Avonturen Vol Waterspetters

[Leoniek]

Vandaag is het warm, heel warm, superwarm, veel te warm. Dus gaan Leone en Anniek zwemmen. In het bosbad. Ze hebben er superveel zin in en zodra Leone dan ook aankomt bij Anniek, staat de tafel al gedekt. Ze roepen Janne erbij om even de aardbeien schoon te maken. Dan gaan ze eten. En dan is het eindelijk tijd om te gaan zwemmen. Leone en Anniek springen op Annieks fiets (Anniek achterop) en fietsen naar het zwembad. Eindelijk in het zwembad zoeken ze direct verkoeling in het verfrissende water. Een sprong in het diepe en de hitte is verdwenen, als sneeuw voor de snikhete zon! Vrolijk zijn ze aan het zwemmen en na een tijdje gezwommen te hebben, gaan ze het water uit, op zoek naar hun zijdezachte strandlakens. Na een beetje zonnen, begint Leone een strandbal op te blazen. ‘Ik wist niet dat je die mee had,’ zegt Anniek verrast. Leone knikt een beetje terwijl ze doorblaast. Ze slaat de bal een eind weg zodra die opgeblazen is en dan gaan ze het water weer in met de bal. ‘Kijk, dit moet je doen!’ roept Anniek. Leone kijkt naar Anniek die op de bal ligt en zich in het water laat rollen. ‘Laat mij ook eens,’ reageert Leone. Ze neemt de strandbal over en doet Anniek na. Samen liggen ze lachend in het helderblauwe water. En drijven zonder dat ze het weten naar het trappetje. ‘Zullen we eruit?’ wijst Leone. ‘Oké,’ knikt Anniek. Ze lopen het trappetje op en gaan zitten op hun strandlakens.

‘Wil je ook?’ Anniek haalt snoep uit haar tas. Gretig knikt Leone. Na een paar snoepjes voelt Leone opeens wat kriebelen. ‘Zit er wat op mijn rug?’ vraagt ze aan Anniek. Anniek kijkt op Leones rug en slaakt een gil. ‘Waah! Er zit een oorwurm op je rug!’ Leone slaat op haar rug. ‘Waar?!’ Opeens zien ze een klein zwart beestje krioelen. ‘Ga weg, stom beest,’ scheldt Leone. Anniek pakt een zakdoekje uit haar tas en wil de oorwurm pakken om te dumpen tot die plots verdwenen is. Met een niet echt gerust gevoel gaat Leone weer liggen. ‘Zullen we weer zwemmen?’ stelt Anniek daarom maar voor. Leone knikt met haar blik gericht op de plek waar de oorwurm verdween. ‘Maar wel zonder bal, oké?’ Anniek trekt Leone overeind en Leone knikt. ‘Zeg, waar is de bal eigenlijk?’ vraagt Leone. ‘Ehm…’ Speurend kijkt Anniek om zich heen. Leone kijkt mee, maar vindt hem niet. Leone begint te lopen en Anniek snelt achter haar aan. Opeens wordt haar blik getrokken door drie meisjes, spelend met een bal. ‘Daar,’ wijst Leone. Ze rennen erheen en ja, het is Leones bal. ‘Zeg dan.’ Anniek stoot Leone aan. ‘Nee,’ schudt Leone. ‘Kom op.’ Leone schudt beslist haar hoofd. Maar ook Anniek is beslist en sleurt Leone mee. ‘Meisje?’ begint Leone, ‘volgens mij is die bal van mij.’ Een zacht ‘oh’ klinkt uit de mond van één van de meisjes en verlegen geeft ze de bal terug. Opgelucht laat Leone de bal leeglopen en dan plonzen de meiden het water weer in.
Ze hebben iets nieuws bedacht: onder water gaan en afzetten op de bodem om weer omhoog te komen. Anniek is net bezig met het record te verbreken als Leone ‘kijk uit!’ roept. Verbaasd komt Anniek boven water en valt gelijk weer naar beneden. ‘Au!’ roept Anniek. Pijnlijk wrijft ze over haar tere billen. Het meisje dat onder haar zwom kijkt vreemd op. ‘Oeps,’ bloost Anniek ‘volgens mij viel ik met mijn kont op haar hoofd…’ En weer liggen Leone en Anniek in een deuk.

[Invictus]

Ik vind dat je heel veel in een heel kort stukje hebt verwoord. Misschien zou je jouw verhaal kunnen verbeteren door zeker het begin meer uit te schrijven.

[-Maaike-]

Ik wilde je verhaal al een tijdje lezen, de titel trok me heel erg aan, maar de tijd wilde niet meewerken

Maar ik vind het een leuk verhaal, lekker zonnig en vrolijk. De schrijfstijl wisselt, in het begin gaat het voor mijn gevoel een beetje op de hak van de tak, misschien komt dat omdat er veel korte zinnen zijn? Maar later, lijkt dat minder te gebeuren. Of ik ben er gewoon aangewend Haha.

Komt er nog een vervolg op? Zou ik leuk vinden ^_^ In elk geval goed geschreven!