Gevangen in een web
Een schreeuw op het papier
Mijn leven is verraden
Alle logica,
onder mijn voeten weggeslagen.
Ik eet niet meer ik drink niet meer
Mijn bestaan nog slechts een schim
Ik ben me niet bewust,
van het leven binnenin.
Mijn wazig zicht mijn doof gehoor
Bestaan enkel in gedachten
Ik put wanhoop,
uit mijn innerlijke krachten.
Leven is een schrale troost
Waaruit men woede opbouwt
En om zijn beste dierbaren,
het hele leven verder rouwt.
Ik ben niet zo ik zweer het
God, laat mij anders zijn
Ik wil niet leven voor een dode,
en hoop opbouwen die ik toch weer ondermijn.
