Isabel stond stil in de slaapkamer met een glas in de hand. Ze was onderweg naar het balkon geweest toen ze het gesnik hoorde. De muren van het hotel leken wel van karton te zijn gemaakt. Isabel betwijfelde nu of ze er wel goed aan had gedaan om de goedkoopste kamers te boeken die ze voor deze vakantie had kunnen vinden. Voorzichtig liep ze dichter naar de muur. Het gesnik was nu duidelijk te horen. In haar herinneringen kwam het goedlachse meisje bovendrijven met wie ze in de gang had kennis gemaakt. De schuifdeur werd vanaf het balkon open getrokken en Isabel gebaarde naar de ander om stil te zijn. Het lokte een verbaasde reactie van haar metgezel uit.
"Wat is er?" hoorde ze hem fluisterend vragen terwijl hij voorzichtig lopend dichterbij kwam.
Isabel wees naar de wit gekleurde muur. "Ze huilt."
Onno keek met een bedenkelijk gezicht op zijn horloge. "Nog steeds?", vroeg hij op een normale toon, alsof het geen enkel nut meer had om nog zacht te praten.
Ze verwachtte een diepe zucht op deze woorden, maar hij leek zich in te houden. Hoofdschuddend keek Isabel hem na terwijl hij naar de keuken liep. Onno was niet iemand die zich met anderen bezig hield als het vreemden voor hem waren.
"Ergens moet je toch een hart hebben."
"Het is twee uur 's nachts. Ik wil zo meteen gaan slapen en dan hoop ik dat ze uitgehuild is."
Verbijsterd schudde Isabel het hoofd. Het klonk alsof elke emotie hem vreemd was.
"Jij moet je eens beter leren inleven in een ander en dit is het meest geschikte moment om daarmee te beginnen."
Nu ontsnapte er wel een zucht uit de mond van Onno. Sinds ze psychologie studeerde leek ze de wereld en de mensen daarop door andere ogen te zien. Hij duwde de deur van de koelkast dicht.
"Nou?", vroeg ze ongeduldig.
Even leek hij te twijfelen. Ze zag hem naar het balkon kijken en verwachtte eerlijk gezegd ook dat hij met het ijswater naar zijn ligstoel zou terugkeren.
Het lag niet in zijn aard om zich met andere mensen te bemoeien. Tot haar verrassing overbrugde hij de afstand tot de muur met enkele grote stappen en sloeg met de onderkant van zijn tot een vuist gebalde hand er tegenaan. Isabel kromp bij het horen van het lawaai in elkaar. De hele muur leek te beven bij deze hamerslagen.
"Gaat het?", vroeg Onno luid. Hij zag Isabel bij het horen van zijn zware stem nog kleiner worden. Waarschijnlijk was hij zelfs op de etages er boven en er onder nog te horen.
"Mijn hart is gebroken."
De pijn in haar stem kon Isabel onmogelijk ontgaan. Wat zou hij kunnen zeggen om haar te troosten? Misschien was het al genoeg om gewoon te blijven luisteren. Uit ervaring wist ze dat Onno goed kon luisteren. Hoe heftig het onderwerp ook was, bij hem kalmeerde ze.
"Als je hart echt was gebroken, dan was je nu dood geweest en stil. Hou op met huilen en ga slapen", Onno draaide zich om, "je mond staat open, schat", fluisterde hij haar in het voorbij lopen toe.
Op het balkon aangekomen was Onno het buurmeisje al weer vergeten. Verlangend naar verkoeling, die hij overdag zo wanhopig had gezocht op het met zon overgoten eiland. Achter hem ging de deur open en weer dicht.
"Je had het wel wat tactischer mogen aanpakken."
"Ze is opgehouden met huilen."
Hij hoorde haar dichterbij komen tot ze naast hem aan de reling stond
"Hoe weet je dat?", vroeg Isabel verrast.
"Terwijl je in tweestrijd stond of je naar haar toe moest gaan of mij een uitbrander geven viel je opeens op hoe stil het was geworden. Ik zal haar morgenochtend mijn excuses aan gaan bieden. Ze is nu toch te boos op elke man, met uitzondering van haar vader, om het te accepteren."
"O."
Onno keek opzij. Het was geen gebrek aan inlevingsvermogen, waar ze hem eerder nog van beticht had, maar eerder een te veel. Het verzadigde hem. Putte hem geestelijk uit. Het was ook de reden waarom hij regelmatig wat tijd voor zich zelf nodig had als hij een bijeenkomst had bij gewoond of naar een feest was geweest.
"Deze aanpak staat niet in de boeken, hè?"
Ze stak haar tong naar hem uit.
"In mijn laatste jaar zal ik je kunnen doorgronden", beloofde ze hem terwijl ze hem weer voor zich uit zag kijken.
"Ik zal dat jammer vinden."
"Waarom?", vroeg Isabel verbaasd.
"Als je te veel van me weet kan je hart wel eens breken."
Zwijgend dacht ze na over wat hij had gezegd. Ze voelde zijn arm om haar middel en hoe hij haar zacht, maar toch bewust naar zich toe trok.
"Prachtig, hè, al die sterren. Mooier dan thuis."
Isabel hief het hoofd op. Bewonderend keek ze naar de vele sterren tot er iets voor verscheen als een duistere wolk en de nachtelijke hemel aan het zicht onttrok. Ze voelde zijn lippen op de hare. Hij zal mijn hart nooit breken. Hiervan overtuigd sloeg Isabel haar armen om zijn hals en beantwoordde de kus.
Gebroken hart
-
P_Westdijk
- Typmachine
- Berichten: 1068
- Lid geworden op: 27 jan 2011 21:55
- Locatie: Dichtbij de A-27
- Contacteer:
Writing has laws of perspective,
of light and shade just as painting does, or music.
If you are born knowing them, fine.
If not, learn them.
Then rearrange the rules to suit yourself.
of light and shade just as painting does, or music.
If you are born knowing them, fine.
If not, learn them.
Then rearrange the rules to suit yourself.
*Ik mag hier gewoon geen reactie achterlaten :'( iedere keer gaat er wel iets mis...*
Onno kwam me heel bekend voor, vooral vanwege zijn tactische handelingen, hihi. Of heb ik nu pas door dat de meeste mannen zo zijn in jouw verhalen?
Het verhaal vond ik leuk! Al twijfelde ik wel even over die herinnering die de link met het meisje maakte. Ik dacht dat het een veel oudere herinnering was. Maar bij een tweede keer lezen werd het duidelijk
Goed geschreven!
Onno kwam me heel bekend voor, vooral vanwege zijn tactische handelingen, hihi. Of heb ik nu pas door dat de meeste mannen zo zijn in jouw verhalen?
Het verhaal vond ik leuk! Al twijfelde ik wel even over die herinnering die de link met het meisje maakte. Ik dacht dat het een veel oudere herinnering was. Maar bij een tweede keer lezen werd het duidelijk
Goed geschreven!
- Never give up on anything, because miracles happen every day -
My head is a jungle...
My head is a jungle...
-
P_Westdijk
- Typmachine
- Berichten: 1068
- Lid geworden op: 27 jan 2011 21:55
- Locatie: Dichtbij de A-27
- Contacteer:
-Maaike- schreef:*Ik mag hier gewoon geen reactie achterlaten :'( iedere keer gaat er wel iets mis...*
En dat ligt aan... De mannen in mijn verhalen vertonen in de meeste gevallen veel overeenkomsten, maar Onno springt er op de één of andere manier voor me uit.
Er zijn hier nog wel meer verhalen van mijn hand waarop niemand eerder een reactie heeft achtergelaten, dus dit vind ik bijzonder leuk.
Writing has laws of perspective,
of light and shade just as painting does, or music.
If you are born knowing them, fine.
If not, learn them.
Then rearrange the rules to suit yourself.
of light and shade just as painting does, or music.
If you are born knowing them, fine.
If not, learn them.
Then rearrange the rules to suit yourself.
Mn mobiel en het internet op school saboteerde de boel 
Maar het is uiteindelijk gelukt 
Welke zijn dat dan? Ik heb in de lijst "ongelezen topics" geen verhalen meer van jou staan met 0 reacties Ik heb iets gemist, nooooeees
Maar het is uiteindelijk gelukt Welke zijn dat dan? Ik heb in de lijst "ongelezen topics" geen verhalen meer van jou staan met 0 reacties
Ik heb iets gemist, nooooeees- Never give up on anything, because miracles happen every day -
My head is a jungle...
My head is a jungle...
-
P_Westdijk
- Typmachine
- Berichten: 1068
- Lid geworden op: 27 jan 2011 21:55
- Locatie: Dichtbij de A-27
- Contacteer:
Je dacht al klaar te zijn.-Maaike- schreef:Welke zijn dat dan? Ik heb in de lijst "ongelezen topics" geen verhalen meer van jou staan met 0 reacties
Verhalen met 0 reacties:Gezinsgeluk, http://onlineverhalen.nl/forum/viewtopi ... =56&t=6324
Het graf, http://onlineverhalen.nl/forum/viewtopi ... =59&t=6600
Mistige zijweg, http://onlineverhalen.nl/forum/viewtopi ... =58&t=6286
Writing has laws of perspective,
of light and shade just as painting does, or music.
If you are born knowing them, fine.
If not, learn them.
Then rearrange the rules to suit yourself.
of light and shade just as painting does, or music.
If you are born knowing them, fine.
If not, learn them.
Then rearrange the rules to suit yourself.