rap achtig iets

[lady-chrisie]

een oude klasgenoot van me die rapt, nou hij daagde mij uit voor een wedstrijdje(wie een betere tekst zou schrijven) en ik nam de uitdaging aan... Dit is het resultaat(we weten nog niet wie er gewonnen heeft omdat we niet wisten hoe we het moesten laten beoordelen, uiteindelijk vond ik dat hij gewonnen had en hij dat ik gewonnen had XD zo zijn wij welXD

Elke dag weer hetzelfde geval, het worden er niet minder maar meer in getal. Ze zeggen wat ze kunnen om je zogenaamd te helpen. In feite zijn het geen leeuwen maar alleen maar leeuwenwelpen. De zorgen op mijn schouders zal niemand ooit begrijpen. Ze kunnen het proberen maar zullen hem toch knijpen. Nee, een makkelijker leven zie ik niet zo snel gebeuren.
Maar zo is het eenmaal en er valt toch niks te treuren. Elke dag weer mijn bed uit, hoewel ik toch liever blijf liggen. Elke keer weer die smeerlappen, die kleine kanker biggen. Elke dag weer dat gepraat dat gezeur aan mijn hoofd, en degene die me niet moet hebben heeft mijn hart geroofd. Ik kan het allemaal wel snappen maar ook weer niet begrijpen. Op de planeet waar we op leven moet je je zwaard altijd slijpen. Bereid te zijn te vechten, bereid te zijn te strijden. Ze vinden je niet echt maar proberen je te mijden. Maar op een bepaald punt zie je , je staat hopeloos. In gedachten vecht je voort , maar je bent machteloos. het bericht dat je wilt brengen komt niet aan bij de top. Je wil is nog wel sterk maar je krachten zijn op. De verhalen van die helden klinken zwaar verleidelijk. De begeerte naar de dood is haast onvermijdelijk. Maar je bent een strijder, je staat er toch nog sterker voor. Gebeurd is gebeurd… je moet nou eenmaal door.

Praten met iemand, helpt wel tijdelijk. Maar het verlangen naar iets dat het stopt, komt weer geleidelijk. De energie die je had, vertrekt weer heel snel. Je vond hyper zijn vervelend maar dat wil je nu weer wel. Je werk je prestaties het gaat weer achteruit. Je zal er aan werken is dan je besluit. Maar je bent moe en kan niet verder , een doodlopende straat. je kunt ook niet vertellen hoe het nou met je gaat. Het gaat er namelijk om of de mens je ziet. En vind je geen steun dan doen ze dat niet. Mensen zijn meestal blind, voor elk probleem, dat is ten minste hoe ik het neem.. Je staat er meestal alleen voor. in een wereld die hard is, eenzaam en goor. Mensen gaan beledigen , genieten van je pijn . en toch: ze weten niet hoe het is alleen te zijn. Anderen die zeggen weet het zijn alleen maar woorden. Maar toch zijn het de woorden die mijn hart doorboorden. Ze zeggen dat de tong soms scherper is dan een dolk, ze vergelijken alle mensen met het zogenaamd normale volk. Uiteindelijk is iedereen toch uniek. En zoeken naar de buitenstaander, om tegen te zeiken , ja dat is gewoon ziek. Eerst denken dan doen en niet alles meteen geven , dat is wat moet gebeuren om te overleven. Niet zeiken niet zeuren maar het leven accepteren, kan je dat niet zelf dan moet iemand het je leren. Een rotgevoel, eenzaamheid neemt je in beslag. In je hoofd heb je met god een vredesverdrag. Je hoopt te blijven staan, overeind te blijven. Maar dat lukt je niet als ze je zorgen in blijven wrijven. Je wilt niet verdrinken, je wilt blijven drijven. En dat probeer je dan door je gevoelens op te schrijven.