het einde is naarbij
het duurt nog even
dan is de aarde vrij
wij verdwijnen langzaam stuk voor stuk
paar bij paar
wij verdwijnen
er is niemand meer over aan het einde
het is raar om dit te moeten beseffen
dat zo iets ons moet treffen
het naardert ons spoedig
wij vlugten nergens heen in de hoop dat wij het overleven
dit gedicht maakte even iets los in me
ik ben blij dat ik t kwijt ben
ik moet nog leren dichten
