Anders

[Marieke]

Vrolijk liep ik door de gangen
Het maakte me helemaal niks uit
Dat ze lang waren, eindeloos
Want ik was gelukkig en blij.

Lachend zat ik in de klas
Iedereen keek me vreemd aan
Ja, ik kan ook plezier hebben
Daar is toch niks mis mee?

De vooroordelen kwamen hard aan
Maar ik luisterde er niet naar
Ik was gelukkig, blij en vrolijk
Maar morgen zou het weer anders zijn.

Dan keer ik terug tot de realiteit
Doen de vooroordelen me pijn
Stampen ze me de grond weer in
Dat allemaal, omdat ik anders ben.




En nog iets anders wat niet echt een gedicht genoemd kan worden:

Voor me mijn spiegelbeeld
Achter me een zwart gat
En heel diep in mijn hart
Een brandend verlangen.

[Darkstar]

Allebij erg mooi!
Anders zijn is alleen maar tof
Ik noem het zelf liever bijzonder als anders..
Vind het wel jammer dat je in de 1ste gedicht geen echt bepaald ritme hebt gedaan
Ik denk btw. dat je de 2de wel een gedichtje kan noemen,
het is juist heel krachtig en raakt je echt.
Het maakt echt niet uit als het dan wat korter is

[Laura]

Ik vind de tweede wat mooier dan de 1e, omdat op de een of andere manier "klinkt" de eerste strofe anders dan de rest.

[x Sanne]

Ik vind de tweede ook wat mooier dan de erste, kort maar krachtig
De eerste is ook wel mooi, maar idd jammer dat er niet echt een ritme in zit.

[S.A.M.]

En ik maar denken dat ik als enige hamert op ritme.
Maar je zult merken dat een gedicht veel vloeiender loopt als je een ritme opbouwt.
Overigens, een ritme bewust laten stokken is ook een goede manier om ergens de nadruk op te leggen.