Dit heb ik in maart 2006 voor mijn vader geschreven.
Pap, je hebt weer een mooie leeftijd bereikt.
Zie jezelf eens in de spiegel hoe je kijkt.
Ook al ben je 60 jaar oud.
Niemand kun je missen, voor geen goud.
Onze familie sterft niet uit.
Sinds oktober 2005 is er een jonge spruit.
Wat een grote pech.
Waarom woont ze nou zo ver weg.
Je bent al een paar jaar de parttime huisman.
Je kunt er wel wat van.
Je zet niet zo snel iemand aan de kant.
Je bent af en toe de helpende hand.
Soms verdwijn je in het niets.
Dan ben je weer weg met de fiets.
Deze opa is nog lang niet klaar.
Leef zo maar voort naar het volgend jaar.
schrijverke
mijn vader
mooi
Als ik dat zou krijgen van mijn kinderen zou ik wel trits zijn.. (ookal zal dat nog wel 60 jaar duren 
)
)