Ik neem mijn blinddoek af
En zie
Alles anders
Het was hetzelfde
Ik heb mezelf weer blind gehouden
Blind voor alles
Mijn leven is nog hetzelfde
Niets veranderd
Mijn tranen stromen
Ik dacht het weer beter gedaan te hebben
Maar het is niets
Ik hou alleen mezelf voor de gek
Geef me een doel
Een reden om te leven
Een reden om me sterk voor te houden
En reden om geen stomme dingen te doen
Geef me een kans
Ik wil alleen maar nut zien
Nut in mijn bestaan
Nut in elke hap zuurstof die ik neem
Nut in elke tegenslag
Maar ik zie het niet
Mijn leven is een mislukking
Net als ik
Blinddoek
Op zich een mooi gedicht, heel mooi zelfs, al kan de titel wel wat pakkender. Verder is dat 'Een reden', en 'Nut in', een beetje teveel herhaling. Ik snap wel dat het de boodschap van je gedicht goed weergeeft, maar een gedicht is een zo groot mogelijke boodschap in zo weinig mogelijk woorden te vertellen. Breng het met emotie, en ik vind dat die emotie ietwat verloren gaat door die herhalingen. 
Sommige dingen zijn niet met woorden te beschrijven.
Wel met gevoelens.
Wel met gevoelens.
Je kan stellen dat het onvergefelijk is om iemand anders gedicht te verbouwen.
Dat is ook zeker mijn bedoeling niet.
Toch heb ik mijn versie hier onder gezet.
Alleen maar om te laten zien hoe ik het beleef
Want een gedicht moet je beleven. Het moet je pakken. Je moet er iets in herkennen.
Daarom vind ik die herhalingen ook niet erg, die versterken het waardeloze gevoel nog meer.
De boodschap compleet in zo weinig mogelijk woorden, daar ben ik het helemaal mee eens. Je zou dan dit gedicht ook zo kunnen samenvatten :
Ik zie wat ik zie:
Het leven is klote.
Ik zou wel anders willen,
Maar het blijft klote.
Maar we doen het netjes en dan wordt het:
Ik doe mijn blinddoek af
En ik zie.
Alles waarvan ik dacht dat het anders was.
Het is toch nog steeds hetzelfde .
Ik heb mezelf voor de gek gehouden
Blind voor alles
Want mijn leven is nog precies hetzelfde,
Niets veranderd uit zichzelf.
Tranen van teleurstelling.
Want ik dacht verder te zijn.
Maar het is niets!
Ik hou mezelf alleen maar voor de gek.
Doelloos gaat mijn leven voorbij
Niemand verwacht iets van me
Terwijl ik toch van alles wil bereiken.
Geef me toch een kans, een doel
Zodat ik geen stomme dingen meer doe.
Als ik dood zou zijn
Zou niemand het merken.
Waarom adem ik nog
Wat is het nut van mijn waardeloze leven?
Met een uitdaging die echt zou zijn,
Toekomst gaf aan mijn bestaan,
Zou ik weer verder kunnen
Zonder blinddoek.
J++
Dat is ook zeker mijn bedoeling niet.
Toch heb ik mijn versie hier onder gezet.
Alleen maar om te laten zien hoe ik het beleef
Want een gedicht moet je beleven. Het moet je pakken. Je moet er iets in herkennen.
Daarom vind ik die herhalingen ook niet erg, die versterken het waardeloze gevoel nog meer.
De boodschap compleet in zo weinig mogelijk woorden, daar ben ik het helemaal mee eens. Je zou dan dit gedicht ook zo kunnen samenvatten :
Ik zie wat ik zie:
Het leven is klote.
Ik zou wel anders willen,
Maar het blijft klote.
Maar we doen het netjes en dan wordt het:
Ik doe mijn blinddoek af
En ik zie.
Alles waarvan ik dacht dat het anders was.
Het is toch nog steeds hetzelfde .
Ik heb mezelf voor de gek gehouden
Blind voor alles
Want mijn leven is nog precies hetzelfde,
Niets veranderd uit zichzelf.
Tranen van teleurstelling.
Want ik dacht verder te zijn.
Maar het is niets!
Ik hou mezelf alleen maar voor de gek.
Doelloos gaat mijn leven voorbij
Niemand verwacht iets van me
Terwijl ik toch van alles wil bereiken.
Geef me toch een kans, een doel
Zodat ik geen stomme dingen meer doe.
Als ik dood zou zijn
Zou niemand het merken.
Waarom adem ik nog
Wat is het nut van mijn waardeloze leven?
Met een uitdaging die echt zou zijn,
Toekomst gaf aan mijn bestaan,
Zou ik weer verder kunnen
Zonder blinddoek.
J++
J++