Online Verhalen

Hoi iedereen!

Ik ben al een tijdje aan het schrijven geweest en ik vind het tijd om eens wat te laten zien. Daarom ben ik ook opzoek gegaan naar een nieuw forum, zoals jullie in mijn voorstelberichtje hebben kunnen lezen .

Ik weet niet of het echt een 16+ verhaal is, maar voor de zekerheid klik ik het maar aan.

Edit: Het verhaal is herschreven!!!!

----------------------------------
Proloog

10 mei 2011

Bah wat haat ik dit! Mijn pumps lopen langzaam vol met water en hangt mijn haar in slierten langs mijn gezicht. Waarom woon ik nou in zo’n koud land? Op het nieuws vanmorgen werd er gezegd dat het mooi weer zou zijn, maar hier loop ik in de regen. Vanmiddag had ik mijn strapless rode jurk en mijn witte pumps uit de kast getrokken. Zo snel als mijn hoge hakken mij toelaten, loop ik naar het busstation. Nog vijf minuten en dan komt mijn bus. Tenminste, dan moet de bus komen. Waarom kon mijn vader mij nou niet naar het feest brengen? Ik doe mijn jas was verder dicht. Er staat een koude wind die mijn haar steeds opnieuw in mijn gezicht blaast.

Ik druk de bel in. Heel kort, want anders gaat dat liedje twee keer spelen. In het glas van de deur zie ik mijn, doorweekte gezicht. Het ziet er echt niet uit! De deur gaat open.
“Heey Lynn!” zegt Femke, mijn beste vriendin, met een grote glimlach op haar gezicht. Laat me Femke even beschrijven. Ze is lang, slank, blond, echt een pracht van een meid. Naast haar ben ik een zoutzak zonder glans in mijn rossige haar.
“Heey Fem! Dat is lang geleden!” zeg ik zo vrolijk mogelijk. Het slechte weer heeft zeker geen goede invloed op mijn humeur. Ik stap binnen, en doe meteen mijn natte jas uit en hang het over de zwartgeverfde verwarming.
“Ja, vertel mij wat! Hoe was het op Kos? Je bent niet eens bruin geworden!” zegt Femke hyper. Het is duidelijk dat ze zin heeft in het feestje.
“Het was heerlijk en nee hèhè ik heb rood haar weet je nog? Ik word niet zo makkelijk bruin!” zeg ik en ik wijs naar mijn haar. Niet dat het nu nog de rossige kleur heeft, omdat het nat is. We schieten beiden in de lach.
“Kan ik mij even opfrissen??”vraag ik en ik loop, zonder antwoord af te wachten naar boven. Ik kom hier zo vaak dat het net is alsof ik thuis ben. Ik loop naar de badkamer, was mijn gezicht en fatsoeneer mijn haar. Femke komt binnengelopen met een tasje in haar hand.
“Hier, gebruik mijn make-up maar.”lacht ze en ze gebaart naar haar ogen. Ik kijk in de spiegel en zie, in plaats van mijn eigen gezicht, twee paar ogen van een wasbeer. Ik was de uitgelopen mascara van mijn gezicht en doe nieuwe make-up op.

Ik loop weer, heel voorzichtig om de trap niet te beschadigen met mijn naaldhakken, naar beneden. Femke is achttien geworden en dat moet gevierd worden. Twan, haar vriendje is er ook al. Verder is het nog helemaal leeg. Ik ben eerder gekomen om Femke en Twan te helpen met de voorbereidingen. Gelukkig weet ik alles al te vinden hier in huis. Ik steek m’n hand op om Twan te begroeten en loop door naar de keuken, waar ik schaaltjes en glazen pak voor op de bar. Temninste dat is wat het moet voorstellen. Femke en Twan hebben het dressoir naar voren geschoven zodat de dj en een vriend van Twan die voor barman zal spelen er achter kunnen staan.

‘I gotta hurry hurry hurry, Now quick quick quick, Just step on the gas cause I don’t wanna miss this, See what your bringin me boy is priceless, I gotta be out of my mind not to try this’
De muziek dendert door de boxen. Het hele huis in inmiddels vol. Iedereen ziet er prachtig uit! Helemaal opgedoft voor het feest. Naast hen lijkt het alsof ik mijn dagelijkse kleding aan heb. De meeste mensen ken ik niet. Femke en ik gaan niet naar de zelfde school. Ik doe Havo en Femke Mavo. Helaas is er geen Mavo klas op mijn school en geen Havo klas op de school van Femke. Wij kennen elkaar al vanaf de basisschool en zijn al jaren beste vriendinnen.
Kom Lynn! We gaan dansen!”roept Femke en ze trekt mij aan mijn arm mee naar het laatste vrije stukje van de kamer en begint uitbundig te dansen. Ze heeft een beetje te veel gedronken. Alleen al tijdens de rest van dit liedje moet ik haar al vier keer opvangen omdat ze niet stevig op haar naald hakken staat. Na drie liedjes komt Twan mij gelukkig verlossen. Hij tilt haar op, zet haar op de bank en trekt haar hakken uit. Het maakt Femke niets uit, ze gaat gewoon verder dansen op blote voeten en trekt Twan mee. Samen staan ze uitbundig te dansen.

Met veel moeite weet ik bij de bar te komen. Buiten Twan en zijn vriend, Jayden, durf ik met niemand te praten.
“Hey Lynn, hoe ist het?”vraagt Jayden zonder mij aan te kijken. Hij heeft het veel te druk om alle drankjes aan te vullen.
“Goed hoor, met jou?” zeg ik en ik ga op een van de krukken zitten. Het lukt nog maar net om netjes op de kruk te gaan zitten met mijn jurk.
“Jah ook wel goed.. beetje druk alleen… Wil je mij helpen?” vraagt hij en hij kijkt mij voor het eerst vanavond aan. Ik knik en spring weer van de kruk. Dat zit toch niet lekker met hoge hakken.

Drankjes zijn niet aan te slepen! Er zijn echt heel veel mensen en ze houden maar niet op met drinken. Het maakt mij eigenlijk niet zo veel uit. Ik kan zo in ieder geval een beetje bezig zijn en ondertussen met Jayden samen te werken. Ik ben al verlieft op hem sinds de basisschool, maar ik ben te verlegen. Zelfs Femke weet het niet.

“Met Lynn!”zeg ik zo vrolijk mogelijk. Ik ben net thuis van het werk, waar ik ruim een uur moest overwerken omdat het werk niet af is. Ik werk bij een callcenter, maar er was nog zo veel papierwerk dat ik niet op tijd weg kon.
“Heey Lynn met Fem! Heb je zin om straks mee te gaan naar Steps?” Hoor ik Femke vrolijk zeggen.
“Hoe laat?”vraag ik. Ik weet dat ik bij Femke geen nee kan zeggen, want dan komt ze me alsnog halen.
“Uurtje of elf?”vraagt ze opgewonden.
“Prima, ik sta klaar.” Zeg ik en ik kijk op de klok. Half tien, dat moet lukken.
“Is goed, ik ben al wat eerder bij Twan, dus wij halen jou wel op. Tot vanavond.” Zegt ze snel en hangt weer op. Ze moet waarschijnlijk nog meer mensen bellen. Daar ging mijn avondje tv kijken. Maar toch is het wel fijn. Ik ben al de hele week alleen thuis omdat pa aan het werk is.

Ik klik op het webcam icoontje.
“Hey Lynn!” zegt Laura, een penvriendin uit België.
“Hey Lau! Ik heb je hulp nodig!” zeg ik wanhopig. Ik kijk haar smekend aan, wetende dat ze mij altijd zal helpen.
“Ohjee, ga je weer naar Steps?” Laura lacht en kijkt mij beschuldigend aan. Ze weet dat ik altijd zenuwachtig word als ik naar Steps ga. Jayden komt ook en ik wil er natuurlijk op m’n best uit zien. Laura helpt mij altijd met mijn kleding. Zij is er beter in dan ik.
“Jup” zeg ik blozend en betrap mijzelf op een klein lachje.
“Oké, nou laat zien dan!”
Ik trek een paar topjes uit mijn kast en Laura knikt dan ja of nee. Zo gaat het altijd.
De meeste topjes komen niet door de keuring.

Dan trek ik mijn nieuwste aanwinst uit m’n kast. Een blauw topje dat twee lagen heeft. De eerste is gewoon strak als een hemdtruitje en de tweede laat valt er los om heen als een doek.
“Ja! Dat wordt het!”roept ze door de microfoon. Mijn boxen kraken een beetje. Ik houd het truitje voor.
“Denk je? Kan blauw wel met m’n rode haar?”vraag ik haar. Ik weet nooit wat wel en niet kan met mijn haarkleur.
“Jawel dit zal je prachtig staan! Trek aan! Trek aan!” Laura wordt helemaal hyper en zit te stuiteren op haar stoel. Snel trek ik het aan en kijk in het schermpje van mijn eigen webcam.
“Ja, dat topje met je skinny jeans en je zwarte hakken.” Zegt ze alsof ze iemand een opdracht geeft. Laura kent ondertussen de meeste kledingstukken uit mijn kast wel, dus een broek en schoenen hoeft ze niet meer te zien om ze uit te kiezen.

Hoi Wild-Rose!
Ik heb het eerste deel gelezen.
Dit zijn een paar opmerkingen:

Femke is 18 geworden en dat moet gevierd worden.

Cijfers onder de honderd het liefst voluit schrijven.

“Hey Lynn, hoe ist het?”

Hoe is het.

Half 12?

Hier ook: Cijfers het liefst voluit schrijven, of je kunt het zo doen: 11:30.

Snel ga stap ik mijn bed uit,

In deze zin zou ik “ga” maar weglaten.


Ook is mij dit op gevallen:

“Uurtje of elf?”
“Prima, ik sta klaar.”
“Is goed, ik ben al wat eerder bij Twan, dus wij halen jou wel op.”
“Is goed.”
“Tot vanavond.”
“Tot vanavond.”

Dit is nogal saai om te lezen, zo’n kale dialoog. Het leest fijner als je het op deze manier doet:

“Met Lynn!” Zeg ik met een lach op mijn gezicht.
“Heey Lynn met Fem! Heb je zin om straks mee te gaan naar Steps?” Hoor ik door de telefoon.
“Hoe laat?” Ik weet dat ik bij Femke geen nee kan zeggen. Dan komt ze me alsnog halen.
“Uurtje of elf?” Stel ik voor terwijl ik plaats neem op de bank.
“Prima, ik sta klaar.” Zegt Femke aan de andere kant van de lijn.
“Is goed, ik ben al wat eerder bij Twan, dus wij halen jou wel op.” Maak ik haar duidelijk.
“Is goed.”
“Tot vanavond.” Zeg ik met een lach.
“Tot vanavond.” Hoor ik haar nog zeggen voordat ze ophangt.

Zie je al een beetje een verschil? Het hoeft natuurlijk niet zo als ik het heb geschreven, want ik heb maar wat neergezet, want het is tenslotte maar een voorbeeld. Maar op deze manier krijgt de lezer een beter beeld van het gesprek.
Het is een goed begin, alleen vind ik het niet echt een proloog. Een proloog is namelijk een korte, inleidende tekst, waarin je bijvoorbeeld de personages voorstelt, of aankondigt waarover het verhaal zal gaan. Ik kan het ook fout hebben hoor, want ik heb namelijk nog nooit een proloog voor een verhaal geschreven
Voor de rest vond ik het goed, je hebt een makkelijke schrijfstijl.
Ik ben wel benieuwt naar het eerste hoofdstuk!
Xxx Aile

Ik kreeg inderdaad op een ander forum de zelfde reacties
Maar zoals ik al eerder heb verteld, ik houd er niet van om dingen te herschrijven

Ik zal het 2e deel ook meteen posten. Ik vind dat namelijk zelf ook altijd heel prettig om snel een nieuw stuk te kunnen lezen.

PS: het verhaal speelt zich nu af in 2011!!!

-----


Steps

Ruim op tijd ben ik klaar. Voor een laatste keer kijk ik in de spiegel. Die nieuwe haartjes ben ik ondertussen echt zat. Die dingen staan altijd omhoog! Ik pak toch nog maar een keer de haarlak, maar dat werkt ook niet. Ik geef het op. Ik zet de haarlak weer terug in het kastje en doe het deurtje van de kast net iets te hard dicht. Voor de zoveelste keer valt het glas uit het deurtje. Pap zou deze nog lijmen, maar hij blijft het uitstellen. Ik druk het glas er weer in. Dom! Ik moet mijn tanden nog poetsen. Dat is een van mijn rare gewoontes. Ik poets altijd mijn tanden net voor ik weg ga naar een verjaardag of feestje. Heel voorzichtig trek ik het deurtje weer open, en dan gebeurt het. Het glas valt er weer uit en valt deze keer in duizend stukjes. Uit schrik stap ik achteruit en nog in zo’n verdomt stuk glas ook! Snel houd ik mij vast aan de wasbak en probeer ik het glas uit mijn voet te krijgen. Ik frunnik aan het glas, maar krijg het er niet uit. Heel voorzichtig, en overal aan vast houdend, hinkel ik naar mijn kamer en naar mijn telefoon. Ik gris er naar op mijn bureau, maar het ligt er niet! Waarom ben ik altijd m’n mobiel kwijt als het niet uitkomt! Ik kijk rond in mijn kamer. Geen telefoon. Ik hinkel langzaam naar beneden, waarbij ik nog een paar keer bijna onderuit ga. Ook hier ligt mijn telefoon niet. Dan maar de vaste lijn. Ik gris de telefoon van de houder en toets het nummer van Femke in. Het duurt lang voordat ze opneemt.
“Met Femke.” Hoor ik haar heel beleeft zeggen. Ik was helemaal vergeten dat ons telefoon nummer anoniem is.
“Hey Fem, met Lynn.” Zeg ik hijgend van het hinkelen.
“Hey Lynn, wat is er aan de hand? Waarom hijg je zo?” zegt ze op haar bekende bezorgde toon.
“Ik moest naar beneden hinkelen want mijn telefoon is kwijt. Je weet toch dat ons kastje in de badkamer stuk is?”zeg ik, terwijl ik nog steeds aan het hijgen ben. Ik wacht niet op antwoord.
“Dat verdomde glas is er weer uitgevallen en deze keer in duizend stukjes. Van de schrik ben ik in een stuk glas gaan staan, maar ik krijg het er niet uit.” Het is niet nodig om te vragen of ze komt.
“Ik ben er in vijf minuten. Ik neem Twan en Jayden mee, dan kunnen we daarna meteen door.” Nog voor ik kan antwoorden heeft ze opgehangen. Natuurlijk is ze niet hier binnen vijf minuten. Het is minstens een kwartier fietsen vanaf Twan. Tenzij ze bij Jayden is. Dan is ze er sneller. Ik probeer langzaam naar boven te klimmen om een pincet te pakken. Op mijn knieën ga ik de trap op. Dat hinkelen is veel te vermoeiend. Het duurt heel lang voor ik boven ben. Ik kruip naar de badkamer. Met de handdoek die over de wasmand ligt veeg ik het glas aan de kant. Ik probeer zo voorzichtig mogelijk te zijn om niet nog een stuk glas in m’n huid te krijgen. Ik vouw de handdoek om het glas heen zodat niemand er per ongeluk in gaat staan. Ik weet nog net een pincet uit het kastje te pakken als de bel gaat. Dat is snel! Dan was ze dus zeker al bij Jayden. Zelfs met de auto is onmogelijk zo snel hier te komen vanaf Twan. Zo snel mogelijk ga ik naar beneden. Ik ga maar op m’n kont zitten en ga tree voor tree naar beneden als een klein kind. Dat is toch wel de snelste manier.
Er wordt nog een paar keer aangebeld.
“Ik kom!”schreeuw ik richting de deur. Het bellen houd op. Gelukkig maar. Ik haat het geluid van die bel. Eenmaal beneden hink ik naar de deur en gooi deze open.
“We zijn zo snel mogelijk gekomen. Je had mazzel dat we al bij Jayden waren.”zegt Femke nog voor ik gedag kan zeggen. Snel loopt ze langs mij heen naar de woonkamer. Twan loopt achter haar aan en Jayden stapt ook binnen. Hij is de enige die niet zo hysterisch doet. Ik doe de deur zachtjes dicht. Dat ding maakt altijd zo’n kabaal. Ik draai me om, waarbij ik bijna tegen Jayden op knal.
“Zal ik je even helpen?”vraagt hij lachend. Hij steekt zijn arm uit. Ik knik en sla een arm om hem heen. Langzaam lopen, nouja lopen kan je het niet noemen, we naar de woonkamer. Femke zit al klaar. Jayden helpt me naar de bank. Eenmaal naast Femke pakt ze mijn voet vast en bekijkt het stuk glas. Dan trekt ze hem er in een keer uit! Hoe doet ze dat toch?
“Zo zo, dat was een flink stuk glas.” Ze houd het stuk glas omhoog. Het is inderdaad een flink stuk.
“Dank je wel, je bent een schat. Ik ben zo terug.” Ik trek mijn voet weer terug en loop snel naar boven.
“Weet ik toch.” Roept ze ondeugend achter mij aan. Snel poets ik mijn tanden. Beneden hoor ik Femke en Twan praten. Jayden hoor ik niet.
Het glas ruim ik later wel op. Pap mag best zien wat het uitstellen van het lijmen heeft aangericht. Snel pak ik mijn hakken en loop naar beneden. Gelukkig zat het glas in de binnenkant van mijn voet, het deel dat de schoen vrijwel niet raakt zegmaar, dus ik verwacht niet dat ik er nog veel last van zal hebben. Femke is zo vrij geweest om voor iedereen wat te drinken in te schenken. Ook voor mij staat er al een glas cola. Ik plof naast haar neer op de bank en trek snel mijn schoenen aan. Tenminste, dat probeer ik. Het is nog altijd lastig om mijn voet goed in de schoen te krijgen. Maar als ik ze eenmaal aan heb zit het heerlijk. Dit zijn de meest comfortabele schoenen die ik heb.

Twan is met de auto gekomen. Daarom waren ze dus zo snel hier. Twan is al 19 en heeft dus al een tijdje z’n rijbewijs. Steps ligt net buiten het drop. Met de fiets kan je er makkelijk in een kwartier zijn, maar Femke wil niet dat haar haren door de war gaan. Ik zit achterin samen met Femke. Jayen zit voorin, zo gaat het altijd.
“Is dat dat nieuwe truitje dat je van je ma heb gekregen?” vraagt Femke terwijl ze zo netjes mogelijk probeert te zitten in haar minirokje.
“Ja, wat vind je?” vraag ik, terwijl ik haar antwoord eigenlijk al weet.
“Wat denk je zelf? Super natuurlijk!”zegt ze terwijl ze opnieuw aan haar rokje trekt.
“Niet echt comfortabel hé.”zeg ik en knik richting haar rokje.
“Zolang ik blijf staan is het prima. Zitten is een ander verhaal.” Ze trekt een raar gezicht en doet haar gordel los. We zijn er al. De parkeerplaats is overvol, maar Twan heeft toch nog een plekje weten te vinden ergens ver achter in. Het ziet er heel grappig uit hoe Femke zich door de kleine opening weet te wurmen en toch nog haar rokje netjes te houden. Nadat ik mijzelf door dezelfde opening heb weten te wurmen, omdat de deur aan mijn kant stuk is, lopen we naar de ingang. Meteen kijk ik hoe lang de rij is. Steps is dan wel een gratis discotheek, maar de rij om naar binnen te komen is, door de ID controle, altijd erg lang. Deze keer valt het wel mee, maar we zijn ook nog vroeg. Netjes sluiten we achter in de rij aan. Het is maar goed dat het warm is vandaag. Geen van ons vieren heeft een jas aan, dat is zo’n gedoe bij binnenkomst en weggaan. Ongeduldig verschuift Femke haar gewicht van het ene naar het andere been en friemelt aan haar ketting. Het is een hartje, ze heeft het van Twan gekregen voor haar verjaardag.


20 juli 2012
Langzaam doe ik mijn ogen open. Het is nog donker, maar de maan geeft genoeg licht om een beetje te kunnen zien. Waar ben ik? Dit is niet mijn kamer? Langzaam ga ik recht overeind zitten en kijk om me heen. Mijn hoofd voelt alsof het uit elkaar gaat barsten. Ik had niet zo veel moeten drinken gisteravond. Links van mij is een grote kast. Van hout zo te zien. Recht tegenover mij hangt een groot schilderij. Wat er op staat kan ik niet zien, daar is te weinig licht voor. Dan kijk ik rechts. Dit is mij echt nog nooit gebeurt. Naast mij ligt een vreemde jongen. Ik kan zijn gezicht duidelijk zien, maar zijn gezicht herken ik niet. Wat heb ik gedaan? Was ik zo dronken? Snel voel ik of ik mijn kleren aan heb. Mijn hipster heb ik in ieder geval nog aan, dat is een plus punt. Verder een veel te groot t-shirt. Die moet van hem zijn, want deze heb ik ook nog nooit gezien, en ik had het zeker niet aan toen ik naar Steps ging. Snel stap ik uit bed. Meteen ga ik op mijn bh staan. Die hoef ik dus niet meer te zoeken. Snel zoek ik de rest van mijn kleren bij elkaar. Een kort broekje en een simpel zwart hemdtruitje. Zo zachtjes mogelijk doe ik de deur open en sluit deze weer achter mij. Dan begin ik mij snel aan te kleden. Wat moet ik met zijn shirt?

Zo, je reactie vanuit het tipex-team^^
Het eerste wat me opvalt is dat je heel vaak korte zinnen gebruikt, vooral op het begin. Het leest het fijnste weg als je dat afwisselt, dus langere zinnen en korte zinnen in één alinea. Dit is heel makkelijk te doen, door te verbinden met bv en, daarom, waardoor, dus etc. Ik zal even een paar voorbeelden geven in de eerste alinea.

Mijn pumps lopen langzaam vol met water.

Hier kun je nog wat meer beschrijven, bv:
Mijn pumps lopen langzaam vol met water en mijn gestylde haren zijn veranderd in een vogelnest.
Je kunt er nog meer andere dingen van maken, dit is een klein voorbeeldje.

Snel loop ik.

Deze zin staat een beetje vreemd, voor mijn gevoel mist er iets. Snel loop ik verder over de straat/stoep, of gewoon iets anders. Nu is hij nog niet af.

Het zou mooi weer worden vandaag! Ik had vanmiddag dus mijn strapless rode jurk met mijn witte pumps uit de kast getrokken. Nu ben ik dus doorweekt.

Twee keer 'dus' snel achter elkaar. Dat staat niet zo mooi. Het is makkelijk te verhelpen door de zinnen iets anders op te stellen en ze gelijk aan elkaar te lassen zodat je meer lengte krijgt. Bv:
Het zou mooi weer worden vandaag, dus had ik vanmiddag mijn strapless rode jurk met mijn witte pumps uit de kast getrokken. Maar nu ben ik doorweekt (en om de zin wat af te maken) en is mijn outfit geruïneerd.

Snel loop ik door naar het busstation. Nog vijf minuten en dan komt mijn bus. Snel ga ik in het bushokje staan.

Hier gebruik je aan het begin van de eerste zin 'snel' en in de derde zin ook. Probeer het te vervangen door iets anders, dan wordt het mooier =)

“Het was heerlijk en nee hèhè ik heb rood haar weet je nog?

Het was heerlijk en nee, hèhè, ik heb rood haar, weet je nog?"

Lachend lopen we door naar het feest.

Ik zou 'het feest' vervangen door de kamer waarin het feest wordt gehouden. Nu lijkt het alsof het ergens anders is, maar het wordt toch in Femkes huis gehouden.

Twan, haar vriendje is er ook al. Verder is het nog helemaal leeg.

De punt kan je veranderen in een komma om langere zinnen te creëren

Tenminste dat is wat het moet voorstellen.

Tenminste, dat is wat het moet voorstellen.

Femke en Twan hebben het dressoir naar voren geschoven zodat de dj en een vriend van Twan die voor barman zal spelen er achter kunnen staan.

Femke en Twan hebben het dressoir naar voren geschoven zodat de dj en een vriend van Twan die voor barman zal spelen, er achter kunnen staan.

Het hele huis in inmiddels vol.

typfoutje =) in=is

Die Femke, altijd bezorgt om anderen.

bezorgd (bezorgt is post bezorgen )


Ow, het maakt trouwens niet uit waar je het plaatst, hier of bij het dramagedeelte. Die twee genres lopen in elkaar over, zoals de meeste genres dat wel doen. Je kan in principe zelfs een horrorverhaal hier neer zetten, zolang je er maar liefde in stopt. Hoewel de meesten hem wel bij het horrorgedeelte neerzetten

Zoals Aile al zei, je dialogen kunnen iets levendiger worden gemaakt. Dat gaat heel makkelijk door wat gezichtsuitdrukkingen/handelingen toe te voegen. Ook af en toe een paar keer zei ik, of antwoordde zij, doet wonderen

Wat me nu opvalt is dat je heel veel kleine zinnen hebt die makkelijk met elkaar verbonden kunnen worden. Zoals ik helemaal bovenaan al zei, het leest fijner als je korte zinnen afwisselt met wat langere. Je gebruikt ook niet vaak komma's, wat wel aan te bevelen is als je wat langere zinnen wilt maken. Nu staan er een paar lange zin in die met moeite door te lezen zijn omdat er nergens een rustpunt is.

Voor de rest, je schrijfstijl leest toch wel fijn weg, ondanks die korte zinnen. Met wat afwisseling zal het nog beter worden. Je grammatica is goed, er zaten maar een paar kleine foutjes in. Dat is sowieso altijd een pluspunt^^ voor de rest heb ik niet veel aan te merken ooja, kijk maar wat je met mijn tips doet, de meeste zinnen zijn suggesties hoe je het kunt veranderen, het hoeft niet.

Dit is vanuit het tipex-team gedaan.

GRmbl, ga je weer posten als ik bezig ben met mijn verhaal haha, slecht gevoel voor timing heb ik vandaag xD ach, iig je feedback op je eerste post^^

ik heb het eerste stuk, tegen mijn princiepes in, herschreven

Ik heb het eerste gedeelte van je verhaal gelezen en Saskjezwaards reactie daarop. De rest haal ik, hoop ik, later in.
Het is niet mijn bedoeling er een gewoonte van te maken, maar ik ga even reageren op een reactie.

Saskjezwaard schreef:

Snel loop ik.

Deze zin staat een beetje vreemd, voor mijn gevoel mist er iets. Snel loop ik verder over de straat/stoep, of gewoon iets anders. Nu is hij nog niet af.

Deze zin is grammaticaal gezien prima in orde. Hij is wel degelijk af. Of het in dit geval mooi staat of niet, is een kwestie van smaak. Ik moet toegeven dat, toen ik het las, ik er ook even over viel, maar op zich vond ik het persoonlijk niet heel storend.

Saskjezwaard schreef:

Die Femke, altijd bezorgt om anderen.

bezorgd (bezorgt is post bezorgen )

Het klopt inderdaad dat het in dit geval 'bezorgd' moet zijn, maar niet omdat 'bezorgt' per definitie met post bezorgen te maken heeft. Je kan namelijk ook zeggen: 'Ik heb de post bezorgd.' Als het een voltooid deelwoord is, is het met een 'd', als het een persoonsvorm tegenwoordige tijd is, is het met een 't'.
Hij bezorgt
Hij is/heeft bezorgd
(Dit wist Saskjezwaard ongetwijfeld allang, maar ik wilde het even aanstippen om verwarring te voorkomen.)

De reden dat ik deze reactie op een reactie geef is vooral omdat ik vervolgens las dat je jouw verhaal tegen jouw principes in hebt aangepast. Dat moet je niet doen. Dat is niet de bedoeling van ons commentaar.
Om bijvoorbeeld nog even terug te komen op het 'Snel loop ik'-verhaal: lange en korte zinnen in een verhaal kunnen elkaar het beste afwisselen. Dat leest over het algemeen prettig, maar ook in de wereldliteratuur zijn schrijvers die ongelofelijk veel lange zinnen schrijven of heel veel korte zinnen achter elkaar. Het verschilt per schrijfstijl. Ook hebben korte en lange zinnen andere functies. In lange zinnen zitten vaak beschrijvingen. Dat kan mooi zijn, om een omgeving, persoon of situatie heel precies te beschrijven, zodat de lezer zich kan inleven in het verhaal. Aan de andere kant haalt dat ook tijdelijk de vaart uit het verhaal. Ook dat hoeft niet per se verkeerd te zijn: het is een keuze. Korte zinnen daarentegen voeren de snelheid juist op. Ze voegen vaak spanning toe. Althans, daar kun je ze goed voor gebruiken.
Het gevaar, vind ik, van het heel specifiek aanwijzen van bepaalde zinnen die langer of korter zouden kunnen, is dat de schrijver het dan gaat aanpassen terwijl het eenvoudigweg zijn stijl is. Blijf trouw aan je eigen schrijfstijl! Lees het commentaar, kijk of je het er mee eens bent of niet en pas vervolgens aan waarvan jij vindt dat het achteraf gezien inderdaad wel anders had gekund.

Grammatica is een ander verhaal, daar valt niet over te redetwisten, maar op inhoudelijk gebied geven wij Tipex-Teamers (is dat een woord?) slechts onze mening. Althans, laat ik voor mezelf spreken: ik geef dan alleen mijn mening.

Succes met je verhaal!

Nu ga ik weer reageren op de reactie op mijn reactie
Het eerste punt, ik weet dat hij grammaticaal in orde is, maar hij stond er voor mijn gevoel gewoon vreemd. Er miste voor mijn gevoel de rest van de zin. Maar ja, dat is mening, geen idee waarom ik hier over door aan het zeuren ben
En het tweede puntje, ehmm, die laat ik maar zitten^^
Ik vind het juist goed dat ze het heeft aangepast, het is nu een heel stuk beter. Het is inderdaad niet onze bedoeling om mensen te dwingen iets te doen. Soms is het beter om het wel te veranderen. Het eerste stukje was namelijk veel houterig, veel feitelijker dan het tweede. Ik heb zelf dat, als ik dingen van een paar jaar, zelfs van een half jaar geleden teruglees, dat ik dan eigenlijk heel het stuk kan herschrijven. Volgens mij was het eerste deel eerder geschreven dan het deel erna en in zoveel maanden/jaren (weet niet hoeveel tijd ertussen zat) tijd kun je je heel goed verbeterd hebben, zoals jij ook hebt gedaan. Voor mijn gevoel zou het zonde zijn geweest als je het niet had veranderd, want de mensen die je verhaal beginnen te lezen, lezen vaak alleen de eerste post en als die (vergeef me mijn woorden, het is niet lullig bedoeld) slechter is dan de tweede post, dan kan het zijn dat er mensen wegklikken, wat heel zonde zou zijn, want het is wel echt een leuk verhaal!
Hopelijk snap je wat ik probeer te zeggen

Even over je tweede stuk, zoals ik al zei, het is echt veel beter dan je eerste stuk! Meer gedachten, meer beschrijvingen, meer handelingen.
Er is wel twee puntjes die ik mis: de pijn als Lynn in het glas stapt en het bloed. Ik weet niet hoe diep het stuk glas in haar voet terecht is gekomen, maar volgens mij bloedt dat erg.
Voor de rest vind ik het een heel leuk stukje!