Ik voel me verloren.
Een zoektocht naar het zijn.
Vind ik ooit mijn sporen?
Kan ik degene zijn die ik wil zijn?
Ik ben de zoektocht begonnen.
Ik ben me aan het opwinden.
Het lijkt onbegonnen.
Maar ik ga mezelf vinden.
Het zoeken
Volgens mij is dit het eerste gedicht dat ik van jouw hand lees. Ik ben kritisch, maar laat je dat niet afschrikken.
Het eerste dat opvalt is het gebrekkige ritme. De strofes zijn ongebalanceerd en lezen niet vloeiend weg, terwijl dat wel de bedoeling lijkt te zijn. Het metrum zit verkeerd. Voor een goed voorbeeld van perfect metrische poëzie verwijs ik - niet schrikken - naar de berijmde psalmen die ze in de protestantse kerken gebruiken. Als je die hardop voorleest, snap je waarschijnlijk wat ik bedoel.
Je woordkeuze is... opmerkelijk. Ik heb maar weinig dichters op dit forum zien verwijzen naar 'het zijn'. Ben je filosofisch aangelegd? Ken je bijvoorbeeld de filosoof Heidegger? Daar moest ik aan denken toen ik dit las. Het heeft iets van een hoopgevende boodschap dat je altijd mogelijkheden hebt en dat je niet gebonden bent aan de werkelijkheid zoals we die afgesproken hebben met z'n allen.
Alleen de regel 'Ik ben me aan het opwinden' vond ik ongepast. Het kwam op mij over als een makkelijke rijmzin. Nergens anders wordt er gewag gemaakt van boosheid of een opwindmecanisme van een klok. Het haalt je boodschap onderuit.
Verder kan ik alleen zeggen: leuk gedicht. Aandoenlijk, misschien wat naïef wat boodschap betreft, maar aan de andere kant mag hoop nooit lichtvaardig worden beoordeeld.
Het eerste dat opvalt is het gebrekkige ritme. De strofes zijn ongebalanceerd en lezen niet vloeiend weg, terwijl dat wel de bedoeling lijkt te zijn. Het metrum zit verkeerd. Voor een goed voorbeeld van perfect metrische poëzie verwijs ik - niet schrikken - naar de berijmde psalmen die ze in de protestantse kerken gebruiken. Als je die hardop voorleest, snap je waarschijnlijk wat ik bedoel.
Je woordkeuze is... opmerkelijk. Ik heb maar weinig dichters op dit forum zien verwijzen naar 'het zijn'. Ben je filosofisch aangelegd? Ken je bijvoorbeeld de filosoof Heidegger? Daar moest ik aan denken toen ik dit las. Het heeft iets van een hoopgevende boodschap dat je altijd mogelijkheden hebt en dat je niet gebonden bent aan de werkelijkheid zoals we die afgesproken hebben met z'n allen.
Alleen de regel 'Ik ben me aan het opwinden' vond ik ongepast. Het kwam op mij over als een makkelijke rijmzin. Nergens anders wordt er gewag gemaakt van boosheid of een opwindmecanisme van een klok. Het haalt je boodschap onderuit.
Verder kan ik alleen zeggen: leuk gedicht. Aandoenlijk, misschien wat naïef wat boodschap betreft, maar aan de andere kant mag hoop nooit lichtvaardig worden beoordeeld.
Goede woordkeuze. De laatste twee regels van de eerste strofe vind ik wel wat cliché, maar de boodschap van het gedicht komt wel over.
Alleen de zin "Ik ben me aan het opwinden" snap ik niet helemaal.
Alleen de zin "Ik ben me aan het opwinden" snap ik niet helemaal.
"It's the regular days, the ones that start out normal, those are the days, that end of being the biggest, and today, with you, it was beautiful." – Grey’s anatomy