Langzaam schommelt hij,
heen en weer,
en dat telkens opnieuw,
alsof er niets anders meer bestaat.
Hij werpt vreemde schaduwen,
op het verse witte tapijt.
Verlangens klinken in het gekraak,
dat hij voort brengt.
Langzaam valt zijn witte deken af,
en zie je zijn ware ik.
De wind blijft hem duwen,
totdat hij zal gaan liggen.
De schommel
Everybody wants happiness, and nobody wants pain, but you can't have a rainbow, without a little rain.
Die laatste twee regels zijn heel mooi dankzij hun dubbelzinnigheid. Wie gaat er liggen; de wind of de hij-figuur? Met andere woorden: is het een beeld over eindigheid of over de dood (ja, daar zit verschil in).
De beelden die je naar boven haalt zijn van een eenvoudige ontroerendheid. Heel subtiel met elkaar verweven. Een dikke duim omhoog.
De beelden die je naar boven haalt zijn van een eenvoudige ontroerendheid. Heel subtiel met elkaar verweven. Een dikke duim omhoog.
Hartstikke bedankt 
Everybody wants happiness, and nobody wants pain, but you can't have a rainbow, without a little rain.
Hij is inderdaad dubbelzinnig..
Mooi, maar hij raakt me niet echt!
Gek eigenlijk!
Mooi, maar hij raakt me niet echt!
Gek eigenlijk!
Hij is inderdaad mooi dubbelzinnig, knap gedaan! Maar eerlijk gezegd raakt hij mij ook niet echt. Was deze ook voor die wedstrijd?
Maar eerlijk gezegd raakt hij mij ook niet echt. Was deze ook voor die wedstrijd?The quiet scares me cause it screams the truth
neej een andere dan krijg je een foto en moet je daarbij een dedicht maken 
Ik had dus een foto van een schommel met sneeuw en daar kwam dit uitrollen.
Ik had dus een foto van een schommel met sneeuw en daar kwam dit uitrollen.
Everybody wants happiness, and nobody wants pain, but you can't have a rainbow, without a little rain.