Dit is een vervolgverhaal die 1 dag uit het leven van een oud vergeetachtig vrouwtje vertelt.
Het is eigenlijk de bedoeling om minimum 5 regels te schrijven en het moet liefst een grappig verhaal zijn.
Succes
Om 8u 's morgens wordt Germaine wakker. Ze neemt haar tanden uit het glas naast haar bed en stopt ze in haar mond. Ze gaat naar de badkamer en wast zich, dan neemt ze één van de bloemetjesjurken uit haar kast en trekt die aan. Eventjes later gaat ze koffie zetten en maakt de tafel mooi voor het ontbijt. Dan gaat de bel ...
een dag uit het leven gegrepen
en Germaine schrikt er van. wie zal daar zo vroeg in de morgen al zijn? Het zal toch niet de postbode zijn, met het pakje van het postorderbedrijf?
Maar de postbode komt nooit zo vroeg, altijd pas na elf uur. Ze zoekt haastig naar haar pantoffels en ze vindt ze in de slaapkamer die nog helemaal op zijn kop ligt. Ha! daar heeft ze haar pantoffels al, net zoals ze dacht, naast het bed aan de raamkant. Tegenwoordig slaapt Germaine aan de andere kant van het grote tweepersoonsbed. Toen het van de winter zo koud werd wilde ze het luchtrooster toch niet helemaal afsluiten, en als het maar een beetje open stond trok de koude lucht over haar heen en vatte ze telkens weer kou. Daarom was ze aan de andere kant gaan slapen, hoewel dat eigenlijk de kant van Karel was. Maar Karel , ach ze kreeg nog telkens tranen in haar ogen als ze aan Karel dacht, hoe hij altijd voor haar zorgde en..
De bel ging voor de tweede keer, nu tergend lang. Germaine schiet haar pantoffels aan en haast zich de gang door. Achter het bubbeltjesglasraam van de voordeur ziet ze een lange zwarte figuur staan. Ze probeert de sleutel in het slot te krijgen, maar dat lukt niet erg. Het lukt haast nooit de eerste keer, altijd moet ze kiezen uit de twee sleutels van de sleutelbos: die van de voordeur en die van de achterdeur, en altijd pakt ze eerst de ver5keerde.Haar zwager Frits, die elke week even langs komt om een kopje koffie te drinken en dan wat boodschappen voor haar doet, heeft al lang geleden gezegd dat ze die twee sloten eens moet vervangen door nieuwe, want dan heb je maar één sleutel nodig, zegt hij. Maar ja, wie doet zo iets tegenwoordig nog. vroeger had je een timmerman die je zo iets kon vragen, maar die zijn er niet meer. De lange zwarte figuur achter de deur beweegt. Gelukkig past de sleutel nu, en Germaine draait hem twee keer om. Nu de bovengrendel er nog af, maar de ketting laat ze nog even zitten. Karel zei altijd dat je de ketting er pas af mocht doen als je gezien had wie er aan de deur was. Zo kregen boeven geen kans, zei hij altijd. De grendel klikte naar opzij, en de deur ging op een kier open. Daar
Maar de postbode komt nooit zo vroeg, altijd pas na elf uur. Ze zoekt haastig naar haar pantoffels en ze vindt ze in de slaapkamer die nog helemaal op zijn kop ligt. Ha! daar heeft ze haar pantoffels al, net zoals ze dacht, naast het bed aan de raamkant. Tegenwoordig slaapt Germaine aan de andere kant van het grote tweepersoonsbed. Toen het van de winter zo koud werd wilde ze het luchtrooster toch niet helemaal afsluiten, en als het maar een beetje open stond trok de koude lucht over haar heen en vatte ze telkens weer kou. Daarom was ze aan de andere kant gaan slapen, hoewel dat eigenlijk de kant van Karel was. Maar Karel , ach ze kreeg nog telkens tranen in haar ogen als ze aan Karel dacht, hoe hij altijd voor haar zorgde en..
De bel ging voor de tweede keer, nu tergend lang. Germaine schiet haar pantoffels aan en haast zich de gang door. Achter het bubbeltjesglasraam van de voordeur ziet ze een lange zwarte figuur staan. Ze probeert de sleutel in het slot te krijgen, maar dat lukt niet erg. Het lukt haast nooit de eerste keer, altijd moet ze kiezen uit de twee sleutels van de sleutelbos: die van de voordeur en die van de achterdeur, en altijd pakt ze eerst de ver5keerde.Haar zwager Frits, die elke week even langs komt om een kopje koffie te drinken en dan wat boodschappen voor haar doet, heeft al lang geleden gezegd dat ze die twee sloten eens moet vervangen door nieuwe, want dan heb je maar één sleutel nodig, zegt hij. Maar ja, wie doet zo iets tegenwoordig nog. vroeger had je een timmerman die je zo iets kon vragen, maar die zijn er niet meer. De lange zwarte figuur achter de deur beweegt. Gelukkig past de sleutel nu, en Germaine draait hem twee keer om. Nu de bovengrendel er nog af, maar de ketting laat ze nog even zitten. Karel zei altijd dat je de ketting er pas af mocht doen als je gezien had wie er aan de deur was. Zo kregen boeven geen kans, zei hij altijd. De grendel klikte naar opzij, en de deur ging op een kier open. Daar
J++
staat een grote man naar Germaine te kijken.
Hij draagt een zwart costume en kijkt een beetje zenuwachtig naar Germaine.
"Wie bent u?" vraagt Germaine.
"Mag ik asjeblieft binnenkomen? Dan zal ik zeker vertellen wie ik ben."
Germaine denkt na. Zou ik hem binnenlaten? Zo'n grote man. Ik betrouw het echt niet... Tegenwoordig kan je niet zomaar iedereen meer binnenlaten in je huis of er gebeurt wat.
Ze kijkt twijfelend naar de man.
Hij ziet er wel deftig uit, en niet echt iemand om bang voor te zijn.
"Ik wil eerst weten wie je bent, ik laat geen vreemden binnen."
"Asjeblieft laat me binnen, ik vertel je wie ik ben .Ik zal echt niets verkeerds doen."
Germaine doet de deur een beetje verder open en de grote man stapt naar binnen.
"Dankjewel."
15 minuten later zitten ze samen in de keuken met een tasje dampende koffie voor hun neus.
"Nou, vertel me. Wie ben je nu?"
"Ik wil niet dat je schrikt, liefste Germaine."
"Hoe weet je mijn naam?" zegt Germaine
De man deinst een beetje achteruit
"Ik ben ..............
Hij draagt een zwart costume en kijkt een beetje zenuwachtig naar Germaine.
"Wie bent u?" vraagt Germaine.
"Mag ik asjeblieft binnenkomen? Dan zal ik zeker vertellen wie ik ben."
Germaine denkt na. Zou ik hem binnenlaten? Zo'n grote man. Ik betrouw het echt niet... Tegenwoordig kan je niet zomaar iedereen meer binnenlaten in je huis of er gebeurt wat.
Ze kijkt twijfelend naar de man.
Hij ziet er wel deftig uit, en niet echt iemand om bang voor te zijn.
"Ik wil eerst weten wie je bent, ik laat geen vreemden binnen."
"Asjeblieft laat me binnen, ik vertel je wie ik ben .Ik zal echt niets verkeerds doen."
Germaine doet de deur een beetje verder open en de grote man stapt naar binnen.
"Dankjewel."
15 minuten later zitten ze samen in de keuken met een tasje dampende koffie voor hun neus.
"Nou, vertel me. Wie ben je nu?"
"Ik wil niet dat je schrikt, liefste Germaine."
"Hoe weet je mijn naam?" zegt Germaine
De man deinst een beetje achteruit
"Ik ben ..............
Acta est fabula!!! Sanis libris, vita lacuna ...
.." zegt de man terwijl hij met een kop koffie en een speculaas pop in de hand zit "Ik ben de hulp van sinterklaas en wat ik nu ga vertellen zal je vast niet geloven. De sint heeft me naar je toegestuurd" Germaine zit met grote ogen naar de man te kijken. De man met grote gouden oorbellen, maar geen petje zoals ze weet dat zwarte pieten droegen in de tijd dat haar kinderen nog klein waren. Haar gedachen werden gestopt door: "Ik mag toch wel je zeggen?" vroeg de man die zich voordeed als de hulp van de goedheiligman. "uh ja, natuurlijk" vulde Germaine snel aan.
"Waar ik eigenlijk voor kom" vulde de man aan "is....
"Waar ik eigenlijk voor kom" vulde de man aan "is....
een inventarisatie maken of u nog wel iets van Sinterklaas nodig heeft. Kijk, u heeft al televisie, en iedere avond komen er tegenwoordig van die politieke lijsttrekkers langs op de buis die u van alles willen geven. Mits u op ze stemt. Zo niet de echte Sint. Die hoeft niet gekozen te worden, die is het al.
Germaine knikte ja, ze had elke avond een paar uur gekeken naar al die nepsinterklazen, die je van alles beloofden.Karel zaliger geloofde nooit iets van die beloftes. Iedereen een auto en een eigen huis voor ieder gezin, hadden ze vroeger verteld toen er weer eens een verkiezing was. Nu had ieder een auto en een huis, en alles was volgebouwd en zat aan elkaar met verstopte wegen.Ja. Karel had het al gezegd toen hij nog leefde.
De grote man in het zwarte pak glimlachte naar haar. Dat deed heel vertrouwelijk aan. Het was best wel een aardige man, zo netjes ook, hij had zijn voeten uitgebreid geveegd voor hij naar binnen kwam .Lust u nog een kopje koffie, vroeg ze, want ze wilde niet dat de man dadelijk weg zou gaan.De man knikte ja en zei: "Misschien mag ik dan straks even
Germaine knikte ja, ze had elke avond een paar uur gekeken naar al die nepsinterklazen, die je van alles beloofden.Karel zaliger geloofde nooit iets van die beloftes. Iedereen een auto en een eigen huis voor ieder gezin, hadden ze vroeger verteld toen er weer eens een verkiezing was. Nu had ieder een auto en een huis, en alles was volgebouwd en zat aan elkaar met verstopte wegen.Ja. Karel had het al gezegd toen hij nog leefde.
De grote man in het zwarte pak glimlachte naar haar. Dat deed heel vertrouwelijk aan. Het was best wel een aardige man, zo netjes ook, hij had zijn voeten uitgebreid geveegd voor hij naar binnen kwam .Lust u nog een kopje koffie, vroeg ze, want ze wilde niet dat de man dadelijk weg zou gaan.De man knikte ja en zei: "Misschien mag ik dan straks even
J++
naar uw mening luisteren wat u nog van sinterklaas wil hebben dit jaar?' zei de man en pakte een kladplokte te voorschijn. 'nouw een nieuwe schommelstoel zou wel leuk zijn, misschien ook wel flatscreen'. de man schreef het op en keek in het rond. 'wat nou als.......
Liogra Paskathorv, drakenrijder van het Noorden
ik u vertel dat ik Sinterklaas zelf ben. Ja, ik heb natuurlijk mijn pak niet aan en ook mijn paard heb ik thuisgelaten. Ik doe namelijk een tevredenheidsonderzoek. Eerst wilde ik dat door zo'n instituut laten doen, maar dat kost een hoop geld en je krijgt dan meestal het antwoord dat je graag wil horen. Dus besloot ik incognito te gaan, under cover zogezegt, om de klanten zelf te benaderen over hun wensen en klachten. En u bent mijn eerste adres.
Germaine keek en beetje glazig naar de grote man, en zei:"Karel zei altijd dat Sinterklaas niet bestond. Dat het gewoon een verklede vent was van de winkeliersvereniging. Dus wij deden er nooit aan, totdat twee jaar geleden de buurman vroeg of ik het bij hen kwam vieren. Maar toen was Karel al dood." Ze pinkte een traan weg bij de gedachtenis aan Karel, want hij was altijd een lieve man voor haar geweest.
"Als u echt Sinterklaas bent, doet u dan
Germaine keek en beetje glazig naar de grote man, en zei:"Karel zei altijd dat Sinterklaas niet bestond. Dat het gewoon een verklede vent was van de winkeliersvereniging. Dus wij deden er nooit aan, totdat twee jaar geleden de buurman vroeg of ik het bij hen kwam vieren. Maar toen was Karel al dood." Ze pinkte een traan weg bij de gedachtenis aan Karel, want hij was altijd een lieve man voor haar geweest.
"Als u echt Sinterklaas bent, doet u dan
J++
ook in vakantiereizen? Als kadootje, bedoel ik. Want nog nooit ben ik in het buitenland geweest, en dat zou ik nog zo graag eens willen zien, het buitenland. Met Karel ging ik vroeger wel eens naar Amsterdam. Dan gingen we naar de dierentuin, naar Artis.Wat hebben we daar van genoten, van die bezoeken aan de wilde dieren. De olifanten zag ik zo graag, van die grote beesten, en je kon ze ook voeren. We kochten dan altijd een paar zakken appels, die lustten ze het liefst, en ook de apen willen die graag hebben. Van die grote, zwarte apeen zaten er ook, maar die zaten achter glas en mocht je niet voeren. Ze waren al te dik, denk ik.Haha.
De grote man luisterde aandachtig. Tja,. zei hij, toen ze klaar was met haar dierentuinverhaal, eigenlijk geef ik nooit reizen weg.Waar is het einde dan, dat moet u toch begrijpen. Maar soms, in een bijzonder geval, maak ik wel eens een uitzondering. Zoals u wellicht weet, woon ik in Spanje. Wat zou u er van vinden als ik u uitnodig om met me mee te gaan? Ik vind u bijzonder sympathiek, lief zelfs. Ze zullen er wel wat van zeggen als ik terugkom met een vrouw, ze zijn nog al moeilijk op dat gebied in Spanje. Maar daar trekken we ons dan mooi niets van aan. U mag net zo lang blijven als u wilt, desnoods tot volgend jaar, want dan moet ik toch terug naar Holland.
Germaine keek de grote man in het zwarte costuum verbaasd aan. Toen werd haar gezicht helemaal blij, en stralend vroeg ze: "Wanneer gaan we dan?"
Vanavond nog, denk ik. Laten we die Sinterklaasonzin in dit koude kikkerland maar snel vergeten, morgen zitten we samen op mijn terras aan het strand in de zon.
Germaine stond op van haar stoel, liep om de tafel heen om de kopjes niet om te gooien en kuste de grote man vol overgave.
Ho maar weer, zei de grote man, ga je koffer pakken. Want na vandaag is niets meer hetzelfde.
FIN
De grote man luisterde aandachtig. Tja,. zei hij, toen ze klaar was met haar dierentuinverhaal, eigenlijk geef ik nooit reizen weg.Waar is het einde dan, dat moet u toch begrijpen. Maar soms, in een bijzonder geval, maak ik wel eens een uitzondering. Zoals u wellicht weet, woon ik in Spanje. Wat zou u er van vinden als ik u uitnodig om met me mee te gaan? Ik vind u bijzonder sympathiek, lief zelfs. Ze zullen er wel wat van zeggen als ik terugkom met een vrouw, ze zijn nog al moeilijk op dat gebied in Spanje. Maar daar trekken we ons dan mooi niets van aan. U mag net zo lang blijven als u wilt, desnoods tot volgend jaar, want dan moet ik toch terug naar Holland.
Germaine keek de grote man in het zwarte costuum verbaasd aan. Toen werd haar gezicht helemaal blij, en stralend vroeg ze: "Wanneer gaan we dan?"
Vanavond nog, denk ik. Laten we die Sinterklaasonzin in dit koude kikkerland maar snel vergeten, morgen zitten we samen op mijn terras aan het strand in de zon.
Germaine stond op van haar stoel, liep om de tafel heen om de kopjes niet om te gooien en kuste de grote man vol overgave.
Ho maar weer, zei de grote man, ga je koffer pakken. Want na vandaag is niets meer hetzelfde.
FIN
J++
Nou, eerst dacht ik dat niemand wou reageren op mijn begin ... Maar na een tijdje begon het toch 
Het is eerlijk gezegt echt een mooi verhaal geworden!
En nog grappig ook
Sebas met je sinterklaas ... hehehe
Het is eerlijk gezegt echt een mooi verhaal geworden!
En nog grappig ook
Sebas met je sinterklaas ... hehehe
Acta est fabula!!! Sanis libris, vita lacuna ...
Ja, echt een prachtig einde 
Bravo
Bravo