Mijn handen pakken stevig de stang van het ziekenhuisbed vast. Ze slaapt, ik hoor het aan haar ademhaling.
“Annie” fluister ik. Langzaam loop ik naar de zijkant van het bed en laat me zakken op het matras.
“Annie” fluister ik nogmaals terwijl mijn hand haar blonde haren opzoekt. Langzaam streel ik met mijn vingers door haar haar.
Ik voel mijn ogen nat worden. “Annie, kan je me horen” Het enige wat ik hoor zijn de piepjes van de machine naast het bed. “O, god wat heb ik gedaan?” Fluister ik. “Annie word wakker” zeg ik nu wat luider. Ik hoor een kleine zucht.
In mijn nek voel ik een koude wind van de deur die open zwaait. Daar is de vertrouwde hand op mijn schouder. Ik pak de hand beet en voel onze trouwring. “Zal het goedkomen?” vraag ik mijn vrouw met een brok in mijn keel. Er valt een kleine stilte. “Alles komt goed” zegt ze kalm.
Ik hoor de deur opengaan. “Meneer, ik ben de assistente. De uitslag van uw ogen zijn positief en morgen mag het verband eraf.
“Zie je, alles komt goed” hoor ik mijn vrouw zeggen. Ik knijp haar lichtjes in haar hand. “De dokter komt zo nog even” vervolgt de assistente.
Ik hoor gemompel aan de andere kant van de kamerdeur. “Ik doe het wel” is het enige wat ik opvang.. De deur zwaait weer open en ik hoor een donkere mannenstem kuchelen. “Meneer? En ik hoor de man slikken “Ik moet u helaas mededelen dat u vrouw een uur geleden overleden is aan haar verwondingen”. Er valt een vreemde stilte en langzaam tast ik mijn schouder af zoekend naar haar hand…..
Alles komt goed.
Kort maar krachtig.
Als ik het goed begrijp hebben ze een ongeluk gehad en zijn er drie slachtoffers.
De hoofdpersoon, Annie en zijn vrouw klopt dat?
Als ik het goed begrijp hebben ze een ongeluk gehad en zijn er drie slachtoffers.
De hoofdpersoon, Annie en zijn vrouw klopt dat?
Geniet van de kleine dingen in het leven.
Je kunt je leven niet langer maken, maar wel meer leven uit elke dag halen.
Je kunt je leven niet langer maken, maar wel meer leven uit elke dag halen.