Je bent mijn soap factor

[Aiméee]

Allereerst, alsvast bedankt voor het lezen van mijn verhaal.
Ik had het niet van te voren bedacht om echt op te schrijven, dus het zal niet een top verhaal zijn...
(het groen geschreven stuk schrijf ik, na een verhelderende tip opnieuw)

Marijn en Susanne hadden geen vonken, ze hadden vuurwerk. Suus was het vuurwerk en als ze bij hem was stond ze totaal in brand. Suus brande, kleurde, geurde en spatte, Marijn genoot van haar. Hij was haar vuur, hij zorgde ervoor dat zij straalde.
Suus rende gillend over het strand, Marijn liep er wat trager achter aan. Plotseling stond suus stil en trok haar jurk van haar lichaam op een heel uitdagende manier. Ze hield zijn blik vast en rende toen in haar kante ondergoed de zee in. Ze dook de golven in en haar haar, dat zoeven nog in frolijke slierten rond haar hoofd speelde kleefde aan elkaar door het koude water.
''Kom dan'' riep ze vrolijk.
Hij twijfelde en riep toen lachend terug."veel te koud leukerd! Geen denken aan!"
"Kom dan!" zei ze nu wat verlegen. Hij schudde zijn hoofd. Toen rende suus naar hem toen en storte zich druipend en al tegen hem aan. Ze zoende hem, kort en heftig. "Kom dan" fluisterde ze uitdagend in zijn oor. Hij lachte, zij trok zijn shirt en broek uit. Toen rende ze hand in hand ze zee in.
Het was ijskoud en ze moesten veel bewegen om warm te blijven. "Heb je het ooit gedaan in het water liefje?" fluisterde zij in zijn oor.
Het was een van hun beste dagen samen.

Helaas was dit vuurwerk niet altijd brandend. Ze hadden ook meer dan eens ruzie. Over alles dat we maar konden verzinnen. Suus was ongelooflijk onzeker en vaak jaloers. Marijn kon het allemaal vaak niet zo veel schelen en leefde erg in zichzelf. Als het goed was, dan was het geweldig. Maar als het slecht ging, dan was het een hel.
Het was een hel. Al twee maanden was het een hel. Suus zag geen oplossing, maar durfde geen punt te maken. Marijn hakte de knoop door. Na meer dan 2,5 jaar een relatie was het nu dan echt gedaan.

Suus huilde uit bij Jorinde. Jorinde was geweldig, ze was stabiel, leuk, grappig, gezellig, lief en altijd een luisterend oor. Jorinde en Susanne waren onafscheidelijk.
Suus had het heel erg moeilijk. Haar hart wazs gescheurd. Als ze hem op school zag dan werd ze misselijk. Ze miste het vuur van hem. Ze miste zijn warme en gebororgen armen van hem om haar heen. Ze werd ziek van haar lege gevoel.
Maar echt tijd kreeg ze niet om alles uit te werken en tot rust te komen. Jorinde had een filmavondje en Suus en Marijn waren beide uitgenodigd.
"Maar hij is gewoon een goeie vriend van me!" verdedigde Jorinde zich.
'Maar ik ben je beste vriendin' dacht Suus. Toen kwam haar jalozie boven borrelen. 'Had zij niet een tijd getwijfeld, had zij niet een spanning gevoeld tussen die twee?' Ze begon te huilen. 'Dat zal toch niet, ze hadden het allebei ontkend'

[Artemiss]

Ten eerste: Mijn complimenten voor de beschrijving van de scène aan het strand. Goed geschreven.
Wat puntjes om te verbeteren. In de zinnen die tussen aanhalingstekens staan, vergeet je hier en daar een punt of komma.
Af en toe vergeet je hoofdletters. Zoals bij namen, of bij het begin van een zin tussen aanhalingstekens. Op deze twee dingen moet je letten, het maakt zo een beetje een slordige indruk.
Zo-even schrijf je met een streepje ertussen. Anders spreek je 'zoeven' uit als 'boeven' en heeft het een andere betekenis.

Het stuk na de strand-scène vind ik erg snel gaan. Je beschrijft de situatie op als een samenvatting. Alsof je haast hebt, en snel verder wilt met de rest van het verhaal. Neem je tijd. Beschrijf bijvoorbeeld een scène waarin ze ruzie hebben, en waarin hij het uitmaakt. Schrijf nog uitgebreider over hoe Susanne zich voelt nadat hij het heeft uitgemaakt. (Als je gevoelens beschrijft, kun je goed oefenen met mooie metaforen e.d.)
En dán komt die scène waarin Jorinde een filmavondje organiseert en hen beide uitnodigt. Je begint die dialoog heel plotseling:

"Maar hij is gewoon een goeie vriend van me!" verdedigde Jorinde zich.
'Maar ik ben je beste vriendin' dacht Suus. Toen kwam haar jalozie boven borrelen. 'Had zij niet een tijd getwijfeld, had zij niet een spanning gevoeld tussen die twee?' Ze begon te huilen. 'Dat zal toch niet, ze hadden het allebei ontkend'

Dat uitroepteken moet een komma zijn, maar dat terzijde. Waartegen verdedigde Jorinde zich? Natuurlijk kun je dat wel raden, maar je begint de dialoog op een vreemd moment. Je zit er meteen middenin. Dat schept verwarring.
Waarom staat de zin 'Had zij... die twee?' tussen haakjes? Dingen die mensen denken, hoeven in principe niet tussen haakjes. Behalve als je zegt: '....' dacht .... En dat heb je goed gedaan. (Wel nog een komma achter 'vriendin', maar dat is een kleinigheid.)

Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Zeker verder gaan, want het is een goed verhaal. Let dus alleen wel op die beschrijvingen.

[Aiméee]

Helaas was dit vuurwerk niet altijd brandend. Ze hadden ook meer dan eens ruzie.
Zo ook de avond voor het gala. Marijn hield helemaal niet van dit soort school evenementen maar Susanne wel. Ze had de aller mooiste jurk aan die ze kon bedenken. Haar jurk was kort, zilver, glimmend en sexy. Toen ze bij Marijn aan kwam was ze doodzenuwachtig en in een niet al te best humeur. Het hielp toen ook niet toen hij nog in zijn badjas computer spelletjes aan het spelen was, terwijl zij al helemaal aangekleed en opgedoft was.
"Je bent nog in je badjas!" zei Suus, terwijl ze kalm probeerde te klinken.
"Ben in vijf minuutjes klaar..." zei Marijn mompelend.
Susanne stortte zich op het bed en spuwde vuur uit haar ogen. "Daar heb ik nou zo erg een hekel aan, weet je dat!" zei ze zo luid dat het bijna schreeuwen was.
"Huuh... waaraan?" zei Marijn, terwijl hij afwezig naar zijn beeldscherm staarde.
Suus stootte een schreeuw uit en rukte de stekker van de computer uit het stopcontact. Ze zuchtte. '1-0 voor mij!' dacht ze.
"Jezus Suus, waarom doe je dat nou? Ik zei toch dat ik in vijf minuutjes klaar was?" Zei hij, op zijn beurt boos en geïrriteerd.
Suus was niet van nu sorry te zeggen en haalde alle drama uit de kast: "Je doet alsof je het helemaal niet leuk vind om met mij te gaan!"
Marijn was nu echt pissig en zei "Jezus Suus! Je weet toch dat ik helemaal niet van gala's hou?"
Hij was nauwelijks uitgesproken en schreeuwde overstuur: "Godver man! Ik dacht dat je het leuk vond om met mij te gaan! Zit ik hier helemaal mijn best te doen en mezelf mooi te maken, wil meneer liever thuis blijven!" Haar ooghoeken begonnen zich met tranen te vullen.
Marijn kreeg, net iets te laat, door dat hij zich nu op erg glad ijs bevond. hij probeerde een arm om haar heen te slaan en zei tegelijk: "Maar popje, natuurlijk ga ik wel met je mee. Ik weet hoeveel jij ervan houd, en zelf bijt ik me wel door dat avondje heen..."
Suus wurmde zich los van zijn omhelzende arm en zei dramatisch: "Maar ik wil helemaal niet dat je je erdoor heen bijt. Ik wil dat jij wílt om te gaan." en ze snikte.
Dat was voor Marijn de dooddoener van de avond 'Maar ik wil dat jij het wilt.' Hij zuchtte. A-me-nooit-niet! Toen pakte hij heer stevig vast, sloeg zijn armen om haar heen fluisterde in haar oor hoe mooi ze was en hoe veel hij van haar hield en zoende haar. Ze zoenden en zoenden en vreeën.
Veel te laat kwamen ze op het gala maar met een brede grijns.

[Artemiss]

Heel goed verbeterd! Het is echt veel beter zo.
Ga je nog verder met dit verhaal? Je begon heel goed.

[Aiméee]

Maar niet alle ruzies waren meer goed te maken met een zoen en een vrijpartij. Zo was Susanne op een avond op Marijn aan het wachten. Buiten stormde het, het water stroomde uit de hemel en de takken braken van de bomen. Binnen stormde het harder. Susanne zat in haar eentje op de bank en staarde woest voor zich uit. Toen Marijn voorzichtig de deur opendeed draaide Susanne haar hoofd met zo een harde ruk om dat het er pijnlijk uitzag. Marijn was moe, koud, nat en verkleumd.
"Nu niet." Zei hij zuchtend. Voor haar was dit al genoeg aangrijp punt.
"Wat; nu niet?" Zei ze giftig. "Mag ik je er niet op wijzen dat je weer een half uur te laat bent!?" Ze liep naar hem toe en vervolgde onderwijl haar preek. "Zou meneer wel makkelijk vinden hé? Wat heb je eigenlijk weer lopen doen?" Ze stond nu recht voor hem en keek hem stak aan. Hij was gestaakt met zijn natte kleren uittrekken en stond hoofdschuddend en met geknepen ogen naar haar te kijken. "Zou me niet verbazen als je met allemaal geile weiven je tijd hebt verbasterd!" en gaf hem, om haar zinnen kracht bij te zetten, een duw tegen de schouders.
"Jezus... Suus! Je weet best dat ik net van me werk kom, en hou nou GODVERDOMME een keer op met ruzie zoeken!" Brandde hij los.
"Ow, dus als jij een half uur te laat komt aankakken mag ik degene zijn die een eind oprot!" Ze draaide zich om "Mooi niet!" draaide zich weer en verkocht hem een klap in zijn gezicht. Even was ze zelf verbaasd over wat ze had gedaan maar toen begon ze te lachen. " Je zou je eigen stomme gezicht moeten zien!"
Marijn vond het helemaal niet leuk. "Godverdomme! Dit, ik..." duidelijk zocht hij naar woorden. "Dit is over. Ons, is over. Klaar. Afgelopen. Uit."
Hij draaide zich om om zijn natte jas te pakken terwijl zij in zijn oor zei: "Eindelijk! Vond er toch niet zo veel meer aan! Kan ik me eindelijk iemand zoeken die hetzelfde tempo heeft als ik heb!" In de lucht maakte ze een lozer gebaar, toen draaide ze zich om, legde haar hoofd in haar nek en lachte.
"Ik ben weg" Zei Marijn, hij walgde en wou zo snel mogelijk de deur uit.
"Ik zal je niet missen!" Zei ze, liep naar de deur en gooide deze achter zijn rug om dicht. Ze was even stil, rende toen naar de radio en zette deze aan met maximale volume. Toen ging ze in het raam zitten en joelde naar buiten.
De brommer van marijn startte, en toen het geluid in de verte was weg geklonken en Susanne alleen nog overbleef met de storm geluiden en de veel te harde radio werd ze stil. Ze voelde zich klein. Als een meisje dat had leren fietsen en zichzelf daarbij haar knie had opengehaald keek ze voor zich uit. Met de afstandsbediening deed ze de radio uit. Ze was overgebleven met de geluiden van de storm.
En toen huilde ze, zonder geluid, beseffend hoe ze zo'n groot deel van haar leven de keel had gesmoord.

[Artemiss]

Goh, jij schrijft sterk, zeg. Heel goed.
Even een regel voor zinnen tussen aanhalingstekens, dit zijn de manieren waarop het kan:

"Ik ga naar huis," zegt Pietje.
Pietje zegt: "Ik ga naar huis."
Pietje vraagt: "Mag ik naar huis?"
"Mag ik naar huis," vroeg Pietje.

Even voor de volledigheid. Na een zin tussen aanhalingstekens een komma als de zin nog niet klaar is. En dan de letter daarna klein. Voor de rest doe je het prima! Keep it up!

[15lila]

Ik had het niet van te voren bedacht om echt op te schrijven, dus het zal niet een top verhaal zijn...

Dat had je er niet bij hoeven zetten, je verhaal (het eerste stukje dat ik gelezen heb) is mooi en goed. Het was me niet opgevallen, zeg over je verhaal nóoit ''ik denk dat dit een slecht verhaal word'' of ''Het zal niet top zijn'' dan denken mensen dat je verhaal écht niet boeiend is en nemen het aantal lezers af. Verder goed gedaan mooi geschreven alleen kan je
dat stukje dat ze haar jurk over haar hooft trok wat meer aandikken zoals ''Ze trok met een charmant gebaar de onderste zoom van het kastanje bruinen stretch jurkje voorzichtig omhoog en tilde het jurkje over haar hoofd'' maar dat moet je natuurlijk zelf willen.
Verder is het een heel leuk verhaal ook een compliment aan je titel het is heel aanlonkend.