Hallo Allemaal!
Sinds een tijdje zijn xIMISSYOU, Artemiss, Spoekie, xYaartje en ik druk bezig met het overleggen van een groepsverhaal.
En vanaf nu gaan we er echt mee beginnen! Veel plezier met lezen.
Het verhaal:
een tiental jongeren gaan allemaal rond dezelfde tijd naar Kreta. Naar het dorpje met de vreselijk moeilijke naam: Koutouloufari.
Ze ontmoeten elkaar en wat er verder gebeurd lees je wel, want dat weten wij zelf ook nog niet!
Hieronder staan de karakters over wie we schrijven.
15lila
Naam persoon: Stella
Leeftijd: eenentwintig
woont in: Rotterdam
karakter: Stilletjes, behoorlijk slim, gesloten, alleen haar vrienden weten wie ze echt is.
uiterlijk: Heel mooi, Zwart lang haar tot aan haar slanke heupen, witte porseleinen huid,
grote zwarte ogen, langer dan een gemiddeld meisje korter dan gemiddelde jongen,lange wimpers, kuiltjes in haar wangen, lichte zwarte wenkbrauwen die meestal lief op kijken als haar iets gevraagd word, slank postuur en slank gezicht.
overig: Stella woont alleen omdat het contact met haar ouders erg matig was,
ze studeert kinder arts en heeft weinig tijd voor haar kleine vrienden groepje.
Artemiss
Naam: Sander
Leeftijd: 18
Uiterlijk: Knappe nerd. Klein beetje een baardgroei, en natuurlijk een bril. Geen jampotdeksels, maar ook niet echt een hippe bril. Zwart haar tot net over zijn oren. Als hij zijn bril afzet, is hij eigenlijk best wel een leuke jongen om te zien. Draagt altijd een overhemd.
Karakter: Volwassen. Verstandig. Gevoelig. Sarcastisch. Ontzettend slim en hoogbegaafd. Soms onaardig. Soms lief. Allemaal termen die je bij Sander kunt gebruiken.
Overig: Op zijn twaalfde werd vastgesteld dat hij hoogbegaafd is. Een beetje laat, daarom heeft hij niet zo'n leuke jeugd gehad. Hij is eraan gewend om alleen te zijn, maar hij kan echt niet zonder zijn zus. Ze zijn onafscheidelijk.
En met hoogbegaafd bedoel ik ook echt hoogbegaafd. In bepaalde gevallen kan hij deelsommen uit zijn hoofd uitrekenen die uitkomen op drie getallen achter de komma. Hij heeft ook een heel sterk fotografisch geheugen. Hij onthoudt de gekste dingen. Verder is hij gek op Latijn, en hij houdt ervan om af en toe een gepaste Latijnse spreuk toe te voegen aan bepaalde situaties. Zijn zus is de enige aan wie hij vertelt wat ze betekenen.
Zelf zou hij nooit een vakantie naar Kreta hebben overwogen, maar zijn ouders en vooral zusje lief hebben hem overgehaald.
Naam: Lisette
Leeftijd: 18 (twee minuten jonger dan Sander, een twee-eiige tweeling)
Uiterlijk: Dezelfde spitse neus als Sander, je kunt duidelijk zien dat het broer en zus zijn. Verder lang zwart golvend haar, en heel mooie ogen. Goed figuur ook. Eigenlijk best wel een beauty.
Karakter: Enthousiast. Avontuurlijk. Impulsief. Naïef. Onhandig. Vergeleken met haar broer niet echt van een hoog niveau. Lief en speels. Giechelig.
Overig: Ze heeft heel veel plezier in het kamperen in een camper, die ze samen met haar broer van haar ouders heeft geleend. Ze is heel erg begaan met haar broer, ze houdt heel veel van hem. Alleen wel een beetje irritant dat hij zich altijd zo'n zorgen over haar maakt.
Zoals ik al zei is ze niet echt slim, ze struikelt met moeite na de zomervakantie eindelijk naar Havo 4. Ondanks dit feit, heeft ze een bijzondere gave. Ze kan mensen doorzien. Ze heeft het niet door als ze bedrogen wordt, of als een jongen een spelletje met haar speelt, maar voor de rest kan ze precies vertellen hoe iemand zich voelt. Je kunt tegen haar niet liegen dat je niet bang bent, want ze ziet dat het koude zweet je uitbreekt onder je kleren. Je kunt tegen haar niet liegen dat je niet verdrietig bent, want ze ziet de opkomende tranen in je ooghoeken. Je kunt tegen haar niet liegen dat je niet boos bent, want ze ziet dat je je handen balt tot vuisten tot de knokkels wit worden. Ze kan ook goed troosten, kalmeren, noem maar op.
Ze hebben verder niemand bij zich.
Muiss:
Naam: Nathan
Leeftijd: 18
Uiterlijk: Bruin haar & vrij lang (surfkapsel), leuke kledingstyle, vrij hip, maar toch heerlijk normaal. Allstars onder zijn broek. Verder aan zijn rechter oor een oorbel.
Karakter: Aardig, sociaal, meidengek, nieuwschierig.
Overig: Hij speelt in de band die af en toe in de discotheek van de camping optreedt. Hij speelt gitaar, en zingt af en toe mee met de leadzanger. Verder slaapt hij gratis bij het appartement waar de bandleden van de discotheek mogen slapen.
Zelf doet hij ook aan kitesurfen op het strand. Hij is daar aan verslaafd.
Wie zijn er met je mee?: Met 3 andere bandleden. Één daarvan is John. Verder heet de drummer Jasper. En ook de trompettist heet Daniel (Daan)
Naam: Didi
Leeftijd: 19
Uiterlijk: Blond met bruine plukken. Slag in haar haar. Meestal in een staart. Anders durft ze niet over straat. Ze heeft mooie bruine ogen, en een paar sproetjes op haar hoofd. Heeft een leuke kleding style, maar soms iets te gewoontjes.
Karakter: Verlegen, onzeker, aardig als je haar goed kent. Als ze los is, is het een ontzettend aardige meid.
Overig: Ze is op de camping met een vriendin. Toch loopt het niet lekker tussen hen. Verder is ze erg verlegen en onzeker doordat ze vroeger gepest werd. Inmiddels is ze er wel overheen, maar neemt alles wat mensen zeggen bloed serieus. Daardoor kunnen er nog wel eens huibuien ontstaan.
Wie zijn er met je mee?: Ze is samen met een goede vriendin. Die is juist een ontzettend vaag. Ze schaamt zich dood voor haar. En irriteert zich mateloos aan haar.
xYaartje
Naam: Tiffany
Leeftijd: 16
Uiterlijk: Lang, slank, donkerblond haar
Karakter: Aardig, in het begin wat verlegen, maar als ze de anderen kent, niet meer
Overig: ze houd vooral van wandelen in de natuur, houd van tekenen en vind het leuk om lekker op het strand te zijn, daarbij heeft ze een goede band met haar broer
Wie zijn er met je mee?: Alleen haar tweelingbroer
Naam: John
Leeftijd: 16
Uiterlijk: Lang, slank, donkerbruin haar
Karakter: Net als zijn zus aardig, kan vaak al snel opschieten met de mensen om zich heen
Overig: Houd vooral van sportief bezig zijn, in de natuur wandelen zoals zijn tweelingzus, op het strand bezig zijn met volleybal of gewoon zwemmen, hij heeft een goede band met haar zus
Wie zijn er met je mee?: Alleen zijn tweelingzus
Spoekie
Naam persoon: Larissa
Leeftijd: 18
karakter: behulpzaam meisje, heeft snel een eigen mening. Houd van allerlei sporten. Kan soms redelijk bazig uit de hoek komen. Het laat haar koud wat andere over haar denken. En dit laat ze vaak merken door haar scherpen opmerkingen. Verder is ze al vrij volwassen regelt alles zelf en neemt snel de touwtjes in handen.
uiterlijk: Blond haar tot midden van de rug, blauwgrijze ogen. Sportief uiterlijk niet dun maar wel gespierd, strak buikje etc. Houd van allerlei soorten kledingstijlen. Gaat wel beetje met de mode mee, kleed zich de ene keer tot tuttig toe en de andere keer gewoon in een simpele spijkerbroek en trui.
overig: Is erg sportief en vaak daarom weg met vrienden of met andere groepen mensen.
Komt met Sylvanna
Naam persoon: Sylvanna
Leeftijd: 17
Karakter: Lief, verlegen en stressvol meisje. Ze maakt zich overal druk om van haar uiterlijk tot haar schoolstudie. Ze houd ervan om soms alleen te zijn. Is totaal niet spontaan en maakt moeilijk contact met andere. Ze laat meestal andere dingen voor haar regelen en loopt vaak maar een beetje achter de rest aan. Ze heeft bijna nooit een eigen mening waardoor ze vrijwel nooit ruzie heeft. En soms zelfs onzichtbaar is voor sommige mensen omdat ze zo weinig zegt.
Uiterlijk Bruin haar tot haar schouders dat vrolijk krult. Hele lichte groenen ogen die je meteen opvallen, verder vrij normalen trekken alleen een klein kuiltje in haar kin. Ze is niet zo groot waardoor ze vaak hakken draagt omdat ze zich zelf anders te klein vind. Verder houd ze echt van meisjes meisjes dingen, jurkjes rokjes, kettinkjes en het liefst zoveel mogelijk frutsels als ze kan vinden.
overige Beste bevriend met Larissa ook al zijn ze nog zo verschillend ze weten bijna alles van elkaar.
xIMISSYOU
Naam persoon: Ian
Leeftijd: 17
karakter: Ian is een heel sociale en spontane jongen, hij houd ervan om met mensen te praten en heeft daarbij ook een grote vriendenkring. Hij is lief en zorgzaam. Hij weet ook precies hoe hij met mensen moet omgaan en is niet snel kwaad te krijgen. Toch kan hij soms heel arrogant en stoer uit de hoek komen. Hij heeft namelijk, net als iedere jongen, een kleine macho en gentleman in zich zitten. Zijn slechte punten zijn dat hij een verschrikkelijk humeur kan hebben, dan is hij echt niet aanspreekbaar. Als hij kwaad is, en zijn gedachten op iets gezet heeft zal hij dat er niet snel vanaf zetten. En als er ook maar iemand een ander pijn doet die hij heel erg mag kan hij agressief zijn.
uiterlijk: Ian ziet er heel oke uit, hij heeft blond haar die met puntjes langs zijn wangen lopen en helderblauwe ogen. Hij is gespierd en heeft blokjes op zijn buik van het vele sporten.
overig: Ian is geadopteerd en heeft een drugsverleden achter de rug. Ians werkelijke afkomst is Italiaans waardoor zijn bruine kleurtje ook blijvend is. Hij heeft het soms nog lastig met de loop van zijn verleden en kan daarbij zijn dagen hebben dat niemand hem mag lastig vallen. Dit is evenwel de reden dat hij op vakantie is vertrokken. Hij kon het leven thuis, bij zijn oude 'vrienden' niet meer aan en wilde weer op adem komen. Hij is zeer gevoelig en kan het niet aanzien als mensen te veel gaan drinken. Zelf wil hij geen medelijden en dat word door de meeste mensen wel gewaardeerd al weten ze niet dat hij soms zijn verdriet helemaal weg stopt achter zijn spontaniteit. Hij hoopt heel diep in zichzelf om op deze vakantie echte vrienden te vinden die hij thuis niet heeft.
Komt met: Niemand, hij komt helemaal alleen.
Naam persoon: Malika
Leeftijd: 16
karakter: Malika gedraagt zich uiterlijk afstandelijk en koel waardoor ze voor de meeste mensen als een arrogant meisje overkomt maar als ze je eenmaal een paar dagen kent is het op zich wel een lief meisje. Ze helpt mensen graag en houd ervan om haar vriendinnen te plagen. Haar broer, Gianni betekent heel veel voor haar, Gianni is haar beste vriend, op haar abvva na en ze kan altijd bij hem terecht met haar problemen.
uiterlijk: Zwart lang stijl haar, blauw-grijze ogen en slank. Malika draagt vooral skinny's, korte rokjes, strakke t-shirts en in de zomer soms een jurk.
overig: Malika leeft voor het paardrijden, ze vind het helemaal te gek op met een paard langs de zee te gaan rijden. Ze houd van de zonsondergang en is daardoor ook veel aan het strand te vinden, hoe ver die ook moge zijn. Malika voelt mensen goed aan en kan niet zonder haar vrienden.
Met wie komt ze: Malika komt met twee vriendinnen en haar broer, die op zich ook een vriend mee heeft. Twee vriendinnen: Noa en Katinka. Broer: Gianni. Twee vrienden: Niels en Jonathan.
Groepsverhaal: Koutouloufari!
Nathan:
‘Moet je kijken! Ik zie de zee!’ Ik wijs uit het vliegtuigraampje. John wringt zich over mij heen en kijkt met mij mee.
‘We zijn dus al over Griekenland heen. Gelukkig duurt het niet meer zo lang.’ Ik kijk hem vragend aan.
‘Ik voel mij een beetje misselijk. Het komt vast door de turbulentie.’
‘Ogh, jongen toch. Je vind het een beetje eng hé.’ Een beetje beduusd kijkt hij terug. ‘Ja, je vliegt niet zo veel hé. Volgens mij is dit je eerste keer.’ Vervolg ik.
‘Agh hou op Nathan. Jij, als ervaren vliegtuigvlieger voelt je nu heel erg goed hé.’ Eerlijk gezegd heb ik best wel vaak gevlogen. Het klinkt misschien een beetje dom, maar mijn ouders zijn best wel rijk. Elke zomervakantie gaan we naar de Antillen, met inderdaad het vliegtuig. Maar dit jaar is alles anders! Ik behoor sinds een half jaar bij een muziekband. Mijn ouders zijn met zijn tweeën een wereldreis aan het maken op een cruise, en ik, ik ga optreden in een discotheek bij Chersonisos in de buurt.
Tiffany, het zusje van John zit te praten met de andere bandleden. Af en toe kijkt ze me aan.
Soms grinnik ik terug. Dat doe ik natuurlijk niet te vaak want, ik heb geen zin om de hele vakantie aan een meisje vast ze zitten.
‘Dames en heren, zouden jullie zo vriendelijk willen zijn om uw stoelen recht te zetten, de riem om te doen, niet meer te gaan staan en uw tafeltje in te klappen? Over een paar minuten beginnen we met het inzetten van de landing.
Op Kreta is het ongeveer tweeëndertig graden Celsius. Er is weinig bewolking, en weinig wind. We wensen u een prettig verblijf op Kreta, en tot ziens!’ verteld de stem die de piloot moet voorstellen.
Snel doe ik mijn gordel om. Mijn mp3 doe ik uit, en ik kijk naar buiten. Na een paar minuten zie ik dat we naar beneden gaan. Steeds groter wordt de zee, en zie ik Kreta liggen. Opeens zie ik bomen, auto’s en gebouwen. En voordat ik het weet ben ik weer op de aarde. We zijn geland!
‘Here we come Kreta!’ roept Jasper hard. De mensen om zich heen lachen.
‘Sukkel,’ zeg ik.
‘Wat nou?’ is het antwoord.
Na een tijdje mogen we het vliegtuig uit. Met een trap komen we op het vliegveld. ‘Wat een hitte! Serieus, als ik bij de camping ben ga ik direct een duik nemen in het zwembad,’ zegt John tegen mij.
‘Dat zal wel lang duren, man. We moeten eerst een uur rijden met de taxi.’ Het vliegveld is in Heraklion. Dat ligt ongeveer dertig kilometer van de camping.
Nadat we de koffers van de band hebben gehaald, lopen we richting de taxi.
‘Hello sir!’ zegt Daniel, de jongen die trompet speelt in de band.
‘Hello, Where do you go?’
De jongens lachen. Het moment is aangekomen, ze mogen het dorpje met de meest moeilijke naam uitspreken.
‘Koutouloufari pleace.’ De jongens pakken hun koffers, en instrumenten bij één, en geven ze aan de een plek taxichauffeur. Ze stormen de auto in en hebben een plekje gevonden.
‘We zijn er bijna, we zijn er bijna!’ begint Jasper te zingen. Ik lach. De stemming zit er al goed in.
‘Hi, Guys, wat dachten jullie er van om een eigen liedje nu te zingen? Acapella?’ Roep ik over het gezang heen. De jongens kijken elkaar aan, en opeens begint Daniel vreselijk vals een nummer te zingen.
‘Waar is onze mooie stem gebleven?’ vraagt Tiffany verschrikt. ‘Als jullie hem nu al kwijt zijn, wordt het wat hier.’ Ze bloost. Af en toe kan ze zo lief zijn, zo lief verlegen, bedenk ik me.
Ondertussen is de auto al op de snelweg. Ik zie dat Chersonisos nog maar 20 kilometer is. We zijn er nu écht bijna!
‘Oké, de planning is als volgt.’ Begint Jasper. Jasper houdt er wel van om de touwtjes in handen te hebben. ‘Als we bij de camping zijn zetten we onze spullen in de kamer, doen onze zwemkleding aan en we rennen als een gek naar het zwembad. Wie doet er met mij mee?’ grijnst hij.
De jongens schreeuwen. ‘En gaan we vanavond soundchecken?’ vraag ik tenslotte. Er moet natuurlijk wel gewerkt worden.
‘Ja, maar dat vind ik niet zo erg. We moeten morgen optreden. Verder hebben we volgende week nog een optreden en dat was het. Verder hebben we alleen maar vakantie!’ zegt Jasper tegen mij terug.
De auto slaat af. We rijden tussen olijfbomen door, in de verte zie ik allemaal oranje of bruine bergen. We rijden door dorpjes met witte huisjes en blauwe deuren en ramen. Ik ben totaal geen cultuur mens maar als ik dit zie wil ik hier echt niet meer weg. Voorlopig dan.
Opeens zie ik ons dorpje staan op een verkeersbord. ‘Fock, we zijn er!’ roep ik vol enthousiasme uit. Ik kijk de jongens aan en zie dat ze met open mond naar het dorpje kijken.
Tiffany lacht en ondertussen bekijkt ze alles wat ze ziet. We rijden langs een kleine bakkerij, een supermarktje en zelfs een schoenmaker. Nou vraag ik je, wat wil een mens nou in zo een klein gehucht met een schoenmaker?
Opeens slaat de auto rechtsaf, en voordat ik het weet zie een groot wit huis, met blauwe ramen en deuren. Boven de deur hangt een vlag. Dit moet de camping zijn!
‘Moet je kijken! Ik zie de zee!’ Ik wijs uit het vliegtuigraampje. John wringt zich over mij heen en kijkt met mij mee.
‘We zijn dus al over Griekenland heen. Gelukkig duurt het niet meer zo lang.’ Ik kijk hem vragend aan.
‘Ik voel mij een beetje misselijk. Het komt vast door de turbulentie.’
‘Ogh, jongen toch. Je vind het een beetje eng hé.’ Een beetje beduusd kijkt hij terug. ‘Ja, je vliegt niet zo veel hé. Volgens mij is dit je eerste keer.’ Vervolg ik.
‘Agh hou op Nathan. Jij, als ervaren vliegtuigvlieger voelt je nu heel erg goed hé.’ Eerlijk gezegd heb ik best wel vaak gevlogen. Het klinkt misschien een beetje dom, maar mijn ouders zijn best wel rijk. Elke zomervakantie gaan we naar de Antillen, met inderdaad het vliegtuig. Maar dit jaar is alles anders! Ik behoor sinds een half jaar bij een muziekband. Mijn ouders zijn met zijn tweeën een wereldreis aan het maken op een cruise, en ik, ik ga optreden in een discotheek bij Chersonisos in de buurt.
Tiffany, het zusje van John zit te praten met de andere bandleden. Af en toe kijkt ze me aan.
Soms grinnik ik terug. Dat doe ik natuurlijk niet te vaak want, ik heb geen zin om de hele vakantie aan een meisje vast ze zitten.
‘Dames en heren, zouden jullie zo vriendelijk willen zijn om uw stoelen recht te zetten, de riem om te doen, niet meer te gaan staan en uw tafeltje in te klappen? Over een paar minuten beginnen we met het inzetten van de landing.
Op Kreta is het ongeveer tweeëndertig graden Celsius. Er is weinig bewolking, en weinig wind. We wensen u een prettig verblijf op Kreta, en tot ziens!’ verteld de stem die de piloot moet voorstellen.
Snel doe ik mijn gordel om. Mijn mp3 doe ik uit, en ik kijk naar buiten. Na een paar minuten zie ik dat we naar beneden gaan. Steeds groter wordt de zee, en zie ik Kreta liggen. Opeens zie ik bomen, auto’s en gebouwen. En voordat ik het weet ben ik weer op de aarde. We zijn geland!
‘Here we come Kreta!’ roept Jasper hard. De mensen om zich heen lachen.
‘Sukkel,’ zeg ik.
‘Wat nou?’ is het antwoord.
Na een tijdje mogen we het vliegtuig uit. Met een trap komen we op het vliegveld. ‘Wat een hitte! Serieus, als ik bij de camping ben ga ik direct een duik nemen in het zwembad,’ zegt John tegen mij.
‘Dat zal wel lang duren, man. We moeten eerst een uur rijden met de taxi.’ Het vliegveld is in Heraklion. Dat ligt ongeveer dertig kilometer van de camping.
Nadat we de koffers van de band hebben gehaald, lopen we richting de taxi.
‘Hello sir!’ zegt Daniel, de jongen die trompet speelt in de band.
‘Hello, Where do you go?’
De jongens lachen. Het moment is aangekomen, ze mogen het dorpje met de meest moeilijke naam uitspreken.
‘Koutouloufari pleace.’ De jongens pakken hun koffers, en instrumenten bij één, en geven ze aan de een plek taxichauffeur. Ze stormen de auto in en hebben een plekje gevonden.
‘We zijn er bijna, we zijn er bijna!’ begint Jasper te zingen. Ik lach. De stemming zit er al goed in.
‘Hi, Guys, wat dachten jullie er van om een eigen liedje nu te zingen? Acapella?’ Roep ik over het gezang heen. De jongens kijken elkaar aan, en opeens begint Daniel vreselijk vals een nummer te zingen.
‘Waar is onze mooie stem gebleven?’ vraagt Tiffany verschrikt. ‘Als jullie hem nu al kwijt zijn, wordt het wat hier.’ Ze bloost. Af en toe kan ze zo lief zijn, zo lief verlegen, bedenk ik me.
Ondertussen is de auto al op de snelweg. Ik zie dat Chersonisos nog maar 20 kilometer is. We zijn er nu écht bijna!
‘Oké, de planning is als volgt.’ Begint Jasper. Jasper houdt er wel van om de touwtjes in handen te hebben. ‘Als we bij de camping zijn zetten we onze spullen in de kamer, doen onze zwemkleding aan en we rennen als een gek naar het zwembad. Wie doet er met mij mee?’ grijnst hij.
De jongens schreeuwen. ‘En gaan we vanavond soundchecken?’ vraag ik tenslotte. Er moet natuurlijk wel gewerkt worden.
‘Ja, maar dat vind ik niet zo erg. We moeten morgen optreden. Verder hebben we volgende week nog een optreden en dat was het. Verder hebben we alleen maar vakantie!’ zegt Jasper tegen mij terug.
De auto slaat af. We rijden tussen olijfbomen door, in de verte zie ik allemaal oranje of bruine bergen. We rijden door dorpjes met witte huisjes en blauwe deuren en ramen. Ik ben totaal geen cultuur mens maar als ik dit zie wil ik hier echt niet meer weg. Voorlopig dan.
Opeens zie ik ons dorpje staan op een verkeersbord. ‘Fock, we zijn er!’ roep ik vol enthousiasme uit. Ik kijk de jongens aan en zie dat ze met open mond naar het dorpje kijken.
Tiffany lacht en ondertussen bekijkt ze alles wat ze ziet. We rijden langs een kleine bakkerij, een supermarktje en zelfs een schoenmaker. Nou vraag ik je, wat wil een mens nou in zo een klein gehucht met een schoenmaker?
Opeens slaat de auto rechtsaf, en voordat ik het weet zie een groot wit huis, met blauwe ramen en deuren. Boven de deur hangt een vlag. Dit moet de camping zijn!
Soms wou ik dat ik processen in mijn leven ook kon beëindigen met ctrl + alt + del
Tiffany
Zodra de taxi ook maar stopt stappen de jongens uit. Jasper is degene die ons incheckt terwijl Daan, John en Nathan al richting het appartement lopen. Ik heb het geluk dat ik er ook mag slapen, dankzij John! Die goede oude tweelingbroer van mij.
“Tif, sta niet te treuzelen en kom mee!” roept John. Ik kijk op en zie hoe de bandleden al bij de deur staan van het appartement. Ik grijns en loop er vervolgens snel heen.
“Ok, bij drie open ik de deur jongens!”
“En meisje,” zeg ik met een zucht. Volgens mij vergeten ze het elke keer weer dat ik ook mee reis. Mannen! Mijn blik glijd in de richting van Nathan en ik zucht. Zijn lange bruine haar deinst op en neer terwijl hij vrolijk naar binnen huppelt, zijn oorbel bungelt evengoed mee en ik schud even met mijn hoofd. Het is een bandlid van mijn broer, daar kan ik niet verliefd op worden. Daarbij, hij ziet me vast toch niet staan. Ik ben te verlegen als maar kan.
“Laten we Tiff als eerst een kamer kiezen?” stelt Daan voor. Toch nog iemand die weet dat ik er ook nog ben. Natuurlijk weten ze het allemaal, maar ik kan vrij stil zijn op sommige momenten en me helemaal terug trekken met alleen mijn tekenblok.
“Prima, ga je gang Tiff!” roept Jasper die ondertussen het hele appartement doorkijkt. Ik knik alleen, concluderend dat de jongens net iets te veel energie hebben en volgens mij het liefst zo snel mogelijk willen zwemmen. Ik kies de eerste de beste éénpersoons kamer uit en dump daar mijn koffer en mijn handbagagetas. Ik hoor buiten de deur hoe de jongens discussiëren over de overige kamers en ik schud lichtjes met mijn hoofd.
Ik bekijk rustig mijn onderkomen voor de komende aantal weken en ben er tevreden mee. Het is niet te groot en niet te klein. Buiten de deur is het inmiddels stil geworden wat betekent dat iedereen op zijn kamer is. Ik haal een rokje en een topje uit mijn koffer om die vervolgens aan te trekken.
Ik grabbel snel ergens een papiertje vandaan uit mijn tas, zet erop dat ik buiten ben met mijn tekenblok, loop de kleine woonkamer in, leg hem op een plek waar iedereen hem kan zien en loop dan naar buiten, de warmte in.
John
Na enige discussie is er besloten dat ik bij Nathan op de kamer kom en Jasper en Daniel bij elkaar. Tiffany boft maar weer dat ze haar eigen kamer heeft, maar zij is dan ook het enige meisje.
“John, wat jij gaat doen, weet ik niet, maar ik ga het zwembad opzoeken!” merkt Nathan met een grijns op. Ik kijk hem aan en lach.
“Als je even wacht maat, dan kom ik zo. Jasper en Daan willen vast en zeker ook wel mee?” merk ik op waarna ik in de richting van de badkamer loop en me omkleed. Hopelijk red Tiffany zich.
“Vast wel, maak je niet zo druk!” mompel ik tegen mezelf. Eenmaal mijn zwembroek aangetrokken te hebben loop ik de kamer weer in en merk dat Nathan nergens te bekennen is. Als ik de woonkamer in loop zie ik de jongens al vol ongeduld wachten waardoor ik grijns.
“Iemand Tiffany gezien?” vraag ik dan als ik haar niet bij de groep zie.
“Ze is al de camping aan het verkennen met haar tekenblok,” grijnst Jasper die een papiertje heen en weer laat zwaaien. Ik gris het papiertje snel uit zijn hand en knik tevreden.
“Let’s go!” roep ik dan vrolijk uit. Gevolgd door de jongens rennen we naar buiten om vervolgens jacht te maken op het zwembad. Na zeker tien minuten gezocht te hebben kwamen we dan uiteindelijk aan bij het zwembad waar het naar mijn idee al vrij druk was, wat niet zo gek was met deze warmte.
“Wie er het laatst in is is een slome slak!” roept Daniel al opgewonden uit. Zijn handdoek gooit hij al snel op een lege stoel neer waarna hij het zwembad induikt. Ik volg zijn voorbeeld al snel, na mij volgt Nathan en Jasper is de enige die nog op de kant staat.
“Hé Jasper!” roep ik naar hem. Daardoor kijkt hij op en ik spetter hem nat, wat gemakkelijk gaat omdat hij aan de rand van het zwembad staat. Dat spoort hem aan om het water in te duiken en mij achterna te komen. Snel zwem ik weg naar de andere kant van het zwembad, maar Jasper is duidelijk vrij snel en heeft me zo te pakken. Lachend stoeien we wat en de rest doet al vrij snel mee.
Zodra de taxi ook maar stopt stappen de jongens uit. Jasper is degene die ons incheckt terwijl Daan, John en Nathan al richting het appartement lopen. Ik heb het geluk dat ik er ook mag slapen, dankzij John! Die goede oude tweelingbroer van mij.
“Tif, sta niet te treuzelen en kom mee!” roept John. Ik kijk op en zie hoe de bandleden al bij de deur staan van het appartement. Ik grijns en loop er vervolgens snel heen.
“Ok, bij drie open ik de deur jongens!”
“En meisje,” zeg ik met een zucht. Volgens mij vergeten ze het elke keer weer dat ik ook mee reis. Mannen! Mijn blik glijd in de richting van Nathan en ik zucht. Zijn lange bruine haar deinst op en neer terwijl hij vrolijk naar binnen huppelt, zijn oorbel bungelt evengoed mee en ik schud even met mijn hoofd. Het is een bandlid van mijn broer, daar kan ik niet verliefd op worden. Daarbij, hij ziet me vast toch niet staan. Ik ben te verlegen als maar kan.
“Laten we Tiff als eerst een kamer kiezen?” stelt Daan voor. Toch nog iemand die weet dat ik er ook nog ben. Natuurlijk weten ze het allemaal, maar ik kan vrij stil zijn op sommige momenten en me helemaal terug trekken met alleen mijn tekenblok.
“Prima, ga je gang Tiff!” roept Jasper die ondertussen het hele appartement doorkijkt. Ik knik alleen, concluderend dat de jongens net iets te veel energie hebben en volgens mij het liefst zo snel mogelijk willen zwemmen. Ik kies de eerste de beste éénpersoons kamer uit en dump daar mijn koffer en mijn handbagagetas. Ik hoor buiten de deur hoe de jongens discussiëren over de overige kamers en ik schud lichtjes met mijn hoofd.
Ik bekijk rustig mijn onderkomen voor de komende aantal weken en ben er tevreden mee. Het is niet te groot en niet te klein. Buiten de deur is het inmiddels stil geworden wat betekent dat iedereen op zijn kamer is. Ik haal een rokje en een topje uit mijn koffer om die vervolgens aan te trekken.
Ik grabbel snel ergens een papiertje vandaan uit mijn tas, zet erop dat ik buiten ben met mijn tekenblok, loop de kleine woonkamer in, leg hem op een plek waar iedereen hem kan zien en loop dan naar buiten, de warmte in.
John
Na enige discussie is er besloten dat ik bij Nathan op de kamer kom en Jasper en Daniel bij elkaar. Tiffany boft maar weer dat ze haar eigen kamer heeft, maar zij is dan ook het enige meisje.
“John, wat jij gaat doen, weet ik niet, maar ik ga het zwembad opzoeken!” merkt Nathan met een grijns op. Ik kijk hem aan en lach.
“Als je even wacht maat, dan kom ik zo. Jasper en Daan willen vast en zeker ook wel mee?” merk ik op waarna ik in de richting van de badkamer loop en me omkleed. Hopelijk red Tiffany zich.
“Vast wel, maak je niet zo druk!” mompel ik tegen mezelf. Eenmaal mijn zwembroek aangetrokken te hebben loop ik de kamer weer in en merk dat Nathan nergens te bekennen is. Als ik de woonkamer in loop zie ik de jongens al vol ongeduld wachten waardoor ik grijns.
“Iemand Tiffany gezien?” vraag ik dan als ik haar niet bij de groep zie.
“Ze is al de camping aan het verkennen met haar tekenblok,” grijnst Jasper die een papiertje heen en weer laat zwaaien. Ik gris het papiertje snel uit zijn hand en knik tevreden.
“Let’s go!” roep ik dan vrolijk uit. Gevolgd door de jongens rennen we naar buiten om vervolgens jacht te maken op het zwembad. Na zeker tien minuten gezocht te hebben kwamen we dan uiteindelijk aan bij het zwembad waar het naar mijn idee al vrij druk was, wat niet zo gek was met deze warmte.
“Wie er het laatst in is is een slome slak!” roept Daniel al opgewonden uit. Zijn handdoek gooit hij al snel op een lege stoel neer waarna hij het zwembad induikt. Ik volg zijn voorbeeld al snel, na mij volgt Nathan en Jasper is de enige die nog op de kant staat.
“Hé Jasper!” roep ik naar hem. Daardoor kijkt hij op en ik spetter hem nat, wat gemakkelijk gaat omdat hij aan de rand van het zwembad staat. Dat spoort hem aan om het water in te duiken en mij achterna te komen. Snel zwem ik weg naar de andere kant van het zwembad, maar Jasper is duidelijk vrij snel en heeft me zo te pakken. Lachend stoeien we wat en de rest doet al vrij snel mee.
-
Artemiss
- Tipp-Ex team
- Berichten: 890
- Lid geworden op: 01 jul 2008 14:29
- Locatie: Ergens in de Randstad
Sander
Eindelijk! Wat een reis! Na alles geregeld te hebben bij de receptie, parkeer ik de camper op een lege plek. We hebben om de beurt gereden, maar ik kan voorlopig geen stuur of weg meer zien. Gelukkig is Lisette nog steeds erg vrolijk, en ik moet toegeven dat Koutouloufari, wat heel moeilijk schijnt te zijn om uit te spreken, een erg leuk stadje is. Moeten we zeker eens gaan snuffelen.
"Zo, hèhè, we zijn er, hoor!" Met een grote zwaai gooit Lisette de deur open en springt op het terrein.
"Lies, waarom doe je altijd alles zo onbesuisd? Voor hetzelfde geldt loopt er net iemand langs!"
Met een schaapachtige grijns haalt ze haar schouders op. Ach ja, zo is ze nu eenmaal. Iets wat ik niet heb.
Hoe dan ook, nu ik er eenmaal ben krijg ik er best zin in. We pakken het één en ander uit, en ik ga genoeglijk in een stoeltje voor de camper in de zon zitten. Even niks. Ik pak mijn boekje 'Wat en hoe? Grieks' erbij, kijken of ik nog wat kan opsteken. Met mijn klassieke talen kom ik hier niet zo ver, vrees ik.
Plotseling valt er een schaduw over mijn boek. Ik kijk op. Lisette, natuurlijk.
"Broertje, ga je nou de hele vakantie in een boekje zitten lezen?"
"Nee, hoor. Maar ik heb net vier uur gereden, mag ik even rustig aan doen? Zullen we morgen beginnen met vakantie vieren?"
Ze rolt overdreven met haar ogen.
"Whatever, wat jij wil. Ik ga de camping verkennen, dus als je me zoekt!"
"Ja, prima."
Lies zit altijd vol met energie. Goed, zij heeft niet als laatste gereden. En misschien wil ze even haar benen strekken na zo lang in de auto te hebben gezeten. Voor de zoveelste keer betrap ik mezelf op een te snel getrokken conclusie. Trouwens, veel energie hebben is op zich een goede eigenschap. Nee, dan ik. Ik ben al moe als ik even de trap op ren. Pffft... Ik concentreer me weer op mijn boek.
Lisette
Met stevige pas loop ik over de camping. Het is heel groot, en verdeeld in stukken grasveld waar mensen kunnen staan. Ik zwaai vrolijk naar iedereen met een Nederlandse of Belgische nummerplaat en maak soms een praatje. Die mensen versta ik namelijk. En als ik in een dappere of spontane bui ben wil ik nog wel eens proberen iemand in het Engels aan te spreken. Maar dat gaat moeizaam.
Hier en daar kom ik een zwembad tegen. Soms fluiten jongens naar me. De vervelende kanten van het er redelijk goed uitzien. Alhoewel, als ze leuk zijn... Ik loop langs het zwembad achter het hoofdgebouw, waar, zo te zien, appartementen werden verhuurd. Er zwemmen jongens. Een jongen heeft een oorbel in, leuk haar, eigenlijk best wel een lekker... eh, nou ja, taaltje zeg, een leuke jongen. Jammer genoeg fluit hij dan weer net niet, daarom loop ik maar heupwiegend langs en knipoog naar hem. Ik moet toch zeker iets proberen? En met succes. Hij fluit terug, en zwaait. Ik loop door, die kom ik nog wel eens tegen.
Als ik verder loop, zie ik dat ze tennisvelden hebben. En een volleybal-veld! Leuk! Oh, en tafeltennistafels. Kortom, genoeg te doen. Dan zie ik, achter de tennisvelden, een meisje lopen van ongeveer mijn leeftijd. Ik loop om de velden heen en bekijk haar beter. Ze heeft een blocnote bij zich. Hmm... Apart? Waarom ga je een camping verkennen met een blocnote? Ik twijfel even, maar besluit haar aan te spreken. Ik versnel mijn pas en loop naar haar toe.
"Hello! Doe joe spiek Inglisj?" God, wat is mijn uitspraak belabberd...
Het meisje kijkt op van haar papier, en lijkt een beetje te schrikken...
Eindelijk! Wat een reis! Na alles geregeld te hebben bij de receptie, parkeer ik de camper op een lege plek. We hebben om de beurt gereden, maar ik kan voorlopig geen stuur of weg meer zien. Gelukkig is Lisette nog steeds erg vrolijk, en ik moet toegeven dat Koutouloufari, wat heel moeilijk schijnt te zijn om uit te spreken, een erg leuk stadje is. Moeten we zeker eens gaan snuffelen.
"Zo, hèhè, we zijn er, hoor!" Met een grote zwaai gooit Lisette de deur open en springt op het terrein.
"Lies, waarom doe je altijd alles zo onbesuisd? Voor hetzelfde geldt loopt er net iemand langs!"
Met een schaapachtige grijns haalt ze haar schouders op. Ach ja, zo is ze nu eenmaal. Iets wat ik niet heb.
Hoe dan ook, nu ik er eenmaal ben krijg ik er best zin in. We pakken het één en ander uit, en ik ga genoeglijk in een stoeltje voor de camper in de zon zitten. Even niks. Ik pak mijn boekje 'Wat en hoe? Grieks' erbij, kijken of ik nog wat kan opsteken. Met mijn klassieke talen kom ik hier niet zo ver, vrees ik.
Plotseling valt er een schaduw over mijn boek. Ik kijk op. Lisette, natuurlijk.
"Broertje, ga je nou de hele vakantie in een boekje zitten lezen?"
"Nee, hoor. Maar ik heb net vier uur gereden, mag ik even rustig aan doen? Zullen we morgen beginnen met vakantie vieren?"
Ze rolt overdreven met haar ogen.
"Whatever, wat jij wil. Ik ga de camping verkennen, dus als je me zoekt!"
"Ja, prima."
Lies zit altijd vol met energie. Goed, zij heeft niet als laatste gereden. En misschien wil ze even haar benen strekken na zo lang in de auto te hebben gezeten. Voor de zoveelste keer betrap ik mezelf op een te snel getrokken conclusie. Trouwens, veel energie hebben is op zich een goede eigenschap. Nee, dan ik. Ik ben al moe als ik even de trap op ren. Pffft... Ik concentreer me weer op mijn boek.
Lisette
Met stevige pas loop ik over de camping. Het is heel groot, en verdeeld in stukken grasveld waar mensen kunnen staan. Ik zwaai vrolijk naar iedereen met een Nederlandse of Belgische nummerplaat en maak soms een praatje. Die mensen versta ik namelijk. En als ik in een dappere of spontane bui ben wil ik nog wel eens proberen iemand in het Engels aan te spreken. Maar dat gaat moeizaam.
Hier en daar kom ik een zwembad tegen. Soms fluiten jongens naar me. De vervelende kanten van het er redelijk goed uitzien. Alhoewel, als ze leuk zijn... Ik loop langs het zwembad achter het hoofdgebouw, waar, zo te zien, appartementen werden verhuurd. Er zwemmen jongens. Een jongen heeft een oorbel in, leuk haar, eigenlijk best wel een lekker... eh, nou ja, taaltje zeg, een leuke jongen. Jammer genoeg fluit hij dan weer net niet, daarom loop ik maar heupwiegend langs en knipoog naar hem. Ik moet toch zeker iets proberen? En met succes. Hij fluit terug, en zwaait. Ik loop door, die kom ik nog wel eens tegen.
Als ik verder loop, zie ik dat ze tennisvelden hebben. En een volleybal-veld! Leuk! Oh, en tafeltennistafels. Kortom, genoeg te doen. Dan zie ik, achter de tennisvelden, een meisje lopen van ongeveer mijn leeftijd. Ik loop om de velden heen en bekijk haar beter. Ze heeft een blocnote bij zich. Hmm... Apart? Waarom ga je een camping verkennen met een blocnote? Ik twijfel even, maar besluit haar aan te spreken. Ik versnel mijn pas en loop naar haar toe.
"Hello! Doe joe spiek Inglisj?" God, wat is mijn uitspraak belabberd...
Het meisje kijkt op van haar papier, en lijkt een beetje te schrikken...
Alles draait om jou en mij en wij, we draaien overal omheen...
-Herman van Veen
-Herman van Veen
Bibi
‘Ik denk dat jij de tent gaat opzetten, Bibi?’ Hedwig stapt de geleende auto uit. Bibi kijkt haar vriendin raar aan.
‘We zijn samen op vakantie. Dat doen we dus leuk samen, Hed.’ Ze kijkt fronsend naar haar. ‘Ik ga nu naar de receptie om te vertellen dat we er zijn.’ Het was altijd hetzelfde liedje. Hedwig deed niks, en Bibi mocht alles zelf oplossen. Ja, behalve als het over jongens ging. Daar was Hed dan wel weer goed in.
Snel liep Bibi naar de receptie. Ze zag al een paar jongens zwemmen. Snel liep ze het gebouw in, checkte in, en ging weer terug naar haar vriendin.
Hedwig zat op de auto. Die had dus nog niks ondernomen. Het begon al lekker. ‘We hebben plaats 204. Ergens in het midden, en volgens de receptie dicht bij het zwembad.’
‘Dat is mooi. Heb je naar de uitgaansgelegen gekeken?’
‘Nee dat heb ik niet. Ik wil eerst die tent opzetten.’ Antwoord ik bits.
Ze liep naar de geleende auto en stapte in. Snel schoot Hedwig van de auto af en ging ook in de auto zitten. Ze hadden eerst met de trein naar Athene gereden. Daarna zijn ze opgestapt bij de haven in Athene, Piraeus genoemd, en nu hadden ze een geleende auto.
Op een slakkentempo gingen ze naar hun plek toe. Ze zien de buurman al met een boek bij de camper zitten. Een jongen, knap om te zien. Toch heeft hij iets nerdy’s over hem heen. Niet mijn type denk ik.
We stappen uit. ‘Hallo!’ roep ik enthousiast naar mijn buurman. Hij kijkt verschrikt op. Opeens ziet hij ons, en glimlacht.
‘Jullie zijn mijn nieuwe buren?’ vraagt hij.
‘Ja, klopt. Ben je hier alleen?’ Antwoord Hedwig.
‘Nee, mijn zusje is ook mee. Ik ben Sander trouwens.’
‘Wij zijn Bibi en Hedwig.’ Zeg ik.
‘Succes met de tent opzetten. Wat ben ik blij dat we een camper hebben!’ grinnikt hij. Hij heeft wel humor, vind ik.
‘Ja, lach maar. Voordat je het weet is de tent opgezet.’ Zeg ik lachend. Maar ik had totaal ongelijk. Twee uur later hadden we wel een tent. Plat liggend op de grond nog. Hedwig had één tentstok vergeten mee te nemen.
‘Dat meen je niet hé. Hoe moeten we dit in vredesnaam oplossen?’ zeg ik boos tegen haar. Dan hoort ze achter zich gebrom. Snel kijkt ze om.
Ze ziet dat haar buurman mét een tentzak in zijn handen. Waar toevallig ook nog eens een tent in zit.
'Toevallig hebben we atijd een tent bij ons. Stel je voor dat we pech hebben, dan hebben we altijd een tent mee. Willen jullie hem lenen?'
---Hierna begin ik netzoals jullie stukjes van twee personen te posten.
‘Ik denk dat jij de tent gaat opzetten, Bibi?’ Hedwig stapt de geleende auto uit. Bibi kijkt haar vriendin raar aan.
‘We zijn samen op vakantie. Dat doen we dus leuk samen, Hed.’ Ze kijkt fronsend naar haar. ‘Ik ga nu naar de receptie om te vertellen dat we er zijn.’ Het was altijd hetzelfde liedje. Hedwig deed niks, en Bibi mocht alles zelf oplossen. Ja, behalve als het over jongens ging. Daar was Hed dan wel weer goed in.
Snel liep Bibi naar de receptie. Ze zag al een paar jongens zwemmen. Snel liep ze het gebouw in, checkte in, en ging weer terug naar haar vriendin.
Hedwig zat op de auto. Die had dus nog niks ondernomen. Het begon al lekker. ‘We hebben plaats 204. Ergens in het midden, en volgens de receptie dicht bij het zwembad.’
‘Dat is mooi. Heb je naar de uitgaansgelegen gekeken?’
‘Nee dat heb ik niet. Ik wil eerst die tent opzetten.’ Antwoord ik bits.
Ze liep naar de geleende auto en stapte in. Snel schoot Hedwig van de auto af en ging ook in de auto zitten. Ze hadden eerst met de trein naar Athene gereden. Daarna zijn ze opgestapt bij de haven in Athene, Piraeus genoemd, en nu hadden ze een geleende auto.
Op een slakkentempo gingen ze naar hun plek toe. Ze zien de buurman al met een boek bij de camper zitten. Een jongen, knap om te zien. Toch heeft hij iets nerdy’s over hem heen. Niet mijn type denk ik.
We stappen uit. ‘Hallo!’ roep ik enthousiast naar mijn buurman. Hij kijkt verschrikt op. Opeens ziet hij ons, en glimlacht.
‘Jullie zijn mijn nieuwe buren?’ vraagt hij.
‘Ja, klopt. Ben je hier alleen?’ Antwoord Hedwig.
‘Nee, mijn zusje is ook mee. Ik ben Sander trouwens.’
‘Wij zijn Bibi en Hedwig.’ Zeg ik.
‘Succes met de tent opzetten. Wat ben ik blij dat we een camper hebben!’ grinnikt hij. Hij heeft wel humor, vind ik.
‘Ja, lach maar. Voordat je het weet is de tent opgezet.’ Zeg ik lachend. Maar ik had totaal ongelijk. Twee uur later hadden we wel een tent. Plat liggend op de grond nog. Hedwig had één tentstok vergeten mee te nemen.
‘Dat meen je niet hé. Hoe moeten we dit in vredesnaam oplossen?’ zeg ik boos tegen haar. Dan hoort ze achter zich gebrom. Snel kijkt ze om.
Ze ziet dat haar buurman mét een tentzak in zijn handen. Waar toevallig ook nog eens een tent in zit.
'Toevallig hebben we atijd een tent bij ons. Stel je voor dat we pech hebben, dan hebben we altijd een tent mee. Willen jullie hem lenen?'
---Hierna begin ik netzoals jullie stukjes van twee personen te posten.
Laatst gewijzigd door Muiss op 02 okt 2009 20:09, 2 keer totaal gewijzigd.
Soms wou ik dat ik processen in mijn leven ook kon beëindigen met ctrl + alt + del
-
Artemiss
- Tipp-Ex team
- Berichten: 890
- Lid geworden op: 01 jul 2008 14:29
- Locatie: Ergens in de Randstad
Even tussendoor Muiss, wat bedoel je met die laatste zin?
Muiss schreef:
Bibi
Ze ziet dat haar buurman mét een tent in zijn handen.
Laatst gewijzigd door Sabbientje op 05 okt 2009 12:56, 1 keer totaal gewijzigd.
Reden: Hiervoor hebben jullie dus een overleg topic gekregen
Reden: Hiervoor hebben jullie dus een overleg topic gekregen
Alles draait om jou en mij en wij, we draaien overal omheen...
-Herman van Veen
-Herman van Veen
Artemiss schreef:Even tussendoor Muiss, wat bedoel je met die laatste zin?Muiss schreef:
Bibi
Ze ziet dat haar buurman mét een tent in zijn handen.
Ik denk dat je nu wel snapt wat ik bedoel!
ik heb het even iets anders geschreven.Soms wou ik dat ik processen in mijn leven ook kon beëindigen met ctrl + alt + del
Ian
‘Beste reizigers, wij gaan landen. Gelieve uw gordels aan te doen, uw tafeltjes recht te zetten en niet meer rond te lopen, dank u.’ De stem van de stewardess vervaagd maar herhaald zich al snel. Ik zucht en kijk naar buiten. De zon brandt op mijn huid en ik heb het warm, nu al. Ik sluit voor een moment mijn ogen en geniet van het gevoel van het landen. Het landen bezorgt me kriebels in mijn maag. Ik glimlach tegen de oudere vrouw naast me en bedenk me dat ik straks kan gaan zwemmen, als ik mijn kamer heb klaargezet.
‘Wij zijn geland, uw bagage kunt u vinden binnen het gebouw. Prettige reis op Kreta en tot de volgende vlucht.’ Ik sta langzaam op en loop achter een paar jongeren de gate uit.
Ik haal mijn bagage op en loop heel langzaam het gebouw uit. De hitte vliegt onmiddellijk in mijn gezicht. Bijna automatisch snuif ik de lucht op en houd die even in mijn longen. Op vakantie gaan is fantastisch. Voor een moment sta ik stil en houd een taxi aan.
‘Koutouloufari graag.’ Zeg ik, de taxichauffeur knikt en start de auto. Ik staar met een tevreden glimlach naar buiten. Dit gaat een topvakantie worden, het wis ook zo mooi hier.
De chauffeur stopt voor een camping, er staan verschillende bordjes. Appartementen naar rechts en camping naar links. Ik volg de pijl naar rechts en kom voor een hoog appartement te staan. De vrouw achter de balie glimlacht me vriendelijk toe en ik check in.
‘Jij hebt kamer 152, prettig verblijf jonge man.’ De vrouw knipoogt en gaat verder met het sorteren van haar papieren. Op mijn kamer laat ik mijn koffer op de grond liggen en gooi hem open. Mijn zwembroek ligt bovenaan, gelukkig. Ik trek naar de badkamer en doe hem snel aan om vervolgens naar buiten te lopen.
Malika
‘Koutouloufari graag.’ Ik kijk naar voren naar de chauffeur die knikt. Gianni, mijn broer verschuift een beetje en kijkt naar Katinka die vooraan gaat zitten. Ze grijnst even en laat zich onderuit zakken. Jonathan zit langs de andere kant van Gianni en zucht diep.
‘Hopelijk word dit niet weer zo’n vakantie als met jouw ouders, Katinka.’ Mompelde hij, net verstaanbaar genoeg. Jonathan is twee weken geleden samen met Katinka en haar ouders op vakantie geweest en hij moet het héél saai gevonden hebben want hij kan er niets goeds over zeggen. Katinka draait zich met een beledigd gezicht om.
‘Zeg, ik kan er niets aan doen dat mijn ouders zo verschrikkelijk ouderwets zijn hoor, je moet tegen hen gaan aanklagen niet tegen mij, ik vond het ook saai.’ Haar mond krul op in een ondeugende grijns. ‘Of zullen we jouw pappie en mammie ook eens bellen?’
Jonathan schiet naar voor maar vergeet daarbij dat hij zijn gordel aan heeft en word opnieuw naar achteren gekatapulteerd. Hij grijnst en wijst op Katinka.
‘Jij, jij gaat straks zó onder water worden geduwd in het zwembad.’ Grinnikt Jonathan.
‘Wie zegt dat ik in het water ga? Misschien heb ik zin om een goed boek te lezen en me op een ligzetel te leggen.’ Katinka’s stem klonk uitdagend en ze slaat haar armen over elkaar heen. Haar blik is koppig op de weg gericht.
‘Ik zeg dat.’ Antwoord Gianni nu naast me. Ik kijk heel even weg van het raam en grijns naar Gianni.
‘Katinka komt mooi bij mij liggen. Wij moeten bijkletsen.’ Ik knik en draai me iets naar de jongens toe.
‘En met ons moet je dat niet.’ Zegt Jonathan beledigd.
‘Nee, wel met Noa.’ Voegt Katinka toe. Noa en Niels waren in een andere taxi gaan zitten omdat het anders wel heel krap zou worden. We waren met zes, en als elke jongen een meisje op zijn schoot zou houden kon de chauffeur niet zien door zijn achterruit, en het was niet de bedoeling om ongelukken te begaan.
‘Nou, pff, jullie gaan toch ook eens met ons bijpraten he?’ Pruilt Gianni en ik geef hem een stamp.
‘Ik wist niet dat jouw broer een meisje was Malika?’ Giechelt Katinka en ik barst ook in lachen uit.
‘Nu je het zegt…’ Begin ik maar ik hou mijn mond als Gianni me uitdagend aankijkt.
‘Straks góói ik jou in het water.’ Waarschuwt hij wijzend op mijn neus waardoor ik een beetje scheel ga kijken en we alle vier opnieuw plat liggen van het lachen.
‘Beste reizigers, wij gaan landen. Gelieve uw gordels aan te doen, uw tafeltjes recht te zetten en niet meer rond te lopen, dank u.’ De stem van de stewardess vervaagd maar herhaald zich al snel. Ik zucht en kijk naar buiten. De zon brandt op mijn huid en ik heb het warm, nu al. Ik sluit voor een moment mijn ogen en geniet van het gevoel van het landen. Het landen bezorgt me kriebels in mijn maag. Ik glimlach tegen de oudere vrouw naast me en bedenk me dat ik straks kan gaan zwemmen, als ik mijn kamer heb klaargezet.
‘Wij zijn geland, uw bagage kunt u vinden binnen het gebouw. Prettige reis op Kreta en tot de volgende vlucht.’ Ik sta langzaam op en loop achter een paar jongeren de gate uit.
Ik haal mijn bagage op en loop heel langzaam het gebouw uit. De hitte vliegt onmiddellijk in mijn gezicht. Bijna automatisch snuif ik de lucht op en houd die even in mijn longen. Op vakantie gaan is fantastisch. Voor een moment sta ik stil en houd een taxi aan.
‘Koutouloufari graag.’ Zeg ik, de taxichauffeur knikt en start de auto. Ik staar met een tevreden glimlach naar buiten. Dit gaat een topvakantie worden, het wis ook zo mooi hier.
De chauffeur stopt voor een camping, er staan verschillende bordjes. Appartementen naar rechts en camping naar links. Ik volg de pijl naar rechts en kom voor een hoog appartement te staan. De vrouw achter de balie glimlacht me vriendelijk toe en ik check in.
‘Jij hebt kamer 152, prettig verblijf jonge man.’ De vrouw knipoogt en gaat verder met het sorteren van haar papieren. Op mijn kamer laat ik mijn koffer op de grond liggen en gooi hem open. Mijn zwembroek ligt bovenaan, gelukkig. Ik trek naar de badkamer en doe hem snel aan om vervolgens naar buiten te lopen.
Malika
‘Koutouloufari graag.’ Ik kijk naar voren naar de chauffeur die knikt. Gianni, mijn broer verschuift een beetje en kijkt naar Katinka die vooraan gaat zitten. Ze grijnst even en laat zich onderuit zakken. Jonathan zit langs de andere kant van Gianni en zucht diep.
‘Hopelijk word dit niet weer zo’n vakantie als met jouw ouders, Katinka.’ Mompelde hij, net verstaanbaar genoeg. Jonathan is twee weken geleden samen met Katinka en haar ouders op vakantie geweest en hij moet het héél saai gevonden hebben want hij kan er niets goeds over zeggen. Katinka draait zich met een beledigd gezicht om.
‘Zeg, ik kan er niets aan doen dat mijn ouders zo verschrikkelijk ouderwets zijn hoor, je moet tegen hen gaan aanklagen niet tegen mij, ik vond het ook saai.’ Haar mond krul op in een ondeugende grijns. ‘Of zullen we jouw pappie en mammie ook eens bellen?’
Jonathan schiet naar voor maar vergeet daarbij dat hij zijn gordel aan heeft en word opnieuw naar achteren gekatapulteerd. Hij grijnst en wijst op Katinka.
‘Jij, jij gaat straks zó onder water worden geduwd in het zwembad.’ Grinnikt Jonathan.
‘Wie zegt dat ik in het water ga? Misschien heb ik zin om een goed boek te lezen en me op een ligzetel te leggen.’ Katinka’s stem klonk uitdagend en ze slaat haar armen over elkaar heen. Haar blik is koppig op de weg gericht.
‘Ik zeg dat.’ Antwoord Gianni nu naast me. Ik kijk heel even weg van het raam en grijns naar Gianni.
‘Katinka komt mooi bij mij liggen. Wij moeten bijkletsen.’ Ik knik en draai me iets naar de jongens toe.
‘En met ons moet je dat niet.’ Zegt Jonathan beledigd.
‘Nee, wel met Noa.’ Voegt Katinka toe. Noa en Niels waren in een andere taxi gaan zitten omdat het anders wel heel krap zou worden. We waren met zes, en als elke jongen een meisje op zijn schoot zou houden kon de chauffeur niet zien door zijn achterruit, en het was niet de bedoeling om ongelukken te begaan.
‘Nou, pff, jullie gaan toch ook eens met ons bijpraten he?’ Pruilt Gianni en ik geef hem een stamp.
‘Ik wist niet dat jouw broer een meisje was Malika?’ Giechelt Katinka en ik barst ook in lachen uit.
‘Nu je het zegt…’ Begin ik maar ik hou mijn mond als Gianni me uitdagend aankijkt.
‘Straks góói ik jou in het water.’ Waarschuwt hij wijzend op mijn neus waardoor ik een beetje scheel ga kijken en we alle vier opnieuw plat liggen van het lachen.
~*~
love isn't blind - it sees more, not less.
But because it sees more, it's willing to see less
~*~
love isn't blind - it sees more, not less.
But because it sees more, it's willing to see less
~*~
Nano: 6670/50 000
Tiffany:
Geschrokken draai ik me om en kijk in de richting van een meisje. Ze schud haar lange zwarte haar even naar achteren en ik glimlach even. Denk je rustig een plekje te kunnen zoeken om de band te gaan tekenen, dan word je gestoord.
“Yes, ofcourse,” antwoord ik dan maar met tegenzin.
“Where do you come from?” vraagt ze op haar beste Engels. Dat ze er niet goed in is, in ieder geval in de uitspraak, dat is duidelijk.
“Holland,” zeg ik dan met een zucht erachteraan. Haar gezicht klaart in één keer op en vervolgens begint ze in het Nederlands te praten.
“Wat doe je hier met een blocnote?” vraagt ze nieuwsgierig terwijl ik tegen een boom aanleunen en vervolgens er tegen aan op de grond ga zitten.
“Tekenen,” mompel ik. Kan ik niet gewoon met rust gelaten worden? Even alleen zijn?
“Wat is je naam?” vraagt ze vervolgens door. Houd ze nooit op? Schiet er door mijn hoofd heen.
“Tiffany, de jouwe?”
“Lisette,” dit keer speelt er een glimlach op haar gezicht en ik schud licht met mijn hoofd. Een mens kan dus blijkbaar nooit alleen zijn, niet op een camping in ieder geval. Ik pak mijn potlood en begin met het tekenen van Nathan, met een gitaar in zijn hand en achter een microfoon. Lisette is het er duidelijk niet mee eens dat ik begin met tekenen, gezien ze naast me komt zitten en vrolijk begint te kletsen, over van alles.
John:
“Zag je die chick?” grijnst Nathan terwijl hij tevreden op één van de ligstoelen neerploft. Ik plof op één van de andere ligstoelen neer en de rest van de band volgt ons voorbeeld.
“Die was inderdaad geweldig!” zucht Daniel sarcastisch en rolt met zijn ogen. Ik geef hem een vriendelijke stoot, waardoor hij me aankijkt. Ik schud alleen met mijn hoofd en knik in de richting van Nathan die dromerig naar boven kijkt.
“In de zevende hemel Nat?” vraagt Jasper lachend terwijl hij op de warme grond neerploft.
“Man, dat je op die warme grond kan zitten! Weet je wel hoe warm het is?” merkt Daniel op. Jasper lacht alleen en ploft vervolgens neer op een stoel. Ik kijkt één voor één mijn bandleden aan en begint dan zachtjes te zingen, Nathan valt al snel bij en ook Jasper en Daniel vallen snel in.
“Als je morgenavond ook zo goed zingt John, dan blazen we zeker weten het dak er af!” grijnst Nathan die mij op mijn schouders slaat. Ik grinnik even en leun behaaglijk achterover. Inderdaad, als ik zo goed blijf zingen als net, dan word het zeker knallen! Het is sowieso al zeker dat we een paar covers gaan doen, liedjes van andere artiesten zingen, maar ook dat we een aantal eigen geschreven liedjes gaan zingen, het is maar net wat we beslissen vanavond tijdens de soundcheck.
“Zeg, jongens, wat jullie doen, weet ik niet! Ik ga in ieder geval die lekkere chick van net eens op zoeken,” grijnst Nathan. Ik kijk hem met een opgetrokken wenkbrauw aan.
“Prima, op tijd terug zijn he!” roep ik hem na. Hij steekt alleen zijn hand op – na zijn spullen gepakt te hebben – en loopt weg. Ik kijk Jasper en Daniel aan, die op hun beurt mij weer aankijken.
“Nog even zwemmen en dan douchen?” stelt Jasper voor. Ik en Daniel knikken instemmend, waarna we het zwembad weer induiken.
Geschrokken draai ik me om en kijk in de richting van een meisje. Ze schud haar lange zwarte haar even naar achteren en ik glimlach even. Denk je rustig een plekje te kunnen zoeken om de band te gaan tekenen, dan word je gestoord.
“Yes, ofcourse,” antwoord ik dan maar met tegenzin.
“Where do you come from?” vraagt ze op haar beste Engels. Dat ze er niet goed in is, in ieder geval in de uitspraak, dat is duidelijk.
“Holland,” zeg ik dan met een zucht erachteraan. Haar gezicht klaart in één keer op en vervolgens begint ze in het Nederlands te praten.
“Wat doe je hier met een blocnote?” vraagt ze nieuwsgierig terwijl ik tegen een boom aanleunen en vervolgens er tegen aan op de grond ga zitten.
“Tekenen,” mompel ik. Kan ik niet gewoon met rust gelaten worden? Even alleen zijn?
“Wat is je naam?” vraagt ze vervolgens door. Houd ze nooit op? Schiet er door mijn hoofd heen.
“Tiffany, de jouwe?”
“Lisette,” dit keer speelt er een glimlach op haar gezicht en ik schud licht met mijn hoofd. Een mens kan dus blijkbaar nooit alleen zijn, niet op een camping in ieder geval. Ik pak mijn potlood en begin met het tekenen van Nathan, met een gitaar in zijn hand en achter een microfoon. Lisette is het er duidelijk niet mee eens dat ik begin met tekenen, gezien ze naast me komt zitten en vrolijk begint te kletsen, over van alles.
John:
“Zag je die chick?” grijnst Nathan terwijl hij tevreden op één van de ligstoelen neerploft. Ik plof op één van de andere ligstoelen neer en de rest van de band volgt ons voorbeeld.
“Die was inderdaad geweldig!” zucht Daniel sarcastisch en rolt met zijn ogen. Ik geef hem een vriendelijke stoot, waardoor hij me aankijkt. Ik schud alleen met mijn hoofd en knik in de richting van Nathan die dromerig naar boven kijkt.
“In de zevende hemel Nat?” vraagt Jasper lachend terwijl hij op de warme grond neerploft.
“Man, dat je op die warme grond kan zitten! Weet je wel hoe warm het is?” merkt Daniel op. Jasper lacht alleen en ploft vervolgens neer op een stoel. Ik kijkt één voor één mijn bandleden aan en begint dan zachtjes te zingen, Nathan valt al snel bij en ook Jasper en Daniel vallen snel in.
“Als je morgenavond ook zo goed zingt John, dan blazen we zeker weten het dak er af!” grijnst Nathan die mij op mijn schouders slaat. Ik grinnik even en leun behaaglijk achterover. Inderdaad, als ik zo goed blijf zingen als net, dan word het zeker knallen! Het is sowieso al zeker dat we een paar covers gaan doen, liedjes van andere artiesten zingen, maar ook dat we een aantal eigen geschreven liedjes gaan zingen, het is maar net wat we beslissen vanavond tijdens de soundcheck.
“Zeg, jongens, wat jullie doen, weet ik niet! Ik ga in ieder geval die lekkere chick van net eens op zoeken,” grijnst Nathan. Ik kijk hem met een opgetrokken wenkbrauw aan.
“Prima, op tijd terug zijn he!” roep ik hem na. Hij steekt alleen zijn hand op – na zijn spullen gepakt te hebben – en loopt weg. Ik kijk Jasper en Daniel aan, die op hun beurt mij weer aankijken.
“Nog even zwemmen en dan douchen?” stelt Jasper voor. Ik en Daniel knikken instemmend, waarna we het zwembad weer induiken.
Nathan:
Langzaam loop ik richting Tiffany. Ze moet ergens zijn, bedacht ik me. Ik loop het pad af. Naast mij staan allemaal palmbomen. Ik hou van die dingen, ook al ben ik dus geen natuur mens.
Opeens zie ik Tiffany zitten. Naast haar zit nog een meisje. Volgens mij voelt ze maar niks voor dat meisje.
‘Hé Tif!’ zeg ik.
‘Wat ben je aan het doen? Moet je niet zwemmen met die jongens?’
‘Nee, ik wou je eigenlijk in het water gooien.’ Opeens kijkt het andere meisje op.
‘Hé, wacht..’ stottert hij. ‘Jou ken ik!’ Het meisje lacht verlegen.
‘Je zwaaide net naar me, of heb ik dat nou mis?’
‘Dat klopt. Wat leuk dat je dat nog weet.’ Antwoord ze. ‘Ik ben Lisette.’ Ze schudt haar hand met die van mij. Haar nagels zijn mooi roze gelakt. Rood is te populair, niks er aan doen is te nerdy, en roze is perfect. Ja, het klinkt misschien heel dom, maar ik let op handen. ‘Nathan.’ Zeg ik ondertussen.
Ik kijk naar Tiffany. ‘Ga je mee zwemmen? De boys missen je.’
‘Ja, prima. Loop je dan even mee naar het appartement?’ vraagt ze.
‘Prima. Tot kijk Lisette!’ roep ik jolig. Tiffany doet haar tekenblok dicht, en staat op.
‘Tot ziens,’ zegt ze minachtend tegen Lisette.
We lopen richting het appartement. Snel kleed Tiffany zich om, en we sprinten naar het zwembad.
De jongens zitten met z’n drieën op de rand van het zwembad.
‘Kijk eens wie ik mee heb genomen? Onze schone tekenaar in plaats van de schone slaper.’ Lach ik.
De jongens grinniken. Opeens springt John op, en rent naar Tiffany. Ik heb het door en hou haar vast.
En voordat ze het weet ligt ze in het zwembad. Proestend komt ze boven.
‘Jongens, wat zijn we weer lekker aardig. Jullie moeten nog wel twee weken met mij doorkomen.’
‘Agh, schat toch. Wat heb je het ook weer getroffen.’ Lacht Jasper. Daniel en Jasper houden het niet meer. Ze springen ook het water in, en zwemmen naar Tiffany.
Ik pak mijn zonnebril van de ligstoel en doe deze op. Ik weet dat ik hierdoor nog aantrekkelijker ben dan normaal. Niet om mezelf, maar een zonnebril streelt je ego. Het is iets wat elke man nodig heeft. Net zoals bijvoorbeeld een horloge, mobiel of misschien nog beter een condoom.
Opeens zie ik Lisette lopen, en ze zwaait weer naar me. Ik glimlach terug, en zwaai flauw met mijn hand.
Met het stukje van Bibi wacht ik nog even. Ik denk dat het verstandig is als Artemiss daar eerst over schrijft.
Langzaam loop ik richting Tiffany. Ze moet ergens zijn, bedacht ik me. Ik loop het pad af. Naast mij staan allemaal palmbomen. Ik hou van die dingen, ook al ben ik dus geen natuur mens.
Opeens zie ik Tiffany zitten. Naast haar zit nog een meisje. Volgens mij voelt ze maar niks voor dat meisje.
‘Hé Tif!’ zeg ik.
‘Wat ben je aan het doen? Moet je niet zwemmen met die jongens?’
‘Nee, ik wou je eigenlijk in het water gooien.’ Opeens kijkt het andere meisje op.
‘Hé, wacht..’ stottert hij. ‘Jou ken ik!’ Het meisje lacht verlegen.
‘Je zwaaide net naar me, of heb ik dat nou mis?’
‘Dat klopt. Wat leuk dat je dat nog weet.’ Antwoord ze. ‘Ik ben Lisette.’ Ze schudt haar hand met die van mij. Haar nagels zijn mooi roze gelakt. Rood is te populair, niks er aan doen is te nerdy, en roze is perfect. Ja, het klinkt misschien heel dom, maar ik let op handen. ‘Nathan.’ Zeg ik ondertussen.
Ik kijk naar Tiffany. ‘Ga je mee zwemmen? De boys missen je.’
‘Ja, prima. Loop je dan even mee naar het appartement?’ vraagt ze.
‘Prima. Tot kijk Lisette!’ roep ik jolig. Tiffany doet haar tekenblok dicht, en staat op.
‘Tot ziens,’ zegt ze minachtend tegen Lisette.
We lopen richting het appartement. Snel kleed Tiffany zich om, en we sprinten naar het zwembad.
De jongens zitten met z’n drieën op de rand van het zwembad.
‘Kijk eens wie ik mee heb genomen? Onze schone tekenaar in plaats van de schone slaper.’ Lach ik.
De jongens grinniken. Opeens springt John op, en rent naar Tiffany. Ik heb het door en hou haar vast.
En voordat ze het weet ligt ze in het zwembad. Proestend komt ze boven.
‘Jongens, wat zijn we weer lekker aardig. Jullie moeten nog wel twee weken met mij doorkomen.’
‘Agh, schat toch. Wat heb je het ook weer getroffen.’ Lacht Jasper. Daniel en Jasper houden het niet meer. Ze springen ook het water in, en zwemmen naar Tiffany.
Ik pak mijn zonnebril van de ligstoel en doe deze op. Ik weet dat ik hierdoor nog aantrekkelijker ben dan normaal. Niet om mezelf, maar een zonnebril streelt je ego. Het is iets wat elke man nodig heeft. Net zoals bijvoorbeeld een horloge, mobiel of misschien nog beter een condoom.
Opeens zie ik Lisette lopen, en ze zwaait weer naar me. Ik glimlach terug, en zwaai flauw met mijn hand.
Met het stukje van Bibi wacht ik nog even. Ik denk dat het verstandig is als Artemiss daar eerst over schrijft.
Soms wou ik dat ik processen in mijn leven ook kon beëindigen met ctrl + alt + del
-
Artemiss
- Tipp-Ex team
- Berichten: 890
- Lid geworden op: 01 jul 2008 14:29
- Locatie: Ergens in de Randstad
Lisette
Die Tiffany. Was het fout om door te ratelen? Ik had heus wel door dat ze het niks vond. Maar ik ken types zoals zij. Die blijven de rest van hun leven alleen. En of ze dat wel best vinden zo? Ik weet het niet, maar ik geloof er niet in.
Ik loop weer langs het zwembad. Ik grinnik zachtjes in mezelf als ik die beste Tiffany in het water zie liggen. Wat ben ik blij dat ik alleen met broertje lief op stap ben, die gaat zelf amper het water in. Ik ga morgen misschien wel zwemmen... Mijn blik valt op Nathan. Mijn god, wat een stuk. Zeker nu! Hij heeft een zonnebril. Hij lijkt me zeker aardig, en ik heb echt nog nooit zo'n knappe jongen gezien. Hij heeft kuiltjes! Ik kan het niet helpen, ik zwaai nog een keer. Tot mijn verrukking zie ik dat hij lichtjes terug wuift. Niet te enthousiast, hoor.
Eén nadeel. Hij is wel knap, maar dat weet ie ook. Dat had ik direct door. Beetje oppassen met dat stuk dus.
Ik loop weer terug naar de camping. Ik zie Sander bij twee meisjes staan die, als ik het goed gezien heb, met onze reserve tent in de weer zijn.
Sander
Ik sta met mijn armen over elkaar toe te kijken hoe Bibi en Hedwig verder prutsen aan het opzetten van onze reserve tent. Ik probeer niet te lachen, maar het is ook zo'n gestuntel. Gelukkig zie ik in de verte de hulptroepen al aankomen.
"Dames, zullen mijn zus en ik jullie maar een handje helpen? Dan kunnen jullie ergens slapen vanavond," zeg ik grinnikend.
"Graag! Waar is je zus?" Met een verhit hoofd laat Bibi gelaten de tentstokken uit haar handen vallen.
Ik knik in Lisettes richting.
"Lies! Help even een handje!"
"Waarmee?"
"Met het opzetten van onze reserve tent voor onze nieuwe buren. Dames, dit is Lisette, Lisette, dit zijn Bibi en Hedwig."
De meisjes schudden elkaar de hand en vervolgens gaan we samen aan de slag. Met z'n vieren gaat het heel wat sneller, binnen een halfuurtje staat de tent overeind.
Hedwig presteert het om te zeggen: "Ach, een tent opzetten, appeltje eitje."
Lisette en ik lachen, en Bibi geeft haar vriendin geërgerd een por.
"Bedankt, jongens," voegt ze eraan toe. "Als jullie niet geholpen hadden, waren we nou nog bezig geweest..."
Lies stoot me aan, en knipoogt.
"Hé, ik heb denk ik sjans!"
Ik glimlach, het is zover.
"Goh, nu al?"
"Ja, ik knipoogde net naar een jongen bij het zwembad. Nathan, heet ie. En ik heb een vriendin van hem ook gesproken, Tiffany. Beetje verlegen type, je weet wel, zo eentje die bang is voor nieuw contact..."
"Kom op, Lies, je kent haar net."
Ze kijkt me een tijdje aan. Ik heb dat al vaker gezegd, maar ik weet dat Liset een gave heeft. Als zij zegt dat dat zo is, dan zal ze gelijk hebben. Toch ga ik er tegen in.
"Misschien, als je haar beter kent..."
"Natuurlijk, daar heb je gelijk in," zegt ze voordat ik kan zeggen waar ik gelijk in heb, "maar ik bedoel dat ik misschien helemaal geen kans krijg om haar beter te leren kennen. Tja, via Nathan misschien..."
Ik zucht. Ik open mijn mond om iets te zeggen, maar ik sluit hem weer. Het is geen noodzaak, bedenk ik me. Laat dat meisje alleen, ik ben ook alleen. Tja, lastige puber-kwestie.
"En," vraag ik dan maar, "hebben we al besloten waar we vanavond gaan eten? Of gaan we barbecueën?"
Die Tiffany. Was het fout om door te ratelen? Ik had heus wel door dat ze het niks vond. Maar ik ken types zoals zij. Die blijven de rest van hun leven alleen. En of ze dat wel best vinden zo? Ik weet het niet, maar ik geloof er niet in.
Ik loop weer langs het zwembad. Ik grinnik zachtjes in mezelf als ik die beste Tiffany in het water zie liggen. Wat ben ik blij dat ik alleen met broertje lief op stap ben, die gaat zelf amper het water in. Ik ga morgen misschien wel zwemmen... Mijn blik valt op Nathan. Mijn god, wat een stuk. Zeker nu! Hij heeft een zonnebril. Hij lijkt me zeker aardig, en ik heb echt nog nooit zo'n knappe jongen gezien. Hij heeft kuiltjes! Ik kan het niet helpen, ik zwaai nog een keer. Tot mijn verrukking zie ik dat hij lichtjes terug wuift. Niet te enthousiast, hoor.
Eén nadeel. Hij is wel knap, maar dat weet ie ook. Dat had ik direct door. Beetje oppassen met dat stuk dus.
Ik loop weer terug naar de camping. Ik zie Sander bij twee meisjes staan die, als ik het goed gezien heb, met onze reserve tent in de weer zijn.
Sander
Ik sta met mijn armen over elkaar toe te kijken hoe Bibi en Hedwig verder prutsen aan het opzetten van onze reserve tent. Ik probeer niet te lachen, maar het is ook zo'n gestuntel. Gelukkig zie ik in de verte de hulptroepen al aankomen.
"Dames, zullen mijn zus en ik jullie maar een handje helpen? Dan kunnen jullie ergens slapen vanavond," zeg ik grinnikend.
"Graag! Waar is je zus?" Met een verhit hoofd laat Bibi gelaten de tentstokken uit haar handen vallen.
Ik knik in Lisettes richting.
"Lies! Help even een handje!"
"Waarmee?"
"Met het opzetten van onze reserve tent voor onze nieuwe buren. Dames, dit is Lisette, Lisette, dit zijn Bibi en Hedwig."
De meisjes schudden elkaar de hand en vervolgens gaan we samen aan de slag. Met z'n vieren gaat het heel wat sneller, binnen een halfuurtje staat de tent overeind.
Hedwig presteert het om te zeggen: "Ach, een tent opzetten, appeltje eitje."
Lisette en ik lachen, en Bibi geeft haar vriendin geërgerd een por.
"Bedankt, jongens," voegt ze eraan toe. "Als jullie niet geholpen hadden, waren we nou nog bezig geweest..."
Lies stoot me aan, en knipoogt.
"Hé, ik heb denk ik sjans!"
Ik glimlach, het is zover.
"Goh, nu al?"
"Ja, ik knipoogde net naar een jongen bij het zwembad. Nathan, heet ie. En ik heb een vriendin van hem ook gesproken, Tiffany. Beetje verlegen type, je weet wel, zo eentje die bang is voor nieuw contact..."
"Kom op, Lies, je kent haar net."
Ze kijkt me een tijdje aan. Ik heb dat al vaker gezegd, maar ik weet dat Liset een gave heeft. Als zij zegt dat dat zo is, dan zal ze gelijk hebben. Toch ga ik er tegen in.
"Misschien, als je haar beter kent..."
"Natuurlijk, daar heb je gelijk in," zegt ze voordat ik kan zeggen waar ik gelijk in heb, "maar ik bedoel dat ik misschien helemaal geen kans krijg om haar beter te leren kennen. Tja, via Nathan misschien..."
Ik zucht. Ik open mijn mond om iets te zeggen, maar ik sluit hem weer. Het is geen noodzaak, bedenk ik me. Laat dat meisje alleen, ik ben ook alleen. Tja, lastige puber-kwestie.
"En," vraag ik dan maar, "hebben we al besloten waar we vanavond gaan eten? Of gaan we barbecueën?"
Alles draait om jou en mij en wij, we draaien overal omheen...
-Herman van Veen
-Herman van Veen
Bibi
‘Wat willen we eten?’ vraagt Hedwig aan mij. Ik kijk haar aan. Ik dacht dat we dat al hadden overlegt.
‘Patat dacht ik?’ vraag ik.
‘Bij de patatboer hier op de camping?’ vraagt ze.
‘Hebben we hier dan een frituurpan?’ antwoord ik.
Even is het stil. ‘Nee, die hebben we niet. Patatboer dus?’
‘Ja, dat lijkt me wel.’ Soms kan ze zo dom uit de hoek komen. Het irriteert me.
‘Zullen we zwemmen met Lisette en Sander?’ vraag ik haar. Ik heb even zin om iets anders te doen dan bij háár te zitten.
‘Prima. Dat doen we. Loop jij even naar hun toe?’ Ik knik. Zuchtend sta ik op van onze super moderne stoelen. Het zijn echt van die campingstoeltjes, die ik goedkoop bij de Action heb gekocht.
‘Hebben jullie zin om met ons mee te zwemmen?’ vraag ik als ik bij hun camper ben. Sander en Lisette zitten voor de camper, en eten een frikandel.
‘Ja, dat lijkt me leuk!’ roept Lisette enthousiast.
‘Lisette, eet nou even eerst die frikandel op. Dat ons vlees al is aangebrand door jou, is al erg genoeg.’ Zucht Sander, daarna kijkt hij mij aan.
‘Zullen we over een half uurtje afspreken?’ vraagt ik. Ik knik instemmend.
‘Komen jullie dan naar ons toe?’ vraag ik.
‘Ja, prima idee. Tot straks.’
Oké, een halfuurtje kan ik nog wel opschieten met Hedwig. Maar daarna is het echt even afgelopen. Rustig loop ik naar onze tent. Ik rits de tentdeur open, en pak mijn boek er uit.
‘We zijn klaar met eten hoor!’ roept Lisette, terwijl ze aanloopt. We lopen richting het zwembad.
Sander zag er wel goed uit. In het begin had ik echt het idee dat hij best nerdy uit de hoek zou komen. Nou heeft hij toch een best leuke zwembroek aan, en heeft zelfs een lekkere buik. Hij is wel een beetje witjes, maar dat heeft toch best wel iets sexy.
Ondertussen zijn we bij het zwembad. Ik zie een paar jongeren zwemmen. Ik kijk naar Lisette, en zie dat ze kijkt naar een jongen met een zonnebril.
Ik zie ook een paar knappe jongens. Volgens mij zijn dat de vrienden van de jongen met de zonnebril.
Ondertussen loopt Hedwig heupwiegend richting het zwembad en neemt een duik. Ze steelt de show weer, want al die jongens kijken hoe ze zwemt.
Lisette en ik kijken elkaar aan, en pakken de hand van Sander vast. Samen rennen we naar het zwembad en springen er in.
De jongens kijken elkaar aan, en springen ook het zwembad in.
‘Héé Lisette.’ Roept de knappe jongen.
‘Hoi Nathan,’ zegt Lisette tegen hem. Hij zwemt naar haar toe, en duwt haar hoofd onder water. Proestend komt ze weer boven.
‘Nieuwe kanidaat, mr Love?’ vraagt een jongen aan hem.
‘Agh, hou je mond, John.’
We lachen. Ondertussen leren we elkaar wat beter kennen.
‘Wat willen we eten?’ vraagt Hedwig aan mij. Ik kijk haar aan. Ik dacht dat we dat al hadden overlegt.
‘Patat dacht ik?’ vraag ik.
‘Bij de patatboer hier op de camping?’ vraagt ze.
‘Hebben we hier dan een frituurpan?’ antwoord ik.
Even is het stil. ‘Nee, die hebben we niet. Patatboer dus?’
‘Ja, dat lijkt me wel.’ Soms kan ze zo dom uit de hoek komen. Het irriteert me.
‘Zullen we zwemmen met Lisette en Sander?’ vraag ik haar. Ik heb even zin om iets anders te doen dan bij háár te zitten.
‘Prima. Dat doen we. Loop jij even naar hun toe?’ Ik knik. Zuchtend sta ik op van onze super moderne stoelen. Het zijn echt van die campingstoeltjes, die ik goedkoop bij de Action heb gekocht.
‘Hebben jullie zin om met ons mee te zwemmen?’ vraag ik als ik bij hun camper ben. Sander en Lisette zitten voor de camper, en eten een frikandel.
‘Ja, dat lijkt me leuk!’ roept Lisette enthousiast.
‘Lisette, eet nou even eerst die frikandel op. Dat ons vlees al is aangebrand door jou, is al erg genoeg.’ Zucht Sander, daarna kijkt hij mij aan.
‘Zullen we over een half uurtje afspreken?’ vraagt ik. Ik knik instemmend.
‘Komen jullie dan naar ons toe?’ vraag ik.
‘Ja, prima idee. Tot straks.’
Oké, een halfuurtje kan ik nog wel opschieten met Hedwig. Maar daarna is het echt even afgelopen. Rustig loop ik naar onze tent. Ik rits de tentdeur open, en pak mijn boek er uit.
‘We zijn klaar met eten hoor!’ roept Lisette, terwijl ze aanloopt. We lopen richting het zwembad.
Sander zag er wel goed uit. In het begin had ik echt het idee dat hij best nerdy uit de hoek zou komen. Nou heeft hij toch een best leuke zwembroek aan, en heeft zelfs een lekkere buik. Hij is wel een beetje witjes, maar dat heeft toch best wel iets sexy.
Ondertussen zijn we bij het zwembad. Ik zie een paar jongeren zwemmen. Ik kijk naar Lisette, en zie dat ze kijkt naar een jongen met een zonnebril.
Ik zie ook een paar knappe jongens. Volgens mij zijn dat de vrienden van de jongen met de zonnebril.
Ondertussen loopt Hedwig heupwiegend richting het zwembad en neemt een duik. Ze steelt de show weer, want al die jongens kijken hoe ze zwemt.
Lisette en ik kijken elkaar aan, en pakken de hand van Sander vast. Samen rennen we naar het zwembad en springen er in.
De jongens kijken elkaar aan, en springen ook het zwembad in.
‘Héé Lisette.’ Roept de knappe jongen.
‘Hoi Nathan,’ zegt Lisette tegen hem. Hij zwemt naar haar toe, en duwt haar hoofd onder water. Proestend komt ze weer boven.
‘Nieuwe kanidaat, mr Love?’ vraagt een jongen aan hem.
‘Agh, hou je mond, John.’
We lachen. Ondertussen leren we elkaar wat beter kennen.
Soms wou ik dat ik processen in mijn leven ook kon beëindigen met ctrl + alt + del
Ik kon niet wachten met posten, want kreeg inspiratie, dus ik post maar, als jullie het niet erg vinden
----------------
Tiffany:
Het begint me allemaal net iets te druk te worden bij het zwembad en ik klim er dan ook uit. Terwijl de hele band bezig is met nieuwe vrienden maken pak ik mijn spullen en loop richting het appartement, waar ik straks wel wat ga koken. Ik zag een kleine keuken, dus dat moest goed gaan.
“Tiffany!” hoor ik dan achter me. Ik draai me om en zie hoe Nathan kletsnat van het water naar me toe komt rennen. Was hij niet bezig met Lisette?
“Moet je niet bij Lisette zijn?” vraag ik terwijl ik met een zucht stop. Een moment alleen zijn is echt moeilijk hier, blijkbaar.
“Nee, ik zag je weggaan en ik wou weten waarom.” Ik kijk hem aan, Nathan die zich interesseert in mij? Hoe ik me voel, of waarom ik überhaupt wegga, ook voor het eerst! Ik draai mijn hoofd iets en kijk hem met een opgetrokken wenkbrauw aan.
“Het werd me te druk en daarbij, er moet iemand voor het eten zorgen voor jullie die soundcheck hebben,” merk ik op en wil me alweer omdraaien om richting het appartement te lopen.
“We gaan om zes uur eten, wil je het doorgeven aan de jongens?” vraag ik nog voor ik helemaal weg loop. Nathan knikt, waarna ik toch echt richting het appartement loop. Eindelijk rust! Eenmaal bij het appartement aangekomen doe ik de deur open met de sleutel, loop naar de badkamer waar ik eerst een heerlijke douche neem. Vervolgens loop ik naar het kleine keukentje. Ik kijk wat in alle kastjes en besef dat er nog boodschappen gedaan moeten worden, ik zucht. Ik pak wat geld uit mijn tasje en loop dan naar de campingwinkel, waar godzijdank van alles te koop is! Na wat eten ingeslagen te hebben voor overheerlijke macaroni met tomatensaus, loop ik weer naar het appartement.
In de keuken ga ik direct aan de slag en glimlach. Het is boffen dat ze hier de dingen hadden die ik wou! Terwijl ik druk bezig ben met de pannen en het eten zelf zing ik een liedje van de band, die John ooit heeft geschreven.
“I can wait for you for ever.” Hoor ik dan iemand zingen. Ik draai me met een verschrikt gezicht om en zie hoe John grijnzend, gedoucht en wel tegen de deurpost aanstaan.
John:
“Wanneer doe je nou eens iets met je stem? Je weet dat je prachtig zingt! We willen je ook maar te graag in de band hebben!” merk ik op aan mijn zusje die zo te zien geschrokken is dat ik haar gestoord heb, tijdens het koken.
“Je weet best dat ik het haat om voor publiek te zingen,” bromt ze en gaat weer verder met koken. Ik haal mijn schouders op en loop richting de woonkamer waar Jasper druk bezig is met trommelen op de tafel, Daniel doet alsof hij trompet speelt en Nathan speelt luchtgitaar.
Lachend kijk ik de bandleden aan. Het is ook een komisch gezicht zo! Ik schud licht met mijn hoofd en begin kalm een nummer in te zingen. Dit spoort Jasper aan om met zijn vingers nog harder op de tafel te trommelen, het spoort Nathan aan om nog wat uitbundiger te headbangen en Daniel doet nog altijd even vrolijk alsof hij trompet speelt.
“Jongens!” kan ik nog net uitroepen van het lachen.
“Eten!” roept Tiffany als ze met een pan de kamer in komt. Dit geeft het effect waarvan ik gehoopt had. Jasper springt meteen recht overeind om de borden te pakken, Nathan houd op met headbangen en luchtgitaar spelen en pakt het bestek uit de kasten. Daniel en ik zijn de enigen die kalm aan tafel gaan zitten.
“Jongens, jullie waren komisch net hoor!” zegt Tiffany lachend, terwijl ik en de jongens tegelijk aanvallen op het eten. Van zwemmen en reizen krijg je een reuze trek en dat hebben we ook! Daarbij moeten we goed gevuld zijn, vanwege de soundcheck straks.
“Hm… lekker,” hoor ik Jasper met volle mond zeggen. Vanuit mijn ooghoeken zie ik Tiffany licht blozen en ik glimlach naar mijn zusje. Morgen zal ik er eens voor zorgen dat ze haar rust krijgt, ik heb namelijk al wel gemerkt dat ze die niet had gehad vandaag, waar ze naar mijn idee ook behoorlijk van baalt.
“Wat zouden we toch zonder jou moeten!” merkt Daniel vervolgens op.
“Jup, als we jou niet hadden Tiffany, dan hadden we nu niet zulk lekker eten!” grijnst Jasper, vervolgens geven ik en Nathan haar ook nog een compliment waardoor ze al helemaal rood word.
----------------
Tiffany:
Het begint me allemaal net iets te druk te worden bij het zwembad en ik klim er dan ook uit. Terwijl de hele band bezig is met nieuwe vrienden maken pak ik mijn spullen en loop richting het appartement, waar ik straks wel wat ga koken. Ik zag een kleine keuken, dus dat moest goed gaan.
“Tiffany!” hoor ik dan achter me. Ik draai me om en zie hoe Nathan kletsnat van het water naar me toe komt rennen. Was hij niet bezig met Lisette?
“Moet je niet bij Lisette zijn?” vraag ik terwijl ik met een zucht stop. Een moment alleen zijn is echt moeilijk hier, blijkbaar.
“Nee, ik zag je weggaan en ik wou weten waarom.” Ik kijk hem aan, Nathan die zich interesseert in mij? Hoe ik me voel, of waarom ik überhaupt wegga, ook voor het eerst! Ik draai mijn hoofd iets en kijk hem met een opgetrokken wenkbrauw aan.
“Het werd me te druk en daarbij, er moet iemand voor het eten zorgen voor jullie die soundcheck hebben,” merk ik op en wil me alweer omdraaien om richting het appartement te lopen.
“We gaan om zes uur eten, wil je het doorgeven aan de jongens?” vraag ik nog voor ik helemaal weg loop. Nathan knikt, waarna ik toch echt richting het appartement loop. Eindelijk rust! Eenmaal bij het appartement aangekomen doe ik de deur open met de sleutel, loop naar de badkamer waar ik eerst een heerlijke douche neem. Vervolgens loop ik naar het kleine keukentje. Ik kijk wat in alle kastjes en besef dat er nog boodschappen gedaan moeten worden, ik zucht. Ik pak wat geld uit mijn tasje en loop dan naar de campingwinkel, waar godzijdank van alles te koop is! Na wat eten ingeslagen te hebben voor overheerlijke macaroni met tomatensaus, loop ik weer naar het appartement.
In de keuken ga ik direct aan de slag en glimlach. Het is boffen dat ze hier de dingen hadden die ik wou! Terwijl ik druk bezig ben met de pannen en het eten zelf zing ik een liedje van de band, die John ooit heeft geschreven.
“I can wait for you for ever.” Hoor ik dan iemand zingen. Ik draai me met een verschrikt gezicht om en zie hoe John grijnzend, gedoucht en wel tegen de deurpost aanstaan.
John:
“Wanneer doe je nou eens iets met je stem? Je weet dat je prachtig zingt! We willen je ook maar te graag in de band hebben!” merk ik op aan mijn zusje die zo te zien geschrokken is dat ik haar gestoord heb, tijdens het koken.
“Je weet best dat ik het haat om voor publiek te zingen,” bromt ze en gaat weer verder met koken. Ik haal mijn schouders op en loop richting de woonkamer waar Jasper druk bezig is met trommelen op de tafel, Daniel doet alsof hij trompet speelt en Nathan speelt luchtgitaar.
Lachend kijk ik de bandleden aan. Het is ook een komisch gezicht zo! Ik schud licht met mijn hoofd en begin kalm een nummer in te zingen. Dit spoort Jasper aan om met zijn vingers nog harder op de tafel te trommelen, het spoort Nathan aan om nog wat uitbundiger te headbangen en Daniel doet nog altijd even vrolijk alsof hij trompet speelt.
“Jongens!” kan ik nog net uitroepen van het lachen.
“Eten!” roept Tiffany als ze met een pan de kamer in komt. Dit geeft het effect waarvan ik gehoopt had. Jasper springt meteen recht overeind om de borden te pakken, Nathan houd op met headbangen en luchtgitaar spelen en pakt het bestek uit de kasten. Daniel en ik zijn de enigen die kalm aan tafel gaan zitten.
“Jongens, jullie waren komisch net hoor!” zegt Tiffany lachend, terwijl ik en de jongens tegelijk aanvallen op het eten. Van zwemmen en reizen krijg je een reuze trek en dat hebben we ook! Daarbij moeten we goed gevuld zijn, vanwege de soundcheck straks.
“Hm… lekker,” hoor ik Jasper met volle mond zeggen. Vanuit mijn ooghoeken zie ik Tiffany licht blozen en ik glimlach naar mijn zusje. Morgen zal ik er eens voor zorgen dat ze haar rust krijgt, ik heb namelijk al wel gemerkt dat ze die niet had gehad vandaag, waar ze naar mijn idee ook behoorlijk van baalt.
“Wat zouden we toch zonder jou moeten!” merkt Daniel vervolgens op.
“Jup, als we jou niet hadden Tiffany, dan hadden we nu niet zulk lekker eten!” grijnst Jasper, vervolgens geven ik en Nathan haar ook nog een compliment waardoor ze al helemaal rood word.
-
Artemiss
- Tipp-Ex team
- Berichten: 890
- Lid geworden op: 01 jul 2008 14:29
- Locatie: Ergens in de Randstad
Sander
De zon gaat onder in Koutouloufari. We zijn helaas nog steeds niet in de stad geweest, maar dat komt nog wel. Al moet ik Lisette aan haar haren de camper in trekken, wij gaan nog even in Koutouloufari kijken. We gaan niet alleen maar luieren.
Ik heb er achteraf geen spijt van dat ik mee ben gaan zwemmen. Helaas moet ik het nu wel even zonder bril doen, want hoe ik ook mijn best gedaan heb, die is niet droog gebleven.
De hele tijd dat ik daar bij het zwembad heb gezeten, heb ik mezelf verbaasd met mijn spontaniteit, die ik anders nooit had. Ik heb met iedereen wel even gepraat: met John, met Nathan, eventjes met Tiffany, en natuurlijk met Bibi. Mooi meisje. Bij haar durfde ik wat minder te praten, iets in haar geeft me het gevoel dat ik voorzichtig moet zijn. Verder volgde ik met haar het voorbeeld van mijn zuster, die weet wel hoe ze met mensen om moet gaan.
Ook al zie ik geen steek zonder bril, ik kan het niet laten af en toe even naar de tent naast ons te kijken, waar Bibi en Hedwig naar de ondergaande zon staren. Het maakt niet uit, al zou ik stekeblind zijn, nog zou ik het sierlijke lichaam van Bibi kunnen onderscheiden. Haar blond-bruine haar glimt in de zon. Nog nooit heb ik mezelf toegestaan om er naar te kijken, maar nu...
"Je vindt haar leuk, hè?"
Ik schrik en maak een stuiter in mijn stoel.
"Wat? Nee, Liset, je weet toch dat ik daar nooit mee bezig ben," antwoord ik geïrriteerd.
"Nee, nee. Nou, die andere jongens hebben vanmiddag bij het zwembad ook wel het een en ander opgemerkt en..."
"Fama nihil est celerius," mompel ik.
"Nee! Geen Latijn! Alsjeblieft!" Haar stem krijgt een dramatische ondertoon.
"Niets is sneller dan roddel," vertaal ik zuchtend. Het is dat het mijn lieve zusje is, anders had ik het waarschijnlijk niet eens vertaald.
"Geen zorgen, ik houd mijn mond. Maar niet liegen, hè. Je ziet haar overduidelijk wel zitten..."
Ik knik langzaam en mijn blik glijdt weer terug naar Bibi. Ze kijkt terug, glimlacht en komt naar ons toe...
De zon gaat onder in Koutouloufari. We zijn helaas nog steeds niet in de stad geweest, maar dat komt nog wel. Al moet ik Lisette aan haar haren de camper in trekken, wij gaan nog even in Koutouloufari kijken. We gaan niet alleen maar luieren.
Ik heb er achteraf geen spijt van dat ik mee ben gaan zwemmen. Helaas moet ik het nu wel even zonder bril doen, want hoe ik ook mijn best gedaan heb, die is niet droog gebleven.
De hele tijd dat ik daar bij het zwembad heb gezeten, heb ik mezelf verbaasd met mijn spontaniteit, die ik anders nooit had. Ik heb met iedereen wel even gepraat: met John, met Nathan, eventjes met Tiffany, en natuurlijk met Bibi. Mooi meisje. Bij haar durfde ik wat minder te praten, iets in haar geeft me het gevoel dat ik voorzichtig moet zijn. Verder volgde ik met haar het voorbeeld van mijn zuster, die weet wel hoe ze met mensen om moet gaan.
Ook al zie ik geen steek zonder bril, ik kan het niet laten af en toe even naar de tent naast ons te kijken, waar Bibi en Hedwig naar de ondergaande zon staren. Het maakt niet uit, al zou ik stekeblind zijn, nog zou ik het sierlijke lichaam van Bibi kunnen onderscheiden. Haar blond-bruine haar glimt in de zon. Nog nooit heb ik mezelf toegestaan om er naar te kijken, maar nu...
"Je vindt haar leuk, hè?"
Ik schrik en maak een stuiter in mijn stoel.
"Wat? Nee, Liset, je weet toch dat ik daar nooit mee bezig ben," antwoord ik geïrriteerd.
"Nee, nee. Nou, die andere jongens hebben vanmiddag bij het zwembad ook wel het een en ander opgemerkt en..."
"Fama nihil est celerius," mompel ik.
"Nee! Geen Latijn! Alsjeblieft!" Haar stem krijgt een dramatische ondertoon.
"Niets is sneller dan roddel," vertaal ik zuchtend. Het is dat het mijn lieve zusje is, anders had ik het waarschijnlijk niet eens vertaald.
"Geen zorgen, ik houd mijn mond. Maar niet liegen, hè. Je ziet haar overduidelijk wel zitten..."
Ik knik langzaam en mijn blik glijdt weer terug naar Bibi. Ze kijkt terug, glimlacht en komt naar ons toe...
Alles draait om jou en mij en wij, we draaien overal omheen...
-Herman van Veen
-Herman van Veen
Bibi
‘Hoi Sander!’ zeg ik lachend als ik naar hem toe loopt. Ik zag hem al de hele tijd naar mij kijken. Heeft hij wat van mij aan ofzo?
Niet dat ik dat erg vind, helemaal niet hoor. Maar hij moet niet denken dat ik direct iets met hem wil. Ik bedoel, ik ben nog maar net op Kreta, eerst wil ik die andere jongens eens beter leren kennen.
Nathan is niks voor me. Hij is te macho, en gaat achter ieder meisje aan die hij ziet.
‘Hee Bibi,’ zegt Sander terug. Hij wordt een beetje rood. Wat lief, hij bloost!
‘Wat is jullie planning voor vanavond?’ vraag ik aan hem. Ik las op een bordje dat er een band ging soundchecken in een discotheek die bij de camping hoort. Daarna konden we daar naar binnen.
‘Ik dacht zelf aan een boek lezen. Ik weet niet wat jullie van plan zijn? En Lisette?’ hij kijkt naar Lisette.
‘Ik wou naar die discotheek toe. Mijn plan was om te douchen, en daarna opmaken en dan richting de discotheek te gaan.’ Ze keek haar broer aan.
‘Zal ik dan maar mee gaan?’ vroeg hij. ‘Ik heb er eigenlijk helemaal geen zin in, maar ik ben bang dat er niks anders op zit.’
‘Wat toevallig dat is ook mijn idee!’ zeg ik lachend.
‘Zullen we dat maar doen? Wie gaat er mee naar de douche?’ vraagt Lisette.
Zonder een woord te zeggen ren ik naar de tent, doe snel de rits open. Zie een sok liggen op de grond mét een naaktslak er op, kijk snel weg en pak mijn spullen bij één. Als ik uit de tent kom, zie ik dat Lisette al wacht op mij.
Ik zie dat Hewig nog steeds naar de zonsondergang kijkt. ‘Hewig, ga je ook mee douchen? We wouden daarna na de discotheek.’ Zeg ik tegen haar.
Ze knikt, staat rustig op en pakt haar spullen bij één. Zo hard mogelijk rennen we naar de douche. Opeens val ik. Al mijn spullen vallen op de grond. Mijn shampoo, mijn bh, mijn shirtje, en mijn rokje. Snel raap ik het op. Opeens helpt iemand mij. Ik durf hem niet aan te kijken.
Hedwig en Lisette lachen een beetje schaapachtig. ‘Liet je dit soms vallen?’ vraagt de persoon. Ik kijk naar het voorwerp in zijn hand.
‘Dat is mijn string!’ roep ik uit. Ondertussen bewonder ik zijn gezicht. Ik zag hem al in het zwembad. Dé jongen met de zonnebril. Hij ziet er wel knap uit, maar mijn type? Nee, dat niet.
De jongen lacht. ‘Je struikelde of niet?’ vraagt hij.
Nathan:
Ik kijk het meisje aan. Ze ziet er leuk uit. Lisette staat naast haar. Ik ben op weg naar de soundcheck. Ik geef haar ondertussen haar roze onderbroek terug. Het is te schattig voor woorden, bedenk ik mij.
‘Tot straks! Ik zie jullie vast wel in de club,’ zeg ik.
Het meisje kijkt mij aan. Ze bloost.
‘Ja tot straks,’ zegt Lisette lachend.
Ik vind dit wel een ontzettend leuke camping. Wel ben ik ontzettend blij dat ik niet een maand in een tentje moet slapen. Niks voor mij. Mijn haar raakt zo door de war er van. Grapje, weet ik ook wel.
Ik loop door. Nog voordat ik het echt door heb, merk ik dat ik zit te fluiten. Het ziet er volgens mij echt grappig uit.
Ik doe de deur van de discotheek open. Snel loop ik naar het podium. De bandleden staan bij elkaar.
‘Daar hebben we eindelijk Nathan,’ roept Jasper.
Ik glimlach. Meestal ben ik altijd te laat, en dat blijkt maar weer.
‘Waar is Tiffany?’ vraag ik. Ik merk dat ik het echt vraag, ik mis haar. Ik mis haar bij de band, laat ik het zo zeggen. Ze helpt met koken, wat ze heerlijk doet, ze helpt ons met optredens krijgen, ze helpt… ja overal mee.
‘Even naar de wc,’ zegt John. Ik grinnik.
Snel pak ik mijn gitaar, en ik begin met pingelen. De jongens hebben door welk liedje ik wil gaan spelen.
Ondertussen zie ik dat Tiffany er aan komt. Ze zwaait, en blijft rustig staan, en kijkt naar ons. Nadat we een paar nummers hebben gehad, vinden we dat we wel weer klaar zijn.
We gaan ons opmaken voor het optreden. Dat is altijd het leukst.
Tiffany kiept onze hele kledingskast om, en zoekt een perfect setje kleren uit. We lopen lachend naar ons appartement.
Snel neem ik een douche, föhn ik mijn haar, en wacht totdat Tiffany haar oordeel heeft geveld.
‘Iemand nog bier?’ vraag ik terwijl ik naar de koelkast loop. Ik hoor de jongens allemaal iets roepen. Ik ga er maar van uit dat het een ja is.
In de koelkast zie ik nog een drankfles staan. Ik schenk een laagje in voor Tiffany, en doe er wat sprite bij.
Rustig loop ik naar de bank toe, en geef de jongens hun flesje bier. Ook geef ik Tiffany haar glas aan. Ik voel haar vingers om het glas glijden, en merk dat ik het koud en tegelijk warm krijg.
We staan klaar op het podium. Over een paar tellen beginnen we met het intro. Ik hoor Jasper al aantikken.
‘1,2,3,4’ fluister ik zacht.
‘Hoi Sander!’ zeg ik lachend als ik naar hem toe loopt. Ik zag hem al de hele tijd naar mij kijken. Heeft hij wat van mij aan ofzo?
Niet dat ik dat erg vind, helemaal niet hoor. Maar hij moet niet denken dat ik direct iets met hem wil. Ik bedoel, ik ben nog maar net op Kreta, eerst wil ik die andere jongens eens beter leren kennen.
Nathan is niks voor me. Hij is te macho, en gaat achter ieder meisje aan die hij ziet.
‘Hee Bibi,’ zegt Sander terug. Hij wordt een beetje rood. Wat lief, hij bloost!
‘Wat is jullie planning voor vanavond?’ vraag ik aan hem. Ik las op een bordje dat er een band ging soundchecken in een discotheek die bij de camping hoort. Daarna konden we daar naar binnen.
‘Ik dacht zelf aan een boek lezen. Ik weet niet wat jullie van plan zijn? En Lisette?’ hij kijkt naar Lisette.
‘Ik wou naar die discotheek toe. Mijn plan was om te douchen, en daarna opmaken en dan richting de discotheek te gaan.’ Ze keek haar broer aan.
‘Zal ik dan maar mee gaan?’ vroeg hij. ‘Ik heb er eigenlijk helemaal geen zin in, maar ik ben bang dat er niks anders op zit.’
‘Wat toevallig dat is ook mijn idee!’ zeg ik lachend.
‘Zullen we dat maar doen? Wie gaat er mee naar de douche?’ vraagt Lisette.
Zonder een woord te zeggen ren ik naar de tent, doe snel de rits open. Zie een sok liggen op de grond mét een naaktslak er op, kijk snel weg en pak mijn spullen bij één. Als ik uit de tent kom, zie ik dat Lisette al wacht op mij.
Ik zie dat Hewig nog steeds naar de zonsondergang kijkt. ‘Hewig, ga je ook mee douchen? We wouden daarna na de discotheek.’ Zeg ik tegen haar.
Ze knikt, staat rustig op en pakt haar spullen bij één. Zo hard mogelijk rennen we naar de douche. Opeens val ik. Al mijn spullen vallen op de grond. Mijn shampoo, mijn bh, mijn shirtje, en mijn rokje. Snel raap ik het op. Opeens helpt iemand mij. Ik durf hem niet aan te kijken.
Hedwig en Lisette lachen een beetje schaapachtig. ‘Liet je dit soms vallen?’ vraagt de persoon. Ik kijk naar het voorwerp in zijn hand.
‘Dat is mijn string!’ roep ik uit. Ondertussen bewonder ik zijn gezicht. Ik zag hem al in het zwembad. Dé jongen met de zonnebril. Hij ziet er wel knap uit, maar mijn type? Nee, dat niet.
De jongen lacht. ‘Je struikelde of niet?’ vraagt hij.
Nathan:
Ik kijk het meisje aan. Ze ziet er leuk uit. Lisette staat naast haar. Ik ben op weg naar de soundcheck. Ik geef haar ondertussen haar roze onderbroek terug. Het is te schattig voor woorden, bedenk ik mij.
‘Tot straks! Ik zie jullie vast wel in de club,’ zeg ik.
Het meisje kijkt mij aan. Ze bloost.
‘Ja tot straks,’ zegt Lisette lachend.
Ik vind dit wel een ontzettend leuke camping. Wel ben ik ontzettend blij dat ik niet een maand in een tentje moet slapen. Niks voor mij. Mijn haar raakt zo door de war er van. Grapje, weet ik ook wel.
Ik loop door. Nog voordat ik het echt door heb, merk ik dat ik zit te fluiten. Het ziet er volgens mij echt grappig uit.
Ik doe de deur van de discotheek open. Snel loop ik naar het podium. De bandleden staan bij elkaar.
‘Daar hebben we eindelijk Nathan,’ roept Jasper.
Ik glimlach. Meestal ben ik altijd te laat, en dat blijkt maar weer.
‘Waar is Tiffany?’ vraag ik. Ik merk dat ik het echt vraag, ik mis haar. Ik mis haar bij de band, laat ik het zo zeggen. Ze helpt met koken, wat ze heerlijk doet, ze helpt ons met optredens krijgen, ze helpt… ja overal mee.
‘Even naar de wc,’ zegt John. Ik grinnik.
Snel pak ik mijn gitaar, en ik begin met pingelen. De jongens hebben door welk liedje ik wil gaan spelen.
Ondertussen zie ik dat Tiffany er aan komt. Ze zwaait, en blijft rustig staan, en kijkt naar ons. Nadat we een paar nummers hebben gehad, vinden we dat we wel weer klaar zijn.
We gaan ons opmaken voor het optreden. Dat is altijd het leukst.
Tiffany kiept onze hele kledingskast om, en zoekt een perfect setje kleren uit. We lopen lachend naar ons appartement.
Snel neem ik een douche, föhn ik mijn haar, en wacht totdat Tiffany haar oordeel heeft geveld.
‘Iemand nog bier?’ vraag ik terwijl ik naar de koelkast loop. Ik hoor de jongens allemaal iets roepen. Ik ga er maar van uit dat het een ja is.
In de koelkast zie ik nog een drankfles staan. Ik schenk een laagje in voor Tiffany, en doe er wat sprite bij.
Rustig loop ik naar de bank toe, en geef de jongens hun flesje bier. Ook geef ik Tiffany haar glas aan. Ik voel haar vingers om het glas glijden, en merk dat ik het koud en tegelijk warm krijg.
We staan klaar op het podium. Over een paar tellen beginnen we met het intro. Ik hoor Jasper al aantikken.
‘1,2,3,4’ fluister ik zacht.
Soms wou ik dat ik processen in mijn leven ook kon beëindigen met ctrl + alt + del
-
Artemiss
- Tipp-Ex team
- Berichten: 890
- Lid geworden op: 01 jul 2008 14:29
- Locatie: Ergens in de Randstad
Muiss, let je wel op dat je in de tegenwoordige tijd blijft schrijven? Je wisselt ergens.
En het is het meisje dat, niet die. En wij wilden, niet wij wouden. (Sorry, kon het niet laten!)
En het is het meisje dat, niet die. En wij wilden, niet wij wouden. (Sorry, kon het niet laten!)
Alles draait om jou en mij en wij, we draaien overal omheen...
-Herman van Veen
-Herman van Veen
Ian.
Het is niet bijster druk als ik aan kom in het zwembad. Ik kijk even om me heen en ontdek een poster, er treedt straks een band op in de discotheek? Misschien zou hij zometeen wel even gaan kijken, eerste even afkoelen. Met een aanloop spring ik in het water en wrijf mijn haren naar achteren. Alleen in een zwembad zitten is niets maar toch, ik geniet er wel van. Traag zwem ik een paar keer om en weer maar kom er al snel uit. Ik doe mijn zonnebril op en kijk even zoekend rond. Misschien is het een idee om morgen te gaan zwemmen, als het wat drukker word. Je weet maar nooit wie je tegen komt. Ik loop traag terug en zie een jongen die een meisje helpt met een tas op te ruimen. Het meisje bloost verlegen en de jongen grijnst. Naast het meisje staat nog een meisje, dat luidop lacht. De jongen zwaait even en loopt weg. Ik glimlach. Gezellige boel hier. Op mijn kamer kleed ik me gauw om en loop langzaam richting de discotheek. Er stromen heel wat groepjes vrienden naar het gebouw en voor een moment voel ik me alleen. Ik zie dat ik zowat de enige ben die alleen gekomen is maar daar ga ik vast verandering in brengen. Ik ga op een barkruk zitten en wenk de barman.
‘Een cola graag.’ Vraag ik. De man knikt en opent een flesje.
‘Een euro een half alsjeblieft.’ Ik betaal en draai me om. Nadenkend kijk ik over de jongeren heen. Er hangt hier een andere sfeer dan in België waar ik ook vaak uitga. Mijn oog valt op het meisje dat bij de jongen en dat andere meisje stond. Ik glimlach naar haar en zie haar op me afkomen.
Malika.
‘Kijk! Er komt een band spelen!’ Gil ik en ik versper Gianni’s weg. In mijn handen houd ik een kleine poster die ik zowat op zijn neus duw. ‘Daar wil ik heen!’
‘Maar Malik! Dat begint over een kwartiertje en we zijn nog maar net hier! Kies nu eerst maar je kamer uit.’ Sust Katinka me en ze houd me enkele sleutels voor. Ik kies een tweepersoonskamer uit en ga aan het bed aan het raam zitten. Noa en Katinka kijken even naar elkaar en dan vragend naar mij.
‘Er moet één meisje bij een jongen.’ Mompelt Noa met haar gezicht naar de grond. Ik grijns.
‘Meiden, slapen jullie maar samen slapen. Ik slaap wel met Gian.’ Ik knipoog naar Gianni en kijk uit het raam waar de zon onder gaat. Langzaam verzink ik even in een droom maar Noa komt met iets te veel lawaai de kamer binnen. Ik kijk verschrikt op en grinnik.
‘Kleed je om! Wij gaan naar die band kijken.’ Noa gooit mijn koffer zonder te vragen open en gooit enkele kleren op het bed. Ik grijns. Ze heeft al beslist wat ik ga aandoen en ik kan al raden dat ze me ook wel wat drank gaat voorschotelen. Maar daar heb ik nu geen zin om over na te denken. Ik zucht en kleed me om.
‘Wow, kijk hoe groot!’ Roep ik boven de muziek uit, de band is al begonnen met spelen en ik luister ademloos naar de zanger. Noa komt naast me staan.
‘Die gitarist is lekker.’ Grijnst ze. Ik trek een wenkbrauw op.
‘Ik vind de zanger leuker!’ Roep ik. ‘Misschien ga ik er straks is bij. Zin om mee te gaan?’
Noa knikt enthousiast. Gianni komt naast mij staan en dropt een breezer in mijn hand. Ik hed hem nog zo gezegd dat ik vanavond niet ging drinken! Nouja, hij heeft het van zijn spaargeld betaald, dat kan ik echt niet weigeren.
‘Wij gaan straks kennis maken met de band.’ Roep ik in zijn oor.
‘Hoezo?’ Gianni staart me verbaasd aan.
‘Ik heb daar zin in. Beetje mensen leren kennen.’ Knik ik.
‘Dat is dan ook de eerste keer.’ Hoor ik mijn broer mompelen maar ik ga er niet op in want ik weet dat hij me probeert te plagen. Al is het wel een heel flauwe poging
Het is niet bijster druk als ik aan kom in het zwembad. Ik kijk even om me heen en ontdek een poster, er treedt straks een band op in de discotheek? Misschien zou hij zometeen wel even gaan kijken, eerste even afkoelen. Met een aanloop spring ik in het water en wrijf mijn haren naar achteren. Alleen in een zwembad zitten is niets maar toch, ik geniet er wel van. Traag zwem ik een paar keer om en weer maar kom er al snel uit. Ik doe mijn zonnebril op en kijk even zoekend rond. Misschien is het een idee om morgen te gaan zwemmen, als het wat drukker word. Je weet maar nooit wie je tegen komt. Ik loop traag terug en zie een jongen die een meisje helpt met een tas op te ruimen. Het meisje bloost verlegen en de jongen grijnst. Naast het meisje staat nog een meisje, dat luidop lacht. De jongen zwaait even en loopt weg. Ik glimlach. Gezellige boel hier. Op mijn kamer kleed ik me gauw om en loop langzaam richting de discotheek. Er stromen heel wat groepjes vrienden naar het gebouw en voor een moment voel ik me alleen. Ik zie dat ik zowat de enige ben die alleen gekomen is maar daar ga ik vast verandering in brengen. Ik ga op een barkruk zitten en wenk de barman.
‘Een cola graag.’ Vraag ik. De man knikt en opent een flesje.
‘Een euro een half alsjeblieft.’ Ik betaal en draai me om. Nadenkend kijk ik over de jongeren heen. Er hangt hier een andere sfeer dan in België waar ik ook vaak uitga. Mijn oog valt op het meisje dat bij de jongen en dat andere meisje stond. Ik glimlach naar haar en zie haar op me afkomen.
Malika.
‘Kijk! Er komt een band spelen!’ Gil ik en ik versper Gianni’s weg. In mijn handen houd ik een kleine poster die ik zowat op zijn neus duw. ‘Daar wil ik heen!’
‘Maar Malik! Dat begint over een kwartiertje en we zijn nog maar net hier! Kies nu eerst maar je kamer uit.’ Sust Katinka me en ze houd me enkele sleutels voor. Ik kies een tweepersoonskamer uit en ga aan het bed aan het raam zitten. Noa en Katinka kijken even naar elkaar en dan vragend naar mij.
‘Er moet één meisje bij een jongen.’ Mompelt Noa met haar gezicht naar de grond. Ik grijns.
‘Meiden, slapen jullie maar samen slapen. Ik slaap wel met Gian.’ Ik knipoog naar Gianni en kijk uit het raam waar de zon onder gaat. Langzaam verzink ik even in een droom maar Noa komt met iets te veel lawaai de kamer binnen. Ik kijk verschrikt op en grinnik.
‘Kleed je om! Wij gaan naar die band kijken.’ Noa gooit mijn koffer zonder te vragen open en gooit enkele kleren op het bed. Ik grijns. Ze heeft al beslist wat ik ga aandoen en ik kan al raden dat ze me ook wel wat drank gaat voorschotelen. Maar daar heb ik nu geen zin om over na te denken. Ik zucht en kleed me om.
‘Wow, kijk hoe groot!’ Roep ik boven de muziek uit, de band is al begonnen met spelen en ik luister ademloos naar de zanger. Noa komt naast me staan.
‘Die gitarist is lekker.’ Grijnst ze. Ik trek een wenkbrauw op.
‘Ik vind de zanger leuker!’ Roep ik. ‘Misschien ga ik er straks is bij. Zin om mee te gaan?’
Noa knikt enthousiast. Gianni komt naast mij staan en dropt een breezer in mijn hand. Ik hed hem nog zo gezegd dat ik vanavond niet ging drinken! Nouja, hij heeft het van zijn spaargeld betaald, dat kan ik echt niet weigeren.
‘Wij gaan straks kennis maken met de band.’ Roep ik in zijn oor.
‘Hoezo?’ Gianni staart me verbaasd aan.
‘Ik heb daar zin in. Beetje mensen leren kennen.’ Knik ik.
‘Dat is dan ook de eerste keer.’ Hoor ik mijn broer mompelen maar ik ga er niet op in want ik weet dat hij me probeert te plagen. Al is het wel een heel flauwe poging
~*~
love isn't blind - it sees more, not less.
But because it sees more, it's willing to see less
~*~
love isn't blind - it sees more, not less.
But because it sees more, it's willing to see less
~*~
Nano: 6670/50 000
-
Artemiss
- Tipp-Ex team
- Berichten: 890
- Lid geworden op: 01 jul 2008 14:29
- Locatie: Ergens in de Randstad
Lisette
Het verbaast me enorm dat Sander mee is gegaan. Hij heeft een hekel aan de disco. Hij komt natuurlijk alleen maar mee omdat Bibi meegaat, dat is wel duidelijk. Hij is voor zover ik weet nog nooit verliefd geweest. Ik zal hem een beetje moeten helpen, Bibi heeft duidelijk nog niet zoveel interesse. Maar dat komt nog wel, dat voel ik.
Terwijl ik me zo druk aan het maken ben over het lot van mijn broertje en zijn nieuwe vlam, kijk ik bewonderend naar Nathan op het podium. Af en toe knipoogt hij naar mij, en dan knipoog ik terug.
Ik kijk wat meer om me heen, en ik zie een jongen helemaal alleen aan de bar zitten. Zo te zien heeft hij niemand die hij kent. Ik weet uit ervaring dat er niets zo vervelend is om naar een feestje te gaan waar je niemand kent.
Onze blikken kruisen elkaar. Hij glimlacht. Wat heeft hij een lieve glimlach! Hij bepaald niet lelijk, alleen val ik niet zo op blond. Toch loop ik naar hem toe.
"Ik ben zo weer terug, San," zeg ik vlug tegen Sander. Hij knikt kort naar me, en draait meteen zijn hoofd weer naar Bibi. Jemig, hij is het nooit, maar als hij eenmaal smoor is...
Ik loop richting de jongen met het blonde piekerige haar.
"Hi," begin ik voorzichtig het gesprek.
"Hi," zegt hij enthousiast, "how do you do?"
Zo, hij is blijkbaar wel goed in Engels.
"Fain," antwoord ik, "where doe joe kom from?"
Hij grinnikt. Ik voel mezelf rood worden.
"Nederland, en jij ook, vermoed ik?"
"Ja!" Ik klink opgeluchter dan de bedoeling was. Hij moet lachen.
"Ian," zegt hij en steekt zijn hand uit.
"Lisette," zeg ik als antwoord en schud hem. "Liset of Lies mag ook, als je dat liever doet..."
Ik neem plaats op de barkruk naast hem en bestel een cola met brandy.
"Zo, met brandy? Jij begint meteen stevig," zegt Ian. Ik haal achteloos mijn schouders op. Het is mijn eerste pas vanavond, het kan veel erger. Toch voel ik een soort spanning in zijn stem, in de manier waarop hij dat zegt.
"Als ik vragen mag: Hoe oud ben je," vraagt hij dan.
"Achttien, jij?"
Hij grijnst. "Achttien min één." Ik glimlach. De spanning is weer uit zijn stem verdwenen. Bovendien altijd fijn om de oudste te zijn, ook al scheelt het maar een jaartje. Je kunt altijd zeggen dat je meer ervaring hebt, meer weet, enzovoort.
"Ben jij hier ook helemaal alleen," hoor ik Ian vragen.
"Nee, ik ben hier op vakantie met mijn broer, Sander. En op dit feestje zijn er nog twee meisjes mee. Ben jij hier dan wel helemaal alleen?"
"Ja," antwoordt hij met een lichte zucht. "Ik was wel even toe aan twee weken rust."
"In je uppie?"
"Yep."
"Wil je misschien bij ons komen staan? Is misschien voor Sander ook leuker, al die vrouwen..." grap ik. Ik weet heus wel dat Sander daar momenteel geen bezwaar tegen heeft.
Ik zie Ian een bedenkelijk gezicht trekken. Ik neem langzaam een slok van mijn cola, wachtend op zijn antwoord.
Het verbaast me enorm dat Sander mee is gegaan. Hij heeft een hekel aan de disco. Hij komt natuurlijk alleen maar mee omdat Bibi meegaat, dat is wel duidelijk. Hij is voor zover ik weet nog nooit verliefd geweest. Ik zal hem een beetje moeten helpen, Bibi heeft duidelijk nog niet zoveel interesse. Maar dat komt nog wel, dat voel ik.
Terwijl ik me zo druk aan het maken ben over het lot van mijn broertje en zijn nieuwe vlam, kijk ik bewonderend naar Nathan op het podium. Af en toe knipoogt hij naar mij, en dan knipoog ik terug.
Ik kijk wat meer om me heen, en ik zie een jongen helemaal alleen aan de bar zitten. Zo te zien heeft hij niemand die hij kent. Ik weet uit ervaring dat er niets zo vervelend is om naar een feestje te gaan waar je niemand kent.
Onze blikken kruisen elkaar. Hij glimlacht. Wat heeft hij een lieve glimlach! Hij bepaald niet lelijk, alleen val ik niet zo op blond. Toch loop ik naar hem toe.
"Ik ben zo weer terug, San," zeg ik vlug tegen Sander. Hij knikt kort naar me, en draait meteen zijn hoofd weer naar Bibi. Jemig, hij is het nooit, maar als hij eenmaal smoor is...
Ik loop richting de jongen met het blonde piekerige haar.
"Hi," begin ik voorzichtig het gesprek.
"Hi," zegt hij enthousiast, "how do you do?"
Zo, hij is blijkbaar wel goed in Engels.
"Fain," antwoord ik, "where doe joe kom from?"
Hij grinnikt. Ik voel mezelf rood worden.
"Nederland, en jij ook, vermoed ik?"
"Ja!" Ik klink opgeluchter dan de bedoeling was. Hij moet lachen.
"Ian," zegt hij en steekt zijn hand uit.
"Lisette," zeg ik als antwoord en schud hem. "Liset of Lies mag ook, als je dat liever doet..."
Ik neem plaats op de barkruk naast hem en bestel een cola met brandy.
"Zo, met brandy? Jij begint meteen stevig," zegt Ian. Ik haal achteloos mijn schouders op. Het is mijn eerste pas vanavond, het kan veel erger. Toch voel ik een soort spanning in zijn stem, in de manier waarop hij dat zegt.
"Als ik vragen mag: Hoe oud ben je," vraagt hij dan.
"Achttien, jij?"
Hij grijnst. "Achttien min één." Ik glimlach. De spanning is weer uit zijn stem verdwenen. Bovendien altijd fijn om de oudste te zijn, ook al scheelt het maar een jaartje. Je kunt altijd zeggen dat je meer ervaring hebt, meer weet, enzovoort.
"Ben jij hier ook helemaal alleen," hoor ik Ian vragen.
"Nee, ik ben hier op vakantie met mijn broer, Sander. En op dit feestje zijn er nog twee meisjes mee. Ben jij hier dan wel helemaal alleen?"
"Ja," antwoordt hij met een lichte zucht. "Ik was wel even toe aan twee weken rust."
"In je uppie?"
"Yep."
"Wil je misschien bij ons komen staan? Is misschien voor Sander ook leuker, al die vrouwen..." grap ik. Ik weet heus wel dat Sander daar momenteel geen bezwaar tegen heeft.
Ik zie Ian een bedenkelijk gezicht trekken. Ik neem langzaam een slok van mijn cola, wachtend op zijn antwoord.
Alles draait om jou en mij en wij, we draaien overal omheen...
-Herman van Veen
-Herman van Veen
Tiffany:
Iets van de drukte af sta ik kalm te kijken naar de jongens. John zingt geweldig, Nathan, Daniel en Jasper spelen geweldig! Mijn gedachten gaan weer even terug naar net, toen Nathan mij het glas had gegeven. Ik schud licht mijn hoofd en zie dat het al behoorlijk druk is geworden. Wat ben ik blij dat ik me op de achtergrond houd!
“We nemen even een pauze van twintig minuten,” roept John door de microfoon, nadat ze het nummer: ‘I call you’ hebben gespeeld, een zelf geschreven nummer van de band. Ik glimlach en loop naar ze toe.
“Jullie waren geweldig!” glimlach ik. Ik omhels de jongens en loop dan met ze mee naar de bar. Druk pratend over van alles drinken we wat. Ik bestel een cola, gezien ik niet zo’n grote drinker ben en als ik al uit ben – wat zelden is – ik normaal gezien cola drink.
“Heey!” hoor ik dan plots iemand zeggen. Ik zie hoe het meisje bij John staat en hem vriendelijk groet. Haar zwarte lange haar gooit ze over haar schouder heen en Jasper en ik werpen even een blik naar elkaar toe.
“Het ziet er naar uit dat je broer sjans heeft!” grijnst Jasper. Ik geef hem een elleboog stoot en zie dan hoe Lisette naar Nathan toe loopt. Ik wend mijn gezicht af en begin vervolgens een gesprek met Jasper en Daniel. Beiden vinden het niet erg dat Nathan en John alle aandacht krijgen, hun houden zich normaal gezien liever op de achtergrond.
“Zeg, wat doen we na het opreden? Blijven we hagen, of…?” begint Jasper.
“Ik ga na het optreden terug naar het appartement, wou morgenochtend de zonsopgang zien op het strand,”
“Zonsopgang?” hoor ik plots Nathan vragen. Dat hij het überhaupt verstaan heeft.
“Ja, ik wou die morgen gaan bekijken op het strand.” Voor Nathan ook maar verder iets kan zeggen geeft Jasper alweer aan dat het tijd is om op het podium weer op te gaan. Ik glimlach dankbaar naar Jasper en merk dan op dat Lisette me een vuile blik toe werpt, het kan me ook niks schelen.
John:
“We zijn er weer! Nog drie kwartier te gaan en dan is het toch echt afgelopen! Na ons neemt een DJ het over!” roep ik door de microfoon. Na drie kwartier komen we dan toch echt bij het laatste nummer aan en ik glimlach.
“Het volgende nummer wat we gaan zingen heb ik samen met de band speciaal voor mijn zusje Tiffany geschreven. Ze is een geweldige steun voor ons en ze helpt ons met dingen waar ze helpen kan! Tiffany, dit nummer ‘We Need You and can’t live without you’ is speciaal voor jou.” Ik kijk mijn zus even aan die nu zeker staat te blozen. Achter mij zetten de jongens in en ik begin met zingen. Al snel valt Nathan bij en ik hoor hoe hij deze keer het nummer met veel gevoel zingt. Normaal doet hij het nooit, ok, hij zingt met gevoel, maar nu zingt hij met nog meer gevoel waardoor het nummer nog mooier naar voren komt.
Als dit nummer is afgelopen bedanken we het publiek, kondigen de DJ aan en dan loop ik met de bandleden het podium af. Malika komt al snel bij me staan, ik heb haar net nog leren kennen.
“Jullie waren geweldig!” kirt Lisette boven de muziek uit die een arm om Nathan heen slaat. Met mijn ogen zoek ik de ruimte door en vind Tiffany. Ik excuseer me even bij Malika en loop dan naar mijn zusje toe.
“Dat had je niet moeten doen John!” zegt ze, maar kan het niet laten om te glimlachten.
“Ach zusje, het is nu eenmaal gezongen, maar kom je?”
“Waarheen?”
“Naar de rest van de band. Nog samen wat drinken en feesten,” zeg ik met een glimlach, al weet ik dat ik Tiffany er geen plezier mee kan.
“Ik zeg de anderen alleen even gedag en dan ga ik terug naar het appartement. Morgen wil ik vroeg op om de zonsopgang te zien, die schijnt erg mooi te zijn!”
“Ok, is goed.” Samen met Tiffany lopen we naar de rest van de band. Terwijl zij hun gedag zegt houd ik haar gedrag in de gaten als ze bij Nathan komt. Het is me nu al duidelijk dat ze iets voor hem voelt, niet dat het mij uitmaakt, maar ik ken Nathan.
Iets van de drukte af sta ik kalm te kijken naar de jongens. John zingt geweldig, Nathan, Daniel en Jasper spelen geweldig! Mijn gedachten gaan weer even terug naar net, toen Nathan mij het glas had gegeven. Ik schud licht mijn hoofd en zie dat het al behoorlijk druk is geworden. Wat ben ik blij dat ik me op de achtergrond houd!
“We nemen even een pauze van twintig minuten,” roept John door de microfoon, nadat ze het nummer: ‘I call you’ hebben gespeeld, een zelf geschreven nummer van de band. Ik glimlach en loop naar ze toe.
“Jullie waren geweldig!” glimlach ik. Ik omhels de jongens en loop dan met ze mee naar de bar. Druk pratend over van alles drinken we wat. Ik bestel een cola, gezien ik niet zo’n grote drinker ben en als ik al uit ben – wat zelden is – ik normaal gezien cola drink.
“Heey!” hoor ik dan plots iemand zeggen. Ik zie hoe het meisje bij John staat en hem vriendelijk groet. Haar zwarte lange haar gooit ze over haar schouder heen en Jasper en ik werpen even een blik naar elkaar toe.
“Het ziet er naar uit dat je broer sjans heeft!” grijnst Jasper. Ik geef hem een elleboog stoot en zie dan hoe Lisette naar Nathan toe loopt. Ik wend mijn gezicht af en begin vervolgens een gesprek met Jasper en Daniel. Beiden vinden het niet erg dat Nathan en John alle aandacht krijgen, hun houden zich normaal gezien liever op de achtergrond.
“Zeg, wat doen we na het opreden? Blijven we hagen, of…?” begint Jasper.
“Ik ga na het optreden terug naar het appartement, wou morgenochtend de zonsopgang zien op het strand,”
“Zonsopgang?” hoor ik plots Nathan vragen. Dat hij het überhaupt verstaan heeft.
“Ja, ik wou die morgen gaan bekijken op het strand.” Voor Nathan ook maar verder iets kan zeggen geeft Jasper alweer aan dat het tijd is om op het podium weer op te gaan. Ik glimlach dankbaar naar Jasper en merk dan op dat Lisette me een vuile blik toe werpt, het kan me ook niks schelen.
John:
“We zijn er weer! Nog drie kwartier te gaan en dan is het toch echt afgelopen! Na ons neemt een DJ het over!” roep ik door de microfoon. Na drie kwartier komen we dan toch echt bij het laatste nummer aan en ik glimlach.
“Het volgende nummer wat we gaan zingen heb ik samen met de band speciaal voor mijn zusje Tiffany geschreven. Ze is een geweldige steun voor ons en ze helpt ons met dingen waar ze helpen kan! Tiffany, dit nummer ‘We Need You and can’t live without you’ is speciaal voor jou.” Ik kijk mijn zus even aan die nu zeker staat te blozen. Achter mij zetten de jongens in en ik begin met zingen. Al snel valt Nathan bij en ik hoor hoe hij deze keer het nummer met veel gevoel zingt. Normaal doet hij het nooit, ok, hij zingt met gevoel, maar nu zingt hij met nog meer gevoel waardoor het nummer nog mooier naar voren komt.
Als dit nummer is afgelopen bedanken we het publiek, kondigen de DJ aan en dan loop ik met de bandleden het podium af. Malika komt al snel bij me staan, ik heb haar net nog leren kennen.
“Jullie waren geweldig!” kirt Lisette boven de muziek uit die een arm om Nathan heen slaat. Met mijn ogen zoek ik de ruimte door en vind Tiffany. Ik excuseer me even bij Malika en loop dan naar mijn zusje toe.
“Dat had je niet moeten doen John!” zegt ze, maar kan het niet laten om te glimlachten.
“Ach zusje, het is nu eenmaal gezongen, maar kom je?”
“Waarheen?”
“Naar de rest van de band. Nog samen wat drinken en feesten,” zeg ik met een glimlach, al weet ik dat ik Tiffany er geen plezier mee kan.
“Ik zeg de anderen alleen even gedag en dan ga ik terug naar het appartement. Morgen wil ik vroeg op om de zonsopgang te zien, die schijnt erg mooi te zijn!”
“Ok, is goed.” Samen met Tiffany lopen we naar de rest van de band. Terwijl zij hun gedag zegt houd ik haar gedrag in de gaten als ze bij Nathan komt. Het is me nu al duidelijk dat ze iets voor hem voelt, niet dat het mij uitmaakt, maar ik ken Nathan.
Nathan:
Zachtjes doe ik de deur van het appartement open. Voorzichtig schuif ik mijn voet naar binnen.
Tiffany slaapt vast al, en ik wil haar niet wakker maken. Ik ben zelf wat eerder weg gegaan dan de band. Ik had geen zin meer om mee te feesten, en stiekem had ik er ook geen behoefte aan.
Mijn hoofd zat te vol, met gedachten.
Om even duidelijk te zijn, ja ik vind Tiffany leuk… maar of ik als de leukste bassist van de band mijn single leven moet veranderen, ik weet het niet.
Het is net zoals de vorige keer. Toen had ik ook verkering met Roos. Een super leuk meisje om te zien, super lief, en ook inderdaad super aardig.
We hebben een half jaar met elkaar gehad, maar doordat ik veel meer tijd gaf aan de band dan aan haar, raakte we in de knoop.
Ze werd jaloers op de band, en ik begon mij te irriteren. Hier ben ik ook zo bang voor met Tiffany. En vergeet niet, ze is het zusje van mijn beste vriend.
Snel deed ik mijn vieze shirt over mijn hoofd. Ik gooide hem op de grond, en deed daarna mijn broek uit.
Rustig loop ik naar mijn bed. Morgen douche ik wel, de lakens worden dan toch verschoont. Ik legde mezelf op bed neer, en probeerde in te dutten.
Opeens zijn mijn ogen open. Ik ben wakker. Snel draai ik mij om en kijk naar het wekkertje op de kast. Néé, shit het is kwart over 6, en ik ben al klaarwakker. Naast me slaapt John nog door. Hij heeft het vast heel zwaar gehad.
Zuchtend sta ik op. Loop met mijn boxershort naar de douche. Ik zie dat deze bezet is. Zuchtend leun ik tegen de muur aan.
Na een poosje gaat de deur open. Tiffany komt er uit. Ze kijkt hem vragend aan. Ik voel dat ik rood wordt.
‘Als ik wist dat jij uit deze deur kwam dan had ik wel wat anders aan gedaan.’ Stotter ik. Ze lacht.
‘Ik dacht dat ik de enige was die rond deze tijd wakker wordt,’ zegt ze.
‘Wat ga je eigenlijk doen?’ vraag ik.
‘Ik wou gaan tekenen,’ zegt ze. ‘Op het strand.’ Vervolgd ze.
‘Als je wilt schiet ik wel snel onder de douche, en loop daarna met jou mee.’
‘Nee, dat vind ik prima!’ lacht ze.
‘Dan doe ik mijn trainingsbroek wel aan. Ik ga dan wel hardlopen.’ Ze knikt. Ondertussen loop ik naar de douche. Snel doe ik de deur dicht, loop de douche in zonder onderbroek en ga douchen.
Vijf minuten later sta ik klaar met mijn trainingsbroek en t-shirt aan. Tiffany loopt naar mij toe.
‘Zullen we maar gaan?’ vraagt ze. Ik knik, zachtjes doen we de deur open, en daarna ook dicht.
‘Héhé, hier kunnen we eindelijk normaal praten.’ Lacht Tiffany. Ik glimlach. We moeten één kilometer lopen om naar het strand te gaan. Prima te doen, dacht ik zo.
Ik voel de wind al door mijn haren. Héérlijk vind ik dat. Ik pak de hand van Tiffany, en ren een stukje vooruit. Ze heeft het door, en begint te lachen. Ze rent met haar tekenblok mee naar het strand.
Ik voel het zand onder mijn voeten. Lachend laten we ons op het strand vallen.
‘Zeg, vind je het leuk?’ vraagt Tiffany plotseling.
Ik zit met mijn vingers figuren te maken in het zand. Vragend kijk ik op. ‘Ja, dat je in een band zit. De aandacht van meisjes, de jongens die je straal negeren.’
‘Ik vind het zo best. Het is echt leuk om een bekendheid te zijn in de omgeving hier. Iedereen kent me op de camping. Ik weet toch dat ik over een jaar de middelbare school af heb, en dan bezig ga met studeren. Ik denk dat de band dan meer een hobby is, die een vriendengroep bij elkaar houdt,’ antwoord ik.
Ze knikt. ‘Moeilijk voor de meisjes die jij leuk vind. Ik bedoel, een jaar geleden met Roos..’ zegt ze.
Ik knik. ‘Klopt, dat was echt moeilijk. Maar ik denk dat het wel een goede keus was.’
Opeens staat Tiffany op. Ze pakt mij bij de hand, en trekt mij ook omhoog.
‘Ga jij hardlopen? Dan ga ik nog even tekenen,’ zegt ze. Ik snap het niet helemaal, maar besluit maar om dat te gaan doen.
Zachtjes doe ik de deur van het appartement open. Voorzichtig schuif ik mijn voet naar binnen.
Tiffany slaapt vast al, en ik wil haar niet wakker maken. Ik ben zelf wat eerder weg gegaan dan de band. Ik had geen zin meer om mee te feesten, en stiekem had ik er ook geen behoefte aan.
Mijn hoofd zat te vol, met gedachten.
Om even duidelijk te zijn, ja ik vind Tiffany leuk… maar of ik als de leukste bassist van de band mijn single leven moet veranderen, ik weet het niet.
Het is net zoals de vorige keer. Toen had ik ook verkering met Roos. Een super leuk meisje om te zien, super lief, en ook inderdaad super aardig.
We hebben een half jaar met elkaar gehad, maar doordat ik veel meer tijd gaf aan de band dan aan haar, raakte we in de knoop.
Ze werd jaloers op de band, en ik begon mij te irriteren. Hier ben ik ook zo bang voor met Tiffany. En vergeet niet, ze is het zusje van mijn beste vriend.
Snel deed ik mijn vieze shirt over mijn hoofd. Ik gooide hem op de grond, en deed daarna mijn broek uit.
Rustig loop ik naar mijn bed. Morgen douche ik wel, de lakens worden dan toch verschoont. Ik legde mezelf op bed neer, en probeerde in te dutten.
Opeens zijn mijn ogen open. Ik ben wakker. Snel draai ik mij om en kijk naar het wekkertje op de kast. Néé, shit het is kwart over 6, en ik ben al klaarwakker. Naast me slaapt John nog door. Hij heeft het vast heel zwaar gehad.
Zuchtend sta ik op. Loop met mijn boxershort naar de douche. Ik zie dat deze bezet is. Zuchtend leun ik tegen de muur aan.
Na een poosje gaat de deur open. Tiffany komt er uit. Ze kijkt hem vragend aan. Ik voel dat ik rood wordt.
‘Als ik wist dat jij uit deze deur kwam dan had ik wel wat anders aan gedaan.’ Stotter ik. Ze lacht.
‘Ik dacht dat ik de enige was die rond deze tijd wakker wordt,’ zegt ze.
‘Wat ga je eigenlijk doen?’ vraag ik.
‘Ik wou gaan tekenen,’ zegt ze. ‘Op het strand.’ Vervolgd ze.
‘Als je wilt schiet ik wel snel onder de douche, en loop daarna met jou mee.’
‘Nee, dat vind ik prima!’ lacht ze.
‘Dan doe ik mijn trainingsbroek wel aan. Ik ga dan wel hardlopen.’ Ze knikt. Ondertussen loop ik naar de douche. Snel doe ik de deur dicht, loop de douche in zonder onderbroek en ga douchen.
Vijf minuten later sta ik klaar met mijn trainingsbroek en t-shirt aan. Tiffany loopt naar mij toe.
‘Zullen we maar gaan?’ vraagt ze. Ik knik, zachtjes doen we de deur open, en daarna ook dicht.
‘Héhé, hier kunnen we eindelijk normaal praten.’ Lacht Tiffany. Ik glimlach. We moeten één kilometer lopen om naar het strand te gaan. Prima te doen, dacht ik zo.
Ik voel de wind al door mijn haren. Héérlijk vind ik dat. Ik pak de hand van Tiffany, en ren een stukje vooruit. Ze heeft het door, en begint te lachen. Ze rent met haar tekenblok mee naar het strand.
Ik voel het zand onder mijn voeten. Lachend laten we ons op het strand vallen.
‘Zeg, vind je het leuk?’ vraagt Tiffany plotseling.
Ik zit met mijn vingers figuren te maken in het zand. Vragend kijk ik op. ‘Ja, dat je in een band zit. De aandacht van meisjes, de jongens die je straal negeren.’
‘Ik vind het zo best. Het is echt leuk om een bekendheid te zijn in de omgeving hier. Iedereen kent me op de camping. Ik weet toch dat ik over een jaar de middelbare school af heb, en dan bezig ga met studeren. Ik denk dat de band dan meer een hobby is, die een vriendengroep bij elkaar houdt,’ antwoord ik.
Ze knikt. ‘Moeilijk voor de meisjes die jij leuk vind. Ik bedoel, een jaar geleden met Roos..’ zegt ze.
Ik knik. ‘Klopt, dat was echt moeilijk. Maar ik denk dat het wel een goede keus was.’
Opeens staat Tiffany op. Ze pakt mij bij de hand, en trekt mij ook omhoog.
‘Ga jij hardlopen? Dan ga ik nog even tekenen,’ zegt ze. Ik snap het niet helemaal, maar besluit maar om dat te gaan doen.
Soms wou ik dat ik processen in mijn leven ook kon beëindigen met ctrl + alt + del
-
Artemiss
- Tipp-Ex team
- Berichten: 890
- Lid geworden op: 01 jul 2008 14:29
- Locatie: Ergens in de Randstad
Muiss, sorry ik ga het weer doen. Je ergert je ergens aan. Je irriteert je niet ergens aan, je kunt andere mensen (of jezelf) wel irriteren.
Lisette
Tjonge, Tiffany maakt het me wel moeilijk. Zij ziet ook wat in Nathan. Begrijpelijk, het is een hunk. Maar hé, zij heeft al heel lang de kans gehad. Nu mag ik. Rivaliteit heb ik alleen nog niet vaak meegemaakt.
Ian is gisteren nog een tijdje bij ons komen zitten. Hij is met mijn broer aan de praat geraakt. Ik heb geprobeerd om Nathan te benaderen, maar, zoals ik al zei, Tiffany liep in de weg. Maar, mijn kans komt nog wel.
Vandaag kom ik er echt niet onderuit: We gaan naar Koutoulo... dinges. Koutouloufari! Dat was het. San wil het stadje gaan bekijken. Van mij hoeft 't niet zo, maar als hij nou graag wil.
"San, 't is half drie, wilde je nou nog even naar dat stadje?"
"Oh ja, goed dat je het zegt. Momentje, ben zo terug."
Hij loopt van het zwembad weg terug naar onze camper, waar Bibi en Hedwig natuurlijk ook nog zijn. Ik klim uit het zwembad en ga me afdrogen.
Opeens hoor ik gefluit achter me. Ik draai me om, en daar staat Nathan, met een brede grijns.
"Hallo," zeg ik, blij verrast.
"Hallo," antwoordt hij. "Dus, wat ga jij vanmiddag doen?"
"Naar de stad, en jij?"
Sander
Zo zelfverzekerd als ik kan loop ik richting de tent van Bibi en Hedwig. Ik zie dat Ian ook bij hen staat. Aardige jongen, vond ik het. Alhoewel het helemaal mijn type niet is qua interesses, kon ik gisteren toch best gezellig met hem praten.
"Hoi, Sander," groet hij mij dan ook vriendelijk. Ik zie dat hij met Hedwig staat te praten.
"Hallo," groet ik terug. Ik haal diep adem. "Zeg Bibi, Liset en ik gaan zo naar Koutouloufari. Even rondkijken. Heb je zin om mee te gaan?"
Ze glimlacht lief naar me, en ik voel dat ik een kleur krijg. Ze wisselt een blik met Hedwig die ik niet begrijp, en draait zich dan weer naar mij.
"Ja, lijkt me gezellig. Momentje, dan trek ik even andere schoenen aan. Ik ga niet op mijn slippers..."
Ik knik. Ik loop naar de camper, ik moet me ook nog omkleden. Als ik binnen sta en het deurtje achter me dicht getrokken heb, kan ik het niet helpen dat ik een klein vreugdesprongetje maak.
"Yes! Yes! Yes!"
Iedere middag bij haar in de buurt is er één, moet je rekenen.
Lisette
Tjonge, Tiffany maakt het me wel moeilijk. Zij ziet ook wat in Nathan. Begrijpelijk, het is een hunk. Maar hé, zij heeft al heel lang de kans gehad. Nu mag ik. Rivaliteit heb ik alleen nog niet vaak meegemaakt.
Ian is gisteren nog een tijdje bij ons komen zitten. Hij is met mijn broer aan de praat geraakt. Ik heb geprobeerd om Nathan te benaderen, maar, zoals ik al zei, Tiffany liep in de weg. Maar, mijn kans komt nog wel.
Vandaag kom ik er echt niet onderuit: We gaan naar Koutoulo... dinges. Koutouloufari! Dat was het. San wil het stadje gaan bekijken. Van mij hoeft 't niet zo, maar als hij nou graag wil.
"San, 't is half drie, wilde je nou nog even naar dat stadje?"
"Oh ja, goed dat je het zegt. Momentje, ben zo terug."
Hij loopt van het zwembad weg terug naar onze camper, waar Bibi en Hedwig natuurlijk ook nog zijn. Ik klim uit het zwembad en ga me afdrogen.
Opeens hoor ik gefluit achter me. Ik draai me om, en daar staat Nathan, met een brede grijns.
"Hallo," zeg ik, blij verrast.
"Hallo," antwoordt hij. "Dus, wat ga jij vanmiddag doen?"
"Naar de stad, en jij?"
Sander
Zo zelfverzekerd als ik kan loop ik richting de tent van Bibi en Hedwig. Ik zie dat Ian ook bij hen staat. Aardige jongen, vond ik het. Alhoewel het helemaal mijn type niet is qua interesses, kon ik gisteren toch best gezellig met hem praten.
"Hoi, Sander," groet hij mij dan ook vriendelijk. Ik zie dat hij met Hedwig staat te praten.
"Hallo," groet ik terug. Ik haal diep adem. "Zeg Bibi, Liset en ik gaan zo naar Koutouloufari. Even rondkijken. Heb je zin om mee te gaan?"
Ze glimlacht lief naar me, en ik voel dat ik een kleur krijg. Ze wisselt een blik met Hedwig die ik niet begrijp, en draait zich dan weer naar mij.
"Ja, lijkt me gezellig. Momentje, dan trek ik even andere schoenen aan. Ik ga niet op mijn slippers..."
Ik knik. Ik loop naar de camper, ik moet me ook nog omkleden. Als ik binnen sta en het deurtje achter me dicht getrokken heb, kan ik het niet helpen dat ik een klein vreugdesprongetje maak.
"Yes! Yes! Yes!"
Iedere middag bij haar in de buurt is er één, moet je rekenen.
Alles draait om jou en mij en wij, we draaien overal omheen...
-Herman van Veen
-Herman van Veen
Tiffany:
Met een glimlach kijk ik toe hoe Nathan wegrent. Hij is zo heerlijk! Het feit alleen al dat hij nooit wat zou voelen voor mij, doet me pijn in mijn hart. Ik ben gewoon een doodnormaal meisje, wat zich het liefste terug trekt samen met haar tekenblok. Mijn tekenblok, dat van niemand anders is. Met mijn vinger glijd ik even over de kaft en sla het dan open. Het duurt niet lang voor ik bij de juiste pagina ben en glimlach naar de tekening. Het is Nathan, die op het podium zingt. Het beeld kreeg ik ineens voor me, dankzij het concert van gisteravond, nou ja, concert, optreden eigenlijk…
Met mijn potlood ga ik heen en weer over de tekening en langzaam maar duidelijk, komt er een Nathan op papier te staan. Het duurt ook niet lang voor Nathan al hijgend voor me staat en ik glimlach naar hem, waarna ik vrij snel mijn tekenblok dichtdoe.
“Ga je mee? Ik denk dat de anderen wel al wakker zullen zijn,” merkt hij op. Ik knik instemmend en loop dan rustig achter hem aan.
Bij het appartement aangekomen lopen we naar binnen en ik groet de rest van de band. Samen met de jongens dek ik de tafel en leg ondertussen ook nog mijn kladblok in mijn kamer. Het duurt niet lang voor we aan tafel zitten en rustig ontbijten.
John:
Met een geeuw sta ik langzaam op en rek me eens goed uit. Vervolgens loop ik in mijn boxer naar de woonkamer waar ik al direct aanschuif.
“Moet je niet eens wat aantrekken broertje?” vraagt Tiffany giechelend die me keurend aankijkt. Ik werp haar even een geërgerde blik toe en begin langzaam, maar zeker op mijn broodje te kauwen.
“Je was vroeg wakker,” mompel ik tegen Nathan, waar ik naast zat.
“Ja, ik kon niet meer slapen en ben met Tiffany naar het strand gegaan,” alle hoofden – behalve die van Tiffany – van de bandleden draaien zich nu om van Nathan naar Tiffany en weer terug. Ik zie hoe ze zich wat ongemakkelijk begint te voelen en ik waarschuw de jongens dan ook maar even.
“Laat ze, als hun het leuk hebben,” zeg ik dan ook en krijg de neiging om een broodje tegen de kop van John en Daniel te gooien. Tiffany glimlacht dankbaar en staat vervolgens op.
“Ik ga nog wat lopen en tekenen. Tot zo!” zegt ze met een glimlach en loopt vrolijk de deur uit. Ik kijk mijn zusje even na en glimlach. Mijn gedachten gaan heel even naar Malika, maar ik verdring ze weer. Wat heb ik eraan? Straks zijn we weer in Nederland en we hopen tegen die tijd een platencontract te hebben, als de demo tenminste geluisterd word, maar die hebben we ook pas opgestuurd de dag voor we op vakantie gingen en er werd ons verteld dat het wel even zou duren voor we reactie kregen.
“Iemand al iets gehoord over dat platencontract?” merkt Jasper op die een hap neemt van zijn broodje. Ik, Daniel en Nathan schudde onze hoofd en glimlachen dan. Allemaal hopen we dat we dat contract krijgen, dan kunnen we onze droom echt waarmaken!
Met een glimlach kijk ik toe hoe Nathan wegrent. Hij is zo heerlijk! Het feit alleen al dat hij nooit wat zou voelen voor mij, doet me pijn in mijn hart. Ik ben gewoon een doodnormaal meisje, wat zich het liefste terug trekt samen met haar tekenblok. Mijn tekenblok, dat van niemand anders is. Met mijn vinger glijd ik even over de kaft en sla het dan open. Het duurt niet lang voor ik bij de juiste pagina ben en glimlach naar de tekening. Het is Nathan, die op het podium zingt. Het beeld kreeg ik ineens voor me, dankzij het concert van gisteravond, nou ja, concert, optreden eigenlijk…
Met mijn potlood ga ik heen en weer over de tekening en langzaam maar duidelijk, komt er een Nathan op papier te staan. Het duurt ook niet lang voor Nathan al hijgend voor me staat en ik glimlach naar hem, waarna ik vrij snel mijn tekenblok dichtdoe.
“Ga je mee? Ik denk dat de anderen wel al wakker zullen zijn,” merkt hij op. Ik knik instemmend en loop dan rustig achter hem aan.
Bij het appartement aangekomen lopen we naar binnen en ik groet de rest van de band. Samen met de jongens dek ik de tafel en leg ondertussen ook nog mijn kladblok in mijn kamer. Het duurt niet lang voor we aan tafel zitten en rustig ontbijten.
John:
Met een geeuw sta ik langzaam op en rek me eens goed uit. Vervolgens loop ik in mijn boxer naar de woonkamer waar ik al direct aanschuif.
“Moet je niet eens wat aantrekken broertje?” vraagt Tiffany giechelend die me keurend aankijkt. Ik werp haar even een geërgerde blik toe en begin langzaam, maar zeker op mijn broodje te kauwen.
“Je was vroeg wakker,” mompel ik tegen Nathan, waar ik naast zat.
“Ja, ik kon niet meer slapen en ben met Tiffany naar het strand gegaan,” alle hoofden – behalve die van Tiffany – van de bandleden draaien zich nu om van Nathan naar Tiffany en weer terug. Ik zie hoe ze zich wat ongemakkelijk begint te voelen en ik waarschuw de jongens dan ook maar even.
“Laat ze, als hun het leuk hebben,” zeg ik dan ook en krijg de neiging om een broodje tegen de kop van John en Daniel te gooien. Tiffany glimlacht dankbaar en staat vervolgens op.
“Ik ga nog wat lopen en tekenen. Tot zo!” zegt ze met een glimlach en loopt vrolijk de deur uit. Ik kijk mijn zusje even na en glimlach. Mijn gedachten gaan heel even naar Malika, maar ik verdring ze weer. Wat heb ik eraan? Straks zijn we weer in Nederland en we hopen tegen die tijd een platencontract te hebben, als de demo tenminste geluisterd word, maar die hebben we ook pas opgestuurd de dag voor we op vakantie gingen en er werd ons verteld dat het wel even zou duren voor we reactie kregen.
“Iemand al iets gehoord over dat platencontract?” merkt Jasper op die een hap neemt van zijn broodje. Ik, Daniel en Nathan schudde onze hoofd en glimlachen dan. Allemaal hopen we dat we dat contract krijgen, dan kunnen we onze droom echt waarmaken!
Stella :
Stella Cavalie draaide een ravenzwarte streng haar om haar tengere vingers, uit de Britse Muziek recorder schalde luidkeels de stem van madonna wat de taxi wagen liet trillen.
Stella hield niet van harde, denderende muziek ze had altijd een voorkeur voor dweperige romantische deuntjes die haar moeder in haar zang carrière had gezongen. Stella schudde haar moeder uit haar hoofd. De taxi was heet en benauwd, precies hoe Stella Kreta wou voorstellen palmen, luxe, surfers, nachtleven iets waar ze eerder nooit van had gedroomd ze had zin om te rusten, te ontspannen weg van haar zorgen die met de zon mee zouden verdwijnen, achter de grote, blauwe wolken die verdoemt in de lucht zwommen.
Stella had onbewust voor kreta gekozen , ze had veels te veel verwachtingen over een intiemen zomer, met misschien nieuwe ontmoeten vrienden, niewe plaatsen om diep na te denken en heel misschien een nieuwe vurige, liefdevolle scharrel. Meteen dwaalde haar gedachten af naar Easy, de jongen die ze haar vertrouwen had gegeven en die dat vertrouwen als een zeilboot had laten varen, meteen voelde Stella zich teruggetrokken en onrustig Easy zad nu zeker andere Blondine's op te vrijen, te zoenen en te betasten.
`Mevrouw` drong een wilderige stem haar gedachten binnen, de oude kolossale chauffeur trok haar aandacht. `Ja` Stellas stem was engelachtig, kinderlijk, vriendelijk en beleeft.
De eindelose reis zo vast snel zijn einde maken na de verhitte uren in de vergooide, goedkopen taxiwagen en inderdaad zoals Stella het in haar hooft had geplant zou de reis snel worden beindigd. `We zijn er bijna` De man wees zonder aandrang op het verkeer bord, waarop de afslag duidelijk te zien was aan de opvallende caravan zijn vinger trilde zachtjes mee met de hobbelige weg. Stella knikte afwezig, ze praten niet graag ze was liever stil en op de achtergrond zoals zij zich op haar gemak voelde. Stella keek uit het raam, de zon straalde vrolijk op de kabbelende zee waar een aantal kinderen gillend het water in doken, een paar vrouwen topless lagen te zonnen en jongere die druk aan het kibbelen waren. Stella kreeg weer een intense drang het water in te duiken, het gekoelde water op haar bijna naakte lichaam te voelen en haar hoofd onder water te duwen het beloofde vakantie gevoel zat al in haar hooft . De Taxi mindervaarde voor een grote, volle parkeerplaats. `We zijn er nu echt mevrouw` Stella glimlachte koket en trok haar koffers op `Bedank` mompelde ze met een volume dat de chauffeur vast niet had verstaan en duwde de gammele Taxi deur open. `Hallo Koutouloufari` Zei ze in gedachten.
Stella zetten scheefjes haar hoge, zankleurige ballerina`s op de eelterige grond neer die meteen wegzakten in het korellige grind. Haar bijna zwarte ogen gleden loom over het parkeer terijn heel anders dan rotterdam of de wadden waar ze in haar jeugd jaarlijks kwam. Er stonden een aantal vochtige bomen, een soort palmen, een aantal moerassig groenige jeeps met sterk uitziende bumpers en een grote, lange, goude, open boog waarop aan het spoor te zien met een mesje gekerft in stond `Koutouloufari Ingang`
De taxi reed stapvoets, bevend weg de rommelig ingedeelde parkeerplaats af.
Dit is het dus, Stella duwde haar, haar ruw naar achter waardoor de zwartige lokken bonsend tegen haar rug aan stoten wat een fijn gevoel veroorzaakten Stella had het idee dat de parkeerplaats nogal afgelegen en stilletjes lag en keek toen nogmaals naar de boog tot slot besloot ze maar haar koffers naar binnen te brengen en net zoals al de andere klanten in te checken.
Stella Cavalie draaide een ravenzwarte streng haar om haar tengere vingers, uit de Britse Muziek recorder schalde luidkeels de stem van madonna wat de taxi wagen liet trillen.
Stella hield niet van harde, denderende muziek ze had altijd een voorkeur voor dweperige romantische deuntjes die haar moeder in haar zang carrière had gezongen. Stella schudde haar moeder uit haar hoofd. De taxi was heet en benauwd, precies hoe Stella Kreta wou voorstellen palmen, luxe, surfers, nachtleven iets waar ze eerder nooit van had gedroomd ze had zin om te rusten, te ontspannen weg van haar zorgen die met de zon mee zouden verdwijnen, achter de grote, blauwe wolken die verdoemt in de lucht zwommen.
Stella had onbewust voor kreta gekozen , ze had veels te veel verwachtingen over een intiemen zomer, met misschien nieuwe ontmoeten vrienden, niewe plaatsen om diep na te denken en heel misschien een nieuwe vurige, liefdevolle scharrel. Meteen dwaalde haar gedachten af naar Easy, de jongen die ze haar vertrouwen had gegeven en die dat vertrouwen als een zeilboot had laten varen, meteen voelde Stella zich teruggetrokken en onrustig Easy zad nu zeker andere Blondine's op te vrijen, te zoenen en te betasten.
`Mevrouw` drong een wilderige stem haar gedachten binnen, de oude kolossale chauffeur trok haar aandacht. `Ja` Stellas stem was engelachtig, kinderlijk, vriendelijk en beleeft.
De eindelose reis zo vast snel zijn einde maken na de verhitte uren in de vergooide, goedkopen taxiwagen en inderdaad zoals Stella het in haar hooft had geplant zou de reis snel worden beindigd. `We zijn er bijna` De man wees zonder aandrang op het verkeer bord, waarop de afslag duidelijk te zien was aan de opvallende caravan zijn vinger trilde zachtjes mee met de hobbelige weg. Stella knikte afwezig, ze praten niet graag ze was liever stil en op de achtergrond zoals zij zich op haar gemak voelde. Stella keek uit het raam, de zon straalde vrolijk op de kabbelende zee waar een aantal kinderen gillend het water in doken, een paar vrouwen topless lagen te zonnen en jongere die druk aan het kibbelen waren. Stella kreeg weer een intense drang het water in te duiken, het gekoelde water op haar bijna naakte lichaam te voelen en haar hoofd onder water te duwen het beloofde vakantie gevoel zat al in haar hooft . De Taxi mindervaarde voor een grote, volle parkeerplaats. `We zijn er nu echt mevrouw` Stella glimlachte koket en trok haar koffers op `Bedank` mompelde ze met een volume dat de chauffeur vast niet had verstaan en duwde de gammele Taxi deur open. `Hallo Koutouloufari` Zei ze in gedachten.
Stella zetten scheefjes haar hoge, zankleurige ballerina`s op de eelterige grond neer die meteen wegzakten in het korellige grind. Haar bijna zwarte ogen gleden loom over het parkeer terijn heel anders dan rotterdam of de wadden waar ze in haar jeugd jaarlijks kwam. Er stonden een aantal vochtige bomen, een soort palmen, een aantal moerassig groenige jeeps met sterk uitziende bumpers en een grote, lange, goude, open boog waarop aan het spoor te zien met een mesje gekerft in stond `Koutouloufari Ingang`
De taxi reed stapvoets, bevend weg de rommelig ingedeelde parkeerplaats af.
Dit is het dus, Stella duwde haar, haar ruw naar achter waardoor de zwartige lokken bonsend tegen haar rug aan stoten wat een fijn gevoel veroorzaakten Stella had het idee dat de parkeerplaats nogal afgelegen en stilletjes lag en keek toen nogmaals naar de boog tot slot besloot ze maar haar koffers naar binnen te brengen en net zoals al de andere klanten in te checken.
Laatst gewijzigd door 15lila op 30 nov 2009 19:10, 2 keer totaal gewijzigd.
Het leven word aangevallen door dromen.
-
Artemiss
- Tipp-Ex team
- Berichten: 890
- Lid geworden op: 01 jul 2008 14:29
- Locatie: Ergens in de Randstad
15lila, het is leuk dat je mee wilt doen, maar zou je eerst even een stukje willen plaatsen bij het overleg topic? Iedereen vertelt eerst hoe zijn of haar persoon eruitziet, hoe die zich gedraagt, soms wat over zijn of haar geschiedenis. Kun je dat voor je verder gaat eerst even doen?
(Edit: Als mensen dat met me eens zijn, natuurlijk, ik bedenk me dat dit wel een erg voorbarige eigenzinnige actie is...
)
(Edit: Als mensen dat met me eens zijn, natuurlijk, ik bedenk me dat dit wel een erg voorbarige eigenzinnige actie is...
) Alles draait om jou en mij en wij, we draaien overal omheen...
-Herman van Veen
-Herman van Veen
, volgens mij was hij zelfs door jou goedgekeurd.ik weet het niet, het was al een paar maanden geleden maar ik heb het zonet nog gechekt.Artemiss schreef:Hè! Ben ik nou gek aan het worden? Dat is toch iemand anders, met een hele lange niet na te typen naam?
Het leven word aangevallen door dromen.
Ze heeft inderdaad al in het overlegtopic een personage gepost, moet je iets naar boven scrollen en goed op de gebruikersnaam leggen, ook ik dacht dat zij niet gepost had, in het overlegtopic.Artemiss schreef:Hè! Ben ik nou gek aan het worden? Dat is toch iemand anders, met een hele lange niet na te typen naam?
Nou ja in ieder geval heb ik wel haar personage er boven neer gezet. ze had privebericht gestuurd.
Verder, ik schrijf morgen wel een stukje, heb nu amper de tijd!
Verder, ik schrijf morgen wel een stukje, heb nu amper de tijd!
Soms wou ik dat ik processen in mijn leven ook kon beëindigen met ctrl + alt + del
Bibi
Snel ren ik naar het tentje. Sander heeft me mee uit gevraagd. Nou ja een poging tot, het zag er niet bepaald charmant uit.
Hij had een puist op zijn kin, en hij stotterde een beetje. Maar ik vond het toch zo lief. Er ontsnapte een zucht uit mij.
Snel pak ik mijn All Stars en pak mijn linnen broekje met een bloesje. Snel trek ik ze aan, en met een goede blos op mijn gezicht stap ik het tentje weer uit.
Hedwig kijkt mij een beetje vreemd aan.
‘Ja, voordat je het nog niet gemerkt hebt, maar ik ga met Sander en Lisette naar het dorpje.’
Ze kijkt mij nog vreemder aan. Ik heb geen zin meer om mijn aandacht aan haar te besteden en loop naar de camper van onze buren.
Lisette staat al buiten. ‘Ja, sorry, Sander moet zijn puist nog uitknijpen,’ zegt ze terwijl ze haar nagels lakt. Ik glimlach.
‘Hij moet nog veel leren volgens mij…’ zeg ik een beetje achterdochtig.
Lisette kijkt mij aan. ‘Ja, maar het is een schat van een kerel. Echt waar!’
‘Dat geloof ik ook wel,’ zeg ik. Opeens zwaait de deur van de camper open en Sander stapt er uit.
‘Kom zullen we gaan?’ vraagt hij. Hij loopt alvast vooruit.
Als we bij het dorpje zijn lopen we naar het centrum. Het ziet er zo gezellig uit. Alle winkeltjes zijn open, de mannen lopen op ons af, en de zon straalt.
‘Zullen we een ijsje eten?’ vraagt Sander. ‘Ik heb het namelijk super warm.’ Van zijn puist zie je niks meer. Gelukkig maar, ik kan mij daar zo aan irriteren.
‘Prima idee, daar heb ik ook zin in!’ roept Lisette enthousiast.
Snel lopen we naar een barretje. Sander doet de deur open, en even later besteld hij 3 hoorentjes ijs.
Ik heb voor meloen en citroen gekozen. Sander daar in tegen voor chocola en mokka, en Lisette houdt het op aardbei en vanille.
‘Mag ik eens een likje van jou?’ vraag ik als ik samen met Sander door een straat loop. Lisette is naar een winkeltje gegaan met leuke kleding. Daar blijft ze vast een poosje.
Sander wordt rood. Ik glim lach naar hem. En voordat we het weten kijken we elkaar recht in de ogen. Gaat het nu gebeuren? Krijg hij van mij zijn eerste zoen?
Nathan
Ik loop met mijn handdoek en een zwembroek aan op het paadje van ons appartementje naar het zwembad. Ik hoor de krekels om mij heen, het gras was ook aardig hoog. De bloemen die langs het paadje staan hebben alle kleuren van de regenboog. Ik was eigenlijk aardig brak door het optreden van de vorige dag.
Ik leg mijn handdoek neer op een ligstoel en spring het zwembad in. Ik zwem het zwembad door. Alle kleine kindjes zijn bezig met balletje werpen naar elkaar.
Ik probeer er grote bochten om heen te zwemmen, en heb voor het eerst afkeer voor deze kinderen.
Na een poosje heb ik er geen zin meer in. Ik zwem naar het trappetje en sta even later weer naast het zwembad.
Opeens staat Lisette naast mij. Ze probeerde geloof ik gisteren ook contact met mij te hebben. Ik had er totaal geen behoefte aan, want ik zat met mijn hoofd bij Tiffany.
Maar goed, omdat ik zo een aardige gozer ben, en ze nog best wel knap is ook wil ik haar niet kwetsen.
‘Hoe was de stad?’ vraag ik dan ook maar.
Lisette glimlacht. ‘Ja, wel leuk! Ik heb een nieuwe bikini gekocht,’ antwoord ze. Ze gooit haar haar naar achteren, haar borsten naar voren, en haar perfecte kontje naar achteren.
Haar bikini zag er gewoon niet uit, ze had een gestreepte bikini aan met alle kleuren van de regenboog. Maar.. toch stond het haar prachtig.
‘Ziet er goed uit, Liset!’ glimlach ik.
‘Ga je anders morgen ook met mij mee naar de stad? Jij kan misschien ook wel een nieuwe zwembroek kopen,’ zegt ze. Opeens bloost ze. ‘Uhh, niet dat jouw zwembroek lelijk is, maar ik dacht het is uuuh.. wel gezellig.’ Ze stottert een beetje.
‘Nee, nee, je vind mijn zwembroek gewoon spuuglelijk.’ Ik moet wel om haar lachen, de humor zit er aardig in. Maar vergeleken met Tiffany is het niet veel.
‘Nou, zo bedoelde ik het niet hoor.’ Verdedigt Lisette zichzelf.
‘Is het goed dat ik nu weer naar ons appartement ga? Ik heb amper een oog dicht gedaan.’
‘Oké. Slaap lekker,’ ze lacht. Ze draait zich om en springt erg sexy het zwembad in. Ik pak mijn handdoek en loop naar het appartement.
Tiffany zit voor het appartement, met voor haar neus haar tekenblok.
‘Zeg Tiffany, mag ik eens je tekeningen bekijken? Je tekent zoveel, ik ben echt benieuwd of je mij ook een keer hebt getekend,’ zeg ik met een knipoog.
Snel ren ik naar het tentje. Sander heeft me mee uit gevraagd. Nou ja een poging tot, het zag er niet bepaald charmant uit.
Hij had een puist op zijn kin, en hij stotterde een beetje. Maar ik vond het toch zo lief. Er ontsnapte een zucht uit mij.
Snel pak ik mijn All Stars en pak mijn linnen broekje met een bloesje. Snel trek ik ze aan, en met een goede blos op mijn gezicht stap ik het tentje weer uit.
Hedwig kijkt mij een beetje vreemd aan.
‘Ja, voordat je het nog niet gemerkt hebt, maar ik ga met Sander en Lisette naar het dorpje.’
Ze kijkt mij nog vreemder aan. Ik heb geen zin meer om mijn aandacht aan haar te besteden en loop naar de camper van onze buren.
Lisette staat al buiten. ‘Ja, sorry, Sander moet zijn puist nog uitknijpen,’ zegt ze terwijl ze haar nagels lakt. Ik glimlach.
‘Hij moet nog veel leren volgens mij…’ zeg ik een beetje achterdochtig.
Lisette kijkt mij aan. ‘Ja, maar het is een schat van een kerel. Echt waar!’
‘Dat geloof ik ook wel,’ zeg ik. Opeens zwaait de deur van de camper open en Sander stapt er uit.
‘Kom zullen we gaan?’ vraagt hij. Hij loopt alvast vooruit.
Als we bij het dorpje zijn lopen we naar het centrum. Het ziet er zo gezellig uit. Alle winkeltjes zijn open, de mannen lopen op ons af, en de zon straalt.
‘Zullen we een ijsje eten?’ vraagt Sander. ‘Ik heb het namelijk super warm.’ Van zijn puist zie je niks meer. Gelukkig maar, ik kan mij daar zo aan irriteren.
‘Prima idee, daar heb ik ook zin in!’ roept Lisette enthousiast.
Snel lopen we naar een barretje. Sander doet de deur open, en even later besteld hij 3 hoorentjes ijs.
Ik heb voor meloen en citroen gekozen. Sander daar in tegen voor chocola en mokka, en Lisette houdt het op aardbei en vanille.
‘Mag ik eens een likje van jou?’ vraag ik als ik samen met Sander door een straat loop. Lisette is naar een winkeltje gegaan met leuke kleding. Daar blijft ze vast een poosje.
Sander wordt rood. Ik glim lach naar hem. En voordat we het weten kijken we elkaar recht in de ogen. Gaat het nu gebeuren? Krijg hij van mij zijn eerste zoen?
Nathan
Ik loop met mijn handdoek en een zwembroek aan op het paadje van ons appartementje naar het zwembad. Ik hoor de krekels om mij heen, het gras was ook aardig hoog. De bloemen die langs het paadje staan hebben alle kleuren van de regenboog. Ik was eigenlijk aardig brak door het optreden van de vorige dag.
Ik leg mijn handdoek neer op een ligstoel en spring het zwembad in. Ik zwem het zwembad door. Alle kleine kindjes zijn bezig met balletje werpen naar elkaar.
Ik probeer er grote bochten om heen te zwemmen, en heb voor het eerst afkeer voor deze kinderen.
Na een poosje heb ik er geen zin meer in. Ik zwem naar het trappetje en sta even later weer naast het zwembad.
Opeens staat Lisette naast mij. Ze probeerde geloof ik gisteren ook contact met mij te hebben. Ik had er totaal geen behoefte aan, want ik zat met mijn hoofd bij Tiffany.
Maar goed, omdat ik zo een aardige gozer ben, en ze nog best wel knap is ook wil ik haar niet kwetsen.
‘Hoe was de stad?’ vraag ik dan ook maar.
Lisette glimlacht. ‘Ja, wel leuk! Ik heb een nieuwe bikini gekocht,’ antwoord ze. Ze gooit haar haar naar achteren, haar borsten naar voren, en haar perfecte kontje naar achteren.
Haar bikini zag er gewoon niet uit, ze had een gestreepte bikini aan met alle kleuren van de regenboog. Maar.. toch stond het haar prachtig.
‘Ziet er goed uit, Liset!’ glimlach ik.
‘Ga je anders morgen ook met mij mee naar de stad? Jij kan misschien ook wel een nieuwe zwembroek kopen,’ zegt ze. Opeens bloost ze. ‘Uhh, niet dat jouw zwembroek lelijk is, maar ik dacht het is uuuh.. wel gezellig.’ Ze stottert een beetje.
‘Nee, nee, je vind mijn zwembroek gewoon spuuglelijk.’ Ik moet wel om haar lachen, de humor zit er aardig in. Maar vergeleken met Tiffany is het niet veel.
‘Nou, zo bedoelde ik het niet hoor.’ Verdedigt Lisette zichzelf.
‘Is het goed dat ik nu weer naar ons appartement ga? Ik heb amper een oog dicht gedaan.’
‘Oké. Slaap lekker,’ ze lacht. Ze draait zich om en springt erg sexy het zwembad in. Ik pak mijn handdoek en loop naar het appartement.
Tiffany zit voor het appartement, met voor haar neus haar tekenblok.
‘Zeg Tiffany, mag ik eens je tekeningen bekijken? Je tekent zoveel, ik ben echt benieuwd of je mij ook een keer hebt getekend,’ zeg ik met een knipoog.
Soms wou ik dat ik processen in mijn leven ook kon beëindigen met ctrl + alt + del
-
Artemiss
- Tipp-Ex team
- Berichten: 890
- Lid geworden op: 01 jul 2008 14:29
- Locatie: Ergens in de Randstad
Sander
Mijn kop voelt zo rood als een boei. Ik kijk Bibi aan. Een lik van mijn ijsje, vroeg ze. Ik wist niet precies wat ze daarmee bedoelde, maar ik had een flauw vermoeden.
Dat komt zo: ik heb totaal geen ervaring met meisjes. Natuurlijk heb ik wel naar ze gekeken, van een afstandje. Verliefd ben ik nog nooit geweest. Wel heb ik er over gelezen, maar ik kon me er nooit goed een voorstelling van maken. Totdat ik Bibi ontmoette. Sinds ik haar ken ben ik opeens onzeker wat ik moet zeggen, terwijl de woorden normaal gesproken als een voor velen onbegrijpelijke stroom van mijn lippen vloeien. Bij haar in de buurt kan ik alleen maar stotteren.
Ik wendt mijn blik af. Door in haar mooie ogen te kijken krijg ik het benauwd, en ik voel me al erg ongemakkelijk. Iedere minuut dat ik bij haar ben wil ik het liefst ergens heen waar zij niet is, zodat het rustig is in mijn hoofd en ik orde op zaken kan stellen. Maar tegelijkertijd wil ik ook zo dicht bij haar in de buurt zijn als het maar kan, omdat ik me dan geweldig voel.
Ik krab me op mijn achterhoofd...
"Een likje van mijn ijsje? Hoe bedoel je..."
Op dat moment komt Lisette het winkeltje waar ze in was gedoken weer uit. Trots houdt ze een walgelijke regenboogkleurige bikini omhoog.
"Lies, je gaat toch zo niet al ons vakantiegeld erdoorheen jagen, hè?"
Ze grijnst breed. Diep van binnen was ik haar dankbaar, praten met Bibi werd steeds moeilijker.
"Kom, dan gaan we naar de boulevard! Kijken hoe mooi het strand is!" Vrolijk huppelend gaat Lisette voor ons uit.
Bibi schiet in de lach als mijn zusje struikelt over een ongelijke steen. Ze lacht lief en speels. Ik glimlach naar haar.
"Varium et mutabile semper femina," mompel ik half. De Latijnse spreuken die ik altijd onthouden heb en af en toe leuk uitkomen.
Bibi kijkt me echter niet begrijpend aan. "Huh, wat zei je?"
Normaal gesproken glimlach ik dan geheimzinnig en zeg verder niks, alleen aan Lisette vertel ik wat het betekent. Maar nu glimlach ik opnieuw en vertaal:
"Iets veranderlijks en wispelturigs is de vrouw."
Bibi lacht lief naar me, en ergens bewonderend. Duizend vlinders ontsnappen eindelijk uit hun kooi.
"Goh, dat je zoiets weet..."
Verlegen haal ik mijn schouders op. "Gymnasiumklantje, hè..."
We lopen verder zwijgend achter Lisette aan.
Lisette
Doelloos zwem ik rondjes in het zwembad maar ga er al gauw weer uit. Er is niks aan zonder andere mensen. Nathan dan in het bijzonder. Ik zie heus wel dat hij met zijn gedachten bij een ander meisje zit op het moment. Maar daarvoor hoef ik het nog niet op te geven! Hij is wel degelijk ook in mij geïnteresseerd. Ik zag hem heus wel kijken.
Ik grinnik in mezelf, als ik bedenk wat Sander en Bibi nu aan het doen zijn... Ze zouden samen nog wat meer dingen in Albufeira gaan bekijken, toen ik al weer terug wilde naar de camping. Ze zouden de bus wel nemen, zeiden ze. Nou, zij liever dan ik. Overigens wel leuk dat broertje lief nu ook eindelijk eens het andere geslacht ontdekt heeft. Ik dacht dat het nooit zou gebeuren.
Ik loop met mijn handdoek omgeslagen terug naar de camper. Ik ga nog maar even zonnen, of zo. Dan zie ik een reclame bord langs het pad staan. Ik kijk er even naar. In grote letters staat: 'Slide and Splash!' Een waterglijbanen park! Ik ren nu terug naar de camper om Sander op te bellen. Dat moeten we doen! Met z'n allen!
Mijn kop voelt zo rood als een boei. Ik kijk Bibi aan. Een lik van mijn ijsje, vroeg ze. Ik wist niet precies wat ze daarmee bedoelde, maar ik had een flauw vermoeden.
Dat komt zo: ik heb totaal geen ervaring met meisjes. Natuurlijk heb ik wel naar ze gekeken, van een afstandje. Verliefd ben ik nog nooit geweest. Wel heb ik er over gelezen, maar ik kon me er nooit goed een voorstelling van maken. Totdat ik Bibi ontmoette. Sinds ik haar ken ben ik opeens onzeker wat ik moet zeggen, terwijl de woorden normaal gesproken als een voor velen onbegrijpelijke stroom van mijn lippen vloeien. Bij haar in de buurt kan ik alleen maar stotteren.
Ik wendt mijn blik af. Door in haar mooie ogen te kijken krijg ik het benauwd, en ik voel me al erg ongemakkelijk. Iedere minuut dat ik bij haar ben wil ik het liefst ergens heen waar zij niet is, zodat het rustig is in mijn hoofd en ik orde op zaken kan stellen. Maar tegelijkertijd wil ik ook zo dicht bij haar in de buurt zijn als het maar kan, omdat ik me dan geweldig voel.
Ik krab me op mijn achterhoofd...
"Een likje van mijn ijsje? Hoe bedoel je..."
Op dat moment komt Lisette het winkeltje waar ze in was gedoken weer uit. Trots houdt ze een walgelijke regenboogkleurige bikini omhoog.
"Lies, je gaat toch zo niet al ons vakantiegeld erdoorheen jagen, hè?"
Ze grijnst breed. Diep van binnen was ik haar dankbaar, praten met Bibi werd steeds moeilijker.
"Kom, dan gaan we naar de boulevard! Kijken hoe mooi het strand is!" Vrolijk huppelend gaat Lisette voor ons uit.
Bibi schiet in de lach als mijn zusje struikelt over een ongelijke steen. Ze lacht lief en speels. Ik glimlach naar haar.
"Varium et mutabile semper femina," mompel ik half. De Latijnse spreuken die ik altijd onthouden heb en af en toe leuk uitkomen.
Bibi kijkt me echter niet begrijpend aan. "Huh, wat zei je?"
Normaal gesproken glimlach ik dan geheimzinnig en zeg verder niks, alleen aan Lisette vertel ik wat het betekent. Maar nu glimlach ik opnieuw en vertaal:
"Iets veranderlijks en wispelturigs is de vrouw."
Bibi lacht lief naar me, en ergens bewonderend. Duizend vlinders ontsnappen eindelijk uit hun kooi.
"Goh, dat je zoiets weet..."
Verlegen haal ik mijn schouders op. "Gymnasiumklantje, hè..."
We lopen verder zwijgend achter Lisette aan.
Lisette
Doelloos zwem ik rondjes in het zwembad maar ga er al gauw weer uit. Er is niks aan zonder andere mensen. Nathan dan in het bijzonder. Ik zie heus wel dat hij met zijn gedachten bij een ander meisje zit op het moment. Maar daarvoor hoef ik het nog niet op te geven! Hij is wel degelijk ook in mij geïnteresseerd. Ik zag hem heus wel kijken.
Ik grinnik in mezelf, als ik bedenk wat Sander en Bibi nu aan het doen zijn... Ze zouden samen nog wat meer dingen in Albufeira gaan bekijken, toen ik al weer terug wilde naar de camping. Ze zouden de bus wel nemen, zeiden ze. Nou, zij liever dan ik. Overigens wel leuk dat broertje lief nu ook eindelijk eens het andere geslacht ontdekt heeft. Ik dacht dat het nooit zou gebeuren.
Ik loop met mijn handdoek omgeslagen terug naar de camper. Ik ga nog maar even zonnen, of zo. Dan zie ik een reclame bord langs het pad staan. Ik kijk er even naar. In grote letters staat: 'Slide and Splash!' Een waterglijbanen park! Ik ren nu terug naar de camper om Sander op te bellen. Dat moeten we doen! Met z'n allen!
Alles draait om jou en mij en wij, we draaien overal omheen...
-Herman van Veen
-Herman van Veen
Tiffany:
Oh god! Hij wil mijn tekeningen zien… met een zucht geef ik ze uiteindelijk aan hem en hoop dat hij ze toch nog goed vind. Op zo’n beetje elke bladzijde staat hij getekend, is het niet in het klein, is het wel in het groot, alleen, of samen met de band…
Mijn armen leg ik om mijn opgetrokken knieën heen en mijn hoofd leg ik er bovenop. Wat zal hij wel niet denken? Dat ik verslaafd aan hem ben? Want nee, dat ben ik niet.
“Je staat er nogal veel op,” mompel ik zo hoorbaar mogelijk. Hij kijkt me even aan en glimlacht en bladert verder in mijn tekenboek. Nu pas bedacht ik me waarom mensen er nooit in mogen kijken!
Ik vloek in mijn hoofd en hoop dat hij de pagina niet ziet waar ik onder een tekening van hem met sierlijke letters: ‘I love you’ heb geschreven, met daarachter een hart.
“Ze zijn mooi!” zegt Nathan met een glimlach. Even kijk ik op en zie dat hij er nog maar een paar bekeken heeft, wacht even, de eerste tekening, de allereerste tekening van hem, daar moet hij al voorbij zijn geweest!
Daar staan de woorden op die bekennen wat ik voor hem voel. Ik verberg mijn gezicht, in de hoop dat hij het niet ziet en dat hij de woorden niet gelezen heeft, al is de kans groot dat hij ze wel gelezen heeft. Het liefst wil ik mijn tekenblok uit zijn handen trekken en kei hard naar binnen rennen, maar ik weet zelf ook wel dat dat niet kan.
Dan zou ik me helemaal moeten schamen en dan was alles helemaal kapot. Met een zucht staar ik naar voren, wachtend op een antwoord van hem.
John:
Verveeld loop ik samen met Daniel over het strand, her en der lopen meiden en sommige fluiten ons na. Daniel schenkt er geen aandacht aan en ik weet waarom.
“Zeg, John, jij en Malika? Hoe zit het nu tussen jullie?” vraagt hij nieuwsgierig. Ik kijk even naar voren en glimlach, als ik aan haar moet denken.
“Geen idee,” zeg ik vervolgens naar waarheid. Het liefst was ik nu bij haar, maar ik weet dat het niet kan. Ze ging ergens heen, vandaag… en zou vanavond pas weer terug komen.
“Die Lisette he, denk je dat ze een oogje op Nathan heeft? Zoals ze tegen hem doet?” begin ik vervolgens. Ik wil zeker weten dat ze niks kwaad in de zin heeft. Het is nu al duidelijk dat Tiffany Nathan leuk vind en andersom volgens mij ook wel.
“Ik denk het. Ze dringt zich wel heel erg op aan Nathan en Nathan ziet haar ook wel zitten, maar volgens mij ziet hij ook veel in je zusje,” merkt Daniel op, waarna ik instemmend knik. Kalm lopen we verder over het strand en een stilte daalt over ons neer.
Daniel is een goede vriend, waar je erg mee kan lachen en hij is gewoon altijd vrolijk. Hij is dan ook niks voor niks onze trompettist. De zon voel ik in mijn nek branden, maar schenk er verder weinig aandacht aan. Het duurt niet lang voor we weer op de camping zijn en samen besluiten we om even naar de bar te gaan, met zijn tweeën.
Oh god! Hij wil mijn tekeningen zien… met een zucht geef ik ze uiteindelijk aan hem en hoop dat hij ze toch nog goed vind. Op zo’n beetje elke bladzijde staat hij getekend, is het niet in het klein, is het wel in het groot, alleen, of samen met de band…
Mijn armen leg ik om mijn opgetrokken knieën heen en mijn hoofd leg ik er bovenop. Wat zal hij wel niet denken? Dat ik verslaafd aan hem ben? Want nee, dat ben ik niet.
“Je staat er nogal veel op,” mompel ik zo hoorbaar mogelijk. Hij kijkt me even aan en glimlacht en bladert verder in mijn tekenboek. Nu pas bedacht ik me waarom mensen er nooit in mogen kijken!
Ik vloek in mijn hoofd en hoop dat hij de pagina niet ziet waar ik onder een tekening van hem met sierlijke letters: ‘I love you’ heb geschreven, met daarachter een hart.
“Ze zijn mooi!” zegt Nathan met een glimlach. Even kijk ik op en zie dat hij er nog maar een paar bekeken heeft, wacht even, de eerste tekening, de allereerste tekening van hem, daar moet hij al voorbij zijn geweest!
Daar staan de woorden op die bekennen wat ik voor hem voel. Ik verberg mijn gezicht, in de hoop dat hij het niet ziet en dat hij de woorden niet gelezen heeft, al is de kans groot dat hij ze wel gelezen heeft. Het liefst wil ik mijn tekenblok uit zijn handen trekken en kei hard naar binnen rennen, maar ik weet zelf ook wel dat dat niet kan.
Dan zou ik me helemaal moeten schamen en dan was alles helemaal kapot. Met een zucht staar ik naar voren, wachtend op een antwoord van hem.
John:
Verveeld loop ik samen met Daniel over het strand, her en der lopen meiden en sommige fluiten ons na. Daniel schenkt er geen aandacht aan en ik weet waarom.
“Zeg, John, jij en Malika? Hoe zit het nu tussen jullie?” vraagt hij nieuwsgierig. Ik kijk even naar voren en glimlach, als ik aan haar moet denken.
“Geen idee,” zeg ik vervolgens naar waarheid. Het liefst was ik nu bij haar, maar ik weet dat het niet kan. Ze ging ergens heen, vandaag… en zou vanavond pas weer terug komen.
“Die Lisette he, denk je dat ze een oogje op Nathan heeft? Zoals ze tegen hem doet?” begin ik vervolgens. Ik wil zeker weten dat ze niks kwaad in de zin heeft. Het is nu al duidelijk dat Tiffany Nathan leuk vind en andersom volgens mij ook wel.
“Ik denk het. Ze dringt zich wel heel erg op aan Nathan en Nathan ziet haar ook wel zitten, maar volgens mij ziet hij ook veel in je zusje,” merkt Daniel op, waarna ik instemmend knik. Kalm lopen we verder over het strand en een stilte daalt over ons neer.
Daniel is een goede vriend, waar je erg mee kan lachen en hij is gewoon altijd vrolijk. Hij is dan ook niks voor niks onze trompettist. De zon voel ik in mijn nek branden, maar schenk er verder weinig aandacht aan. Het duurt niet lang voor we weer op de camping zijn en samen besluiten we om even naar de bar te gaan, met zijn tweeën.
Nathan
Ze vind me leuk, komt er direct in mij op. Ik had de tekening gezien waarop er een hartje getekend stond met I love you. Ik probeer zo min mogelijk te laten merken aan Tiffany dat ik helemaal gloei van binnen.
Ik kucht een beetje, en blader mooi door. Ik vind wel dat ze super goed kan tekenen. Ze mag mij best wel een keer geposeerd tekenen. Best een goed idee, vind je niet?
‘Hé Tiff, wat kan jij ontzettend mooi tekenen! Als je ooit iemand wilt die moet poseren, moet je het maar vragen!’ zeg ik enthousiast.
Ik ga naast haar zitten. Ze heeft haar knieën tegen elkaar aan en haar armen daar om heen. Even kijkt ze opzij naar mij en lacht even.
‘Ik vind het leuker om je bezig te zien, en je dan te tekenen. Maar als je het leuk vind, dan doe ik dat wel!’ Ze bloost.
‘Dat snap ik! Ga je mee zwemmen? Zullen we de band ook direct vragen?’ vraag ik aan haar. Ik sta snel op, kijk haar aan en trek haar omhoog.
‘Ik vind het prima,’ zegt Tiffany. Samen met haar loop ik het appartement binnen. De jongens zijn er niet.
‘Ze zijn vast meisjes aan het checken,’ giechelt Tiffany naast mij.
‘Daar kun je wel vanuit gaan,’ zeg ik tegen haar.
‘Zullen we dan maar naar het strand gaan? We kunnen wel even naar de Spar (supermarkt red.) in de buurt kopen we daar eten en dan gaan we dat daar opeten?’ vraagt ze aan mij.
We lopen richting de Spar. Naast het pad staat een reclamebord. ‘Lijkt me leuk om een keer met je naar toe te gaan!’ zegt Tiffany tegen mij.
‘Ja, leuk met de band! Als we de rest van de leuke mensen op de camping ook vragen wordt het nog leuker!’
Ze grinnikt. Ook dat vind ik al lief. Ik moet echt oppassen, straks durf ik helemaal niks meer met haar. Eigenlijk durf ik dat al niet, ik durf haar zelfs niet aan te kijken.
Ze lopen de Spar binnen. Een arrogant meisje kijkt vanaf de kassa naar hen. Ze heeft ontzettend zwarte ogen, en ik durf te wedden dat je haar bilspleet achter ook ziet. Zeker met zo een inieminie stringente aan.
We lopen langs de groente naar het brood. We kopen een brood, jam, en een paar croissantjes.
Als we eenmaal buiten zijn,en afgeblaft zijn door het meisje van de kassa lopen we richting het strand.
Mijn slippers doe ik uit als we op het strand zijn. Met een zucht laat ik mij zakken. Zachtjes komt Tiffany naast mij zitten.
‘Ik vind het hier echt super leuk,’ zegt ze. ‘De zee, de zon, de jongens van de band om mij heen, en vooral mijn tekenblok. Dit noem ik echt vakantie,’ lacht ze.
‘Ik snap wat je bedoeld. Je kunt doen wat je wilt. Ik kan met mijn band bezig, ik kan zwemmen, ik kan chillen, en ik zie jou.’ Ik bloos een beetje. Het is niet niks dat ik dit vertel. ’t Is eigenlijk mijn verklaring voor de liefde. Ze lacht een beetje ongemakkelijk.
‘Héé, stoor ik?’ verstoord kijk ik achterom. Ik zie Lisette. Néé, geen Lisette op dit moment, bedenk ik me.
Ze vind me leuk, komt er direct in mij op. Ik had de tekening gezien waarop er een hartje getekend stond met I love you. Ik probeer zo min mogelijk te laten merken aan Tiffany dat ik helemaal gloei van binnen.
Ik kucht een beetje, en blader mooi door. Ik vind wel dat ze super goed kan tekenen. Ze mag mij best wel een keer geposeerd tekenen. Best een goed idee, vind je niet?
‘Hé Tiff, wat kan jij ontzettend mooi tekenen! Als je ooit iemand wilt die moet poseren, moet je het maar vragen!’ zeg ik enthousiast.
Ik ga naast haar zitten. Ze heeft haar knieën tegen elkaar aan en haar armen daar om heen. Even kijkt ze opzij naar mij en lacht even.
‘Ik vind het leuker om je bezig te zien, en je dan te tekenen. Maar als je het leuk vind, dan doe ik dat wel!’ Ze bloost.
‘Dat snap ik! Ga je mee zwemmen? Zullen we de band ook direct vragen?’ vraag ik aan haar. Ik sta snel op, kijk haar aan en trek haar omhoog.
‘Ik vind het prima,’ zegt Tiffany. Samen met haar loop ik het appartement binnen. De jongens zijn er niet.
‘Ze zijn vast meisjes aan het checken,’ giechelt Tiffany naast mij.
‘Daar kun je wel vanuit gaan,’ zeg ik tegen haar.
‘Zullen we dan maar naar het strand gaan? We kunnen wel even naar de Spar (supermarkt red.) in de buurt kopen we daar eten en dan gaan we dat daar opeten?’ vraagt ze aan mij.
We lopen richting de Spar. Naast het pad staat een reclamebord. ‘Lijkt me leuk om een keer met je naar toe te gaan!’ zegt Tiffany tegen mij.
‘Ja, leuk met de band! Als we de rest van de leuke mensen op de camping ook vragen wordt het nog leuker!’
Ze grinnikt. Ook dat vind ik al lief. Ik moet echt oppassen, straks durf ik helemaal niks meer met haar. Eigenlijk durf ik dat al niet, ik durf haar zelfs niet aan te kijken.
Ze lopen de Spar binnen. Een arrogant meisje kijkt vanaf de kassa naar hen. Ze heeft ontzettend zwarte ogen, en ik durf te wedden dat je haar bilspleet achter ook ziet. Zeker met zo een inieminie stringente aan.
We lopen langs de groente naar het brood. We kopen een brood, jam, en een paar croissantjes.
Als we eenmaal buiten zijn,en afgeblaft zijn door het meisje van de kassa lopen we richting het strand.
Mijn slippers doe ik uit als we op het strand zijn. Met een zucht laat ik mij zakken. Zachtjes komt Tiffany naast mij zitten.
‘Ik vind het hier echt super leuk,’ zegt ze. ‘De zee, de zon, de jongens van de band om mij heen, en vooral mijn tekenblok. Dit noem ik echt vakantie,’ lacht ze.
‘Ik snap wat je bedoeld. Je kunt doen wat je wilt. Ik kan met mijn band bezig, ik kan zwemmen, ik kan chillen, en ik zie jou.’ Ik bloos een beetje. Het is niet niks dat ik dit vertel. ’t Is eigenlijk mijn verklaring voor de liefde. Ze lacht een beetje ongemakkelijk.
‘Héé, stoor ik?’ verstoord kijk ik achterom. Ik zie Lisette. Néé, geen Lisette op dit moment, bedenk ik me.
Soms wou ik dat ik processen in mijn leven ook kon beëindigen met ctrl + alt + del
-
Artemiss
- Tipp-Ex team
- Berichten: 890
- Lid geworden op: 01 jul 2008 14:29
- Locatie: Ergens in de Randstad
Hebben ze een Spar op Kreta?? Ik heb er wel een Lidl (schrijf je dat zo?) gezien...
Lisette
Ik stoor overduidelijk, maar het kan me niet schelen. Als ik mijn kansen nog wil pakken bij Nathan moet ik het nu doen, het wordt wel heel erg gezellig tussen die twee. Ik kijk opzij en zie dat zij ook het reclamebord voor Slide and Splash gezien moeten hebben.
"Tof hè, dat waterglijbanen gebeuren. Ik heb net aan Sander, Bibi en Hedwig voorgesteld om er morgen heen te gaan. Zij willen wel. Komen jullie anders ook mee?"
Ik zie dat Tiffany heel bewust geen antwoord geeft. Ze heeft een hekel aan me, en ze wil het liefste dat ik weg ga. Om dat te zien hoef ik haar niet eens aan te kijken. Ik kijk verwachtingsvol naar Nathan.
"Eh, eigenlijk..." stamelt hij ongemakkelijk... "Hadden Tif en ik het er net over om er met de rest van de band naartoe te gaan..."
Snel zei ik: "Maar dat is toch onzin! Jullie alleen op één dag en wij alleen op één dag. En als we allebei apart op dezelfde dag gaan, is het helemaal bezopen!"
Ik houd in, ik loop wel hard van stapel. Misschien ben ik een beetje te happig? Ik hoor Tiffany snuiven en ik zie dat ze haar handen tot vuisten balt. Uit automatisme zet ik een stapje achteruit.
"Nou ja, niks moet, natuurlijk," zeg ik iets minder dwingend. "Denk er maar even over na." Ik draai me om en loop weg. Ergens diep binnenin me begin ik een rot gevoel te krijgen over wat ik aan het doen ben...
'Slide and Splash' is eigenlijk niet op Kreta, maar aan de Algarve (Portugal). Op Kreta had je iets soortgelijks, meen ik me te herinneren.
Om jullie er een voorstelling bij te laten hebben wat voor dingen daar zoal te doen zijn:
(Voor de genen die het nog niet aan de lijve hebben ondervonden)
http://www.youtube.com/watch?v=z0jeUT0uCRk
http://www.youtube.com/watch?v=DcXWeordBhk&NR=1
Vooral die met die banden is voor niet erg heldhaftige mensen erg leuk. Heb er zelf tig keer in gezeten! Echt leuk, joh, 'plons' in ieder tussenbadje. Je hebt ook dubbelbanden, waar je met z'n tweeën in kan. Ik dacht, misschien wel handig, kunnen jullie het een beetje beschrijven, hebben jullie een idee...
Lisette
Ik stoor overduidelijk, maar het kan me niet schelen. Als ik mijn kansen nog wil pakken bij Nathan moet ik het nu doen, het wordt wel heel erg gezellig tussen die twee. Ik kijk opzij en zie dat zij ook het reclamebord voor Slide and Splash gezien moeten hebben.
"Tof hè, dat waterglijbanen gebeuren. Ik heb net aan Sander, Bibi en Hedwig voorgesteld om er morgen heen te gaan. Zij willen wel. Komen jullie anders ook mee?"
Ik zie dat Tiffany heel bewust geen antwoord geeft. Ze heeft een hekel aan me, en ze wil het liefste dat ik weg ga. Om dat te zien hoef ik haar niet eens aan te kijken. Ik kijk verwachtingsvol naar Nathan.
"Eh, eigenlijk..." stamelt hij ongemakkelijk... "Hadden Tif en ik het er net over om er met de rest van de band naartoe te gaan..."
Snel zei ik: "Maar dat is toch onzin! Jullie alleen op één dag en wij alleen op één dag. En als we allebei apart op dezelfde dag gaan, is het helemaal bezopen!"
Ik houd in, ik loop wel hard van stapel. Misschien ben ik een beetje te happig? Ik hoor Tiffany snuiven en ik zie dat ze haar handen tot vuisten balt. Uit automatisme zet ik een stapje achteruit.
"Nou ja, niks moet, natuurlijk," zeg ik iets minder dwingend. "Denk er maar even over na." Ik draai me om en loop weg. Ergens diep binnenin me begin ik een rot gevoel te krijgen over wat ik aan het doen ben...
'Slide and Splash' is eigenlijk niet op Kreta, maar aan de Algarve (Portugal). Op Kreta had je iets soortgelijks, meen ik me te herinneren.
Om jullie er een voorstelling bij te laten hebben wat voor dingen daar zoal te doen zijn:
(Voor de genen die het nog niet aan de lijve hebben ondervonden)
http://www.youtube.com/watch?v=z0jeUT0uCRk
http://www.youtube.com/watch?v=DcXWeordBhk&NR=1
Vooral die met die banden is voor niet erg heldhaftige mensen erg leuk. Heb er zelf tig keer in gezeten! Echt leuk, joh, 'plons' in ieder tussenbadje. Je hebt ook dubbelbanden, waar je met z'n tweeën in kan. Ik dacht, misschien wel handig, kunnen jullie het een beetje beschrijven, hebben jullie een idee...
Alles draait om jou en mij en wij, we draaien overal omheen...
-Herman van Veen
-Herman van Veen
Tiffany:
Voor Nathan ook maar verder kan praten kwam Lisette ons alweer storen. Onbewust bal ik mijn vuisten en zit de hele tijd met de gedachte dat hij me leuk vind! Al hoop ik niet dat het net zo’n relatie word als toen hij met een ander meisje had.
Als Lisette weg loopt kijk ik haar even na en sta vervolgens op.
“Zo terug,” mompel ik en ren haar achterna.
“Lisette, wacht!” roep ik en godzijdank stopt ze.
“Als je zin hebt, kun je mee gaan, met ons? Het is misschien een goede kans voor ons twee om elkaar beter te leren kennen,” merk ik vervolgens op. Vragend kijk ik haar aan en langzaam knikt ze.
“Prima,” zegt ze vervolgens. Ik glimlach en draai me om, wil weglopen, maar bedenk me dan wat.
“Je hoort nog wel wanneer we gaan en als je wilt kun je helpen met kleren uit zoeken voor de band? Ze hebben morgenavond weer een optreden,” zeg ik met een glimlach. Hier knikt ze alleen op en loopt dan weg. Zelf loop ik weer terug naar Nathan en plof naast hem neer. Even is het stil en weet ik wat ik moet zeggen, hoe veel moeite het ook kost, het moet er gewoon uit.
“Nathan, ik…” begin ik en zucht even. Het is moeilijker dan ik dacht.
“Ja?” vraagt hij zacht. Waarom wil ik het nou ook alweer zeggen? Denk ik bij mezelf en kijk hem aan en weet dan waarom. Hij is leuk, lief, knap en aardig en ik zie in hem meer dan als een goede vriend.
“Misschien dat je het al weet door die tekening, die ik stom genoeg in het tekenblok heb laten zitten en wat ik nu ga zeggen, weet je denk ik ook wel.” Waarom draai ik er nu om heen? Ik weet het niet en wil het eigenlijk ook niet weten. Nathan pakt zachtjes mijn hand en is zo slim om niks te zeggen.
“Ik vind je al geruime tijd leuk en ik houd van je,” zeg ik zacht en durf hem nu niet aan te kijken, bang dat hij me toch echt niet leuk vind. Hij legt zijn hand op mijn wang en vragend kijk ik hem aan.
------------------
@ Artemiss/Muis: Heb jullie personages weinig laten zeggen omdat ik niet echt weet hoe jullie personages erop reageren en Muiss, Nathan heb ik op het eind niks laten zeggen, zodat jij ook je steentje bij kan dragen
Voor Nathan ook maar verder kan praten kwam Lisette ons alweer storen. Onbewust bal ik mijn vuisten en zit de hele tijd met de gedachte dat hij me leuk vind! Al hoop ik niet dat het net zo’n relatie word als toen hij met een ander meisje had.
Als Lisette weg loopt kijk ik haar even na en sta vervolgens op.
“Zo terug,” mompel ik en ren haar achterna.
“Lisette, wacht!” roep ik en godzijdank stopt ze.
“Als je zin hebt, kun je mee gaan, met ons? Het is misschien een goede kans voor ons twee om elkaar beter te leren kennen,” merk ik vervolgens op. Vragend kijk ik haar aan en langzaam knikt ze.
“Prima,” zegt ze vervolgens. Ik glimlach en draai me om, wil weglopen, maar bedenk me dan wat.
“Je hoort nog wel wanneer we gaan en als je wilt kun je helpen met kleren uit zoeken voor de band? Ze hebben morgenavond weer een optreden,” zeg ik met een glimlach. Hier knikt ze alleen op en loopt dan weg. Zelf loop ik weer terug naar Nathan en plof naast hem neer. Even is het stil en weet ik wat ik moet zeggen, hoe veel moeite het ook kost, het moet er gewoon uit.
“Nathan, ik…” begin ik en zucht even. Het is moeilijker dan ik dacht.
“Ja?” vraagt hij zacht. Waarom wil ik het nou ook alweer zeggen? Denk ik bij mezelf en kijk hem aan en weet dan waarom. Hij is leuk, lief, knap en aardig en ik zie in hem meer dan als een goede vriend.
“Misschien dat je het al weet door die tekening, die ik stom genoeg in het tekenblok heb laten zitten en wat ik nu ga zeggen, weet je denk ik ook wel.” Waarom draai ik er nu om heen? Ik weet het niet en wil het eigenlijk ook niet weten. Nathan pakt zachtjes mijn hand en is zo slim om niks te zeggen.
“Ik vind je al geruime tijd leuk en ik houd van je,” zeg ik zacht en durf hem nu niet aan te kijken, bang dat hij me toch echt niet leuk vind. Hij legt zijn hand op mijn wang en vragend kijk ik hem aan.
------------------
@ Artemiss/Muis: Heb jullie personages weinig laten zeggen omdat ik niet echt weet hoe jullie personages erop reageren en Muiss, Nathan heb ik op het eind niks laten zeggen, zodat jij ook je steentje bij kan dragen
Het is dat ik zelf in een Spar werk. Vandaar heb ik ook de Spar er van gemaakt. En omdat de Spar overal ter wereld er is leek mij het een goede keus!
Oja, wanneer ik verder schrijf weet ik niet precies. Ik zal een plekje er voor vinden!
Oja, wanneer ik verder schrijf weet ik niet precies. Ik zal een plekje er voor vinden!
Soms wou ik dat ik processen in mijn leven ook kon beëindigen met ctrl + alt + del
Ian
Ik zucht en staar over het balkon heen. De zon brandt op mijn gezicht en ik geniet van het gevoel. Dit is precies wat ik me van Kreta had voorgesteld, warm, zonnig, mooi en gezellig. En het belangrijkste is dat iedereen hier zo sociaal is. Mijn gedachten springen naar gisteravond, een meisje dat Lisette heet was naar me toegekomen en even met me gepraat. Ze had gevraagd of ik mee wilde gaan naar haar vrienden maar dat heb ik afgewezen. Misschien kan ik haar zometeen even gaan zoeken? Om het goed te maken. Misschien ontmoet ik die Sander, haar broer dan ook eens. Ik zucht en duw mezelf af van het balkon. Ik moest maar eens eten gaan maken, daarna zou ik naar Lisette op zoek gaan. Automatisch, bijna werktuigelijk maak ik wat soep klaar en smeer ik een boterham waarna ik me aan tafel zet en dromerig voor me uit staar, niet-denkend aan mijn thuisland. Binnen de kortste keren is mijn soep op en sta ik buiten in de bedompte hitte. Ik kijk oriënterend om me heen en loop langs het zwembad heen.
Malika
‘Hé, Malika, je zit alweer te dromen!’ Gianni port in mijn zij en ik beland bijna op Noa’s schoot. Speels steek ik mijn tong uit. ‘Aan wie denk je?’
‘Niemand.’ Mijn stem klinkt te scherp en ik bijt op mijn lip. Mijn gedachten glijden naar John, alweer. Heeft het wel zin om nu…verliefd te worden? Straks moet ik weer naar België en dan is de kans heel groot dat ik hem nooit meer zie. Ik zucht en zak een beetje onderuit. Een onrustig gevoel woelt door mijn lichaam en ik voel daarbij Gianni’s ogen op mijn wang rusten.
‘Wie is het, Malik?’ Katinka draait zich om en kijkt me onderzoekend aan.
‘De zanger.’ Murmel ik bijna onverstaanbaar. Gianni kijkt van Katinka naar mij en terug, hij begrijpt er duidelijk niets van. Even valt er een stilte waarin Katinka me met uitpuilende ogen aan kijkt en Gianni alleen maar met zijn hoofd heen en weer beweegt tussen mijn beste vriendin en mij.
‘Waar hebben jullie het over?’ Vraagt Jonathan die blijkbaar beslist heeft dat hij er zijn neus ook eens tussen ging steken.
‘Ja, dat wil ik nu ook wel eens weten.’ Stemt Gianni in, die heftig knikt.
Katinka en ik wisselen een blik en ik schud bijna onmerkbaar mijn hoofd.
‘Gaat je niet aan.’ Informeert Noa, die onze blikken had gezien.
‘Ah toe,’ smeekt Gianni en hij komt wat dichter op me zitten.
‘Nee.’ Hou ik stug op en ik negeer Johns gezicht dat voor mijn ogen verschijnt. Het strand komt al in zicht en ik slaak een klein zuchtje van verlichting.
‘Please.’ Smeekt Jonathan en hij buig ook naar me toe.
‘Zwijgen.’ Commandeer ik, al weet ik dat het niet zal werken.
‘Alsjeblieft, wij zullen onze mond houden.’ Mengt Niels zich tussen het gesprek.
‘Please.’ Gianni knippert met zijn wimpers.
‘Alsjeblieft.’ Jonathan keek me even smekend aan. Noa, Katinka en ik wisselen een blik en rollen met onze ogen.
‘Hou op!’ Roepen we alle drie in koor. ‘het gaat jullie alle drie geen snoer aan. Jij bent mijn broer en jullie twee zijn zijn irritante beste vrienden, dus jullie hebben vast nog je eigen zaken waar je je mee kan bemoeien! Of praat ik chinees?’ Voeg ik er nog aan toe.
Gianni haalt zijn schouders op en kijkt naar buiten, eindelijk, rust.
Ik zucht en staar over het balkon heen. De zon brandt op mijn gezicht en ik geniet van het gevoel. Dit is precies wat ik me van Kreta had voorgesteld, warm, zonnig, mooi en gezellig. En het belangrijkste is dat iedereen hier zo sociaal is. Mijn gedachten springen naar gisteravond, een meisje dat Lisette heet was naar me toegekomen en even met me gepraat. Ze had gevraagd of ik mee wilde gaan naar haar vrienden maar dat heb ik afgewezen. Misschien kan ik haar zometeen even gaan zoeken? Om het goed te maken. Misschien ontmoet ik die Sander, haar broer dan ook eens. Ik zucht en duw mezelf af van het balkon. Ik moest maar eens eten gaan maken, daarna zou ik naar Lisette op zoek gaan. Automatisch, bijna werktuigelijk maak ik wat soep klaar en smeer ik een boterham waarna ik me aan tafel zet en dromerig voor me uit staar, niet-denkend aan mijn thuisland. Binnen de kortste keren is mijn soep op en sta ik buiten in de bedompte hitte. Ik kijk oriënterend om me heen en loop langs het zwembad heen.
Malika
‘Hé, Malika, je zit alweer te dromen!’ Gianni port in mijn zij en ik beland bijna op Noa’s schoot. Speels steek ik mijn tong uit. ‘Aan wie denk je?’
‘Niemand.’ Mijn stem klinkt te scherp en ik bijt op mijn lip. Mijn gedachten glijden naar John, alweer. Heeft het wel zin om nu…verliefd te worden? Straks moet ik weer naar België en dan is de kans heel groot dat ik hem nooit meer zie. Ik zucht en zak een beetje onderuit. Een onrustig gevoel woelt door mijn lichaam en ik voel daarbij Gianni’s ogen op mijn wang rusten.
‘Wie is het, Malik?’ Katinka draait zich om en kijkt me onderzoekend aan.
‘De zanger.’ Murmel ik bijna onverstaanbaar. Gianni kijkt van Katinka naar mij en terug, hij begrijpt er duidelijk niets van. Even valt er een stilte waarin Katinka me met uitpuilende ogen aan kijkt en Gianni alleen maar met zijn hoofd heen en weer beweegt tussen mijn beste vriendin en mij.
‘Waar hebben jullie het over?’ Vraagt Jonathan die blijkbaar beslist heeft dat hij er zijn neus ook eens tussen ging steken.
‘Ja, dat wil ik nu ook wel eens weten.’ Stemt Gianni in, die heftig knikt.
Katinka en ik wisselen een blik en ik schud bijna onmerkbaar mijn hoofd.
‘Gaat je niet aan.’ Informeert Noa, die onze blikken had gezien.
‘Ah toe,’ smeekt Gianni en hij komt wat dichter op me zitten.
‘Nee.’ Hou ik stug op en ik negeer Johns gezicht dat voor mijn ogen verschijnt. Het strand komt al in zicht en ik slaak een klein zuchtje van verlichting.
‘Please.’ Smeekt Jonathan en hij buig ook naar me toe.
‘Zwijgen.’ Commandeer ik, al weet ik dat het niet zal werken.
‘Alsjeblieft, wij zullen onze mond houden.’ Mengt Niels zich tussen het gesprek.
‘Please.’ Gianni knippert met zijn wimpers.
‘Alsjeblieft.’ Jonathan keek me even smekend aan. Noa, Katinka en ik wisselen een blik en rollen met onze ogen.
‘Hou op!’ Roepen we alle drie in koor. ‘het gaat jullie alle drie geen snoer aan. Jij bent mijn broer en jullie twee zijn zijn irritante beste vrienden, dus jullie hebben vast nog je eigen zaken waar je je mee kan bemoeien! Of praat ik chinees?’ Voeg ik er nog aan toe.
Gianni haalt zijn schouders op en kijkt naar buiten, eindelijk, rust.
~*~
love isn't blind - it sees more, not less.
But because it sees more, it's willing to see less
~*~
love isn't blind - it sees more, not less.
But because it sees more, it's willing to see less
~*~
Nano: 6670/50 000
ik heb alweer een geruime tijd niks van mij laten horen. Is het niet schandelijk? Ik heb nu eindelijk vakantie. Minder druk, maar ben ook op vakantie geweest in de stad Groningen. En dan werk ik weer, en dan vriendinnen. Maar op deze zondagavond schrijf ik nog wel een stukje. Ik schrijf gewoon door op het strand. Met het gebeuren van Malika en Ian kan ik nog niet zo veel! Ik hoop over een tijdje wel. Oja, en Bibi, ik moet weer even doorlezen hoe het met haar gaat! (ik heb wat tijd over, dus ik heb het doorgelezen, en er ook maar een stukje bij gezet.
Nathan
Ik zie haar stralende, maar toch een beetje onzekere ogen naar mij kijken. Met een stralende glimlach kijk ik haar aan. Voorzichtig breng ik mijn mond naar haar mond. Het lijkt net een feel good- movie bedenk ik mij op dit moment. Zachtjes voel ik haar lippen tegen de mijne.
Haar handen voel ik om mijn nek. Ik vind haar leuk, ik vind haar uiterlijk leuk. Haar karakter, haar humor.
Dan stoppen we met zoenen. Lachend kijk ik op. ‘Daar hebben we lang op moeten wachten,’ zegt Tiffany.
Ik rek mij uit. Ik beantwoord haar vraag. Ik ga opstaan en kijk haar aan.
‘Kom laten we het water in rennen,’ zeg ik.
‘Maar..’ antwoord ze. Ze wacht even. ‘Ik heb alleen maar kleren aan. Geen bikini bedoel ik.’ Ze stamelt een beetje. Volgens mij heeft ze geen idee wat ze met deze situatie moet doen.
Ik glimlach. ‘Als je ooit een relatie met mij wilt moet je wel een beetje avontuurlijk zijn ingesteld,’ zeg ik. Ik pak haar armen en trek haar omhoog.
Lachend rennen we op onze blote voeten het strand af, op weg naar de zee. De zon begint al een beetje onder te gaan. Ik heb nog steeds haar hand vast.
Ik laat mij vallen, en even later valt Tiffany met mij mee. We lachen het uit. Mijn witte T-shirt kleeft aan mijn lichaam. Ik trek Tiffany naar mij toe en voel mijn lippen alweer tegen de hare.
Opeens stopt ze. En ik zie haar kijken naar het strand. Daar staat Lisette, met duivelse ogen naar ons te kijken. Naast haar staan de bandleden. Ook een meisje met een jongen staan er ergens achter. De jongens beginnen te joelen en te klappen. Ik pak Tiffany bij de hand, en loop samen met haar naar het strand.
‘Wat is er boy’s?’ vraag ik.
Bibi
Ik kijk naar Lisette. Ze maakt overal zo een heisa van. Volgens mij ziet ze en jongen en een meisje zoenen.
Ik kijk weer terug naar Sander. Ik kan mijn ogen niet van hem afwenden. Hij ziet er zo lief uit! Ik draai mij om, en kijk niet meer naar de jongens die zitten te joelen.
‘Zullen we een stukje langs de kustlijn lopen?’ vraag ik aan Sander.
Hij knikt. ‘Heb je wel eens een vriendinnetje gehad?’ vraag ik aan hem.
Hij kijkt even op. En gromt een beetje. ‘Ik heb eigenlijk geen vriendinnetje gehad.’ Hij bloost een beetje, en kijkt naar mij. Ik knik hem bemoedig toe.
‘Ik denk dat ik meer met school bezig ben. Al mijn vrije tijd gaat op in school en in golfen. En ik denk... dat ik ook verlegen ben.’ Antwoord hij.
‘Daar hoef je je echt niet voor te schamen hoor! Ik heb ook amper een vriend gehad. Ik heb af en toe wel een paar date’s. Meestal missen ze dan iets, en dan is het aan mijn kant ook klaar.’
De zon begint al aardig te zakken. Je ziet de schemering al kaatsen tegen de golven van de zee.
‘Zullen we alvast om keren? Ik denk dat Lisette haar woede nu ook wel heeft geuit. Ik vraag mij alleen af waarom ze zo was,’ zegt Sander.
‘Dan moet je dat vragen aan haar!’ ik kijk hem aan en glimlach naar hem. Hij kijkt terug, en ook op zijn gezicht schijnt een glimlach.
‘’
Nathan
Ik zie haar stralende, maar toch een beetje onzekere ogen naar mij kijken. Met een stralende glimlach kijk ik haar aan. Voorzichtig breng ik mijn mond naar haar mond. Het lijkt net een feel good- movie bedenk ik mij op dit moment. Zachtjes voel ik haar lippen tegen de mijne.
Haar handen voel ik om mijn nek. Ik vind haar leuk, ik vind haar uiterlijk leuk. Haar karakter, haar humor.
Dan stoppen we met zoenen. Lachend kijk ik op. ‘Daar hebben we lang op moeten wachten,’ zegt Tiffany.
Ik rek mij uit. Ik beantwoord haar vraag. Ik ga opstaan en kijk haar aan.
‘Kom laten we het water in rennen,’ zeg ik.
‘Maar..’ antwoord ze. Ze wacht even. ‘Ik heb alleen maar kleren aan. Geen bikini bedoel ik.’ Ze stamelt een beetje. Volgens mij heeft ze geen idee wat ze met deze situatie moet doen.
Ik glimlach. ‘Als je ooit een relatie met mij wilt moet je wel een beetje avontuurlijk zijn ingesteld,’ zeg ik. Ik pak haar armen en trek haar omhoog.
Lachend rennen we op onze blote voeten het strand af, op weg naar de zee. De zon begint al een beetje onder te gaan. Ik heb nog steeds haar hand vast.
Ik laat mij vallen, en even later valt Tiffany met mij mee. We lachen het uit. Mijn witte T-shirt kleeft aan mijn lichaam. Ik trek Tiffany naar mij toe en voel mijn lippen alweer tegen de hare.
Opeens stopt ze. En ik zie haar kijken naar het strand. Daar staat Lisette, met duivelse ogen naar ons te kijken. Naast haar staan de bandleden. Ook een meisje met een jongen staan er ergens achter. De jongens beginnen te joelen en te klappen. Ik pak Tiffany bij de hand, en loop samen met haar naar het strand.
‘Wat is er boy’s?’ vraag ik.
Bibi
Ik kijk naar Lisette. Ze maakt overal zo een heisa van. Volgens mij ziet ze en jongen en een meisje zoenen.
Ik kijk weer terug naar Sander. Ik kan mijn ogen niet van hem afwenden. Hij ziet er zo lief uit! Ik draai mij om, en kijk niet meer naar de jongens die zitten te joelen.
‘Zullen we een stukje langs de kustlijn lopen?’ vraag ik aan Sander.
Hij knikt. ‘Heb je wel eens een vriendinnetje gehad?’ vraag ik aan hem.
Hij kijkt even op. En gromt een beetje. ‘Ik heb eigenlijk geen vriendinnetje gehad.’ Hij bloost een beetje, en kijkt naar mij. Ik knik hem bemoedig toe.
‘Ik denk dat ik meer met school bezig ben. Al mijn vrije tijd gaat op in school en in golfen. En ik denk... dat ik ook verlegen ben.’ Antwoord hij.
‘Daar hoef je je echt niet voor te schamen hoor! Ik heb ook amper een vriend gehad. Ik heb af en toe wel een paar date’s. Meestal missen ze dan iets, en dan is het aan mijn kant ook klaar.’
De zon begint al aardig te zakken. Je ziet de schemering al kaatsen tegen de golven van de zee.
‘Zullen we alvast om keren? Ik denk dat Lisette haar woede nu ook wel heeft geuit. Ik vraag mij alleen af waarom ze zo was,’ zegt Sander.
‘Dan moet je dat vragen aan haar!’ ik kijk hem aan en glimlach naar hem. Hij kijkt terug, en ook op zijn gezicht schijnt een glimlach.
‘’
Soms wou ik dat ik processen in mijn leven ook kon beëindigen met ctrl + alt + del
-
Artemiss
- Tipp-Ex team
- Berichten: 890
- Lid geworden op: 01 jul 2008 14:29
- Locatie: Ergens in de Randstad
Sander
Oké... Golf! Waarom zei ik dát? Daar ben ik jaren geleden al mee gestopt... Alles wat ik zeg komt er onzeker uit. Ik lieg als ik me stom voel als ik de waarheid spreek. Ik wil tegelijkertijd zo ver mogelijk bij haar vandaan blijven en zo dicht mogelijk bij haar in de buurt zijn. En dat ik geen ervaring heb komt ook al niet zo goed over.
Ik weet zeker dat ik dit niet kan. Hoe lief Bibi ook is, ik ben een sukkel. Voor het eerst sinds de beginjaren van mijn middelbare schoolperiode leed ik weer onder het feit dat ik een nerd ben.
Uit onwennigheid begin ik maar over een totaal ander onderwerp.
"Zeg, hebben we al een dag uitgekozen om naar dat waterglijbanen park te gaan? En wie er meegaan," begin ik. Ik wijs op het pamflet dat ik weer zie hangen.
"Geen idee," antwoordt Bibi. Ze loopt naar het pamflet toe om het beter te kunnen bekijken.
"Eens zien, wie gaan er dan allemaal mee? Ik ben sowieso wel van de partij."
"Mooi," zegt ik iets te enthousiast, "ik ook! En Liset gaat mee ook al moet ik haar aan haar haren mee trekken..."
Ik hoor Bibi tussendoor grinniken.
"Hedwig gaat vast ook wel mee," zeg ik en Bibi knikt. "Dat zijn er al vier. Ik neem aan dat we ook wel op Nathan, Tiffany en John kunnen rekenen. Dat zijn er al zeven, en misschien gaat Ian ook wel mee, waar Liset het laatst over had. Maar dat betwijfel ik... A fijn, laten we het houden op acht. Wat is de prijs per persoon?"
"Ehm, even kijken," zei Bibi. "Twee euro en vijfentachtig cent. Rot getal du..."
"Dus in totaal tweeëntwintig euro en acht cent, precies," reken ik snel uit. Ik ben het zo gewend, ik doe niet anders. Ik hou van rekenen.
Bibi is het duidelijk niet gewend. Ze draait zich langzaam om en kijkt me vreemd aan. Ze zwijgt een poosje.
Lisette
Shit. Dat was wat ik dacht toen ik hen samen in het water zag. Ik was niet eens boos op Tiffany of op Nathan, eerder op de situatie. En ja, een beetje op Nathan omdat hij mij in de waan liet dat ik een kans maakte. En dan gaat hij er voor mijn neus met een ander vandoor.
Ik geef me nog niet gewonnen. Als ik een jongen wil, dan zal ik er een krijgen. Zo is dat tot nu toe altijd gegaan. En als Nathan me het idee gegeven heeft dat ik kans maak, waarom zou dat dan niet betekenen dat ik ook kans maak? Hij kan mij best nog steeds leuk vinden. Maar dan moet ik nu niet boos tegen hem gaan doen. Ik moet me vriendelijk opstellen. Alleen zo kan ik dichter bij hem in de buurt komen.
Ik kijk even in de spiegel, tover een geforceerde glimlach op mijn mooie gezicht en stap naar buiten de zon in. In de verte zie ik een jongen lopen. Om de een of andere reden valt mijn blik op hem. Hij komt me bekend voor. Wacht, het is Ian! Instinctief ren ik op en af en zwaai vrolijk naar hem.
"Hoi Ian! Hier zo!"
Oké... Golf! Waarom zei ik dát? Daar ben ik jaren geleden al mee gestopt... Alles wat ik zeg komt er onzeker uit. Ik lieg als ik me stom voel als ik de waarheid spreek. Ik wil tegelijkertijd zo ver mogelijk bij haar vandaan blijven en zo dicht mogelijk bij haar in de buurt zijn. En dat ik geen ervaring heb komt ook al niet zo goed over.
Ik weet zeker dat ik dit niet kan. Hoe lief Bibi ook is, ik ben een sukkel. Voor het eerst sinds de beginjaren van mijn middelbare schoolperiode leed ik weer onder het feit dat ik een nerd ben.
Uit onwennigheid begin ik maar over een totaal ander onderwerp.
"Zeg, hebben we al een dag uitgekozen om naar dat waterglijbanen park te gaan? En wie er meegaan," begin ik. Ik wijs op het pamflet dat ik weer zie hangen.
"Geen idee," antwoordt Bibi. Ze loopt naar het pamflet toe om het beter te kunnen bekijken.
"Eens zien, wie gaan er dan allemaal mee? Ik ben sowieso wel van de partij."
"Mooi," zegt ik iets te enthousiast, "ik ook! En Liset gaat mee ook al moet ik haar aan haar haren mee trekken..."
Ik hoor Bibi tussendoor grinniken.
"Hedwig gaat vast ook wel mee," zeg ik en Bibi knikt. "Dat zijn er al vier. Ik neem aan dat we ook wel op Nathan, Tiffany en John kunnen rekenen. Dat zijn er al zeven, en misschien gaat Ian ook wel mee, waar Liset het laatst over had. Maar dat betwijfel ik... A fijn, laten we het houden op acht. Wat is de prijs per persoon?"
"Ehm, even kijken," zei Bibi. "Twee euro en vijfentachtig cent. Rot getal du..."
"Dus in totaal tweeëntwintig euro en acht cent, precies," reken ik snel uit. Ik ben het zo gewend, ik doe niet anders. Ik hou van rekenen.
Bibi is het duidelijk niet gewend. Ze draait zich langzaam om en kijkt me vreemd aan. Ze zwijgt een poosje.
Lisette
Shit. Dat was wat ik dacht toen ik hen samen in het water zag. Ik was niet eens boos op Tiffany of op Nathan, eerder op de situatie. En ja, een beetje op Nathan omdat hij mij in de waan liet dat ik een kans maakte. En dan gaat hij er voor mijn neus met een ander vandoor.
Ik geef me nog niet gewonnen. Als ik een jongen wil, dan zal ik er een krijgen. Zo is dat tot nu toe altijd gegaan. En als Nathan me het idee gegeven heeft dat ik kans maak, waarom zou dat dan niet betekenen dat ik ook kans maak? Hij kan mij best nog steeds leuk vinden. Maar dan moet ik nu niet boos tegen hem gaan doen. Ik moet me vriendelijk opstellen. Alleen zo kan ik dichter bij hem in de buurt komen.
Ik kijk even in de spiegel, tover een geforceerde glimlach op mijn mooie gezicht en stap naar buiten de zon in. In de verte zie ik een jongen lopen. Om de een of andere reden valt mijn blik op hem. Hij komt me bekend voor. Wacht, het is Ian! Instinctief ren ik op en af en zwaai vrolijk naar hem.
"Hoi Ian! Hier zo!"
Alles draait om jou en mij en wij, we draaien overal omheen...
-Herman van Veen
-Herman van Veen
Universal was de eerste platenmaatschappij die mij te binnen schoot, vandaar dus
John:
Net als ik Nathan wil feliciteren gaat mijn mobiel af en met een zucht neem ik op.
“Met John,” even luister ik naar de persoon aan de andere kant.
“Meent u het echt?” vraag ik voor de zekerheid terwijl ik even van de rest wegloop. Dit kan die man niet nemen!
“Ja, natuurlijk, we zijn nu op vakantie, maar op die datum zijn we weer terug.” Nog steeds niet gelovend dat we echt een platencontract hebben neem ik afscheid van de man, die zonet belde.
“Nathan, Jasper, Daniel, geloof het of niet…” begin ik en kijk de bandleden één voor één aan.
“Wat?” vraagt Jasper die als eerste de aandacht erbij heeft.
“Universal belde net en we hebben dat platencontract in de wacht gesleept bij hun! Na de vakantie gaan we daar alles bespreken!” zeg ik enthousiast. Voor ik het weet word ik omhels door alle drie de bandleden.
“We worden beroemd jongens!” juicht Daniel als eerste. Het volgende moment voel ik hoe Tiffany mij omhelsd en ik knuffel mijn zusje terug.
“Het is geweldig!” zegt ze en kijkt me even aan. ik glimlach en bedenk me dan wat het gaat betekenen. Als we gaan touren, wat waarschijnlijk het geval is, zal zij misschien niet mee kunnen, ze zit nog op school. Vanuit mijn ooghoeken zie ik een groepje aankomen en zie dan Malika. Ik zwaai vrolijk naar haar, ze moet het nieuws weten!
Tiffany:
De jongens zijn door het dolle heen en ik glimlach. Ik zoen Nathan en omhels daarna mijn broer.
“Kom hier,” ik voel de armen van Nathan om mijn lichaam en draai me met een glimlach om. Beiden zijn we nat, maar het kan ons niet schelen. Ik geef hem nog een zoen en ben net zo blij als de jongens dat zijn. Wie had dat gedacht! Mijn vier beste vrienden, eigenlijk drie, maar mijn broer beschouw ik ook als een goede vriend, hebben een platencontract! Vanuit mijn ooghoeken zie ik John naar Malika toelopen, waarschijnlijk verteld hij haar het goede nieuws.
Rustig sta ik dicht tegen Nathan aan en voel me veilig in zijn armen. Wel bedenk ik me nu of ik hem nog zal zien na de vakantie, misschien dat ze me meenemen als hun styliste. Dat zou geweldig zijn!
Mijn hoofd leg ik op zijn borst en glimlach dan. Ik weet zeker dat Nathan en ik ons er wel doorheen zullen slaan.
“Zou ik mee kunnen, als jullie op tour gaan, denk je?” vraag ik dan toch maar en kijk Nathan aan.
“Vast wel, we regelen wel wat!” zegt hij. Ik glimlach en kijk dan naar Jasper en Daniel. Ze praten vrolijk met de anderen en ik weet gewoon dat de jongens het geweldig vinden dat ze nu de kans hebben om beroemd te worden.
John:
Net als ik Nathan wil feliciteren gaat mijn mobiel af en met een zucht neem ik op.
“Met John,” even luister ik naar de persoon aan de andere kant.
“Meent u het echt?” vraag ik voor de zekerheid terwijl ik even van de rest wegloop. Dit kan die man niet nemen!
“Ja, natuurlijk, we zijn nu op vakantie, maar op die datum zijn we weer terug.” Nog steeds niet gelovend dat we echt een platencontract hebben neem ik afscheid van de man, die zonet belde.
“Nathan, Jasper, Daniel, geloof het of niet…” begin ik en kijk de bandleden één voor één aan.
“Wat?” vraagt Jasper die als eerste de aandacht erbij heeft.
“Universal belde net en we hebben dat platencontract in de wacht gesleept bij hun! Na de vakantie gaan we daar alles bespreken!” zeg ik enthousiast. Voor ik het weet word ik omhels door alle drie de bandleden.
“We worden beroemd jongens!” juicht Daniel als eerste. Het volgende moment voel ik hoe Tiffany mij omhelsd en ik knuffel mijn zusje terug.
“Het is geweldig!” zegt ze en kijkt me even aan. ik glimlach en bedenk me dan wat het gaat betekenen. Als we gaan touren, wat waarschijnlijk het geval is, zal zij misschien niet mee kunnen, ze zit nog op school. Vanuit mijn ooghoeken zie ik een groepje aankomen en zie dan Malika. Ik zwaai vrolijk naar haar, ze moet het nieuws weten!
Tiffany:
De jongens zijn door het dolle heen en ik glimlach. Ik zoen Nathan en omhels daarna mijn broer.
“Kom hier,” ik voel de armen van Nathan om mijn lichaam en draai me met een glimlach om. Beiden zijn we nat, maar het kan ons niet schelen. Ik geef hem nog een zoen en ben net zo blij als de jongens dat zijn. Wie had dat gedacht! Mijn vier beste vrienden, eigenlijk drie, maar mijn broer beschouw ik ook als een goede vriend, hebben een platencontract! Vanuit mijn ooghoeken zie ik John naar Malika toelopen, waarschijnlijk verteld hij haar het goede nieuws.
Rustig sta ik dicht tegen Nathan aan en voel me veilig in zijn armen. Wel bedenk ik me nu of ik hem nog zal zien na de vakantie, misschien dat ze me meenemen als hun styliste. Dat zou geweldig zijn!
Mijn hoofd leg ik op zijn borst en glimlach dan. Ik weet zeker dat Nathan en ik ons er wel doorheen zullen slaan.
“Zou ik mee kunnen, als jullie op tour gaan, denk je?” vraag ik dan toch maar en kijk Nathan aan.
“Vast wel, we regelen wel wat!” zegt hij. Ik glimlach en kijk dan naar Jasper en Daniel. Ze praten vrolijk met de anderen en ik weet gewoon dat de jongens het geweldig vinden dat ze nu de kans hebben om beroemd te worden.
Stella
De zon schijnt luchtig op het kabbelende zee water, Stella laat haar lange kriebeligge haar zachtjes in een staart glijden. Ze had al vanaf kinds afaan graag zwemster willen worden, maar Stella was nog nooit over haar angst heen geklommen. Het zee water duwde harder tegen haar tenen alsof het asgrouwen water haar mee wou rukken. ze trekt haar handdoek verder over haar lichaam en duwde de lelijke, plastice stoel naar achteren.
De zon schijnt luchtig op het kabbelende zee water, Stella laat haar lange kriebeligge haar zachtjes in een staart glijden. Ze had al vanaf kinds afaan graag zwemster willen worden, maar Stella was nog nooit over haar angst heen geklommen. Het zee water duwde harder tegen haar tenen alsof het asgrouwen water haar mee wou rukken. ze trekt haar handdoek verder over haar lichaam en duwde de lelijke, plastice stoel naar achteren.
Laatst gewijzigd door 15lila op 16 mar 2010 16:31, 1 keer totaal gewijzigd.
Het leven word aangevallen door dromen.
-
Artemiss
- Tipp-Ex team
- Berichten: 890
- Lid geworden op: 01 jul 2008 14:29
- Locatie: Ergens in de Randstad
Lisette
"Hé, Lisette," antwoordt Ian als hij me ziet. "Ik was net naar je op zoek!"
Ik grinnik ongemakkelijk. "Oh, ook toevallig. Zal ik een stukje met je meelopen?"
Hij knikt en ik loop achter hem aan. Ik voel de zon prikken op mijn huid. Zijn blonde haar lijkt nu zo mogelijk nog blonder. Af en toe kijken zijn hemelsblauwe ogen me vriendelijk aan. Ik staar even voor me uit. Wat een engel-figuur. Ik ben hard op zoek naar iets om met hem over te praten. Er schoot me iets te binnen.
"Ga je ook mee naar dat waterpark? Je weet wel, Slide and Splash, met die glijbanen? Sander gaat ook, en nog een paar mensen..."
"Ja, best..." zegt hij en haalt zijn schouders op. "Wanneer gaan jullie?"
"Weet ik nog niet, maar ik hou je op de hoogte."
"Oké."
Er valt weer een stilte. Verdorie.
"Je bent hier dus echt helemaal alleen," vraag ik dan nog maar eens.
Hij knikt. Glimlachend kijkt hij me aan. Alsof hij de vraag die ging komen al aan zag komen.
"Heb je geen vriendinnetje achtergelaten in Nederland?"
Terwijl ik het uitspreek, krijg ik al spijt dat ik het vraag. Misschien gaat hij nu verkeerde dingen denken. Of ik. En gaat het me sowieso wel aan? Waarom vraag ik het überhaupt?
Ik hoor hem zachtjes grinniken.
Kom op, laten we dit verhaal ook weer eens leven inblazen. Muiss, zou jij weer een keertje een vervolg kunnen schrijven op die laatste dialoog tussen Bibi en Sander? Vind het zonde om er zelf verder mee te gaan.
"Hé, Lisette," antwoordt Ian als hij me ziet. "Ik was net naar je op zoek!"
Ik grinnik ongemakkelijk. "Oh, ook toevallig. Zal ik een stukje met je meelopen?"
Hij knikt en ik loop achter hem aan. Ik voel de zon prikken op mijn huid. Zijn blonde haar lijkt nu zo mogelijk nog blonder. Af en toe kijken zijn hemelsblauwe ogen me vriendelijk aan. Ik staar even voor me uit. Wat een engel-figuur. Ik ben hard op zoek naar iets om met hem over te praten. Er schoot me iets te binnen.
"Ga je ook mee naar dat waterpark? Je weet wel, Slide and Splash, met die glijbanen? Sander gaat ook, en nog een paar mensen..."
"Ja, best..." zegt hij en haalt zijn schouders op. "Wanneer gaan jullie?"
"Weet ik nog niet, maar ik hou je op de hoogte."
"Oké."
Er valt weer een stilte. Verdorie.
"Je bent hier dus echt helemaal alleen," vraag ik dan nog maar eens.
Hij knikt. Glimlachend kijkt hij me aan. Alsof hij de vraag die ging komen al aan zag komen.
"Heb je geen vriendinnetje achtergelaten in Nederland?"
Terwijl ik het uitspreek, krijg ik al spijt dat ik het vraag. Misschien gaat hij nu verkeerde dingen denken. Of ik. En gaat het me sowieso wel aan? Waarom vraag ik het überhaupt?
Ik hoor hem zachtjes grinniken.
Kom op, laten we dit verhaal ook weer eens leven inblazen. Muiss, zou jij weer een keertje een vervolg kunnen schrijven op die laatste dialoog tussen Bibi en Sander? Vind het zonde om er zelf verder mee te gaan.
Alles draait om jou en mij en wij, we draaien overal omheen...
-Herman van Veen
-Herman van Veen