Wie heeft er nou vijanden nodig?

[Elice*]

''Wat zijn jullie toch ook weer ongelofelijke zakken!'' Onze grote vriend Joey komt aanzetten met bierdoorweekte kleren en haren, zijn handen wapperend in een zielige poging om te drogen. ''Moesten jullie mij nou perse in de zeik nemen!’’

Ik deel een geamuseerde glimlach met Daryl. Zijn glimlach is zichtbaar achter de rand van zijn bierglas en ik grijns ongegeneerd naar de gezette jongen tegenover ons, wiens gezicht een gloeiende kreeftrode kleur draagt. Begrijp mij nu niet verkeerd, normaal gesproken geniet ik niet van andermans ellende. Maar het klonk nou niet bepaald onaannemelijk om hem de komende jaren hierover nog verder te treiteren.

‘’Wat nou? werkte die pick-up line niet zo goed?’’ Ik verwees naar de plek waar het aantrekkelijke meisje met korte, boze armbewegingen haar cocktailjurkje recht strijkt en zonder terug te kijken naar haar vriendenkring loopt. Ik kon zweren dat ik zijn tanden van dertig meter afstand kon horen knarsen.
''Rotzak! Je wist dat het niet zou werken!''