Verjaardag

[Wimali Stebox]

Vandaag is het mijn verjaardag. Gisteren ook. En morgen zal het opnieuw mijn verjaardag zijn. Het is iedere dag mijn verjaardag, en dat zal nooit stoppen. Ik wou dat het zou stoppen.

Het begon allemaal met een wens die ik gemaakt had. Dat deed ik nu ongeveer zeven jaar geleden. “Maak een wens,” zei mijn moeder. Het was een prachtige, leuke dag geweest, mijn verjaardag, en ik wist meteen wat ik wou: Dat het iedere dag mijn verjaardag zou zijn. En dat was precies wat ik wenste. Acht jaar oud, en ik had al heel mijn leven verwoest.

Iedere dag word ik acht jaar oud. Iedere verdomde dag. Ik wordt wakker gemaakt door mijn ouders, die me een gelukkige verjaardag wensen. Ik ga naar de bowling en heb een feestje thuis met al mijn vrienden, en open twaalf cadeautjes. Ik doe alsof ik dankbaar ben.

Maar vier jaar geleden besloot ik om dat te veranderen. Op een morgen stond ik op en negeerde mijn ouders. Ik stormde de trap af, pakte een mes uit de keuken, en vermoorde mijn vader en bracht de rest van de dag door in de gevangenis. De volgende dag werd ik weer wakker gemaakt door mijn ouders, die me een gelukkige verjaardag wensten. Ik deed allerlei verschillende dingen vanaf die dag, dingen die in de normale wereld niet acceptabel zouden zijn. Gewoon om de reactie van de mensen te zien. Het was fascinerend.

Ik heb de bowling-zaal al vierennegentig keer afgebrand. Vermoordde mijn vrienden veertien keer. Doodde mijn moeder vijf keer, en mijn vader zestien keer. In de laatste vier jaar heb ik geleerd hoe leuk het is om mensen te vermoordden en te pijnigen.

En het maakt niet uit, het maakt nooit uit, want ze worden de volgende ochtend toch weer wakker. Niets aan de hand. Ze sterven niet.

Althans, dat is wat ik dacht. Maar gisteren kreeg ik slechts elf cadeautjes. En vanmorgen werd ik wakker in een gevangenis.

[-Maaike-]

De opzet en de verhaallijn vind ik goed en spannend (en dat terwijl ik normaal de enge verhalen hier skip )! Ik denk alleen dat het meer potentie heeft. Het staat nu bij horror-verhalen en het is natuurlijk ook wel horror dat je de dag steeds herbeleefd, maar ik voel die angst niet. Wel de creepy-ness dat hij iedereen vermoord en daar niets bij voelt, maar ik denk dat je er veel meer uit kan halen
Wat ik - denk ik - vooral mis, is de emotie die die jongen in eerste instantie voelt - blijdschap (jeej weer jarig!), de paniek en angst (wanneer stopt het?!), acceptatie wellicht en dan de stap om het te willen doorbreken. Ik vraag me af of je erbij moet zetten hoe vaak hij al heeft geprobeerd dingen kapot te maken en te vermoorden, want het was meer komisch dan eng. Wat me trouwens vooral eng lijkt - en je moet maar kijken of je daar iets in ziet - is dat als hij al die hulpeloze pogingen probeert, de omstanders er niet op reageren. Ik kan me voorstellen dat je moeder in paniek raakt als je je vader doodsteekt, maar wat als ze dat niet doet? En gewoon haar vrolijke zelf blijft..?

De laatste twee alinea´s vond ik wel erg sterk. Bij de allerlaatste zweeft alleen de vraag nog rond, is hij nog steeds acht in die gevangenis of is hij onder tussen twaalf (of nog ouder)? (Dat was wel het aller creepy'ste aan je verhaal ^_^ )

Kleine opmerking: we gebruiken de poll eigenlijk alleen voor wedstrijden. Creatief dat je hem hier gebruikt maar, mensen reageren doorgaans via een bericht met wat ze van je verhaal vinden. De poll heb je dus eigenlijk niet nodig Via een poll is het ook een beetje lastig om feedback te geven

Ik hoop dat je iets met de feedback kan.
Goed geschreven!