Jeruzalem.
Cermaine Adriane beroerde vleiend de lippen van haar vriendje, het was net een verslaving zijn wittige haren te betasten en door de dode puntjes te strelen.
`Cederic?`de twee lippen beingde de hefige kus.
De hese stem van Cederic klonk vertrouwd en sexy op de manier waarmee hij kwetsbaar, langzaam en sierlijk zijn woorde bemanden.
`Ja?` Cederic Beaup duwde zijn droge neus in Cermaine`s kriebelende, golfende haren.
Het stel was sinds een week niet zo pril meer, ze waren een tijd gebroken geweest door omstandigheden en eindelijk waren ze weer bij elkaar.
Cermaine giechelde zachtjes haar gegiechel was schattig, kleuterachtig en aantrekkelijk.
De avond was gevallen en ze hadden besloten samen naar het strand te gaan om langs de golfende zee te lopen die stoeide met de wint, de warme zon te zien ondergaan achter een grote, mooie berg en samen hun gevoelens uiten.
Cederic kusten haar vanaf haar, voorhoofd tot haar lange, smalle nek 'Vertel wat je wilt vertellen' zij hij, je hoorde duidelijk dat hij moe was maar toch geintreseerd hij kuste zachtjes een rode lok`Ik hou van je Cederic` fluisterde ze terwijl hij haar oor kusten met zijn zacht tedere lippen. Hij keek op zijn ogen keken haar warm en liefdevol aan.
'Ik ook van jou' zij Cederic terwijl hij zijn goudgebruinde gezicht in haar nek begroef en zijn ogen tegen de wint dicht kneep.
'Cederic, ik heb denk ik besloten' Haar lieve, zachte stem trilde verbogen.
Het duurde even totdat Cederic zijn Blauwe ogen opende en haar gulzig aan keek `Wat heb je besloten` Vroeg Cederic die zijn hooft optrok en zijn Grote liefde in haar groene , donkere ogen keek.
`Ik wil altijd bij je zijn` Reageerde Cermaine terwijl de warme, hitte door haar rode, korte haar woelde. Cederic draaide een kleine, rode lok om zijn vingers.
`Ik ook bij jou` zij Cederic terwijl hij een ontspannen houding aan nam en zijn gezicht weer op haar naakte schouders liet zakken.
Cermaine zuchte `Cederic, niemand kan mij ervan weerhouden bij jou te zijn, wij zijn éen` Haar blonde wenkbrauwen fronsten kwaad `Niemand` Herhaalde ze , de voorheen blauwe lucht kleurde langzaam lichtjes, suikerachtig roze Cermaine ontweek Cerderics verbaasde blik en wierp haar smalende, Smaragdgroene ogen ten hemel.
Cederic pakte met zijn zanderige handen haar kin op en drukte een volle, hartstochtelijke kus op haar blote lippen `Ik begrijp je` antwoorden hij vastbesloten Cermaine rook de geur van zout, warme biefstuk en deoderand Cermaine maakte contact met de ogen van Cederic, ze kon aan zijn afwezige, verbaasde zien blik dat hij aan het nadenken was.
`Je begrijpt het niet` Cermaine begroef haar handen in het zand en gooide een kleinen lading maagdelijk aarde over haar handen heen.
`Ik wist allang al dat ik bij je wou zijn, voor altijd` Bekende ze terwijl ze nog wat zand over haar handpalmen strooide en haar handen dieper in de grond liet graven `Ik weet nu alleen zeker dat ik voor jou kies` haar ogen keken op en zagen de grote, grijzen kijkers van Cederic die omringt waren met tientallen, lange, krullerige wimpers die belangstellend op en neer wipte.
Cermaine legde haar smalle hand op zijn boven been en streelde gelijkdelijk zijn sterke spieren, `Ik wil weglopen` Antwoorden ze, het meisje dat nog maar net negentien was geworden kon het niet berusten dat haar ouders de Relatie met Cederic Beaup niet Accepteerde, Dat haar ouders hem hadden uitgescholden, Hem hadden weggestuurd en hem hadden misprezen, ja dit was de enige uitweg. `Weglopen` Cederic keek haar adorerend aan zijn mond hoeken trokken in een grimas. Cermaine knikte bestendig `Is er dan niets beter samen van elkaar te genieten, door de wereld trekken en dingen ontdekken` haar stem klonk hoopgevend.
Cederic keek naar zijn bloten voeten die vermodderd waren, zijn ogen lichten kwestieus op Cermaine wist bijna zeker dat hij al de losten en de lasten aan elkaar af zat te wegen.
`Ik, Cermaine je hebt een heel leven voor je` zijn woorden klonke bezorgd maar toch deugdelijk.
`Wij hebben een heel leven voor ons` corriceerde Cermaine haar scharrel.
even kreukelde zijn voorhooft in een frons toen zijn blik naar Cermaine keek, Haar ogen straalde zo Blijmoedig, intens en enthousiast haar blik gloeide verheugend op een wedervaren avontuur.
`Oké, we doen het` stelde hij haar gerust met zijn warme blik.
