Het meisje met het masker

[ANevrEndiingdréam.]

Haihai! ;D

Ik ben begonnen met een verhaal, maar ik weet nog niet wat ik ervan moet vinden ofzo. Dit is de eerste keer dat ik een verhaal probeer te schrijven.
Tips zijn van harte welkom! Maar probeer kritiek wel een beetje lief te brengen, anders voel ik me ook zo dom. x]
Het is nog niet veel. Maar als het niks is ga ik ook niet door. (:

Het meisje met het masker.

Inleiding.

Vanessa is een meisje die veel dingen niet goed heeft gedaan. Die te vaak naar haar hart heeft geluisterd en zelden naar haar verstand. Ze heeft niet in de gaten dat alles zo slecht gaat, beseft niet dat ze bezig is zichzelf kapot te maken. Ze overwint vele tegenslagen en obstakels. Maar zal dat genoeg zijn om zichzelf te vinden?

Hoofdstuk 1: Hoe het allemaal begon.

Er klonk harde muziek en veel schreeuwende mensen. Grote walmen rook werden door de ruimte geblazen en verdwenen in de menigte. Overal waren lachende gezichten, mannen die hun lange vettige haren in de lucht gooiden en kreten creëerden die je bang zouden maken, maar hier maakte dat niets uit. Hoe gekker je was, hoe beter je erbij hoorde. Op de bank bij de biljarttafel zat een meisje voor zich uit te staren. Af en toe knikte ze naar de mensen die om de tafel heen stonden, maar daarna staarde ze weer naar de deur. Stefan mocht niet binnen komen, ze wisten dat hij nog geen zestien was, maar dat was zij ook niet. Zij was pas dertien, en toch zagen mensen haar aan als zestien, daar was ze trots op.

Na een paar minuten kon ze er niet meer tegen, fluisterde wat tegen twee jongens en liepen met hun drieën naar buiten. Het was buiten net zo warm en klef als binnen. Wat had zij een hekel aan hartje zomer. Alles was te warm om aan te pakken, in de zon zitten was onmogelijk en je droogde snel uit als je hele dagen buiten liep.
“Vanessa, Stefan is in het park, bij de vijver, hij wil blowen,” zei Dirk tegen haar. Vanessa’s hartje maakte een sprongetje toen Dirk zíjn naam zei, de jongen waar ze zo gek op was. Hij zou haar nooit laten vallen, zou er altijd voor haar zijn, als haar ouders weer eens moeilijk deden, als ze niet naar school wou of als ze verdrietig was. Ja, het was zoals het hoorde te zijn.
“He schatje,” klonk er uit een donkere hoek. Vanessa probeerde haar ogen aan het donker te laten wennen en kon uiteindelijk een silhouet zien onder de donkere bomen, op een bankje. Ze slaakte een gilletje en rende als een bezetene naar het bankje toe, voor ze het wist had ze haar armen om een redelijk kleine jongen met lang haar, verborgen onder een petje.
“Lieverdje!” riep ze blij verrukt. Ze gaf hem een kusje op zijn mond en plofte naast hem neer, alhoewel dat niet al te goed ging, ze had al best wel veel gedronken en was een beetje duizelig. Dirk en de andere jongen, genaamd Sjoerd, kwamen naast haar zitten en keken verwachtingsvol naar Stefan.
“Oh ja, natuurlijk. Ik heb het spul bij me, maar ik kan het niet draaien,” zuchtte hij, terwijl hij zijn rugzak open maakte en er een aantal dingen uitrolde. Een langwerpig dun pakje met een harde buitenkant die je open kon vouwen, een aansteker, een klein rechthoekig kartonnen dingetje die je los scheen te kunnen scheuren en een zakje met een groene plant erin, het zag er gedroogd uit. Het was net alsof, als je het aan zou raken, het uit elkaar zou vallen.

[yael]

Hey ANevrEndiingdréam. (lange naam zeg )
Je hoeft je echt niet dom te voelen als je kritiek krijgt of beter (netter) gezegt Feedback krijgt. Wanneer je geen feedback krijgt leer je niks, en wanneer je niks leert blijf je altijd maar in het zelfde hangen. En dat is saai, heel saai.

Nou ik heb dus jou eerste hoofdstuk gelezen.
De inleiding die jij hebt gegeven verraad eigenlijk een beetje jou verhaal. Het is goed dat je een inleiding erbij zet (want dat doe ik dus echt nooit.) Mensen krijgen dan vaak vraag tekekens. Ik vind trouwens jou laatste zin van de inleiding goed. Meestal als als ik de achterkant van een boek lees staat er een vraag. En die vraag stel jij ons nu ook. Je gaat nadenken en wilt het gaan lezen.( als het goed is.) De lezer stelt zichzelf dan vragen. Ik vroeg mij af waarom zij zichzelf moest vinden en waarom zij zichzelf nog niet gevonden heeft.

Wat mij opvalt in het eertse hoofdstuk is dat het meisje pas 13 jaar is. In eerste instantie vond ik dat niet echt realistisch met de gebeurtenissen die aan het eind van het verhaal staan. Maar als je gaat nadenken is dit de dagelijkse sleur van kinderen die pas 13 zijn. Als je gaat kijken naar de steriotypes van nu. Ik ben benieuwd waarom ze zich zo gedraagt en wat haar gevoel daar achter is !

Ik ben benieuwd naar je volgende stukje en ik hoop dat je, je nu niet dom vind. Want ik vind dat als dit jou eerste verhaal is die je hebt geschreven. Best goed is !

Groetjes, Yaël.

[ANevrEndiingdréam.]

Hey yael,

dankjewel voor je reactie!
Ik vind de reactie die je gegeven hebt juist positief aankomen, ik bedoelde meer als reactie die gelijk zou beginnen met bijvoorbeeld: Je doet dit niet goed en dat niet goed, etc.
Dat ik me gekleineerd zou voelen, maar dat is totaal niet het geval.
Ik ben juist blij. ^^

Dat de leeftijd niet "realistisch" is, snap ik best hoor. Maar dit verhaal is puur gebaseerd op mijn eigen leven, alles wat erin staat is ook echt gebeurd, ik heb alleen de namen veranderd. Maar ik denk dat dat later in het verhaal wel duidelijker zal worden.

Groetjes,
Laura.

[JodieJJ]

Hej

Ik moet eerlijk bekennen ik ben niet gek van inleidingen. Ik vind vaak dat ze te veel van het verhaal verraden en te informatief zijn. Zelf zie ik liever een proloog, dat geeft een duidelijk beeld van de schrijver en de schrijfwijze en maakt me nog veel nieuwsigerige.

Maar natuurlijk lees ik wel verder dan mijn neus lang is En ik was bijna verbaasd want je hoofdstuk is echt heel goed. Je geeft nette beschrijvingen, racet nergens doorheen en je hebt een fijne schrijfstijl =)

Ik had maar één echte opmerking en dat was dat ik persoonlijk vind dat je beter niet woorden als kusje en dingetje kunt gebruiken, tenzij je over een baby spreekt.
en dingetje zou ik persoonlik nooit in een verhaal schrijven wat vanuit hij zij vorm is.. tenzij je een gedachtenstroom beschrijft, maar anders is het een te vaag begrip.

Ik wens je nog veel plezier hier en ik hoop meer van je te horen!

[ANevrEndiingdréam.]

Hey JodieJJ,

dankjewel voor je reactie!
Ik geef je gelijk, alleen ben ik bang dat ik met een proloog ook veel dingen verklap, dat gevoel heb ik zelf altijd.
En is het dan juist goed om gevoelens te beschrijven of juist een situatie wat in het midden van het verhaal zou kunnen gebeuren? Qua proloog bedoel ik dan.
Ik heb zelf nooit een proloog geschreven of zo, daarom. (:

Heel erg bedankt!
Ik heb vaak verhalen gelezen en bij reacties gezien dat mensen als commentaar geven dat ze het verhaal te snel vinden gaan en dat ze graag dingen beschreven zouden zien hebben, daarom heb ik daar extra opgelet en ik vind het zelf ook fijner om zo te schrijven.

Je bedoelt dus bijvoorbeeld: "Ze gaf hem een kusje op zijn mond en plofte naast hem neer,"?
Of bedoel je ook zoiets als dit: “He schatje,” klonk er uit een donkere hoek.

Heel erg bedankt voor de tip en ik hoop snel een nieuw stuk te plaatsen!

[JodieJJ]

Ik bedoel kusje, want spreektaal is eigenlijk altijd goed Dat hoort gewoon bij je personage.

En bij proloog ligt het er heel erg aan wat je leuk vind. Ik begin mijn prologen altijd met gevoelens, maar ik ken ook mensen die prologen vanuit het midden van het verhaal een scene pakken, het is maar net wat jijzelf leuk vind. Ik vind ze persoonlijk beide aantrekkelijk.
Ben jij goed in gevoelens omschrijven? of eenbeetje filosofies te werken dan zou ik daarin een proloog maken.

Maar heb jij juist een hele spannende scene in je verhaal die aandacht trekt dan moet je die nemen Prologen zijn meestal om het oog van de lezer te grijpen en ze geïnterreseerd in het verhaal te maken.