Herrezen uit vuur - Gevaarlijke schoonheid

[Plushie]

Nieuw verhaal ;D
Ik ga jullie er niet zo veel over zeggen. Hier hebben jullie alvast de proloog en verbeteringen zijn altijd welkom ;P

Proloog
‘Jij bent het enige wat ik nog bezit.’
Twee trillende armen hielden voorzichtig het kleine, tengere lichaampje van een jonge baby vast. Haar perzik roze wangetjes glommen in het licht van het vuur, dat met zijn laatste krachten de rest van het huis in as legde. Ze lag gedrapeerd in een witte doek van zachte zijde, waar ze hevig in bewoog. Haar armpjes zochten vrijheid en iets om vast te houden en zonder angst of verafschuwing omklemden haar kleine vingertjes de verbrande hand van de man, die haar droeg. Brandwonden, opgelopen door een laatste poging om zijn gezin uit het brandende huis te redden, sierden de linkerkant van zijn lichaam. Zijn eerst nog prachtig en zwart haar was aan de linkerkant in niet meer dan enkele plukjes dons verschroeid. Aan zijn kleren en zijn lichaam plakte zwarte roet en zijn gezichtsuitdrukking was tot een bedenkelijke frons gewrongen. Ondanks dat hij er miserabel en afschrikwekkend uit zag, was er hoop te zien in zijn grijze ogen. Hij had zijn naam Artorius, wat steen en beer betekende, niet voor niets gekregen. Als een succesvolle gladiator trainer had hij veel verdient. Hij had een gezin, met een liefhebbende vrouw, een sterke zoon en slaven bedienden hem op zijn wenken, want ook dat was een luxe die hij zich kon veroorloven.
Alles wat hij had bereikt werd hem afgepakt door de mensen die hij zelf nog geëntertaind had met zijn vechters. Hun angst voor zijn groeiende macht was te groot geworden. De brand had alles verwoest behalve deze vrouwelijke slavin. Zij was zijn steunpaal en gaf hem vooruitzichten op een succesvolle wraakactie. Als ze de schoonheid van haar moeder en de kracht van haar vader bezat, was ze een perfect wapen.
‘Vanaf nu zal je als Claudia, dochter van Artorius, door het leven gaan. Je zal strijden tot je doel is bereikt. Je bent herrezen uit de vlammen van het ongenadige vuur, dat alles in zijn weg tot as verbrandt. Vanaf nu ben je niet meer de gewone slaaf die je eerst was.’
Met zijn laatste kracht was hij geslaagd aan de vlammenzee te ontsnappen. Het had hem bijna zijn leven gekost, maar in plaats van alleen het zijne, had hij nu een tweede leven, die hem zou helpen bij zijn wraak.
De steunpalen van het huis vielen met veel geweld neer. De reusachtige vlammen verslonden als hongerige aaseters het laatste restje van het huis, dat er klaarblijkelijk nog in was geslaagd heel te blijven. Er was niets meer over van het eerst nog succesvolle trainingskamp. Alles was weg, net als hij. Niemand kon vermoeden dat Artorius het had overleefd. Hij moest maken dat hij weg kwam, voor ze hem in de gaten kregen…

Hope you like it!
xx, Plushie

[JodieJJ]

I LIKE IT!

Gladiatoren, helemaal mijn ding ik heb dat je HP geen mary sue gaat worden, maar dat is afwachten
Ik zit te denken wat ik er nog over kan zeggen, maar eigenlijk weet ik niets het leest gewoon goed weg.
Ik hoop dat je niet te snel plaatst xD anders moet je het me in pb sturen! xD dan kan ik blijven volgen gheheh

[zwarte-prinses]

wow vet verhaal.

[Plushie]

Tnx voor je reactie en wie is Mary Sue? ;P
En meestal maak ik niet zo snel hoofdstukken af, dus je hebt zeker de tijd om te volgen ^^
(Maar ik stuur wel een pb als je dat zou willen? -happy met iemand die mn verhaal volgt -)

@Zwarte-prinses -> Tnx! ;D

Het idee voor het volgende hoofdstuk is ongeveer al gemaakt, nu nog uitwerken en even over nadenken -als ik dat niet doe trekken mijn hoofdstukken op niets xP-
Ik ben echt blij dat het jullie interesseerd

xx, Plushie

[Saskjezwaard]

Ik zal maar even een antwoord geven voor Jodie, aangezien je, als je op een reactie van haar moet wachten, weer eens een week verder kan zijn xD
Een Mary Sue is een personage dat oersterk is, alle ontberingen aankan zonder blijvende schade over te houden, iedere vrouw houdt van hem (of mannen van haar), hartstikke knap, dus perfect. Kortom, doodsaai. Ik heb persoonlijk een hekel aan zulke karakters omdat de spanning uit een verhaal halen en het eendimensionale karakters zijn. Dus ik hoop ook dat je karakter geen Mary Sue is

Het eerste begin van je verhaal deed me heel erg denken aan de film Gladiator (ooit gezien?). Dus ik hoop ook dat je daar vanaf gaat wijken en het beeld in mn hoofd helemaal twist opeens gooi ik een hoop loodzware verwachtingen op je haha xD

Een paar kleine foutjes die ik kon vinden:

Haar armpjes zochten vrijheid en iets om vast te houden en zonder angst of verafschuwing omklemde haar kleine vingertjes de verbrande hand van de man, die haar droeg.

omklemde = omklemden

Zijn eerst nog prachtig en vol zwart haar was aan de linkerkant in niet meer dan enkele plukjes dons verschroeid.

vol zwarte haren vind ik persoonlijk niet zo mooi, ik zou er 'volle, zwarte haren' van maken, of 'zwarte haren' (vol vind ik een beetje vreemd staan)

Brandwonden, opgelopen door een laatste poging om zijn gezin uit het brandende huis te redden, sierde de linkerkant van zijn lichaam.

sierde = sierden omdat brandwonden meervoud is

Slaven bediende hem op zijn wenken, want ook dat was een luxe die hij zich kon veroorloven.

Hier hetzelfde, slaven is meervoud, dus bediende = bedienden

Alles wat hij had bereikt werd hem terug afgepakt door de mensen die hij zelf nog geëntertaind had met zijn vechters.

Terug afgepakt is dubbelop, afgepakt alleen is voldoende

Als ze de schoonheid van haar moeder bezat en de kracht van haar vader, was ze een perfect wapen.

'Als ze de schoonheid van haar moeder en de kracht van haar vader bezat ...' (even zin anders opgesteld)

Je bent herrezen uit de vlammen van het ongenadige vuur, dat alles in zijn weg tot as verbrand. Vanaf nu, ben je niet meer de gewone slaaf die je eerst was.’

verbrand = verbrandt
En de komma bij je tweede zin mag weg

Alles was weg, net als hij. Niemand kon vermoeden dat Artorius het had overleeft.

overleeft = overleefd

En persoonlijk zou ik na je beginzin een enter plaatsen, zodat het er meer uitspringt. Want het is toch een zin die je aandacht trekt (goede openingszin!) en nu staat ie een beetje tussen de andere zinnen verscholen. In zijn eentje springt ie er helemaal tussenuit

Je vroeg naar feedback en kritiek, dan krijg je het ook eigenlijk had ik de eerste keer maar één foutje gezien, maar het grammaticamonster in mij nam even de overhand
Nu over op je verhaal^^ je schrijft heel beeldend, met lekker veel details, precies de schrijfstijl waar ik heel erg van houd! En ook nog een verhaal over gladiators, daar heb ik hier nog nooit een verhaal over gezien. Ik vind historische verhalen -mits goed geschreven- zo leuk om te lezen! Dus ik blijf je volgen en nu ga ik hopen dat de vrees voor Mary Sue niet uitkomt ^^
Oh, en ik vind je titel echt leuk! Moest er nog even snel achteraan

[Plushie]

Vandaag komt er zowieso een nieuw stukje ;P (Na het leren van Chemie >.< Waar ik grandioos hard voor ga buizen, maar wel GOED buizen -positief blijven heah)
En ik hoop dat ik jullie kan geruststellen met het idee dat Claudia geen Mary Sue wordt xD (Woorden zeggen veel, maar daden 0.o) Het zou me ook verbazen dat als je mensen koelbloedig vermoord dat je dan een 'normaal' mens blijft. xP Meer ga ik nog niet zeggen. Maarre jullie verwachtingen staan wel hoog en ik hoop dat ik eraan voldoe

The Gladiator heb ik nog niet gezien 0.o, dus ik hoop dat het er idd niet te veel op trekt, dat zou jammer zijn.
En bedankt voor de aanpassingen ^^ Ik ga het meteen veranderen zodra ik al wat heb geleerd ;P (Anders loop ik het risico vastgekluisterd te blijven zitten aan het computerscherm -aa-)

Ook leuk dat mijn schrijfstijl je bevalt! Spoort me aan om meteen verder te schrijven ^^
En ook bedankt voor het corrigeren van de spelling want daar heb ik serieus moeite mee ;P

xx, Plushie

[Plushie]

-Dubbelpost >.<-

Maar nieuw hoofdstuk! (Of toch een deel xP)

Hoofdstuk 1 - Deel 1
Voorovergebogen over het stuk perkament herhaalde Claudia moedeloos de regels van het geschrift dat ze nog steeds niet meester was. De vreemde letters vormde geen klanken, laat staan dat ze zich samenvoegde tot woorden. Hoezeer ze ook haar best deed, het lukte haar maar niet ze te onthouden. Leren lezen was hopeloos.
Haar blik gleed afwezig naar buiten, waar ze vogels hoorde fluiten en waar de wind speelde met de bladeren van de bomen. Het geritsel gaf haar het verlangen om naar buiten te gaan. Wat kon die saaie les haar nu schelen? Haar vader wilde dat ze gladiator werd, maar waar lag het verband tussen kennis en vechten? Het jonge meisje zag er het nut niet van in, dus als zij het niet zag, zou het wel niet zo belangrijk zijn. Haar vader werd gewoon te oud.
Voorzichtig en stil, liet ze zich onhandig van de grote stoel zakken. Wanneer haar voeten op de houten vloer landde keek ze op haar hoede achterom naar haar vader die nog steeds lag te slapen. Het gesnurkt, dat haar ervoor mateloos had geïrriteerd, was nu een goed teken. Haar vader sliep vast, dus dit was de ultieme mogelijkheid om stiekem naar buiten te glippen.
Op haar tippen bereikte ze geluidloos de deur, maar bij het openen kraakte deze protesterend. Geschrokken bleef ze staan, met de ene kant van haar lichaam nog in de kamer en de andere kant al buiten, alsof ze zo verwachtte dat hij haar niet zou opmerken. Haar handjes omklemde afwachtend de rand van de deur, waardoor haar knokkels wit weg trokken door de kracht waarmee ze het hout vastgreep. Als hij nu maar niet wakker werd… Er gebeurde niets, het gesnurk bleef aanhouden en buiten werd de roep van de vrijheid alleen maar groter.
Tevreden haastte ze zich door de deuropening naar de straat. De zon scheen met een aangename warmte op haar witte velletje. In de weide omtrek was er geen levende ziel te bekennen, maar Claudia wist waar ze moest zijn. Alvorens ze de bestofte straat zou volgen naar het weiland, nam ze een houten stok vast, die haar eerder had geholpen om de slechteriken te verslaan. In haar fantasie was zij de reddende engel, die streed tegen het onrecht. Ze had al gevochten tegen demonen en afschrikwekkende monsters, maar ook tegen reuzen en de kleinere, maar gevaarlijke trollen. Haar kamp bevond zich aan de rand van een bos, op een verborgen plek. Alleen haar halfbroer deelde haar geheim, maar hij had het doorverteld aan de buurjongens en nu wisten zij het ook. Niet dat het haar veel uitmaakte, het bleef en zou haar kamp blijven!
Volop in haar wildste fantasieën verzonken rende ze over het grindpad dat uiteindelijk veranderde in een verharde zandweg. Ze verliet het pad en baande zich een weg door het hoge gras, dat haar kleedje nat maakte, en bereikte uiteindelijk de plek waar ze wilde zijn.
Tot haar ongenoegen hoorde ze stemmen achter de struiken. Het geluid van hout op hout weerklonk in haar oren. Een gevecht! Ze trachtte namen te plakken op de stemmen die ze hoorde en tot haar genoegen herkende ze die van haar broer. Zijn krachtige woorden overstemde die van de twee andere, die ze herkende als haar twee buurjongens. Een gevecht waar zij aan mee kon doen!
Nieuwsgierig zette ze enkele stappen vooruit en duwde ze de ranken van de braamstruiken, die aanzienlijk waren gegroeid, aan de kant. De doorns lieten pijnlijke schrammen achter op haar blote beentjes, haar open schoenen brachten geen enkele bescherming tegen deze prikkers en uiteindelijk zat ze verstrikt in een wirwar van takken, bladeren en doorns en vond ze geen uitweg meer. In paniek begonnen de tranen op te wellen. Het zachte snikken sloeg om naar een luid gehuil, dat onmiddellijk de aandacht trok van haar halfbroer. Het gevecht stopte abrupt en de kwajongens haasten zich naar het geluid. Wat ze aantroffen wekte hun irritaties op en vooral bij haar oudere broer was de ergernis en schaamte, alsof zij er wat aan kon doen, waar te nemen op zijn gezicht.
‘Wat doe jij nu hier?’ Vroeg hij, verbaasd door haar plotse aanwezigheid.

Hier komt dus nog een vervolg aan, maar ik wil niet meteen te veel in één keer posten.
Hope you like it!

xx, Plushie

[anne2663]

leukleukleukleukleukleuk!
erg leuk (mocht je het nog niet doorhebben) om te lezen, mooi beschreven enz.
ik blijf zeker meelezen (:

maar ook goede verhalen moeten er aan geloven, dus hier komt de spellingscontrole:

De vreemde letters vormde geen klanken, laat staan dat ze zich samenvoegde tot woorden.

vormde = vormden

Wanneer haar voeten op de houten vloer landde keek ze op haar hoede achterom naar haar vader die nog steeds lag te slapen.

landde = landden

Het gesnurkt, dat haar ervoor mateloos had geïrriteerd, was nu een goed teken.

gesnurkt = gesnurk

Haar handjes omklemde afwachtend de rand van de deur, waardoor haar knokkels wit weg trokken door de kracht waarmee ze het hout vastgreep.

omklemde = omklemden

zo, dat was de gevreesde spellingscontrole dan maar weer ;p
kom maar op met het volgende stuk

[Plushie]

Tnx! Ik pas het zometeen aan, maar eerst een tekening van Claudia ;D
Een aantal uurtjes aan gewerkt, want ik moest eerst haar kleding 'designen' (Wat me echt ff heeft geduurd xP) en vervolgens moest ik een mens teken, haar juist kleden (Ook niet makkelijk, want de kleding mag niet lijken op een glad stuk karton, dus ik hoop dat door de enkele golven die erin zitten het ook echt lijkt op stof ;P) en als laatste details enkele toevoegen



Ik ben nog volop bezig aan het volgende stukje, maar de kans is groot dat het dit weekend nog niet af is. (Zit bij mn vader..)

xx, Plushie

[Jenna]

Hej,
Egt superleuk verhaal, vooral omdat het over gladiatoren gaat. Ff vraagje konden meisjes vroeger ook gladiatoren worden?? Maar het is wel een leuk idee, alleen jammer dat haar 'vader' haar alleen als een wraakwapen ziet. Anyway schrijf vlug verder als je tijd hebt.
XxJenna