Het enige dat wij moeten beslissen, is wat we zullen doen met de tijd die ons gegeven is.
J.R.R. Tolkien - The Lord of the Rings, The Fellowship of the Ring.
Ongelofelijk.
7 November 2008, Leeuwarden, ThuisJ.R.R. Tolkien - The Lord of the Rings, The Fellowship of the Ring.
Ongelofelijk.
Behoorlijk geïrriteerd zette Rogé zijn computer spel op pauze toen zijn moeder voor de zoveelste keer zijn naam riep. Hij liep naar de deur toe en opende deze om te luisteren wat zijn moeder te zeggen had.
“Rogé Heb je al wat gedronken?”
“Jáá Mam! Meteen toen ik thuis was!”
Met rollende ogen sloot Rogé deur weer en ging weer achter zijn computer zitten. Waarom moesten moeders altijd op de meest irritante momenten storen? Hij schudde nog een keer zijn hoofd en ging vervolgens weer helemaal op in het spel dat hij speelde.
Hij had wel huiswerk, maar hij had een paar dagen geleden net een nieuw spel gekocht. Lord of the Rings, The Battle for Middel Earth 2. Hij wou het spel al een tijdje, maar had hem niet eerder mogen kopen van zijn ouders. Nu was hij bezig met het ontwerpen van verschillende personages waar hij mee kon spelen. Zo had hij tot nu toe Mervall, een manlijke hobbit. Deze had tot nu toe het hoogste niveau. Dan had je nog Serah, een vrouwelijke Elf. Hij speelde eigenlijk nooit met haar, maar hij had haar aangemaakt omdat zijn zusje Sarah het cool vond om een elf te maken met haar naam.. Alleen kon ze nog niet zo goed moet het toetsenbord omgaan en was het Serah geworden, in plaats van Sarah. En als laatste had je nog een Dwerg. Persoonlijk vond Rogé de dwergen het coolste ras. Daarom had hij vandaag nog een Dwerg gemaakt. Hij had een tijdje op internet naar een goede naam gezocht, en was uiteinderlijk bij de naam Othniël gekomen. Dit vond hij wel een stoere naam, passend bij een Stoere Dwerg.
Ook nu was Rogé dus bezig zijn dwerg een paar levels hoger te krijgen. Het klikken van de muis en het tikken van de toetsen was boven het geluid van het spel uit te horen. Verslaafd. Het was zeker een term die goed bij Rogé paste. Hij hield ook wel van sporten en weg gaan met z'n vrienden of achter de meiden aan zitten.. Maar als hij thuis was was het alleen maar hij en zijn computer. Zijn ouders konden hem op dat moment ook niet veel schelen, ze mochten zeuren wat ze wouden, Rogé luisterde toch niet. Of wou niet luisteren.
“Kom op Othniël! Je kunt ze makkelijk aan.”
De levens van Othniël gingen steeds verder achteruit terwijl de ork waar hij tegen vocht amper levens verloor. Met een laatste slag van de Ork, en een geluid dat door de hele studeer kamer nagalmde zakte Othniël in elkaar.
YOU LOSE.
Stond er met grote letters in beeld. Rogé schoof de bureau stoel naar achteren en ging met zijn hand door zijn korte bruine haren. Wat móést je nou met zo'n dwerg die een ork met hetzelfde leven niet eens aankon? Geïrriteerd stond Rogé op, pakte zijn lege glas en liep naar beneden toe.
“Heey Schat, wou je nog wat drinken hebben?”
Vroeg zijn moeder die nog met de thee kan in haar hand stond. Op het aanrecht stond nog een dampende beker thee, waarschijnlijk die van haar. Rogé liep naar haar toe en zette zijn beker naast die van haar.
“Graag Mam.”
Zijn moeder vroeg niet verder naar wat er aan de hand was, of waarom hij zo weinig zei. Waarschijnlijk omdat ze wist dat hij aan het computeren was. Op de een of andere manier had zijn moeder dat altijd snel door., zonder dat dat echt de bedoeling was.
“Mam waar is Saar?”
“Die is nog op School. Die is om kwart over drie uit.”
Dat had hij kunnen weten. Zijn zusje zat nu in groep een van de Basisschool en er zat iets meer dan tien jaar tussen hen. Niet dat het Rogé iets uitmaakte. Eigenlijk vond hij het wel leuk om er zo'n jong zusje bij te hebben. Het was toch heel wat anders dan altijd enig kind zijn.
Toen zijn moeder hem zijn thee en een koekje aan reikte, pakte hij deze glimlachend aan en ging vervolgens weer op weg naar boven.
“Kom je zodra ik je roep voor het eten?”
Vroeg zijn moeder nog aan hem.
“Tuurlijk mam.”
Hij raakte de muis even aan zodat het spel weer begon en van de Demo af ging. En omdat hij het zat was de missies met de Dwerg te doen, Klikte hij de hobbit Mervall aan en begon daar een nieuwe missie mee.
Ongeveer een uurtje later ging de deur in de studeer kamer open. Rogé draaide een half rondje op de bureau stoel. Sarah, zijn kleinere zusje kwam binnen. Ze sloot de deur achter zich en liep naar Rogé toe. Rogé glimlachte naar haar, tilde haar op en zette haar op zijn schoot.
“Heey Saar. Hoe is het ermee kleine meid?”
Vroeg Rogé terwijl hij weer draaide zodat hij weer achter de computer zat, met Sarah nog stevig op zijn schoot en een arm om haar heen zodat ze niet omviel.
“Goed! Het was heel leuk school! Vandaag hebben we het woord HUIS leren schrijven! Roé zien moeten!”
Vertelde Sarah vrolijk terwijl ze meteen een papiertje pakte dat binnen haar bereik lag. Rogé moest lachen. Ten eerste omdat hij nog steeds 'Roé' heette volgens haar. Dit kwam omdat ze wat moeite had met de 'g' in zijn naam, omdat je zijn naam meer als 'Rojhee' uitsprak. En ten tweede omdat ze meteen moest laten zien wat ze had geleerd. Rogé viste uit een van de lades een roze pen en gaf die aan Sarah die vol trots op het papiertje, tot Rogé's ergernis zag hij dat het zijn huiswerk was, heel groot het woord HUIS schreef, met de 's' verkeerd om. Toen Sarah het woord helemaal op had geschreven drukte ze het papiertje bijna in zijn gezicht zodat Rogé het weg moest duwen wou hij antwoord kunnen geven.
“Zoo hé wat knap van jou Sarah! Straks kun je hele teksten schrijven!”
Dat was net het compliment dat Sarah aan spoorde om de rest van haar woordenschat op te schrijven. Zo kreeg Sarah het dus voor elkaar dat het gehele huiswerk van Rogé onder de roze woorden zat. Rogé zuchtte even en ging met zijn vrije hand door zijn haar.. Maar toen Sarah vol trots het papiertje liet zien, glimlachte Rogé breed naar haar.
“Echt knap hoor!”
Sarah glimlachte trots terug en legde vervolgens het papiertje terug.
“En wat jij doen was Roé?”
Rogé grinnikte zacht om de zin die totaal niet klopte.
“Ik Was even bezig met dat spelletje..”
Hij ging even met zijn muis over het beeld en wees bepaalde dingen aan.
“Zie je, hier is dat kleine mensje. Weet je nog hoe ik hem heb genoemd?”
Vroeg Rogé glimlachend. Soms leek het net of zijn zusje het nu al ontzettend interessant vond. En op de een of andere manier onthield ze het ook vrij snel als Rogé haar dingen erover vertelde.
“Is dat zo'n heel klein mensje die vecht tegen allemaal van die enge wezens?”
Vroeg ze en Rogé knikte. Tja, dat was ook een manier om zijn uitleg van Hobbits en Orks en het gehele gevecht te onthouden..
“Dan is het Merrydall!”
Zei Sarah, trots omdat ze het had onthouden. Rogé had moeite met zijn lach in houden, maar knikte dat ze gelijk had.
“Dat klopt, dat is Mervall. Hij is goed en heeeeeeel sterk. Maar hij is wel heel klein. Maar dat is ook wel weer heel handig, daardoor past hij namelijk overal makkelijk doorheen en onderdoor.”
Dat bleek allemaal net íets te veel informatie voor Sarah te zijn, want die had inmiddels het hef in handen genomen door de muis beet te pakken en van alles aan te klikken. Rogé keek met een beetje gespannen gezicht toe.. Geliefd niet zijn net opgebouwd kamp verwoesten... De schade viel gelukkig mee die Sarah aan richtte, en toen hun moeder riep, tilde Rogé Sarah op en liep samen met haar naar beneden nadat hij het spel had afgesloten.
Na het eten ging Rogé weer naar de studeerkamer, maar dit keer om huiswerk te maken. Hij opende eerst Limewire om wat nummers op te zetten. Hij zocht wat en zette uiteinderlijk Fall Out Boy met I don't care op. Onder tussen pakte hij wat boeken uit zijn tas. Hij zou dit keer beginnen met Scheikunde. Allerlei structuur verbindingen van Moleculen.. Of iets wat daar op leek.
“Said
I don't care what you think
As long as it's about me
The best of us can find happiness
in misery”
Rogé kon het niet laten om bij het refrein de muziek nog net wat harder te zetten en hard mee te zingen. Het was zo'n lekker rockend nummer. Op een gegeven moment stond de muziek zó hard, dat zijn moeder van beneden begon te roepen dat het toch écht wat zachter moest. Zo kon hij toch geen huiswerk maken? Hij grinnikte terwijl hij zijn etui pakte en met een pen allerlei moleculen begon te tekenen. Dat was toch een van de leuke dingen van Scheikunde. Je mocht allemaal dingetjes gaat tekenen. Nou eigenlijk moest het. Je moest weten hoe je dat tekende. Inmiddels wist Rogé wel wát te tekenen, maar wat het nou precies waren,, daar was hij nog niet helemaal achter.
Het nummer was afgelopen en Rogé zocht verder naar het volgende nummer. Dit keer werd het er een van een Nederlandse Band. Voor zover je het een band kon noemen, vond Rogé. Topstars – Te Min voor Katja. De enige reden dat hij een nummer van die band had, was omdat een vriendin van hem Katja heet.
“Te min voor Katja
Te min voor Ka-atja
Ik was doodgewoon, geen rijkeluizoon
Maar wel te min voor haar.
Te min voor Katja
Te min voor Ka-atja
Ik was wie ik was, zo groen als het gras
Een levensgroot gevaar, voor haar, voor haar.”
Een ding was zeker, Rogé hield van zingen, en hij kon het eigenlijk ook best wel goed.
Inmiddels was hij tien liedjes verder en vijf bladzijde in zijn schrift toen hij opkeek naar het scherm van zijn computer. Deze gaf aan dat het al half elf was, wat voor hem bedtijd betekende. Maar dat was niet het enige vreemde wat hij zag.
Rechts onder in de hoek knipperde een icoontje. Verbaast hield Rogé zijn muis erboven om te bekijken wat het was. Het leek toch duidelijk op een ring.. Maar hij wist zeker dat hij het spel afgesloten had voordat hij naar beneden ging.
Hij klikte op het icoontje maar er gebeurde niks.
“Wat doe jij daar,”
Vroeg Rogé zich hardop af. Hij probeerde het icoontje nogmaals aan te klikken. Maar ook deze keer gebeurde er niks.
Rogé legde zijn scheikunde boeken op het bureau en leunde achterover in de stoel.
NA enkele minuten naar het icoontje te hebben gestaard kon Rogé het niet laten om even met zijn vingers het beeldscherm aan te raken.
Met een soort huiverende kreeg trok Rogé zijn vinger weer terug. Sinds wanneer was het zo dat een beeldscherm als gel aanvoelde?
Nogmaals raakte Rogé zijn scherm aan op die plek.. Maar dit keer ging er niet alleen die huivering door hem heen.. ALLES werd zwart voor zijn ogen..
2de dag van de Oogstmaand, ergens, ergens
Voorzichtig opende Rogé zijn ogen wat. Het deed hem pijn, dus hij sloot ze snel weer. Of … Deden ze wel pijn?
Voorzichtig bewoog Rogé zich wat. Met een kreun bleef hij weer stil liggen. Zijn ogen deden helemaal geen pijn! Het was zijn rug die het gevoel gaf dat die in twintig stukken lag.
In de verte leek Rogé stemmen te horen.. Maar het was dúidelijk geen Nederlands. Dat wist hij zeker. Maar Rogé had er geen fut voor om te blijven luisteren naar wat ze zeiden, of waarvan hij dacht dat ze het zeiden.. Nee hij wou liggen.. En slapen.. Slapen… Slapen…
Rogé werd wakker toen er wat nats in zijn gezicht kwam. Met een schrok kwam hij overeind en keek recht in twee paar helder blauwe ogen. Rogé schoof wat naar achteren omdat hij het iets te close vond.
“Uuhm.. Sorry.. Maar waar bén ik?”
vroeg Rogé aan diegene die voor hem zat. Hij kon niet duidelijk zien wie het was aangezien diegene een grijze mantel om zich heen had.
Hij antwoordde, maar Rogé verstond het niet. Verbaast keek hij hem aan.
“Pardon.. Wat zei u?”
Weer een antwoord dat hij niet verstond. Hij draaide zich om en leek een tweede persoon te roepen, die ook antwoord gaf.. Weer in z’n taaltje dat Rogé niet kon verstaan. De persoon tegenover Rogé stond op en liep de kamer uit. Nu pas kreeg Rogé de kans om de kamer eens te bekijken.
DE kamer was klein en de muren leken van hout. Verder stonden er een paar kasten in de kamer. Rogé kon niet zien wat er in de kasten zat. En zelf zat hij op een bed. Maar niet zo’n lekker bed als dat hij thuis gewend was.
Rogé slingerde zijn benen over de rand, maar ging nog niet staan. Bij elke beweging deed zijn rug zeer. Voor hij de kans kreeg om nog meer te bewegen kwam een ander persoon de kamer in.
“Sorry voor het ongemak allemaal. Gaat het wat?”
Dit verstond Rogé wel allemaal op de een of andere manier. Maar daardoor raakte hij alleen maar meer in de war. Hij keek naar de persoon die nu binnen was gekomen. Ook deze kon hij niet goed zien omdat hij zo’n zelfde kap op had als die andere van net. Waardoor het voor Rogé net zo goed dezelfde persoon had kunnen zijn.
“Waar ben ik? Wie zijn jullie? En wat voor taal was dat net..? En en,”
stamelde Rogé aan een stuk door.
“Je bent in het huis van de familie Clexe. Ik ben Nikolai en de persoon die je net zag is Serah. Dat wat je hoorde was elfs,”
Beantwoordde, Nikolai dus blijkbaar, al Rogé zijn vragen.
“Wooh ho ho.. Wacht even. Huis van familie Clexe? Elfs? Of ik droom, of jij spoort niet helemaal..”
was het antwoord van Rogé daarop. Je kon ook duidelijk aan Rogé zelf zien dat hij het niet helemaal snapte.
“Nee je droomt niet. En nee ik ben ook niet gek geworden. Hoezo vraag je dat eigenlijk..? Je gaat nou toch niet zeggen dat je niet weet wat elfs is? Of wat elfen zijn?”
Nu zag je de verbazing op Nikolai zijn gezicht. Rogé keek al even verbaast terug.
“Elfen? Die bestaan alleen in sprookjes,”
antwoordde Rogé en trok een wenkbrauw op. Die gast spoorde echt niet helemaal in de ogen van Rogé. Rogé keek Nikolai aan. Nikolai deed zijn kap af zodat je duidelijk kon zien dat hij punt oren had. Hij had puntoren!! Stom verbaast staarde Rogé hem aan. Ook zijn haren waren zwart, en op de een of andere manier erg elf-achtig.
“Het lijkt net of je uit mijn game bent gestapt,
merkte Rogé droog op. Nu was het Nikolai’s beurt om Rogé raar aan te kijken.
“Wat is een geme?”
“Laat maar zitten.. Waar zei je dat ik was?”
“In het huis van Clexe..”
“ En waar ligt dat? Welke stad of welke streek ofzo?”
“In het Demsterwold.. Als je dat bedoeld..”
“Het Démsterwold?”
Meer wist Rogé niet uit te brengen. Hij moest écht aan het dromen zijn. Onbewust kneep hij zichzelf even.. Maar toen hij met een kreetje pijnlijk over die plek wreef, wist hij zeker dat hij niet droomde. Maar hoe was het dan mogelijk?
“Ik snap het echt niet meer,”
wist hij uit te brengen. Nikolai glimlachte.
“Weet je. Ga even rustig liggen. Serah zorgt wel voor je, dan komt het allemaal goed,”
zei hij vriendelijk. Rogé ging weer liggen en hij had het gevoel dat alles duizelde. Hij kon het gewoon niet geloven, niet bevatten wat hier gebeurde. Hij wist gewoon bijna zeker dat hij droomde. Vele gedachtes schoten door zijn hoofd toen hij ging liggen.. Maar eentje bleef er hangen..
Serah.. Die naam komt me heel erg bekend voor.
Was het laatste wat hij dacht voordat hij weer in slaap viel.
) een leuk verhaal voor OV's got talent (:
Dus jullie krijgen nog te horen wat er gebeurt 
! ik zat op het puntje van me stoel
