Mama! ):

[SteefAkker]

Ik ben pas net begonnen op deze site en met mijn verhaal.
Het word nog veel spannender dan dat ik nu heb, maar ik wil jullie vast een stukje laten lezen.
Zo kan ik kijken of ik misschien iets kan verbeteren.
Ik hoop dat jullie het leuk vinden:

Mama! ):


“Romy! Kom is kijken,” zegt Tom ondeugend.
Romy zucht een keer, ze heeft helemaal geen zin om naar de andere kant van de tuin te lopen, maar toch doet ze het. Als ze er is zegt ze mopperig “Wat is er nu weer”.
“Kijk een dood vogeltje,” zegt tom grinnikend. Hij weet dat romy al niet zo’n fan is van dieren, en al helemaal niet van dode dieren.
“ieeeeh, tom!” gilt ze, en begint meteen hard weg te rennen.
Tom lacht, en pakt het vogeltje op. Hij begint er tegen te praten en zegt medelijdend “aah, wat is er met je gebeurd”. Ondertussen loopt hij naar het schuurtje en legt het vogeltje in een emmer met stro.

Romy en Tom zitten weer aan tafel in de keuken.
“Tom, eet je groente op” klinkt uit de mond van Rudy, de vader van de twee. Tom zucht een keer met een hand onder z’n hoofd en duwt de boontjes langzaam naar binnen.
Opeens vraagt Romy zachtjes “Wanneer word mama eigenlijk begraven?”. Rudy bedenkt zich even en zegt, “Schatje, dat is al gebeurd, maar daar waren jullie niet bij”.
Romy kijkt verdrietig, wacht even en vraagt opeens “Mag ik van tafel?”. Ze staat op het punt om haar stoel achteruit te schuiven, en blijft Rudy aankijken. Rudy geeft toestemming waardoor Romy haar stoel zo snel mogelijk naar achter schuift en de kamer in rent.
“Tom eet nou toch is door,” zegt Rudy meteen.
Tom kijkt een beetje boos, zucht, maar eet dan toch de laatste paar boontjes ook op. Daarna gaat hij net als zijn zus naar de woonkamer.
Rudy blijft nog even in de keuken en krijgt een telefoontje. Hij neemt op. Na een tijdje kijkt hij nog even om de hoek van de keuken of de kinderen rustig blijven zitten. Dat doen ze. Na dat telefoontje ruimt hij de tafel af en roept “jongens, papa is even weg, blijf rustig thuis, ik ben zo terug!”. Hij stapt vrijwel meteen de deur uit en springt in de auto. Onderweg maakt hij het dashboardkastje open en ziet de foto van zijn vrouw, hij schrikt maar blijft er even naar kijken. Al weer snel maakt hij het kastje dicht, en begint met nadenken. Opeens pakt hij de telefoon en begint te bellen. Maar dan stopt hij, hij is er en stapt uit.


De klok tikt en tikt. Tom ligt al op de bank te slapen, met een kleedje over zich heen en een kussen onder zijn hoofd. Romy integendeel niet, ze zit nog voor de tv en luistert goed naar alles wat er om haar heen gebeurd.
“Waar blijft papa,” zegt ze heel zacht tegen zichzelf en kijkt naar het raam. Ze ziet mensen lopen. Een oude vrouw met een lange jas die haar hond uitlaat en een donkere man met een koptelefoon op die heel langzaam voorbij loopt en een blik naar binnen werpt. Ze schrikt even en staat op, loopt naar de keuken, kijkt omhoog en ziet de wijzers van de klok op half 10 staan. Ze zucht, ze is bang en loopt stil terug naar de kamer. Als ze binnen loopt ziet ze dat Tom er niet meer ligt. Ze staat met haar mond open, ze word bang en gilt het uit van de spanning, “aaaaaah, tom! Waar ben je!”. Er beginnen traantjes te ontstaan in haar kleine oogjes, ze weet niet wat ze moet doen, het huis maakt haar bang. Langzaamaan werd ze ook nog boos op haar vader, hij zou toch al lang terug moeten zijn! Met die gevoelens gaat ze naar de hal, en gaat op de trap zitten. Ze krijgt rare gedachtes binnen, waar zou Tom kunnen zijn en waar blijft papa toch. Opeens hoort ze geluiden, of dat er iemand in een bak aan het graaien is. Romy word bang van de geluiden, omdat ze beseft dat ze alleen in huis is en haar alles kan overkomen. Opeens bedenkt ze iets, de telefoon. Dat zou de oplossing moeten zijn. Ze loopt een stukje de trap af, en hoort nog steeds de geluiden. Ze besluit om toch maar de deur van het speelkamertje open te doen. Het geluid lijkt wel dichterbij de te komen, en dat was ook. Ze keek door het kiertje en zag iemand zitten. De deur ging verder open en Romy keek nog eens goed.
Tom draaide om en keek, “haai zusje” zei hij en ging rustig verder met spelen.
Romy schok in het begin even om wat Tom zei, maar al gauw wist ze dat hij het was en raakte ze opgelucht.
“Waar blijft papa eigelijk,” vraagt Tom rustig terwijl hij met de duplo aan het spelen is.
“Dat weet ik toch niet, hij laat niks weten!” reageert Romy een beetje opgefokt. “En waarom was jij opeens weg, ik schrok me dood ja! Je moest al lang op bed liggen!” zegt ze daar meteen achteraan.
Tom kijkt een beetje verdrietig en zegt, “sorry zus, maar ik wilde nog zo graag met de duplo spelen”.
Romy’s stemming veranderd en reageert “Oke, dan blijf ik wel bij jou zitten”.

De deur gaat open, twee voeten stappen naar binnen...

Word vervolgd...

[JodieJJ]

Hey SteefAkker, Welkom op OV

Hier kun je je voorstellen. Even voorstellen

Je deelt al goed in alinea's op, alleen nu nog het enter gebruik

“Romy! Kom is kijken”. Zegt Tom ondeugend. Romy zucht een keer, ze heeft helemaal geen zin om naar de andere kant van de tuin te lopen, maar toch doet ze het. Als ze er is zegt ze mopperig “Wat is er nu weer”. “Kijk een dood vogeltje” zegt tom grinnikend. Hij weet dat romy al niet zo’n fan is van dieren, en al helemaal niet van dode dieren. “ieeeeh, tom!” gilt ze, en begint meteen hard weg te rennen. Tom lacht, en pakt het vogeltje op. Hij begint er tegen te praten en zegt medelijdend “aah, wat is er met je gebeurd”. Ondertussen loopt hij naar het schuurtje en legt het vogeltje in een emmer met stro.

Bij dialogen kun je het beste bij ieder nieuw persoon die spreekt een nieuwe regel gebruiken. Je stukje komt er dan zo uit te zien:

“Romy! Kom is kijken”. Zegt Tom ondeugend.
Romy zucht een keer, ze heeft helemaal geen zin om naar de andere kant van de tuin te lopen, maar toch doet ze het. Als ze er is zegt ze mopperig “Wat is er nu weer”.
“Kijk een dood vogeltje” zegt tom grinnikend. Hij weet dat romy al niet zo’n fan is van dieren, en al helemaal niet van dode dieren.
“ieeeeh, tom!” gilt ze, en begint meteen hard weg te rennen.
Tom lacht, en pakt het vogeltje op. Hij begint er tegen te praten en zegt medelijdend “aah, wat is er met je gebeurd”. Ondertussen loopt hij naar het schuurtje en legt het vogeltje in een emmer met stro.

Daarbij is het zo dat als je na een dialoog, zegt, hoort enz. ( in meeste gevallen een werkwoordsvorm gebruikt,) het een doorlopende zin hebt en er daarom naar je dialoog geen hoofdletter komt en de dialoog wordt afgesloten met een komma.

voorbeeld:

“Romy! Kom is kijken”. Zegt Tom ondeugend.

Dit wordt: "Romy! Kom eens kijken," zegt Tom ondeugend.

* Mijn aanpassingen staan dikgedrukt.*

Je stukje maakt me wel nieuwsgierig naar wat de vader gaat doen, wie hem belde, wat er met de moeder gebeurd is. Maar ik mis nog wel iets aan detail. Nu volgt het allemaal vrij snel achter elkaar. Maar het is zeker een goed begin .

Veel succes met verder schrijven.

[Blieje]

Heej, leuk verhaal, alleen vind ik een ding wel jammer.

Er beginnen traantjes te ontstaan in haar kleine oogjes, ze weet niet wat ze moet doen, het huis maakt haar bang. (bij deze zin heb ik de indruk dat Romy een schattig kwetsbaar meisje is, dus zo lees ik het dan eigenlijk ook. In het verhaal heb ik de hele tijd gedacht dat Romy de jongste was.

Maar toen kwam deze zin: “Dat weet ik toch niet, hij laat niks weten!” reageert Romy een beetje opgefokt. “En waarom was jij opeens weg, ik schrok me dood ja! Je moest al lang op bed liggen!” zegt ze daar meteen achteraan. (in mijn ogen reageert ze al behoorlijk opgefokt, dan wil ik in feite niet weten hoe ze is als ze nog meer opgefokt is in dit verhaal. )

Spontaan leek Romy veranderd te zijn van een lief kwetsbaar klein zusje naar een bazige grote zus. Dus dat was wel zonde, dat je er niet meteen uit kunt halen wie de oudste is. Misschien kun je één van die zinnen anders formuleren. Ik zou er bv van maken: Er beginnen traantjes te ontstaan in haar kleine ogen, ze weet niet wat ze moet doen, het huis maakt haar bang. (het woord oogjes hoort eigenlijk bij iets dat klein is, snap je?)

Hoop dat je begrijpt wat ik hiermee bedoeld heb en dat ik je goed heb geholpen!

Groetjes