Hoofdstuk 1:
Verdoofd staar ik door het raam van de auto naar buiten. Soms brengt deze auto mij naar leuke plaatsen, zoals mijn grootouders of andere familieleden, maar vandaag brengt hij me naar school. Niet dat ik niet graag naar school ga of gepest word, integendeel, ik heb best goede vrienden en vriendinnen. Ik wil gewoon niet naar school omdat elke nieuwe dag hetzelfde lijkt. Er gebeurt helemaal niets speciaals in mijn leven. Dat is nu juist mijn probleem, er gebeurt niets. Ik kom helemaal niets te kort, ik heb goede vrienden, heb leuke ouders. Maar ondanks alles voelt mijn leven zo leeg aan. Dat is omdat er geen speciale jongen in mijn leven is. Er is geen enkele jongen waar ik iets speciaals voor voel. Geen vlinders, geen hoofd dat op hol slaat, geen slapeloze nachten... Niets. Sommige mensen zullen misschien denken: Wees blij! Maar geloof me, in een situatie zoals mij kun je moeilijk blij zijn...
***
Op school aangekomen, stap ik meteen naar Thomas. Thomas is mijn beste vriend. Hij is één van de weinige personen aan wie ik alles kwijt kan, hij is als een soort broer voor me. En niets kan dat verpesten. Ik schrik uit mijn gedachten als Thomas zegt: "Hé, alles goed?"
"Jup, gaat goed. En met jou?", antwoord ik.
"Ook goed, like always," grijnst hij. Ik schenk hem een glimlachje. Dan wordt ons gesprek ruw verstoord door de schoolbel, en slenteren we rustig naar het klaslokaal.
***
Na school wacht ik aan de schoolpoort, terwijl ik een sms'je krijg van mijn moeder: Hey lieverdje, kan je niet komen ophalen, heb een vergadering op school, sorry xxxxxxx
Shit, denk ik, nu moet ik helemaal te voet...
Terwijl ik al stappend op weg ben naar huis, hoor ik het getoeter van een claxon en draai ik me vliegensvlug om. Ik zie Thomas vlak naast me stoppen met zijn auto, en hij grijnst: "Hé, heb je soms een lift nodig?"
"Ja, heel graag!", antwoord ik zonder twijfel.
"Stap maar in!"
En dat doe ik dan ook zonder aarzelen. Ik vertrouw Thomas blindelings. Na een tijdje breekt Thomas de stilte: "Wist je dat er binnenkort een nieuwe jongen komt? Hij zit bij me op basketbal. Zijn naam is Ryan."
"Oh, leuk," antwoord ik droogjes. Daar heb ik echt op zitten wachten, een nieuwe jongen op school.
Wat vinden jullie ervan? Is het wat? Als het goed is, dan schrijf ik verder. Hoop dat jullie het goed vonden.
Grtjes,
An-Sofie
