Ho! Stop! Vooooor je het doldwaze verhaaltje hieronder gaat lezen moet je eerst dit vage stukje letter voor letter doorspitten. Geen uitzonderingen. Eerst moet je even weten welke geschiedenis aan dit verhaal vooraf ging.
Het begon zo: Kim Vermeulen en Anne van Terwisga zaten bij SL (studieles, precies zo’n vaag nutteloos lesuur waarbij je huiswerk moet maken maar waarbij niemand dat doet) en verveelden zich te pleures. Toen zei Anne: ‘Hee, ik ga eens aan mijn verhaal schrijven.’ Waarop Kim stuiterend vroeg: ‘Zullen we samen een kort onzinverhaal schrijven?
’ En toen begonnen ze de legende van Hansje Pansje Kevertje de Superhansmans op te schrijven. En nu (of je er nou zin in hebt of niet) een beetje wiskunde. Namelijk: Kim + Anne + SL = HIEPERRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR.
Dus je bent bij deze gelijk gewaarschuwd. Als je allergisch bent voor hiepere mensen, lees dan vooral niet verder, maar ben je zelf minstens zo gek (en een beetje in een melige bui anders vat je onze vage humor volgens mij niet helemaal) dan ben je vanaf nu verplicht verder te lezen. Ook op deze regel geen uitzonderingen.
Dus, veel leesplezier en succes met het overleven.
(P.S.: alles wat recht staat is door Kim geschreven en alles wat schuin staat is door Anne verzonnen, de zin in Bolt is door Trijntje (een van onze schrijfvriendinnen) bedacht.)
Het Verhaal: Hansje Pansje Kevertje de Superhansmans
Op een dag ging Hansje Pansje Kevertje naar school.
Hansje Pansje had zes dikke pootjes en zes dikke boekjes in zijn rugzakje.
Maaaaaarrr, zonder dat hij het wist hadden die zes dikke boekjes honger.
O nee! Wat nu! Hansje liep nog steeds huppelend verder. Al de hongerige boekjes sprongen op en neer in de rugzak.
Plotseling brak er een uit en hapte in een van Hansjes dikke pootjes….
Au! Hansje huilde dikke en tranen en ging naar de EHBKO (Eerste Hulp Bij Kever Ongevallen).
Maar nog voor hij de EHBKO bereikt had ontsnapten ook de andere vijf hongerige dikke boekjes.
‘Hap, hup, hap,’ zei het natuurkundeboek. ‘Wir haben hunger!’ brulde het Duits werkboek.
Hij was groen, had kwaadaardige dikke oogjes en ontiegelijk grote dikke slagtanden (ooit een boek met slagtanden en ogen gezien? Nee? Koop een (betere) bril en lees dan rustig verder).
Hansje gilde het uit en huilde nóg meer tranen.
‘Mwahahahahaaaaaa! Huil maar lekker, huilebalk, dan hebben wij tenminste een dressing over ons eten!’ lachte het Grieksboek duivels.
‘Spaar mij, edele boeken! Ik ben taai! Ik zal nu altijd mijn best doen op school!’ piepte Hansje paniekerig. Arme Hanzel…
Maar, helaas voor hem, was the Evil English New Headway Elementary Course book het gevaarlijkst van allemaal.
Het verschrikkelijke boek nam geen genoegen met deze belofte en haalde de andere boeken over om de EHBKO met huid en haar op te eten, zodat hij daar niet heen kon.
‘Oh nee!’ gilde Hansje ‘Dat smaakt toch ook nergens naar?! Er zit geeneens dressing overheen!’
‘Hmmmm, daar heb je wel gelijk in, snotneus, maar er zit wel dressing over JOU!’ giechelde het Nederlands boek monsterlijk.
Hansje Pansje Kevertje moest nu zó hard huilen dat de druppels zo groot (en dik
! ja we vallen in herhaling) werden als voetballen!Het eerst zo gemene Evil English New Headway Elementary Course boek gilde al seen meisje en wees naar de gigantische druppels…
‘Hulp! Ren (ooit een boek zien rennen? Ook al niet? Zeker nog niet bij de opticien langs geweest, hè?) voor je leven beste boekenvrinden! En JIJ!’ hij wees naar Hansje ‘Stop verdomme met blêren!’
Hansje Pansje knipperde verbaasd met zijn oogjes en keek de boeken na.
Ze renden regelrecht naar de school toe en vielen de voordeur aan, die angstig begon te gillen en weg probeerde te rennen.
(Wacht, een deur die weg rent?!?)
(Kim, ben jij ook nog niet bij de oogspecialist langs geweest? Tssss…)
‘Bwaaaah!’ riep Hansje, viste zijn Superhansmanspak uit zijn tas, trok en het aan en racete de deur te hulp.
BAMBOTSERDEKNOTSBOEMBAF!!
(Dit is niet geschikt voor kinderen onder de 6 jaar en daarom is dit verschrikkelijke gevecht waarbij enkele boeken om het leven kwamen niet in detail beschreven, dus ik raad je nu aan om te stoppen met lezen. Hmm, blijkbaar is tellen ook al te moeilijk voor je…)
Superhansmans stond op het dak van de school met de deur in zijn armen en de deur zei: ‘Hansje! Je bent mijn held!’
(Smak! Smak! Sorry mensen, maar soms moet ik gewoon even de weggelaten geluidseffecten er weer in plakken)
Plots schrok Hansje op van een strenge stem die zei: ‘Hansje Pansje Kevertje! Punt 1: Je hebt de voordeur gesloopt! Vandaal!
Punt 2: Je bent te laat voor school! Punt 3: Je komt in een Superhansmanspak naar de les. En Punt 4: je hebt je schoolboeken naar de galemiezen (net zoiets als naar de Filistijnen) geholpen met je gejank!’
Och, arme Hansmans, hij moest om acht uur melden en zijn hele spaarpotje leeghalen om niet we schoolboekjes (en de deur!) te betalen.
En zo eindigden de Kronieken van Hansje Pansje Kevertje de Superhansmans.
