Jodie zelf vond het verhaal erg leuk toen ik het liet zien dus ik hoop dat ook jullie zo blij reageren. Ik sta altijd nog open voor commentaar, negatief en positief. Natuurlijk wel het liefst positief!
Veel Leesplezier!
___________________________________________________________________________________
Ochtenddrank
Na weken hebben gediscussieerd over deze dag is het moment eindelijk aangebroken, de OV-Meeting gaat nu echt plaatsvinden. Iedereen die aanwezig zou zijn zit nu met z'n alle in een Utrechtse kroeg. Het is nog rustig, maar dat krijg je ook als je al om tien uur 's ochtends de kroeg bezoekt.
Jodie, Saskia en Classy zitten verderop bij de bar wat te kletsen. Ik zit hier rustig alleen, alle andere mensen die ook zouden komen zitten bij een grote ronde tafel die rechts van de bar staat. Ik kijk wat rond, de eerste echte keer dat ik een kroeg bezoek. Wat gelach komt er van het groepje bij de tafel.
Ik blijf rustig op een stoel zitten die bij de deur staat, voel me niet echt thuis tussen al deze mensen, iedereen hier is ouder dan ik.
'Een biertje graag', hoor ik Saskia bestellen. Om tien uur zit die drukke dame al aan de drank. Zo hoort dat nou echt.
'Een wijntje en doe voor Classy ook maar een biertje', bestelt Jodie.
De sfeer wordt steeds gezellig en de drank gaat snel de bar over. Niet alleen het groepje bij de bar drinkt, ook de andere groep bij de tafel begint nu volop te zuipen. En ik, ja ik ben nog helemaal nuchter, ben ook niet van plan om te gaan drinken.
Wordt wakker in mijn bed, hoofd vol duizend vragen..galmt de radio door de kroeg heen. De muziek dringt mijn lichaam binnen en zet zoals gewoonlijk mijn hele lichaam in actie. Ik sta op en begin te dansen. Het begint met kleine bewegingen maar ze worden steeds grootser. Zonder dat ik het door heb kijken alle mensen in de kroeg naar mij, de rare en een beetje verlegen jongen. Ik doe mijn ogen weer open en zie allemaal glimlachende mensen die mij aanstaren.
'Wat heb jij gedronken', schreeuwt Jodie met een dubbele tong. Ze zwaait wat met haar handen heen en weer. Ik stap snel het tafeltje af en daarna blijf ik stil staan.
'Niets', zeg ik verlegen. Er komt wat gelach door de kroeg heen.
Saskia komt naar mij toe lopen en gaat op een stoel zitten die bij het tafeltje staat waar ik daarnet op heb lopen dansen. Saskia kijkt me een beetje raar aan maar daarna neemt ze weer een grote slok bier. Jodie en Classy komen nu ook aanlopen, echt lopen zou ik het eigenlijk niet meer mogen noemen, het is meer slenteren. Ze gaan nu naast Saskia zitten en de drie dames beginnen weer wat te giechelen.
'Jochem, waarom ben jij zo hyper?' Classy trekt een gezicht van “Vertel het me of anders”.
Ik voel dat ik rood aan loop, dat is meestal zo als mensen dingen aan mij vragen. Ik draai mijn gezicht weg zodat de dames mijn rode wangen niet kunnen zien.
'I don't know', zeg ik wat verlegen.
'Laten we 7=up spelen', zegt de hypere Jodie. Ze gooit haar haren helemaal los en gaat daarna weer rustig zitten, althans wat voor haar op dat moment rustig is. Classy en Saskia knikken volmondig.
'Ik ben nog nuchter.'
'Dan ga je toch wat drinken Jochem?'
Ik trek een vies gezicht. Een beetje geïrriteerd antwoord ik: 'Dat nooit!'
'Dan speel jij maar nuchter.'
Ik loop naar de bar en bestel daar een glas cola. Voor Jodie neem ik nog een mixdrankje mee. Als ik daarna weer terug naar de tafel bij de deur loop, zie ik dat Saskia helemaal lol heeft met de beker uit de hand slaan van Classy. Classy lacht net zo hard als Saskia. Het lijken net twee kleine kindjes. Gelukkig zit Jodie wel nog rustig op haar stoel.
'Hier is je drankje', zeg ik en ik overhandig het kleine glaasje waar de mix inzit. Jodie reageert niet meteen, geschrokken duw ik paar keer goed tegen haar hoofd aan.
'Jodie?'
'mm..', antwoordt Jodie. Gelukkig, ze leeft nog. Ik twijfel of ik het mixdrankje wel moet geven aan haar.
'Hoeveel heb je al gedronken?'
Jodie telt hardop haar drankjes.
'Eén, twee, drie, vier biertjes. Eén, twee glazen wijnen en dan ook nog zo'n vijf mixdrankjes', mompelt ze.
Ik loop naar de tafel waar andere OV-forum gebruikers ook zitten, zet er het mixdrankje neer.
'Ik trakteer!', schreeuw ik. Iedereen kijkt me verbaasd aan. Op de achtergrond haar ik het gelach van Classy en Saskia, zo te horen hebben ze nog steeds lol met het-bekertje-uit-andermans-hand-slaan spelletje.
Nadat ik iedereen, behalve Jodie, op een mixdrankje heb getrakteerd loop ik naar de deur van de kroeg. Ik werp nog even een blik door de kroeg heen. Het is al wat drukker geworden, dat komt omdat het nu al één uur 's middags is. Ik zie dat Jodie half dood, althans zo lijkt het, over de tafel hangt. Ik kan haar toch niet zo achterlaten.
Er komt wat gelach van de tafel bij de bar, het lijkt er niet op dat iemand Jodie in deze staat heeft opgemerkt. Ik loop naar Jodie toe en til haar half op zodat ze op haar voeten staat. Ik ga voor haar staan en zie dat haar ogen aan het wegrollen zijn in haar oogkassen.
'Bel 1-1-2', schreeuw ik gestrest. Iedereen is erg geschrokken en het is nu helemaal stil in de kroeg, zelfs Classy en Saskia zijn stil. Iedereen kijkt nu naar mij en Jodie en Patrick pakt snel zijn mobiel.
'Ja hallo, ik zou graag een ambulance willen hebben. We zitten in de kroeg “Het Utrechtse Paard”', zegt Patrick beetje gehaast door de telefoon. Terwijl Patrick nog aan de telefoon is horen we al in de verte de sirenes. Ik loop alvast samen met Christian naar buiten, in onze handen dragen we Jodie. We weten dat we haar eigenlijk op haar stoel hadden moeten laten zitten maar we willen gewoon zo graag dat ze snel en veilig bij de ambulance is. Jodie bibbert helemaal. Ambulance-medewerkers nemen haar over en leggen haar op een brancard.
We zitten nu met zo'n alle in het ziekenhuis, allemaal gespannen. Een verpleegster loopt de wachtkamer binnen en kijkt bezorgd. Een rilling gaat door mijn lichaam heen. Mijn handen beginnen steeds meer te zweten, maar dat overkomt mij wel wat vaker.
'Uw vriendin heeft te veel alcohol binnen gekregen, ze verkeert niet in levensgevaar maar haar gezondheid is zeker niet stabiel.'
'Mogen we naar haar toe?', vraagt Patrick.
De verpleegster geeft een ja-knikje. Iedereen staat snel op en zachtjes lopen wij de wachtkamer uit, achter de verpleegster aan. De witte kamer waar Jodie ligt is typisch een ziekenhuiskamer. Er hangt een geur van zeep, chloor en nog meer zeep. Jodie heeft haar ogen open en er verschijnt een glimlach op haar gezicht als ze ons binnen ziet komen.
Het is nu een week later en we gaan weer met z'n alle naar Utrecht, we gaan Jodie ophalen uit het ziekenhuis. Daar gearriveerd heeft Jodie de kamer al helemaal overhoop gehaald, haar hoofd zit vol zweet en zoekend kijkt ze de kamer rond.
'Zoek je iets?', vraagt Saskia.
Jodie kijkt op en merkt nu pas dat we de kamer binnen zijn gelopen. Ze kijkt weer de kamer rond en trekt een gezicht van “Waar o waar ligt het”.
'Ik ben mijn mobiel kwijt', antwoordt Jodie daarna.
'Bedoel je deze?' Ik zwaai wat met een mobiel in de lucht die op het nachtkastje lag. Jodie kijkt geschrokken op. Daarna begint ze te lachen.
'Dankjewel.'
'Jodie geen drank meer voor jou!', zingen we met z'n alle in koor.
Jodie kijkt een beetje geïrriteerd naar ons. Ze trekt haar mond open en begint zachtjes te zingen:
'Ik blijf altijd alcohol drinken!'
Edit: naar aanleiding van de tips van Silk
Ben blij dat je het verhaal leuk vond!
een voordeel jullie zullen me dan wel dronken moeten voeren xD want ik ben platzak!