Duizenden tranen.

[Kroontjespen]

Duizenden tranen heb ik om jou gelaten,
Hoe heeft het zo ver kunnen komen?
Je hebt me eigenlijk niet verlaten,
Maar komt nu eigenlijk alleen nog maar voor in mijn dromen.

Ik wil heel graag zeggen hoeveel ik om je geef,
Ook wil ik je vertellen dat ik er voor je ben.
Eigenlijk ben jij de enige waarvoor ik leef,
Maar nu heb ik het gevoel dat ik jou en mezelf niet meer ken.

Duizenden tranen zal ik nog wel geven,
Misschien nog wel meer.
Ik wist niet dat ik deze gevoelens kon beleven,
En het doet me zoveel zeer.

Ik wil heel graag zeggen dat het me spijt,
Omdat ik mijn gevoelens gewoon niet kan plaatsen,
Omdat ik zo onhandig ben raak ik je misschien kwijt,
Daarbij weet ik niet of het wel veilig is om op dit ijs te schaatsen.

Duizenden tranen deelden wij samen,
Omdat wij een begrip waren.
Wij die in elke pauze samen kwamen,
Brandden nu op die verdomde blaren.

Niemand zal ooit dezelfde ruimte in mijn hart nemen,
Want jij hebt bij mij iets geraakt.
Misschien lijkt het alsof ik je probeer te claimen,
Maar dat is niet waarom ik dit gedicht heb gemaakt.

Duizenden tranen zou ik nu kunnen laten vloeien,
Maar ik heb het stilaan opgegeven.
Ik hoop met dit gedicht onze vriendschap of wat dan ook weer op te laten bloeien,
Want het liefst zou ik met jou nog velen jaren beleven.

[Requiem]

Ik heb het gevoel dat ik weet voor wie dit is gemaakt (oké, eigenlijk weet ik het wel zeker).
Argh, ben nu steeds onbereikbaar op MSN, ik weet niet waarom. We praten eigenlijk véél te weinig.

You know, ik houd van je (op de vriendschappelijke manier). <3

[Kroontjespen]

't Geeft niet. Ik weet dat je er bent en dat stel ik op prijs. Diegene voor wie ik dit gedicht heb gemaakt heeft er op gereageerd. Het is weer goed.

[Requiem]

Dat is mooi. (;