Behalve een kind. Die liep met gebogen hoofd naar huis. zonder moeder of vader om hem op te halen.
Alex was altijd al alleen geweest. Maar dat had hem wel sterk gemaakt, ookal was hij nog maar zes jaar oud.
Alex was een echte handelaar. Ik geef jou 10 kleine knikkers, dan krijg ik die grote knikker van jou. Een dag later had hij met zijn praatjes die zelfde 10 knikkers terug gewonnen voor slechts 5 knikkers. en dat op de leeftijd van zes!
Alex ging met niets naar school en kwam met broekzakken, tassen en tommels vol kinkkers terug thuis. zijn ouders hadden geen tijd voor hem. zijn oom daarintegen wel.
Oom Paulo had altijd tijd voor Alex. Oom Paulo leerde Alex van alles en nogwat over auto's, brommers, scooters, fietsen het maakte niet uit. Als het wielen had wist oom Paulo er veel vanaf. Alex genoot als zijn oom hem uitlegde wat een bougie was of als Alex hem een sleutel moest aangeven.
Oom Paulo was als een vader voor Alex.
Alex was inmiddels 10 jaar geworden en te oud voor knikkers, vond hij zelf. Natuurlijk had hij nog steeds niets aan zijn ouders en alles aan oom Paulo.
Na school spoedde hij zich dan ook naar de autozaak van zijn oom om weer te helpen. Hij hielp met de reparatie van een auto. Nouja, de kleine dingetjes die niet mis konden gaan.
Een boutje hier aandraaien, die bandenspanning meten of de klant van koffie voorzien. Want, zo zei oom Paulo altijd: een klant is onderdeel van de reparatie, zonder zijn auto is hier niets om te repareren. Ook mocht Alex een enkele keer bij een zakengesprek zitten als er weer een auto verkocht werd.
--------------------
ik weet dat het maar een klein stukje is maar als ik van die lange stukken doe word dat volgens mij saai.
