdat ze mijn broers zijn, dat ze er knap uitzien met hun gespierd lichaam. Niet supergespierd, maar net goed gespierd. Dat kan ook niet anders want Finnegan doet aan voetbal en Giuliano loopt op zichzelf. Ik besluit om eens mee te gaan met Giuliano. Mijn buikje kan ook wel wat beweging gebruiken. Met een andere short en topje, ga ik naar buiten. Wanneer ik buitenkom weet ik dat ik me aan iets mag verwachten, want plots zit er niemand meer in het zwembad en niemand meer aan het voetballen. Verbaast draai ik rond mijn as. Plots gebeurt alles snel en zie ik penselen verschijnen en verf.
‘Bodypainting!’, roepen ze allemaal uit.
‘Oohw!’, roep ik het lachend uit. Ik voel verfborstels overal en ik doe mijn ogen en mond dicht om te voorkomen dat er verf in komt. Ik trek allerlei gekke gezichten. Ik hoor gelach rondom me heen.
‘Lachen!’, roept Frederick lachend. Lachend, behalve ik met mijn gek gezicht, draait iedereen zich om. Ik steek mijn beide handen in een potje met verf dat Finnegan vast heeft en smeer het op Finnegan en Giuliano. We lachen en gieren het uit. Best summer ever!
Wanneer Florence buitenkomt, ontkomt ze ook niet aan de bodypainting. Ze beweegt zich gillend, tevergeefs de verf proberen te ontwijken.
Het is vroeg in de avond wanneer de muziek buiten opstaat. Dansend en meezingend onder de grote eikenboom. 'Now the old king is dead, long live the king. One minute I held the key’, klinkt Coldplay door de boxen. Luid zing en dans ik mee op de muziek. Guiliano en Finnegan doen met me mee. Ik krijg Florence in het oog. Ze zit binnen een boek te lezen in de zetel. En ze zit niet zoals anders. Anders “hangt” ze echt in de zetel en neemt ze soms de hele zetel in beslag. Nu zit ze daar gewoon. Volgens mij zit de verhuizing haar nog steeds dwars. Ik zou haar willen zeggen dat alles wel goed komt, maar dat kan ik niet. Ik weet dat ze niet zoals mij is. Ik pas me overal snel aan, mijn zus niet. ‘Once you go, there was never, never an honest word. And that was when I ruled the world.’
Langzaamaan loopt de zomervakantie ten einde. Ik heb heel veel plezier beleefd deze zomer en voel me al helemaal thuis in huis “Van Assche”. Ik ben ook steeds meer closer geworden met mijn broers. Ik heb de vriendschap helemaal gewonnen met Merlijn. Hij knuffelt me, kruipt op mijn schoot en hij is niet meer verlegen wanneer ik en Florence in de buurt zijn. Met Giuliano heb ik een close broer-zus band en ik kan tegen hem alles kwijt. En met Finnegan is het een plaag-plaag-broer-zus relatie. Dat wil zeggen dat we elkaar soms zo ver drijven dat we worstelend en lachend op elkaar liggen.
Vandaag is het mijn eerste schooldag in een nieuwe school. Mijn kledij had ik de vorige avond al klaargelegd (ik heb uren stressend voor de spiegel doorgebracht). Vlug ga ik de badkamer in en douche me. Ik voel me geweldig goed in mijn kledij. Een chique topje, bleke jeans en sneakers met als afwerking een lange ketting en kleurrijke armbanden. In de spiegel breng ik een beetje mascara aan en ga naar beneden om te eten. Wanneer ik beneden ben, drinkt Florence nog eens halfzittend-halfrechtstaand van haar fruitsap.
‘Hm, ik ga me douchen’, zegt ze haastig.
‘Chees, waar maken jullie twee je zo druk om?’ Finnegan staat vanuit de living, de keuken in te kijken terwijl hij zijn kraag van zijn hemd goed doet.
Je hebt helemaal gelijk. Ik stelde me het ook voor als een muur met elfjes, Disney en zo. En dan kan je terug spelen, bedoel ik met dat ze terug piano kan spelen. Met een goed gevoel komen ik en mijn zus terug thuis. Allebei hebben we heel wat gekocht. Ze hebben hier echt heel veel winkels. Het enige dat we moeten doen is de fiets nemen en een kwartiertje tot twintig minuten fietsen. Het is superwarm weer buiten. Mama en Frederick zitten in de tuin te werken en de anderen zitten ook buiten. Bronwyn zie ik in het zwembad liggen en de drie jongens zijn aan het voetballen. Ik besluit naar mijn kamer te gaan, vuile kleren aan te trekken en ook naar buiten te gaan om lekker te gaan zonnen. De jongens lopen allebei in bloot bovenlijf en zwembroek. Ik moet zeggen, ook al is het verkeerd om nog maar te denken omdat ze mijn broers zijn, dat ze er knap uitzien met hun gespierd lichaam. Niet supergespierd, maar net goed gespierd. Dat kan ook niet anders want Finnegan doet aan voetbal en Giuliano loopt op zichzelf. Ik besluit om eens mee te gaan met Giuliano. Mijn buikje kan ook wel wat beweging gebruiken. Met een andere short en topje, ga ik naar buiten. Wanneer ik buitenkom weet ik dat ik me aan iets mag verwachten, want plots zit er niemand meer in het zwembad en niemand meer aan het voetballen. Verbaast draai ik rond mijn as. Plots gebeurt alles snel en zie ik penselen verschijnen en verf.
‘Bodypainting!’, roepen ze allemaal uit.
‘Oohw!’, roep ik het lachend uit. Ik voel verfborstels overal en ik doe mijn ogen en mond dicht om te voorkomen dat er verf in komt. Ik trek allerlei gekke gezichten. Ik hoor gelach rondom me heen.
‘Lachen!’, roept Frederick lachend. Lachend, behalve ik met mijn gek gezicht, draait iedereen zich om. Ik steek mijn beide handen in een potje met verf dat Finnegan vast heeft en smeer het op Finnegan en Giuliano. We lachen en gieren het uit. Best summer ever!
Wanneer Florence buitenkomt, ontkomt ze ook niet aan de bodypainting. Ze beweegt zich gillend, tevergeefs de verf proberen te ontwijken.
Het is vroeg in de avond wanneer de muziek buiten opstaat. Dansend en meezingend onder de grote eikenboom. 'Now the old king is dead, long live the king. One minute I held the key’, klinkt Coldplay door de boxen. Luid zing en dans ik mee op de muziek. Guiliano en Finnegan doen met me mee. Ik krijg Florence in het oog. Ze zit binnen een boek te lezen in de zetel. En ze zit niet zoals anders. Anders “hangt” ze echt in de zetel en neemt ze soms de hele zetel in beslag. Nu zit ze daar gewoon. Volgens mij zit de verhuizing haar nog steeds dwars. Ik zou haar willen zeggen dat alles wel goed komt, maar dat kan ik niet. Ik weet dat ze niet zoals mij is. Ik pas me overal snel aan, mijn zus niet. ‘Once you go, there was never, never an honest word. And that was when I ruled the world.’
Langzaamaan loopt de zomervakantie ten einde. Ik heb heel veel plezier beleefd deze zomer en voel me al helemaal thuis in huis “Van Assche”. Ik ben ook steeds meer closer geworden met mijn broers. Ik heb de vriendschap helemaal gewonnen met Merlijn. Hij knuffelt me, kruipt op mijn schoot en hij is niet meer verlegen wanneer ik en Florence in de buurt zijn. Met Giuliano heb ik een close broer-zus band en ik kan tegen hem alles kwijt. En met Finnegan is het een plaag-plaag-broer-zus relatie. Dat wil zeggen dat we elkaar soms zo ver drijven dat we worstelend en lachend op elkaar liggen.
Vandaag is het mijn eerste schooldag in een nieuwe school. Mijn kledij had ik de vorige avond al klaargelegd (ik heb uren stressend voor de spiegel doorgebracht). Vlug ga ik de badkamer in en douche me. Ik voel me geweldig goed in mijn kledij. Een chique topje, bleke jeans en sneakers met als afwerking een lange ketting en kleurrijke armbanden. In de spiegel breng ik een beetje mascara aan en ga naar beneden om te eten. Wanneer ik beneden ben, drinkt Florence nog eens halfzittend-halfrechtstaand van haar fruitsap.
‘Hm, ik ga me douchen’, zegt ze haastig.
‘Chees, waar maken jullie twee je zo druk om?’ Finnegan staat vanuit de living, de keuken in te kijken terwijl hij zijn kraag van zijn hemd goed doet.
Laatst gewijzigd door lynn op 10 sep 2013 18:03, 3 keer totaal gewijzigd.
We horen mama en Frederick lachend naar hier komen.
‘Het is september, dus dat betekend weer een nieuw jaar. Tijdens de zomermaand hebben jullie mogen doen wat jullie willen. Maar de themaweken zijn terug’, begint Frederick. Hij kijkt ons lachend aan. Zich in de handen wrijvend dat hij niet kan wachten.
‘Themaweken?’, fluister ik kijkend naar mijn zus met één wenkbrauw opgetrokken.
‘Inderdaad’, rolt Finnegan met zijn ogen.
‘Oh kom op, zo erg is het niet, Finnegan’, zegt Giuliano.
‘Jongens, ik ben niet mee. Kan iemand het me uitleggen?’, zeg ik.
‘Finnegan, vertel het ze maar’, zegt Frederick.
‘Elk jaar opnieuw en opnieuw houden we domme themaweken. De ene week is het fruitweek, de andere week praat je een hele week Frans, de andere week krijgen we elk een woord en wanneer dat woord gezegd word moet je gaan dansen en gek doen. En zo verder. Ik kijk meestal uit naar de week waar je niks hoeft te doen.’ Finnegan zei het op als een dom lesje dat hij vanbuiten heeft moeten leren. ‘Met andere woorden, dom dus!’
‘Het is traditie en jullie moeten er aan meedoen. Ook op school’, zegt Giuliano.
‘Dit is de kalender’, zegt mama.
‘We hebben de kalender voor jullie ingevuld’, zegt Frederick. ‘Deze week is… Tromgeroffel.’ Frederick doet alsof hij op een onzichtbare drum speelt. ‘Fruitweek, dus een week lang krijgt niemand koeken of andere zoetigheden in zijn handen. Enkel fruit.’
‘Wel een voorbeeld. Enkel bij de talenweek. Bijvoorbeeld als het Engelse week is en de leerkracht Frans wil dat je absoluut stopt met Engels te praten in haar les. Dan doe je dat’, zegt mama.
‘We hebben allerlei fruit in huis, dus kies maar je favoriete fruit uit. En veel plezier op school!’, zegt Frederick blij. We lopen alle zes naar de fruitschaal op tafel. Ik kies voor een lekkere rode appel.
'Ik wil een banaan!', zegt Bronwyn met haar kinderstemmetje. Haar haar is één lange vlecht.
'Alsjeblief', glimlach ik terwijl ik haar een banaan overhandig.
'Dankjewel.' Ze glimlacht terug en loopt met haar boekentasje naar de deur.
'En Merlijn? Wat wil jij?', vraagt Giuliano aan het kleine schattige ventje.
'Een banaan', antwoordt hij. Mama komt intussen aan met een bananendoos van Piet Piraat voor Merlijn en een Mega Mindy bananendoos voor Bronwyn. Giuliano zelf, heeft net als mij gekozen voor een appel. In mijn ooghoeken zie ik Finnegan een koek in zijn jaszak proppen.
'Ik neem ook wel een appel', doet hij uit de hoogte. Ik lach.
'Wat?', vraagt hij met één wenkbrauw opgetrokken, niks vermoedend dat ik het gezien heb.
'Niks', lach ik.
'Kom op, jongens. Straks komen jullie te laat', roept mama gestrest. Ze is zenuwachtig in onze plaats om te laat te komen. Mama toch. Ik loop achter Finnegan aan naar buiten met Merlijn naast me.
'Cheater', fluister ik in zijn oor vanwege de verboden koekjes tijdens fruitweek.
We nemen allemaal onze fiets en stappen richting school.
'We gaan eerst Merlijn afzetten', zegt Giuliano die naast Merlijn, met zijn fiets aan de hand loopt.
We stappen een eindje en draaien dan de hoek om. Links van de straat staat een kleuterschooltje en aan de andere kant, er schuin tegenover, Zonnestraaltje.
'Wat is Zonnestraaltje?', vraag ik me luidop af.
'Dat is een kinderdagverblijf waar Merlijn en Bronwyn vaak heen gaan. Papa vindt het beter voor hem, dat hij minder verlegen hoeft te zijn, meer zichzelf durft te zijn en vriendjes kan maken', legt Finnegan me uit.
Merlijn stapt naar de speelplaats.
'Dag Merlijn, maak er een leuk dagje van', roep ik hem. Hij draait zich om, loopt naar ons toe en botst hard tegen me aan zodat ik wat naar achter ga. Hij geeft me een knuffel. Daarna gaat hij naar zijn broers en zus en geeft ze ook een knuffel.
'We komen je na school ophalen, oké?', zegt Giuliano.
'En veel vriendjes maken hé, Merlijntje', zegt Bronwyn broederlijk met haar handen op Merlijns schouders. Ik lach.
‘Het is september, dus dat betekend weer een nieuw jaar. Tijdens de zomermaand hebben jullie mogen doen wat jullie willen. Maar de themaweken zijn terug’, begint Frederick. Hij kijkt ons lachend aan. Zich in de handen wrijvend dat hij niet kan wachten.
‘Themaweken?’, fluister ik kijkend naar mijn zus met één wenkbrauw opgetrokken.
‘Inderdaad’, rolt Finnegan met zijn ogen.
‘Oh kom op, zo erg is het niet, Finnegan’, zegt Giuliano.
‘Jongens, ik ben niet mee. Kan iemand het me uitleggen?’, zeg ik.
‘Finnegan, vertel het ze maar’, zegt Frederick.
‘Elk jaar opnieuw en opnieuw houden we domme themaweken. De ene week is het fruitweek, de andere week praat je een hele week Frans, de andere week krijgen we elk een woord en wanneer dat woord gezegd word moet je gaan dansen en gek doen. En zo verder. Ik kijk meestal uit naar de week waar je niks hoeft te doen.’ Finnegan zei het op als een dom lesje dat hij vanbuiten heeft moeten leren. ‘Met andere woorden, dom dus!’
‘Het is traditie en jullie moeten er aan meedoen. Ook op school’, zegt Giuliano.
‘Dit is de kalender’, zegt mama.
‘We hebben de kalender voor jullie ingevuld’, zegt Frederick. ‘Deze week is… Tromgeroffel.’ Frederick doet alsof hij op een onzichtbare drum speelt. ‘Fruitweek, dus een week lang krijgt niemand koeken of andere zoetigheden in zijn handen. Enkel fruit.’
‘Wel een voorbeeld. Enkel bij de talenweek. Bijvoorbeeld als het Engelse week is en de leerkracht Frans wil dat je absoluut stopt met Engels te praten in haar les. Dan doe je dat’, zegt mama.
‘We hebben allerlei fruit in huis, dus kies maar je favoriete fruit uit. En veel plezier op school!’, zegt Frederick blij. We lopen alle zes naar de fruitschaal op tafel. Ik kies voor een lekkere rode appel.
'Ik wil een banaan!', zegt Bronwyn met haar kinderstemmetje. Haar haar is één lange vlecht.
'Alsjeblief', glimlach ik terwijl ik haar een banaan overhandig.
'Dankjewel.' Ze glimlacht terug en loopt met haar boekentasje naar de deur.
'En Merlijn? Wat wil jij?', vraagt Giuliano aan het kleine schattige ventje.
'Een banaan', antwoordt hij. Mama komt intussen aan met een bananendoos van Piet Piraat voor Merlijn en een Mega Mindy bananendoos voor Bronwyn. Giuliano zelf, heeft net als mij gekozen voor een appel. In mijn ooghoeken zie ik Finnegan een koek in zijn jaszak proppen.
'Ik neem ook wel een appel', doet hij uit de hoogte. Ik lach.
'Wat?', vraagt hij met één wenkbrauw opgetrokken, niks vermoedend dat ik het gezien heb.
'Niks', lach ik.
'Kom op, jongens. Straks komen jullie te laat', roept mama gestrest. Ze is zenuwachtig in onze plaats om te laat te komen. Mama toch. Ik loop achter Finnegan aan naar buiten met Merlijn naast me.
'Cheater', fluister ik in zijn oor vanwege de verboden koekjes tijdens fruitweek.
We nemen allemaal onze fiets en stappen richting school.
'We gaan eerst Merlijn afzetten', zegt Giuliano die naast Merlijn, met zijn fiets aan de hand loopt.
We stappen een eindje en draaien dan de hoek om. Links van de straat staat een kleuterschooltje en aan de andere kant, er schuin tegenover, Zonnestraaltje.
'Wat is Zonnestraaltje?', vraag ik me luidop af.
'Dat is een kinderdagverblijf waar Merlijn en Bronwyn vaak heen gaan. Papa vindt het beter voor hem, dat hij minder verlegen hoeft te zijn, meer zichzelf durft te zijn en vriendjes kan maken', legt Finnegan me uit.
Merlijn stapt naar de speelplaats.
'Dag Merlijn, maak er een leuk dagje van', roep ik hem. Hij draait zich om, loopt naar ons toe en botst hard tegen me aan zodat ik wat naar achter ga. Hij geeft me een knuffel. Daarna gaat hij naar zijn broers en zus en geeft ze ook een knuffel.
'We komen je na school ophalen, oké?', zegt Giuliano.
'En veel vriendjes maken hé, Merlijntje', zegt Bronwyn broederlijk met haar handen op Merlijns schouders. Ik lach.
Laatst gewijzigd door lynn op 10 sep 2013 17:54, 3 keer totaal gewijzigd.
Leuk vervolg! Die verrassing met het kleurengevecht, was erg leuk. Doet me een beetje denken aan dat festival waar ze ook iedereen met kleuren bekogelen
Toen je beschreef dat - ugh ik ben haar naam kwijt - de zus van de hoofdpersoon zich afzonderde, bekroop me het gevoel dat er binnenkort iets heel naars gaat gebeuren =/
En die thema weken vind ik leuk bedacht! Lijkt me wel aan de ene kant een beetje vervelend om dat iedere week te moeten doen, zoals een week Frans praten. Maar themaweken als fruit eten zijn super! Leuk bedacht.
Ga zo door!
Toen je beschreef dat - ugh ik ben haar naam kwijt - de zus van de hoofdpersoon zich afzonderde, bekroop me het gevoel dat er binnenkort iets heel naars gaat gebeuren =/
En die thema weken vind ik leuk bedacht! Lijkt me wel aan de ene kant een beetje vervelend om dat iedere week te moeten doen, zoals een week Frans praten. Maar themaweken als fruit eten zijn super!
Leuk bedacht. Ga zo door!
- Never give up on anything, because miracles happen every day -
My head is a jungle...
My head is a jungle...
Hé Maaike, allereerst ben ik heel blij dat je ook meeleest
Ik heb het een klein beetje aangepast, zodat het duidelijk wordt waarom ze zich afzondert namelijk dat de verhuizing haar dwars zit.
Na een kwartiertje zijn we in het centrum en zien onze grote school al vanuit de verte opdoemen. ‘Het Koninklijk Atheneum!’ Het heeft twee delen. Het grootste deel is van ons, het andere deel is voor de lagere graad.
‘Dag Bronwyn, tot na school!’, roept Giuliano.
‘Daag’, roept Finnegan en weg is ze.
Daarna volg ik mijn broers en zus naar de fietsenstalling.
En daar voel ik de zenuwen al terug aankomen. Wat als ik nou geen vrienden maak? Dan zit ik het hele jaar alleen. Ach ja, laat ons er maar vanuit gaan dat alles wel goed komt. Mijn zus maakt ook een nieuwe start. Alleen niet in het vijfde middelbaar, maar in het derde middelbaar. Giuliano moet ergens een jaar hebben gedubbeld en zit nu dus in zijn laatste jaar Wetenschappen-Talen. Mijn en Florence haar wiskunde is niet zo goed, dus kozen we maar voor Humane Wetenschappen. Finnegan doet net als mij Humane Wetenschappen. Wat betekend dat Finnegan bij mij in de klas zal zitten. Achter Finnegan aan, stap ik net als de rest het klaslokaal in waar we Engels zullen hebben.
‘En denk eraan’, zegt Finnegan stil. ‘Verpest mijn reputatie niet, hé.’
Ik doe alsof ik het grappig vind en doe mijn gezicht serieus.
‘Ik ben cooler dan jij’, zeg ik met evenveel sarcasme terug en steek hem voorbij. Ik draai me nog even om en schenk hem een glimlach.
Als reactie geeft hij me een speelse duw. Iets te onverwacht waardoor ik mijn evenwicht verlies en met mijn hand op een stoel nog net kan voorkomen dat ik helemaal een val maak waardoor ik direct opval. Ik lach erom en kijk naar Finnegan.
‘Aplaus’, mimet hij terwijl hij applaudisseert.
Ik zet me neer op de stoel en draai me lachend om naar de persoon naast me. ‘Hallo’, zeg ik.
'Hallo', glimlacht ze, lachend om mijn stommiteit dat ik struikelend naast haar op de stoel belandde. Het meisje heeft donkerbruin, stijl haar en een leuke glimlach. Verlegen haalt ze haar hand door haar haren en strijkt het achter haar ene oor.
'Yolien', stelt ze zichzelf voor.
'Alexia', glimlach ik vriendelijk.
'Dus, Finnegan?', zegt ze met een grijns. Ik kijk haar verward aan.
'Ik zou maar opletten als ik jou was, straks breekt hij je hart. Hij staat bekend als de mooiste jongen in de top tien lijst maar ook als de player. Ik wil je enkel waarschuwen, omdat je hier nieuw bent op onze school.'
Ik wil antwoorden maar daar krijg ik de kans niet toe.
'Yes! Best students, pupils of me! Let's start an introduction. I see that there are three new one's have joined this class. Introduce yourself', zegt de leerkracht naar mij en een ander meisje ergens achteraan in de eerste rij. De leerkracht wijst met zijn hand vooraan bij hem. Moeten we nu echt naar voren gaan, voor de hele klas gaan staan? Dacht het niet!
Ik stel me recht.
'My name is Alexia!', zeg ik luid genoeg dat de hele klas het gehoord heeft en zet me terug neer.
'Thank you, Alexia', zegt de leerkracht geschiedenis. 'But still I prefer that you say a little bit more about yourself in front of the class', zegt hij met de nadruk op "front".
Ik heb het een klein beetje aangepast, zodat het duidelijk wordt waarom ze zich afzondert
namelijk dat de verhuizing haar dwars zit. Na een kwartiertje zijn we in het centrum en zien onze grote school al vanuit de verte opdoemen. ‘Het Koninklijk Atheneum!’ Het heeft twee delen. Het grootste deel is van ons, het andere deel is voor de lagere graad.
‘Dag Bronwyn, tot na school!’, roept Giuliano.
‘Daag’, roept Finnegan en weg is ze.
Daarna volg ik mijn broers en zus naar de fietsenstalling.
En daar voel ik de zenuwen al terug aankomen. Wat als ik nou geen vrienden maak? Dan zit ik het hele jaar alleen. Ach ja, laat ons er maar vanuit gaan dat alles wel goed komt. Mijn zus maakt ook een nieuwe start. Alleen niet in het vijfde middelbaar, maar in het derde middelbaar. Giuliano moet ergens een jaar hebben gedubbeld en zit nu dus in zijn laatste jaar Wetenschappen-Talen. Mijn en Florence haar wiskunde is niet zo goed, dus kozen we maar voor Humane Wetenschappen. Finnegan doet net als mij Humane Wetenschappen. Wat betekend dat Finnegan bij mij in de klas zal zitten. Achter Finnegan aan, stap ik net als de rest het klaslokaal in waar we Engels zullen hebben.
‘En denk eraan’, zegt Finnegan stil. ‘Verpest mijn reputatie niet, hé.’
Ik doe alsof ik het grappig vind en doe mijn gezicht serieus.
‘Ik ben cooler dan jij’, zeg ik met evenveel sarcasme terug en steek hem voorbij. Ik draai me nog even om en schenk hem een glimlach.
Als reactie geeft hij me een speelse duw. Iets te onverwacht waardoor ik mijn evenwicht verlies en met mijn hand op een stoel nog net kan voorkomen dat ik helemaal een val maak waardoor ik direct opval. Ik lach erom en kijk naar Finnegan.
‘Aplaus’, mimet hij terwijl hij applaudisseert.
Ik zet me neer op de stoel en draai me lachend om naar de persoon naast me. ‘Hallo’, zeg ik.
'Hallo', glimlacht ze, lachend om mijn stommiteit dat ik struikelend naast haar op de stoel belandde. Het meisje heeft donkerbruin, stijl haar en een leuke glimlach. Verlegen haalt ze haar hand door haar haren en strijkt het achter haar ene oor.
'Yolien', stelt ze zichzelf voor.
'Alexia', glimlach ik vriendelijk.
'Dus, Finnegan?', zegt ze met een grijns. Ik kijk haar verward aan.
'Ik zou maar opletten als ik jou was, straks breekt hij je hart. Hij staat bekend als de mooiste jongen in de top tien lijst maar ook als de player. Ik wil je enkel waarschuwen, omdat je hier nieuw bent op onze school.'
Ik wil antwoorden maar daar krijg ik de kans niet toe.
'Yes! Best students, pupils of me! Let's start an introduction. I see that there are three new one's have joined this class. Introduce yourself', zegt de leerkracht naar mij en een ander meisje ergens achteraan in de eerste rij. De leerkracht wijst met zijn hand vooraan bij hem. Moeten we nu echt naar voren gaan, voor de hele klas gaan staan? Dacht het niet!
Ik stel me recht.
'My name is Alexia!', zeg ik luid genoeg dat de hele klas het gehoord heeft en zet me terug neer.
'Thank you, Alexia', zegt de leerkracht geschiedenis. 'But still I prefer that you say a little bit more about yourself in front of the class', zegt hij met de nadruk op "front".
Laatst gewijzigd door lynn op 10 sep 2013 23:29, 1 keer totaal gewijzigd.
Oh spannend eerste dag! Gelukkig kent ze al één iemand, dan is het gelijk een stuk minder eng.
Leuk dat je de Engelse les ook in het Engels voort zet. Ik hoop dat je dat niet bij andere vreemde talen doet, haha. Duits kan ik nog wel, maar Frans daar heb ik toch al wat ondertiteling bij nodig
Eén puntje, "Jes" in het Engels is "Yes"
Ga zo door! Ben benieuwd hoe ze zich voorstelt
Leuk dat je de Engelse les ook in het Engels voort zet. Ik hoop dat je dat niet bij andere vreemde talen doet, haha. Duits kan ik nog wel, maar Frans daar heb ik toch al wat ondertiteling bij nodig
Eén puntje, "Jes" in het Engels is "Yes"
Ga zo door! Ben benieuwd hoe ze zich voorstelt
- Never give up on anything, because miracles happen every day -
My head is a jungle...
My head is a jungle...
Ik zucht en onderdruk mijn reactie in gedachten luidop te zeggen: "No, I'm good here". Gespeeld zelfzeker stap ik naar voren en bedenk wat ik moet gaan zeggen.
'Hello, classmates. My name is Alexia Petit', begin ik tegen de grote klas. Ik kijk naar Yolien en bedenk me net iets.
'I have one sister and since a short time also another sister and three stephbrothers.' Met dat laatste richt ik me naar Yolien. Ze kijkt me nog steeds nietsvermoedend aan en ik vraag me af of haar Engels wel zo goed is.
'Yeah! Go sister!', klinkt er door de hele klas. Ik zie Finnegan een kort applaus geven.
'Love you to, Finnegan', zeg ik sarcastisch. Ik kijk naar Yolien en zie haar ogen verwijden en haar kaken rood worden. Ik vind het wel grappig.
'Waaw, big family', zegt de leerkracht Engels. Hij knikt dat ik terug naar mijn plaats mag gaan.
'Yes, next one', zegt hij tegen het andere meisje.
'Hello, classmates. My name is Alexia Petit', begin ik tegen de grote klas. Ik kijk naar Yolien en bedenk me net iets.
'I have one sister and since a short time also another sister and three stephbrothers.' Met dat laatste richt ik me naar Yolien. Ze kijkt me nog steeds nietsvermoedend aan en ik vraag me af of haar Engels wel zo goed is.
'Yeah! Go sister!', klinkt er door de hele klas. Ik zie Finnegan een kort applaus geven.
'Love you to, Finnegan', zeg ik sarcastisch. Ik kijk naar Yolien en zie haar ogen verwijden en haar kaken rood worden. Ik vind het wel grappig.
'Waaw, big family', zegt de leerkracht Engels. Hij knikt dat ik terug naar mijn plaats mag gaan.
'Yes, next one', zegt hij tegen het andere meisje.
Laatst gewijzigd door lynn op 11 sep 2013 20:49, 1 keer totaal gewijzigd.
Kort 
Ik wil meer hoor 
Dan wacht ik wel een dagje langer Maar wel leuk een stukje!
Ga zo door!
Ik wil meer hoor Dan wacht ik wel een dagje langer Maar wel leuk een stukje!and since A short time ALSO anotherand since short time another sister and three stephbrothers
Ga zo door!
- Never give up on anything, because miracles happen every day -
My head is a jungle...
My head is a jungle...
Haha oei ik dacht dat mijn Engels beter was Anyway, ik heb het verbeterd
Als jullie tips hebben om er meer spanning in te stoppen... altijd welkom Net als andere tips
Net wanneer ik me apart wil gaan zetten bij de volgende les (biologie), komt er zich iemand naast mij zetten.
Verbaast en met één wenkbrauw opgetrokken, draai ik me langzaam om, om te kijken wie mijn dagboek-schrijf-uur verpest heeft. Tot mijn verbazing zie ik dat het Finnegan is. Ik draai met mijn ogen. Hoe kon het ook anders?
Ik zou kunnen doen alsof er niemand naast me zit en gewoon beginnen schrijven. Maar dat zou een grote fout zijn, aangezien Finnegan zou meelezen. Ik besluit dat ik het zal uitstellen tot een volgend uur. Ik kijk naar de deur en zie dat een, toch wel oude, vrouw met krullend haar en ouderwetse de klas binnenstapt. Ik veronderstel onze leerkracht biologie. Ongeveer meer dan de helft van de klas heeft haar zien binnenkomen, zweeg even, en praatte dan gewoon terug verder. Ik zie toe hoe de leerkracht haar ouderwetse koffer (dat waarschijnlijk als boekentas moet voorstellen) op haar lang gestrekte bureau legt en ons dan allemaal aankijkt.
'Stilte! Stilte!', roept ze zo luid dat het gewoon niet anders kan dat ze haar tot twee lokalen naast ons gehoord hebben. Tot mijn verbazing (het is een drukke klas) is heel de klas onmiddellijk stil.
'Oké, ik ben mevrouw Brackman', gaat ze op normale toon verder. 'En ik zal jullie biologieleerkracht tot het einde van het jaar zijn. Neem allemaal jullie agenda en ik zal zeggen wat jullie moeten noteren om tegen de volgende les mee te brengen.' Nadat ze dat gedaan heeft wil ze net iets zeggen, wanneer plots op de deur geklopt wordt. Een man van, ik denk eind de dertig, komt onze klas binnen.
'Zou ik heel even mogen storen?', zegt hij met een glimlach op zijn gezicht.
'Natuurlijk, komt u maar binnen', antwoordt mevrouw Brackman. De man loopt naar het begin van de klas en kijkt ons glimlachend aan. Het is meer zo een: "Joepie, ik vind school zo leuk- glimlach". Creepy!
'Ik heb een mededeling voor jullie', begint hij. 'Morgen komt er een nieuwe leerling in jullie klas. Ik verwacht dat jullie respect tonen en hem helpen. Ook verwacht ik van jullie dat jullie je best Engels bovenhalen want hij komt namelijk van Groot-Brittannië en hij moet onze taal nog leren.' Hij kijkt de klas rond, waarschijnlijk om te zien of er iemand nog een vraag heeft. 'Oké, dat was het dan.' En hij gaat richting de deur en verdwijnt.
Anyway, ik heb het verbeterd Als jullie tips hebben om er meer spanning in te stoppen... altijd welkom
Net als andere tips Net wanneer ik me apart wil gaan zetten bij de volgende les (biologie), komt er zich iemand naast mij zetten.
Verbaast en met één wenkbrauw opgetrokken, draai ik me langzaam om, om te kijken wie mijn dagboek-schrijf-uur verpest heeft. Tot mijn verbazing zie ik dat het Finnegan is. Ik draai met mijn ogen. Hoe kon het ook anders?
Ik zou kunnen doen alsof er niemand naast me zit en gewoon beginnen schrijven. Maar dat zou een grote fout zijn, aangezien Finnegan zou meelezen. Ik besluit dat ik het zal uitstellen tot een volgend uur. Ik kijk naar de deur en zie dat een, toch wel oude, vrouw met krullend haar en ouderwetse de klas binnenstapt. Ik veronderstel onze leerkracht biologie. Ongeveer meer dan de helft van de klas heeft haar zien binnenkomen, zweeg even, en praatte dan gewoon terug verder. Ik zie toe hoe de leerkracht haar ouderwetse koffer (dat waarschijnlijk als boekentas moet voorstellen) op haar lang gestrekte bureau legt en ons dan allemaal aankijkt.
'Stilte! Stilte!', roept ze zo luid dat het gewoon niet anders kan dat ze haar tot twee lokalen naast ons gehoord hebben. Tot mijn verbazing (het is een drukke klas) is heel de klas onmiddellijk stil.
'Oké, ik ben mevrouw Brackman', gaat ze op normale toon verder. 'En ik zal jullie biologieleerkracht tot het einde van het jaar zijn. Neem allemaal jullie agenda en ik zal zeggen wat jullie moeten noteren om tegen de volgende les mee te brengen.' Nadat ze dat gedaan heeft wil ze net iets zeggen, wanneer plots op de deur geklopt wordt. Een man van, ik denk eind de dertig, komt onze klas binnen.
'Zou ik heel even mogen storen?', zegt hij met een glimlach op zijn gezicht.
'Natuurlijk, komt u maar binnen', antwoordt mevrouw Brackman. De man loopt naar het begin van de klas en kijkt ons glimlachend aan. Het is meer zo een: "Joepie, ik vind school zo leuk- glimlach". Creepy!
'Ik heb een mededeling voor jullie', begint hij. 'Morgen komt er een nieuwe leerling in jullie klas. Ik verwacht dat jullie respect tonen en hem helpen. Ook verwacht ik van jullie dat jullie je best Engels bovenhalen want hij komt namelijk van Groot-Brittannië en hij moet onze taal nog leren.' Hij kijkt de klas rond, waarschijnlijk om te zien of er iemand nog een vraag heeft. 'Oké, dat was het dan.' En hij gaat richting de deur en verdwijnt.
Laatst gewijzigd door lynn op 12 sep 2013 17:36, 1 keer totaal gewijzigd.
Nou daar is spanning! Zal hij knap zijn, gaat hij voor Alexa (zo heette je hp toch? ) of voor haar zusje? Maar wacht eens... dit is het dramatheater, misschien is het wel zo'n slechte jongen en valt Alexa op bad-guys, haha. Dan kun je spanning genoeg creëeren, lijkt me
Ga zo door!
) of voor haar zusje? Maar wacht eens... dit is het dramatheater, misschien is het wel zo'n slechte jongen en valt Alexa op bad-guys, haha. Dan kun je spanning genoeg creëeren, lijkt me Ga zo door!
- Never give up on anything, because miracles happen every day -
My head is a jungle...
My head is a jungle...
Dankjewel Nurias en Maaike
Bedankt Nurias voor de tip En haha Maaike bijna goed: het is Alexia En ik heb er ook al aan gedacht of ik niet in het verkeerde topic zat want in het begin wist ik eigenlijk niet zo heel goed waar ik met het verhaal heen wilde. Nu weet ik dat wel en het heeft inderdaad met liefde te maken
De hele les verloopt heel erg saai. Biologie? Bah! Micro-organismen en dat die beestjes het voedsel bederven en dat er allerlei manieren zijn van koken zoals pasteuriseren. Kort samengevat: het interesseert me niet.
Lief dagboek,
Het is het derde uur. Normaal zouden we Nederlands hebben, maar ze heeft zich afwezig gemeld. Dus nu heb ik eindelijk eens tijd om te schrijven. Het is een hele lange tijd geleden geweest dat ik geschreven heb. Maar ik heb het zo druk gehad deze vakantie. Vaak kropen we maar pas heel laat in ons bed. Florence is nog steeds niet helemaal haarzelf en ik heb het idee dat Finnegan haar irriteert bij alles wat hij doet. Ik heb mezelf voorgenomen dat ik vanavond eens met haar ga praten. Ik moet toegeven dat ik in het begin niet zo heel positief was over de verhuizing en nieuwe familie. Maar ze hebben zo hun best gedaan allemaal, dat ik me direct thuis voelde. Al denk ik dat dat aan mij ligt want ik pas me wel vlug overal aan, Florence in tegenstelling niet. Zij is meer het verlegen en onzekere type. Nu! Mijn nieuwe familie en ons nieuwe huis. Ons huis is véél groter dan ons oude huis. Ook is er meer leven. We zijn niet langer met drie, maar met acht als je mama en Frederick erbij telt. Bronwyn is fantastisch! Ze is acht jaar, superlief, houdt van knuffelen en is altijd vrolijk. Ook is ze altijd zorgend. Ze houdt zoveel van haar broertje Merlijn dat het supervertederend is. Ze voelt haar belangrijk voor hem omdat ze zijn grote zus is. Merlijntje. Het kleine ventje dat drie jaar is en bijna vier wordt. Voor hem heb je gewoon geen woorden. Hij is onbeschrijfelijk schattig! Met zijn blonde kopje en lief gezichtje. Je kan er gewoon nooit boos op blijven als hij iets heeft misdaan. Ik ben heel blij dat ik zijn vertrouwen, vriendschap heb gewonnen. Eerst was hij heel erg verlegen en was hij een beetje bang van ons maar eenmaal hij ons leerde kennen… Hij is in tegenstelling tot in het begin dat we hier kwamen opener en vertelt meer, lacht meer. Het leukste vindt ik dat hij zo soms bij mij in de zetel komt klauteren en heel stil naast mij komt zitten met een kinderboek. Dan moet ik daar altijd om glimlachen. Het gevolg is dat ik mijn boek dan aan de kant leg en uit zijn boek voorlees voor hem. Bronwyn komt er dan aan de andere kant bij zitten. Ik heb dan altijd zo een onbeschrijfelijk leuk gevoel daarbij. Telkens wanneer ik in mijn intonatie zit en me soms helemaal inleef in het verhaal komt Finnegan voorbij en lacht hij waarbij ik dan ook moet lachen. Ofwel dat hij plots, waardoor ik altijd schrik, achter mij op de zetel leunt en meekijkend met het verhaal zegt: “Hm, interessant.” Dan proest ik het altijd uit en sla met het boek op zijn hoofd. Finnegan... Bijna elke dag ontdek ik meer over hem. Is het niet thuis, het is op school. Mijn eerste dag dacht Yolien dat ik een oogje had op Finnegan. Ze vertelde me er al direct bij dat hij in de top 10 lijst van “Hot guys” stond. Ook waarschuwde ze me al onmiddellijk door te zeggen dat hij ook de grootste player is. Waarom verbaast me dat niet? En over dat eerste moet ik die lijst geen ongelijk geven. Als hij topless loopt… en lelijk is hij niet. En voor dat tweede. Iedere player heeft ooit een gebroken hart gehad. Of zeggen ze dat niet?
Dat brengt ons dan tot de laatste: Giuliano. Daar heb ik maar een woord voor: “vertrouwen”. Echt waar! Ik en Giuliano zijn twee handen op één buik. We voelen elkaar perfect aan en hij heeft iets beschermend. Soms liggen ik en Giuliano gewoon in het gras of op de kamer niks te doen of te praten over vele dingen. Hij is mijn beste vriend en ik heb het gevoel dat ik echt alles aan hem kwijt kan en ook omgekeerd. Moest hij of ik elkaar iets vertrouwelijk zeggen zou niemand ooit onze mond kunnen openbreken om het te verklappen. He’s just the best!
En nu ja over Frederick valt niet veel te zeggen. Hij is de leukste vader dat iemand zich maar kan wensen en ik ben heel erg blij dat mama en hij zo gelukkig zijn samen. Ik hoop dat ze voor altijd samen blijven. Oh ja, heb ik je al verteld over de themaweken? Ze houden themaweken over het jaar verdeeld. Deze week zitten we in de fruitweek. Een hele week mogen we niks van zoetigheden of snoep eten.
Wat er ook nog leuk is, zijn de familieavonden. Dan kiezen we samen een film en zitten er samen naar te kijken. Ik meen het. Deze hele verhuizing en nieuwe familie is de beste verandering in mijn leven!
Bedankt Nurias voor de tip
En haha Maaike bijna goed: het is Alexia En ik heb er ook al aan gedacht of ik niet in het verkeerde topic zat want in het begin wist ik eigenlijk niet zo heel goed waar ik met het verhaal heen wilde. Nu weet ik dat wel en het heeft inderdaad met liefde te maken De hele les verloopt heel erg saai. Biologie? Bah! Micro-organismen en dat die beestjes het voedsel bederven en dat er allerlei manieren zijn van koken zoals pasteuriseren. Kort samengevat: het interesseert me niet.
Lief dagboek,
Het is het derde uur. Normaal zouden we Nederlands hebben, maar ze heeft zich afwezig gemeld. Dus nu heb ik eindelijk eens tijd om te schrijven. Het is een hele lange tijd geleden geweest dat ik geschreven heb. Maar ik heb het zo druk gehad deze vakantie. Vaak kropen we maar pas heel laat in ons bed. Florence is nog steeds niet helemaal haarzelf en ik heb het idee dat Finnegan haar irriteert bij alles wat hij doet. Ik heb mezelf voorgenomen dat ik vanavond eens met haar ga praten. Ik moet toegeven dat ik in het begin niet zo heel positief was over de verhuizing en nieuwe familie. Maar ze hebben zo hun best gedaan allemaal, dat ik me direct thuis voelde. Al denk ik dat dat aan mij ligt want ik pas me wel vlug overal aan, Florence in tegenstelling niet. Zij is meer het verlegen en onzekere type. Nu! Mijn nieuwe familie en ons nieuwe huis. Ons huis is véél groter dan ons oude huis. Ook is er meer leven. We zijn niet langer met drie, maar met acht als je mama en Frederick erbij telt. Bronwyn is fantastisch! Ze is acht jaar, superlief, houdt van knuffelen en is altijd vrolijk. Ook is ze altijd zorgend. Ze houdt zoveel van haar broertje Merlijn dat het supervertederend is. Ze voelt haar belangrijk voor hem omdat ze zijn grote zus is. Merlijntje. Het kleine ventje dat drie jaar is en bijna vier wordt. Voor hem heb je gewoon geen woorden. Hij is onbeschrijfelijk schattig! Met zijn blonde kopje en lief gezichtje. Je kan er gewoon nooit boos op blijven als hij iets heeft misdaan. Ik ben heel blij dat ik zijn vertrouwen, vriendschap heb gewonnen. Eerst was hij heel erg verlegen en was hij een beetje bang van ons maar eenmaal hij ons leerde kennen… Hij is in tegenstelling tot in het begin dat we hier kwamen opener en vertelt meer, lacht meer. Het leukste vindt ik dat hij zo soms bij mij in de zetel komt klauteren en heel stil naast mij komt zitten met een kinderboek. Dan moet ik daar altijd om glimlachen. Het gevolg is dat ik mijn boek dan aan de kant leg en uit zijn boek voorlees voor hem. Bronwyn komt er dan aan de andere kant bij zitten. Ik heb dan altijd zo een onbeschrijfelijk leuk gevoel daarbij. Telkens wanneer ik in mijn intonatie zit en me soms helemaal inleef in het verhaal komt Finnegan voorbij en lacht hij waarbij ik dan ook moet lachen. Ofwel dat hij plots, waardoor ik altijd schrik, achter mij op de zetel leunt en meekijkend met het verhaal zegt: “Hm, interessant.” Dan proest ik het altijd uit en sla met het boek op zijn hoofd. Finnegan... Bijna elke dag ontdek ik meer over hem. Is het niet thuis, het is op school. Mijn eerste dag dacht Yolien dat ik een oogje had op Finnegan. Ze vertelde me er al direct bij dat hij in de top 10 lijst van “Hot guys” stond. Ook waarschuwde ze me al onmiddellijk door te zeggen dat hij ook de grootste player is. Waarom verbaast me dat niet? En over dat eerste moet ik die lijst geen ongelijk geven. Als hij topless loopt… en lelijk is hij niet. En voor dat tweede. Iedere player heeft ooit een gebroken hart gehad. Of zeggen ze dat niet?
Dat brengt ons dan tot de laatste: Giuliano. Daar heb ik maar een woord voor: “vertrouwen”. Echt waar! Ik en Giuliano zijn twee handen op één buik. We voelen elkaar perfect aan en hij heeft iets beschermend. Soms liggen ik en Giuliano gewoon in het gras of op de kamer niks te doen of te praten over vele dingen. Hij is mijn beste vriend en ik heb het gevoel dat ik echt alles aan hem kwijt kan en ook omgekeerd. Moest hij of ik elkaar iets vertrouwelijk zeggen zou niemand ooit onze mond kunnen openbreken om het te verklappen. He’s just the best!
En nu ja over Frederick valt niet veel te zeggen. Hij is de leukste vader dat iemand zich maar kan wensen en ik ben heel erg blij dat mama en hij zo gelukkig zijn samen. Ik hoop dat ze voor altijd samen blijven. Oh ja, heb ik je al verteld over de themaweken? Ze houden themaweken over het jaar verdeeld. Deze week zitten we in de fruitweek. Een hele week mogen we niks van zoetigheden of snoep eten.
Wat er ook nog leuk is, zijn de familieavonden. Dan kiezen we samen een film en zitten er samen naar te kijken. Ik meen het. Deze hele verhuizing en nieuwe familie is de beste verandering in mijn leven!
Leuk vervolg weer! Goed ook om alle namen van de familie nog eens uit te leggen zonder dat het storend is Ik haal ze namelijk altijd door de war, maar nu zijn ze weer op een rijtje.
En wat ik me af vroeg, Alexia is helemaal happy in haar nieuwe huis, maar ik kan me voorstellen dat dat haar aan haar oude vader herinnert. Ik weet niet of je ergens had staan waarom hij er niet is, maar het eerste wat bij me op komt is dat Frederick een plaatsvervanger is, hoe leuk en aardig hij ook is. Het roept vast herinneringen op. - just thinking -
Ga zo door!
Ik haal ze namelijk altijd door de war, maar nu zijn ze weer op een rijtje.Aangezien je het over drama had de vorige keer en hij een player is... misschien heeft iets met haar gedaan wat een beetje verkeerd afliep?Finnegan haar irriteert bij alles wat hij doet
En wat ik me af vroeg, Alexia is helemaal happy in haar nieuwe huis, maar ik kan me voorstellen dat dat haar aan haar oude vader herinnert. Ik weet niet of je ergens had staan waarom hij er niet is, maar het eerste wat bij me op komt is dat Frederick een plaatsvervanger is, hoe leuk en aardig hij ook is. Het roept vast herinneringen op. - just thinking -
Ga zo door!
- Never give up on anything, because miracles happen every day -
My head is a jungle...
My head is a jungle...
@ Maaike: van de vader wou ik nog duidelijk maken . En dat Finnegan haar irriteert heb ik nog geen idee eerlijk gezegd Maar eerlijk wil ik eigenlijk niet dat er relaties uit voort komen omdat het familie is geworden. Is het slecht van me om te vragen voor ideetjes waarom iemand zich nog aan iemand kan ergeren? 
. En dat Finnegan haar irriteert heb ik nog geen idee eerlijk gezegd Maar eerlijk wil ik eigenlijk niet dat er relaties uit voort komen omdat het familie is geworden. Is het slecht van me om te vragen voor ideetjes waarom iemand zich nog aan iemand kan ergeren? Haha, ik speculeer nog wel eens bij verhalen die ik leuk vind en ik denk dan hard op hihi. Maar dan wacht ik af hoe Alexia daarop gaat reageren
't Is inderdaad wat voor de hand liggend als er relaties uit ontstaan. Helemaal gelijk dat je dat wil voorkomen. Een reden zou kunnen zijn dat ze elkaar gewoon niet mogen. Of de een is beter dan de ander, dus ze zijn jaloers op elkaar. Of Finnegan heeft het gevoel dat zijn plek in het gezin is ingenomen... of misschien gewoon een misverstand dat ergens in de eerste dagen ongemerkt is ontstaan. Gebruik deze redenen maar als inspiratie, ik weet zeker dat je een originele reden kunt bedenken waarom ze elkaar niet mogen
hihi. Maar dan wacht ik af hoe Alexia daarop gaat reageren 't Is inderdaad wat voor de hand liggend als er relaties uit ontstaan. Helemaal gelijk dat je dat wil voorkomen.
Een reden zou kunnen zijn dat ze elkaar gewoon niet mogen. Of de een is beter dan de ander, dus ze zijn jaloers op elkaar. Of Finnegan heeft het gevoel dat zijn plek in het gezin is ingenomen... of misschien gewoon een misverstand dat ergens in de eerste dagen ongemerkt is ontstaan. Gebruik deze redenen maar als inspiratie, ik weet zeker dat je een originele reden kunt bedenken waarom ze elkaar niet mogen - Never give up on anything, because miracles happen every day -
My head is a jungle...
My head is a jungle...
Bedankt weer voor de leuke reacties. Ik heb niet echt heel veel tijd om veel te schrijven. Lezen lukt me wel. Hier een klein stukje.
Heel wat uren gaan voorbij. Tijdens de speeltijd ga ik bij mijn klasgenoten staan en tijdens de lessen door willen er altijd wel mensen naast mij zitten. Na nog twee saaie uren wiskunde is het eindelijk middag. Ik zie mijn zus wachten onderaan de trap aan de zijkant. Wanneer ze me ziet stapt ze blij naar me toe.
'Zullen we samenzitten?', vraagt ze aan me.
'Ik was eigenlijk van plan om bij mijn klas te gaan zitten, maar kom er bij', zeg ik vrolijk. Haar glimlach gaat van blij naar teleurstelling.
'Ah, ja oké is goed.' Ze loopt stil verder naast me. Ik besteed er niet echt veel aandacht meer aan en wend me terug tot Lies die de andere kant van me loopt.
'Die van wiskunde is zo vies!', walgt ze. 'Zou hij zich wel wassen?'
'Heb je al gemerkt dat hij oranje sokken aanhad?', trek ik mijn ogen op. 'Ik bedoel maar, wie draagt nu zo iets?'
'Walgelijk gewoon!', zegt ze. We gaan de eetzaal binnen en zetten ons aan de tafel waar onze klas zit. Wanneer ik me wil gaan zetten merk ik net dat er één plaats te weinig is aan tafel. Mijn zus staat erbuiten.
'Pak een stoel en zet je erbij', zeg ik. Ook al weet ik dat dit bijna onmogelijk is doordat er echt weinig plaats meer over is dan.
'Nee, is goed', zegt ze. 'Ik ga wel daar ergens zitten.' Ze kijkt de refter rond.
'Wacht, ik kom wel met je mee. Zo hoef je niet alleen te gaan zitten', zeg ik. Ik zie bij Florence een nauwelijks zichtbare glimlach op haar gezicht verschijnen.
Laura protesteert.
'Nee!', roept ze uitbundig alsof ik haar voor eeuwig wil verlaten. Ik stel me recht van mijn stoel.
'Het is wel goed, Lex', zegt ze. Ze draait haar om en voor ik nog iets kan zeggen is ze weg en zie ik haar nog verdwijnen tussen de menigte van de drukke eetzaal.
Ik heb niet echt heel veel tijd om veel te schrijven. Lezen lukt me wel. Hier een klein stukje. Heel wat uren gaan voorbij. Tijdens de speeltijd ga ik bij mijn klasgenoten staan en tijdens de lessen door willen er altijd wel mensen naast mij zitten. Na nog twee saaie uren wiskunde is het eindelijk middag. Ik zie mijn zus wachten onderaan de trap aan de zijkant. Wanneer ze me ziet stapt ze blij naar me toe.
'Zullen we samenzitten?', vraagt ze aan me.
'Ik was eigenlijk van plan om bij mijn klas te gaan zitten, maar kom er bij', zeg ik vrolijk. Haar glimlach gaat van blij naar teleurstelling.
'Ah, ja oké is goed.' Ze loopt stil verder naast me. Ik besteed er niet echt veel aandacht meer aan en wend me terug tot Lies die de andere kant van me loopt.
'Die van wiskunde is zo vies!', walgt ze. 'Zou hij zich wel wassen?'
'Heb je al gemerkt dat hij oranje sokken aanhad?', trek ik mijn ogen op. 'Ik bedoel maar, wie draagt nu zo iets?'
'Walgelijk gewoon!', zegt ze. We gaan de eetzaal binnen en zetten ons aan de tafel waar onze klas zit. Wanneer ik me wil gaan zetten merk ik net dat er één plaats te weinig is aan tafel. Mijn zus staat erbuiten.
'Pak een stoel en zet je erbij', zeg ik. Ook al weet ik dat dit bijna onmogelijk is doordat er echt weinig plaats meer over is dan.
'Nee, is goed', zegt ze. 'Ik ga wel daar ergens zitten.' Ze kijkt de refter rond.
'Wacht, ik kom wel met je mee. Zo hoef je niet alleen te gaan zitten', zeg ik. Ik zie bij Florence een nauwelijks zichtbare glimlach op haar gezicht verschijnen.
Laura protesteert.
'Nee!', roept ze uitbundig alsof ik haar voor eeuwig wil verlaten. Ik stel me recht van mijn stoel.
'Het is wel goed, Lex', zegt ze. Ze draait haar om en voor ik nog iets kan zeggen is ze weg en zie ik haar nog verdwijnen tussen de menigte van de drukke eetzaal.
Aawwh er gaat echt iets niet goed met haar zus 
Wat sneu! Ik hoop dat Lex er snel achter kan komen
Ik denk dat je bedoelt dat ze der wenkbrauwen op trekt of grote ogen opzet
Ga zo door!
Wat sneu! Ik hoop dat Lex er snel achter kan komen Hihi, kun je dat eens voordoen?trek ik mijn ogen op
Ik denk dat je bedoelt dat ze der wenkbrauwen op trekt of grote ogen opzet Ga zo door!
- Never give up on anything, because miracles happen every day -
My head is a jungle...
My head is a jungle...