Tsaren en Tsaritsa's
The rest is stil unwritten
Het was stil, de blonde dame zet haar lege bord op 't aanrecht en bleef een tijdje uit het raam staren. Uit haar zak pakte ze een sigaret die ze langzaam op stak, ze zoog er even aan maar blies de rook meteen weer uit. Ze keek treurig naar het donkere besneeuwde Sint Petersburg terwijl ze haar sigaret uit drukte in het over vollen asbakje op tafel. Waarom had Sjarah die niet schoongemaakt? Vroeg ze zich af terwijl ze naar de hal liep waar Sjetlov haar in haar dikke witte bontjas hielp. Ze knikte naar Sjetlov en liep naar de deur. '' Mevrouw Ajknapinsky? Moet ik u ergens heen rijden? '' Ze dacht even na voordat ze antwoorden en op het knopje van de lift drukte. ' Vandaag niet Sjetlov. ' Ze stapte in de lift en hoorde hoe hij zachtjes kreunend haar mooie penthouse achter zich liet en naar het donkere St.Petersburgse straatleven bracht. Ze kuchte zachtjes terwijl ze de chique goudkleurige lift uit stapte. Terwijl de portier haar groete duwde de man de deur voor de russische schone open; ook al was ze niet helemaal russisch, haar moeder was Zweeds, die kwam uit Goteburg. Zelf was Evana Ajknapinsky geboren In Helsinki op de boot van Stockholm naar St.Petersburg. Haar hoge hakken tikte op de stenen stoeptegels. Ze huiverde even toen een sneeuwvlaag door de straat woei. Een zwerver trok aan haar jas toen ze voorbij liep. Geirriteerd stak ze haar mooie hand in haar zak en haalde er 100 roebel uit die ze aan de sloeber gaf. Ze zette haar wandeling voort labgs de Hermitage en de triomfboog terwijl ze na dacht. Vandaag was er gebeld haar zus Annastacia Ajknapinsky-Bourno had ze aan de lijn gehad, hun vader was overleden in zijn vakantie huis in Monaco. Evana wist niet goed wat ze denken moest, haar vader en zij botste vaak, over alles eigenlijk. Hij was 56 geworden, erg jong overleden aan een hart infarct. De laatste keer dat ze hem gezien had was 5 jaar geleden op de begrafenis van haar moeder. Ze had een ziekte opgelopen in ivoorkust waar ze aan bezweken was. Hij had haar niet eens gezien. Alleen Catherina haar zusje wist dat ze erbij was geweest. Zij zelf was de middelste dochter van de vijf Ajknapinsky kinderen. Annastacia was de oudste, Catherina de jongste. The rest is stil unwritten
Een zwarte auto reed de straat in maar Eva merkte hem niet op. Pas toen hij langs haar stopte schonk ze er aandacht aan. Sjetlov stapte uit. " Mevrouw, het is koud, stapt u alstublieft in? '' Eva keek haar assistent maar vooral vriend aan. " Je bent me gevolgt?" Vroeg ze verrast maar niet boos. " natuurlijk mevrouw, dat doe ik altijd." eva glimlachte om Sjetlov en stapte toen onder aandringen van hem in.
Eva stak de sleutel in het slot en stapte de portiek binnen. Ze glimlachte naar Sjetlov en zei dat hij naar huis kon gaan naar z'n vriendin, dat hij al genoeg bij haar was geweest vandaag en dat ze thuis op de bank zat te wachten. Hij grijnsde en pakte zijn jas terwijl hij haar groeten en naar z'n auto liep. Ze keek hem tegen de deurpost leunend na terwijl de portier de lift liet komen. Ze glimlachte en gaf hem een paar roebel terwijl hij de lift maakte en zij oprees naar alle grote luxe. Ze duwde haar deur open toen ze de telefoon hoorde gaan. Een luide toon klonk door het huis terwijl ze de deur dicht duwde en haar tas op tafel zetten. Ze naam op en hoorde aan de andere kant een stem die ze absoluut niet verwacht had.
' Evana? ' Ze wist even niet wat ze moest zeggen toen ze haar zus aan de lijn hoorden. Dat ze haar gisteren al gebeld had haar al helemaal verwacht, maar nu belde ze weer en was niet omdat ze gezellig bij wou praten. ' Eva?! ' klonk het nog een keer. ' Anna, goedenavond of goedennacht. ' Er klonk een zucht aan de andere kant van de lijn. ' Godszijdank je neemt eindelijk op, ik probeer je al de hele avond te bereiken. Ik wil weten of je naar de mis komt? ' Eva zuchte en antwoorden resoluut. ' Nee, Anna, ik kom niet. ' Een zacht gilletje van frustratie was te horen aan de andere kant. ' Eva, verdomme denk eens een keer in jou miserabele leven niet aan jezelf maar aan je vader! Hij had graag gewild dat je was gekomen! ' Anna; zo'n controlefreak dat ze was probeerde ze ook zo normaal mogelijk over te komen voor de buiten wereld. Deed je niet normaal mee? Dan kon je maar beter ophoepelen. En aangezien zij er niet de expert in was alles mooi te laten lijken was zij regelmatig het mikpunt van Anna's tirranie geweest, totdat ze 6 jaar geleden het contact had verbroken. ' Vader haatte me, tot op het moment van zijn dood. ' Zei ze rustig. Nu klonk er het geluid een stervende kat op de achtergrond. ' Stomme trut! Het enige wat hij nog wou was jou nog een keer zien. Daar had hij het iedere keer over als ik hem sprak. ' Eva verstijfde even maar herpakte zich weer. ' O ja? Daar heeft hij anders bar weinig van laten merken dan. ' Anna kuchte. ' Waarom moet jij altijd toch zo snel oordelen? Hij had een brief aan je geschreven maar durfde hem niet op te sturen. ' Op dat moment stroomde de tranen over haar wangen en kon ze met moeite uitbrengen. ' Fax maar dan. ' Daarna klonk er nog een oké en een welterusten en toen werd er opgehangen.
Ze was eerst boos geweest op haar zus maar nu kreeg Annastacia toch wel medelijden toen ze aan de andere kant van de lijn Eva zachtjes hoorde snikken. Ze beloofde dat ze de brief zou faxen en legde in de gedachten de hoorn op de haak. Ze speelde met haar haren terwijl ze uit het raam staarde. Anna wist niet goed wat ze van haar zus moest denken. Eergister avond was ze aangekomen in Monaco en had ze haar vader gevonden. Ze had een weekendje vrij en had besloten haar vader op te gaan zoeken in Moncao, ze had de trein van parijs naar Marseille genomen en daarna was ze in Monaco aangekomen. De trein had vertraging gehad en ze was pas laat in de avond aangekomen. Ze had haar vader dood op de bank aangetroffen voor de tv. Geschrokken had ze de dokter gebeld die meteen was gekomen, maar die had meteen alles bevestigt. Daarna had hij haar een lijst met begrafisondernemers in Monaco en omstreken gegeven en was hij een half uur later weer vertrokken. Daarna had ze huilend Christopher haar man op gebeld, die aangegeven had in 't weekend zo snel mogelijk naar Monaco te komen met de kinderen.
Zuchtend had ze uren langs de telefoon gezeten en na gedacht voor dat ze Paolo opbelde. Paolo was haar lievelingsbroer, ze hadden elkaar het afgelopen jaar misschien een stuk minder gezien omdat hij in Gibraltar woonden, met zijn beeldschoon Britse Victoria. Het had even geduurd maar aan de andere kant was opgenomen, waarschijnlijk had haar broer nummer herkenning. ' Pap? in godsnaam, waarom bel je midden in de nacht je maakt de kinderen wakker. ' Anna zuchte voordat ze antwoorde. ' Paolo, ik ben vader niet, je hebt Anna aan de lijn. ' Paolo reageerde verward. ' Anna? wat is er aan de hand? ' Ze probeerde de brok in haar keel weg te slikken en zonder dat het te horen zou zijn aan haar stem te antwoorde. ' Ferdinand is heen gegaan, Paolo. '
Paulo wist niet hij moest zeggen en zakte achterover in de stoel met de telefoon in zijn handen. ' Dat... dat meen je niet, dat kan niet. ' Had hij zachtjes uitgestoten terwijl aan de andere kant van de lijn gesnik hoorbaar was. ' Wat kan niet?' Hij keek op en zag Victoria in de deur opening staan. Hij schraapte al zijn kracht bij een vertelde zijn vrouw dat zijn vader overleden was. Hij praatte nog een uur lang met Anna terwijl ze beide hun hart luchte. Ze spraken af dat hij Catherina en Albertjano zou bellen. Anna zou zich bekommeren over Eva. ' Succes. ' Had hij gemompeld en had opgehangen.
Nadat Anna had opgehangen was ze naar de keuken gelopen en een glas gepakt. Rustig had ze naar een fles russische whiskey gezocht. Sinds haar trouwdag 12 jaar geleden had ze nooit meer gedronken. Christopher had haar van haar verslaving afgeholpen waar ze drie jaar lang mee gevochtend had. Hij had altijd gezegd met haar te willen trouwen maar dan moest ze ophouden met drinken. Ze was door diepe dalen en over hoge bergen gegaan maar na 3 jaar was ze eindelijk clean geweest. Van af haar 15 had ze veel gedronken maar op haar 17 had het de top bereikt toen ze zichzelf in coma had gezopen. Haar vader en moeder hadden er alles aan gedaan om haar van de drank af te houden maar ze hadden gefaald. Want op haar 18e was ze naar Moskou gegaan en was 2 jaar lang alleen maar dronken gewees. Moskou was ook de stad geweest waar ze Christopher had ontmoet, hij kwam uit Bordeaux en ging voor 6 maanden studeren in de russische communistische hoofdstad. 4 jaar daarna in 1991 was het communisme gevallen en was de rest van het Ajknapinsky gezin terug gekomen uit Goteburg en hadden ze hun kapitaal binnen de russische federatie weer opgebouwd. Anna was in Moskou gebleven, inmiddels clean was ze dat zelfde jaar nog getrouwd Christopher en waren ze in Parijs gaan wonen, waar ze het jaar daarna nog bevallen was van de beeldschonen Ylona, haar eerste dochter. Nu 12 jaar later dronk ze voor het eerst weer een glas alcohol, maar ze genoot niet meer zoals ze van al die glazen had genoten in Moskou, een innerlijke stem zei haar dat ze het glas moest weg zetten, maar op dit moment had ze behoefte aan een verdoving. Met haar handen in haar haren was ze een uur later op de bank in slaap gevallen.
Eva stapte de club uit en trok haar bondjas strakker om haar heen terwijl Sjetlov voor reed om haar in te laten stappen. Hij opende de deur en terwijl ze ging zitten begon hij te praten. ' Eva, moet jij toevallig niet nog ergens naar toe morgen? ' Ze zuchte en keek weg. Hij stapte in en gaf gas. ' Eva, ik weet dat je niet wilt, maar het is wel je vader. ' Eva zuchte en reageerde botter dan ze had bedoeld. ' Zeg jij bent alleen maar Chauffeur zorg maar dat ik thuis kom. ' Hij had haar beledigd aan gekeken en had in stilte verder gereden. In haar gedachte beoordeelde ze zichzelf voor de domme opmerking. Sjetlov was een lieve kerel, een vervanger kon je niet vinden, hij was altijd bezorgd om haar en in de vijf jaar dat hij haar overal naar toe had gebracht was hij een vriend voor haar geworden. Soms was hij wel meer als een vriend geweest en waren ze bij elkaar in bed beland. Maar sinds een jaar had hij een vriendin en ze had zich dan ook keurig op afstand gehouden. Ze glimlachte beschaamd door het spiegeltje naar haar en zijn ijzeren blik werd door broken met een grijns waardoor ze wist dat hij haar vergeven had.
Eva lag in bed en sloeg de dekens van haar af. Het was vier uur en ze had nog niet geslapen. Haar schuld gevoelens speelde nu echt op en ze ging recht zitten en pakte de zwarte telefoon van het nachkastje en belde een secetaresse die nachtdienst draaide, geen idee waarom maar haar vader het ingevoerd toen hij nog de leiding had en zij had het onveranderd gelaten. ' Ja, met Evana Ajknapinsky, je weet wel wie ik ben. Zorg dat ik een vlucht heb om zes uur naar Marseille. Ja vandaag, 6 uur 's ochtends eut! ' Ze was opgestaan en was gaan douchen. Ze stapte de douche uit en hoorde de telefoon rinkelen. Ze nam op en hoorde de seccetaresse snel spreken. ' Zeg teef doe eens rustig, vertel me nou wat je wilt, oké de vlucht is geboekt ik moet om half zes daar zijn. Dankjewel. ' Eva was een bitch, dat wist ze van zichzelf. Ze belde Sjetlov en zei hem op te schieten. Ze liet de portier komen en haar spullen inpakken terwijl ze haar haren deed.
Zeven uur later zat Evana in de gehuurde auto met gehuurde chauffeur. ' Schiet eens op de mis begint om elf uur en ik moet me nog omkleden, je weet toch wel waar je moet zijn hé? ' Eva bleef de chauffeur maar commanderen die geirriteerd zuchte maar haar keurig bleef antwoorden met ja en nee en een beleefd knikje.
Catherina glimlachte troostend naar haar oudere zus die huilend in de stoel langs haar zit. ' Kop op, zusje. ' Ana keek haar woedend aan terwijl ze haar thee opdronk en opstond. ' Kom we moeten ons verkleden, je kunt niet in die roze joggingbroek naar de mis. ' Catherina lachte en stond op en liep naar haar kamer. In het huis van haar vader in Monaco had hij voor hen allen, kinderen en kleinkinderen een kamer laten inrichten. Catherina liep langs de kamer van haar vader en bleef even voor de openstaande deur staan. Ze keek naar het netjes opgemaakte bed en zuchte. ' Papa, ik mis je. ' Fluisterde zachtjes toen ze in eens een gil uit kraaide. ' Wie mis je? ' Ze draaide zich boos om en keek naar de man van haar zus; Christopher. Stiekem mocht ze hem niet, hij was een balletje maar dat zou ze nooit tegen haar zus zeggen. ' Verdomme Christopher! Besluip me niet zo ja?! ' Ze duwde hem opzij en liep naar haar kamer terwijl er tranen over haar wangen stroomde. Ze gooide de deur dicht en haalde haar zwarte jurkje uit haar kast te voorschijn. En trok hem met een hand aan. ' God non de dieu! ' Ze keek naar het jurkje en zag dat er een gapend gat in zat. ' Anastasia, hebben die rotkinderen van je weer aan m'n spullen gezeten, hoe vaak moet ik het nog zeggen?! ' Ana kwam de hal opgelopen en keek haar woedend aan waarmee ze haar jongere zusje haar mond snoerden. Catherina rende in een badjas naar beneden en belde de couterier. ' Teef, gewoon een zwarte jurk hoe moeilijk is dat? Ja dan trek je die bestelling maar in, ik betaal het dubbele! ' Ze sloeg op de tafel voordat ze verder ging. ' zevenduizend zeg je? Dan betaal ik je toch veertienduizend eut! Catherina Ajknapinsky trut.' Ze legde de telefoon op en keek op haar horlogen. Terwijl ze zich omdraaiden keek ze naar haar zus die er uit zag als een donderwolk op een heldere donderdag in het zuiden van monaco wat niet ver van het noorden lag. Zonder iets te zeggen liep ging ze zitten en schonk een glas whiskey in. ' Zo lijk je net op Eva. ' Catherina keek naar Ana. ' Dat is beter dan op jou lijken, denk je niet? ' Ana schopte tegen het tafeltje aan waardoor de whiskey fles op de grond viel. ' Cathy! ' De bel ging en Ana liep naar de deur terwijl ze de poetsvrouw riep die snel kwam aangelopen om de zooi op te ruimen. ' Dat zal de couterier wel zijn, zusje! ' Ana keek om naar de kamer en trok de voordeur open. Paolo had de kamer boven de hal en duwde die open en keek naar beneden om te zien wie er voor de deur stond. ' Eva? ' Ana keek eerst omhoog voordat ze naar de persoon keek wie er stond maar toen ze keek stokte haar adem en zetten ze twee stappen terug. ' Ik dacht dat je niet komen zo..zou. ' Anastasia probeerde zich te beheersen en wou de deur al dicht gooien toen Albertjano achter haar opdook en Eva blij toe riep.
' Houd op met die schone schijn Al, je haat me , ik jou ook. ' Albertjano keek haar verbaasd aan. ' Nou ja zusje. Wij hebben volgens mij een heleboel te bespreken. ' Zei hij terwijl hij Ana aan de kant duwde en de deur open hield. Eva liep binnen en duwde haar drie koffers in Albertjano's handen duwden terwijl ze de enige overgebeleven sleutel uit het sleutelkastje aan de muur pakte. Er stond met sierlijke letters Evana opgeschreven. Ze gooide haar handen in de lucht en liet haar bondjas van tienduizend euro op de grond vallen. ' Halleluja! ' Cathy sprong op en vloog haar in de armen. ' Ik heb je zoveel te vertellen zusje. ' Om Eva hadden zich inmiddels Ylona en Elisabeth verzameld. ' Oh daar hebben we die mormels ook weer. ' Cathy schoot in de lach en pakte een nieuwe fles whiskey. ' Kunnen jullie nooit ophouden met te drinken, mensen het is negen uur in de ochtend! ' Victoria Paolo's persoonlijke controlfreak kwam de trap afgelopen. Cathy maakte een snerende opmerking terug waarnaar alleen Eva haar nog ' Rot Russen' hoorde mompelen terwijl er opnieuw werd aangebeld. ' Daar is onze geheime halfzusje. ' Giechelde Cathy terwijl ze naar de hal huppelde en hem opentrok. De couterier & co stonden op de stoep, terwijl Cathy haar chequeboekje pakte een keurig het bedrag en rekening nummer invulde. Ze kraste er nog een handtekening onder en duwde de dame zonder bedankje de deur weer uit. Cathy pakte de jurk en ging zich omkleden. Ook Albertjano verliet de kamer en Victoria was ondertussen met de mormeltjes de keuken in gegaan en Paolo zat nog steeds boven op bed te spelen met z'n nieuwste speeltje z'n baby Ivan. Eva en Anastasia stonden ineens tegen over elkaar, Eva knikte en liep naar boven en schreeuwde naar Paolo waar haar kamer was. Paolo kwam verbaasd de kamer uit en omhelsde haar en vroeg haar of ze toevallig naar haar neefje wou komen kijken. ' Nee bedankt. ' ' Hem voor het eerst ontmoeten weet je wel, Eva. ' Eva keek hem chagereinig aan. ' Ik heb al weer genoeg mormels gezien voor m'n hele leven, en de foto's die je me stuurde, jong wat is die lelijk. ' Paolo keek haar boos aan en wees naar de kamer waar ze moest zijn. Eva gooide de deur dicht en bleef op haar kamer tot dat het tijd was.
Eva pakte haar handtas en stapte haar slaapkamer uit. Paolo liep donker naar haar kijkend met zijn zoontje de trap af terwijl Victoria op haar veel te hoge naald hakken in haar mantel pakje de trap af denderden en struikelde over de laatste vier treden. Eva hield nog maar net haar lach in maar hoorde een harde schater lach langs haar en Cathy was door haar knieën gezakt van het lachen. Ze keek grijnzend naar haar zusje en hielp haar overeind. ' Kom zusje, we moeten afscheid nemen van iemand. ' Ze sloeg haar arm om haar zusje heen en liepen de brede trap af. Anastasia had ook gegrinnikt en was door gelopen. Het was wel duidelijk dat de rest van deze russische telgen het niet zo had op een britse tut hola.
Eva keek voorzich uit zonder te luisteren naar de priester. Ze zaten in het Kathedraal van Monaco naar een man die haar een geloof aanbood, waar ze niet in geloofde. Ze was orthodox opgevoed maar had naar haar 18e verjaardag het hele kerkelijke gebeuren van zich afgeschud, ze bepaalde zelf wel wanneer ze wat deed, dat hoefde niemand anders voor haar te doen. Ineens klonk er een schreeuw, Anastasia was opgestaan en keek woedend naar haar schoonzus Victoria die langs haar zat. De priester ging door met preken en had niet door dat iedereen in de zaal aandachtig naar het akkefietje keek. ' Hoe kun je dat nou zeggen?! Paolo hoe kun je haar dat laten zeggen?! ' Cathy die langs Eva zat keek verward maar Eva stond op en liep naar Ana. ' Kom maar. ' Fluisterde ze terwijl ze haar door woede verblinden zus naar de bank leiden waar Cathy en zij op hadden gezeten en liet haar langs haar zitten en sloeg een arm om haar heen en begon te praten, te praten totdat haar zus op zou houden met huilen en ze weer los kon laten, de priester ophield met praten en ze op kon staan en maken dat ze hier weg kwam. ' Weetje Ana, ik doe wel alsof ik Papa niet mis, maar ik zal hem nooit vergeten en mezelf nooit vergeven dat ik het nooit heb goed gemaakt. ' Waren haar laatste woorden, ze had de priester zorg vuldig in de gaten gehouden. En hield tegelijk met hem op. Albertjano liep naar voren en nam de urn mee, terwijl Victoria woedend naar achter beende en de kerk deuren opengooide. Paolo liep achter haar aan met Ivan op zijn arm en Anastasia keek verward naar haar zus die haar toen de priester stopte met praten had los gelaten en was opgestaan, haar arm in die van Cathy had gehaakt en was weggelopen.
Christopher keek de beeldschone Eva na; wat was dat voor een vrouw, ze was zo mooi, haar blonde haar was prachtig, haar groene ogen, haar huid was een heel klein beetje getint, wat hem deed denken aan Italië al kon hij dat niet plaatsen. Hij was betoverd door deze vrouw. Anastasia had zich herpakt en ging in Christophers beeld staan. ' Zeg blijf je daar de hele dag zitten of wat? ' Haar toon klonk geirriteerd en Christopher stond snel op, hij wou zijn dochters al roepen maar die stonden al aan de hand van hun moeder. Hij liep met ze mee naar buiten.
Ondertussen was in de salon van het grootte landhuis al een tafel neergezet met allemaal eten klaar voor de gasten die na de mis nog allemaal zouden komen.
Eva liep de trap op en duwde de deur open van haar vaders kamer. Er was verder niemand en ze liep naar binnen. Ze liet zich op het bed vallen en keek naar het plafond en begon de kristallen aan de kroonluchter te tellen. ' Wat je zei in de kerk, ik mis papa ook, maar niet alleen papa, ik mis jou ook zusje. ' Ana kwam de kamer binnen en ging langs haar op bed zitten. ' Eva, ik heb dingen gezegt die ik niet had moeten zeggen. '
ps. Ik weet dat van sommigen spelling niks klopt
