The Jesus of Suburbia

De verzameling van bij elkaar gezochte dingen, die eigenlijk nergens anders bij passen. Dat kun je hier plaatsen en lezen.
Plaats reactie
Whatsername
Puntenslijper
Puntenslijper
Berichten: 13
Lid geworden op: 27 feb 2011 14:06
Locatie: In My Sweetest Dreams

Goed, ik ben al een eindje ver met dit verhaal, maar ik was gewoon benieuwd wat jullie ervan vonden xD En ookal ben ik een eind heen, ik zou nog steeds graag tips willen- voor volgende verhalen. Het eerste hoofdstuk zal ik binnenkort posten! :angel

Dit is het verhaal van Green Days CD "American Idiot". De hoofdpersoon heet Jimmy. Ik zal eerst de personages even kort uitleggen. Het eerste hoofdstuk komt zo snel mogelijk.

The Jesus Of Suburbia
Jimmy is de naam van deze jongen van zeventien jaar oud. Hij woont in de achterbuurt van New York City, De “Suburbia”. Hij is er het hoofd van een straatbende die de macht heeft in de wijk. De Jesus of Suburbia dus. Zijn bende is echter niet een Drugs-bende, maar een bende die voor de veiligheid zorgt in de achterwijk. Stiekem heeft Jimmy een pesthekel aan deze instelling, hij verlangt naar het ruigere leven.
Jimmy woont samen met zijn familie in een klein huis in vergelijking met de huizen in New York, maar voor de achterwijk is het groot. Hij woont er samen met Penople, zijn zusje, Jenna, en zijn moeder en Brad, zijn stiefvader. Zijn biologische vader Paul is overleden toen Jimmy tien was. Jimmy mist hem nog steeds, maar zal het nooit toegeven. Zijn vader was de enige die om Jimmy gaf, dat gevoel had de Jesus in elk geval. Nu heeft hij constant ruzie met Brad, en is vaker op de straat dan thuis.

Saint Jimmy
St. Jimmy is de tweede persoon in Jimmy. St.Jimmy doet en durft alles wat Jimmy niet kon en durfde. Hij neemt drugs, gaat op straat lopen, loopt weg van de achterwijk van New York en komt terecht in zijn nachtmerries.

Brad
Brad is de stiefvader van Jimmy. Hij is niet de aardigste voor Jimmy, maar extralief voor Jenna. En iets té lief voor Penople, als je begrijpt wat ik bedoel.

Jenna
Jenna is de moeder van Jimmy en Penople. Ze heeft altijd goed voor Jimmy en zijn zusje gezorgd, tot ze met Brad trouwde. Toen is er een knop om geslagen en kijkt ze bijna niet meer om naar haar kinderen ,alleen om ze te bekritiseren

Paul
Paul is de biologische vader van Jimmy en Penople. Toen Penople één was en Jimmy tien, is hij overleden bij een ruwe inval van de politie, die vermoede dat er drugs verborgen was in het huis van de familie. Zijn foto staat nog altijd op de vensterbank in de kamer van Jimmy. (Het meisje op de foto moet je even wegdenken)

Penople
Penople is de kleine zus van Jimmy. Ze was een jaar toen haar vader overleed, nu, zeven jaar later, is ze dus acht. Ze is doodsbang voor haar stiefvader. Jimmy is haar grote vertrouweling, en ze beschouwt hem een beetje als haar vader.

Whatsername
Whatsername is een felle meid, even zo gezegd. Ze komt uit de familie vanwie de vrouwen altijd al het vriendinnetje van de Saint geweest. De mannen, die werden óf op straat gezegd als ze zindelijk waren en konden praten, óf in de bende opgenomen, maar dan moesten ze wel op hun negende een baby-konijn zonder blikken of blozen kunnen afmaken.
Whatsername heeft nooit een naam gekregen, aangezien haar moeder stierf bij haar geboorte, en haar vader elke man in de bende kan zijn... Het is natuurlijk officiël zo dat alleen de Saint haar moeder mocht hebben (...) maar kom op zeg, het is een drugsbende, rebellen, die houden zich niet aan de regels!
NIemand weet dus hoe Whatsername is, Niemand weet heo ze heet, zelfs zij zelf niet...


Tunny
Tunny is een vriend van Jimmy uit de achterbuurt. Tunny verhuist naar Houston, Texas, waar zijn vader een baan aangeboden krijgt. Jimmy baalt ervan. Door Tunny wil hij ook dolgraag naar een grote stad.

Mary Jane
Mary Jane is het vriendinnetje van Jimmy in de achterbuurt. Ze houdt zielsveel van hem, maar ergert zich ook aan hem als hij boos is, of ruw bezig is. Het gaat uit als Jimmy naar de stad vertrekt, en haar niet mee wil nemen. Hij is allang niet meer verliefd op haar, vertelt hij haar dan.

President Gasman
De President van Amerika. Jimmy heeft een hekel aan hem- aan de hele politiek en de “American Dream”, trouwens- omdat deze president (Die volluit Marcus Gasman heet) alleen maar aan oorlog voeren denkt, hoe hij daar beter van kan worden, en niet aan het volk en het land.

Inspiratie bron: Green Days CD American Idiot, de Musical American Idiot en een aantal andere verhalen over the Jesus of Suburbia.
I want to be the minority
I don't need your authority
Down with the moral majority
'Cause I want to be the minority

Green Day ♥
Gebruikersavatar
Saskjezwaard
Computer
Computer
Berichten: 4449
Lid geworden op: 28 aug 2010 21:56
Locatie: in bed

Ik ben heel erg benieuwd wat je hiermee gaat doen, het ziet er al goed uit! Dus ik zal het zeker lezen als je een deel post. En greenday is leuk!!! Me loves Jesus of Suburbia :D
And by the way, everything in life is writable about if you have the outgoing guts to do it, and the imagination to improvise. The worst enemy to creativity is self-doubt ― Sylvia Plath
Whatsername
Puntenslijper
Puntenslijper
Berichten: 13
Lid geworden op: 27 feb 2011 14:06
Locatie: In My Sweetest Dreams

@Saksjezwaard: (Saint Jimmy is cooler xD Maar daar kom je nog wel achter xD) Thanks for de reactie!


Hoofdstuk 1
American Idiot

23 Februari


Don't wanna be an American idiot
Don't want a nation under the new media
And can you hear the sound of hysteria
The subliminal mind fuck America

Welcome to a new kind of tension
All across the alienation
Where everything isn't meant to be okay
Television dreams of tomorrow
We're not the ones meant to follow
For that's enough to argue

Maybe I am the faggot America
I'm not a part of a redneck agenda
Now everybody do the propaganda
And sing along to the age of paranoia

Welcome to a new kind of tension
All across the alienation
Everything isn't meant to be okay
Television dreams of tomorrow
We're not the ones meant to follow
For that's enough to argue

Don't want to be an American idiot
One nation controlled by the media
Information age of hysteria
Calling out to idiot America

Welcome to a new kind of tension
All across the alienation
Everything isn't meant to be okay
Television dreams of tomorrow
We're not the ones meant to follow
For that's enough to argue
Ik keek voor me uit, de straat op. Er stroomde modder en ander spul uit een overstroomde put. Blugh.
Ik dacht aan gisteren. De nieuwe president was bekend geworden. Na Obama, een goeie gozer, zo zag ik hem, was Marcus Gasman president geworden. Een veel minder goeie gozer.
Hij woonde nog geen dag in het Witte Huis, of hij had al een kerncentrale geopend. Om kernwapens te maken om het “kwaad” te bestrijden.
Die gast had teveel Star Wars gezien.
En het erge nog: het hele land juichte hem toe. Want: “Het is weer n’s wat anders dan die zoetsappige man als president.” Een paar jaar geleden waren ze nog dolblij met een minder sadistische president. Raar volk hoor, die Amerikanen.
Blij dat ik daar nooit bij ga horen. Goed, ik ben Amerikaan, maar nooit zó eentje. Ik ben niet corrupt, heb een hekel aan dat soort dingen… En eigenlijk is die man niet eens de baas van Amerika. Dat is de media.
Echt iedereen is voorzichtig, bang om iets verkeerd te doen. Bang dat de media het publiceert. En dat is ook één van de redenen waarom ik en mijn bende hier de veiligheid bewaken. Ik zou heel wat liever een wat ruiger leven hebben- dat gaat helaas niet. We worden in de gaten gehouden door de smerissen uit de echte stad, de New York City die over de wereld zo beroemd is.
Onze bende wordt door iedereen gerespecteerd hier. Vooral omdat vóór onze bende voor de veiligheid ging zorgen, elke maand wel een slachtoffer viel door een kogel afgevuurd door een smeris die opzoek was naar drugs in de drugsoorlog- zo was mijn vader ook omgekomen. Oh, er was nog wel sprake van drugshandel, hoor. De politie dacht alleen van niet. En dus waren we veilig, er waren geen invallen meer.

Ik wierp een blik op mijn gebutste horloge. Vijf voor acht ’s avonds. Om acht uur moest ik op mijn “basis” zijn, midden in onze wijk, waar de samenkomsten van onze bende waren.
Ik zuchtte van verlichting (eindelijk weg uit dit vervloekte huis,van mijn familie), stond op en liep naar de voordeur. Ons huis had maar één verdieping, vandaar dat ik vanuit mijn slaapkamer geen trap af hoefde te lopen.
‘Ga je weg?’ vroeg mijn kleine zusje, Penople. Zij was de enige in mijn familie waar ik om gaf. Misschien omdat ze me begreep, en ik haar. Brad deed dingen met haar die niet gezond zijn. Ik wist het, het was ons geheim. Als we het ook maar tegen iemand zouden vertellen zou Brad het verleden weer laten opleven, en de vroegere drugsoorlog die hier gaande was weer op laten leven. Dat had hij gezegd tegen Penople. Ik knikte.
‘Maar ik ben vanavond weer terug,’ antwoordde ik. Ze knikte.
‘Tot vanavond.’

Ik stapte de zomerzon in. Het was lente, en er woei een fris briesje. Ik sloeg mijn oude jack dichter om me heen.
Halverwege kwam ik Tunny tegen.
‘Hé, maat!’ begroette hij me. We sloegen onze vuisten tegen elkaar en daarna tegen elkaars schouder, als wijze van handgroet.
‘Vandaag kwam dat nieuwe jochie toch?’ vroeg Tunny. Ik knikte.
‘Ja. Hij schijnt Mike te heten. Ben benieuwd of het zo’n schijtluis is, of iemand die we écht kunnen gebruiken.’ Daarmee bedoelde ik dus dat of hij niets durfde en dus ook niet kon helpen met opstandjes de kop in te drukken en drugsdealers die teveel op gingen vallen een toontje lager te laten zingen, of iemand die dat wel kon.

Na ongeveer drie minuten lopen waren we in het centrum. Hier stonden de armoedige huisjes het meeste op elkaar gepakt. Mijn bende was al bij elkaar.
Mattew had zijn handen op de schouders van een twaalfjarige, kleine, jongen gelegd. De jongen, die Mike moest zijn, keek een beetje schichtig om zich heen. Vooral toen hij Heather aan keek, kromp hij in elkaar. Heather was nogal een gothic met een vleugje punk. Vooral haar ene blinde oog boezemde vele mensen angst in.
Mary Jane kwam naar voren lopen.
‘Jimmy, dat werd tijd,’ zei ze voor ze me een kus gaf. Ik kuste haar terug.
‘Maar ik ben er,’grijnsde ik. ‘En we moeten een nieuwe inwijden.’ Mijn blik gleed naar Mike. Hij zag eruit als een schijtluis. Maar geef nooit toe aan je eerste indruk, dat had ik inmiddels al wel geleerd
I want to be the minority
I don't need your authority
Down with the moral majority
'Cause I want to be the minority

Green Day ♥
Gebruikersavatar
Saskjezwaard
Computer
Computer
Berichten: 4449
Lid geworden op: 28 aug 2010 21:56
Locatie: in bed

Haha, ik bedoelde het liedje, niet de persoon :P het is nog te vroeg in het verhaal om een favoriet te hebben^^
Leuk stukje, leest heel vlot door. Ik zou oppassen met dingen tussen haakjes zetten, als je kijkt naar een boek, gebeurt dat maar zelden. Het geeft een tekst altijd iets rommeligs, vind ik zelf. Maar je moet maar kijken wat je ermee doet ;)
Leuk begin, ben benieuwd wat er verder gaat gebeuren^^
And by the way, everything in life is writable about if you have the outgoing guts to do it, and the imagination to improvise. The worst enemy to creativity is self-doubt ― Sylvia Plath
Whatsername
Puntenslijper
Puntenslijper
Berichten: 13
Lid geworden op: 27 feb 2011 14:06
Locatie: In My Sweetest Dreams

@saksjezwaard: Hah xD Het liedje is ook pretty cool =)

Hoofdstuk 2.
Jesus of Suburbia

Part 1: Jesus of Suburbia
I. Jesus of Suburbia
I'm the son of rage and love
The Jesus of suburbia
From the bible of "none of the above"
On a steady diet of
Sodapop and Ritalin
No one ever died for my sins in hell
As far as I can tell
At least the ones I've gotten away with

But there's nothing wrong with me
This is how I'm supposed to be
In the land of make believe
That don't believe in me

Get my television fix
Sitting on my crucifix
The living room or my private womb
While the mom's & brad's are away
To fall in love and fall in debt
To alcohol and cigarettes and Mary Jane
To keep me insane and doing someone else's cocaine

But there's nothing wrong with me
This is how I'm supposed to be
In the land of make believe
That don't believe in me
‘Zo.’ Ik ging recht tegenover Mike staan. ‘Dus jij denkt je bij ons aan te kunnen sluiten, hm?’ Hij knikte dapper, maar zei geen woord. ‘Knikken ken ik niet,’ snauwde ik. ‘Zeg eens wat ,man!’ Hij schrok zichtbaar en schudde zijn hoofd. Ik zuchtte en gebaarde naar Heather.
‘Dump hem maar. We kunnen ‘m niet gebruiken als hij niet eens iets durft te zeggen.’
‘Tuurlijk Jesus, komt voor de bakker.’ Ik had me al omgedraaid om weer weg te lopen toen Mattew zijn mond open deed.
‘Sorry dat ik het zeg, Jesus, maar hij is stom.’
‘Daar was ik al achter. Alleen een stom iemand zegt niets,’ zuchtte ik ietwat geïrriteerd.
‘Nee, dat bedoel ik niet,’haastte Mattew zich te zeggen. ‘Ik bedoel dat hij niet kan praten.’ Het kwartje viel.
‘Uhuh,’ mompelde ik en draaide me om. ‘Misschien…’ Ik dacht even na. Zo zouden we alleen maar meer informatie kunnen krijgen. Hij kon zielig doen en gaan bedelen in de stad en zo konden we meer informatie krijgen van mensen die een praatje maakten. Of de smerissen nog steeds van plan waren om niet onze wijk in te vallen, bijvoorbeeld. Ik grijnsde Mike toe.
‘Goed dan. Nou, Mikey,’ Ik ging recht tegen over hem staan- weer. Mattew duwde hem naar voren en Mike staarde me aan. ‘Ik ben dus Jimmy. Jesus voor jou, of Jesus of Suburbia. Enkel Tunny hier en Mary Jane kunnen met Jimmy noemen. Knik als je het snapt, schudt je hoofd als ik het je duidelijk moet maken,’ voegde ik er aan toe. Mike knikte. ‘Mooi,’ ging ik tevreden verder. ‘En dan nog een paar dingen: Ik ben opgegroeid tussen liefde en haat, ik ben er door gehard. Ik verwacht van jou hetzelfde: dat je niet schrikt van een boze bewoner die je een paar klappen geeft. Dat kan gebeuren. Enkel voor kogels mag je gillend wegrennen. Al zal dat bij jou niet echt van toepassing zijn,’grinnikte ik. ‘Als je buit hebt- alcohol, sigaretten, geld, het maakt niet uit hoe je er aan komt- is een derde voor mij. Enkel als je het geld op een eerlijke manier verdiend hebt door middel van een legaal baantje, of sigaretten of alcohol gekocht hebt van je eigen eerlijk verdiende geld, mag je het houden. Drugs is niet toe gestaan, snap je dat?’ Mike knikte weer. ‘Goed. Dat was het wel zo’n beetje. Oh, nog een ding, ik ben de baas. Als je me beledigd of verraadt zal direct een van de bendeleden, of iemand anders, het me melden. Ik straf onmiddellijk- ik het niets voor niets Jesus,’ zei ik donker. Mike slikte duidelijk, (ik hoorde Tunny zachtjes lachen), maar knikte.
‘Mooi,’ grijnsde ik en gaf hem een tik tegen zijn achterhoofd. ‘Welkom bij de club, Mikey. Heather, Orli, vertel hem even de rest van wat ik vergeten ben!’
‘Aye, Jesus,’ klonk het uit twee monden. Ik zag Mike’s gezicht vertrekken bij het zien van zijn twee begeleiders: De halfblinde Heather, natuurlijk, maar ook Orli boezemde hem wat angst in. Die was een soort van behoorlijk breed, had een enkele streep donker haar op zijn hoofd, een litteken in zijn hals en een hap uit zijn oor.

Mary Jane hing nog steeds aan mijn arm. ‘Jimmy,’zeurde ze. ‘Wanneer gaan we nou naar de stad? Ik wil naar onze plek…’ Ik zuchtte.
‘Goed dan. Nog heel even wachten, liefje.’ Ik gaf haar een kusje in haar kruin en richtte me tot de bende.
‘Jongens, tot zover de samenkomst van vandaag. Ik zie jullie over een week, dan zullen we alles bespreken. Tunny verteld jullie wanneer er een noodgeval is. Ga jullie gang, Sur la Vie!’
‘Sur la Vie,’ herhaalden ze. Sur la vie was onze afscheidsgroet. We hadden allemaal geen idee wat het betekende, maar onze nerd Ralph had het ergens gelezen en we vonden het eigenlijk wel stoer klinken. Ik draaide me om, knikte Tunny nog even toe- die olijk terug grijnsde- en liep toen met Mary Jane aan mijn arm hangend richting het echte New York.
I want to be the minority
I don't need your authority
Down with the moral majority
'Cause I want to be the minority

Green Day ♥
Plaats reactie

Terug naar “De WegisWeg”