de snaar van de pijn.
Geplaatst: 18 okt 2006 12:39
Druppels langs mijn wangen, richting de grond
Stromend over mijn handen,
Prikkend pakt het me vast,
Stil probeer ik te ontkomen,
Maar beiden hebben de snaar van de pijn al geraakt.
Die alsmaar blijven klagen.
Mijn hoofd gebogen,
Tranen vallen alsmaar naar beneden,
Er is niks meer aan het woord te ontkomen,
Voel de pijn van bijden,
Een wondje kan genezen,
Een hart onthoud,
De reis van mijn oog naar de aarde,
Van mijn hart en de pijn,
Zulle beiden even lang zijn.
Stromend over mijn handen,
Prikkend pakt het me vast,
Stil probeer ik te ontkomen,
Maar beiden hebben de snaar van de pijn al geraakt.
Die alsmaar blijven klagen.
Mijn hoofd gebogen,
Tranen vallen alsmaar naar beneden,
Er is niks meer aan het woord te ontkomen,
Voel de pijn van bijden,
Een wondje kan genezen,
Een hart onthoud,
De reis van mijn oog naar de aarde,
Van mijn hart en de pijn,
Zulle beiden even lang zijn.