Ik bel bij mijn huis aan. ‘Oh, jij bent het,’zegt mijn moeder als ze de deur open doet.
Ik knik. Wat kan ik anders. Gaan huilen? Ze hebben toch nooit echt van me gehouden. Wacht maar tot straks!
Als ik verder loop zie ik dat mijn vader op de bank zit. Hij kijkt niet eens om. Als ik verder loop zie ik mijn zusje spelen in de keuken. Ze heeft mijn poppen vast en speelt ermee.
Zachtjes loop ik de trap op. Even kijken hoe het met mijn kamer is. Ik hoop niet dat ze mijn dubbele bodem van mijn bureaula hebben ontdekt.
Ik doe de deur open en zie dat mijn kamer nog net zo is als dat ik hem achtergelaten heb. Hij is niet eens schoongemaakt in de tijd dat ik er niet was!
Ik loop naar mijn bureau en doe mijn la open. De dubbele bodem zit er gewoon nog in. Gelukkig nu kan ik eindelijk doen wat ik al die jaren al heb willen doen. Ik pak het mesje uit de la en loop naar mijn speciale hoekje. Er liggen allemaal kussens op de grond. Allemaal leuke fleurige kleuren. Ooit was ik een leuke fleurige meid. Maar dat was toen ik nog niet zo oud was.
Ik heb een pen en papier al in mijn handen. Ik ga zitten en schrijf een korte afscheidsbrief.
Lieve ouders en Sam,
Ik heb ervoor gekozen dat mijn leven hier eindigt. Jullie hebben er voor gezorgd dat mijn leven een hel is. Jullie hebben me nou al heel mijn leven vernederd en mishandeld. Dit is het einde. Sam ik hou van je.
Jullie dochter….
Ik pak het mesje en snij mezelf door mijn pols. Ik snij voor de zekerheid mijn andere pols ook door. Ik hoor mijn moeder naar boven komen. Als ze boven komt is ze al te laat. Ik ben er al niet meer. Ik heb mijn doel bereikt. Een ander leven!
------------
Dit was dus het allereerste verhaaltje die ik heb geschreven.
Niet echt daverend maar ja. Het lukt nu in ieder geval heel wat beter.
----
Maar volgends mij vinden jullie het niks want anders had ik onderhand wel een reactie gehad xD
