De Ballade van de Draak (04092005)
Er was eens, eeuwen geleden
Een grote, vriendelijke draak
Die altijd de mens had gemeden
De boer met zijn hooivork en staak
De draak deed geen enkel vlieg kwaad
Hij was slim en deelde zijn wijsheid
Sommige mensen kwamen voor raad,
En anderen konden bij hem hun problemen kwijt
Maar toen de draak per ongeluk, een kleine jongen had verbrand
Zette de koning een leger op de been
“Dood de draak” of iets in die trant
En het leger marcheerde erheen
Het leger stond klaar en riep de draak
Deze kwam nieuwsgierig naar buiten
Hij vroeg wat er gaande was, en toen was het raak
Het leger joelde, en gooide met speren en kluiten
Maar de draak viel niet aan
Zoals men had gedacht
Het beest bleef grommend staan
En dat had het leger niet verwacht
De draak kuchte en hoestte
En snoof een keer luid
Hij verslikte zich en proestte
En toen nieste hij het vuur eruit
Zwarte wolken kwamen uit zijn neus
“Oh, het spijt mij zeer,” zei de draak oprecht
“Dit was niet mijn bedoeling, heus!”
En het dier meende het echt
“Ik ben allergisch voor jullie ras,”
Vertelde de draak vol schuld
“Ik ontdekte het maar pas”
En toen zweeg het tumult
De koning kreeg meelij
En maakte een masker van leer
Hij gaf de draak de kap en liet hem vrij
En het dier nieste nooit meer
De draak was vol vreugde
En droeg de kap in nabijheid van een mens
Dit was iets waarop hij zich verheugde
Want alles was eindelijk naar wens
De koning gaf vlees
En hoefde alleen de vijand aan te wijzen
Voor de draak renden zij namelijk vol vrees
En samen konden zij zich nu gelukkig prijzen
De ballade van de draak
Het is niet mijn soort gedicht, maar wel heel erg goed in elkaar gezet.
Echt heel knap
Echt heel knap