Ik was bezig met een of ander iets over H. Marsman voor school, en toen dacht ik; waarom ga ik niet eens zelf leuk ook een gedicht maken. Ik weet het; het is niet mijn sterkste punt, en vandaar dat ik wat commentaar enzo wel fijn vind. Het is ook niet helemaal klaar.
Een diepe stilte omringt mij
Aarzelend en woelend in het gras
Duister komt op mij af en ontglipt weer
Zoals hen zijn gaat zelfs niet meer
Na een lange tijd komt begrip naar voren
Vanonder die oude stapel
Is zo veel nieuws wat zich tonen gaat
Maar of dat maakt dat het daar staat
Voorzichtig kijk ik op en zie de wereld
Maar toch blijf ik staren voor mij uit
Dromen zijn er om te blijven hopen
Op iets waardoor de toekomst anders zal verlopen
Maar nu is de tijd nog hier
Tikken doet de klok niet snel
Vooruit willen is anders dan
Het alleen maar te zijn
Naamloos
Sommige zinnen snap ik niet helemaal en af en toe heb ik moeite om mijn aandacht erbij te houden, maar ik vind hem toch wel knap gedicht! 
Leuk dat je weer eens online bent trouwens!
Leuk dat je weer eens online bent trouwens!
The quiet scares me cause it screams the truth
Klopt
The quiet scares me cause it screams the truth
Nou. Jij bent wel goed hoor!
"It's the regular days, the ones that start out normal, those are the days, that end of being the biggest, and today, with you, it was beautiful." – Grey’s anatomy
