Winnaar 2e wedstrijd: Milou

Hier worden de winnaars van de gehouden wedstrijden aangekondigd. Ook kun je hier hun verhaal nog eens rustig doorlezen.

Moderator: Patrick

Gebruikersavatar
Loutju
Erelid
Erelid
Berichten: 210
Lid geworden op: 16 jan 2006 20:39
Locatie: Zuid-Holland
Contacteer:

Milou:

Julia schrok wakker van het getrappel van paardenhoeven en het geschreeuw van mannen. Ze stapte uit bed en liep voorzichtig naar het raam om te kijken waar het lawaai om was. Ze zag een groepje wachters staan en een gevangene met een zak over zijn hoofd, blijkbaar had de gevangene zich nog niet over gegeven en een van de bewakers aangevallen. Toen ze wat beter keek zag ze dat de bewakers nog moeite hadden hem te overmeesteren. Ze glimlachte een beetje in zichzelf, de normaal zo stoere wachters hadden nu moeite een vastgebonden en geblinddoekte gevangene onder controle te krijgen!
Opeens werd de deur opengedaan en haar voedster kwam binnen, Ik dacht al dat u al wakker zou zijn vrouwe, glimlachte ze lief. Er gebeurt hier nooit iets zonder dat u er uw neus in steekt! Julia lachte om haar voedster, Frija mocht dan oud en bijna blind zijn, maar ze had ook nog steeds alles in de gaten. Uw vader geeft een feest ter ere van de gevangenneming van Artanur, dat is tot nu toe nog niemand gelukt, dus de wachten zijn zo trost als maar zijn kan! U bedoelt de gevangene die ze daar beneden hebben geboeid en geblinddoekt, maar die zich nog steeds weet te bevrijden? En ze lachte nu hardop. Haar voedster kwam naast haar staan en begon afkeurend met haar tong te klakken. Opscheppen kunnen ze als de beste, maar een gevangene aanpakken ho maar! En ze begon Julia haar jurk aan te trekken, je vader wilde dat je er op je best uit zag om dit te vieren en ze stapte achteruit om het resultaat te bekijken. Julia voelde sterk de neiging om de lange rode jurk meteen weer uit te trekken, maar ze wist dat Frija dat nooit zou toestaan.
Zo verscheen Julia in haar rode jurk bij het feest, met grote tegenzin wel te zeggen, als ze ergens een hekel aan had dan waren het feesten. Ze kon er niet tegen om de hele tijd maar beleefd naar de oersaaie verhalen van de rijke lui te luisteren, en dan te lachen alsof ze het leuk had gevonden. Maar als goede dochter van de koning had ze geen andere keus, dus ging ze naar haar vader aan de immense gedekte tafel zitten. De zaal was rijk versierd en iedereen leek blij. Haar vader streelde haar even over haar wang en stond toen op om een preek te houden. De hele zaal was meteen gaan zitten en luisterde naar hun koning, behalve Julia. Doordat de hele zaal nu was gaan zitten viel haar oog op de achterkant van de zaal waar 2 palen stonden met daartussenin een man vastgebonden met sterke ijzeren kettingen. Ze keek ademloos naar hem, hij was anders dan de mannen die hier met haar aan tafel zaten, zijn ogen, ze zag iets in zijn ogen, iets wat ze nog nooit gezien had… Plots werd bij haar arm gegrepen en haar vader hief zijn glas omhoog naar haar en de hele zaal deed hetzelfde, waarna het feest helemaal losbarstte. Ze Probeerde Artanur te zien door de mensenmassa maar voor ze daarin slaagde had haar vader haar alweer bij de arm gegrepen en werd ze meegegeven aan een man die meteen uitbundig met haar danste. Na wat een eeuwigheid leek liet hij haar los en Julia greep de kans om weg te vluchten van het feest, ze bleef rennen, ze rende naar buiten, naar de binnenplaats, ze snoof de lucht van lavendel op, tranen kwamen omhoog en ze zakte tegen de grote eik in elkaar. Tijd om even uit te rusten had ze niet, er kwamen twee bewakers lachend naar buiten, met tussen hun in onmiskenbaar Artanur. Haar adem stokte even en ze probeerde hem weer beter te bekijken, hij zag er moe en slecht uit, maar toch spraken zijn ogen nog zoveel leven en strijdlust uit dat Julia een rilling over haar lichaam voelde.
Ze volgde het groepje en zag hoe de bewakers Artanur in een cel aan de binnenplaats gooide en zich vervolgens weer terug haastte naar het feest. Julia bleef roerloos staan kijken naar de cel, toen nam ze een besluit en sloop voorzichtig naar de cel toe. Ze bleef er een seconde voor staan en keek om zich heen om te kijken of ze echt alleen was. Toen liep ze langzaam en aarzelend naar de cel toe en opende het luikje. Meteen schoot daar een hand uit die zich om haar keel sloot, haar voeten kwamen van de grond en de lucht werd haar afgesneden.
Inmiddels was het feest nog in volle gang tot opeens de deuren werden opengegooid en er een man met een vrouw binnenkwam het feest viel stil en iedereen keek toe hoe Artanur zich naar de koning sleepte met prinses Julia in een arm en een mes tegen haar keel.
De koning keek ademloos toe hoe Artanur steeds dichterbij kwam en vroeg zich af wat hij in vredesnaam moest doen. Hij besloot af te wachten wat deze misdadiger wilde en keek kwaad toe hoe Artanur nu recht voor hem ging staan.
Ik wil dat mijn mannen vrijuit gaan, Heer, sprak Artanur hard en duidelijk. De koning twijfelde een seconde, keek naar zijn dochter en het mes op haar keel en gaf toen de wachters een teken.
De mannen werden binnengebracht en de koning keek weer naar Artanur. Deze vroeg op zijn beurt om een paard en vrije aftocht met zijn mannen. Dit werd de koning teveel, hij was niet van plan deze boer zijn status te laten bevuilen! Hij keek een keer minachtend op hem neer en gaf toen een van zijn boogschutters een sein. Een pijl vloog door de lucht en vond zijn doel in de schouder van Artanur, die even dubbel sloeg, maar in plaats van nu op zijn beurt zijn gevangene Julia te vermoorden duwde hij haar van zich af en gooide zichzelf daarna samen met zijn mannen in het strijdgewoel.
Hij vond een zwaard op de grond en gaf zijn laatste kracht op om hem en zijn mannen te verdedigen. Er volgde een tweede pijl en Artanur sloeg weer dubbel, werd aangevallen door een wachter en hervond weer kracht terug te vechten. Een derde pijl raakte zijn doel en Artanur viel en stond weer langzaam op, een vierde pijl raakte hem in zijn buik langzaam viel hij naar de grond toe, maar voor hij die raakte werd hij opgevangen. Julia trok hem op haar paard en spoorde het dier aan.
Door het gevecht heen, ze sloeg met haar zwaard om zich heen, steeds sneller gallopeerde ze nu naar buiten. Door de lavendel, langs de eik, door de poort. En ze was buiten, ze was vrij.
Achter zich hoorde ze de mannen van Artanur komen en opeens wist ze, wat ze altijd had gemist.
Plaats reactie

Terug naar “Winnaars!”