Suzie

[Jen.]

Op school heb ik het keuzevak 'creatief schrijven' gevolgd. Een opdracht was om in een kwartier, een 'verhaal' te schrijven aan de hand van een al bedachte begin zin. Dit varieërde van 'Hij droeg een' tot 'Ik kwam..'
En voor deze laatste heb ik gekozen. In een kwartier heb ik onderstaand stuk geschreven en ik ben erg benieuwd wat jullie ervan vinden (:


“Ik kwam die vakantie Suzie tegen. Zij was, net als ik, met haar ouders op vakantie en had het totaal niet naar haar zin. Tijdens een van de vele wandelingen met mijn ouders zag ik haar staan bij een winkeltje. Haar donkere haren wapperde en ondanks dat haar zonnebril haar ogen verborg stond haar gezicht op onweer. Een stukje verder stonden twee mensen ongeduldig te wachten.
“Suzie, kom op nou!” Suzie mompelde iets, maar ik kon alleen haar mond zien bewegen. Langzaam, stiekem nog twijfelend, liep ik naar haar toe.
“Ben jij ook met je ouders op vakantie?” hoorde ik mezelf vragen.
Ze knikte “En er is geen hol aan. Zullen we vanavond uit gaan samen?”
Ik knikte met een grote lach op mijn gezicht. “Dat doen we! 10 uur hier?”
“Prima” Ze rende naar haar ouders en zwaaide nog een keer.

De vakantie veranderde in de beste vakantie ooit. Suzie en ik werden onafscheidelijk. Zelfs toen we terug kwamen in Nederland was er geen afstand die ons kon scheiden. We besloten te gaan studeren in Amsterdam en kochten na ons afstuderen samen een huis. Het inrichten was een tweede, aangezien Suzie en ik de beste vrienden zijn, maar tegelijkertijd ook zo verschillend. De keren dat een van ons boos is weggelopen zijn niet op twee handen te tellen. Maar na een half jaar in een bouwval te hebben gewoond, was ons huisje klaar. De dingen die we daar hebben meegemaakt zijn er te veel om op te noemen. De vele keren dat de kamers werden omgegooid om alleen het dressoir naar de andere kant te krijgen, de jongens die voorbij kwamen, soms even bleven hangen en vervolgens weer verder gingen. Het lachen en het praten..de tranen die volgden.

Toen ik samen met Suzie’s moeder haar kamer heb opgeruimd kwam ik een boek tegen. Het was voor mij. In dat boek heeft ze alle dingen die wij samen hebben meegemaakt opgeschreven. Alle ruzies en alle lachbuien staan erin beschreven. Foto’s , bioscoopkaartjes, alles heeft Suzie vastgelegd met daarbij de vraag haar nooit te vergeten.
Suzie, ik zal je nooit vergeten. Je bent en blijft mijn allerbeste vriendinnetje”

Ik veeg de tranen van mijn wang als ik het papiertje dichtvouw. Terwijl ik naar de kist loop zucht ik diep. Mijn Suzie, mijn allerliefste vriendinnetje, mijn held, mijn steun, mijn alles, waarom jij?